Η ιστορία:
Μόλις έχυσα το καυτό μου σπέρμα πάνω τους, ο υπνωτισμός της καύλας άρχισε να περνάει και άρχισα να συνειδητοποιώ τι είχε μόλις συμβεί. Μπροστά μου μισοσαστισμένα βρίσκονταν γονατισμένα τα δυο δίδυμα αδέρφια. Η Στέλλα, χαμογέλασε και σηκώθηκε να κάνει ένα γρήγορο μπάνιο. Το μυαλό μου προσπαθούσε να επεξεργαστεί τα γεγονότα, και γυμνός όπως ήμουν έκατσα στον καναπέ της γκαρσονιέρας. Έκανα νόημα και στο Ντινούκο να κάτσει στο πάτωμα μπροστά μου ανάμεσα στα πόδια μου.
- «Γλείφεις πολύ καλύτερα από την αδερφή σου, πουστράκι. Πόσους έχεις ξεκαυλώσει με αυτή τη γλώσσα;»
- «Ήταν η πρώτη μου φορά» απάντησε σιγανά ο Ντινούκος, κοιτώντας στο πάτωμα όπως πάντα, και έχοντας επιστρέψει πια στον συνηθισμένο ντροπαλό εαυτό του, παρότι ακόμα γυμνός.
Η απάντηση του απλά με εκνεύρισε, και πριν το σκεφτώ τού έδωσα ένα γεμάτο χαστούκι:
- «Όχι ψέματα σε μένα ρε μαλακισμένο. Κανείς δε γλείφει τόσο καλά την πρώτη του φορά. Το 'χεις ξανακάνει!»
Είδα πως δεν το περίμενε αυτό. Τον είδα να τρομάζει, αλλά το καυλάκι του άλλα έλεγε. Μόλις είδα την αντίδραση του σώματός του στη σφαλιάρα μου γέλασα, αλλά τον άφησα να απαντήσει:
- «Αλήθεια σου είπα. Απλά προπονούμαι από μικρός... Πρώτα με λαχανικά και μετά με το δονητή μου…»
Δεν την περίμενα αυτή την απάντηση από τον ντροπαλό Ντινούκο και το γέλιο που έριξα το θυμάμαι ακόμα.
- «Είσαι ακόμα παρθένος δηλαδή Ντινούκο;»
- «Ναι…» μου απάντησε και συνέχισε να κοιτάει το πάτωμα κοκκινισμένος.
Ακόμα και τώρα, το καυλάκι του ήταν όρθιο.
- «Σου άρεσε η ψωλή μου πουστράκι;» τον ρώτησα χαμογελώντας.
- «Μου άρεσε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Είμαι ερωτευμένος μαζί σου ένα χρόνο τώρα. Από την πρώτη μέρα που ήρθες σπίτι μας να φας. Ακούω από το δωμάτιο μου τα βογκητά της αδερφής μου και φαντάζομαι πως θα ήταν να ήμουν στη θέση της. Δεν με νοιάζει αν θα νιώθεις κάτι για μένα. Ούτε το τι κάνεις με την αδερφή μου ή με οποιαδήποτε άλλη. Απλά θέλω να έχω την ευκαιρία να σε κάνω να νιώθεις καλά. Θέλω απλά να υπηρετώ κάθε καύλα σου…» μου είπε σχεδόν ψιθυριστά.
- «Θα κάνεις ότι θέλω; Και κοίτα με όταν μου μιλάς!»
- «Ναι…» μου είπε σηκώνοντας το βλέμμα του.
Κάπου εκεί επέστρεψε και η Στέλλα χαμογελαστή με μισάνοιχτο το μπουρνούζι της. Το ξυρισμένο μουνάκι της δε φαινόταν, αλλά τα στρογγυλά βυζιά της διαγράφονταν καθαρά. Ήρθε δίπλα μου και κάθισε, ενώ εγώ ασυναίσθητα πήρα το ένα στηθάκι της στο χέρι μου, και έσκυψα να το φιλήσω. Σηκώνοντας πάλι το κεφάλι μου την είδα να χαμογελάει. Χαμογελώντας κι εγώ της είπα με άνεση:
- «Δεν είσαι πια κοπέλα μου. Μια ανώμαλη ξεφωνημένη πουτάνα είσαι και έτσι μόνο πρέπει να σου φέρομαι!»
Και κάπου εκεί είδα το χαμόγελο της να σβήνει.
- «Μα εγώ σ’ αγ-» προσπάθησε να ψελλίσει, αλλά εγώ χαμογελώντας της έκανα νόημα να σωπάσει.
- «Αγάπες και μαλακίες. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι πούτσο. Και να ‘σαι σίγουρη πως θα συνεχίσω να σου δίνω παραπάνω απ’ όσο αντέχει το καλογαμημένο μουνί σου. Χρειάζεσαι τα ίδια πράγματα με τον αδερφό σου. Γι'’ αυτό και η θέση σου είναι στο πάτωμα δίπλα του. Και βγάλτο αυτό το μπουρνούζι!»
Χωρίς να χρειαστεί να την ακουμπήσω προτρεπτικά, έβγαλε το μπουρνούζι της, δίνοντας μου μια καλή θέα στο μικρό κωλαράκι της, και μετά γονάτισε δίπλα στον αδερφό της, που σιωπηλός παρακολουθούσε.
- «Θέλω οι δυο σας να είστε αγαπημένοι» είπα χαμογελώντας και συνέχισα: «Οι δυο σας θα φροντίζετε εμένα, και μόνο εμένα, για πολύ καιρό ακόμα. Θέλω να το δω έμπρακτα. Στέλλα φίλησε τον αδερφό σου, όπως φιλάς εμένα. Και Ντίνο, ακόμα και για μια ξεφωνημένη αδερφούλα σαν εσένα, αυτές οι στητές ρώγες πρέπει να είναι ελκυστικές. Ψηλάφησε τες!» διέταξα χαμογελώντας.
Η Στέλλα προσπάθησε να αντιδράσει. Αλλά πριν καταφέρει να μιλήσει, ο Ντινούκος έχωσε τη γλώσσα του στο στόμα της, και έπιασε αδέξια τα βυζιά της, προσπαθώντας να μου δώσει ένα όσο καλύτερο θέαμα μπορούσε. Η Στέλλα μάλλον έκπληκτη, έμεινε ακίνητη στην αρχή, μέχρι να αρχίσει να ανταποκρίνεται με πάθος. Εγώ μόνο να γελάσω μπορούσα, και ευχαριστημένος ξεκίνησα να τραβάω φωτογραφίες και βίντεο με το κινητό μου. Γελώντας είπα:
- «Κατάλαβες τι εννοούσα πριν; Μέχρι και η πούστρα ο αδελφός σου σε φτιάχνει. Λίγες είναι οι πουτάνες σαν εσένα. Αρκεί για τώρα».
Και τους είδα να γυρνάνε και να με κοιτάνε και οι δυο ντροπιασμένοι. Ένα βλέμμα που είχα συνηθίσει στον Ντίνο, αλλά πρώτη φορά έβλεπα στην Στέλλα. Χαμογελώντας συνέχισα:
- «Μου αρέσετε και οι δυο. Θα σας δίνω αυτό που έχετε ανάγκη. Αλλά θέλω να είστε και τα δυο υπάκουα».
- «Ναι Κώστα…» είπανε και οι δυο μαζί.
- «Στέλλα, σε δυο ώρες ο αδερφούλης σου θα χάσει την παρθενιά του. Θέλω να πας μαζί του στο μπάνιο και να τον βοηθήσεις να αποτριχώσει κάθε σημείο του σώματός του. Ακόμα και το χνούδι που έχει στα πόδια του, θέλω να φύγει. Να φροντίσεις επίσης να είναι απόλυτα καθαρός. Θα πειραχτώ και με τους δυο σας εάν δεν είναι όλα τέλεια. Θα του χαρίσεις και ένα από τα σέξι εσώρουχα σου. Είναι πολύ αδύνατος, θα του μπαίνουν. Φύγετε τώρα!» είπα γλυκά, και τα είδα να σηκώνονται και τα δυο γυμνά και να πηγαίνουν στο μπάνιο.
Εγώ στο μεταξύ αποφάσισα να ντυθώ και να βγω έξω για λίγο. Μένοντας σπίτι δε θα κατάφερνα να περιμένω δυο ώρες μέχρι η Στέλλα να ετοιμάσει τον αδερφό της. Έβαλα ένα τζιν, χωρίς μποξεράκι, και μια μπλούζα και άνοιξα την πόρτα να φύγω. Μια έκπληξη όμως με περίμενε μόλις άνοιξα την πόρτα… Πίσω από την πόρτα στεκόταν η κα Μαίρη, πιο σοβαρή απ’ όσο την είχα δει ποτέ.
- «Τα άκουσα όλα Κώστα. Είστε μαλακισμένα δεκαεννιάχρονα, αλλά δε γίνεται να μη σκεφτήκατε ότι θα περίμενα τον Ντίνο να επιστρέψει με τα ασπρόρουχα σου. Πάει μιάμιση ώρα από την ώρα που τον έστειλα».
- «Δε θα μιλάς έτσι για μένα. Θα προσέχεις τα λόγια σου. Αν με πεις ξανά μαλακισμένο θα με δεις αλλιώς!» απάντησα εκνευρισμένος, αλλά προσπαθώντας να κερδίσω και χρόνο παράλληλα για να σκεφτώ πως θα το χειριστώ.
- «Σε βοηθήσαμε και σε βάλαμε στο σπίτι μας κι εσύ κοντεύεις να το διαλύσεις. Κάναμε τα στραβά μάτια στον τρόπο που φερόσασταν με τη Στέλλα κάθε βράδυ. Αλλά αυτό έχει παρατραβήξει!»
Ήταν έτοιμη να καταστρέψει μια κατάσταση που μου άρεσε πολύ. Είχε τη δύναμη να με διώξει από την γκαρσονιέρα, και να με αποκόψει όχι μόνο από τον Ντίνο, αλλά κυρίως από τη Στέλλα, την οποία γούσταρα πραγματικά. Τα δίδυμα, θα υπάκουαν στη μητέρα τους και δε θα με ξαναέβλεπαν αν το απαιτούσαν η κα Μαίρη και ο κύριος Λάμπρος. Έπρεπε κάτι να κάνω.
- «Μαίρη, καταλαβαίνω αυτά που λες. Το θέμα είναι πως τα παιδιά σου είναι φτιαγμένα για αυτό! Η Στέλλα θα μπορούσε να είναι με κάποιον πολύ χειρότερο από μένα. Έχει εθισμό με το σεξ, και ο καθένας με έναν καλό πούτσο θα μπορούσε να εκμεταλλευτεί άσχημα την κόρη σου. Το ξέρεις πως ο γιος σου αν δεν ήταν ερωτευμένος μαζί μου θα γαμιόταν από δω και από ‘κει με κάθε άγνωστο και δε θα αργούσε να κολλήσει κάτι. Είναι και οι δυο φτιαγμένοι για πούτσο!»
Και με μια κίνηση πήρα το χέρι μιας σαστισμένης κυρίας Μαίρης, και το ακούμπησα στο τζιν μου ανάμεσα στα πόδια, αρχίζοντας να το τρίβω.
- «Βλέπεις; Έχω τα προσόντα να ικανοποιήσω τα παιδιά σου. Και πάνω απ’ όλα να τα κρατήσω ασφαλή. Νοιάζομαι για σας…»
Χωρίς να σταματάω να τρίβω με το χέρι της την πρησμένη ψωλή μου, της έδωσα ένα πεταχτό φιλί στα χείλια. Η ανταπόκριση της ήταν κάτι που δεν περίμενα. Άρχισε να ανταποκρίνεται στο φιλί μου, κι εγώ ενστικτωδώς της ξεκούμπωσα το παντελόνι. Χωρίς προετοιμασία άρχισα να τρίβω με δύναμη ένα δάχτυλο πάνω από το κιλοτάκι της, χωρίς να της έχω βγάλει το παντελόνι... Συνέχισα να τη φιλάω, και εκείνη άρχισε να βάζει τα χέρια της κάτω από την μπλούζα μου και να χαϊδεύει τους κοιλιακούς, και τη γυμνασμένη πλάτη μου. Σύντομα την ένιωσα να χύνει έτσι όρθια, και να πέφτει εξουθενωμένη στο πάτωμα.
- «Είσαι καλή μάνα. Θέλεις τα παιδιά σου ευτυχισμένα. Μην αναφέρεις τίποτα γι’ αυτή τη συνάντηση ούτε στον κύριο Λάμπρο, ούτε στα δίδυμα. Ξέρεις τι είναι το καλύτερο γι’ αυτά. Πήγαινε τώρα!» της είπα.
Περπάτησα μαζί της ως την ανοιχτή πόρτα του σπιτιού της.
- «Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις. Ή μάλλον τι να μην κάνεις…» είπα και έκλεισα την πόρτα.
Την είχα κερδίσει. Το είδα στα μάτια της. Δε θα μας ενοχλούσε. Άρχισα να κατεβαίνω τις σκάλες της πολυκατοικίας ευχαριστημένος. Η κυρία Μαίρη δεν με είχε κάνει να χύσω. Ήξερα, όμως, πως πολύ λίγη ώρα με χώριζε από το παρθένο κωλαράκι του δίδυμου αδερφού της γκόμενάς μου.
Περιμένω σχόλια...
Για το πρώτο μέρος, η ημερομηνία καταχώρησης είναι 08-06-2012.
(Copyright protected OW ref: 45455)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.