Δε θέλω να σε κάνω να τρομάξεις, αλλά να σκεφτείς κάτι. Απόψε θα σε ταξιδέψω στην αρχαία Βλαχία. Είμαστε στις αρχές του 1476 στην πόλη Πιέκς και συγκεκριμένα στην κατοικία του Βλαντ του τρίτου, γιου του Βλαντ του δεύτερου και εγγονού του Μιρτσέα του Γηραιού. Ποιος είναι ο Βλαντ ο τρίτος;
Κατ' αρχήν δεν ονομάστηκε ποτέ Βλαδισλάβος ή Βλαδίμηρος. Σκέτο Βλάντ. Κατά δεύτερον ο θηραιός του έφερε ένα δράκο (ορθόδοξο χριστιανικό) και το σταυρό. Το επίθετο Ντράκουλα προέρχεται από το αρχαϊκό σλάβικο Ντρακουΐλα, που σημαίνει ο γιος του δράκου. Μεταγενέστερα του αποδόθηκε η ρουμάνικη μετάφραση που σημαίνει διάβολος. Αν υπήρξε ποτέ κάποιος πατριώτης της Βλαχίας, ήταν αυτός. Από μικρό παιδί τον είχαν παραδώσει στους Οθωμανούς σαν όμηρο κι εκείνοι προσπάθησαν να τον κάνουν γενίτσαρο, χωρίς επιτυχία. Ο μικρός του αδερφός Ραντού αντίθετα αλλαξοπίστησε. Ο Βλαντ δεν ήταν μόνο στρατιωτική ιδιοφυΐα, αλλά και πολιτική. Με λιγότερες πάντα δυνάμεις νικούσε ανώτερα στρατεύματα εκμεταλλευόμενος το έδαφος, τον αιφνιδιασμό, καθώς και τη φήμη του ως αλύπητου και αδυσώπητου βασανιστή. Σαν πολιτικός έκανε αναπάντεχες συμμαχίες και "άλλαξε" πίστη σε καθολικός, σε προτεστάντης, σε μουσουλμάνος και πάλι σε ορθόδοξος, διασφαλίζοντας μόνο το συμφέρον του, αλλά και αυτό της πατρίδας του της Βλαχίας. Το ότι ανασκολόπησε 10.000 Τούρκους δεν είναι σωστό.
Ήταν περί τους τρεις χιλιάδες, διάσπαρτοι και οι δύο ανιχνευτές που όταν τους ανακάλυψαν είχαν τρομάξει τόσο πολύ που ανέφεραν μια μυριάδα. Ο τρόμος τους προήλθε από το γεγονός πως τα περισσότερα θύματα ήταν ζωντανά. Αν το κάνεις σωστά, μπορεί να κρατήσει πολλές ώρες. Αφού δολοφονήθηκε (με προδοσία) τον διαμέλισαν και έστειλαν το κεφάλι του στον αυτοκράτορα Μεχμέντ τον δεύτερο. Εκείνος αφού τον κοίταξε στο πρόσωπο, που ήταν αφύσικα γαληνεμένο και χαμογελούσε, σκέφτηκε τι να κάνει με αυτό. Οι βεζίρηδες του είπαν να ατιμάσει την κάρα. Μια γυναίκα από το χαρέμι που φορούσε πολλά πέπλα του ζήτησε να στείλε την κεφαλή πίσω στην πατρίδα του και να ράψει το σώμα του, θάβοντας το με τις τιμές του Ιησού. Ο Προφήτης εξάλλου αναγνώριζε και σεβόταν τους χριστιανούς, όπως επίσης και τον γενναίο αντίπαλο. Ο σουλτάνος ασπάστηκε τη γνώμη της γυναίκας και έστειλε το κεφάλι μυστικά πίσω. Μόνο ένας καλόγερος τέλεσε την κηδεία του και έθαψε το σώμα του σε μέρος μυστικό και απρόσιτο. Κατά περίεργο τρόπο, μερικές νύχτες μετά, το αρχαίο και κρυφό μονοπάτι καταστράφηκε από μια κατολίσθηση. Και ο θρύλος έγινε μύθος.
- Ταξίδεψα από μακριά με τη θέληση μου για να σε γνωρίσω βοεβόδα Βλαντ, πρίγκιπα της Βλαχίας. Η φήμη σου έφτασε στα μέρη μου και αποφάσισα να ταξιδέψω και να συναντήσω τον θρύλο πριν γίνει μύθος… είπα στα ελληνικά.
- Καλώς όρισες στον οίκο μου. Σε καλώ με τη θέλησή μου δεσποσύνη και θα σε υποδεχτώ με όλες τις τιμές, μου απάντησε στην ίδια γλώσσα.
- Κι εγώ εισέρχομαι με τη δική μου, του απάντησα και αφού υποκλίθηκα πέρασα το κατώφλι του σπιτιού του.
Στεκόταν μπροστά μου αγέρωχος και καμαρωτός. Μακριά μαύρα χτενισμένα μαλλιά και γένια πιασμένα σε βοστρύχους. Αετίσιο βλέμμα που εξέταζε τα μάτια και μύτη γερακωτή. Ήταν ψηλός και γεροδεμένος. Το σπαθί του ήταν ζωσμένο στην αριστερή πλευρά και τα ρούχα που φορούσε αν και κομψά ήταν κάπως παλιά. Επίσης δε μύριζε άσχημα. Πράγμα που με ευχαρίστησε.
Κατέβασα την κουκούλα του μεγάλου μανδύα που κάλυπτε το σώμα μου και τον έλυσα με μια μικρή γρήγορη κίνηση. Στη συνέχεια τον άφησα να πέσει στα γρανιτένια πλακάκια του πατώματος. Έπρεπε να καλύπτω όλα τα μέρη του κορμιού μου σε εκείνα τα μέρη. Ο πουριτανισμός τους μάρανε. Δεν κοιτάνε που οι Ούγγροι, οι Ρώσοι και οι Οθωμανοί επιζητούν να ξεκοκαλίσουν τα λιγοστά πλούτη που τους έχουν απομείνει. Άκουσα ένα επιφώνημα θαυμασμού και στράφηκα να τον αντικρίσω. Φορούσα μια μίνι φούστα φτιαγμένη από δέρμα κροκόδειλου και με δουλεμένη χρυσή ψιλή αλυσίδα πάνω σε όλο το δέρμα. Οι μπότες από τομάρι ελαφιού έφταναν μέχρι το γόνατο και της είχα κατασκευάσει εγώ η ίδια. Το στήθος μου καλυπτόταν μόνο με λευκό μετάξι και έδενε με τέσσερις ασημένιες αλυσίδες γύρω από το λαιμό μου και την πλάτη μου. Στον αφαλό μου ήταν περασμένος ένας σμαράγδινος σκαραβαίος και τα μαλλιά μου συγκρατούνταν από επίσης μια ασημένια τιάρα. Το σώμα μου από το ύψος της λεκάνης έως και δυο πόντους κάτω από το στήθος και μια παλάμη μου από το κάτω μέρος του λαιμού ήταν γυμνά, όπως επίσης και η πλάτη μου, αν εξαιρούσε κανείς τα μακριά μου μαύρα μαλλιά που έφταναν μέχρι τους γοφούς.
- Έτσι ντύνεστε στην πατρίδα σου; με ρώτησε κάνοντας κλήση κεφαλής.
- Και πιο ελαφριά γιατί κάνει μόνιμα ζέστη, του απάντησα με χαμόγελο.
Τα πράσινα μάτια μου καρφώθηκαν στα μαύρα κορακάτα δικά του. Διάβασα τις σκέψεις του. Δεν ήταν αγροίκος! Ήταν μορφωμένος και ήξερε να μιλάει έξι και να γράφει τέσσερις γλώσσες.
- Ξενάγησε με αγαπητέ οικοδεσπότη, του είπα. Και πες μου σε παρακαλώ γιατί σε καλούν ανασκολοπιτή. Μη φοβάσαι άρχοντα. Αντέχω να ακούσω όλες τις λεπτομέρειες, του είπα στα σλαβικά. Θα προτιμήσω να συνεννοούμαστε στη γλώσσα σου για να μην γίνει κάποιο λάθος. Αν και τα ελληνικά σου είναι αρκετά καλά, ο πλούτος του λεξιλογίου σου δεν είναι ο ιδανικός για να τέρψεις το νου μου.
- Ίσως λίγο να παραξενευτώ που μιλάς τη γλώσσα μου και μάλιστα με ντόπια προφορά.
- Έχω επισκεφθεί στο παρελθόν αυτά τα μέρη... (ακολουθούν οι ατόφιες σκέψεις μου που ποτέ δεν εξέφρασα) «Εχ θουνκ ιν α μπασχ, βαθ νελόμ μπιν καθώθ» (πριν ακόμα ανακαλύψετε τη γραφή και την ανάγνωση)
Περάσαμε αρκετές ώρες συζητώντας κι εγώ εμβάθυνα στο χαρακτήρα του. Εκείνο τον καιρό όμως δεν είχα ερωτικές διαθέσεις και δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ, πώς ήταν να πάω μαζί του. Με φιλοξένησε για δύο ημέρες και στη συνέχεια μετέβηκα στην αυλή του Ματθαίου Κορβίνου. Ό,τι είχα ζητήσει να μάθω, το έμαθα! Αφού κάθισα στον Κόρβινο πέντε ακόμα μέρες, ταξίδεψα με ταχύτητα νοτιοανατολικά.
Μπήκα σαν σκιά μέσα στα σύνορα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και κατευθυνόμουν ταχύτατα για το Βυζάντιο. Ήταν βαθιά νύχτα όταν έφτασα στο μεγάλο χαμάμ της Κωνσταντινούπολης. Κινούμενη σε σοκάκια και καμιά φορά πηδώντας από στέγη σε στέγη, κατάφερα να κλέψω καθαρά απλωμένα ρούχα, που γρήγορα τα ένωσα σε μια ενδυμασία. Ξημέρωνε Παρασκευή και αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες από το χαρέμι θα έρχονταν με τους ευνούχους να κάνουν το μπάνιο τους.
Ο συγχρονισμός μου ήταν άψογος. Το βράδυ της Παρασκευής το χαρέμι με είχε αποδεχθεί, όπως και οι ευνούχοι. Ο σουλτάνος έκανε την επίσκεψη του. Εκείνη τη νύχτα τον υπνώτισα να με υπακούει (στις συμβουλές μου) και να μη με ακουμπήσει ξανά. Αλλά έπρεπε για αντάλλαγμα να του δώσω τη νύχτα.
Γδύθηκα και περίμενα ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Το άρωμα που εξέπεμπα ήταν μεθυστικό. Μπήκε στον οντά μου και σηκώθηκα να τον βοηθήσω να γδυθεί. Είχε κάνει μπάνιο και μύριζε σα να τον είχαν ραντίσει με ροδόνερο. Παραλίγο να βάλω τα γέλια και να σπάσω την ύπνωση του όταν είδα την πουτσούλα του. Ένα πραγματάκι μόλις μια παλάμη μου σε πλήρη στύση. Συγκρατήθηκα και ξεκίνησα να του χορεύω. Στη συνέχεια του έγλειψα την πούτσα και τα αρχίδια και τον έκανα να τελειώσει στο στόμα μου. Όλο το υπόλοιπο της βραδιάς τον κράτησα ξύπνιο και τον άφησα να με γαμήσει από παντού. Βογκούσα, αναστέναζα, αλλά δεν καύλωνα με τίποτα. Το θέμα όμως ήταν ότι του πήρα όλη την ενέργεια για να είναι υποχείριο μου. Ήξερα πως στο μέλλον θα του ζητούσα κάτι να κάνει που θα ήταν εντελώς παράλογο στο χαρακτήρα του. Μόνο αυτή θα ήταν η παρέμβασή μου στην ιστορία. Και τα υπόλοιπα θα τα έκανα να ξεχαστούν.
Για δύο ακόμα χρόνια καθόμουν στο χαρέμι, ικανοποιώντας όλες τις υπόλοιπες γυναίκες με τα δάχτυλά μου και τη γλώσσα μου. Δασκάλευα δε τις καινούριες να του λένε πόσο τις ανεβάζει. Τη νύχτα που του ζήτησα το κεφάλι του Βλαντ, κλείστηκα στο χαρέμι και ξύπνησα όλες τις γυναίκες. Είχε έρθει η ώρα να φύγω! Είκοσι τέσσερα στόματα κόλλησα σε όλα μου τα ερωτικά σημεία και όπου αλλού έβρισκαν μέχρι που τα μάτια μου σκούρυναν και έχυσα δυνατά, ψεκάζοντας κάθε γυναίκα με τα υγρά μου για να με ξεχάσουν. Οι ευνούχοι καύλωσαν για πρώτη φορά στη ζωή τους. Τους πήρα και τους έξι στα όρθια, στα γρήγορα και όσο πιο καυλωτικά μπορούσα. Είχα απελευθερώσει τον πραγματικό εαυτό μου που εξέλυε τις ιδανικές ορμόνες και έκανε ακόμα και τους ευνούχους ντούρους. Έχοντας δύο πούτσες στο στόμα, δύο στο μουνί και δύο στον κώλο μου έχυσα ακόμα μια φορά πιο δυνατά. Στη συνέχεια ανέβηκα στο μιναρέ, πήρα το κεφάλι του Βλαντ και πήδηξα την απόσταση των οκτακοσίων μέτρων που με χώριζαν από τη θάλασσα. Κολύμπησα στα γρήγορα, σαν πραγματική γοργόνα και έφτασα στη Θεσσαλονίκη. Η άμαξα με τα οκτώ μαύρα άλογα με περίμενε… και ο οδηγός-υπηρέτης τα μαστίγωσε βιαστικά.
Copyright protected OW ref: 185694
Κατ' αρχήν δεν ονομάστηκε ποτέ Βλαδισλάβος ή Βλαδίμηρος. Σκέτο Βλάντ. Κατά δεύτερον ο θηραιός του έφερε ένα δράκο (ορθόδοξο χριστιανικό) και το σταυρό. Το επίθετο Ντράκουλα προέρχεται από το αρχαϊκό σλάβικο Ντρακουΐλα, που σημαίνει ο γιος του δράκου. Μεταγενέστερα του αποδόθηκε η ρουμάνικη μετάφραση που σημαίνει διάβολος. Αν υπήρξε ποτέ κάποιος πατριώτης της Βλαχίας, ήταν αυτός. Από μικρό παιδί τον είχαν παραδώσει στους Οθωμανούς σαν όμηρο κι εκείνοι προσπάθησαν να τον κάνουν γενίτσαρο, χωρίς επιτυχία. Ο μικρός του αδερφός Ραντού αντίθετα αλλαξοπίστησε. Ο Βλαντ δεν ήταν μόνο στρατιωτική ιδιοφυΐα, αλλά και πολιτική. Με λιγότερες πάντα δυνάμεις νικούσε ανώτερα στρατεύματα εκμεταλλευόμενος το έδαφος, τον αιφνιδιασμό, καθώς και τη φήμη του ως αλύπητου και αδυσώπητου βασανιστή. Σαν πολιτικός έκανε αναπάντεχες συμμαχίες και "άλλαξε" πίστη σε καθολικός, σε προτεστάντης, σε μουσουλμάνος και πάλι σε ορθόδοξος, διασφαλίζοντας μόνο το συμφέρον του, αλλά και αυτό της πατρίδας του της Βλαχίας. Το ότι ανασκολόπησε 10.000 Τούρκους δεν είναι σωστό.
Ήταν περί τους τρεις χιλιάδες, διάσπαρτοι και οι δύο ανιχνευτές που όταν τους ανακάλυψαν είχαν τρομάξει τόσο πολύ που ανέφεραν μια μυριάδα. Ο τρόμος τους προήλθε από το γεγονός πως τα περισσότερα θύματα ήταν ζωντανά. Αν το κάνεις σωστά, μπορεί να κρατήσει πολλές ώρες. Αφού δολοφονήθηκε (με προδοσία) τον διαμέλισαν και έστειλαν το κεφάλι του στον αυτοκράτορα Μεχμέντ τον δεύτερο. Εκείνος αφού τον κοίταξε στο πρόσωπο, που ήταν αφύσικα γαληνεμένο και χαμογελούσε, σκέφτηκε τι να κάνει με αυτό. Οι βεζίρηδες του είπαν να ατιμάσει την κάρα. Μια γυναίκα από το χαρέμι που φορούσε πολλά πέπλα του ζήτησε να στείλε την κεφαλή πίσω στην πατρίδα του και να ράψει το σώμα του, θάβοντας το με τις τιμές του Ιησού. Ο Προφήτης εξάλλου αναγνώριζε και σεβόταν τους χριστιανούς, όπως επίσης και τον γενναίο αντίπαλο. Ο σουλτάνος ασπάστηκε τη γνώμη της γυναίκας και έστειλε το κεφάλι μυστικά πίσω. Μόνο ένας καλόγερος τέλεσε την κηδεία του και έθαψε το σώμα του σε μέρος μυστικό και απρόσιτο. Κατά περίεργο τρόπο, μερικές νύχτες μετά, το αρχαίο και κρυφό μονοπάτι καταστράφηκε από μια κατολίσθηση. Και ο θρύλος έγινε μύθος.
- Ταξίδεψα από μακριά με τη θέληση μου για να σε γνωρίσω βοεβόδα Βλαντ, πρίγκιπα της Βλαχίας. Η φήμη σου έφτασε στα μέρη μου και αποφάσισα να ταξιδέψω και να συναντήσω τον θρύλο πριν γίνει μύθος… είπα στα ελληνικά.
- Καλώς όρισες στον οίκο μου. Σε καλώ με τη θέλησή μου δεσποσύνη και θα σε υποδεχτώ με όλες τις τιμές, μου απάντησε στην ίδια γλώσσα.
- Κι εγώ εισέρχομαι με τη δική μου, του απάντησα και αφού υποκλίθηκα πέρασα το κατώφλι του σπιτιού του.
Στεκόταν μπροστά μου αγέρωχος και καμαρωτός. Μακριά μαύρα χτενισμένα μαλλιά και γένια πιασμένα σε βοστρύχους. Αετίσιο βλέμμα που εξέταζε τα μάτια και μύτη γερακωτή. Ήταν ψηλός και γεροδεμένος. Το σπαθί του ήταν ζωσμένο στην αριστερή πλευρά και τα ρούχα που φορούσε αν και κομψά ήταν κάπως παλιά. Επίσης δε μύριζε άσχημα. Πράγμα που με ευχαρίστησε.
Κατέβασα την κουκούλα του μεγάλου μανδύα που κάλυπτε το σώμα μου και τον έλυσα με μια μικρή γρήγορη κίνηση. Στη συνέχεια τον άφησα να πέσει στα γρανιτένια πλακάκια του πατώματος. Έπρεπε να καλύπτω όλα τα μέρη του κορμιού μου σε εκείνα τα μέρη. Ο πουριτανισμός τους μάρανε. Δεν κοιτάνε που οι Ούγγροι, οι Ρώσοι και οι Οθωμανοί επιζητούν να ξεκοκαλίσουν τα λιγοστά πλούτη που τους έχουν απομείνει. Άκουσα ένα επιφώνημα θαυμασμού και στράφηκα να τον αντικρίσω. Φορούσα μια μίνι φούστα φτιαγμένη από δέρμα κροκόδειλου και με δουλεμένη χρυσή ψιλή αλυσίδα πάνω σε όλο το δέρμα. Οι μπότες από τομάρι ελαφιού έφταναν μέχρι το γόνατο και της είχα κατασκευάσει εγώ η ίδια. Το στήθος μου καλυπτόταν μόνο με λευκό μετάξι και έδενε με τέσσερις ασημένιες αλυσίδες γύρω από το λαιμό μου και την πλάτη μου. Στον αφαλό μου ήταν περασμένος ένας σμαράγδινος σκαραβαίος και τα μαλλιά μου συγκρατούνταν από επίσης μια ασημένια τιάρα. Το σώμα μου από το ύψος της λεκάνης έως και δυο πόντους κάτω από το στήθος και μια παλάμη μου από το κάτω μέρος του λαιμού ήταν γυμνά, όπως επίσης και η πλάτη μου, αν εξαιρούσε κανείς τα μακριά μου μαύρα μαλλιά που έφταναν μέχρι τους γοφούς.
- Έτσι ντύνεστε στην πατρίδα σου; με ρώτησε κάνοντας κλήση κεφαλής.
- Και πιο ελαφριά γιατί κάνει μόνιμα ζέστη, του απάντησα με χαμόγελο.
Τα πράσινα μάτια μου καρφώθηκαν στα μαύρα κορακάτα δικά του. Διάβασα τις σκέψεις του. Δεν ήταν αγροίκος! Ήταν μορφωμένος και ήξερε να μιλάει έξι και να γράφει τέσσερις γλώσσες.
- Ξενάγησε με αγαπητέ οικοδεσπότη, του είπα. Και πες μου σε παρακαλώ γιατί σε καλούν ανασκολοπιτή. Μη φοβάσαι άρχοντα. Αντέχω να ακούσω όλες τις λεπτομέρειες, του είπα στα σλαβικά. Θα προτιμήσω να συνεννοούμαστε στη γλώσσα σου για να μην γίνει κάποιο λάθος. Αν και τα ελληνικά σου είναι αρκετά καλά, ο πλούτος του λεξιλογίου σου δεν είναι ο ιδανικός για να τέρψεις το νου μου.
- Ίσως λίγο να παραξενευτώ που μιλάς τη γλώσσα μου και μάλιστα με ντόπια προφορά.
- Έχω επισκεφθεί στο παρελθόν αυτά τα μέρη... (ακολουθούν οι ατόφιες σκέψεις μου που ποτέ δεν εξέφρασα) «Εχ θουνκ ιν α μπασχ, βαθ νελόμ μπιν καθώθ» (πριν ακόμα ανακαλύψετε τη γραφή και την ανάγνωση)
Περάσαμε αρκετές ώρες συζητώντας κι εγώ εμβάθυνα στο χαρακτήρα του. Εκείνο τον καιρό όμως δεν είχα ερωτικές διαθέσεις και δυστυχώς δεν έμαθα ποτέ, πώς ήταν να πάω μαζί του. Με φιλοξένησε για δύο ημέρες και στη συνέχεια μετέβηκα στην αυλή του Ματθαίου Κορβίνου. Ό,τι είχα ζητήσει να μάθω, το έμαθα! Αφού κάθισα στον Κόρβινο πέντε ακόμα μέρες, ταξίδεψα με ταχύτητα νοτιοανατολικά.
Μπήκα σαν σκιά μέσα στα σύνορα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας και κατευθυνόμουν ταχύτατα για το Βυζάντιο. Ήταν βαθιά νύχτα όταν έφτασα στο μεγάλο χαμάμ της Κωνσταντινούπολης. Κινούμενη σε σοκάκια και καμιά φορά πηδώντας από στέγη σε στέγη, κατάφερα να κλέψω καθαρά απλωμένα ρούχα, που γρήγορα τα ένωσα σε μια ενδυμασία. Ξημέρωνε Παρασκευή και αυτό σημαίνει ότι οι γυναίκες από το χαρέμι θα έρχονταν με τους ευνούχους να κάνουν το μπάνιο τους.
Ο συγχρονισμός μου ήταν άψογος. Το βράδυ της Παρασκευής το χαρέμι με είχε αποδεχθεί, όπως και οι ευνούχοι. Ο σουλτάνος έκανε την επίσκεψη του. Εκείνη τη νύχτα τον υπνώτισα να με υπακούει (στις συμβουλές μου) και να μη με ακουμπήσει ξανά. Αλλά έπρεπε για αντάλλαγμα να του δώσω τη νύχτα.
Γδύθηκα και περίμενα ξαπλωμένη στο κρεβάτι. Το άρωμα που εξέπεμπα ήταν μεθυστικό. Μπήκε στον οντά μου και σηκώθηκα να τον βοηθήσω να γδυθεί. Είχε κάνει μπάνιο και μύριζε σα να τον είχαν ραντίσει με ροδόνερο. Παραλίγο να βάλω τα γέλια και να σπάσω την ύπνωση του όταν είδα την πουτσούλα του. Ένα πραγματάκι μόλις μια παλάμη μου σε πλήρη στύση. Συγκρατήθηκα και ξεκίνησα να του χορεύω. Στη συνέχεια του έγλειψα την πούτσα και τα αρχίδια και τον έκανα να τελειώσει στο στόμα μου. Όλο το υπόλοιπο της βραδιάς τον κράτησα ξύπνιο και τον άφησα να με γαμήσει από παντού. Βογκούσα, αναστέναζα, αλλά δεν καύλωνα με τίποτα. Το θέμα όμως ήταν ότι του πήρα όλη την ενέργεια για να είναι υποχείριο μου. Ήξερα πως στο μέλλον θα του ζητούσα κάτι να κάνει που θα ήταν εντελώς παράλογο στο χαρακτήρα του. Μόνο αυτή θα ήταν η παρέμβασή μου στην ιστορία. Και τα υπόλοιπα θα τα έκανα να ξεχαστούν.
Για δύο ακόμα χρόνια καθόμουν στο χαρέμι, ικανοποιώντας όλες τις υπόλοιπες γυναίκες με τα δάχτυλά μου και τη γλώσσα μου. Δασκάλευα δε τις καινούριες να του λένε πόσο τις ανεβάζει. Τη νύχτα που του ζήτησα το κεφάλι του Βλαντ, κλείστηκα στο χαρέμι και ξύπνησα όλες τις γυναίκες. Είχε έρθει η ώρα να φύγω! Είκοσι τέσσερα στόματα κόλλησα σε όλα μου τα ερωτικά σημεία και όπου αλλού έβρισκαν μέχρι που τα μάτια μου σκούρυναν και έχυσα δυνατά, ψεκάζοντας κάθε γυναίκα με τα υγρά μου για να με ξεχάσουν. Οι ευνούχοι καύλωσαν για πρώτη φορά στη ζωή τους. Τους πήρα και τους έξι στα όρθια, στα γρήγορα και όσο πιο καυλωτικά μπορούσα. Είχα απελευθερώσει τον πραγματικό εαυτό μου που εξέλυε τις ιδανικές ορμόνες και έκανε ακόμα και τους ευνούχους ντούρους. Έχοντας δύο πούτσες στο στόμα, δύο στο μουνί και δύο στον κώλο μου έχυσα ακόμα μια φορά πιο δυνατά. Στη συνέχεια ανέβηκα στο μιναρέ, πήρα το κεφάλι του Βλαντ και πήδηξα την απόσταση των οκτακοσίων μέτρων που με χώριζαν από τη θάλασσα. Κολύμπησα στα γρήγορα, σαν πραγματική γοργόνα και έφτασα στη Θεσσαλονίκη. Η άμαξα με τα οκτώ μαύρα άλογα με περίμενε… και ο οδηγός-υπηρέτης τα μαστίγωσε βιαστικά.
Copyright protected OW ref: 185694
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.