Εξερευνήσεις ενός υποτακτικού (2ο μέρος)

Η ιστορία:

Με τον Πέτρο (το όνομα είναι φανταστικό) πιάσαμε κουβέντα από το chat. Μιλούσαμε και του έλεγα τις πολύ λίγες εμπειρίες που είχα, που ήταν τρεις όλες κι όλες. Εκείνος ήταν ένας έμπειρος, 31 χρονών. Είχε αρκετές εμπειρίες και καταγόταν από μια πόλη της Μακεδονίας και τον τελευταίο χρόνο υπηρετούσε στον Έβρο, ήταν αξιωματικός στρατού.

Από την περιγραφή που μου έκανε, κατάλαβα ότι ήταν ένας ψηλός γεροδεμένος άντρας. Πριν κλείσουμε με ζήτησε e-mail, πράγμα που δεν είχα. Του το είπα και μου πρότεινε να αλλάξουμε κινητά, αν φυσικά ήθελα. Συμφωνήσαμε και κλείσαμε το chat. Την επομένη μέρα μου στέλνει το μήνυμα αν θα μπω στο chat να συνεχίσουμε την κουβέντα μας. Του είπα ναι και ετοιμάστηκα για το ίντερνετ καφέ.

Τις πρώτες δεκαπέντε μέρες μιλούσαμε σε καθημερινή βάση, κάθε απόγευμα. Με ενδιέφερε να μάθω για τις εμπειρίες του. Εκείνος μου έλεγε και ήμουν διαρκώς καυλωμένος. Μετά από κάθε συζήτηση η πρώτη δουλειά μου ήταν να πάω να εκτονωθώ να τον παίξω. Στο μυαλό μου ήταν η σκέψη ότι όλα αυτά τα έκανε μαζί μου. Άρχισα να νιώθω μια έλξη για τον Πέτρο πολύ μεγάλη.

Όταν διηγήθηκα την δική μου ιστορία με τους δύο φαντάρους πιο αναλυτικά και απαντώντας στην ερώτηση του τι μου άρεσε και του είπα το τσούξιμο στα κωλομάγουλα καθώς και η επιβλητική τους φωνή, εκείνος μου είπε ότι γουστάρει και από τις περιγραφές των εμπειριών του κατάλαβα ότι ήταν επιβλητικός άντρας. Στην δεύτερη μάλιστα περίπτωση, για το χαστούκι που έφαγα, σχολίασε ότι χαίρετε που υπάρχουν αντράκια που ξέρουν να χρησιμοποιούν τον πούτσο τους και να βάζουν στην θέση τους ορισμένους.

-    «Δεν έκανα κάτι κακό…», είπα. «Απλά καύλωσα και ήθελα να τον παίξω…»

-    «Αν μου το έκανε εμένα κάποιος αυτό, όχι χαστούκι μόνο, θα τον σκότωνα στο ξύλο!», ήταν η απάντηση του.

Έμεινα άφωνος…

-    «Γιατί;», ρώτησα.

-    «Γιατί πρώτα - πρώτα δεν σέβεται τον πούτσο του άλλου. Αυτή είναι η δουλειά του, να τον ξεκαυλώσει και όχι να ξεκαυλώσει εκείνος. Αν δεν τον ικανοποιεί να τραβήξει το δρόμο του. Όχι σαν μερικούς μαλάκες που πηδάνε την γκόμενα τους και εκείνη συγχρόνως τρίβει το μουνί της σαν να σου λέει: «Εγώ την βρίσκω μόνη μου», ή να πηδάς ένα κωλαράκι να το ανοίγεις κι αυτό να μαλακίζεται. Αν καυλώνει παίζοντας το, γιατί θέλει να πηδηχτεί;»

Είπα ένα «Ναι» και συμφώνησα.

-    «Ναι; Συμφωνείς;»

-    «Έτσι που μου το έθεσες, έχεις δίκιο…», είπα.

-    «Και τι συμπέρασμα βγάζεις για τον εαυτό σου;», με ρωτάει.

-    «Τι συμπέρασμα να βγάλω;», του απαντώ.

-    «Σου αρέσει να σε πιπώνουν και να σε γαμάνε;», μου λέει.

-    «Ναι, φυσικά μου αρέσει!», του λέω.

-    «Και μετά τι; Μαλακία και χύσιμο;»

-    Ναι…», του απάντησα.

Και πριν προλάβω να συμπληρώσω την φράση, να δικαιολογήσω το ναι που είπα, μου το έκλεισε. Περίμενα λιγάκι να ξαναμπεί νομίζοντας πως κόπηκε η σύνδεση αλλά τίποτα… Έφυγα και του έστειλα μήνυμα. Εκείνος δεν απάντησε ούτε στο μήνυμα μου. Πέρασαν τρεις μέρες χωρίς να μπαίνει στο chat και χωρίς να απαντά στα μηνύματα μου. Είχα στεναχωρηθεί αφάνταστα. Μου είχε γίνει συνήθεια η κουβέντα μας και η παρηγοριά μου στο μεγάλο αδιέξοδο που ένιωθα.

Την τέταρτη μέρα τον πήρα τηλέφωνο, δεν άντεξα. Ήθελα κάτι να μου πει. Μιλούσαμε μαζί είκοσι μέρες, ανταλλάσσαμε μηνύματα και τώρα δεν απαντούσε ούτε σ’ αυτά. Μου είχε απαγορέψει να τον παίρνω τηλέφωνο. Δεν είχαμε μιλήσει ποτέ, δεν είχα ακούσει τη φωνή του. Δεν άντεχα όμως… πήρα απόφαση και του τηλεφώνησα.

-    «Ποιος είναι;», μου απαντά με ύφος αγριεμένο και συνάμα άκρος ερεθιστικό.  

Τα έχασα εγώ… απαντώ

-    «Ο Μάνος (το όνομα είναι φανταστικό)», απαντώ εγώ.

Πριν προλάβω να πω τίποτα άλλο, μου λέει αγριεμένα:

-    «Ρε μαλακισμένο! Δεν σου είπα να μην τηλεφωνήσεις;»

-    «Συγνώμη αλλά…»

-    «Δεν έχει αλλά. Κατάλαβες; Εγώ και μόνο εγώ αποφασίζω αν θα ξαναμιλήσω σε κάποιον ή όχι!», μου λέει και μου το κλείνει.

Μετά από τρεις - τέσσερις μέρες, όταν πια είχα πάρει απόφαση ότι τελείωσε, μου έρχεται ένα μήνυμα να μπω στις επτά στο chat. Τρελάθηκα από την χαρά μου! Πήγα εκεί από τις έξι, μπήκα στο chat και περίμενα να μπει. Όταν άνοιξε το chat μου είπε:

-    «Έλα ρε! Είσαι εδώ;»

Η χαρά μου δεν περιγράφονταν!

-    «Ναι!», του είπα. «Εδώ και πολλή ώρα!»

-    «Λοιπόν, θα ρωτάω εγώ κι εσύ θα απαντάς μαλακισμένο. Πριν απαντήσεις στο οτιδήποτε, θα το σκέφτεσαι πολύ καλά, αν θες να συνεχίσουμε. Κατάλαβες;»

-    «Ναι…», απάντησα.

-    «Καταρχήν θα σου πω ορισμένα πράγματα για μένα και μετά θα ρωτάω. Κατάλαβες;»

-    «Ναι…», είπα.

-    «Το ναι θα το κόψεις τελείως! Όταν ρωτάω εγώ, ξέρω μόνο το μάλιστα και το κατάλαβα. Στο επόμενο ναι που θα πεις, έχουμε τελειώσει! Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», απάντησα.

-    «Λοιπόν, είμαι άντρας και στρατιωτικός. Μου αρέσει καταρχήν η πειθαρχεία, έτσι έχω μάθει από τη δουλειά μου, και την θέλω και στην προσωπική μου ζωή. Επίσης μου αρέσει να με υπηρετούν και να με περιποιούνται. Σαν άντρας αυστηρός, τον άλλον τον βλέπω σαν ιδιοκτησία μου, σαν κάτι που μου ανήκει και το χρησιμοποιώ όπως θέλω για να ξεκαυλώνω. Εντάξει μέχρι εδώ;»

-    «Μάλιστα…», απαντώ.

-    «Κωλαράκια να ξεκαυλώνω βρίσκω ανά διαστήματα και σκίζω, χύνω και δέρνω, αν μαλακίζονται. Δουλάκι δικό μου να το εκπαιδεύσω να με υπηρετεί και να με ξεκαυλώνει όπως γουστάρω και θέλω, δυσκολεύομαι να βρω. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», απάντησα.

-    «Εσύ είσαι έτοιμος να εκπαιδευτείς; Να υπηρετείς έναν άντρα; Να γίνεις το προσωπικό του δουλικό;», με ρώτησε.

-    «Μάλιστα. Αυτό ψάχνω…», απάντησα και ένιωθα ήδη από αυτά που μου έλεγε τον πούτσο μου να σηκώνεται.

-    «Λοιπόν, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα, γιατί έχω την εντύπωση ότι δεν κατάλαβες. Δεν θα μιλάμε από εδώ, είτε από μηνύματα, για να σου λέω ιστορίες ερωτικές και να μαλακίζεσαι. Ούτε να μου λες τις φαντασιώσεις σου. Το chat θα κοπεί τελείως. Θα μιλάμε μέσω μηνυμάτων από κινητό. Εγώ θα δίνω εντολές κι εσύ θα υπακούς. Έχω πολλούς τρόπους να καταλάβω αν τις εκτελείς. Τηλέφωνο θα παίρνω μόνο εγώ, καθώς και μηνύματα θα στέλνω μόνο εγώ, εκτός αν ζητάω απάντηση, που θα απαντάς με μήνυμα. Εντάξει ως εδώ;»

Μάλλον είχε δίκιο. Δεν είχα καταλάβει ακριβώς τι εννοούσε αλλά όλα αυτά που έλεγε έκαναν την φαντασία μου να οργιάζει και να καυλώνω αφάνταστα.

-    «Μάλιστα…», απάντησα μετά από ένα - δυο λεπτάκια σκέψης.

-    «Εντάξει λοιπόν. Πότε λες να αρχίσουμε την εκπαίδευση σου;»

-    «Άμεσα!», απαντώ γεμάτος καύλα.

-    «Και πότε θα βρεθούμε από κοντά;», με ρωτάει.

Εκεί κόλλησα.

-    «Δεν ξέρω πως μπορεί να γίνει αυτό εκεί που είσαι εσύ κι εδώ που βρίσκομε εγώ…»

-    «Χα χα χα χα χα χα! Δηλαδή δεν γίνεται να βρεθούμε; Μαλάκα θα εκπαιδεύσω; Αν δώσουμε ραντεβού κάπου ενδιάμεσα όποτε είσαι έτοιμος και φυσικά πλήρως εκπαιδευμένος, πως το βλέπεις;»

-    «Δεν είναι εύκολο να φύγω από εδώ…», απάντησα. «Αν μπορείς να έρθεις εσύ εδώ».

-    «Μάλλον δεν κατάλαβες τι σου είπα!», απάντησε. «Οπότε, άσε. Ξέχνα το. Γεια σου!»

-    «Σε παρακαλώ, μην κλείνεις…», απάντησα. «Συγνώμη αν δεν κατάλαβα. Σου είπα ότι θέλω πολύ και αύριο να βρεθούμε, αλλά κατάλαβε σε παρακαλώ… δεν είναι εύκολο να φύγω από εδώ. Τι θα πω; Πού πάω; Δεν έχω και μεγάλη οικονομική άνεση…»

-    «Και τώρα δηλαδή με τι ασχολείσαι;» Κάθεσαι;»

-    «Ναι…», απαντώ. «Ψάχνω καμιά δουλειά και διαβάζω να ξαναδώσω εξετάσεις να περάσω σε καμιά σχολή…»

-    «Και αν περάσεις σε σχολή, σε ποιο μέρος θα είσαι;»

-    «Δεν ξέρω. Ανάλογα την σχολή και το μέρος…»

-    «Εντάξει. Κλείσε από εδώ το chat και δεν θα τα ξαναπούμε από εδώ, όπως είπαμε. Βγες έξω και κάνε αναπάντητη να σε καλέσω. Εντάξει;»

-    «Εντάξει!», απάντησα και έκλεισα για να βγω έξω να κάνω αναπάντητη να μιλήσουμε.

Μου άρεσε τόσο η φωνή του από τη μία φορά που τον άκουσα… και μόνο στην ιδέα πως θα τον ξανακούσω, ξεσηκωνόμουνα αφάνταστα. Κάνω αναπάντητη και με παίρνει εκείνος τηλέφωνο. Με το γεια που λέω, μου απαντά με αυστηρό ύφος:

-    «Καταρχήν μαλακισμένο έτσι θα σε αποκαλώ εγώ μέχρι να σου αλλάξω όνομα. Εσύ θα μου μιλάς πάντα στον πληθυντικό. Ξέρεις που και πότε θα βρεθούμε;»

-    «Όχι…», λέω.

-    «Θα βρεθούμε τέλος Σεπτέμβρη στην Αθήνα, εσύ σαν φοιτητής κι εγώ με μετάθεση. Συμφωνείς;»

-    «Πολύ ωραία!», απαντώ. Αλλά… αν δεν περάσω;»

-    «Δεν είναι μαλακισμένο το αν θα περάσεις μόνο. Είναι και αν είσαι διατεθειμένος να σε εκπαιδεύσω όπως είπα. Αν είσαι και θα περάσεις και θα είμαστε μαζί. Συμφωνείς;»

-    «Μάλιστα, συμφωνώ. Θα κάνω ότι μου λέτε».

-    «Λοιπόν μαλακισμένο, η εκπαίδευση θα αρχίσει άμεσα από αύριο. Ώσπου να βρεθούμε Αθήνα θα εκτελείς όλες τις διαταγές που θα σου δίνω και θα μου απαντάς σε όλα όσα θα σε ρωτάω. Αν διαπιστώσω ότι δεν υπακούς σε διαταγή μου ή ότι μου λες ψέματα, σταματάμε αμέσως. Και μην τολμήσεις να με ξαναενοχλήσεις. Κατάλαβες;»

Αυτός ο αυταρχισμός, αυτός ο τόνος της φωνής, συν όλα όσα μου είχε περιγράψει για τις εμπειρίες του, με καύλωναν αφάνταστα. Ναι, ήθελα να παίξω το παιχνίδι αυτό. Ναι, μου άρεσε να παίρνω εντολές και να εκτελώ. Ναι, με καύλωνε να νιώθω υποχείριο ενός άντρα σαν αυτόν.

-    «Μάλιστα…», απάντησα. «Θα κάνω ότι μου λέτε και θα υπακούω τυφλά».

-    «Και κάτι ακόμα που θέλω… δεν μου αρέσουν τα θηλυπρεπή αγοράκια αλλά τα αντράκια. Εσύ μου είπες ότι είσαι αρρενωπός και καθόλου θηλυκό, έτσι δεν είναι;»

-    «Μάλιστα…», απάντησα.

-    «Ωραία!, απάντησε. «Θα αρχίσουμε άμεσα. Η πρώτη εντολή που θα εκτελέσεις είναι αύριο το πρωί. Θα μου στείλεις μήνυμα στις έξι και θα μου λες καλημέρα και στις έξι και μισή θα σε πάρω τηλέφωνο να τα πούμε. Εντάξει;»

-    «Στις έξι το πρωί: Πολύ πρωί δεν είναι;», λέω.

-    «Γεια σου και τα λέμε αύριο!», λέει και μου το κλείνει.

Ήταν περίεργο, έτσι μου φάνηκε… αλλά είπα να υπακούσω. Έβαλα ξυπνητήρι στις έξι παρά και έστειλα μήνυμα: «Καλημέρα!», και συνέχισα να κοιμάμαι. Στις έξι και μισή με πήρε τηλέφωνο. Με το καλημέρα σας μου λέει:

-    «Κοιμάσαι ρε μαλακισμένο;», σχεδόν ούρλιαξε.

-    «Όχι…», απαντώ. «Ξαπλωμένος είμαι…»

-    «Επτά το απόγευμα τα λέμε!», λέει και μου το κλείνει.

Πρωί, καυλωμένος όπως συμβαίνει συνήθως, με την φωνή του μέσα στα αφτιά μου, το πρώτο που έκανα ήταν να παίξω το πουλί μου και μετά συνέχισα τον ύπνο μου. Το απόγευμα του έκανα αναπάντητη. Με πήρε άμεσα. Με έβρισε γιατί άργησα πέντε λεπτάκια. Μου τόνισε μια λέξη που πρώτη φορά ανέφερε…  

-    «Σαν νέος που είσαι και σαν μαθητευόμενος υπηρέτης, θα σου συγχωρέσω έξι λάθη και ψέματα που θα μου πεις. Στο έβδομο σταματάμε κάθε επαφή!»

Συμφώνησα και άρχισα να παίρνω τις οδηγίες του σταδιακά. Το πρώτο δεκαήμερο τις είχα όλες. Έπρεπε να τις τηρώ κατά γράμμα. Ακολουθούσα ένα πρόγραμμα αυστηρό που περιλάμβανε τα πάντα και καθόλου κουβέντα για σεξ. Ακόμα και η μαλακία κομμένη.

Ξύπνημα στις έξι, μήνυμα με καλημέρα. Στις έξι και μισή έπρεπε να ήμουν έξω και να κάνω τζόκιν. Έκανε τσεκάρισμα με τηλεφώνημα που έπαιρνε ανάμεσα στις έξι και μισή με επτά. Έπρεπε να μιλάω δυνατά για να τσεκάρει ότι είμαι έξω. Μέσα στο σπίτι ήταν αδύνατο να μιλήσω δυνατά. Μετά διάβασμα και γυμναστική. Μου έλεγε τι ασκήσεις πρέπει να κάνω και τι ώρα. Επτά με οκτώ σχεδόν κάθε μέρα τηλέφωνο και αναφορά. Δέκα το βράδυ ύπνο με μήνυμα που θα έστελνα με καληνύχτα. Και παίξιμο το πουλί μου καθόλου, παρά όποτε μου έλεγε εκείνος.

Έγινα άλλος άνθρωπος πραγματικά. Αφού και οι δικοί μου τα έχασαν. Κοιμόμουν νωρίς, δεν άντεχα και παραπάνω από τις έξι που σηκωνόμουν. Διάβασμα έκανα αρκετό, έπρεπε να περάσω. Και γυμναστική πολύ. Σε ότι έκανα, ένιωθα πάντα την παρουσία του Πέτρου επάνω μου και έτσι ήταν σε όλα. Ένα μήνα πριν τις εξετάσεις του είχα πει οκτώ ψέματα. Ευτυχώς κατάλαβε τα έξι όπως είπε στην αρχή… δεν τολμούσα να του πω άλλο.

Το πρώτο ήτανε όταν μου είπε να μην μαλακίζομαι και θα μου πει εκείνος πότε, πράγμα αρκετά δύσκολο (εγώ σε καθημερινή βάση έπαιζα το πουλί μου). Πέρασαν επτά μέρες και με ρώτησε:

-    «Έχυσες καθόλου;» Του είπα

-    «Όχι…», του είπα.

-    «Εντάξει!», απαντά.

Στις δέκα μέρες με ξαναρώτησε. Σιγά μη δεν το έπαιζα! Του είπα όχι. Στις δεκαπέντε μέρες με ρωτάει πάλι:

-    «Έχυσες καθόλου;»

-    «Όχι…», του λέω πάλι.

-    «Το πρώτο μεγάλο ψέμα. Θα ξαναπάρεις όταν είσαι έτοιμος να μου πεις την αλήθεια!», μου λέει και πάει να μου κλείσει το τηλέφωνο.  

-    «Αλήθεια λέω…», του απαντώ.

-    «Για μαλάκα με περνάς; Αν δεν έχυνες δεκαπέντε μέρες, δεν υπήρχε περίπτωση να σηκωθείς πρωί από το κρεβάτι και να μην είσαι χυμένος, παλιομαλακισμένο! Λοιπόν, επειδή αρχίσαμε τις μαλακίες, θα πεις αλήθεια τώρα. Πόσες φορές την έχεις παίξει και πότε ήταν η τελευταία;»

Του είπα την αλήθεια και μετά μου έδωσε εντολή:

-    «Να μην ξαναγίνει! Και όταν σηκωθείς χυμένος το πρωί, μόνο τότε θα ξαναμιλήσουμε!»

Κατά τα άλλα κανονικά το πρόγραμμα με μηνύματα. Τρία ψέματα και ανυπάκουο με έπιασε με αυτό. Όταν συνήθισα πλέον και δεν έχυνα παρά μόνο σηκωνόμουν χυμένος τα πρωινά, για καμιά σαρανταριά μέρες που είχα να το παίξω, μετά μου έλεγε εκείνος πότε να εκσπερματώνω. Φυσικά μία φορά την βδομάδα το πολύ κάθε πέντε μέρες.

Τα άλλα δυο - τρία ψέματα, ήταν στο διάβασμα. Έπαιρνε τηλέφωνο την ώρα που διάβαζα, με ρωτούσε τι διαβάζω, του έλεγα, με ρωτούσε σε πια σελίδα ήμουν, του έλεγα, χωρίς φυσικά να ξέρω ότι είχε και εκείνος το βιβλίο και όταν ρωτούσε την σελίδα και τι γράφει, με έπιανε αδιάβαστο.

Αυτή ήταν η εκπαίδευση μου. Χάρη στον Πέτρο πέρασα από τους πρώτους στο Πολυτεχνείο, γνώρισα την γυμναστική, καθώς και την υπακοή. Το πρώτο μέρος της εκπαίδευσης μου είχε τελειώσει. Ο Πέτρος ήταν πολύ ευχαριστημένος μαζί μου. Πέρασα ένα καλοκαίρι με την αγωνία να συναντηθούμε από κοντά…

Η γυμναστική φυσικά συνεχίστηκε και το καλοκαίρι. Το πρωινό ξύπνημα από έξι πήγε επτά και μισή, άρχισαν και τα μπάνια και περίμενα το Σεπτέμβριο να τον συναντήσω από κοντά. Το Δώρο τον γενεθλίων μου που ήταν το καλοκαίρι και έμπαινα στα είκοσι, ήταν μια έξτρα μαλακία κάτω από την επιβλητική του φωνή. Οι συμμαθητές μου, που είχαν περάσει σε σχολές και επέστρεψαν στο νησί, δεν με αναγνώρισαν. Από τη μία το άριστα στις εξετάσεις και από την άλλη ένα τέλειο σώμα που είχα φτιάξει.

Είκοσι Σεπτεμβρίου κατέβηκα Αθήνα και με την βοήθεια του Πέτρου μπήκα σε φοιτητική εστία. Εκείνος θα ερχόταν στην Αθήνα τέλη Οκτωβρίου με μετάθεση. Θα ερχόταν πιο μπροστά για λίγες ημέρες για να βρει σπίτι να το επιπλώσει και φυσικά θα ήταν και η πρώτη μας γνωριμία από κοντά… Η γνωριμία που περίμενα κοντά έναν χρόνο, που για να την κάνω, έκανα πάρα πολλά… τα πάντα, ότι μου ζητούσε.

Όταν ήρθε Αθήνα για πέντε - έξι μέρες, με πήρε τηλέφωνο και είπε ότι έφτασε. Με ρώτησε αν βολεύτηκα εγώ, αν άρχισαν τα μαθήματα και διάφορα άλλα, χωρίς να κάνει κουβέντα να βρεθούμε. Μου είπε ότι μένει σε ένα ξενοδοχείο και θα αρχίσει να ψάχνει για σπίτι.

-    «Πότε θα βρεθούμε;», τον ρώτησα.

-    «Όποτε αποφασίσω εγώ. Θα σου στείλω μήνυμα!», μου είπε και το έκλεισε όπως έκανε πάντοτε.

Πάντα έκλεινε το τηλέφωνο απότομα. Ποτέ δεν πρόλαβα να πω κάτι εγώ, δεν άφηνε κανένα περιθώριο για να αντιμιλήσω, έστω ένα γεια. Μετά από τρεις μέρες χωρίς ένα τηλέφωνο, μόνο τρία μηνύματα, με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει:

-    «Βρήκα σπίτι και θα καθίσω ακόμα τρεις μέρες για να το ετοιμάσω. Το απόγευμα θα βρεθούμε. Θα σου πω το μεσημέρι που να έρθεις».

Όντως το μεσημέρι με παίρνει τηλέφωνο και μου λέει:

-    «Θα σε περιμένω στο ξενοδοχείο αυτό στις επτά το απόγευμα. Θα είμαι στο μπαρ».

Έφτασε η στιγμή που περίμενα ένα χρόνο… Πρώτη φορά ένιωθα τέτοια αγωνία, τέτοιο πόθο… Στο μυαλό μου γύριζαν όλα… «Τι θα κάνουμε…; Θα κάνουμε ότι έκανε με τους άλλους; Θα με πηδήξει;». Σκεφτόμουν τα πάντα και όσο ετοιμαζόμουν για τη μεγάλη στιγμή, τόσο και η καύλα μου μεγάλωνε. Στις επτά ήμουν εκεί.

Μπήκα μέσα προς το μπαρ και σχεδόν αμέσως τον αναγνώρισα… όπως και εκείνος. Ήταν ψηλός, 1.88, 75 κιλά, γυμνασμένος, αρρενωπός, 31 χρονών. Άντρας πραγματικός! Με πλησίασε με το ποτό στο χέρι που κρατούσε και με την φωνή την χαρακτηριστική που υπάκουα ένα χρόνο τώρα και μου λέει:

-    «Είδες μαλακισμένο που καταφέραμε να βρεθούμε; Με πειθαρχεία όλα γίνονται. Για ακολούθησε τώρα να τσεκάρουμε πριν αρχίσουμε τον δεύτερο χρόνο εκπαίδευσης…»

Τον ακολουθούσα σαν υπνωτισμένος. Μπήκαμε στο ασανσέρ, ανεβήκαμε στον όροφο του και μπήκαμε στο δωμάτιο του. Άραξε εκείνος στην πολυθρόνα που υπήρχε εκεί και μου λέει επιτακτικά:

-    «Γδύσου ρε να τσεκάρω πως πήγε η γυμναστική!»

Άρχισα αμέσως να ξεντύνομαι μένοντας μόνο με το σλιπάκι και πλησίασα κοντά του. Φωνάζει τότε:

-    «Ρε μαλακισμένο, όλα θα τα βγάλεις! Όταν λέω ξεντύσου, εννοώ όλα!»

Αμέσως το βγάζω μένοντας τελείως γυμνός μπροστά σε έναν άντρα και με πολύ τρακ. Δεν ήξερα τι θα επακολουθούσε κι αυτό ήταν που με καύλωνε περισσότερο. Για κανένα δεκάλεπτο με περιεργαζόταν έτσι γυμνό και έπινε συγχρόνως και το ποτό του. Κάποια στιγμή μου λέει:

-    «Ωραίο σώμα έφτιαξες Κωστάκη (πρώτη φορά με το όνομα μου). Αν είσαι έτοιμος για δεύτερο χρόνο εκπαίδευσης και πλήρης υπακοής, θα περάσουμε καλά μαζί. Σε ακούω…»

-    «Είμαι έτοιμος. Περιμένω εντολές…», είπα.

-    «Ωραία! Για έλα και σκύψε να δω τι τρύπα θα πηδάω και τι εκπαίδευση θα την κάνω…»

Πηγαίνω μπροστά του και σκύβω. Μου αστράφτει μία στα κωλομάγουλα και μου λέει:

-    «Όταν θα διατάζω να σκύβεις να δω την τρύπα σου. Πρώτον θα σκύβεις καλά ή θα στήνεσαι στα τέσσερα, το κεφάλι κάτω και με τα χέρια σου θα ανοίγεις τα κωλομάγουλα να την βλέπω καλά. κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», απάντησα.

Γονάτισα, έβαλα το κεφάλι κάτω και με τα χέρια μου έπιασα τα κωλομάγουλα να φαίνεται η τρύπα μου. Συγχρόνως είχα καυλώσει, είχα και έξι μέρες να χύσω… Εκείνος καθόταν στην πολυθρόνα, έπινε το ποτό του και απλά με έβλεπε έτσι στημένο για κανένα πεντάλεπτο. Μετά σκύβει και με βάζει ένα του δάκτυλο στο στόμα μου.

-    «Γλείφτο καλά!», διάταξε.

Εγώ το έγλειφα κι εκείνος μου το έχωνε μέσα στο στόμα μου. Το βγάζει και έτσι που ήτανε σαλιωμένο, το σέρνει πάνω στην τρύπα μου. Ανατρίχιασα ολόκληρος από την καύλα! Το σκουπίζει πάνω στην τρύπα μου και μου το ξαναχώνει στο στόμα. Το έγλειψα, το σάλιωσα καλά και βγάζοντας το, το χώνει τώρα μέσα στην τρύπα μου. Ψιλοπόνεσα αλλά μου άρεσε αφάνταστα. Έπαιξε λιγάκι με την τρύπα μου και άρχισε το πουλί μου να χύνει τρελά, όπως δεν έχυσε ποτέ τόσα πολλά…

-    «Τι έγινε Κωστάκη; Αδειάζουμε τα αρχιδάκια;»

-    «Μάλιστα…», του λέω.

Βγάζει το δάκτυλο απότομα από πίσω μου και μου το χώνει στο στόμα, αλλά βίαια, τραβώντας το κεφάλι μου λοξά. Το δάκτυλο του είχε έντονη μυρωδιά από τον κώλο μου. Με πολύ αυστηρή φωνή μου λέει:

-    «Μαλακισμένο, πρώτον θα παίρνεις άδεια να χύσεις. Κατάλαβες; Αν αισθάνεσαι πως θα χύσεις θα λες: «Θα χύσω κύριε, μου επιτρέπετε;». Και δεύτερον, εξωτερικά η τρύπα ήταν καθαρή, εσωτερικά ήταν βρόμικη. Κι εγώ βρομιάρηδες δεν θέλω. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα κύριε…», είπα.

Βγάζει το δάκτυλο, μου αστράφτει μία στα κωλομάγουλα και με διατάζει να ντυθώ και να φύγω. Σηκώθηκα… Τα είχα κάπως χαμένα. Άλλο περίμενα, άλλο ποθούσα, αλλιώς σκεφτόμουν εκείνη την πρώτη συνάντηση… να του πάρω πίπα, να με πηδήξει, να είμαστε όλο το βράδυ μαζί, αλλά τίποτα από όλα αυτά δεν έγινε. Φυσικά έχυσα, όπως δεν είχα ξαναχύσει ποτέ. Επίσης ένιωσα να είμαι υποχείριο ενός άντρα, πράγμα που με καύλωνε αφάνταστα.

Έφυγα… Στο δρόμο προς την εστία, ήμουν όλο σκέψεις και προβληματισμό… να συνεχίσω… να σταματήσω… δεν ήξερα τι ήθελα… αλλά από την άλλη σκεφτόμουν τα αρχικά λόγια του που μου πρωτοείπε ότι: «Θέλω δούλο να τον εκπαιδεύσω να με υπηρετεί όπως θέλω εγώ και μόνο εγώ. Δέχεσαι;», κι εγώ ήμουν αυτός που είπα: «Ναι, δέχομαι…». Επίσης το ότι πάντοτε σκέφτομαι μαζί του άλλο και πάντα κάτι άλλο μου βγαίνει και μου αρέσει. Είπα να συνεχίσω και βλέπουμε…

Χτύπησε το τηλέφωνο… το σηκώνω και ήταν εκείνος. Μου λέει:

-    «Θα σε περιμένω αύριο την ίδια ώρα στο δωμάτιο και θα έρθεις με καθαρό κώλο. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», είπα.

-    «Ξέρεις ρε πως τον πλένουνε μέσα;», με ρώτησε.

-    «Όχι…», απάντησα.

-    «Θα σου μάθω εγώ πως να τον πλένεις καλά. Για αρχή θα χώσεις μέσα στον κώλο σου το λάστιχο από το ντους που κάνεις. Αφού πρώτα ξεβιδώσεις το τηλέφωνο, θα γεμίσεις τον κώλο σου νερό και μετά θα το βγάλεις. Με δυο - τρεις φορές για αρχή θα είναι πεντακάθαρος!»

-    «Εντάξει. Μάλιστα!», είπα και μου το έκλεισε.

Επτά ακριβώς ήμουν εκεί. Χτύπησα την πόρτα και άνοιξα. Πέρασα μέσα και τον είδα στην πολυθρόνα να κάθεται αραχτός.

-    «Βγάλε τα ρούχα!», με πρόσταξε.

Υπάκουσα άμεσα. Τα έβγαλα και έμεινα γυμνός μπροστά του. Με διέταξε να γονατίσω και να τον πλησιάσω, όπως και έκανα.

-    «Για πες μαλακισμένο… Πώς σου φάνηκε η σχολή; Οι πρώτες εντυπώσεις;»

Έμεινα τελείως μαλάκας. Γυμνός, γονατιστός μπροστά σε έναν άντρα και να με ρωτάει για τη σχολή. Του είπα ορισμένα πράγματα, αν και δεν είχαν αρχίσει ακόμα μαθήματα και μετά με ρώτησε για το δωμάτιο της εστίας… πως ήταν και αν μου άρεσε. Του είπα ότι δεν ήταν ότι καλύτερο, αλλά αν δεν ήταν κι αυτό θα δυσκολευόμουν πολύ να σπουδάσω. Δεν είχα οικονομική άνεση και τα χρήματα που διέθεταν οι γονείς μου ήταν πολύ λίγα.

-    «Τον κώλο σου το έπλυνες ρε καλά όπως σου είπα;», με ρώτησε με ύφος πολύ αυστηρό.

Απότομα άλλαξε το θέμα που συζητούσαμε.

-    «Μάλιστα…», απάντησα.

-    «Για να δω…», είπε. «Στήσου!»

Κατευθείαν γυρίζω και στήνομαι όπως την χτεσινή μέρα.

-    «Ωραία!», απάντησε. «Βλέπω πως μαθαίνεις γρήγορα! Δεν θα με κουράσεις πολύ...»

Χαϊδεύει την τρύπα μου με το δάκτυλο σιγά - σιγά και μετά σκύβει και φτύνει την τρύπα μου. Καύλωσα αμέσως. Χώνει το δάκτυλο μέσα της, μου το στριφογυρίζει και το μπαινόβγαζε, πότε σιγά και πότε γρήγορα. Είχα καυλώσει αφάνταστα!

-    «Θα χύσω κύριε…», είπα.

Τραβάει το δάκτυλο απότομα και μου το χώνει στο στόμα. Λίγα δευτερόλεπτα αν το άφηνε ακόμη, θα έχυνα, αλλά το πουλί μου ήδη έσταζε αρκετά.

-    «Μυρίζει ρε όπως εχτές το δάκτυλο;»

-    «Όχι κύριε, δεν μυρίζει…», λέω.

Το βγάζει και το ξαναχώνει πίσω μου. Το βγάζει πάλι και το μυρίζει.

-    «Ναι, όντως έχεις δίκιο. Δεν μυρίζει!», λέει. «Σου είπα, μαθαίνεις γρήγορα. Να ξέρεις πως από εδώ και πέρα, αν ξαναδοκιμάσω την τρύπα σου και μυρίζει, καλύτερα να ντυθείς και να φύγεις για να μην υποστείς αυτό που θα σε περιμένει. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», απάντησα.

-    «Μπορείς να φύγεις τώρα και τα ξανάλεμε».

Ντύθηκα και φεύγοντας μου είπε:

-    «Μην τυχόν μαλακιστείς, θα το καταλάβω αμέσως. Δεν είμαστε μακριά για να με κοροϊδεύεις. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», είπα.

Την επόμενη μου στέλνει μήνυμα στις έξι να είμαι στο ξενοδοχείο. Έξι ακριβώς είμαι εκεί. Μπαίνω στο δωμάτιο και ήταν όρθιος.

-    «Έλα ρε και γονάτισε έτσι ντυμένος!»

Πήγα και γονάτισα μπροστά του. Εκείνος όρθιος μπροστά μου. Με πλησιάζει και με ρωτάει αν είναι καθαρός ο κώλος μου.

-    «Μάλιστα…», λέω.

Πιάνει το κεφάλι μου και το σπρώχνει στον πούτσο του πάνω από το παντελόνι. Μου τρίβει τη μούρη και μετά με διατάζει να βγάλω έξω τον πούτσο του και να τον γλείψω. Ξεκουμπώνω το παντελόνι του, το κατεβάζω λιγάκι προσεκτικά και μετά βγάζω έξω τον πούτσο από το σλιπάκι, που ήταν είδη σηκωμένος και τον παίρνω στο στόμα. Τον τραβάει απότομα και μου τον χτυπάει πάνω στα μάγουλα.

-    «Ρε μαλακισμένο! Σου είπα να τον πάρεις στο στόμα; Σου είπα να τον γλείψεις; Εγώ θα σε πιπώσω. Κατάλαβες;»

-    «Μάλιστα…», είπα και άρχισα να τον γλείφω.

-    «Από τα αρχίδια θα ξεκινάς πάντα μαλακισμένο να γλείφεις και θα ανεβαίνεις και θα καθαρίζεις με την γλώσσα!»

Έγλειφα σαν τρελός. Η μυρωδιά του με καύλωνε αφάνταστα. Το πουλί μου είχε σηκωθεί και δεν έβρισκε διέξοδο μέσα στο παντελόνι. Τον έγλειφα πάνω από δεκαπέντε λεπτά. Ειδικά το κεφάλι, ήταν το κάτι άλλο!

-    «Θα χύσω κύριε…», είπα.

-    «Άνοιξε ρε το στόμα καλά!», μου είπε εκείνος.

Το άνοιξα και μου χώνει το κεφάλι και άρχισε να με χύνει φωνάζοντας:

-    «Μαλακισμένο, μη σου φύγει τίποτα και λερώσεις τα ρούχα σου, την έβαψες!»

Το στόμα μου γέμισε από το χύσι του και το κατάπινα σαν τρελός, χύνοντας κι εγώ μέσα στο παντελόνι μου. Όταν έχυσε τον βγάζει, τον χτυπάει πάνω στα μάγουλα μου και μετά μου λέει:

-    «Γλείψτον καλά τώρα!»

Άρχισα να τον γλείφω και του έλεγα:

-    «Έχυσα κι εγώ κύριε μαζί με σας…»

Όταν τον καθάρισα καλά, τον έβαλα μέσα στο σλιπ που φορούσε, ανεβάζω και κουμπώνω και το παντελόνι του. Τραβήχτηκε…

-    «Λέρωσες ρε μαλακισμένο;», μου λέει.

-    «Ναι κύριε…», είπα.

-    «Για στήσου όπως εχτές…», μου λέει.

-    «Να βγάλω τα ρούχα κύριε;»

-    «Όχι!», μου απαντά.

Στήθηκα βάζοντας τα χέρια μου πίσω.

-    «Βγάλε ρε μαλακισμένο τα χέρια! Αφού είσαι ντυμένος!»

Μόλις τα έβγαλα, μου ρίχνει μία στα κωλομάγουλα με μια ζώνη που είχε, που δάκρυσα από τον πόνο.

-    «Κοίτα να συνηθίζεις!», μου είπε. «Αυτή θα είναι μία από τις συνηθισμένες τιμωρίες αν είσαι ανυπάκουος…»

-    «Μα δεν ήμουν κύριε…», απάντησα.

-    «Το ξέρω ρε! Υπάκουος ήσουν. Και για πρώτη φορά, καλά τα πήγες στο γλείψιμο, αλλά φεύγω σήμερα και θα έρθω μόνιμα σε δεκαπέντε μέρες περίπου. Θα τα λέμε τηλεφωνικά. Απλά να πάρεις μια ιδέα τι θα σε περιμένει και φυσικά όχι πάνω από παντελόνι… Τα λέμε πάλι!»

Έφυγα. Στο δρόμο το μυαλό μου ήταν γύρω από τον πούτσο του. Σκεφτόμουν την μυρωδιά του αλλά με τρόμαζε και το μεγάλο μέγεθος του. Είχε ένα πολύ μεγάλο κεφάλι και πολύ χοντρό. Μόνο η ιδέα πως θα ερχόταν μια μέρα η στιγμή να με πηδήξει, από τη μία με τρόμαζε και συνάμα με καύλωνε…

(Copyright protected OW ref: 9155)