Η ιστορία:
- «Δεν θέλω…», ψιθυρίζει.
Κλείνει τα μάτια του. Τα πρησμένα από τα φιλιά χείλια του μόλις και μετά βίας κινούνται για να βγουν αυτές οι δύο μικρές λέξεις. Χτενίζω τα μαλλιά του προς τα πίσω, μακριά από το πρόσωπό του.
- «Φυσικά και θέλεις. Πάντα ήθελες και πάντα θα θέλεις. Δεν έχεις άλλη επιλογή...», του λέω.
Τον κοιτώ προσεκτικά και σχεδόν νομίζω ότι βλέπω στα χείλια του να σχηματίζεται ένα ιδιόρρυθμο, σύντομο, στραβό χαμόγελο, απ’ αυτά που μου αρέσουν. Η όποια άρνησή του, αν υπήρξε ποτέ, διαλύεται στη στιγμή.
Η σιωπή που επικρατεί μου επιτρέπει ν’ ακούω τους ήχους που μπορεί ν’ ακούσει κανείς μόνο όταν δεν ακούει τίποτα άλλο. Το μακρινό βουητό του ψυγείου. Το λεπτό σφύριγμα του αέρα μέσα στους αεραγωγούς. Το σπάσιμο των μαλλιών του όταν τα συντρίβω σε μια γροθιά. Ο θόρυβος των νυχιών του που ξύνουν τον καναπέ.
Παίρνω θέση αντίκρυ του, προσεκτικά, καθιστός. Νιώθω σχεδόν την ανάσα του να με χτυπά κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του. Χαιρετά κάθε αίσθηση μου με εμφανή στοιχεία ερωτισμού. Κουνάει τα μαλλιά του από τους ώμους του με μια απαλή εκτίναξη του κεφαλιού του. Στην κίνηση αυτή απεικονίζεται ο κύριος λόγος που με γοητεύει. Τον κοιτώ και πάλι στο πρόσωπο και διαπιστώνω ότι με κοιτάει κι αυτός.
- «Πες μου εσύ τι θέλεις...», μου λέει.
- «Τίποτα. Δεν θέλω τίποτα...», του λέω.
Στο βλέμμα του δεν μπορεί να κρύψει την στιγμιαία έξαρση της ενόχλησης που αισθάνεται για τα λόγια μου.
- «Κι όμως.. κάτι θέλεις...», μου λέει.
- «Θέλω μόνο στην περίπτωση που θέλεις κι εσύ...», του λέω.
- «Θέλεις μόνο όταν θέλεις εσύ...», μου λέει.
Το πρόσωπό του,. το βλέμμα του, είναι εκφραστικό και ταυτόχρονα παιδιάστικο. Προδίδει μάλιστα όλο το εσωτερικό θράσος του. Περιμένω, γνωρίζοντας ότι δεν είναι σε θέση να με αντιμετωπίσει για πολύ.
- «Ότι κι αν λες, αυτό το βράδυ δεν γίνεται τίποτα αν δεν το θέλεις εσύ...», του λέω.
- «Μπορώ να αρνηθώ αυτό που θέλεις όταν το έχεις γραμμένο με μελάνι πάνω στο μέτωπό σου;», με ρωτάει.
Απλώνει το χέρι του και περπατάει το δάχτυλό του στο μέτωπό μου. Διαβάζει ένα - ένα τα γράμματα:
- «Γ α μ ή σ ι!»
- «Αυτό γράφει;», τον ρωτώ.
- «Ναι...», μου απαντάει.
- «Αυτό γράφει ή αυτό θα ‘θελες να γράφει;», τον ρωτώ.
Τινάζει μακριά τα μαλλιά του.
- «Πες μου εσύ τι χρειάζεσαι...», μου απαντά.
Αυτή τη φορά δεν απαντώ. Μουγκρίζοντας επιτίθεμαι χαμηλά στο λαιμό του. Ορμώ, σπρώχνοντάς τον στην άκρη του καναπέ, πάνω στα μαξιλάρια. Βυθίζω τα δάχτυλά μου στα μαλλιά του και ακουμπώ τον πούτσο μου κάτω από τα αρχίδια του.
- «Εσύ πες μου. Πες μου, τώρα...», του λέω.
Χαϊδεύω με τον πούτσο μου εκτός από τα αρχίδια του και το περίνεο του. Νιώθω τα δάχτυλά μου να χάνονται, μουδιασμένα, μέσα στα μαλλιά του. Οι κόρες των ματιών του διευρύνονται, από πραγματική καύλα. Ο αντίχειράς μου εισβάλει στο σλιπ από την κορυφή του μπροστινού ανοίγματος και αρχίζει να τρίβει ρυθμικά το κεφάλι του πούτσου του έως ότου τον ακούσω να αναστενάζει. Στο μεταξύ ο πούτσος μου υπογράφει μνημόνιο συνεργασίας με την είσοδο της κωλοτρυπίδας του, κι ας είναι σκεπασμένη από το ύφασμα του σλιπ του.
- «Εσένα...», μου λέει πνιχτά. «Θέλω...»
- «Έτσι μπράβο! Πες το. Κι εγώ εσένα θέλω!», του λέω.
Αισθάνομαι τον πούτσο του να σηκώνεται και μόνο τότε, βλέπω ένα φως να αστράφτει στα μάτια του. Χαϊδεύω εκ νέου το κεφάλι του πούτσου του σαν να θέλω να τον κάνω να απελευθερωθεί από το σπέρμα. Το κορμί μου συγκλονίζεται από τη φωνή της δύναμης του οργασμού μου. Στρέφω το βλέμμα του στο τράνταγμα, στο σπασμωδικό τράνταγμα του πούτσου μου, ο οποίος δεν θα αργήσει να εγκατασταθεί μέσα του.
Η σιωπή επανέρχεται δυναμικά. Παρεισφρέει ανάμεσά μας. Κλείνω τα μάτια μου και τα χέρια μου σφίγγουν τρυφερά τους ώμους του.
- «Με θέλεις, αλλά όχι τόσο πολύ όσο σε θέλω εγώ...», μου λέει.
(Copyright protected OW ref: 12228)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.