Σύνδεση || Εγγραφή
Φόρμα εισόδου
Αγαπητέ επισκέπτη. Σαν επισκέπτης δεν έχετε πλήρη πρόσβαση σε όλες τις λειτουργίες, και το περιεχόμενο του XStream. Οι ιστορίες που βλέπετε είναι αυτές που είχαν δημοσιευθεί πριν από μέρες.

Για να αποκτήσετε πλήρη πρόσβαση θα πρέπει πρώτα να εγγραφείτε στην online κοινότητα μας και έπειτα να ενεργοποιήσετε την πλήρη πρόσβαση που σας δίνει πλήρη δικαιώματα χρήσης των υπηρεσιών του XStream όπως... Το να βλέπετε όλες τις δημοσιευμένες ιστορίες, Nα σχολιάζετε, να επικοινωνείτε μέσω chat, Nα κάνετε video calls, Nα ανταλλάσετε φωτογραφίες και video, κλπ.

Το XStream δεν είναι απλά ένας χώρος που διαβάζετε ιστορίες. Είναι μια ενεργή κοινότητα ενηλίκων που για όσους τη δοκιμάζουν γίνεται τρόπος ζωής!

Αποποίηση ευθυνών: Όλα τα κείμενα της κατηγορίας, είναι έργα μυθοπλασίας!

Το περιεχόμενο και οι πληροφορίες που περιλαμβάνονται στο XStream.gr, συμπεριλαμβανομένων και των διαφημίσεων, με οποιονδήποτε τρόπο και εάν αυτές εμφανίζονται, δε θα πρέπει σε καμιά περίπτωση να θεωρούνται ως έγκυρες πληροφορίες, συμβουλές ή ως παραίνεση για συγκεκριμένη ενέργεια.

Περαιτέρω, ο χρήστης κατανοεί και αποδέχεται ότι, επισκεπτόμενος τις σελίδες περιεχομένου και χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες του XStream.gr, είναι πιθανό να εκτεθεί σε περιεχόμενο, το οποίο, για κάποια μερίδα ανθρώπων, μπορεί θα θεωρείται ως άσεμνο, απρεπές, ενοχλητικό, προσβλητικό κλπ. Σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί υπεύθυνο το XStream.gr για οποιαδήποτε βλάβη ή ζημία που τυχόν υποστούν οι χρήστες του, λόγω της έκθεσής τους σε περιεχόμενο τέτοιου είδους, καθώς μια τέτοια έκθεση γίνεται με τη ρητή προς τούτο εκπεφρασμένη βούλησή τους.

Οι χρήστες επισκέπτονται τις σελίδες περιεχομένου και υπηρεσιών με αποκλειστικά δική τους πρωτοβουλία και ευθύνη. Το XStream σε καμία περίπτωση δε μπορεί να θεωρηθεί ότι αποδέχεται ή ενστερνίζεται καθ' οιονδήποτε τρόπο τις εκφραζόμενες στις δημοσιευόμενες ιστορίες προσωπικές ιδέες ή αντιλήψεις των χρηστών που τις αποστέλλουν ή άλλων προσώπων.

Όλα τα κείμενα της κατηγορίας είναι έργα μυθοπλασίας, ανεξάρτητα από το αν ο κάθε συγγραφέας ισχυρίζεται το αντίθετο για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα όσα γράφει. Ονόματα, χαρακτήρες, επιχειρήσεις, τόποι, γεγονότα και περιστατικά, είτε είναι προϊόντα της φαντασίας του συγγραφέα ή τα χρησιμοποιεί για να αποδώσει τα όσα φαντάστηκε. Οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικά πρόσωπα ή πραγματικά γεγονότα, είναι καθαρά συμπτωματική. ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕΤΕ ΝΑ ΜΙΜΗΘΕΙΤΕ στην πραγματική ζωή όσα διαβάζετε!

Πάντα το ήξερα πως ήμουν κάτι διαφορετικό από αυτό που αρχικά είχα γεννηθεί. Πάντα ένιωθα διαφορετικά, αλλιώτικα, περίεργα όταν βρισκόμουν ανάμεσα σε αγόρια. Ποτέ δεν ένιωσα αγόρι πάντα, ένιωθα εσωτερικά κορίτσι, από όταν ήμουν μικρή ένιωθα πως ήθελα να με αντιμετωπίζουν σαν κορίτσι να μου φέρονται σαν κορίτσι. Μου Ακουγόταν εξαιρετικά αποκρουστικό να με αποκαλούν με αγορίστικο όνομα να αναγκάζομαι να ντύνομαι με αγορίστικα ρούχα και να με αντιμετωπίζουν σαν αγόρι. Ορέστη κάνε αυτό, Ορέστη κάνε εκείνο... ποιος ήταν ο Ορέστης; Που τον έβλεπαν τον Ορέστη; Εγώ ήμουν η Ολίβια… πάντα ήμουν η Ολίβια και για πάντα θα είμαι η Ολίβια.

Τα χρόνια πέρασαν με εμένα να καταπιέζω τον εαυτό μου να ταιριάξει στις νόρμες της κοινωνίας και να καταπιέσω τη θηλυκή πλευρά μου, ανεπιτυχώς βέβαια καθώς φαινόταν. Αν μη τι άλλο ωστόσο, είχα φάει αρκετό πούτσο στα εφηβικά μου χρόνια, παράπονο δεν είχα, αλλά πάντα κάτι έλλειπε. Έλλειπε η γυναικεία φύση, το μακρύ μαλλί, τα έντονα βαμμένα χείλια, τα ψιλά τακούνια, τα σέξι νεανικά κοριτσίστικα ντυσίματα και το καλό μακιγιάζ. Ήμουν ένα όμορφο αγόρι με ύψος 1.75, βάρος 70 κιλά, έντονα σαρκώδη χείλη και κατάμαυρα μαλλιά που αν δεν τα ίσιωνα είχαν ένα φυσικό κρεπάρισμα. Αυτό που άρεσε όμως περισσότερο σε όλους ήταν ο τουρλωτός καλοσχηματισμένος κώλος μου που φάνταζε κοριτσίστικος.

Τα εφηβικά χρόνια απέπνευσαν τάχιστα και ήρθαν τα πολυπόθητα φοιτητικά. Πέρασα στην Αθήνα αρκετά μακριά από τον τόπο καταγωγής μου δηλαδή την Κέρκυρα και δε με έπιανε κανείς. Επιτέλους θα ζούσα μόνη μου και θα μεταλλασσόμουν σε αυτό που ήθελα καθώς η Αθήνα έχει το προνόμιο του να είσαι ότι θες χωρίς να σε κρίνει το πλήθος. Ο πρώτος καιρός πέρασε με εμένα να προσπαθώ να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα και στην μεγαλούπολη χωρίς καθόλου σεξ, χωρίς φλερτ και χωρίς έστω μια φάση. Μόλις κατάφερα να ορθοποδήσω και να συνηθίσω, το πρώτο πράγμα που έκανα ήταν να ανοίξω προφίλ σε site γνωριμιών. Το πρώτο - και τελευταίο- μήνυμα δεν άργησε να έρθει. Ένα προφίλ χωρίς φωτογραφία από έναν που δήλωνε το όνομα "Top...". Απάντησα έγιναν συστάσεις και αμέσως -αφού πρώτα έστειλε φωτογραφικό υλικό με το πρόσωπο του - κλείσαμε ραντεβού για το επόμενο βράδυ στο σπίτι μου.

Ζαλισμένος από χαρά και ανυπομονησία έπεσα στο κρεβάτι και προσπάθησα να κοιμηθώ αμέσως για να περάσει η βραδιά και να έρθει η επόμενη μέρα. Το πρωί με βρήκε κουλουριασμένο στο διπλό κρεβάτι μου με τις πρώτες ακτίνες του ηλίου να χαϊδεύουν το κορμί μου και να με ξυπνούν. Σηκώθηκα, ήπια ένα καφέ γρήγορα και αμέσως άρχισα ετοιμασίες για το βράδυ. Με δυνατή μουσική καθαριότητα και περιποίηση του σπιτιού πέρασε η μέρα έως το απόγευμα. Το ραντεβού ήταν για τις 9 το βράδυ και είχα ακόμα 3 ώρες περιθώριο να ετοιμάσω τον εαυτό μου. Μπήκα στο μπάνιο και μετά που χαλάρωσα στην μπανιέρα με το ζεστό νερό με ροδοπέταλα και ανθόνερο για απαλό δέρμα - γιατί είμαι και μια κυρία ανάθεμα με- καθάρισα καλά τον κώλο μου εσωτερικά, ξύρισα κάτι ελάχιστες τρίχες καθώς όλο μου το σώμα ήταν άτριχο και τυλίχτηκα με το μπουρνούζι μου. Τέλος ντύθηκα και άναψα κατι αρωματικά κεριά στο χωλ για ντεκόρ.

Το κουδούνι χτυπάει και η καρδιά μου σκιρτά από προσμονή, αλλά και από κάποιο φόβο καθώς πρακτικά επρόκειτο για κάποιον άγνωστο άντρα. Ανοίγω και αντικρίζω τον ορισμό της καύλας. Ο Μανώλης ήταν στα 50 αλλά μόνο για 50 που δεν φαινόταν. Ήταν γυμνασμένος, γκριζομάλλης με ένα πρόστυχο χαμόγελο, μάτια πονηρά και καλοσχηματισμένα χείλια. Χαλαρά τον περνούσες για 40αρη. Έμεινα αποσβολωμένος στην πόρτα να τον κοιτάω καθώς οι φωτογραφίες τον αδικούσαν ξεκάθαρα. Εκείνος βλέποντας την έκφραση έκπληξης στο πρόσωπο μου γέλασε φιλικά και ίσως αμήχανα και με ρώτησε εάν μπορούσε να περάσει. Αποκρίθηκα θετικά με ένα νεύμα του κεφαλιού μου και παραμέρισα για να περάσει κλείνοντας την πόρτα. Αφού κατάφερα να βρω τη φωνή μου ψέλλισα να περάσει στο καθιστικό και τον ρώτησα ευγενικά εάν ήθελε κάτι να του προσφέρω να πιει. Εκείνος αποκρίθηκε πως ήθελε ένα ουίσκι που για καλή του τύχη είχα, καθώς μου είχε κάνει δώρο η ξαδέλφη μου ένα μπουκάλι για την επιτυχία μου στο πανεπιστήμιο. Ετοίμασα τα ποτά και πήγα και κάθισα δίπλα του.

Μ : στην υγεία μας λοιπόν.

Χωρίς να μιλήσω, τσουγκρίζω το ποτήρι μου με το δικό του και εκείνος γελά.

Μ : Μπορείς να μιλήσεις, δε δαγκώνω, τουλάχιστον όχι ακόμα… και στην τελική δεν είμαι δα και τόσο τρομακτικός θεωρώ.

Ο : Κάθε άλλο θα έλεγα, είπα ξεροκαταπίνοντας και ανάβοντας τσιγάρο, φαίνεσαι πολύ φιλικός, απλά εγώ δεν περίμενα να είσαι τόσο ωραίος από κοντά… οι φωτογραφίες σε αδικούν.

Μ : Βρίσκεις;

Ήταν Ξεκάθαρο πως το διασκέδαζε όλο αυτό από το μειδίαμα στο πρόσωπο του.

Μ : Και εσύ είσαι πολύ όμορφο αγόρι ομολογώ και μου αρέσει όλη αυτή η συστολή. Μιλά μου για εσένα.

Είχα εντυπωσιαστεί! Θεωρούσα πως θα ήταν από τους τύπους που έρχονται, σε ξεκωλιάζουν και αποχωρούν χωρίς καν να πουν ένα γεια.

Ο : Είμαι από την Κέρκυρα, σπουδάζω στη Νομική και μου αρέσει να πηγαίνω ταξίδια.

Μ : Ενδιαφέρον. Εγώ είμαι επιχειρηματίας, παντρεμένος και έχω δυο παιδιά.

Όταν άκουσα το θέμα του γάμου έχασα το χρώμα μου, χλώμιασα, ένιωσα βρώμικα, αλλά ταυτόχρονα μια ανείπωτη καύλα πλημμύρισε όλο μου το κορμί μέχρι τα ακροδάχτυλα.

Ο : Παντρεμένος; Είπα ξεροκαταπίνοντας. Και τότε τι κάνεις εδώ και γενικότερα σε αυτό το site;

Μ : Άλλες εποχές μικρέ μου. Τότε το να είσαι γκει δεν αποτελούσε καν ενδεχόμενο… ήταν μονόδρομος… γάμος και οικογένεια, οπότε το καταπίεσα.

Ο : Καταλαβαίνω. Είναι Φρικτό να καταπιέζεις κάτι που έρχεται πηγαία από μέσα σου, το γνωρίζω καλά αυτό.

Μ : Γιατί το λες αυτό;

Ο : Γιατί Μανώλη μου νιώθω κορίτσι, είπα και τα μάτια μου γέμισαν ανεπιθύμητα δάκρυα, πάντα ένιωθα κορίτσι ακόμα και τώρα που μιλάμε νιώθω πως είμαι η Ολίβια και είσαι ο Μανώλης όχι πως είμαι ο Ορέστης και είσαι ο Μανώλης.

Ακόμα περισσότερα δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια μου και απλά δε μπορούσα να καταλάβω γιατί τα έλεγα όλα αυτά σε έναν άγνωστο που μπορεί να μην ξαναέβλεπα ποτέ στη Ζωή μου.

Μ : Θα χρειαστώ ακόμα ένα ποτό.

Κάνω να σηκωθώ και με σταματάει.

Μ : Όχι άσε θα βάλω μόνος μου Ολίβια δεν χρειάζεται να σηκωθείς.

Στο άκουσμα του ονόματος Ολίβια αναρίγησα. Δε μπορούσα να πιστέψω στα αυτιά μου, δε μπορούσε να χωρέσει στο μυαλό μου πως ένας άνδρας με είχε αποκαλέσει έτσι.

Ο : Πως... πως με είπες;

Μ : Ολίβια... Ολίβια δεν είπες πως σε λένε;

Ο : Ναι… απλά μου ήρθε κάπως ξαφνικό, δε με έχουν αποκαλέσει ξανά έτσι.

Μ : Χα, χα, χα… μην αγχώνεσαι όμορφη, από εδω και πέρα για εμένα είσαι η μικρή μου Ολίβια… είπε ενώ ξανακάθισε στον καναπέ με το δεύτερο ποτό του. Μίλα μου για αυτό, πως το φαντάζεσαι; Θα προχωρήσεις σε κάποια αλλαγή ή απλά θα αρκεστείς στην εξωτερική αλλαγή και στα γυναικεία ρούχα;

Ο : Στα ποια; Ποτέ δεν έχω βάλει κάτι γυναικείο, φοβόμουν μη με πιάσουν. Αλλά άμα έχω κάποια στιγμή την οικονομική δυνατότητα, τότε ναι… θα προχωρήσω σε κάποια αλλαγή.

Μ : Κατάλαβα…

είπε και εκείνη την στιγμή με μια απότομη κίνηση εγκλώβισε τη γλώσσα του μέσα στο στόμα μου. Εγώ ανταπέδωσα το φιλί το οποίο όσο πήγαινε γινόταν και πιο έντονο. Μετά από αρκετή ώρα είχαμε γίνει μια άμορφη μάζα χυμένη στον καναπέ με χέρια να χαϊδεύουν τα κορμιά μας και τα στόματα μας να έχουν επιδοθεί σε έναν ξέφρενο χορό φιλιών. Με βιαστικές κινήσεις απαλλαχτήκαμε από τα περιττά ρούχα και μείναμε γυμνοί με εμένα να χαϊδεύω τον υψωμένο πούτσο του ο οποίος χωρίς να τον έχω δει φάνταζε τεράστιος και εκείνος να χαϊδεύει την τρύπα μου. Πνιχτά βογκητά ακουγόταν ανάμεσα στις καυτές ανάσες μας που τώρα είχαν γίνει ένα, καθώς μαλάκιζα την ψωλή του και εκείνος είχε χώσει βαθιά μέσα μου δυο δάχτυλα και επεξεργαζόταν τον πάτο μου.

Μ : Αχ μωρό μου είσαι τόσο στενή!

Ο : θέλω να μπεις μέσα μου!

Φόρεσε προφυλακτικό και εγώ με γρήγορες και επιδέξιες κινήσεις άρχισα ένα απέ τα καλύτερα τσιμπούκια που έχω κάνει. Ήταν είδα τον πούτσο του οφείλω να πω πως δίστασα, καθώς ήταν τουλάχιστον 22 εκατοστά και χοντρός, αλλά χωρίς δεύτερη σκέψη άρχισα να τον γλείφω και αυτός να βαριανασαίνει.

Μ: Κούκλα μου δεν αντέχω άλλο… θέλω να σε σκίσω!

Με σήκωσε στα γυμνασμένα χέρια του και με ξάπλωσε στον καναπέ με ανοιχτά τα πόδια. Με αργές και προσεκτικές κινήσεις άρχισε να μπαίνει μέσα μου και εγώ ένιωθα το καυλί του πόντο-πόντο να με ανοίγει και να με γεμίζει με ένα γλυκό πόνο και πολύ καύλα. Όταν πια είχε φωλιάσει όλος μέσα μου έκλεισα τα πόδια μου γύρω του και περίμενε λίγο να συνηθίσω το μέγεθος του. Αμέσως άρχισε να με φίλα και σιγά-σιγά να μπαινοβγαίνει μέσα μου αργά. Όσο περνούσε η ώρα αύξανε ταχύτητα και ένταση μέχρι που έφτασε να με σφυροκοπά ανελέητα και στην κυριολεξία ένιωθα τον προστάτη μου έτοιμο να εκραγεί. Με μια βαθιά κραυγή καρφώθηκε όλος μέσα μου και άδειασε όλο του το ψωλόχυμα μέσα στο προφυλακτικό. Αποκαμωμένος πλέον, έπεσε πάνω στο ιδρωμένο στήθος μου φιλώντας τις ρώγες μου και χωρίς να έχει βγει από μέσα μου. Πέρασαν τουλάχιστον 5 λεπτά ώσπου να σηκωθεί να ντυθεί βιαστικά να με φιλήσει γλυκά και να μου πει πως θα τα ξαναπούμε σύντομα. Βγήκε από την πόρτα κλείνοντας την παράλληλα με τα μάτια μου τα οποία από την κούραση έκλεισαν αμέσως.

Η νύχτα πέρασε με εμένα να ονειρεύομαι το Μανώλη την κουβέντα μας και το απίστευτο γαμήσι που μου έριξε κάνοντας με να χύσω 2 φορές μέσα στον ύπνο μου.

Ο ύπνος μου διακόπηκε βίαια από τον ήχο του κουδουνιού. Απρόθυμα σήκωσα το γυμνό σώμα μου από τον καναπέ, κοίταξα ο ρολόι και ξαφνιάστηκα καθώς είχε πάει 3 το μεσημέρι. Φόρεσα το μπουρνούζι και κατευθύνθηκα προς την πόρτα. Ανοίγω και δεν αντικρίζω κανέναν. Την ώρα που ετοιμάζομαι να κλείσω την πόρτα, το μάτι μου πέφτει σε μια σακούλα στο χαλάκι της εισόδου. Την παίρνω στα χέρια, την επεξεργάζομαι, δεν είχε κάποια στάμπα από μαγαζί. Τη βάζω μέσα στο σπίτι και την ακουμπάω στο τραπέζι της κουζίνας, ετοιμάζω καφέ και κάθομαι στο τραπέζι. Ξεκινάω να πίνω τον καφέ μου και ανάβω τσιγάρο καθώς ανοίγω την σακούλα. Το περιεχόμενο της με έκανε να ρίξω την κούπα με τον καφέ από το τραπέζι και να ταραχτώ, καθώς μέσα στην σακούλα υπήρχε μια μακριά μαύρη περούκα από την καλύτερη ποιότητα, ένα σετ γυναικεία εσώρουχα και δυο κουτάκια χάπια που δεν κατάλαβα τι ήταν. Στον πάτο υπήρχε ένα σημείωμα. Το ανοίγω…

«Εύχομαι να χαμογελάς αυτή την στιγμή που τα βλέπεις Ολίβια. Αυτά είναι η αρχή της καθόδου σου - θα καταλάβεις σύντομα- τα χάπια είναι τα πρώτα σου κουτιά ορμόνες, θα παίρνεις 4 τη μέρα, δυο και από τα δυο είδη το πρωί και δυο το βράδυ. Θα τα πούμε μεθαύριο το βράδυ ίδια ώρα. Σε φιλώ Μανώλης».

Συνεχίζεται...




Copyright protected OW ref: 170782



Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.

Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.