Προηγούμενο μέρος: Η πρώτη μου πίπα
Μετά από ότι είχε συμβεί με το Μιχάλη, κάτι μέσα μου με έκανε να θέλω να το ξεχάσω, η ντροπή ίσως και ο φόβος πως αν μαθευτεί θα μου βγει το όνομα και θα κολλούσα τη στάμπα του πούστη. Και ο Μιχάλης όμως δεν πήρε κανένα τηλέφωνο, επομένως έλεγα ψέματα στον εαυτό μου πως είναι καλύτερα έτσι.
Μια βδομάδα μετά όμως, το κινητό χτύπησε και ήταν το όνομά του που είδα στην οθόνη. Πανικοβλήθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω. Τελικά, αποφάσισα να το παίξω σαν να μην συνέβη τίποτα εκείνη τη μέρα.
- Έλα ρε Κώστα, που έχεις χαθεί τόσες μέρες;…
λέει ευδιάθετα.
- Ξέρεις πως είναι αυτά ρε. Είχα δουλείες.
Ποτέ δεν ήμουν καλός με τις δικαιολογίες και σίγουρα με κατάλαβε πριν καν τελειώσω να μιλάω.
- Καλά, κόψε τις μαλακίες και έλα από εδώ για καφέ να μου πεις και για "τις δουλειές" σου.
Με το μυαλό μου να έχει κολλήσει, το μόνο που μπόρεσα να ψελλίσω ήταν ένα εντάξει και σε 5 λεπτά είχα ήδη ξεκινήσει για το σπίτι του άντρα που στο τέλος θα με ξεπαρθένευε. Έχω φτάσει στον Μιχάλη και προσπαθώ να σκεφτώ πώς θα αντιδράσω αν αναφερθούν οι προηγούμενες περιπέτειες που είχαμε, όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και ο Μιχάλης όλο χαρά με τραβά από το χέρι στο σαλόνι.
- Άντε ρε μαλάκα άργησες και ο καφές σου θα γίνει χάλια!
- Εσύ τον έκανες, θα είναι χάλια ότι και να γίνει…
απαντάω, και κάπως έτσι, απλά γύρισαν όλα όπως ήταν και πριν και μιλούσαμε για 2 ώρες, σαν τους καλούς φίλους που υποτίθεται ήμασταν. Αυτό όμως άλλαξε, όταν μεταξύ ενός εφηβικού πειράγματος, ο Μιχάλης με έπιασε από πίσω, κλειδώνοντας και τα χέρια μου χωρίς καμία δυνατότητα να ξεφύγω από την λαβή του. Μόλις ένοιωσα το σώμα του πάνω μου, άρχισαν να ξυπνάνε αυτά που με κόπο προσπαθούσα να κρύψω. Σε μια προσπάθειά μου να ξεφύγω, ο Μιχάλης με έριξε στο πάτωμα, με αυτόν ακόμα κολλημένο πάνω μου σφιχτά. Κάπου εκεί, σκύβει και μου ψιθυρίζει στο αφτί:
- Δεν τα ξέχασα τα προηγούμενα Κωστάκη…
και αρχίζει να με φιλά στο λαιμό και να πιπιλάει το αφτί μου. Μια μικρή κραυγούλα, που δεν μπόρεσα να την καταπιέσω, ξέφυγε από μέσα μου.
- Αχ Μιχάλη, σταμάτα θα γίνουμε ρεζίλι. Είναι λάθος όλο αυτό.
Αμέσως, μου απαντάει…
- αφού βλέπω το γουστάρεις όσο κι εγώ μη σε νοιάζει τίποτα άλλο και έλα να περάσουμε ωραία.
Μόλις τελειώνει, με σπρώχνει στον καναπέ, μου κατεβάζει το σορτσάκι και αρχίζει μια άτσαλη αλλά γεμάτη καύλα πίπα. Καμιά φορά προσπαθούσε να το πάρει όλο μέσα αλλά πνιγόταν οπότε το άφηνε και συνέχιζε να ρουφά τις μπάλες μου. Μετά από 10 λεπτά, ενώ ήμουν έτοιμος να χύσω, σταματάει και λέει:
- Δεν ήρθε ακόμα η ώρα σου, έχω κι άλλα πράγματα να σου κάνω…
και με γυρνά μπρούμυτα. Ήξερα τι πρόκειται να συμβεί και οι τύψεις μου με ξαναπιάναν. Άρχισα να σκέφτομαι πάλι πως κάνω μαλακίες και πρέπει να σηκωθώ να φύγω, όμως και οι τελευταίοι φραγμοί πέσανε όταν ένοιωσα τα χέρια του Μιχάλη να ανοίγουν τα κωλομάγουλα μου στα 2 και τη γλώσσα του να εξερευνά την σούφρα μου. Ένας κεραυνός με διαπέρασε και άρχισα να αναστενάζω ηδονικά. Ήταν σαν να κατάλαβα για πρώτη φορά πως ο κώλος μου πρέπει να υπάρχει μόνο για να γαμιέται και τίποτα δε μπορεί να το σταματήσει αυτό. Μισή ώρα, πολύ γλείψιμο και 4 δάχτυλα μετά, ο Μιχάλης σηκώνεται και ακουμπά το χοντρό καυλί του εκεί που πριν λίγο ήταν η γλώσσα του.
- Ετοιμάσου για το καλό…
λέει πονηρά και αρχίζει να βυθίζει το σκληρό του εργαλείο μέσα μου. Παρά την προετοιμασία, ένοιωσα αρκετό πόνο αλλά τον υπέμεινα, ξέροντας ότι μετά θα ερχόταν μία τεράστια γλύκα. Μόλις πιάνει πάτο, μου σφαλιαρίζει παιχνιδιάρικα το κωλί, με σηκώνει από τον καναπέ, με την ψωλή του ακόμα μέσα και με στήνει με τα χέρια μου να ακουμπάν στην άκρη του.
- Τώρα θα δεις τι θα πει γαμήσι καργιολάκι μου!
- Για δείξε μου…
του λέω, και αρχίζει να με γαμάει γρήγορα και δυνατά. Ο κώλος μου από την ένταση του γαμησιού και τις σφαλιάρες έχει κοκκινίσει και η σούφρα μου καίει από την καύλα που μου προσφέρει ο Μιχάλης. Από ένα σημείο και μετά, είχα χαθεί, δε σκεφτόμουν τίποτα, υπήρχα μόνο για να απολαμβάνω την πούτσα του Μιχάλη. Με ξύπνησε όμως η κραυγή του, φωνάζοντας…
- σε χύνω μέσα στο κωλί σου πουτανάκι μου…
και ενώ έχυνε, μου έπαιζε τον πούτσο γρήγορα. Έτσι, ο κώλος μου γέμισε με το πηχτό χύσι του και το πάτωμα με τα δικά μου. Μόλις βγήκε, το κενό που ένοιωσα ήταν τεράστιο, λες και η πουτσάρα του είχε γίνει μέρος μου και δε θα μπορούσα να ζήσω χωρίς αυτή. Ο Μιχάλης με γυρνάει, γονατίζει μπροστά μου και αρχίζει να γλείφει τα χύσια από το πεσμένο πέος μου.
- Ο κώλος σου ήταν το καλύτερο πράγμα που μου έχει συμβεί. Από δω και πέρα τέρμα οι δικαιολογίες. Εντάξει;
- Εσύ είσαι ο γαμιάς μου, εσύ αποφασίζεις…
λέω παιχνιδιάρικα. Ικανοποιημένος από την απάντησή μου, με ξαπλώνει στον καναπέ και συνεχίζει να μου γλείφει το χαλαρωμένο πούτσο μου.
Copyright protected OW ref: 97730
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.