Το e-mail μου είναι το:
Η ιστορία που θα σας διηγηθώ συνέβη μόλις την προηγούμενη βδομάδα. Σπουδάζω σε ένα τμήμα του πανεπιστημίου Αθηνών και καθώς πλησιάζουν οι εξετάσεις, αναζητώ δεξιά και αριστερά παιδιά για να με βοηθήσουν λιγάκι στο δύσκολο έργο (αν και εστιάζω κυρίως στα «τούμπανα» της σχολής).
Ένα από αυτά τα παιδιά λοιπόν είναι και ένας Μυτιληνιός. Η Μυτιλήνη βγάζει παλικάρια τρελά τελικά. Ο Σπύρος λοιπόν ήρθε ένα απόγευμα να με βοηθήσει στο μάθημα της στατιστικής. Αν και ξέρει ότι είμαι gay δεν χάνει ευκαιρία να με αποδοκιμάζει και να με πειράζει κάθε λίγο και λιγάκι με εκφράσεις του στυλ: «θα γυμναστείς μπρος και πίσω;;», αλλά αδιαφορώ και συνεχίζω.
Κάναμε το μάθημα μια χαρά και τελειώνοντας τον συνόδεψα μέχρι κάτω στην είσοδο. Εγώ που λέτε είμαι 21 ετών, 1.85, 75 κιλά και ο Σπύρος 24 ετών, 1.80, 85 κιλά. «Τέλειος συνδυασμός!», σκεφτόμουν κάθε φορά που τον έβλεπα. Αλλά που να ήξερα;
Ο Σπύρος λοιπόν, ενώ περιμέναμε το ασανσέρ μου λέει:
«Τώρα που θα πας Αγγλία (για καλοκαιρινές διακοπές), κοίτα να γυμνάσεις τον κωλαράκο σου!»
- «Αφού δεν τον γυμνάζω στη Αθήνα...!», του απαντάω με θάρρος και του πετάω στο καπάκι: «Βάζω στοίχημα ότι θα γράψω πάνω από 8 στατιστική..»
Βάζει τα γέλια και μου λέει:
- «Εδώ εγώ που πήγαινα φροντιστήριο έγραψα 6, εσύ θα πάρεις τα αρχίδια μου ως συνήθως!»
Και του πετάω στο καπάκι:
- «Θα με αφήσεις να σου πάρω πίπα άμα γράψω;»
Σκαλώνει για λίγο στην πρόταση μου και αμέσως μου λέει:
- «Δε γαμιέται.. αποκλείεται να γράψεις καλά».
- «Στην αντρική σου τιμή;»
- «Στην αδερφίστικη σου τιμή;;», μου λέει.
Τον βρίζω και μου λέει:
- «Ναι ρε μαλάκα! Εγώ είμαι άντρας τα τιμάω και αρχίδια μου, αλλά άμα δεν τα καταφέρεις θα μου γνωρίσεις το ομορφότερο δίμετρο μωρό που ξέρεις».
Συμφωνήσαμε και αφού πέρασαν τέσσερις μήνες και ξεκίνησε η εξεταστική, έρχεται για να κάνουμε την επανάληψη. Εεε... γενικά μου έλεγε ότι έχει κλειστεί στο σπίτι μιας και είναι από Μυτιλήνη όπως είπα, προετοιμάζεται για το στρατό και έχει ξενερώσει πολύ με τις γυναίκες μιας και δεν υπήρχε καμία καλή. Έπρεπε να βλέπατε τα δάκτυλα του, απολύτως στρογγυλά με τεράστιο στρογγυλό σφαιρικό νύχι! Σκεφτόμουν πως θα ήταν η πούτσα του με τέτοια νύχια. Σε κάποια φάση του πετάω για πλάκα αν θυμάται την συμφωνία που είχαμε βάλει και μου λέει:
- «Χα χα χα χα! Τελικά πρέπει να είσαι πολύ πουστράκι για να το θυμάσαι ακόμα! Φυσικά και ισχύει, αν και άμα τελικά νικήσεις θα φας χοντρό χύσιμο στη μάπα!»
Αυτό ήταν, απλά τρελάθηκα! Περιττό να πω ότι μέχρι τις εξετάσεις δεν διάβασα τίποτε άλλο εκτός από στατιστική το οποίο πήγα και έδωσα. Το αποτέλεσμα ήταν να γράψω ακριβώς 8! Με απογοήτευση όταν είδα το βαθμό πήγα να βγάλω μια αναλυτική για να το έχω σαν απόδειξη για μένα, πήρα το λεωφορείο για το σπίτι. Μα έγραψα ακριβώς 8, ένα ακόμα ήθελα.
Τελικά όλες μου οι ελπίδες έπεσαν στο κενό, ο Σπύρος δεν υπήρχε περίπτωση να μου έδειχνε αυτό το εξαίσιο φαινόμενο που είχε στο παντελόνι του. Όταν ξανασυναντηθήκαμε ήταν στο σπίτι μου όταν ήρθε να πάρει τις σημειώσεις του. Με το που μπαίνει μου λέει:
- «Πόσο;;;»
- «Οκτώ…» απαντώ με απογοήτευση.
Σκαλώνει και με μια δυνατή κραυγή μου λέει:
- «Καλά είσαι μαλάκας; Με πέρασες και δεν χαίρεσαι;»
- «Ναι… αλλά δεν κέρδισα το στοίχημα..», του απαντάω με λύπη ζωγραφισμένη στα μάτια μου.
Και εκεί που δεν το περίμενα κάνει το απίστευτο! Έρχεται με πιάνει από το λαιμό σαν κεφαλοκλείδωμα όπως κάναμε οι άντρες οι μερακλήδες παλιά και μου λέει:
- «Άκου να δεις πουστράκι. Έχεις μυαλό τελικά, και εγώ έχω καύλες! Είσαι για ένα τσιμπούκι που δεν θα το μάθει κανείς;»
Μαγεμένος σκύβω και τον βλέπω να κατεβάζει το παντελόνι. Εντάξει... δεν μπορώ να το περιγράψω. Το παλικάρι απλά ήταν αρχιδάτος και πουτσαράς. Έμεινα μαλάκας, αλλά με κατάλαβε και μου λέει:
- «Για σένα δεν στην έδινα γιατί άμα την έβλεπες θα μου έπρηζες τα αρχίδια μετά και δεν γουστάρω. Μια πίπα. Ξεκαθαρισμένο;»
- «Ναι» του λέω και με δέος φιλάω το πουτσοκέφαλο.
Τρελαίνεται... συνέχισα προς τη βάλανο γλύφοντας και πιπιλώντας το καυλί του. Τα χέρια μακριά από το κεφάλι μου και το κεφάλι του ήταν ψηλά. Δεν του άρεσε στην αρχή, δεν το ήθελε.. αλλά παραδόθηκε στην καύλα. Ρούφαγα και ήθελα να με ταΐζει συνέχεια με το καυλί του. Έβλεπα τα χέρια του να τεντώνονται και πρόσεχα με ευλάβεια τις φλέβες που τουμπανιάζανε. Ήταν ένας μικρός 24χρονος θεός, και ήταν δικός μου..
Τελικά σε κάποια φάση μου λέει: «χύνω!», και κάνοντας να τραβηχτώ για να μην χύσει στο στόμα μου, με αποτρέπει βάζοντας το χέρι του πίσω από το σβέρκο μου και πιέζοντας βαθιά μου άδειασε ότι είχε και δεν είχε στο λαρύγγι. Άδειαζε για αιώνες, πολύ πολύ, τρελά πολύ σπέρμα. Στο τέλος μόλις τέλειωσε και του καθάρισα το πουτσοκέφαλο γυρνάει και μου λέει:
- «Τι καλή πουτάνα που είσαι! Πολύ καλύτερη από την χούφτα μου παλιοπουστράκι!»
Έφυγες πριν μια βδομάδα και ακόμα σε σκέφτομαι... καυλιάρη Μυτιληνιέ!
Ένα από αυτά τα παιδιά λοιπόν είναι και ένας Μυτιληνιός. Η Μυτιλήνη βγάζει παλικάρια τρελά τελικά. Ο Σπύρος λοιπόν ήρθε ένα απόγευμα να με βοηθήσει στο μάθημα της στατιστικής. Αν και ξέρει ότι είμαι gay δεν χάνει ευκαιρία να με αποδοκιμάζει και να με πειράζει κάθε λίγο και λιγάκι με εκφράσεις του στυλ: «θα γυμναστείς μπρος και πίσω;;», αλλά αδιαφορώ και συνεχίζω.
Κάναμε το μάθημα μια χαρά και τελειώνοντας τον συνόδεψα μέχρι κάτω στην είσοδο. Εγώ που λέτε είμαι 21 ετών, 1.85, 75 κιλά και ο Σπύρος 24 ετών, 1.80, 85 κιλά. «Τέλειος συνδυασμός!», σκεφτόμουν κάθε φορά που τον έβλεπα. Αλλά που να ήξερα;
Ο Σπύρος λοιπόν, ενώ περιμέναμε το ασανσέρ μου λέει:
«Τώρα που θα πας Αγγλία (για καλοκαιρινές διακοπές), κοίτα να γυμνάσεις τον κωλαράκο σου!»
- «Αφού δεν τον γυμνάζω στη Αθήνα...!», του απαντάω με θάρρος και του πετάω στο καπάκι: «Βάζω στοίχημα ότι θα γράψω πάνω από 8 στατιστική..»
Βάζει τα γέλια και μου λέει:
- «Εδώ εγώ που πήγαινα φροντιστήριο έγραψα 6, εσύ θα πάρεις τα αρχίδια μου ως συνήθως!»
Και του πετάω στο καπάκι:
- «Θα με αφήσεις να σου πάρω πίπα άμα γράψω;»
Σκαλώνει για λίγο στην πρόταση μου και αμέσως μου λέει:
- «Δε γαμιέται.. αποκλείεται να γράψεις καλά».
- «Στην αντρική σου τιμή;»
- «Στην αδερφίστικη σου τιμή;;», μου λέει.
Τον βρίζω και μου λέει:
- «Ναι ρε μαλάκα! Εγώ είμαι άντρας τα τιμάω και αρχίδια μου, αλλά άμα δεν τα καταφέρεις θα μου γνωρίσεις το ομορφότερο δίμετρο μωρό που ξέρεις».
Συμφωνήσαμε και αφού πέρασαν τέσσερις μήνες και ξεκίνησε η εξεταστική, έρχεται για να κάνουμε την επανάληψη. Εεε... γενικά μου έλεγε ότι έχει κλειστεί στο σπίτι μιας και είναι από Μυτιλήνη όπως είπα, προετοιμάζεται για το στρατό και έχει ξενερώσει πολύ με τις γυναίκες μιας και δεν υπήρχε καμία καλή. Έπρεπε να βλέπατε τα δάκτυλα του, απολύτως στρογγυλά με τεράστιο στρογγυλό σφαιρικό νύχι! Σκεφτόμουν πως θα ήταν η πούτσα του με τέτοια νύχια. Σε κάποια φάση του πετάω για πλάκα αν θυμάται την συμφωνία που είχαμε βάλει και μου λέει:
- «Χα χα χα χα! Τελικά πρέπει να είσαι πολύ πουστράκι για να το θυμάσαι ακόμα! Φυσικά και ισχύει, αν και άμα τελικά νικήσεις θα φας χοντρό χύσιμο στη μάπα!»
Αυτό ήταν, απλά τρελάθηκα! Περιττό να πω ότι μέχρι τις εξετάσεις δεν διάβασα τίποτε άλλο εκτός από στατιστική το οποίο πήγα και έδωσα. Το αποτέλεσμα ήταν να γράψω ακριβώς 8! Με απογοήτευση όταν είδα το βαθμό πήγα να βγάλω μια αναλυτική για να το έχω σαν απόδειξη για μένα, πήρα το λεωφορείο για το σπίτι. Μα έγραψα ακριβώς 8, ένα ακόμα ήθελα.
Τελικά όλες μου οι ελπίδες έπεσαν στο κενό, ο Σπύρος δεν υπήρχε περίπτωση να μου έδειχνε αυτό το εξαίσιο φαινόμενο που είχε στο παντελόνι του. Όταν ξανασυναντηθήκαμε ήταν στο σπίτι μου όταν ήρθε να πάρει τις σημειώσεις του. Με το που μπαίνει μου λέει:
- «Πόσο;;;»
- «Οκτώ…» απαντώ με απογοήτευση.
Σκαλώνει και με μια δυνατή κραυγή μου λέει:
- «Καλά είσαι μαλάκας; Με πέρασες και δεν χαίρεσαι;»
- «Ναι… αλλά δεν κέρδισα το στοίχημα..», του απαντάω με λύπη ζωγραφισμένη στα μάτια μου.
Και εκεί που δεν το περίμενα κάνει το απίστευτο! Έρχεται με πιάνει από το λαιμό σαν κεφαλοκλείδωμα όπως κάναμε οι άντρες οι μερακλήδες παλιά και μου λέει:
- «Άκου να δεις πουστράκι. Έχεις μυαλό τελικά, και εγώ έχω καύλες! Είσαι για ένα τσιμπούκι που δεν θα το μάθει κανείς;»
Μαγεμένος σκύβω και τον βλέπω να κατεβάζει το παντελόνι. Εντάξει... δεν μπορώ να το περιγράψω. Το παλικάρι απλά ήταν αρχιδάτος και πουτσαράς. Έμεινα μαλάκας, αλλά με κατάλαβε και μου λέει:
- «Για σένα δεν στην έδινα γιατί άμα την έβλεπες θα μου έπρηζες τα αρχίδια μετά και δεν γουστάρω. Μια πίπα. Ξεκαθαρισμένο;»
- «Ναι» του λέω και με δέος φιλάω το πουτσοκέφαλο.
Τρελαίνεται... συνέχισα προς τη βάλανο γλύφοντας και πιπιλώντας το καυλί του. Τα χέρια μακριά από το κεφάλι μου και το κεφάλι του ήταν ψηλά. Δεν του άρεσε στην αρχή, δεν το ήθελε.. αλλά παραδόθηκε στην καύλα. Ρούφαγα και ήθελα να με ταΐζει συνέχεια με το καυλί του. Έβλεπα τα χέρια του να τεντώνονται και πρόσεχα με ευλάβεια τις φλέβες που τουμπανιάζανε. Ήταν ένας μικρός 24χρονος θεός, και ήταν δικός μου..
Τελικά σε κάποια φάση μου λέει: «χύνω!», και κάνοντας να τραβηχτώ για να μην χύσει στο στόμα μου, με αποτρέπει βάζοντας το χέρι του πίσω από το σβέρκο μου και πιέζοντας βαθιά μου άδειασε ότι είχε και δεν είχε στο λαρύγγι. Άδειαζε για αιώνες, πολύ πολύ, τρελά πολύ σπέρμα. Στο τέλος μόλις τέλειωσε και του καθάρισα το πουτσοκέφαλο γυρνάει και μου λέει:
- «Τι καλή πουτάνα που είσαι! Πολύ καλύτερη από την χούφτα μου παλιοπουστράκι!»
Έφυγες πριν μια βδομάδα και ακόμα σε σκέφτομαι... καυλιάρη Μυτιληνιέ!
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.