Παρατηρήσεις αποστολέα: Όταν κάποια πράγματα συμβαίνουν απρογραμμάτιστα, τότε η εξέλιξη μπορεί και να μας δικαιώσει.
Όλα έγιναν πολύ ξαφνικά! Χωρίς να το πολυσκεφτώ και κυρίως χωρίς να το προγραμματίσω. Ήταν Κυριακή μεσημέρι και γυρνούσα στο σπίτι μετά από ένα καφέ στο Θησείο. Επειδή μένω στο κέντρο, είπα να το κόψω με τα πόδια. Χάζευα στο δρόμο και χωρίς να το καταλάβω ήδη είχα βρεθεί στην Ομόνοια. Εκεί που στεκόμουν στο φανάρι για να περάσω απέναντι, βλέπω τρεις τύπους οι οποίοι με κοιτούν και μου χαμογελούν. Μίλαγαν και μεταξύ τους. Στην αρχή νόμιζα μάλιστα ότι κοιτούσαν κάποιον γνωστό τους ο οποίος στεκόταν από πίσω μου και γι' αυτό στην αρχή γύρισα την πλάτη μήπως δω κανέναν. Δεν στεκόταν όμως κάποιος από πίσω μου. Το φανάρι άναψε πράσινο και διέσχισα το δρόμο για απέναντι. Το ίδιο έκαναν και αυτοί διασχίζοντας το δρόμο προς τη δική μου κατεύθυνση.
Με το που συναντηθήκαμε σχεδόν στη μέση του δρόμου, ο ένας με σκούντηξε ελαφρά και αμέσως μου είπε…
- συγνώμη ρε καβλάκο…
ενώ συνέχισε την διαδρομή του. Όταν πλέον πέρασα απέναντι γύρισα για να τους δω. Είχαν κάνει και αυτοί το ίδιο. Κοιταζόμασταν και χαμογελούσαμε. Σε κάποια φάση μου κάνει νόημα αυτός που με είχε σκουντήξει να περάσω απέναντι. Ανταπέδωσα με το ίδιο νόημα, σχεδόν σίγουρος ότι θα με γράψουν κανονικά και θα φύγουν. Αντιθέτως, με το που τους έκανα το νόημα διέσχισαν και οι τρεις το δρόμο και ήρθαν προς το μέρος μου. Με μεγάλη οικειότητα άρχισαν οι συστάσεις. Ο Νίκος, ο Γιώργος και ο Κωστής. Εγώ Γιάννης τους λέω. Ο αρχηγός τους ήταν ο Νίκος. Ήταν αυτός που με σκούντηξε και αυτός που γενικά έκανε όλο το παιχνίδι. Αυτός μάλιστα με το που συστηθήκαμε είπε:
- Άκου Γιαννάκο, εγώ και τα φιλαράκια μου δουλεύουμε σε τουριστικό πλοίο. Αράξαμε σήμερα και φεύγουμε πάλι σε τρεις ώρες. Το πλοίο είναι στον Πειραιά. Με δεδομένο το γεγονός ότι θέλουμε τουλάχιστον μία ώρα για να είμαστε εκεί, μέσα σε δύο ώρες τι προτείνεις να κάνουμε; Το άλλο δεδομένο βέβαια είναι ότι έχουμε γερές κάβλες και γουστάρουμε να γαμήσουμε κωλαράκι. Λοιπόν;
Δεν μάσησε τα λόγια του, ούτε και εγώ τα δικά μου. Τους είπα αμέσως:
- Ok... μπορούμε να πάμε στο σπίτι μου.
Μέσα σε 10 λεπτά ήμασταν ήδη μέσα στο σπίτι μου. Με το που έκλεισα πίσω μας την πόρτα, οι τύποι πέταξαν τα ρούχα τους κι εγώ το ίδιο. Με γονάτισαν στο πάτωμα και χωρίς να το καταλάβω, είχα εναλλάξ στο στόμα μου τρεις πούτσους τρελά καυλωμένους, να μπαινοβγαίνουν στο στόμα μου. Τα μεγέθη αξιοπρόσεχτα. Εντύπωση μου έκανε το γεγονός ότι ήταν και ξυρισμένοι και μοσχομύριζαν. Και οι τρεις. Μετά από ένα 10λεπτο πίπωμα και αφού τους είχα κάνει τούρμπο και τους τρεις (το διέκρινα από τις ανάσες τους!), με σήκωσε ο Νίκος και μου είπε γεμάτος λαγνεία:
- Και τώρα Γιαννάκο στήσου γιατί και να γαμήσουμε θέλουμε και να αδειάσουμε.
Πρώτος με έστησε στα 4 ο Νίκος. Μπήκε μέσα μου πολύ άγρια και με μεγάλη πίεση, ασάλιωτα και ξεκίνησε ένα σφυροκόπημα σαν κομπρεσέρ. Έκλαιγα από τον πόνο, αλλά το ευχαριστιόμουν. Οι άλλοι δύο στέκονταν μπροστά μου και με είχαν διαρκώς μπουκωμένο με τα καβλιά τους. Ο Νίκος έχυσε μέσα σε 10 λεπτά, βγήκε απότομα από μέσα μου και αφού έβγαλε το προφυλακτικό μου γέμισε με ριπές την πλάτη. Ο Γιώργος μου ζήτησε να κάτσω πάνω του, ξάπλωσε και του έκανα ένα βαθύ κάθισμα. Τον πήρα μέχρι την ρίζα, τον κοιτούσα στα μάτια και ανεβοκατέβαινα στην ψωλή του κάνοντας τον να κλείνει τα μάτια και να μουγκρίζει από ευχαρίστηση. Το παιχνίδι το είχα όλο στα χέρια μου. Σε κάποια φάση μου λέει:
- Σκύψε πιο πολύ, θέλω το στόμα σου.
Έσκυψα ενώ τον είχα μέσα μου και άρχισε να μου ρουφάει τα χείλη και τη γλώσσα γεγονός που με έκανε να ξεροχύνω. Όσο ήμουν σκυμμένος όμως, δεν πήρα χαμπάρι το γεγονός ότι ο Κωστής είχε ήδη πάρει θέση από πίσω μου, ενώ κάτι δροσερό με ακουμπούσε. Με άλειφε με KY και χωρίς να προλάβω να πω κάτι, γιατί το στόμα μου ήταν εγκλωβισμένο στις χειλάρες του Γιώργου, άρχισε να πιέζει την σούφρα μου με το καβλί του. O πόνος αβάσταχτος. Η κάβλα όμως μεγαλύτερη. Νόμιζα ότι σκιζόμουν στα δύο. Τα τοιχώματα του κώλου μου πήγαιναν να σπάσουν... Ο Νίκος στεκόταν από πάνω και έλεγε:
- Έτσι ρε πουτσαράδες, σκίστε τον το μούλο. Γιαννάκο αυτό δεν στο είπα. Τα κολλητάρια μου χύνουν μόνο αν νοιώθουν να τρίβεται η ψωλή του ενός στου άλλου.
Το εμβόλισμα μου μόλις είχε αρχίσει. Παρακαλούσα να σταματήσουν αλλά αυτοί επιτάχυναν. Είχαν συνδυαστεί δε σε πολύ καλό βαθμό. Ο συγχρονισμός τους ήταν το κάτι άλλο. Και άλλες φορές είχα προσπαθήσει διπλοκάρφωμα αλλά δεν έβγαινε με επιτυχία. Πότε ο ένας, πότε ο άλλος ή γλιστράει και βγαίνει, ή ξεκαβλώνει γρήγορα, με αποτέλεσμα να διαρκεί λίγα δευτερόλεπτα. Αυτοί οι δύο ήταν το κάτι άλλο. Σαν να έκαναν μια ολόκληρη ζωή μόνο αυτόν το τύπο του γαμησιού. Θα πρέπει να γαμούσαν πολύ ώρα γιατί σε κάποια στιγμή ακούστηκε ο Νίκος:
- Άντε ρε μαλάκες χύστε τον γιατί η ώρα πέρασε και θα έχουμε θέμα με το πλοίο.
Τί ήταν να τους το πει; Το σφυροκόπημα που έφαγα με έκανε να ουρλιάζω στον υπερθετικό βαθμό και εκεί που εκείνοι οι δυο επιτάχυναν ήρθε και ο Νίκος από μπροστά μου και άρχισε να αδειάζει για δεύτερη φορά και μάλιστα πάνω στο πρόσωπό μου.
- Πάρε την κρέμα μου Γιαννάκο…
είπε, ενώ εκείνη την στιγμή ταυτόχρονα τα δύο έμβολά μου μούγκριζαν από το άδειασμα των αρχιδιών τους. Πριν καλά-καλά καταλάβω, είχαν ήδη ντυθεί και οι τρεις, ενώ φεύγοντας ο Νίκος μου πέταξε ένα χαρτάκι με ένα τηλέφωνο.
- Πάρε με καριολάκο για να κρατήσω και το δικό σου. Σε κάθε επιστροφή μας, θα ερχόμαστε να σε σκίζουμε και αν γουστάρεις, πες μου να σου φέρω κι άλλους πουτσαράδες. Διαθέτει αρκετούς το καράβι μας και οι εποχές είναι δύσκολες να τα χαλάμε στις πουτάνες.
Αυτό το ξαφνικό.. ήταν ότι το καλύτερο.. Περιμένω τα παλληκάρια να έρθουν σε δύο μέρες. Να ζητήσω και να φέρουν κι άλλους;
(Copyright protected OW ref: 81571)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.