Παρατηρήσεις αποστολέα: Ποτέ δε πίστευα πως θα μύριζα και θα έγλειφα τις πατούσες του φίλου μου του Νίκου, μέχρι που αυτό έγινε τελικά το περασμένο καλοκαίρι...
Από μικρός λατρεύω τα αντρικά πόδια. Όποτε έβρισκα ευκαιρία, μύριζα τα πόδια των φίλων μου, των ξαδερφιών μου, τα φιλούσα κρυφά κλπ. Η μυρωδιά τους και η γεύση τους όταν είναι ιδρωμένα με απογειώνουν κανονικά! Εργάζομαι σε μια μεγάλη βιομηχανική εταιρία. Εκεί δουλεύουμε με βάρδιες. Στη δουλειά φοράμε φόρμες εργασίας και γι’ αυτό έχουμε ένα δωμάτιο με ντουλάπες που γδυνόμαστε και φοράμε τα ρούχα της δουλειάς. Ο φίλος μου και συνάδελφος Νίκος, έχει τη διπλανή ντουλάπα από τη δική μου. Ο Νίκος είναι ένας κούκλος με τα όλα του! Σωματάρα, ποδάρες, και καβλόφατσα.
Όταν αλλάζουμε λοιπόν κι ο Νίκος βγάζει τα παπούτσια του, έρχεται στα ρουθούνια μου κάθε φορά μια απίστευτη ποδαρίλα. Μια πολύ έντονη αντρική μυρωδιά, όχι όμως βαριά ενοχλητική. Μια ξινίλα. λίγο σαν τυρί, λίγο σαν ξύδι. Κι ο Νίκος το καταλαβαίνει και κάθε φορά μου δικαιολογείται. "Φταίει το ph του ιδρώτα μου φίλε. Έχω πάει σε ειδικούς σε αυτά και μου είπαν πως δεν είναι εύκολο να λυθεί το πρόβλημα". Εγώ του λέω κάθε φορά πως δεν πειράζει. Γελάει. Το ξέρει πως μου αρέσει πολύ η ποδαρίλα. Φίλος είναι και του τα έχω πει όλα. Αλλά ο ίδιος μου έχει πει "καλά κάνεις. Ο καθένας με τα γούστα του. Αλλά τα πόδια τα δικά μου, ξέχασε τα!" Πολλές φορές μετά τη δουλειά, πηγαίναμε στο σπίτι του για άραγμα, μουσική στο διαδίκτυο, ταινίες κλπ. Άραζε στον καναπέ κι εγώ του έκανα πάντα φοβερό μασάζ στις πατούσες του. Αυτό του άρεσε πάντα. Το ήξερε και η κοπέλα του. Σε αυτό της είχε πει πως δεν με αλλάζει με τίποτα. Εκείνη, -από ότι μου έχει πει ο Νίκος- δεν του κάνει ποτέ μασάζ στα πόδια του επειδή δεν γουστάρει καθόλου την μυρωδιά τους. Κι έτσι μόνο εγώ τα περιποιούμαι.
Το μαρτύριο μου όμως ήταν πως ενώ τα μύριζα από κοντά, δεν είχα καταφέρει ποτέ να του τα γλείψω. Ένα βράδυ όμως μετά τη δουλειά, πήγαμε σε ένα μπαράκι. Εκεί συνάντησα έναν φίλο άλλο που και σε εκείνον έκανα μασάζ στα πόδια του πριν κάτι χρόνια, αλλά εκείνου του τα έγλειφα κιόλας. Το είπα του Νίκου. Η αντίδρασή του με ξάφνιασε πολύ. Ζήλεψε! Έκανε σαν κακομαθημένο παιδί. Τον κοίταζε άγρια, σε εμένα μίλαγε με νεύρα, έπινε τα ποτά γρήγορα και νευρικά και ξαφνικά μου είπε να φύγουμε.
- Πάμε σπίτι. Φεύγουμε. (μου είπε)
- Μα γιατί ρε; Τι έπαθες; (ρώτησα)
- Πάμε. Θα σου πω στ' αμάξι.
- Λοιπόν; (του λέω μέσα στο αμάξι)
- Καλά ρε ξεφτίλα, δεν ντρέπεσαι; (μου λέει με νεύρα)
- Γιατί ρε Νίκο;
- Μα τα χέρια που κάνουν μασάζ στα δικά μου πόδια να έχουν κάνει και στα πόδια εκείνου του μαλάκα;
- Και τι ζόρι τραβάς εσύ; Μια χαρά παιδί είναι ο Χρήστος (ο άλλος) με πόδια φοβερά και να σου πω και κάτι ρε φίλε; Γουστάρει να του τα γλείφω κιόλας! Εσύ με αφήνεις να τρέχουν τα σάλια μου. Μυρίζω όλη την ποδαρίλα σου και κρατιέμαι κάθε φορά να μην στα αρχίσω στα γλωσσόφιλα και στραβώσεις. Κι εσύ το ξέρεις το πόσο πολύ το θέλω αυτό.
- Αυτό το είχαμε ξεκαθαρίσει από την αρχή.
- Συμφωνώ! Γι’ αυτό και ποτέ δεν σου το ανέφερα πάλι. Αλλά μην στραβώνεις. Θα έπρεπε να χαίρεσαι που πέρασε καλά ο φίλος σου. Και σε στιγμή που περιποιούμαι τα δικά σου πόδια όσο κανείς.
- Ναι αλλά αυτός. (τον διέκοψα)
- Μη μου στερείς αυτό που δεν μπορείς ή δεν θες να μου δώσεις.
Δεν μιλήσαμε άλλο, μέχρι που φτάσαμε στο σπίτι του. Μπήκαμε μέσα βουβοί. Έβαλε μουσική και ξάπλωσε όπως πάντα στον καναπέ. Με φώναξε να κάτσω. Έβγαλε παπούτσια και κάλτσες που τις φόραγε από το πρωί και έβαλε όπως πάντα τα πόδια του πάνω στα γόνατά μου. Μυρίζανε τόσο πολύ. Ωραία αντρική ποδαρίλα ενός νέου όμορφου άντρα. Εγώ όμως δεν τα ακούμπησα.
- Με στεναχώρησες απόψε (μου λέει)
- Κι εσύ! (του λέω). Έκανες σαν μαλάκας. Γιατί όμως;
- Ρε ζήλεψα! Τον ζήλεψα αυτόν το φίλο σου. Μου πέρασε από το μυαλό η σκηνή με τα πόδια σου στα χέρια του και τρελάθηκα. Ρε Γιάννη (μου λέει), δεν θέλω να τα κάνεις σε άλλους αυτά. Αισθάνθηκα σαν κερατάς. δεν μπορώ να σου το εξηγήσω. (και άρχισε να δακρύζει. αυτό που σας λέω είναι αλήθεια, όπως ολόκληρη η ιστορία μου)
Τρελάθηκα! Δεν ήξερα τι να κάνω. Μέσα μου μια φωνή μου έλεγε τι να κάνω. Μου έλεγε πως έφτασε η στιγμή να πάρω αυτό που θέλω. Κι εγώ την άκουσα. Έσκυψα πάνω στα πόδια του και άρχισα τα γλωσσόφιλα. Στην καμάρα, στις φτέρνες, ανάμεσα στα δάχτυλα. Μύριζα, φιλούσα και έγλειφα τα πόδια του Νίκου που εκείνη τη νύχτα μύριζαν πιο δυνατά από ποτέ! Φορούσε τα αθλητικά του και τις ίδιες κάλτσες όλη μέρα. Σταμάτησε το δάκρυ και άρχισε να χαλαρώνει. Μούγκριζε από χαρά και ικανοποίηση που κατάλαβε πως πια ανήκω μόνο στα δικά του πόδια.
- Ρε φίλε, τι έχανα τόσον καιρό; Πως στέρησα κι από τους δυο μας τέτοια καλή φάση ρε Γιάννο μου;
- Μαλάκα, μόνο αυτό μην το πεις στη Δανάη (η κοπέλα του) με τίποτα!
- Όχι ρε! Τρελός είσαι; Συνέχισε να μου τα γλείφεις! Μην το σταματάς.
Χόρτασα ποδαρίλα. Κάθε φορά πια όταν του κάνω μασάζ του τα γλείφω. Ακόμα και τώρα. Δεν το έχουμε σταματήσει αυτό. (και ούτε πρόκειται)!
Η ιστορία μου είναι 100% αληθινή. Εγώ είμαι ο Γιάννης και ο φίλος μου ο Νίκος. Δεν άλλαξα τα ονόματα, γιατί μόνο που έγραφα τα ονόματα μας στην ιστορία, άναψα ολόκληρος. Ζωντάνεψε όλη εκείνη η νύχτα. Ελπίζω να σας άρεσε.
(Copyright protected OW ref: 83127)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.