Είμαι καθηγητής σε φροντιστήριο, και 27 ετών. Ζω σε επαρχιακή πόλη και έτσι οι μαθητές δεν είναι ιδιαίτερα πολλοί. Είμαι φιλόλογος και όντας άπειρος στη διδασκαλία, για πρώτη χρονιά μου έδωσαν δύο τμήματα Λυκείου. Το ένα τμήμα έχει μόνο κοπέλες και το άλλο έχει μόνο αγόρια.
Κάπου στη μέση της χρονιάς, ένας από τους μαθητές του τμήματος των αγοριών και αφού είδε ότι αν συνέχιζε στο τμήμα δεν θα υπήρχε μέλλον γι’ αυτόν, αποφάσισε να κάνει ιδιαίτερα. Ύστερα από συνεννόηση με την γραμματεία του φροντιστηρίου κανονίστηκαν οι ώρες και από την ερχόμενη εβδομάδα θα ξεκινούσαμε μόνοι μας.
Το πρώτο μάθημα:
Επτά και μισή… Καθόμουν στην έδρα μου, η οποία είναι στη μέση της αίθουσας και με το βλέμμα προς τον πίνακα σκεφτόμουν πως πέρασα στις χειμερινές μου διακοπές. Ένα ζεστό χέρι στον ώμο μου διέκοψε τις σκέψεις μου και ξαφνικά ακούω:
- «Ξέρεις.. Χθες τρελάθηκα που μου έσκισες το κωλαράκι.. κι ας μη στο έδειξα…»
Ήταν ο Χρήστος ο μαθητής μου, μόνο που δεν κατάλαβα τι εννοούσε… Φεύγοντας μου είπε:
- «Πρέπει να φύγω. Ενημέρωσα τη Σοφία» (η κοπέλα στη γραμματεία). «Θα σε περιμένω και σήμερα στα νερά κατά τις δέκα».
Νερά λέγαμε τα αποδυτήρια στο γήπεδο που συνηθίζαμε να παίζουμε καμιά μπαλίτσα παρέα. Έφυγε αφήνοντάς μου πολλά ερωτηματικά και μια τεράστια ξενέρα που τον περίμενα τόση ώρα για να μου πει τελικά ότι δεν θα κάνουμε μάθημα.
Φεύγω λοιπόν και στο δρόμο για το σπίτι συναντάω τους άλλους δύο μαθητές μου. Φάνηκε να χάρηκαν πολύ που με είδαν και τους κάλεσα για καφέ και δέχτηκαν με τη μία. Μπαίνουμε σπίτι μου και κάθονται στον καναπέ όσο εγώ ετοιμάζω καφεδάκια. Όσο έψαχνα τη ζάχαρη άκουσα τον Άγγελο να λέει ψιθυριστά στον Τεό:
- «Μαλάκα από την ώρα που κοιμήθηκε και μετά έγινε μακελειό…»
Δεν συνέχισα να ακούω, έκανα τους καφέδες και πήγα κι εγώ στο σαλόνι. Μιλούσαμε για άσχετα θέματα… δεν ήταν δα και η πρώτη φορά που πίναμε καφέ μαζί. Και πάνω στη συζήτηση έμαθα ότι ο Χρήστος θα πήγαινε σε οφθαλμίατρο γι’ αυτό και αναβάλαμε το μάθημα.
Η συζήτηση στράφηκε σε κάποια φάση σε ανδρικά κορμιά και γράμμωση. Οι δυο τους πήγαιναν αρκετό καιρό γυμναστήριο και ο Άγγελος είχε αποκτήσει μια ελαφριά γράμμωση στους κοιλιακούς ενώ ο Τεό είχε ατσάλινα πόδια και χέρια όσο του Άγγελου και τα δυο. Σηκώνοντας ο Άγγελος την μπλούζα για να δείξει τους κοιλιακούς του παρατήρησα ότι ήταν εντελώς άτριχος… αποτέλεσμα αποτρίχωσης όπως μας είπε. Δεν σας κρύβω ότι είχα καυλώσει αρκετά με αυτά που έβλεπα.
Μισή ώρα μετά τα παιδιά έφυγαν κι εγώ μπήκα για μπάνιο όταν είδα ένα μήνυμα που μου είχε στείλει ο Χρήστος κανένα μισάωρο πριν, αλλάζοντάς μου την ώρα του ραντεβού μας από δέκα σε εννέα…. Ουπς είναι ήδη 20:45! Έβαλα το μπουφάν μου και κατευθύνθηκα προς το γήπεδο, όχι πολύ μακριά από το σπίτι μου. Τα συναισθήματα μου εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο έντονα και πλήρως απερίγραπτα, Από τη μία καύλα, από τον τρόπο που μου μίλησε και από αυτά που μου είπε, από την άλλη φόβος μήπως είναι κάποια φάρσα και με έπαιρναν χαμπάρι. Σε λίγο όλα θα ξεδιαλύνονταν.
Μπαίνω μέσα… όλα τα φώτα ήταν σβηστά. Είδα το Χρήστο να κάθεται στο πάγκο στα αποδυτήρια και να παίζει με το κινητό του. Πλησίασα. Άναψε το φακό από το κινητό του. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής. Χαμογελάω και του λέω:
- «Είσαι καλά;»
- «Πολύ καλά!», μου απαντάει.
- «Συγγνώμη αλλά πριν στο φροντιστήριο είπες κάτι το οποίο δεν πολύ-κατάλαβα… τι εννοούσες;», του είπα και κάθισα δίπλα του σε αντίθετη φορά.
Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και άρχισε να βουρκώνει. Ομολογώ ότι τα ‘χασα. Ο πιο ζωηρός και αναίσθητος (έτσι μου είχε δείξει τουλάχιστον) άνθρωπος που γνώριζα ήταν έτοιμος να κλάψει.
- «Αν το χθεσινό δεν σήμαινε τίποτα για σένα, για μένα σήμαινε πολλά..»
Έσκυψε το πρόσωπό του και είπε:
- «Φύγε…»
- «Ορίστε..;», ρωτάω όλο απορία, πραγματικά δεν ήξερα τι συνέβαινε.
- «Φύγε! Δε θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου..», συνέχισε.
Πήρα το αυστηρό ύφος που με είχε δει πολλές φορές έτσι μες στην τάξη και του είπα:
- «Κοίτα μικρέ, δεν ξέρω τι παίζει εδώ, αλλά απαιτώ κάποιες εξηγήσεις. Τώρα!», του φώναξα.
Γύρισε και με κοίταξε απευθείας στα μάτια. Δεν ήταν απλά βουρκωμένος αλλά έκλαιγε. Ήξερα ότι αν έσπαγα τώρα δεν θα μάθαινα σίγουρα τι συνέβαινε. Αν και να πω την αλήθεια έτσι όπως ήταν ήθελα να τον αρπάξω και να τον φιλήσω.
- «Θέλω να είμαι μαζί σου…»
Τιιιιιι; Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τα έχασα εντελώς και με μια αφέλεια είπα:
- «Δεν σε καταλαβαίνω..»
- «Κοίτα, μπορεί όντως να μην σημαίνει τίποτα για σένα το χθεσινό αλλά για μένα σημαίνει πολλά…», μου είπε.
- «Χρήστο», είπα. «Τι έγινε εχθές;»
- «Τουλάχιστον μην το ξεφτιλίζεις τόσο. Εχθές αυτό που έγινε μεταξύ μας μου… Μου άλλαξες τη ζωή».
Ομολογώ ότι τα έχασα ακόμη πιο πολύ. Μπερδεύτηκα για την ακρίβεια. Πώς γίνεται να κάνω κάτι σε κάποιον έχοντας να τον δω μία εβδομάδα;
- «Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Το καταλαβαίνεις αυτό; Όχι τόσο για τον πούτσο που μου έριξες (;;;) αλλά γιατί με έβαλες σε έναν νέο κόσμο του έρωτα…»
- «Χρήστο έχουμε να τα πούμε μία βδομάδα σχεδόν.. και τι πούτσες και μαλακίες λες; Δεν…»
Δεν πρόλαβα να τελειώσω όταν άκουσα να λέει:
- «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου…»
Με κοίταξε μερικές στιγμές, εγώ από τα επανωτά σοκ δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Και τότε ξέσπασε σε λυγμούς. Εκεί ήταν που πείστηκα ότι δεν μου έκανε πλάκα, και τον αγκάλιασα για να τον ηρεμήσω. Σπαρταρούσε στην αγκαλιά μου και συνέχιζε να κλαίει. Τον ανασήκωσα, του σκούπισα τα δάκρυα από το πρόσωπο και του είπα να πάμε σπίτι μου να τα κάτσουμε και να τα πούμε ήρεμα.
Σε δέκα λεπτά καθόμασταν στον καναπέ δίπλα - δίπλα. Μου ζήτησε να τον αγκαλιάσω όπως πριν. Το έκανα. Δεν ήθελα να συνεχίσω τι κουβέντα μας, τουλάχιστον ακόμα. Και μας ψιλοπήρε ο ύπνος. Μας επανέφερε το κινητού του. Η "μαμά"…. «Θα κοιμηθώ σε έναν φίλο σήμερα». Πήγε να ξαναχωθεί στην αγκαλιά μου και τον εμπόδισα..
- «Νομίζω ότι μου αξίζουν κάποιες εξηγήσεις..», είπα.
- «Θα σου πω. Εχθές μετά από πιέσεις των παιδιών, πήγα με το ζόρι για μπάλα στο γήπεδο. Ήμουν πτώμα από όλη τη μέρα. Πήγαμε παίξαμε και ήμασταν στα ντους (έχει μόνο τέσσερα για τη ομάδα αν και είναι 5Χ5) κι εγώ είπα να περιμένω τα παιδιά να τελειώσουν και θα έμπαινα μετά εγώ. Όσο περίμενα, με πήρε ο ύπνος όπως ήμουν ξαπλωμένος στο παγκάκι. Όταν τα παιδιά τελείωσαν με ξύπνησαν για να μπω για μπάνιο και με χαιρέτησαν. Εγώ από την κούραση και τη βαρεμάρα είπα θα μπω σε λίγο… μόνο που με ξανάπιασε ο ύπνος. Σε κάποια φάση ξύπνησα από ένα φοβερό τσούξιμο στον κώλο μου… μου έδεσες τα μάτια και με πηδούσες…!!»
- «Ρε Χρήστο κάτσε.. εγώ σήμερα επέστρεψα από Καβάλα το πρωί. Δεν ήμουν εδώ χθες βράδυ!»
- «Μα αφού μου έλεγες: "είμαι ο καθηγητάκος σου και θα σε σκίζω και στο μάθημα και στον κώλο"…»
- «Δηλαδή από όσο με ξέρεις με έχεις για τέτοιο άτομο;»
- «Δεν ξέρω ρε Μάνο, και κάποια φάση μου είπες επίσης ότι αυτό είναι η εκδίκηση που ήθελα να σου φορτώσω το πρόγραμμά σου με παραπάνω ώρες…»
Δεν τον άφησα να συνεχίσει γιατί τον είδα να ξανά βουρκώνει και του είπα απλά να γδυθεί..
Πήγα στο μπάνιο και γδύθηκα κι εγώ. Δε θέλω να το παινευτώ αλλά έχω τεράστιο καυλί και πολύ χοντρό. Άρχισα να το πλένω όταν τον αισθάνθηκα πίσω μου. Με αγκάλιασε από τη μέση και μου είπε:
- «Μην το πλένεις… θέλω να μυρίζει Μάνος».
Δεν είχα σκοπό να το κάνουμε. Όχι ότι δεν το ήθελα, απλά… δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη τη στιγμή και του το είπα. Γύρισα τον κοίταξα στα μάτια και αρχίσαμε να φιλιόμαστε. Δεν είχα ξαναφιλήσει ούτε με είχαν ξαναφιλήσει με τόσο πάθος. Με τα χείλη μας ενωμένα φύγαμε από το μπάνιο και πήγαμε στο δωμάτιό μου. Τον ξάπλωσα και άρχισα να τον γλείφω όλο και πιο χαμηλά. Έβαλα μετά τις ρώγες του στο στόμα μου και τον βασάνισα μερικά δεύτερα και ξαφνικά… Είχαμε γεμίσει καυτά υγρά…
Σταμάτησα και ξάπλωσα δίπλα του. Μου έτριβε το στήθος παίρνοντας κάθε φορά και λίγο από το σπέρμα στα χέρια του. Ώσπου κοιμηθήκαμε με τα πρόσωπά μας κολλημένα του ενός στον άλλο.
Συνεχίζεται…
Κάπου στη μέση της χρονιάς, ένας από τους μαθητές του τμήματος των αγοριών και αφού είδε ότι αν συνέχιζε στο τμήμα δεν θα υπήρχε μέλλον γι’ αυτόν, αποφάσισε να κάνει ιδιαίτερα. Ύστερα από συνεννόηση με την γραμματεία του φροντιστηρίου κανονίστηκαν οι ώρες και από την ερχόμενη εβδομάδα θα ξεκινούσαμε μόνοι μας.
Το πρώτο μάθημα:
Επτά και μισή… Καθόμουν στην έδρα μου, η οποία είναι στη μέση της αίθουσας και με το βλέμμα προς τον πίνακα σκεφτόμουν πως πέρασα στις χειμερινές μου διακοπές. Ένα ζεστό χέρι στον ώμο μου διέκοψε τις σκέψεις μου και ξαφνικά ακούω:
- «Ξέρεις.. Χθες τρελάθηκα που μου έσκισες το κωλαράκι.. κι ας μη στο έδειξα…»
Ήταν ο Χρήστος ο μαθητής μου, μόνο που δεν κατάλαβα τι εννοούσε… Φεύγοντας μου είπε:
- «Πρέπει να φύγω. Ενημέρωσα τη Σοφία» (η κοπέλα στη γραμματεία). «Θα σε περιμένω και σήμερα στα νερά κατά τις δέκα».
Νερά λέγαμε τα αποδυτήρια στο γήπεδο που συνηθίζαμε να παίζουμε καμιά μπαλίτσα παρέα. Έφυγε αφήνοντάς μου πολλά ερωτηματικά και μια τεράστια ξενέρα που τον περίμενα τόση ώρα για να μου πει τελικά ότι δεν θα κάνουμε μάθημα.
Φεύγω λοιπόν και στο δρόμο για το σπίτι συναντάω τους άλλους δύο μαθητές μου. Φάνηκε να χάρηκαν πολύ που με είδαν και τους κάλεσα για καφέ και δέχτηκαν με τη μία. Μπαίνουμε σπίτι μου και κάθονται στον καναπέ όσο εγώ ετοιμάζω καφεδάκια. Όσο έψαχνα τη ζάχαρη άκουσα τον Άγγελο να λέει ψιθυριστά στον Τεό:
- «Μαλάκα από την ώρα που κοιμήθηκε και μετά έγινε μακελειό…»
Δεν συνέχισα να ακούω, έκανα τους καφέδες και πήγα κι εγώ στο σαλόνι. Μιλούσαμε για άσχετα θέματα… δεν ήταν δα και η πρώτη φορά που πίναμε καφέ μαζί. Και πάνω στη συζήτηση έμαθα ότι ο Χρήστος θα πήγαινε σε οφθαλμίατρο γι’ αυτό και αναβάλαμε το μάθημα.
Η συζήτηση στράφηκε σε κάποια φάση σε ανδρικά κορμιά και γράμμωση. Οι δυο τους πήγαιναν αρκετό καιρό γυμναστήριο και ο Άγγελος είχε αποκτήσει μια ελαφριά γράμμωση στους κοιλιακούς ενώ ο Τεό είχε ατσάλινα πόδια και χέρια όσο του Άγγελου και τα δυο. Σηκώνοντας ο Άγγελος την μπλούζα για να δείξει τους κοιλιακούς του παρατήρησα ότι ήταν εντελώς άτριχος… αποτέλεσμα αποτρίχωσης όπως μας είπε. Δεν σας κρύβω ότι είχα καυλώσει αρκετά με αυτά που έβλεπα.
Μισή ώρα μετά τα παιδιά έφυγαν κι εγώ μπήκα για μπάνιο όταν είδα ένα μήνυμα που μου είχε στείλει ο Χρήστος κανένα μισάωρο πριν, αλλάζοντάς μου την ώρα του ραντεβού μας από δέκα σε εννέα…. Ουπς είναι ήδη 20:45! Έβαλα το μπουφάν μου και κατευθύνθηκα προς το γήπεδο, όχι πολύ μακριά από το σπίτι μου. Τα συναισθήματα μου εκείνη τη στιγμή ήταν τόσο έντονα και πλήρως απερίγραπτα, Από τη μία καύλα, από τον τρόπο που μου μίλησε και από αυτά που μου είπε, από την άλλη φόβος μήπως είναι κάποια φάρσα και με έπαιρναν χαμπάρι. Σε λίγο όλα θα ξεδιαλύνονταν.
Μπαίνω μέσα… όλα τα φώτα ήταν σβηστά. Είδα το Χρήστο να κάθεται στο πάγκο στα αποδυτήρια και να παίζει με το κινητό του. Πλησίασα. Άναψε το φακό από το κινητό του. Ήμασταν σε απόσταση αναπνοής. Χαμογελάω και του λέω:
- «Είσαι καλά;»
- «Πολύ καλά!», μου απαντάει.
- «Συγγνώμη αλλά πριν στο φροντιστήριο είπες κάτι το οποίο δεν πολύ-κατάλαβα… τι εννοούσες;», του είπα και κάθισα δίπλα του σε αντίθετη φορά.
Με κοίταξε βαθιά στα μάτια και άρχισε να βουρκώνει. Ομολογώ ότι τα ‘χασα. Ο πιο ζωηρός και αναίσθητος (έτσι μου είχε δείξει τουλάχιστον) άνθρωπος που γνώριζα ήταν έτοιμος να κλάψει.
- «Αν το χθεσινό δεν σήμαινε τίποτα για σένα, για μένα σήμαινε πολλά..»
Έσκυψε το πρόσωπό του και είπε:
- «Φύγε…»
- «Ορίστε..;», ρωτάω όλο απορία, πραγματικά δεν ήξερα τι συνέβαινε.
- «Φύγε! Δε θέλω να σε ξαναδώ στα μάτια μου..», συνέχισε.
Πήρα το αυστηρό ύφος που με είχε δει πολλές φορές έτσι μες στην τάξη και του είπα:
- «Κοίτα μικρέ, δεν ξέρω τι παίζει εδώ, αλλά απαιτώ κάποιες εξηγήσεις. Τώρα!», του φώναξα.
Γύρισε και με κοίταξε απευθείας στα μάτια. Δεν ήταν απλά βουρκωμένος αλλά έκλαιγε. Ήξερα ότι αν έσπαγα τώρα δεν θα μάθαινα σίγουρα τι συνέβαινε. Αν και να πω την αλήθεια έτσι όπως ήταν ήθελα να τον αρπάξω και να τον φιλήσω.
- «Θέλω να είμαι μαζί σου…»
Τιιιιιι; Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Τα έχασα εντελώς και με μια αφέλεια είπα:
- «Δεν σε καταλαβαίνω..»
- «Κοίτα, μπορεί όντως να μην σημαίνει τίποτα για σένα το χθεσινό αλλά για μένα σημαίνει πολλά…», μου είπε.
- «Χρήστο», είπα. «Τι έγινε εχθές;»
- «Τουλάχιστον μην το ξεφτιλίζεις τόσο. Εχθές αυτό που έγινε μεταξύ μας μου… Μου άλλαξες τη ζωή».
Ομολογώ ότι τα έχασα ακόμη πιο πολύ. Μπερδεύτηκα για την ακρίβεια. Πώς γίνεται να κάνω κάτι σε κάποιον έχοντας να τον δω μία εβδομάδα;
- «Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου. Το καταλαβαίνεις αυτό; Όχι τόσο για τον πούτσο που μου έριξες (;;;) αλλά γιατί με έβαλες σε έναν νέο κόσμο του έρωτα…»
- «Χρήστο έχουμε να τα πούμε μία βδομάδα σχεδόν.. και τι πούτσες και μαλακίες λες; Δεν…»
Δεν πρόλαβα να τελειώσω όταν άκουσα να λέει:
- «Είμαι ερωτευμένος μαζί σου…»
Με κοίταξε μερικές στιγμές, εγώ από τα επανωτά σοκ δεν μπορούσα να αρθρώσω λέξη. Και τότε ξέσπασε σε λυγμούς. Εκεί ήταν που πείστηκα ότι δεν μου έκανε πλάκα, και τον αγκάλιασα για να τον ηρεμήσω. Σπαρταρούσε στην αγκαλιά μου και συνέχιζε να κλαίει. Τον ανασήκωσα, του σκούπισα τα δάκρυα από το πρόσωπο και του είπα να πάμε σπίτι μου να τα κάτσουμε και να τα πούμε ήρεμα.
Σε δέκα λεπτά καθόμασταν στον καναπέ δίπλα - δίπλα. Μου ζήτησε να τον αγκαλιάσω όπως πριν. Το έκανα. Δεν ήθελα να συνεχίσω τι κουβέντα μας, τουλάχιστον ακόμα. Και μας ψιλοπήρε ο ύπνος. Μας επανέφερε το κινητού του. Η "μαμά"…. «Θα κοιμηθώ σε έναν φίλο σήμερα». Πήγε να ξαναχωθεί στην αγκαλιά μου και τον εμπόδισα..
- «Νομίζω ότι μου αξίζουν κάποιες εξηγήσεις..», είπα.
- «Θα σου πω. Εχθές μετά από πιέσεις των παιδιών, πήγα με το ζόρι για μπάλα στο γήπεδο. Ήμουν πτώμα από όλη τη μέρα. Πήγαμε παίξαμε και ήμασταν στα ντους (έχει μόνο τέσσερα για τη ομάδα αν και είναι 5Χ5) κι εγώ είπα να περιμένω τα παιδιά να τελειώσουν και θα έμπαινα μετά εγώ. Όσο περίμενα, με πήρε ο ύπνος όπως ήμουν ξαπλωμένος στο παγκάκι. Όταν τα παιδιά τελείωσαν με ξύπνησαν για να μπω για μπάνιο και με χαιρέτησαν. Εγώ από την κούραση και τη βαρεμάρα είπα θα μπω σε λίγο… μόνο που με ξανάπιασε ο ύπνος. Σε κάποια φάση ξύπνησα από ένα φοβερό τσούξιμο στον κώλο μου… μου έδεσες τα μάτια και με πηδούσες…!!»
- «Ρε Χρήστο κάτσε.. εγώ σήμερα επέστρεψα από Καβάλα το πρωί. Δεν ήμουν εδώ χθες βράδυ!»
- «Μα αφού μου έλεγες: "είμαι ο καθηγητάκος σου και θα σε σκίζω και στο μάθημα και στον κώλο"…»
- «Δηλαδή από όσο με ξέρεις με έχεις για τέτοιο άτομο;»
- «Δεν ξέρω ρε Μάνο, και κάποια φάση μου είπες επίσης ότι αυτό είναι η εκδίκηση που ήθελα να σου φορτώσω το πρόγραμμά σου με παραπάνω ώρες…»
Δεν τον άφησα να συνεχίσει γιατί τον είδα να ξανά βουρκώνει και του είπα απλά να γδυθεί..
Πήγα στο μπάνιο και γδύθηκα κι εγώ. Δε θέλω να το παινευτώ αλλά έχω τεράστιο καυλί και πολύ χοντρό. Άρχισα να το πλένω όταν τον αισθάνθηκα πίσω μου. Με αγκάλιασε από τη μέση και μου είπε:
- «Μην το πλένεις… θέλω να μυρίζει Μάνος».
Δεν είχα σκοπό να το κάνουμε. Όχι ότι δεν το ήθελα, απλά… δεν ξέρω τι με έπιασε εκείνη τη στιγμή και του το είπα. Γύρισα τον κοίταξα στα μάτια και αρχίσαμε να φιλιόμαστε. Δεν είχα ξαναφιλήσει ούτε με είχαν ξαναφιλήσει με τόσο πάθος. Με τα χείλη μας ενωμένα φύγαμε από το μπάνιο και πήγαμε στο δωμάτιό μου. Τον ξάπλωσα και άρχισα να τον γλείφω όλο και πιο χαμηλά. Έβαλα μετά τις ρώγες του στο στόμα μου και τον βασάνισα μερικά δεύτερα και ξαφνικά… Είχαμε γεμίσει καυτά υγρά…
Σταμάτησα και ξάπλωσα δίπλα του. Μου έτριβε το στήθος παίρνοντας κάθε φορά και λίγο από το σπέρμα στα χέρια του. Ώσπου κοιμηθήκαμε με τα πρόσωπά μας κολλημένα του ενός στον άλλο.
Συνεχίζεται…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.