Όπως καταλαβαίνετε τέτοιο πάθος δεν είναι εύκολο να σβήσει. Δεν θα σταθώ σε λεπτομέρειες που έγιναν μέχρι το καλοκαίρι. Θα αναφέρω μόνο ότι με τον Χρήστο έχουμε κανονική σχέση.. Την τελευταία φορά μάλιστα μου ζήτησε τα κλειδιά από το σπίτι για να ετοιμάσει ατμόσφαιρα και να είναι έτοιμο για τους δυο μας. Το σχεδίασε τέλεια. Μερικά κεριά ροδοπέταλα πάνω στο κρεβάτι χαμηλή μουσική και αυτός με τη μάσκα του «Ζορό» και το άρωμά του με περίμενε έτσι ολόγυμνος στο κρεβάτι.
Χάθηκα μόλις το είδα. Δεν έβγαλα ούτε ρούχα ούτε τίποτα απλά έπεσα επάνω του και αρχίσαμε τα γλωσσόφιλα. Κατέβηκα και πήρα την πούτσα του λυσσασμένα μέσα στο στόμα μου. Άρχισε να βογκάει από ηδονή. Η πούτσα του κάθε φορά που την έχωνα στο στόμα μου πάθαινε σπασμούς. Έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι μου και πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Κρατούσε το κεφάλι μου σταθερό και κουνούσε τη λεκάνη του πάνω - κάτω και μου γαμούσε τόσο όμορφα, το στοματάκι μου.
Με σταμάτησε για να μη χύσει και ξαναρχίσαμε τα φιλιά. Άρχισα κι εγώ να γδύνομαι και με φιλούσε στο λαιμό και όσο πήγαινε κατέβαινε. Έφτασε στις ρώγες μου.. Αχ! Ήξερε ακριβώς τον τρόπο να με κάνει δικό του. Τις έπαιζε τόσο ωραία τόσο καυλιάρικα… Στη συνέχεια ξάπλωσα μπρούμυτα στο κρεβάτι και ήρθε από πίσω μου. Μου ψιθύρισε:
- «Θέλεις να δεις τι μπορεί να κάνει το μωράκι σου αν το κάνεις ταύρο;»
Δεν περίμενε απάντηση απλά μου άνοιξε τα κωλομάγουλα και έχωσε μέσα το κεφάλι του. Η γλώσσα του έβαζε φωτιά στην τρύπα μου η οποία πάθαινε συσπάσεις από την επιθυμία της για πούτσο. Το κατάλαβε ο παίκτης μου και με γύρισε ανάσκελα για να με βλέπει. Του σάλιωσα λίγο το πουτσοκέφαλο και άρχισε να διεισδύει στα έγκατα του κώλου μου. Αργά βασανιστικά και ανελέητα, ήξερε ακριβώς τα κουμπιά μου και τα χρησιμοποιούσε διαρκώς. Γούσταρε να με βλέπει να βασανίζομαι από καύλα. Η πούτσα του έβγαινε και έμπαινε μέσα στην τρυπούλα μου και νομίζω ότι ένιωθα κάθε φλέβα του να διαπερνά το δακτύλιό μου. Ήταν σαν να είχα δονητή με ραβδώσεις. Το τέλειο!
Σε κάποια φάση σκύβει το κεφάλι προς τα πίσω και ακούω τις πνιχτές κραυγές και τους αναστεναγμούς του να ξεχειλίζουν από το στόμα του. Και… κάθε φορά που γίνεται μου φαίνεται σαν πρωτόγνωρο: Καυτά, σε τεράστιες ποσότητες χύσια ξεχειλίζουν από το κεφάλι της πούτσας του βαθιά μέσα στον κώλο μου. Και μόνο από την συγκεκριμένη αίσθηση η πούτσα μου συσπάται σαν τρελή και πετάω τα καυτά υγρά μου στις κοιλιές μας. Ο Χρήστος τα χαϊδεύει και τα γεύεται. Ξαπλώνουμε σβήνουμε τα κεριά και μέσα σε αυτή την ηρεμία και τη χαλάρωση κοιμόμαστε αγκαλιά για άλλη μια φορά.
Δύο μήνες μετά από αυτό το περιστατικό έρχονται οι εξετάσεις. Πέρασε αλλά όχι όπως θα έπρεπε αφού το μυαλό του πετούσε λίγο το τελευταίο διάστημα (γιατί άραγε;) αλλά σημασία έχει ότι τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα για μας, αφού διέκοψα από το φροντιστήριο (κάτι που ακόμη και τώρα δεν το ξέρει ο Χρήστος) για να ξεκινήσω μεταπτυχιακά και το καλοκαίρι ήταν όλο δικό μας. Μετά το τέλος των εξετάσεων βγήκαμε όλοι μαζί για ποτάκι (οι τρεις φίλοι εγώ ένας συνάδελφος στην ηλικία μου και δύο ακόμη γνωστοί των παιδιών).
Μαζί με την επιτυχία των εξετάσεων γιορτάσαμε και τα γενέθλια του παιδιού μου. Βασικά ήταν μετά την αλλαγή της ημέρας οπότε και του ετοιμάσαμε ένα σαν πάρτι έκπληξη και ήταν η αιτία που μείναμε έξω μέχρι τις δωδεκάμισι. Μπαίνοντας σπίτι τα παιδιά ήταν ήδη μέσα περιμένοντας μας να μπούμε (είχαν τα δεύτερα κλειδιά μου) και του Χρήστου του καρφώθηκε να ξεκινήσει μια κουβέντα που καιρό τώρα αποφεύγαμε μανιωδώς. Τη νύχτα στα αποδυτήρια. Δεν χρειάστηκε να πει πολλά για να αποκαλυφτεί το μυστικό μας, απλά..
- «Μωρό μου, άκου: νιώθω δίπλα σου όπως δεν έχω νιώσει με άλλο άτομο. Σ’ αγαπάω, με καταλαβαίνεις; Αλλά θέλω να λύσουμε το θέμα με τα αποδυτήρια… Τώρα!»
Περιττό φαντάζομαι να πω ότι ήθελα να κάνω ένα ‘κλικ’ και να εξαφανιστώ να είμαι μίλια μακριά. Δεν ήξερα τι να πω.. Λες και βρήκε την ώρα να μιλήσει.. Κανονισμένο το είχαν; Και εκεί μέσα σε όλο αυτό το παραλήρημα, σαν από μηχανής θεός πετάχτηκε από τα σκοτάδια του σαλονιού ο Άγγελος. Εδώ να πω, ότι ο λόγος που δεν άναψαν απευθείας τα φώτα ήταν επειδή βρισκόμασταν ακόμη στον προθάλαμο του σπιτιού, κάτι σαν ένα μικρό χολ και δεξιά ευθεία μπροστά ήταν η μισάνοιχτη πόρτα του σαλονιού όπου μας περίμεναν τα παιδιά. Ζητάει συγγνώμη και αποχωρεί έτσι απλά! Και οι δύο νομίζαμε ότι ενοχλήθηκε από τα όσα άκουσε.
Ανάβουν τα φώτα και ευτυχώς ήταν μόνο ο Τεό, οι άλλοι δύο έπρεπε να ξυπνήσουν νωρίς και έφυγαν… (Τι ανακούφιση). Ο Χρήστος έμεινε κάγκελο. Καθίσαμε οι τρεις μας στον καναπέ. Ο Τεό φανερά σε αμηχανία προσπαθούσε να μιλήσει:
- «Εεεεεε.. Κοίτα.. Χρήστο.. τοοοο… Βασικά κύριε Μάνο… (αν και το ‘κύριε’ τους το είχα κόψει από την αρχή της χρονιάς όταν βρισκόταν ο Τεό σε δύσκολη θέση πχ. Να μου πει ότι δεν έγραψε καλά σε ένα διαγώνισμα με αποκαλούσε έτσι!!) ..δεν …δεν πρέπει να φοβάστε από εμάς. Δηλαδή από μένα και τον Άγγελο. Απλά του ήρθε λίγο κάπως η όλη κατάσταση. Δεν θα πει τίποτα σας εγγυώμαι εγώ γι’ αυτό. Και τώρα συγγνώμη αλλά γίνεται λίγο να μιλήσω με το Χρήστο ιδιαιτέρως;»
Δεν ήμουν και ιδιαίτερα σε φάση να αναλύσω το όλο σκηνικό οπότε αποχώρησα προς το δωμάτιό μου. Σκεφτόμουν τι είχε γίνει και ξαφνικά άκουσα τις αγριοφωνάρες του Χρήστου, που έδιωχνε βίαια τον Τεό από το σπίτι… και μετά ησυχία... Ανησύχησα να πω την αλήθεια και πήγα προς το σαλόνι. Άλλη μια φορά μετά από πολλούς μήνες είδα το αγόρι μου να κλαίει. Τέτοια μέρα. Γαμότο, όλα σκατά πήγαν.
Πήγα και τον πήρα στην αγκαλιά μου και ξέσπασε σε λυγμούς. Δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς είχε γίνει αλλά εκείνη τη στιγμή δεν με ενδιέφερε κιόλας. Εκείνο το βράδυ πέρασε κάπως έτσι με το Χρήστο να κλαίει στην αγκαλιά μου μέχρι που αποκοιμήθηκε. Με είχε φάει η αγωνία το πρωί μέχρι να ξυπνήσει και να μου πει τι έγινε. Όχι ότι έμαθα όταν ξύπνησε αλλά τέλος πάντων. Ξυπνάει με ρωτάει:
- «Τι ώρα είναι;»
- «Δώδεκα το μεσημέρι..», του απαντάω.
Μπαίνει μέσα στο μπάνιο, λούζεται, αλλάζει και έρχεται στην κουζίνα όπου ήμουν. Βάζει καφέ και κάθεται. Κάπως διστακτικά τον ρωτάω:
- «Τι έγινε εχθές το βράδυ;. Με τον Τεό εννοώ».
Με κοίταξε κάπως άγρια και ξαναγύρισε το κεφάλι προς την άλλη πλευρά. Εγώ πάλι από την πολλή αγωνία μου -δεν μου πήγαινε το μυαλό σε αυτό που όντως έγινε, νόμιζα ότι μάλωσαν για τη σχέση μας ή για κάτι σχετικό- και ρωτάω:
- «Λοιπόν…;»
Με ξανακοιτάει με το ίδιο ύφος και αποφασίζει να μιλήσει:
- «Λοιπόν, κοίτα τη δουλειά σου και να μη σε νοιάζει εσένα. Δεν είναι δικό σου θέμα, είναι αποκλειστικά δικό μου».
Και έτσι απλά σηκώνεται και φεύγει. Πέρα από την αγωνία και την περιέργεια προστέθηκε και ο θυμός στα συναισθήματά μου. Όχι από τον τρόπο που μίλησε. Το έχω κάνει κι εγώ στο παρελθόν, αλλά επειδή είχαμε δώσει μια υπόσχεση: Κάθε χαρά, λύπη και δυσκολία του ενός είναι αυτόματα και του άλλου.
Με έγραψε στα παπάρια του και έφυγε για να γυρίσει μια ώρα μετά χτυπημένος στο πρόσωπο τους μηρούς και τα πλευρά. Ευτυχώς ελαφρά. Είπα ότι δεν θα του μιλούσα, αλλά έτσι όπως τον είδα τι να έκανα; Τον περιποιήθηκα. Ο αντρούλης μου ακόμα και πληγωμένος ήταν κούκλος. Αυτή τη φορά δε χρειάστηκε να πω τίποτα, ξεκίνησε μόνος του…
Συνεχίζεται…
Χάθηκα μόλις το είδα. Δεν έβγαλα ούτε ρούχα ούτε τίποτα απλά έπεσα επάνω του και αρχίσαμε τα γλωσσόφιλα. Κατέβηκα και πήρα την πούτσα του λυσσασμένα μέσα στο στόμα μου. Άρχισε να βογκάει από ηδονή. Η πούτσα του κάθε φορά που την έχωνα στο στόμα μου πάθαινε σπασμούς. Έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι μου και πήρε την κατάσταση στα χέρια του. Κρατούσε το κεφάλι μου σταθερό και κουνούσε τη λεκάνη του πάνω - κάτω και μου γαμούσε τόσο όμορφα, το στοματάκι μου.
Με σταμάτησε για να μη χύσει και ξαναρχίσαμε τα φιλιά. Άρχισα κι εγώ να γδύνομαι και με φιλούσε στο λαιμό και όσο πήγαινε κατέβαινε. Έφτασε στις ρώγες μου.. Αχ! Ήξερε ακριβώς τον τρόπο να με κάνει δικό του. Τις έπαιζε τόσο ωραία τόσο καυλιάρικα… Στη συνέχεια ξάπλωσα μπρούμυτα στο κρεβάτι και ήρθε από πίσω μου. Μου ψιθύρισε:
- «Θέλεις να δεις τι μπορεί να κάνει το μωράκι σου αν το κάνεις ταύρο;»
Δεν περίμενε απάντηση απλά μου άνοιξε τα κωλομάγουλα και έχωσε μέσα το κεφάλι του. Η γλώσσα του έβαζε φωτιά στην τρύπα μου η οποία πάθαινε συσπάσεις από την επιθυμία της για πούτσο. Το κατάλαβε ο παίκτης μου και με γύρισε ανάσκελα για να με βλέπει. Του σάλιωσα λίγο το πουτσοκέφαλο και άρχισε να διεισδύει στα έγκατα του κώλου μου. Αργά βασανιστικά και ανελέητα, ήξερε ακριβώς τα κουμπιά μου και τα χρησιμοποιούσε διαρκώς. Γούσταρε να με βλέπει να βασανίζομαι από καύλα. Η πούτσα του έβγαινε και έμπαινε μέσα στην τρυπούλα μου και νομίζω ότι ένιωθα κάθε φλέβα του να διαπερνά το δακτύλιό μου. Ήταν σαν να είχα δονητή με ραβδώσεις. Το τέλειο!
Σε κάποια φάση σκύβει το κεφάλι προς τα πίσω και ακούω τις πνιχτές κραυγές και τους αναστεναγμούς του να ξεχειλίζουν από το στόμα του. Και… κάθε φορά που γίνεται μου φαίνεται σαν πρωτόγνωρο: Καυτά, σε τεράστιες ποσότητες χύσια ξεχειλίζουν από το κεφάλι της πούτσας του βαθιά μέσα στον κώλο μου. Και μόνο από την συγκεκριμένη αίσθηση η πούτσα μου συσπάται σαν τρελή και πετάω τα καυτά υγρά μου στις κοιλιές μας. Ο Χρήστος τα χαϊδεύει και τα γεύεται. Ξαπλώνουμε σβήνουμε τα κεριά και μέσα σε αυτή την ηρεμία και τη χαλάρωση κοιμόμαστε αγκαλιά για άλλη μια φορά.
Δύο μήνες μετά από αυτό το περιστατικό έρχονται οι εξετάσεις. Πέρασε αλλά όχι όπως θα έπρεπε αφού το μυαλό του πετούσε λίγο το τελευταίο διάστημα (γιατί άραγε;) αλλά σημασία έχει ότι τα πράγματα έγιναν πιο εύκολα για μας, αφού διέκοψα από το φροντιστήριο (κάτι που ακόμη και τώρα δεν το ξέρει ο Χρήστος) για να ξεκινήσω μεταπτυχιακά και το καλοκαίρι ήταν όλο δικό μας. Μετά το τέλος των εξετάσεων βγήκαμε όλοι μαζί για ποτάκι (οι τρεις φίλοι εγώ ένας συνάδελφος στην ηλικία μου και δύο ακόμη γνωστοί των παιδιών).
Μαζί με την επιτυχία των εξετάσεων γιορτάσαμε και τα γενέθλια του παιδιού μου. Βασικά ήταν μετά την αλλαγή της ημέρας οπότε και του ετοιμάσαμε ένα σαν πάρτι έκπληξη και ήταν η αιτία που μείναμε έξω μέχρι τις δωδεκάμισι. Μπαίνοντας σπίτι τα παιδιά ήταν ήδη μέσα περιμένοντας μας να μπούμε (είχαν τα δεύτερα κλειδιά μου) και του Χρήστου του καρφώθηκε να ξεκινήσει μια κουβέντα που καιρό τώρα αποφεύγαμε μανιωδώς. Τη νύχτα στα αποδυτήρια. Δεν χρειάστηκε να πει πολλά για να αποκαλυφτεί το μυστικό μας, απλά..
- «Μωρό μου, άκου: νιώθω δίπλα σου όπως δεν έχω νιώσει με άλλο άτομο. Σ’ αγαπάω, με καταλαβαίνεις; Αλλά θέλω να λύσουμε το θέμα με τα αποδυτήρια… Τώρα!»
Περιττό φαντάζομαι να πω ότι ήθελα να κάνω ένα ‘κλικ’ και να εξαφανιστώ να είμαι μίλια μακριά. Δεν ήξερα τι να πω.. Λες και βρήκε την ώρα να μιλήσει.. Κανονισμένο το είχαν; Και εκεί μέσα σε όλο αυτό το παραλήρημα, σαν από μηχανής θεός πετάχτηκε από τα σκοτάδια του σαλονιού ο Άγγελος. Εδώ να πω, ότι ο λόγος που δεν άναψαν απευθείας τα φώτα ήταν επειδή βρισκόμασταν ακόμη στον προθάλαμο του σπιτιού, κάτι σαν ένα μικρό χολ και δεξιά ευθεία μπροστά ήταν η μισάνοιχτη πόρτα του σαλονιού όπου μας περίμεναν τα παιδιά. Ζητάει συγγνώμη και αποχωρεί έτσι απλά! Και οι δύο νομίζαμε ότι ενοχλήθηκε από τα όσα άκουσε.
Ανάβουν τα φώτα και ευτυχώς ήταν μόνο ο Τεό, οι άλλοι δύο έπρεπε να ξυπνήσουν νωρίς και έφυγαν… (Τι ανακούφιση). Ο Χρήστος έμεινε κάγκελο. Καθίσαμε οι τρεις μας στον καναπέ. Ο Τεό φανερά σε αμηχανία προσπαθούσε να μιλήσει:
- «Εεεεεε.. Κοίτα.. Χρήστο.. τοοοο… Βασικά κύριε Μάνο… (αν και το ‘κύριε’ τους το είχα κόψει από την αρχή της χρονιάς όταν βρισκόταν ο Τεό σε δύσκολη θέση πχ. Να μου πει ότι δεν έγραψε καλά σε ένα διαγώνισμα με αποκαλούσε έτσι!!) ..δεν …δεν πρέπει να φοβάστε από εμάς. Δηλαδή από μένα και τον Άγγελο. Απλά του ήρθε λίγο κάπως η όλη κατάσταση. Δεν θα πει τίποτα σας εγγυώμαι εγώ γι’ αυτό. Και τώρα συγγνώμη αλλά γίνεται λίγο να μιλήσω με το Χρήστο ιδιαιτέρως;»
Δεν ήμουν και ιδιαίτερα σε φάση να αναλύσω το όλο σκηνικό οπότε αποχώρησα προς το δωμάτιό μου. Σκεφτόμουν τι είχε γίνει και ξαφνικά άκουσα τις αγριοφωνάρες του Χρήστου, που έδιωχνε βίαια τον Τεό από το σπίτι… και μετά ησυχία... Ανησύχησα να πω την αλήθεια και πήγα προς το σαλόνι. Άλλη μια φορά μετά από πολλούς μήνες είδα το αγόρι μου να κλαίει. Τέτοια μέρα. Γαμότο, όλα σκατά πήγαν.
Πήγα και τον πήρα στην αγκαλιά μου και ξέσπασε σε λυγμούς. Δεν είχα καταλάβει τι ακριβώς είχε γίνει αλλά εκείνη τη στιγμή δεν με ενδιέφερε κιόλας. Εκείνο το βράδυ πέρασε κάπως έτσι με το Χρήστο να κλαίει στην αγκαλιά μου μέχρι που αποκοιμήθηκε. Με είχε φάει η αγωνία το πρωί μέχρι να ξυπνήσει και να μου πει τι έγινε. Όχι ότι έμαθα όταν ξύπνησε αλλά τέλος πάντων. Ξυπνάει με ρωτάει:
- «Τι ώρα είναι;»
- «Δώδεκα το μεσημέρι..», του απαντάω.
Μπαίνει μέσα στο μπάνιο, λούζεται, αλλάζει και έρχεται στην κουζίνα όπου ήμουν. Βάζει καφέ και κάθεται. Κάπως διστακτικά τον ρωτάω:
- «Τι έγινε εχθές το βράδυ;. Με τον Τεό εννοώ».
Με κοίταξε κάπως άγρια και ξαναγύρισε το κεφάλι προς την άλλη πλευρά. Εγώ πάλι από την πολλή αγωνία μου -δεν μου πήγαινε το μυαλό σε αυτό που όντως έγινε, νόμιζα ότι μάλωσαν για τη σχέση μας ή για κάτι σχετικό- και ρωτάω:
- «Λοιπόν…;»
Με ξανακοιτάει με το ίδιο ύφος και αποφασίζει να μιλήσει:
- «Λοιπόν, κοίτα τη δουλειά σου και να μη σε νοιάζει εσένα. Δεν είναι δικό σου θέμα, είναι αποκλειστικά δικό μου».
Και έτσι απλά σηκώνεται και φεύγει. Πέρα από την αγωνία και την περιέργεια προστέθηκε και ο θυμός στα συναισθήματά μου. Όχι από τον τρόπο που μίλησε. Το έχω κάνει κι εγώ στο παρελθόν, αλλά επειδή είχαμε δώσει μια υπόσχεση: Κάθε χαρά, λύπη και δυσκολία του ενός είναι αυτόματα και του άλλου.
Με έγραψε στα παπάρια του και έφυγε για να γυρίσει μια ώρα μετά χτυπημένος στο πρόσωπο τους μηρούς και τα πλευρά. Ευτυχώς ελαφρά. Είπα ότι δεν θα του μιλούσα, αλλά έτσι όπως τον είδα τι να έκανα; Τον περιποιήθηκα. Ο αντρούλης μου ακόμα και πληγωμένος ήταν κούκλος. Αυτή τη φορά δε χρειάστηκε να πω τίποτα, ξεκίνησε μόνος του…
Συνεχίζεται…
(Copyright protected OW ref: 8365 "Erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.