Λεσβιακό τρίγωνο

Η ιστορία:

Σήμερα ξύπνησα κεφάτη. Περηφανεύομαι γιατί όλοι σχεδόν την περάσανε για φαντασίωση. Δεν ήταν όμως. Ήταν η αλήθεια... ή πραγματικότητα; Μόνο κάτι που έζησες έντονα μπορείς να το διηγηθείς και έντονα. Οι φαντασιώσεις μου είναι άλλες. Σαν αυτή... για την οποία είναι υπεύθυνη η Μαιρούλα. Αυτό το μωρούλι που μ’ έκανε να χάσω τα μυαλά μου.

Αλλά ας πάρω τα πράγματα από την αρχή. Ένα ρίγος καύλας κάνει το στομάχι μου να σφίξει, το μουνάκι μου να τρέμει και την κωλοτρυπίδα μου να συσπάται σαν τρελή... και όλα αυτά από μια φράση: «Έχω κι εγώ strapon».

Σε δέκατα του δευτερολέπτου χιλιάδες σκέψεις... χιλιάδες ερωτικές στάσεις περνάνε από το μυαλό μου… τη Βίκυ να μου κάνει αυτό, τη Βίκυ να μου κάνει το άλλο. Όση ώρα διαβάζω το μήνυμα βάζω το ένα πόδι πάνω στο άλλο και τα σφίγγω σαν τρελή. Σαν να έχω κάτι τόσο πολύτιμο ανάμεσα στα μπούτια μου και να μη θέλω να το χάσω. Αχ μωρούλι μου, τι μου έκανες πρωϊνιάτικα!

Ευτυχώς που λείπει και ο άντρας μου, αλλά δεν θ’  αργήσει να γυρίσει και αυτός. Δεν μπορώ όμως... Η καύλα μου κάνει τα μηνίγγια μου να χτυπάνε σαν τρελά... Αν δεν χύσω θα έχω πρόβλημα όλη μέρα. Θέλω τόσο πολύ να παίξω, να φαντασιωθώ, να χύσω...

Πετάγομαι όρθια, κλειδώνω την πόρτα, και σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έχω βρεθεί θεόγυμνη στο κρεβάτι. Δεν θέλω να φορώ τίποτα. Δεν θέλω να νιώθω τίποτα να ακουμπά στο κορμί μου. Ούτε καν το μικροσκοπικό μου τάνγκα. Θέλω να είναι ελεύθερο, όλο στη διάθεσή της.. της μικρής και γλυκιάς μου Μαίρης. Να το κάνει ότι θέλει, δικό της.. 100%.

Κλείνω τα μάτια για να φανταστώ και αμέσως κλείνουν ασυναίσθητα και τα πόδια μου. Σφίγγουν το ένα το άλλο. Σαν να θέλουν ασυνείδητα να με κάνουν να πιστέψω ότι δεν είναι τα δυο μου πόδια που είναι ενωμένα, αλλά τα δυο γυμνά μας κορμιά. Αφήνω τον εαυτό μου. Αφήνω τη σκέψη μου, να ταξιδέψει μακριά… εκεί στην Ελλάδα.. κοντά της.

Και ξαφνικά βρίσκομαι εκεί... στην Ελλάδα... στην πόρτα της. Η καρδιά μου να χτυπά δυνατά. Τρέμω ολόκληρη! Έφτασε η στιγμή που περίμενα τόσο καιρό. Σε λίγο θα την έβλεπα. Σε λίγο θα την άγγιζα. Σε λίγο θα τρελαινόμουν από τη μυρωδιά και τη γεύση του κορμιού της.. σε λίγο θα ένιωθα τα υγρά της να κυλάνε στο στόμα μου μέσα. Μου άνοιξε η ίδια. Με περίμενε αργότερα και ήταν με μια φίλη της μέσα.

Ένα χαμόγελο ικανοποίησης στα μάτια και των δύο. Το τεστ της «χημείας» πέρασε. Βρήκαμε και οι δυο μας αυτό που περιμέναμε... ίσως και καλύτερο, ένα απαλό φιλάκι, μισό στο χείλη, μισό απ’ έξω με έφερε στη πραγματικότητα. Ένιωσα τη βελούδινη αφή των χειλιών της και ανατρίχιασα. Όπως την έπιασα απαλά από τη μέση για να ανταποδώσω το φιλί της, το πόδι μου μπήκε ελαφρά ανάμεσα στα μπούτια της. Ένιωσα το σπασμό της.. ήταν κι αυτή έτοιμη…

Με πέρασε μέσα και μου σύστησε τη φιλενάδα της. Δεν χρειάστηκε να έχω και πολύ εξυπνάδα για να καταλάβω ότι οι δυο τους είναι ζευγάρι. Η αυθόρμητη ζήλια που ένιωσα, σύντομα έδωσε τη σειρά της στη χαρά. Και τι έγινε; Ίσα - ίσα, έτσι είναι καλύτερα. Ευκαιρία να δοκιμάσω και τρίο με γυναίκα. Αφού μπήκα στο χορό, ας χορέψω όσο καλύτερα και όσο περισσότερο μπορώ.

Με αυτή τη σκέψη στο μυαλό, ξαναρίχνω τη ματιά μου στη φιλενάδα της. Ωραία γυναίκα! Ναι, θα το κάνω. Και μάλιστα δεν θα περιμένω να «τύχει», θα το προκαλέσω η ίδια. Εγώ θα είμαι αυτή που θα κάνει την αρχή. Και μάλιστα ήδη κατέστρωσα ένα σχέδιο στο μυαλό μου, που όσο το σκέφτομαι τόσο περισσότερο μου αρέσει.

Θέλω να παιδέψω τη Μαιρούλα μου. Θέλω να της δείξω ότι μπορεί να μην έχω μεγάλη πείρα με τις γυναίκες έχω όμως ορισμένα ατού. Μεγάλη καύλα, μεγάλη φαντασία και ένα μουνάκι πάντα μουσκεμένο. Δεν χρειάζομαι και περισσότερα για να ξεπεράσω τον εαυτό μου.

-    «Θες καφέ;»

Η φωνή της με προσγειώνει στη πραγματικότητα..

-    «Ναι, σ’ ευχαριστώ!», απαντώ, ενώ σκέφτομαι ότι είναι η καταλληλότερη ευκαιρία να βάλω σε εφαρμογή το σχέδιο μου όσο αυτή θα είναι στη κουζίνα.

Δεν χρειάζεται πάνω από δύο λεπτά για να την πέσω στη φιλενάδα της και να της πω το σχέδιο μου. Ούτε καν που κράτησε τους τύπους με απαντήσεις του τύπου: «Λάθος κάνεις.. δεν είμαι τέτοια.. δεν είμαι έτοιμη…» και παρόμοιες μαλακίες. Με ένα παθιάρικο φιλί στα χείλη μου, μου δίνει το πράσινο φώς. Στο τσακ προλαβαίνω να γυρίσω στη θέση μου πριν έρθει η Βίκυ με τους καφέδες...

Ξαφνικά μου κόπηκε κάθε διάθεση για καφέ. Άρχισε πάλι εκείνο το αναθεματισμένο το φτερούγισμα στη καρδιά, το σφίξιμο στο στομάχι και η μόνιμη πια υγρασία μου στο μουνάκι μου να κοντεύει να φανεί πάνω από το τζιν μου. Ρίχνω μια πονηρή ματιά στη φίλη της. Μου χαμογελά και το παιχνίδι αρχίζει...

Σηκώνομαι δήθεν να πάρω τον αναπτήρα της Βίκυς που κάθεται λίγο πιο πέρα σε μια πολυθρόνα. Την πλησιάζω αμέριμνα, δήθεν αδιάφορα, κάνοντας μερικές κρυφές γκριμάτσες σαν να της λέω: «Πότε θα μας αδειάσει τη γωνιά η φίλη της;». Που να πάει το μυαλό της κουκλίτσας μου στο τι την περιμένει σε λίγο... Με το που φτάνω πια μπροστά της, πετάγομαι ξαφνικά και πριν καταλάβει τι γίνεται βρίσκομαι να κάθομαι στα πόδια της, να τη σπρώχνω με το κορμί μου να κολλήσει στην πλάτη της πολυθρόνας.

-    «Γρήγορα!», φωνάζω τη φίλη της.

Αλλά δεν χρειάστηκε.. ξέροντας από πριν, είχε πεταχτεί και έφερε δυο ζώνες. Η Βίκυ τα έχει χαμένα. Δεν μπορεί να κουνηθεί από τη θέση της, αλλά δεν μπορεί να δει και τη φίλη της μιας και την κρύβω εγώ. Όταν την βλέπει είναι πια πολύ αργά.. Η Βάνα (έτσι λένε τη φίλη της) έχει πιάσει ήδη τα χέρια της και τα έχει φέρει πίσω από την πολυθρόνα, δένοντας τα με τη μία ζώνη. Σηκώνομαι.. πριν της δέσω και τα πόδια, θέλω να τη γδύσω..

Γαμότο! Πώς θα της βγάλουμε τώρα τα ρούχα με δεμένα χέρια; Ευτυχώς που φοράει μόνο ένα μπουρνούζι. Το ανοίγω τελείως. Θα την ήθελα ολόγυμνη αλλά και έτσι δεν είναι άσχημα. Κάθομαι και θαυμάζω τα βυζάκια της. Ολοστρόγγυλα και στητά. Οι ρώγες τσιτωμένες. Δεν ξέρω αν είναι πάντα έτσι, ή να καύλωσε τώρα επειδή πάνω - κάτω φαντάζεται τι θα επακολουθήσει... Δεν θέλω όμως να χάνω ώρα... δεν είναι ώρα να της προσφέρω ηδονή.. αυτό αργότερα.. αφού βασανιστεί πρώτα πολύ από τη καύλα.. αφού χύσει και πλημμυρίσει την πολυθρόνα, τότε μόνο θα με νιώσει για καλά.

Με μια απότομη κίνηση της κατεβάζω το στρινγκ της, αποφεύγοντας να κοιτάξω το μουνάκι της μέχρι να της δέσω το ένα της πόδι στο πόδι της πολυθρόνας, ενώ η φίλη της κάνει το ίδιο και με το άλλο πόδι της με ένα κομμάτι σκοινί που βρήκε δίπλα. Κρατώντας ακόμα το κιλοτάκι της στα χέρια μου, δεν μπορώ να αποφύγω να αφήσω ένα επιφώνημα θαυμασμού καθώς η ματιά μου πέφτει πάνω στο μουνάκι της. Παρόλο που δεν είναι ξυρισμένο, είναι καλοπεριποιημένο, δίνοντας έντονα την εικόνα της «θηλυκής» γυναίκας.

Το στόμα μου καίει. Η καύλα άρχισε να μεγαλώνει. Ο αισθησιασμός στο χώρο ακόμα περισσότερο καθώς άρχισε να πέφτει και η νύχτα. Φέρνω το κιλοτάκι της στα μούτρα μου και το κολλάω στη μύτη μου. Θέλω να νιώσω τη μυρωδιά της. Αρχίζω να το τρίβω στα μούτρα μου και όσο περισσότερο το τρίβω τόσο πιο πολύ νιώθω να ζεσταίνομαι. Η ματιά μου άρχισε να θολώνει.. το πρώτο δείγμα γερής καύλας. Δεν βλέπω καλά όταν καυλώνω. Κάτι σαν όραμα.. κάτι σαν ομίχλη. Αλλά αυτό με κάνει να το απολαμβάνω περισσότερο, γιατί είναι σαν να ζω σε όνειρο.

Τη βλέπω να με κοιτά παράξενα. Ούτε κουνήθηκε, ούτε μίλησε. Ίσως τα έχασε.. ίσως ήθελε να είμαστε μόνες μας. Ότι και να ‘ναι, είναι πια πολύ αργά. Με μια απαλή κίνηση ακουμπάω το κιλοτάκι της στην άκρη του μουνιού της. Η αίσθηση του απαλού αυτού αγγίγματος την κάνει να κάνει ένα απαλό τίναγμα προς τα μπρος, μια πρώτη αντίδραση του κορμιού της.. σαν να μας λέει: «Εδώ είμαι…»

Κοιτώντας την στα μάτια, με μια απαλή αλλά σταθερή κίνηση σπρώχνω και βυθίζω όλο της το κιλοτάκι μέσα στο μουνάκι της. Το βάζω μέσα και προσπαθώ να το κάνω να φέρει κύκλους μέσα της, να μαζέψει ότι υγρό έχει μέσα της. Όσο απαλά το έβαλα μέσα, τόσο απότομα το βγάζω. Ξύπνησε πάλι το ζώο μέσα μου. Δεν αντέχω να περιμένω άλλο... με κλειστά από την καύλα τα μάτια το τραβώ έξω και το φέρνω πάλι στα μούτρα…

Μια γλυκιά αρμονία αισθήσεων, όσφρηση, αφή και γεύση με συγκλονίζει. Ούτε που κατάλαβα για πότε το μισό μπήκε μέσα στο στόμα μου. Το έβαλα στο στόμα μου και το πιπιλώ σαν μια απελπισμένη προσπάθεια να πάρω τους πρώτους χυμούς του μουνιού της στο στόμα μου. Ανοίγω τα μάτια μου και την κοιτώ. Το βλέμμα της έχει πάρει την αίσθηση του πάθους.

Κακομοίρα Μαιρούλα. Θα αργήσεις πολύ ακόμα να εξωτερικεύσεις τη καύλα σου! Θα σε φτάσουμε πρώτα στο αποκορύφωμα και μετά θα σε αφήσουμε να εκραγείς στα χέρια μας... να πάρουμε ότι καλύτερο έχεις να μας προσφέρεις. Θέλω όμως να την κάνω να νιώσει και λίγη καύλα. Με το μισό κιλοτάκι της ακόμα έξω από το στόμα μου, την πλησιάζω και ξανακάθομαι στα πόδια της. Με κοιτά παραξενεμένη…

Πλησιάζω.. θέλω να την φιλήσω, θέλω να νιώσω πάλι την βελούδινη αίσθηση των χειλιών της. Το καταλαβαίνει. Μισανοίγει το στόμα της.. Πλησιάζω ακόμα πιο κοντά. Ξέρει τι θέλω. Ανοίγει το στόμα της ακόμα περισσότερο. Ρουφά μέσα του το άλλο μισό του στρινγκ της, και ενώνει τα χείλη της με τα δικά μου, σε ένα παθιάρικο φιλί χωρίς τέλος.. Με το μουσκεμένο κιλοτάκι της μισό μέσα στο στόμα μου, μισό μέσα στο δικό της...

-    «Άντε, έλα…»

Η φωνή της Βάνας με φέρνει στη πραγματικότητα. Δίκιο έχει. Με τη Μαιρούλα θα ασχοληθώ αργότερα. Τραβώ έξω το στρινγκ και το πετώ στην άκρη. Την έκανε τη δουλειά του. Πλησιάζω στο κρεβάτι... Η Βάνα έχει ήδη γδυθεί και άρχισε να χαϊδεύει το μουνάκι. Το σώμα της είναι τέλειο! Αρμονικό και καυλιάρικο. Γδύνομαι στα γρήγορα και ξαπλώνω κι εγώ. Πέφτω στο πλάι της και αρχίζω να της χαϊδεύω απαλά τα μαλλιά της περνώντας το χέρι μου ανάμεσα στις ξανθές της μπούκλες, ενώ τα χείλη μου ακουμπούν τα δικά της και οι γλώσσες μας αρχίζουν να παίζουν το δικό τους ερωτικό παιχνίδι…

Ένα μούγκρισμα ακούγεται... κάτι ανάμεσα σε θυμό και καύλα. Η Μαιρούλα άρχισε να αντιδρά. Ποιος ξέρει τι μου σέρνει τώρα από μέσα της! Κρυφογελώ και συνεχίζω με την Βάνα. Η απαλή της επιδερμίδα αντιδρά σε κάθε μου χάδι, σε κάθε άγγιγμα της γλώσσας μου. Μεγάλο στήθος αλλά στητό.. με το χέρι μου να ανεβαίνει σιγά - σιγά και βασανιστικά από τα μπούτια της προς το μουνάκι της, ενώ με τα χείλη μου αρχίζω να πιπιλώ τις ρώγες της. Νιώθω την αντίδρασή της σε κάθε μου άγγιγμα καθώς τις νιώθω να τσιτώνουν... να χοντραίνουν και να σκληραίνουν...

-    «Μη με τυραννάς... Πάρε με τώρα! Σε θέλω…»

Κανονικά θα έπρεπε να συνεχίσω να την τυραννώ αλλά αυτή θα την κανονίσω άλλη φορά... σήμερα είναι η μέρα της Βίκυς. Γυρνώ και την κοιτώ. Το πρόσωπο της κατακόκκινο και η ματιά της θολή. «Και που είσαι ακόμα Μαιρούλα μου…!», σκέφτομαι και ξαναγυρίζω να περιποιηθώ την Βάνα. Αρχίζω να τις φιλώ τις ρώγες και σιγά - σιγά να κατεβαίνω προς τα κάτω. Σταματώ για λίγο να παίξω με τον αφαλό της, βυθίζοντας τη γλώσσα μου μέσα του, και μετά κατεβαίνω...

Ένας αναστεναγμός ερωτικής ανακούφισης βγαίνει από τα χείλη της την ώρα που τα πόδια της ανοίγουν να δεχτούν τη πεινασμένη γλώσσα μου ανάμεσα τους. Η κλειτορίδα της έχει ήδη σκληρύνει προφανώς με αυτά που είδε να κάνω στη Βίκυ. Την ακουμπώ ελάχιστα. Το σώμα της πετιέται σαν να το πέρασε ηλεκτρικό ρεύμα. Συνεχίζω προς τα κάτω...

-    «Μηηηηηη! Παλιοσκύλαααα! Μη μου το κάνεις αυτό... Μη με παιδεύεις... Συνέχισε να μου τη γλείφεις.. Πιπίλα μου την. Κάνε την να χύσει. Σε θέλω... Μηηηη!!!»

Χαμογελώ ικανοποιημένη. Μέχρι τώρα είχα τους άντρες να με παρακαλάνε να σταματήσω να τους παιδεύω. Μ’ αρέσει που έκανα και μια γυναίκα να με παρακαλέσει. Της κάνω τη χάρη. Ξαναπλησιάζω την κλειτορίδα της.. κολλά το κορμί της πάνω μου. Με τραβά από τα μαλλιά. Θέλει να κάνει ένα το πρόσωπό μου με τη κλειτορίδα της.

-    «Αφού το θες μωρό μου θα το έχεις…»

Το απαλό άγγιγμα μετατρέπεται σε ένα δυνατό και παρατεταμένο ρούφηγμα που την κάνει να στριγγλίσει. Δεν ξέρω αν ήταν από καύλα ή από πόνο, εκείνο που ξέρω είναι ότι νιώθω τη κλειτορίδα της και τα μουνόχειλα της να με γεμίζουν το στόμα μου. Ο πόθος με κυρίεψε. Ένας συνδυασμός άγριου πιπιλίσματος με τα χείλη μου, με το απαλό ταυτόχρονο άγγιγμα της γλώσσας μου την κάνει να σπαρταράει στα μούτρα μου. Την νιώθω έτοιμη να χύσει...

Με την άκρη της ματιάς μου τη βλέπω να τσιμπάει άγρια τις ρώγες της, να τις ζουλά, να τις τραβά προς τα πάνω σαν να θέλει να τις ξεκολλήσει από τις βυζάρες της. Αποτραβιέμαι.. δεν θέλω να χύσει ακόμα. Ακούω κάτι σαν αναφιλητό από πίσω. Γυρνώ.. στην καύλα μου πάνω ξέχασα να δω τι κάνει το μωρούλι μου. Ένα παράξενο σιγανό γρύλλισμα βγαίνει από το στόμα της... κάτι σαν κλάμα, σαν παράπονο, σαν καύλα... Το βλέμμα της θολό... σαν να είναι σε άλλο κόσμο.

Η κακομοίρα ούτε το μουνάκι της μπορεί να ακουμπήσει! Θα την «φροντίσω» όμως... Σηκώνομαι, αδιαφορώντας για το άγριο βλέμμα της Βάνας που την άφησα στα κρύα του λουτρού, και δεν αργώ να βρω αυτό που ψάχνω.. Ένα μαξιλαράκι σε κάποια πολυθρόνα. Διαλέγω το πιο σκληρό, το πιο άγριο στην αφή. Πλησιάζω τη Μαιρούλα.. της ανασηκώνω τους γοφούς και το βάζω από κάτω της, ανάμεσα στα μπούτια της.

Η πρώτη επαφή της πρησμένης από την καύλα κλειτορίδας της με το σκληρό μαξιλάρι την κάνει να ουρλιάξει. Παρόλα αυτά αρχίζει να κουνάει το κορμί της μπρος - πίσω.. όλο και πιο γρήγορα... Κακομοίρα μου! Σε λίγο που θα πάρει φωτιά το μουνάκι σου από το πολύ τρίψιμο να δούμε πως θα τη σβήσεις...

Γυρνώ στην Βάνα. Ξαπλώνω αντίθετα με αυτήν, γέρνω προς τα πίσω και περνώ τα πόδια μου ανάμεσα στα δικά της. Το μουνάκι μου ακουμπά το δικό της. Πιάνει τα πόδια μου και τα τραβά με όλη της τη δύναμη προς τη μεριά της, στην απεγνωσμένη της προσπάθεια να κολλήσουν όσο γίνεται περισσότερο τα μουνάκια μας. Μου αρέσει κι εμένα. Αρχίζω να κουνιέμαι με ολοένα και πιο έντονο ρυθμό. Το ξυρισμένο μου μουνάκι τρίβεται πάνω στο τριχωτό της Βάνας και με φέρνει ρίγη καύλας.

Αρχίζω να χάνομαι κι εγώ στο κόσμο μου. Στα μούτρα μου έχω το πόδι της. Με μια απότομη κίνηση το τραβώ κοντά μου.. δεν ελέγχω πια τι κάνω. Τα χείλη μου καίνε.. η γλώσσα μου ακουμπά το πόδι της κάνοντας την να σκιρτήσει. Περνώ τη γλώσσα μου ανάμεσα στα δάκτυλα της.. ένα - ένα.. και μετά πάλι από την αρχή. Η καΐλα στα χείλη μου μεγαλώνει... όπως όταν θέλω να κάνω πίπα... Τρελαίνομαι για πίπες! Τρελαίνομαι να έχω κάτι μέσα στο στόμα μου και να το νιώθω να σκιρτά στο άγγιγμά μου, να το νιώθω να σκληραίνει.. να το νιώθω να με ποτίζει. Κανείς δεν άντεξε πάνω από δύο λεπτά χωρίς να χύσει μέσα στο στόμα μου.

Με τη σκέψη αυτή, αυθόρμητα ρουφώ το μεγάλο της δάχτυλο. Με τα χείλη μου το πιπιλώ ενώ η γλώσσα μου εξακολουθεί να παίζει ανάμεσα στα δάχτυλα. Την νιώθω να πλησιάζει.. θέλει να χύσει. Το κόλλημα της πάνω μου γίνεται πιο έντονο.. το τρίψιμο ακόμα περισσότερο. Νιώθω το μουνάκι μου να έχει πάρει φωτιά. Τώρα θέλω κι εγώ να χύσουμε.. όχι άλλα αστειάκια. Αρχίζω να μουγκρίζω από την καύλα..

Δεν ακούω πια τις φωνές της. Ούτε τις δικές της ούτε της Μαίρης που προφανώς θα έχει λειώσει το μουνάκι της από το πολύ τρίψιμο. Σφίγγω τα πόδια μου και κολλάω όσο γίνεται περισσότερο πάνω της. Θέλω να τη νιώσω δική μου. Οι κλειτορίδες μας τρίβονται σαν παλαβές. Πετάω το κορμί μου προς τα πάνω παρασέρνοντας και το δικό της..

-    «Έλα μουνάρα μου να χύσουμε.. Έλα να πλημμυρίσουμε το κόσμο.. Δώσ’ μου τη μουνάρα σου! Κάνε να χύσει το γαμημένο το μουνάκι μου! Ξέσκισε το! Γάμα το. Είναι δικό σου παλιοπουτανίτσα μου. Με τρέλανες! Δώσ’ το μου... πιο δυνατά! Κόλλα το πιο άγρια πάνω στο δικό μου…»

Ούτε καταλαβαίνω τι λέω, ούτε τίποτα.. το μόνο που θέλω είναι να εκτονωθώ. Η Βάνα με ακολουθεί κι αυτή.

-    «Ναι μωράκι μου.. Ναι παλιοτσούλα μου! Έλα να χύσουμε μανάρι μου… Τρίψε τη μουνάρα σου πάνω στη δική μου. Έλα να της βάλουμε φωτιά! Έλα ψυχή μου να την κάνουμε να λιώσει την άλλη από την καύλα. Έλα να την κάνουμε να της πεταχτούν τα μάτια, που μέχρι τώρα μόνο όταν την ξεκωλιάζανε τις πεταγότανε. Έλα να την κάνουμε να σκάσει από τη ζήλια της που θα νιώσω πρώτη εγώ τα χύσια σου. Έλα μωρό μου... έλα...»

Δεν αντέχω.. με όση δύναμη μου έμεινε της τραβώ τα πόδια πάνω μου και με ένα άγριο μπρος - πίσω πάνω στη μουνάρα της νιώθω το κόσμο να χάνεται...

-    «Χύνννωωωωωωω! Χύνωωωωω αστέρι μου! Χύνωωωω για σένα! Πάρ’ τα όλα! Όλα τα χύσια μου δικά σου!!!»

«Χύνω κι εγώωωωωωω! Πάρ’ τααααα! Πάρ’ τααα! Τα νιώθεις; Πλημύρισα στα χύσια η πουτάνα! Με τρέλανες! Πάρ’ τααααααα! Ααααααααααχχχχχχχχχ…»

Αποκαμωμένη γυρνώ το βλέμμα μου πίσω και…

(Copyright protected OW ref: 9043)