Έστιν ουν τραγωδία μίμησις πράξεως σπουδαίας και τελείας μέγεθος εχούσης, ηδυσμένω λόγω χωρίς εκάστου των ειδών εν τοις μορίοις, δρώντων και ου δι' απαγγελίας, δι' ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν!
Αυτός είναι ο ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη. Επιγραμματικά αναφέρουν για τους τρεις μεγάλους αρχαίους Έλληνες τραγικούς ποιητές: "Ο Αισχύλος παρουσιάζει στις τραγωδίες του τον άνθρωπο καλύτερο από ότι είναι, ο Σοφοκλής όπως θα έπρεπε να είναι (με ολύμπια τελειότητα και αρμονία) και ο Ευριπίδης όπως πραγματικά είναι!" Ελάχιστοι μετά από αυτούς κατάφεραν να συγγράψουν τραγωδίες.
Ένας Κρητικός ποιητής αναφέρει στο τέλος του έμμετρου μυθιστορήματος του το εξής (και παρακαλώ να μην αλλάξετε την κρητική διάλεκτο):
(Τότες μια σιγανή φωνή μόνον τ' αφτιά μου ακούσα', κ' είπασιν-ε τα χείλη του "Eχάσα σε, Aρετούσα".
Άλλα δυο λόγια εμίλησεν, εις όρκον οπού εμόσα', μα δεν τα ξεκαθάρισα, κ' εμπέρδαινέ του η γλώσσα.
Eτούτον είπε μοναχάς, κ' ετέλειωσε η ζωή του, και με πρικύ αναστεναμόν εβγήκεν η ψυχή του.
Tούτα τα χέρια οπού θωρείς, λάκκο ζιμιό του εσκάψαν, τούτα τον εσηκώσασι, και τούτα τον εθάψαν.")
Είχα μεταβεί στα Σφακιά της Κρήτης για προσωπικούς λόγους. Ένας εξ αυτών είναι πως οι γεροντότεροι ακόμα μιλούν με τους ιδιωματισμούς και με μέτρο. Ακόμα και οι Έλληνες μπορούν να νοιώσουν ξένοι σε κείνα τα μέρη!
Έτυχε να βρω ένα παραδοσιακό μαγειρείο-καπηλειό. Ήταν κοντά εννιά το βράδυ όταν μπήκα. Το ταβερνάκι ήταν σε ημιυπόγειο χώρο. Κατέβαινες τέσσερα μεγάλα πέτρινα σκαλιά. Τα πλακάκια στο δάπεδο είχαν μαύρες και χάλκινες αποχρώσεις. Τα τραπέζια ήταν τετράγωνα, ξύλινα, βαμμένα με μαύρο βερνίκι. Στη νότια γωνιά υπήρχε τζάκι δίγουβο και καλά σωφατισμένο. Η εστία εξέπεμπε ζεστασιά σε όλο το μαγαζί. Έξω μπορεί να ήταν χειμώνας και να έκανε κρύο, αλλά το ξεχνούσες όταν έμπαινες μέσα και έκλεινες την πόρτα πίσω σου.
Δεκατέσσερις πελάτες μέσα με μέσο όρο ηλικίας τα εβδομήντα και βάλε. Ο πιο μικρός από αυτούς να ήταν κοντά στα εξήντα. Απλωμένοι σε παρέες των δύο ή τριών. Φάνηκε πως είμαι ξένη και όχι μόνο από το δέρμα μου.
- Ίντα γυρεύει η βιόλα (η όμορφη κοπέλα) επαέ;… ρώτησε ένας από αυτούς και σύντομα ξεκίνησε ένα σούσουρο.
Ο καλοκύρης του καπηλειού, όντας νεότερος απ' όλους με πλησίασε και με καλωσόρισε σε σπασμένα αγγλικά.
- Γνωρίζω ελληνικά! του απάντησα. Θα ήθελα να καθίσω εδώ, είπα δείχνοντας ένα γωνιακό τραπέζι. Και να μου ετοιμάσετε ότι καλό διαθέτετε. Για ποτό θα προτιμήσω τσικουδιά.
Υποκλίθηκε και μου είπε γενικά τι είχε το μαγαζί. Κυρίως ψητά της ώρας, τοπική τηγανιά και άλλα. Του ζήτησα να μου φέρει μερικά πιάτα κι ένα τασάκι. Κάποιοι γέροντες κάπνιζαν αργιλέ και άλλοι τσιγάρα, αλλά η ατμόσφαιρα δεν ήταν ομιχλώδης μιας και το τζάκι "ρουφούσε" αξιοπρεπώς. Μέσα σε μισή ώρα με είχαν βομβαρδίσει με ερωτήσεις από το ποια είμαι και από πού κατάγομαι έως και αν είμαι ελεύθερη, τι θρήσκευμα πιστεύω και τι γύρευα εκεί. Τους απάντησα σε όλες τις απορίες προς χαρά τους και τους ζήτησα να μου πουν τοπικές παραδόσεις μύθους και άλλα πολλά. Χαρήκαν περισσότερο γιατί έπινα με το ίδιο πάθος και τη χάρη που έπιναν κι αυτοί. Να και κάποιες κομψές μαντινάδες που άκουσα:
"Έψαχνα χρόνια για να βρω κάποια που να σου μοιάζει, μα έναν άγγελο ο θεός στα χίλια χρόνια βγάζει."
"Πάλι πορίσανε οι καημοί σεργιάνι στην καρδιά μου, κι όλη αιτία είσαι εσύ μελαχρινή θεά μου."
"Κάνω ζωγράφο την καρδιά πινέλο το μυαλό μου, νερομπογιά το αίμα μου κι είσαι το είδωλό μου."
"Τι το θελα ο άμοιρος να μάθω πεντοζάλη, μόλις σε είδα μ' έπιασε του έρωτα η ζάλη."
"Μια μερακλίνα κοπελιά πήρε τα λογικά μου, κι 'ναι ο σεβντάς της βάσανο που καίει τα σωθικά μου."
Από το πουθενά βρέθηκε ένα λαούτο και μια λύρα στα χέρια δύο από αυτών και κινήσανε το τραγούδι. Πραγματικά διασκεδάσανε και σχεδόν ξεχάσανε τις πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις που έκανα για το μύθο της Αλγεινής. Κατά τα μεσάνυχτα άνοιξα την τσάντα μου για να πληρώσω και παραλίγο να γίνει ένας μικρός χαμός. Όλοι επέμεναν να με κεράσουν, αλλά αρνήθηκα με έξυπνο τρόπο αναφέροντας ότι είμαι τουρίστας και το καλό του τόπου. Ο ιδιοκτήτης με ρώτησε αν ήθελα να πάρει τηλέφωνο να έρθει ένα ταξί, αλλά του απάντησα αρνητικά. Καληνύχτισα και βγήκα.
Η νύχτα ήταν κατασκότεινη και χιόνιζε απαλά. Το σώμα μου είχε ζεσταθεί από την τσικουδιά και κινήθηκα με γρήγορο βάδισμα προς τον προορισμό μου. Το μικρό παρεκκλήσι που είχε καταστραφεί από τους σεισμούς ήταν ερειπωμένο. Δε μου ήταν δύσκολο να τον εντοπίσω, παρ' όλη την κακοκαιρία. Αφού έκανα ότι είχα τάξει να κάνω γύρισα προς το ξενοδοχείο που διέμενα.
Εκεί με υποδέχτηκε η υπάλληλος της νυχτερινής βάρδιας. Το βλέμμα της χάιδεψε το σώμα μου και τα μάτια μου γυάλισαν. Κάθισα μαζί της για δύο ώρες ακόμα μέχρι να σχολάσει. Δεν ήταν δύσκολο να την πείσω να έρθει στο δωμάτιο μου. Λίγο πριν παραδώσει, ανέβηκα στον τρίτο όροφο, άναψα τον κλιματισμό και έκλεισα τη τζαμόπορτα του μπαλκονιού. Το δωμάτιο ήταν αφύσικα παγωμένο, αλλά πολύ γρήγορα ήξερα πως θα ζεσταινόταν και όχι χάρη στο air- condition.
Μπήκα στα γρήγορα να κάνω ένα μπάνιο και να ξεπλύνω την καπνίλα από πάνω μου. Άκουσα στην πόρτα μου χτυπήματα και άνοιξα όντας εντελώς γυμνή και μόνο με μια πετσέτα στα μαλλιά μου. Την είδα να σαστίζει, να κοκκινίζει, να παίρνει μια βαθιά εισπνοή και να κουνά το κεφάλι της. Την τράβηξα μέσα στο δωμάτιο και ξεκίνησα στα γρήγορα να της αφαιρώ τα στρώματα ρούχων που φορούσε. Ευτυχώς το δωμάτιο είχε ζεσταθεί αρκετά.
Κάτω από τα ρούχα εντόπισα ένα καλοσχηματισμένο σώμα με μεγάλα στήθη. Τα χείλη μου κόλλησαν στα δικά της παθιασμένα και τα δάχτυλα μου βρήκαν εύκολα το εσωτερικό της. Την παρέσυρα στο κρεβάτι και χώθηκα κάτω από τα σεντόνια και τις κουβέρτες δίπλα της. Αμέσως το στόμα μου, η γλώσσα και τα χείλη, εξερεύνησαν ανυπόμονα και με λαχτάρα το μουνάκι της. Εκείνη κορύφωσε πολλές φορές, αλλά κάτι τη συγκρατούσε. Δε μου πήρε πολύ να καταλάβω τι. Οι θηλές της με κάλεσαν προς το μέρος τους. Τα δάχτυλά μου αντικατέστησαν τη γλώσσα μου στο εσωτερικό της και την δάγκωσα με λίγο παραπάνω πίεση, ενώ ρουφούσα ταυτόχρονα. Αναστέναξε δυνατά και ο κόλπος της συσπάστηκε, συντρίβοντας το μέσο και το δείκτη μου. Χαμογέλασα πονηρά και έκανα ακριβώς το ίδιο στην άλλη θηλή. Σύντομα ο οργασμός της έγινε πιο εκρηκτικός. Τα χείλη της έκλειναν για να πνίξουν τους ερωτικούς αναστεναγμούς. Το μικρό μου δάχτυλο εισχώρησε στην κωλοτρυπίδα της. Βόγκηξε εκ νέου πιο δυνατά κι εγώ δάγκωσα με ακόμα περισσότερη δύναμη και πάθος.
Λίγο αργότερα την παρακάλεσα να με δαγκώνει και να με φιλάει στο λαιμό. Της είπα να μου αφήσει σημάδια, καθώς τα δικά της δάχτυλα μου γαμούσαν γλυκά το μουνί και τον κώλο. Τα μάτια μου είχαν σκουρύνει και τελείωνα απολαυστικά, έχοντας διπλούς ταυτόχρονους οργασμούς. Όσο με δάγκωνε κατάλαβα ένα από τα φετίχ της. Όταν έχυσα ακόμα μια φορά, την ανασήκωσα με ορμή και τη γύρισα με πλάτη στο στρώμα.
- Έγοι μου εμαραθιανή τα κρύβοντα φανήκα και τσι βουλής μου γιατρειά μόνο σε σένα βρήκα!
- Μιλάς Κρητικά;
- Κατέχω τα μελλούμενα, τα τωρινά, τα πρώτα!
- Όσκεν ποθώ τη ζήση μου;
- Χωστά ψηφείς χαμπέρι να απαλύνει τσι δόλιας μάνας του το νάτι. Όμως ένα σου λέω και άκου τη βουλή μου! Δυστυχισμένη θα είναι για λίγο, αλλά ευτυχισμένη θα γίνει πιο μετά η ψυχή σου και η δική της!
Εκείνη μπήκε στην αγκαλιά μου και άρχισε να κλαίει σιωπηλά. Της χάιδεψα τα μαλλιά και την παρηγόρησα. Άθελα της, το χέρι της βρέθηκε πάνω ακριβώς στην κλειτορίδα μου. Με άκουσε που αναστέναξα απαλά και τρίφτηκα πάνω στα δάχτυλα της. Παρά τον καημό της με μαλάκισε και έχυσα εκ νέου απολαυστικά. Σύντομα το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να με κάνει να τελειώνω...
© Copyright XStream Management. All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151251221S008
Αυτός είναι ο ορισμός της τραγωδίας κατά τον Αριστοτέλη. Επιγραμματικά αναφέρουν για τους τρεις μεγάλους αρχαίους Έλληνες τραγικούς ποιητές: "Ο Αισχύλος παρουσιάζει στις τραγωδίες του τον άνθρωπο καλύτερο από ότι είναι, ο Σοφοκλής όπως θα έπρεπε να είναι (με ολύμπια τελειότητα και αρμονία) και ο Ευριπίδης όπως πραγματικά είναι!" Ελάχιστοι μετά από αυτούς κατάφεραν να συγγράψουν τραγωδίες.
Ένας Κρητικός ποιητής αναφέρει στο τέλος του έμμετρου μυθιστορήματος του το εξής (και παρακαλώ να μην αλλάξετε την κρητική διάλεκτο):
(Τότες μια σιγανή φωνή μόνον τ' αφτιά μου ακούσα', κ' είπασιν-ε τα χείλη του "Eχάσα σε, Aρετούσα".
Άλλα δυο λόγια εμίλησεν, εις όρκον οπού εμόσα', μα δεν τα ξεκαθάρισα, κ' εμπέρδαινέ του η γλώσσα.
Eτούτον είπε μοναχάς, κ' ετέλειωσε η ζωή του, και με πρικύ αναστεναμόν εβγήκεν η ψυχή του.
Tούτα τα χέρια οπού θωρείς, λάκκο ζιμιό του εσκάψαν, τούτα τον εσηκώσασι, και τούτα τον εθάψαν.")
Είχα μεταβεί στα Σφακιά της Κρήτης για προσωπικούς λόγους. Ένας εξ αυτών είναι πως οι γεροντότεροι ακόμα μιλούν με τους ιδιωματισμούς και με μέτρο. Ακόμα και οι Έλληνες μπορούν να νοιώσουν ξένοι σε κείνα τα μέρη!
Έτυχε να βρω ένα παραδοσιακό μαγειρείο-καπηλειό. Ήταν κοντά εννιά το βράδυ όταν μπήκα. Το ταβερνάκι ήταν σε ημιυπόγειο χώρο. Κατέβαινες τέσσερα μεγάλα πέτρινα σκαλιά. Τα πλακάκια στο δάπεδο είχαν μαύρες και χάλκινες αποχρώσεις. Τα τραπέζια ήταν τετράγωνα, ξύλινα, βαμμένα με μαύρο βερνίκι. Στη νότια γωνιά υπήρχε τζάκι δίγουβο και καλά σωφατισμένο. Η εστία εξέπεμπε ζεστασιά σε όλο το μαγαζί. Έξω μπορεί να ήταν χειμώνας και να έκανε κρύο, αλλά το ξεχνούσες όταν έμπαινες μέσα και έκλεινες την πόρτα πίσω σου.
Δεκατέσσερις πελάτες μέσα με μέσο όρο ηλικίας τα εβδομήντα και βάλε. Ο πιο μικρός από αυτούς να ήταν κοντά στα εξήντα. Απλωμένοι σε παρέες των δύο ή τριών. Φάνηκε πως είμαι ξένη και όχι μόνο από το δέρμα μου.
- Ίντα γυρεύει η βιόλα (η όμορφη κοπέλα) επαέ;… ρώτησε ένας από αυτούς και σύντομα ξεκίνησε ένα σούσουρο.
Ο καλοκύρης του καπηλειού, όντας νεότερος απ' όλους με πλησίασε και με καλωσόρισε σε σπασμένα αγγλικά.
- Γνωρίζω ελληνικά! του απάντησα. Θα ήθελα να καθίσω εδώ, είπα δείχνοντας ένα γωνιακό τραπέζι. Και να μου ετοιμάσετε ότι καλό διαθέτετε. Για ποτό θα προτιμήσω τσικουδιά.
Υποκλίθηκε και μου είπε γενικά τι είχε το μαγαζί. Κυρίως ψητά της ώρας, τοπική τηγανιά και άλλα. Του ζήτησα να μου φέρει μερικά πιάτα κι ένα τασάκι. Κάποιοι γέροντες κάπνιζαν αργιλέ και άλλοι τσιγάρα, αλλά η ατμόσφαιρα δεν ήταν ομιχλώδης μιας και το τζάκι "ρουφούσε" αξιοπρεπώς. Μέσα σε μισή ώρα με είχαν βομβαρδίσει με ερωτήσεις από το ποια είμαι και από πού κατάγομαι έως και αν είμαι ελεύθερη, τι θρήσκευμα πιστεύω και τι γύρευα εκεί. Τους απάντησα σε όλες τις απορίες προς χαρά τους και τους ζήτησα να μου πουν τοπικές παραδόσεις μύθους και άλλα πολλά. Χαρήκαν περισσότερο γιατί έπινα με το ίδιο πάθος και τη χάρη που έπιναν κι αυτοί. Να και κάποιες κομψές μαντινάδες που άκουσα:
"Έψαχνα χρόνια για να βρω κάποια που να σου μοιάζει, μα έναν άγγελο ο θεός στα χίλια χρόνια βγάζει."
"Πάλι πορίσανε οι καημοί σεργιάνι στην καρδιά μου, κι όλη αιτία είσαι εσύ μελαχρινή θεά μου."
"Κάνω ζωγράφο την καρδιά πινέλο το μυαλό μου, νερομπογιά το αίμα μου κι είσαι το είδωλό μου."
"Τι το θελα ο άμοιρος να μάθω πεντοζάλη, μόλις σε είδα μ' έπιασε του έρωτα η ζάλη."
"Μια μερακλίνα κοπελιά πήρε τα λογικά μου, κι 'ναι ο σεβντάς της βάσανο που καίει τα σωθικά μου."
Από το πουθενά βρέθηκε ένα λαούτο και μια λύρα στα χέρια δύο από αυτών και κινήσανε το τραγούδι. Πραγματικά διασκεδάσανε και σχεδόν ξεχάσανε τις πολύ συγκεκριμένες ερωτήσεις που έκανα για το μύθο της Αλγεινής. Κατά τα μεσάνυχτα άνοιξα την τσάντα μου για να πληρώσω και παραλίγο να γίνει ένας μικρός χαμός. Όλοι επέμεναν να με κεράσουν, αλλά αρνήθηκα με έξυπνο τρόπο αναφέροντας ότι είμαι τουρίστας και το καλό του τόπου. Ο ιδιοκτήτης με ρώτησε αν ήθελα να πάρει τηλέφωνο να έρθει ένα ταξί, αλλά του απάντησα αρνητικά. Καληνύχτισα και βγήκα.
Η νύχτα ήταν κατασκότεινη και χιόνιζε απαλά. Το σώμα μου είχε ζεσταθεί από την τσικουδιά και κινήθηκα με γρήγορο βάδισμα προς τον προορισμό μου. Το μικρό παρεκκλήσι που είχε καταστραφεί από τους σεισμούς ήταν ερειπωμένο. Δε μου ήταν δύσκολο να τον εντοπίσω, παρ' όλη την κακοκαιρία. Αφού έκανα ότι είχα τάξει να κάνω γύρισα προς το ξενοδοχείο που διέμενα.
Εκεί με υποδέχτηκε η υπάλληλος της νυχτερινής βάρδιας. Το βλέμμα της χάιδεψε το σώμα μου και τα μάτια μου γυάλισαν. Κάθισα μαζί της για δύο ώρες ακόμα μέχρι να σχολάσει. Δεν ήταν δύσκολο να την πείσω να έρθει στο δωμάτιο μου. Λίγο πριν παραδώσει, ανέβηκα στον τρίτο όροφο, άναψα τον κλιματισμό και έκλεισα τη τζαμόπορτα του μπαλκονιού. Το δωμάτιο ήταν αφύσικα παγωμένο, αλλά πολύ γρήγορα ήξερα πως θα ζεσταινόταν και όχι χάρη στο air- condition.
Μπήκα στα γρήγορα να κάνω ένα μπάνιο και να ξεπλύνω την καπνίλα από πάνω μου. Άκουσα στην πόρτα μου χτυπήματα και άνοιξα όντας εντελώς γυμνή και μόνο με μια πετσέτα στα μαλλιά μου. Την είδα να σαστίζει, να κοκκινίζει, να παίρνει μια βαθιά εισπνοή και να κουνά το κεφάλι της. Την τράβηξα μέσα στο δωμάτιο και ξεκίνησα στα γρήγορα να της αφαιρώ τα στρώματα ρούχων που φορούσε. Ευτυχώς το δωμάτιο είχε ζεσταθεί αρκετά.
Κάτω από τα ρούχα εντόπισα ένα καλοσχηματισμένο σώμα με μεγάλα στήθη. Τα χείλη μου κόλλησαν στα δικά της παθιασμένα και τα δάχτυλα μου βρήκαν εύκολα το εσωτερικό της. Την παρέσυρα στο κρεβάτι και χώθηκα κάτω από τα σεντόνια και τις κουβέρτες δίπλα της. Αμέσως το στόμα μου, η γλώσσα και τα χείλη, εξερεύνησαν ανυπόμονα και με λαχτάρα το μουνάκι της. Εκείνη κορύφωσε πολλές φορές, αλλά κάτι τη συγκρατούσε. Δε μου πήρε πολύ να καταλάβω τι. Οι θηλές της με κάλεσαν προς το μέρος τους. Τα δάχτυλά μου αντικατέστησαν τη γλώσσα μου στο εσωτερικό της και την δάγκωσα με λίγο παραπάνω πίεση, ενώ ρουφούσα ταυτόχρονα. Αναστέναξε δυνατά και ο κόλπος της συσπάστηκε, συντρίβοντας το μέσο και το δείκτη μου. Χαμογέλασα πονηρά και έκανα ακριβώς το ίδιο στην άλλη θηλή. Σύντομα ο οργασμός της έγινε πιο εκρηκτικός. Τα χείλη της έκλειναν για να πνίξουν τους ερωτικούς αναστεναγμούς. Το μικρό μου δάχτυλο εισχώρησε στην κωλοτρυπίδα της. Βόγκηξε εκ νέου πιο δυνατά κι εγώ δάγκωσα με ακόμα περισσότερη δύναμη και πάθος.
Λίγο αργότερα την παρακάλεσα να με δαγκώνει και να με φιλάει στο λαιμό. Της είπα να μου αφήσει σημάδια, καθώς τα δικά της δάχτυλα μου γαμούσαν γλυκά το μουνί και τον κώλο. Τα μάτια μου είχαν σκουρύνει και τελείωνα απολαυστικά, έχοντας διπλούς ταυτόχρονους οργασμούς. Όσο με δάγκωνε κατάλαβα ένα από τα φετίχ της. Όταν έχυσα ακόμα μια φορά, την ανασήκωσα με ορμή και τη γύρισα με πλάτη στο στρώμα.
- Έγοι μου εμαραθιανή τα κρύβοντα φανήκα και τσι βουλής μου γιατρειά μόνο σε σένα βρήκα!
- Μιλάς Κρητικά;
- Κατέχω τα μελλούμενα, τα τωρινά, τα πρώτα!
- Όσκεν ποθώ τη ζήση μου;
- Χωστά ψηφείς χαμπέρι να απαλύνει τσι δόλιας μάνας του το νάτι. Όμως ένα σου λέω και άκου τη βουλή μου! Δυστυχισμένη θα είναι για λίγο, αλλά ευτυχισμένη θα γίνει πιο μετά η ψυχή σου και η δική της!
Εκείνη μπήκε στην αγκαλιά μου και άρχισε να κλαίει σιωπηλά. Της χάιδεψα τα μαλλιά και την παρηγόρησα. Άθελα της, το χέρι της βρέθηκε πάνω ακριβώς στην κλειτορίδα μου. Με άκουσε που αναστέναξα απαλά και τρίφτηκα πάνω στα δάχτυλα της. Παρά τον καημό της με μαλάκισε και έχυσα εκ νέου απολαυστικά. Σύντομα το μόνο που την ενδιέφερε ήταν να με κάνει να τελειώνω...
© Copyright XStream Management. All Right Reserved.
Copyright Protected with www.ProtectMyWork.com,
Reference Number: 16151251221S008
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.