Η κυρία Κατερίνα (τυχαίο όνομα) γειτόνισσα παντρεμένη χωρίς παιδιά, έμενε δίπλα μας. Όμορφη γυναίκα και χαρούμενη γεμάτη ζωή. Πάντα με ρωτούσε τι κάνω και με χάιδευε στα μαλλιά.
Εργαζότανε η κυρία Κατερίνα στο σπίτι της έραβε ρούχα και καλύμματα και ήταν πολύ καλή.
Όλα ξεκίνησαν από ένα παντελόνι που μου αγόρασαν και ως συνήθως μεγαλύτερο. Μου έπαιρναν ρούχα μεγαλύτερα αυτό όμως με έκανε έξω φρενών, κρεμότανε. Απελπίστηκε η μητέρα μου από την γκρίνια και για να δώσει λύση, με έστειλε στην κυρία Κατερίνα να το μαζέψει.
Φόρεσα το παντελόνι και πήγα στην κυρία να το επιδιορθώσει. Ε… και έπαθα πλάκα! Μετρώντας το μπατζάκι με τον καβάλο, ακουμπούσε το πουλί μου που ερεθίστηκε. Δεν ταράχθηκε, ήρεμη συνέχισε να δουλεύει σαν να μην έγινε τίποτα.
Κοκκίνισα από ντροπή αλλά πλέον δεν το έλεγχα. Δεν άντεξα από την καύλα και ξεπέρασα την ντροπή. Της έσφιξα με το χέρι μου το χέρι της πάνω στο σκληρό μου πουλί.
Ανταποκρίθηκε αμέσως με τρυφερότητα. Συνέχισε τα χάδια και άρχισε να ξεκουμπώνει τα κουμπιά του παντελονιού. Έζησα την πρώτη μου φορά με αυτήν την υπέροχη γυναίκα.
Όπως μου εκμυστηρεύτηκε αργότερα, ο λόγος που το έκανε αυτό είναι ότι την καύλωνε το μέγεθος του πουλιού. Ο άντρας της που αγαπούσε και σεβόταν το είχε ανύπαρκτο.
Βρεθήκαμε μετά κι άλλες φορές. Ήταν το μυστικό μας, δεν το είπα σε κανέναν.
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.