Να σας πω και τη δική μου ιστορία σαν νέο φυντάνι εδώ, αν και δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο.
Πριν πολλά χρόνια λοιπόν, στα 22 μου χρόνια αποφάσισα να δοκιμάσω αι αυτό το κατιτίς διαφορετικό. Μένω επαρχία και μέσω του chat μίλησα με ένα παιδί που ήταν φαντάρος Αλεξανδρούπολη. Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων και μου είπε ότι σε λίγες μέρες ερχόταν στην πόλη μου για στρατιωτικούς λόγους (όντως έτσι ήταν).
Κανονίσαμε να συναντηθούμε για ένα ποτάκι και αφού του έβγαλα την πίστη με τις φοβίες μου και τις Τζειμσποντικές τακτικές μου, τα καταφέραμε τελικά. Στην επιστροφή με κάλεσε στο δωμάτιο του (τρεις τα μεσάνυχτα όλο αυτό) και φυσικά δεν αρνήθηκα (χαζός ήμανε; Που θα ‘λεγε και η αξιότιμη Ζουμπουλία).
Στο δωμάτιο ξεκίνησαν τα χάδια, τα φιλιά μετά έπιασε τον ε. χμ. (εσείς πως τον ονομάζετε αλήθεια;) Αχιλλέα στο χέρι του και τον φίλησε στοργικά (παραλίγο να με πιάσουν τα ζουμιά απ’ τη συγκίνηση εκεί χάμω).
Ε, μετά η συνέχεια πάνω κάτω συνηθισμένη. ακολούθησαν διάφορα χαδάκια, στάσεις, γλυκόλογα (ε. χμ. όχι και τόσο γλυκόλογα εδώ που τα λέμε) και ο Αχιλλέας μπήκε στη σπηλιά (μετά πολλών επαίνων γιατί ήταν άμαθος και δεν ήξερε τα κατατόπια του ανδρικού κώλου). Δεν κράτησε πολύ το υπερθέαμα καθώς ο Αχιλλέας δεν άντεξε και απ’ τη συγκίνηση, ξέσπασε σε κλάματα (ξέρετε τώρα, αυτά με τη λευκή παχύρευστη υφή..; Ααααα αυτά!).
Το άτομο είχε τέλειο σώμα (μετά μου αποκάλυψε ότι έχει κάνει φωτογράφηση σε περιοδικό για δειγματισμό σε εσώρουχα) και έτσι απ’ τη στιγμή που δοκίμασα και το "απαγορευμένο κοκό" μου καλάρεσε (δε θέλω σχόλια τύπου "γριάς και σύκων" γιατί θα κρανιωθώ και δε κάνει γκέι άνθρωπος) και είπα να το συνεχίσω το εργάκι και με άλλα άτομα.
Αυτά. Βαρετά ε; (ότι έχει ο καθένας δίνει χι χι)
Πριν πολλά χρόνια λοιπόν, στα 22 μου χρόνια αποφάσισα να δοκιμάσω αι αυτό το κατιτίς διαφορετικό. Μένω επαρχία και μέσω του chat μίλησα με ένα παιδί που ήταν φαντάρος Αλεξανδρούπολη. Μιλούσαμε περί ανέμων και υδάτων και μου είπε ότι σε λίγες μέρες ερχόταν στην πόλη μου για στρατιωτικούς λόγους (όντως έτσι ήταν).
Κανονίσαμε να συναντηθούμε για ένα ποτάκι και αφού του έβγαλα την πίστη με τις φοβίες μου και τις Τζειμσποντικές τακτικές μου, τα καταφέραμε τελικά. Στην επιστροφή με κάλεσε στο δωμάτιο του (τρεις τα μεσάνυχτα όλο αυτό) και φυσικά δεν αρνήθηκα (χαζός ήμανε; Που θα ‘λεγε και η αξιότιμη Ζουμπουλία).
Στο δωμάτιο ξεκίνησαν τα χάδια, τα φιλιά μετά έπιασε τον ε. χμ. (εσείς πως τον ονομάζετε αλήθεια;) Αχιλλέα στο χέρι του και τον φίλησε στοργικά (παραλίγο να με πιάσουν τα ζουμιά απ’ τη συγκίνηση εκεί χάμω).
Ε, μετά η συνέχεια πάνω κάτω συνηθισμένη. ακολούθησαν διάφορα χαδάκια, στάσεις, γλυκόλογα (ε. χμ. όχι και τόσο γλυκόλογα εδώ που τα λέμε) και ο Αχιλλέας μπήκε στη σπηλιά (μετά πολλών επαίνων γιατί ήταν άμαθος και δεν ήξερε τα κατατόπια του ανδρικού κώλου). Δεν κράτησε πολύ το υπερθέαμα καθώς ο Αχιλλέας δεν άντεξε και απ’ τη συγκίνηση, ξέσπασε σε κλάματα (ξέρετε τώρα, αυτά με τη λευκή παχύρευστη υφή..; Ααααα αυτά!).
Το άτομο είχε τέλειο σώμα (μετά μου αποκάλυψε ότι έχει κάνει φωτογράφηση σε περιοδικό για δειγματισμό σε εσώρουχα) και έτσι απ’ τη στιγμή που δοκίμασα και το "απαγορευμένο κοκό" μου καλάρεσε (δε θέλω σχόλια τύπου "γριάς και σύκων" γιατί θα κρανιωθώ και δε κάνει γκέι άνθρωπος) και είπα να το συνεχίσω το εργάκι και με άλλα άτομα.
Αυτά. Βαρετά ε; (ότι έχει ο καθένας δίνει χι χι)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.