Γεια σας, με λένε Ηλιάνα. είμαι 24 χρόνων cross-dresser και θα σας διηγηθώ μια από της ομορφότερες μέρες της ζωής μου.
Ήταν ένα απόγευμα που ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω ν' αγοράσω ένα μίνι φόρεμα που είχα βάλει στο μάτι εδώ και καιρό. Μπαίνοντας στο κατάστημα άρχισα να κάνω βόλτες στους διαδρόμους για να διαλέξω κάποια γυναικεία αξεσουάρ. Αργότερα έφτασε η ώρα που θα κατέβαζα από την κρεμάστρα το φουστάνι που τόσο μου άρεσε. Ξαφνικά ακούω μια πολύ αρρενωπή φωνή από πίσω μου να μου λέει.
- Πιστεύω θα σου ταιριάζει γάντι, ωραία μου δεσποινίδα.
- Σας ευχαριστώ πολύ κύριε μου.
Ήταν ένας κομψός ώριμος άντρας γύρω στα 50. Με κοίταξε στα μάτια και μου συστήθηκε χαμογελώντας.
- Ονομάζομαι Μανώλης.
- Ονομάζομαι Ηλιάνα.
Μου έκανε χειραψία και ύστερα μου φίλησε τρυφερά το χέρι.
- Να μου επιτρέψεις να σου το κάνω δώρο αυτό το υπέροχο φουστάνι!
Στην αρχή δεν ήθελα να δεχτώ να μου το κάνει δώρο, αλλά στο τέλος μου το έκανε. Του είπα ότι νιώθω υποχρεωμένη και πως θα μπορούσα να του το ανταποδώσω και μου απάντησε.
- Μ' ένα ραντεβού, όποτε θέλεις, αν το θέλεις!
- Θα το θελα πολύ κύριε Μανώλη!
- Τι θα έλεγες γι' απόψε το βράδυ;
- Γιατί όχι;
Αποχωριστήκαμε. Άρχισε να βραδιάζει και η ώρα πλησίαζε για το ραντεβού μας. Εγώ ετοιμαζόμουν. Φόρεσα ότι πιο σέξι εσώρουχο είχα. Ένα φούξια στρινγκάκι, ασορτί με το σουτιέν και με τις γόβες μου τις ψηλοτάκουνες, μαύρες κάλτσες και ζαρτιέρες με δαντέλα, και στο τέλος το προκλητικό μου μίνι φουστάνι. Η ώρα επιτέλους έφτασε. Κατέβηκα κάτω από το σπίτι μου και με περίμενε ο κυρίως Μανώλης με το αυτοκίνητο του. Μπήκα μέσα και με το που κάθισα στη θέση του συνοδηγού φαινόταν η ένωση της ζαρτιέρας με της κάλτσες.
Έριξε μια κλεφτή μάτια ο κύριος Μανώλης στα πόδια μου και μ' έκανε να κοκκινίσω. Ήταν τόσο περιποιημένος άντρας και μ' εξιτάριζε ακόμα πιο πολύ η ηλικία του. Ύστερα με ρώτησε.
- Λοιπόν που πάμε; Έχεις κάποιο συγκεκριμένο μέρος που θέλεις να πάμε Ηλιάνα;
- Όχι κύριε Μανώλη.
- Σε παρακαλώ Ηλιάνα μου, να με φωνάζεις απλά Μανώλη. Θέλω να νιώθουμε οικειότητα μεταξύ μας.
- Εντάξει Μανώλη. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό. Θα προτιμούσα όπου μας βγάλει.
Η ώρα περνούσε συζητώντας για διάφορα θέματα. Το αρχοντικό βλέμμα του κυρίου Μανώλη ήταν κόλαση. Τον έβλεπα να νιώθει λίγο αμήχανα μερικές στιγμές και απ' ότι έβλεπα το παντελόνι του είχε φουσκώσει υπερβολικά. Έτσι κι εγώ, σε κάποια στιγμή, πήρα την πρωτοβουλία και άρχιζα να τον χαϊδεύω χαμηλά την ώρα που οδηγούσε και να παρατηρώ την ηδονή στο βλέμμα του. Άρχισα να του ξεκουμπώνω το παντελόνι και όταν του το ξεκούμπωσα είπα:
- Παναγία μου!
- Τι έπαθες μικρή μου;
- Είναι πολύ μεγάλο και παχύ!
- Σου αρέσει μικρή μου;
- Πάρα πολύ.
Άρχισα να το γλείφω με πολύ πάθος. Στη συνέχεια να του παίρνω πίπα. Θα το θελα πολύ να το έβαζα όλο στο στόμα μου αλλά ήταν πολύ μεγάλο.
- Μ… έτσι συνέχισε Ηλιάνα. Ρούφα το σκύλα!
Με καύλωσε ακόμα πιο πολύ όταν με αποκάλεσε σκύλα.
- Αχ… αφέντη μου. θέλω να με φωνάζεις σκύλα. Αυτή τη στιγμή είμαι στις υπηρεσίες σου θέλω να με κανείς ότι θες.
- Μ… έχεις δίκιο, αυτός είναι ο τίτλος που σου ταιριάζει αυτή τη στιγμή. Είσαι μια ξεσκισμένη σκύλα! Είσαι η σκλάβα μου κι εγώ ο αφέντης σου.
Μετά από λίγο σταματήσαμε σ' ένα ερημικό μέρος. Μ' έβαλε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και μ' έστησε σε σκυλίσια στάση.
- Αφέντη μου είναι πολύ μεγάλο και φοβάμαι.
- Σταματά να μιλάς βρώμα και υπάκουσε τον αφέντη σου!
Καύλωσα ακόμα πιο πολύ.
- Εντάξει αφέντη μου… θα κάνω ότι μου πεις.
Μου το έβαλε αργά-αργά και εγώ ένιωσα την κάθε ίντσα μέσα μου. Στην αρχή πονούσε, αλλά μετά μ' άνοιξε ο αφέντης μου με την τεράστια πούτσα του και ένιωθα πολύ όμορφα. Στο τέλος του πήρα πίπα και έχυσε μέσα στο στόμα μου.
- Μικρή μου, αυτό ήταν το καλύτερο γαμήσι της ζωής μου.
Καθίσαμε λίγο, με χάιδευε τρυφερά και μετά με πήγε σπίτι. Ο κύριος Μανώλης ήταν ο άντρας ακριβώς που περίμενα.
Copyright protected OW ref: 96829
Ήταν ένα απόγευμα που ξεκίνησα από το σπίτι μου για να πάω ν' αγοράσω ένα μίνι φόρεμα που είχα βάλει στο μάτι εδώ και καιρό. Μπαίνοντας στο κατάστημα άρχισα να κάνω βόλτες στους διαδρόμους για να διαλέξω κάποια γυναικεία αξεσουάρ. Αργότερα έφτασε η ώρα που θα κατέβαζα από την κρεμάστρα το φουστάνι που τόσο μου άρεσε. Ξαφνικά ακούω μια πολύ αρρενωπή φωνή από πίσω μου να μου λέει.
- Πιστεύω θα σου ταιριάζει γάντι, ωραία μου δεσποινίδα.
- Σας ευχαριστώ πολύ κύριε μου.
Ήταν ένας κομψός ώριμος άντρας γύρω στα 50. Με κοίταξε στα μάτια και μου συστήθηκε χαμογελώντας.
- Ονομάζομαι Μανώλης.
- Ονομάζομαι Ηλιάνα.
Μου έκανε χειραψία και ύστερα μου φίλησε τρυφερά το χέρι.
- Να μου επιτρέψεις να σου το κάνω δώρο αυτό το υπέροχο φουστάνι!
Στην αρχή δεν ήθελα να δεχτώ να μου το κάνει δώρο, αλλά στο τέλος μου το έκανε. Του είπα ότι νιώθω υποχρεωμένη και πως θα μπορούσα να του το ανταποδώσω και μου απάντησε.
- Μ' ένα ραντεβού, όποτε θέλεις, αν το θέλεις!
- Θα το θελα πολύ κύριε Μανώλη!
- Τι θα έλεγες γι' απόψε το βράδυ;
- Γιατί όχι;
Αποχωριστήκαμε. Άρχισε να βραδιάζει και η ώρα πλησίαζε για το ραντεβού μας. Εγώ ετοιμαζόμουν. Φόρεσα ότι πιο σέξι εσώρουχο είχα. Ένα φούξια στρινγκάκι, ασορτί με το σουτιέν και με τις γόβες μου τις ψηλοτάκουνες, μαύρες κάλτσες και ζαρτιέρες με δαντέλα, και στο τέλος το προκλητικό μου μίνι φουστάνι. Η ώρα επιτέλους έφτασε. Κατέβηκα κάτω από το σπίτι μου και με περίμενε ο κυρίως Μανώλης με το αυτοκίνητο του. Μπήκα μέσα και με το που κάθισα στη θέση του συνοδηγού φαινόταν η ένωση της ζαρτιέρας με της κάλτσες.
Έριξε μια κλεφτή μάτια ο κύριος Μανώλης στα πόδια μου και μ' έκανε να κοκκινίσω. Ήταν τόσο περιποιημένος άντρας και μ' εξιτάριζε ακόμα πιο πολύ η ηλικία του. Ύστερα με ρώτησε.
- Λοιπόν που πάμε; Έχεις κάποιο συγκεκριμένο μέρος που θέλεις να πάμε Ηλιάνα;
- Όχι κύριε Μανώλη.
- Σε παρακαλώ Ηλιάνα μου, να με φωνάζεις απλά Μανώλη. Θέλω να νιώθουμε οικειότητα μεταξύ μας.
- Εντάξει Μανώλη. Δεν έχω κάτι συγκεκριμένο στο μυαλό. Θα προτιμούσα όπου μας βγάλει.
Η ώρα περνούσε συζητώντας για διάφορα θέματα. Το αρχοντικό βλέμμα του κυρίου Μανώλη ήταν κόλαση. Τον έβλεπα να νιώθει λίγο αμήχανα μερικές στιγμές και απ' ότι έβλεπα το παντελόνι του είχε φουσκώσει υπερβολικά. Έτσι κι εγώ, σε κάποια στιγμή, πήρα την πρωτοβουλία και άρχιζα να τον χαϊδεύω χαμηλά την ώρα που οδηγούσε και να παρατηρώ την ηδονή στο βλέμμα του. Άρχισα να του ξεκουμπώνω το παντελόνι και όταν του το ξεκούμπωσα είπα:
- Παναγία μου!
- Τι έπαθες μικρή μου;
- Είναι πολύ μεγάλο και παχύ!
- Σου αρέσει μικρή μου;
- Πάρα πολύ.
Άρχισα να το γλείφω με πολύ πάθος. Στη συνέχεια να του παίρνω πίπα. Θα το θελα πολύ να το έβαζα όλο στο στόμα μου αλλά ήταν πολύ μεγάλο.
- Μ… έτσι συνέχισε Ηλιάνα. Ρούφα το σκύλα!
Με καύλωσε ακόμα πιο πολύ όταν με αποκάλεσε σκύλα.
- Αχ… αφέντη μου. θέλω να με φωνάζεις σκύλα. Αυτή τη στιγμή είμαι στις υπηρεσίες σου θέλω να με κανείς ότι θες.
- Μ… έχεις δίκιο, αυτός είναι ο τίτλος που σου ταιριάζει αυτή τη στιγμή. Είσαι μια ξεσκισμένη σκύλα! Είσαι η σκλάβα μου κι εγώ ο αφέντης σου.
Μετά από λίγο σταματήσαμε σ' ένα ερημικό μέρος. Μ' έβαλε στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου και μ' έστησε σε σκυλίσια στάση.
- Αφέντη μου είναι πολύ μεγάλο και φοβάμαι.
- Σταματά να μιλάς βρώμα και υπάκουσε τον αφέντη σου!
Καύλωσα ακόμα πιο πολύ.
- Εντάξει αφέντη μου… θα κάνω ότι μου πεις.
Μου το έβαλε αργά-αργά και εγώ ένιωσα την κάθε ίντσα μέσα μου. Στην αρχή πονούσε, αλλά μετά μ' άνοιξε ο αφέντης μου με την τεράστια πούτσα του και ένιωθα πολύ όμορφα. Στο τέλος του πήρα πίπα και έχυσε μέσα στο στόμα μου.
- Μικρή μου, αυτό ήταν το καλύτερο γαμήσι της ζωής μου.
Καθίσαμε λίγο, με χάιδευε τρυφερά και μετά με πήγε σπίτι. Ο κύριος Μανώλης ήταν ο άντρας ακριβώς που περίμενα.
Copyright protected OW ref: 96829
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.