Όλα ξεκίνησαν πριν κάποιους μήνες. Είχα λάβει ένα mail μέσα στο XStream το οποίο έλεγε «Πόσες μαλακίες για πάρτη σου; Έχω κλειστεί στο σπίτι και σε διαβάζω ξανά και ξανά!». Ήταν για κάποιες ιστορίες που είχα γράψει και είχα στείλει στο XStream. Θεώρησα ότι ήταν κάποιος gay. Το nickname της ήταν πολύ ασαφές (δεν θα το αναφέρω ακόμη αν και κάποιοι μπορούν να καταλάβουν). Της απάντησα, θεωρώντας ότι είναι gay (δεν έχω κάτι εναντίον τους, αλλά δεν είναι στα γούστα μου), ευχαριστώντας την και αποκαλώντας την «φίλε». «όχι και φίλος! Είμαι γυναίκα…». Από εκεί ξεκίνησαν όλα. Κουβέντα στην κουβέντα, χωρίς ποτέ να γίνεται ελεεινά βρώμικη αλλά παίζοντας πάντα στα όρια του εγκεφαλικού και του πρόστυχου, υπήρχε διαρκής επικοινωνία. Η φωτογραφίες της έδειχναν μία γυναίκα κυριαρχική, αυτάρεσκη, γυναίκα που υποτιμά την ανδρική φύση όποτε της δίνεται η δυνατότητα. Δε με έπειθε. Πάντα στις συζητήσεις μας μου μιλούσε με σεβασμό, που δεν οφείλεται σε διαφορά ηλικίας αλλά στο τρόπο που της εκφραζόμουν. Ήμουν απόμακρος και έπαιζα μαζί της. Όσες φορές θέλησε να πάρει το πάνω χέρι, δεν της το επέτρεψα, με διακριτικό τρόπο πάντα.
Η Ιωάννα, νεαρής σχετικά ηλικίας, δεν άργησε να μου στείλει προσωπική της φωτογραφία. Όμορφο κορίτσι. Δεν είναι η γυναίκα που θα σε εκθαμβώσει, αλλά το πρόσωπο της, για όποιον έχει την ικανότητα να διαβάζει, λέει πολλά. Μελαχρινή, με έντονο ξανθό μαλλί. 1.72, αρκετά καλή σιλουέτα. Μπορεί να έχει κάποια κιλά παραπάνω αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Σημασία έχει αυτό που είναι ο άλλος και όχι αυτό που δείχνει, είτε αυτό λέγετε εμφάνιση είτε αυτό λέγετε προσωπικότητα. Αυτά την παραπέμπουν στην κατηγορία «girl next door». Όταν όμως κοιτάξει κανείς το πρόσωπο της, η κατηγορία αλλάζει με μιας. Μάτια μαύρα, πολύ εκφραστικά, τόσο εκφραστικά που η χαρά, ο προβληματισμός, η λύπη, οποιοδήποτε συναίσθημα, ξεπετάγεται από μέσα τους και σε κυριεύει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο της. Αν θέλει να σε καθηλώσει, θα το κάνει με μία της ματιά. Αν θέλει κάτι από σένα, θα το πάρει. Αν θελήσει να σου βουλώσει το στόμα, απλά θα τα κλείσει τόσο, ώστε ίσα-ίσα να μπορείς να δεις την κόρη του ματιού της. Και δεν θα έχεις άλλη επιλογή παρά να βγάλεις τον σκασμό. Ποιος όμως μπόρεσε να δει πίσω από τα μάτια της; Ποιος μπόρεσε να δει μέσα στην ψυχή της; Ίσως κανείς, μέχρι τότε.
Το υπόλοιπο πρόσωπο της ήταν ένα μείγμα γυναικείου και αντρικού. Οι γωνίες του προσώπου της είναι αντρικές. Τα μάγουλα της, η μύτη της, αλλά ιδίως το στόμα της είναι απόλυτα θηλυκά. Αυτό το μόνιμα μισάνοιχτο στόμα, αν το κοίταζες και το παρατηρούσες, δεν ήξερες αν θες να σου μιλήσει, να σε φιλήσει, να σε διατάξει, να σε γλύψει. Κοιτάζοντας την τελικά, μπορείς να βρεις τα πάντα. Από την ανδρική κυριαρχική της πλευρά μέχρι την υπέροχα γλυκιά γατούλα. Από την μεγαλύτερη πόρνη της Αθήνας, μέχρι την πιο γοητευτική κυρία των περιχώρων. Η Ιωάννα δε δίνει, εσύ παίρνεις από την Ιωάννα αυτό που ψάχνεις. Γιατί τα έχει όλα. Επέλεξε τι θες και θα το έχεις, αν είσαι αρκετά καλός να την πλησιάσεις. Και πιστέψτε με, δεν την πλησιάζεις αν δεν θέλει να την πλησιάσεις. Δεν θα την καταλάβεις, αν δεν θέλει να την καταλάβεις.
Είχε εντυπωσιαστεί από τις ιστορίες μου και έδειχνε μεγάλο σεβασμό σε μένα. Έβλεπε την ικανότητα μου να διαβάζω τους ανθρώπους, μέσα από ελάχιστες πληροφορίες, και να τους αναλύω μέχρι εκεί που δεν πάει. Και μετά να τους επιστρέφω αυτή την εικόνα με γραπτό λόγο. Το σεβόταν και γοητευόταν από όλο αυτό που της παρουσίαζα. Το ίδιο συνέβαινε και από την πλευρά μου. Το μυστήριο που μου έβγαζε, η δυσκολία, στην αρχή, να την διαβάσω και να καταλάβω αυτό το ολοκληρωτικό και καθηλωτικό, για τους πολλούς, προσωπείο, με καύλωνε. Μου καύλωνε όχι τον πούτσο, αλλά το μυαλό. Γιατί κανείς δεν είναι τόσο πολυδιάστατος εκ φύσεως. Γίνεται έτσι. Και εγώ έπρεπε να βρω ποια είναι πραγματικά η Ιωάννα. Και το βρήκα κάποια στιγμή.
Το πρώτο πρωινό, μετά την μέρα που ξεκινήσαμε να μιλάμε και δεν είχαμε πει και πολλά, με βρήκε καυλωμένο. Παρόλο που το ΣΚ που είχε περάσει είχα γαμήσει την γκόμενα που είχα τότε, αρκετές φορές, είχα μία καύλα πολύ δυνατή. Μία καύλα στο μυαλό που είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο βράδυ και κράτησε και κατά την διάρκεια του ύπνου μου. Ήξερα μέσα μου ότι αυτή η γυναίκα θα την γαμούσα με τέτοιο τρόπο που δεν θα το ξεχνούσαμε ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής μας. Γιατί δεν θα της είχα γαμήσει το μουνί ή τον κώλο ή το στόμα. Θα της γαμούσα την ψυχή και το μυαλό. Και αυτά τα γαμήσια μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Ήξερα ότι θα συμβεί, γιατί όταν θέλω κάτι το παίρνω. Η γκόμενα που τραβιόμουν ήταν η κλασσική μουνάρα. Δεν περιγράφω γιατί δεν αξίζει. Χαζογκόμενα μέχρι αηδίας, αλλά δεν έλεγε ποτέ όχι και σε τίποτα. Είχαμε κάνει πολλά στους 4 μήνες που ήμασταν μαζί. Ήταν και αυτή μία από τις πολλές. Δεν ήταν μαζί μου για τα λεφτά ή για το πούτσο μου. Ήταν γιατί το ήθελε πολύ. Την είχα αφήσει να πάει με όποιον γούσταρε αλλά τελικά επέστρεψε σε μένα, χωρίς να την κυνηγήσω. Δεν θα το αναλύσω, γιατί θα ακουστεί ότι περιαυτολογώ και δεν το έχω. Εσείς κρατήστε ότι ήταν μαζί μου.
Μπήκα πρωί-πρωί στο xstream για να στείλω στην Ιωάννα ένα mail. Αλλά είχα ήδη λάβει 2 από εκείνη. Είχε την ίδια καύλα με μένα παρόλο που, αφού το σταματήσαμε να μιλάμε, γαμήθηκε με τον δικό της. Γαμιόταν και σκεφτόταν την ιστορία μου και κατ’ επέκταση εμένα και ότι είχαμε πει το προηγούμενο βράδυ. Είχε τελειώσει πολύ έντονα και ο γκόμενος της είχε την αυταπάτη ότι έκανε καλή «δουλειά» εκείνο το βράδυ. Νιώθαμε και οι 2 μία αχόρταγη καύλα. Μία καύλα που δεν μπορούσε να σβήσει. Που κάθε φορά που σκεφτόμασταν τον άλλον, είτε ο πούτσος μου σκιρτούσε είτε η κλειτορίδα της παλλόταν απειροελάχιστα με έναν τέτοιο τρόπο που τις προκαλούσε μία ελαφριά ανατριχίλα. Η επικοινωνία μας ήταν συνεχής. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να ανταλλάσσουμε μηνύματα, μέσα από το xstream, ακόμη και όταν εγώ ήμουν στο δρόμο ή εκείνη ήταν στο super market. Μια μανία μας είχε πιάσει και τους δυο μας. Μία αχόρταγη μανία να καυλώνει ο ένας τον άλλον όσο δεν πάει. Σπάνια γράφαμε λέξεις βρώμικες ή πρόστυχες. Αλλά το περιεχόμενο της κουβέντας μας, μας απογείωνε χωρίς σταματημό. Εκείνη ήταν στο γραφείο του μαγαζιού της και παρόλο που η μέρα της ήταν πολύ γεμάτη με υποχρεώσεις λόγω ότι ήταν τέλος του μήνα και εγώ είχα διάφορα τρεξίματα με πελάτες και δημόσιες υπηρεσίες, το μυαλό μας ήταν στην απάντηση που περιμέναμε στο προηγούμενο μήνυμα που είχαμε στείλει. Δεν ήταν έρωτας ή καψούρα. Ήταν ερεθισμός του μυαλού. Δεν ήταν η εξωτερική εικόνα του άλλου, αλλά αυτό που πραγματικά είναι μέσα του. Η ουσία της ψυχής του. Αυτό μας καύλωνε.
Έψαχνα να βρω ποια είναι η Ιωάννα. Ποια είναι τα θέλω της. Για ποια πράγματα διψούσε να νιώσει και να μάθει. Μου είπε τις εμπειρίες της. Είχε κάποιους υποτακτικούς. Κάποιος μάλιστα φοβήθηκε αλλά επέστρεψε μετά από λίγο καιρό. Εκείνη δεν τον δέχτηκε πίσω. Είχε κάνει και συμβατικό σεξ. Αλλά φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσε ότι κανείς δεν έβγαλε από μέσα της αυτό που πραγματικά είναι. Κανείς δεν την άγγιξε εκεί που δεν μπορεί να αγγίξει κάποιος. Κανείς δεν της προκάλεσε το απόλυτο κενό στο μυαλό. Να την κάνει να μη σκέφτεται τίποτα αλλά μόνο να νιώθει. Δεν το έλεγε αλλά το διάβαζα. Της είπα κάποια στιγμή ότι το κρανίο της είναι τόσο διάφανο για μένα που θα μπορούσα να διαβάζω τις σκέψεις της. Και κάθε φορά εκπλησσόταν από αυτά που τις έλεγα βγάζοντας τα συμπεράσματα μου από τα λεγόμενα της. Ποτέ δεν της είχα κάνει ευθεία ερώτηση για το τι θέλει. Δεν θα μου έλεγε την αλήθεια. Την έκρυβε. Ακόμη και από τον ίδιο της τον εαυτό. Ήταν τόσο πολύτιμο για εκείνη, αυτό το θέλω της, που δεν διακινδύνευε να την αλλοιώσει ούτε η ίδια της η λογική. Έπρεπε να το ανακαλύψω μόνος μου και μετά να της το δώσω την στιγμή που δεν το περιμένει.
Περνώντας οι μέρες, το παιχνίδι χόντραινε. Την έβαζα να κάνει πράγματα. Το ήθελε. Αναζητούσε κάθε δική μου επιθυμία. Ήθελε να την πραγματοποιεί. Δεν ήξερε αν το έκανε για εκείνην ή για εμένα. Την είχα βάλει να μαλακιστεί στην πρώτη τουαλέτα που θα έβρισκε σκεπτόμενη εμένα. Να ζητήσει από τον γκόμενο της να της κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ στην ζωή της. Με ρώτησε τι θα ήθελα από μία σειρά από επιλογές. Διάλεξα να κάνει το εξής: με εκείνη ξαπλωμένη ανάσκελα, να κάτσει ο γκόμενος της στο πρόσωπο της και να χώσει το καβλί του στο στόμα της. Να κολλήσει αυτός το πρόσωπο του στο τοίχο του δωματίου, για να μην τον βλέπει και να της γαμήσει, χωρίς έλεος, το στόμα μέχρι να χύσει. Εκείνη να νιώθει εμένα. Να σκέφτεται εμένα. Να βιώνει ότι γεμίζω με το σπέρμα μου το στόμα της. Δεν τα είχε πιεί ποτέ μέχρι τότε. Και όμως το έκανε, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μια άλλη φορά, απαίτησα να αγοράσει ένα butt-plug, ένα συγκεκριμένο με ένα διαμαντάκι στην πίσω του πλευρά και να κυκλοφορήσει για μία μέρα με αυτό μέσα της συνέχεια. Ήταν η πρώτη φορά που, όχι το αρνήθηκε, αλλά έδειξε να το σκέφτεται. Της τόνισα ότι δεν της το ζητάω αλλά ότι το απαιτώ. Και επιπλέον, κάθε μία ώρα ήθελα να μου στέλνει φωτογραφίες με το butt plug μέσα της και ένα ρολόι δίπλα που να δείχνει ώρα και ημερομηνία. Το έκανε. Είχε πάρει λίγο καιρό αλλά είχα φτάσει εκεί που δεν είχε φτάσει κάνεις. Ήξερα πλέον τι είναι η Ιωάννα.
Είχα τον έλεγχο της. Αυτό επεδίωκα από την αρχή. Και αυτό ταυτιζόταν με αυτό που ήταν η Ιωάννα. Μεγάλωσε σε μία οικογένεια με πολλές επιχειρήσεις, clubs και καφέ. Ήταν προορισμένη να γίνει αφεντικό. Και αυτό είχε γίνει. Αυταρχική, άρχοντας του ελέγχου των πάντων, αυστηρή, φορούσε το προσωπείο της γλυκιάς γκόμενας με τους πελάτες, σέξι όταν το απαιτούσαν οι καταστάσεις, γατούλα όταν τα πράγματα ήθελαν ιδιαίτερο χειρισμό. Έπρεπε να μάθει να επιβάλλετε στους πάντες. Και αυτό είχε γίνει. Είχε φτάσει στο σημείο, αυτή η πλευρά της να περάσει και στην σεξουαλική της ζωή. Δεν γαμιόταν. Γαμούσε. Είτε καβαλώντας ένα πούτσο, είτε χώνοντας έναν δονητή στο κώλο ενός άντρα ή ακόμη και μιας γυναίκας. Επιβαλλόταν και όλοι το ήθελαν αυτό από εκείνη. Όλοι εκτός από την ψυχή της. Εκείνη ήθελε να νιώσει έρμαιο. Να την σύρει κάποιος στα πατώματα. Να παραδοθεί. Χωρίς ανταλλάγματα. Ίσως ήταν αντίδραση σε αυτό που τις επέβαλλαν να είναι. Ίσως και όχι. Αλλά αυτό ήταν κρυμμένο στην ψυχή της. Κάποιος να πάρει από πάνω της όλο αυτό το βάρος του ελέγχου και να την ελέγξει. Να γίνει αυστηρός μαζί της, αυταρχικός. Να μην ζητάει να είναι γλυκιά όταν δεν το θέλει αλλά να βγάζει από μέσα της ότι είναι αληθινό.
Είχε περάσει πάνω από μία εβδομάδα, και παρόλο που έκανε αναφορές στον όταν ή αν θα βρεθούμε, πράγμα που υποδήλωνε ότι, όχι απλά το ήθελε, αλλά το επιζητούσε με πάθος. Ήθελε να μάθει πως είμαι εμφανισιακά αλλά το μόνο που της είχα πει ότι φορούσα ένα ασημένιο δαχτυλίδι με μία μπλε πέτρα πάνω του. Ήταν το μόνο στοιχείο που τις έδινα και δεν τις επιβεβαίωνα τίποτα άλλο και τις είχα πει ότι αν ποτέ με έβλεπε, θα έπρεπε να μου δείξει το σεβασμό της. Δεν τις πρότεινα ραντεβού. Μόνο την έβαζα να κάνει πράγματα για μένα. Να νιώσει χειραγωγημένη. Ήθελε πολλά περισσότερα αλλά δεν τις τα έδινα. Είχα τον λόγο μου γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Στον διψασμένο, μία σταγόνα νερό του φαίνεται λίμνη. Και αυτό επεδίωκα από εκείνη. Να σπάσει τόσο πολύ ώστε να μπορεί να αποδεχθεί ότι πρόκειται να συμβεί. Είχα βρει ποια είναι και ποια μαγαζιά ελέγχει, χωρίς να μου έχει δώσει εκείνη αυτές της πληροφορίες. Ήξερα εκείνο το βράδυ σε ποιο μαγαζί θα ήταν. Ήθελα να την βρω χωρίς να το ξέρει. Να με δει ξαφνικά μπροστά της χωρίς να με γνωρίζει. Να καταλάβει ποιος είμαι χωρίς να περιμένει ότι θα με έβλεπε ποτέ από κοντά. Είπα στην γκόμενα μου ότι απόψε θα βγούμε και ότι δεν έχω όρεξη για πολλές γλύκες. Ας διασκέδαζε όπως γούσταρε χωρίς να μου πρήζει τα αρχίδια. Πήρε το μήνυμα αλλά παρά ταύτα ήταν πολύ χαρούμενη. Είχε ντυθεί σαν ξέκωλο. Παρόλο που έριχνε ένα κεφάλι, φόρεσε τα δωδεκάποντα της και πραγματικά όταν βγήκαμε στο δρόμο και όταν μπήκαμε στο club μας κοίταζαν όλοι. Ως συνήθως, οι άντρες αναρωτιόντουσαν πως είναι δυνατόν αυτό το μουνί να κυκλοφορεί με αυτόν τον συνηθισμένο τύπο. Και οι γυναίκες έψαχναν να βρουν αν έχω τόσα πολλά λεφτά ή τόσο μεγάλο πούτσο για να κυκλοφορώ με αυτή την γυναικάρα. Δεν ήταν πρώτη φορά που παρατηρούσα αυτό το φαινόμενο. Και οι φίλοι μου είχαν αυτή την απορία. Αλλά κανείς δεν καταλάβαινε το γιατί συνέβαινε αυτό.
Μπαίνοντας, τσέκαρα το χώρο για να βρω την Ιωάννα. Δεν ήταν στο οπτικό μου πεδίο. Ήλπιζα να μην έκανα λάθος και έχανα το χρόνο μου τσάμπα, με τη χαζοβιόλα γκόμενα μου. Το μαγαζί είναι χαρακτηριστικό λόγω των πολλών καθρεφτών που έχει. Αυτό με βόλευε. Άναψα ένα από τα πούρα μου, ήταν μέρος του πλάνου. Πήραμε ένα μπουκάλι ουίσκι με τα παρελκόμενα και άραξα στην μπάρα. Η δικιά μου ήδη είχε αρχίσει να χορεύει και είχε κολλήσει με μια αντροπαρέα, δίπλα μας. Εγώ το είχα δει και δεν έδινα σημασία. Ίσα-ίσα που με βόλευε. Το θέμα ήταν να βρω την Ιωάννα. Και ξαφνικά εμφανίστηκε. Φορούσε γαλάζιο πουκάμισο, με ανοιχτά τα τρία πάνω κουμπιά για να φαίνεται το πολύ μεγάλο στήθος της, και ένα μπλε παντελόνι μαζί με δεκάποντες γόβες. Κυρία και πρόστυχη ταυτόχρονα. Όπως ακριβώς την είχα φανταστεί. Ήταν στο ταμείο του μαγαζιού και είχε αρχίσει να ελέγχει πως πάνε τα πράγματα μέσα στο μαγαζί. Από τις barwoman, που ήταν πολύ δυνατά μωρά, τους σερβιτόρους, μέχρι και τον κόσμο. Αυστηρό το βλέμμα της, σκάναρε όλο τον κόσμο γύρω της και έδινε κάποιες οδηγίες. Παρατήρησα ότι όποιος ερχόταν να της μιλήσει, το έκανε από απόσταση, ενδεικτικό του αέρα που είχε απέναντι στους υπαλλήλους και τους γνωστούς της. Η μόνη φορά που χαμογέλασε ήταν όταν μπήκε ένας 50άρης, μάλλον θαμώνας του μαγαζιού που τα ακουμπούσε τακτικά. Έπρεπε να γίνει έτσι για να κάνει το «θύμα» της να αισθανθεί όμορφα. Από ότι κατάλαβα, τις ζήτησε να έρθει μαζί του στο τραπέζι του αλλά εκείνη του έκανε νόημα ότι θα περνούσε από εκεί λίγο αργότερα, ίσως. Διάβαζα στο βλέμμα της ότι κορόιδευε του πάντες ακόμη και τον εαυτό της, αλλά αυτός ήταν ο ρόλος της εκ των πραγμάτων.
Η δικιά μου είχε ξεσαλώσει και ήδη η παρέα δίπλα της είχε παραγγείλει σαμπάνια για να την κεράσει. Εκείνη περιοδικά ερχόταν κοντά μου και τριβόταν, για να πάρει το ok να συνεχίσει την διασκέδαση της με άλλους. Εγώ της έδινα την άδεια με το νεύμα μου. Το περιστατικό δεν άργησε να υποπέσει στην αντίληψη της Ιωάννας. Το βλέμμα της καρφώθηκε πάνω στη μικρή. Και μετά πάνω στην παρέα δίπλα μου και στο τι έχουν παραγγείλει. Είχε το απόλυτο έλεγχο των πάντων. Μέχρι την στιγμή που συναντήθηκαν τα βλέμματα μας. Είδα, στα μάτια της, την ίδια έκπληξη με αυτή που βλέπω σε κάθε γυναίκα που μας βλέπει μαζί. Το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω της. Μας χώριζε μία απόσταση γύρω στα 20 μέτρα και αρκετός κόσμος στο ενδιάμεσο. Αλλά βρίσκαμε εκείνο το ελάχιστο χώρο, ανάμεσα τους για να κρατήσουμε αυτό το καρφωμένο βλέμμα για μερικά δευτερόλεπτα ακόμη. Δεν ήξερε ακόμη ποιος είμαι, ίσως υποσυνείδητα να το αντιλαμβανόταν. Συνέχισε να μιλάει με διάφορους που ερχόταν κοντά της για να πάρουν οδηγίες, αλλά το βλέμμα της επανερχόταν στιγμιαία σε μένα. Είχα καλύψει το δάχτυλο με το δαχτυλίδι με τρόπο για να μην το δει. Ήξερα ότι ήταν το μόνο στοιχείο που είχε για μένα. Είδα το βλέμμα της να προσπαθεί να δει τα χέρια μου. Είχα καταλάβει πλέον, ότι της είχε περάσει η ιδέα ότι ο αγαπημένος της συγγραφέας του xstream, ίσως ήμουν εγώ και προσπαθούσε εναγωνίως να το επιβεβαιώσει.
Το μυαλό της είχε πάρει φωτιά. Τα μάγουλα της είχαν κοκκινίσει. Είχα πάρει το βλέμμα μου από πάνω της και την τσέκαρα μέσω ενός καθρέφτη, χωρίς εκείνη να με καταλάβει. Κάπνιζα το πούρο μου και ήμουν ήδη στο τρίτο ποτό. Την έβλεπα να συνεχίζει την δουλειά της αλλά να τυραννιέται το μυαλό και το σώμα της. Είχε περάσει ήδη μια ώρα που βρισκόταν εκεί. Την είδα, τότε, να λέει κάτι στην barwoman, και εκείνη να της δίνει ένα μπουκάλι και δυο ποτήρια. Την κοίταζα μέσω των καθρεφτών να έρχεται προς το μέρος μου με διστακτικό περπάτημα. Δεν κουνιόταν προκλητικά, όπως συμβαίνει συνήθως. Μέσα της ήταν απόλυτα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την πιθανότητα να είμαι ο άγνωστος κυρίαρχος του μυαλού της. Έφτασε κοντά μου και σταμάτησε στο 1 μέτρο μακριά μου.
- Καλησπέρα σας. Ιωάννα. Manager του καταστήματος
Μου το είπε με εκείνο το πολύ γλυκό ψεύτικο χαμόγελο της που θα μπορούσε να πείσει τον οποιονδήποτε, εκτός από εμένα. Και άπλωσε το χέρι για να χαιρετηθούμε. Την κοίταξα στα μάτια αλλά δεν τις έδωσα το χέρι.
- Γειά σου Ιωάννα. Χάρηκα και εγώ που σε βλέπω.
Το βλέμμα της πάγωσε. Η τελευταία πρόταση μου, της τρύπησε το μυαλό. Ήταν ένα προφανές υπονοούμενο, η υποψία της για το ποιος είμαι, μπορεί να επιβεβαιώνετε. Αλλά ήταν ακόμη ένα ενδεχόμενο και τίποτα άλλο.
- Κούμπωσε το πουκάμισο σου, σε παρακαλώ. Δεν είναι εμφάνιση αυτή για σένα. Και πιάσε σε παρακαλώ πολύ, τα μαλλιά σου αλογοουρά, με το λαστιχάκι που έχεις στο καρπό σου. Σου πάει περισσότερο.
Έμεινε ακίνητη. Σκέψεις και αισθήματα είχαν κατακλύσει το μυαλό και την καρδιά της. Κάθε μου κουβέντα επιβεβαίωνε το ενδεχόμενο. Αλλά δεν είχε ακόμη αποδείξεις και στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν. Κοιτώντας με στα μάτια, πήρε το λάστιχο από τον καρπό της και έφτιαξε μία υπέροχη αλογοουρά. Το θυμάμαι και καυλώνω ακόμη και τώρα. Αποκαλύφθηκε ο υπέροχος λαιμός της και τονίστηκαν περισσότερο τα μάτια και συνολικά το πρόσωπο της. Η έκφραση της όμως παρέμενε η ίδια. Κάτι ανάμεσα σε ανέκφραστη και ελαφρώς φοβισμένη. Οι σκέψεις που έκανε ήταν, προφανώς, τόσες πολλές που ξέχασε να κουμπώσει το πουκάμισο της. Εγώ άπλωσα τα χέρια μου και της κούμπωσα τα δυο από τα τρία κουμπιά. Είχε καρφώσει το βλέμμα της στα μάτια μου και έχασε την ευκαιρία να δει το δαχτυλίδι μου. Είχα ήδη κρύψει και πάλι το δάχτυλο, όταν άρχισε να κοιτάζει τα χέρια μου. Είχε χάσει την ευκαιρία της και φάνηκε η απογοήτευση και το αυξανόμενο άγχος της.
- Συγνώμη. Έπρεπε…
- Δεν πειράζει. Για πρώτη φορά σε συγχωρώ. Αλλά να είσαι πιο προσεκτική από εδώ και εμπρός.
- Μάλιστα κύριε…
- Γιάννης
Στο άκουσμα του ονόματος μου, το άγχος της χτύπησε κόκκινο. Ήταν ένα βήμα πιο κοντά στην επιβεβαίωση. Είχε πάρει ένα ακόμη θετικό στοιχείο για το αν είμαι εκείνος που είχε στο μυαλό της. Τα μάτια πετούσαν σπίθες όπως μία μηχανή ξεπερνάει το εργοστασιακό όριο των στροφών ανά δευτερόλεπτο. Δεν το ξέρω αλλά είμαι σίγουρος ότι το μουνί της ήταν εντελώς πλημμυρισμένο από τα υγρά της καύλας της. Μιας καύλας που προέκυπτε από τον καταιγισμό αισθημάτων και σκέψεων. Είχε σταυρώσει τα χέρια της κάτω από το στήθος της με αποτέλεσμα να τονίζεται το πολύ μεγάλο στήθος της. Φούσκωνε τόσο που κάλυπτε τα χέρια της. Ήξερε τι έκανε. Την ίδια κίνηση έκανε σε όσους ήθελε να αποσπάσει την προσοχή για τον οποιοδήποτε λόγο. Ήταν φτιαγμένη να σαγηνεύει και όχι να σαγηνεύετε. Αλλά δεν ήμουν εγώ ένας από αυτούς.
Η μικρή είδε ότι κάτι παίζεται ανάμεσα στην Ιωάννα και εμένα. Είχε ήδη κάνει κεφάλι με όλα αυτά που την είχαν κεράσει από την διπλανή παρέα και είχε χάσει λίγο τον έλεγχο. Σήκωσε τον τόνο της και είπε:
- Ποια είσαι εσύ μωρή καριόλα που πλησιάζεις τον Γιάννη μου?
Γύρισα και την κοίταξα αγριεμένος. Δεν έχω ακουμπήσει ποτέ γυναίκα με βία εκτός σεξ. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που το έκανα. Ήταν η πρώτη φορά που δεν έπιασε η μικρή το τι της έδειχνα με το βλέμμα μου και ήρθε ακόμη πιο κοντά. Με το εξωτερικό μέρος του χεριού μου την χαστούκισα και εκείνη έφυγε 2 μέτρα παραπέρα. Δεν έβαλε τα κλάματα αλλά με το χέρι της να πιάνει το μάγουλο της, με κοίταξε παραπονεμένα και μου είπε «συγνώμη μωρό μου, δεν το ήθελα». Της είπα να συνεχίσει την διασκέδασή της μακριά μου για απόψε και εκείνη πήγε στην παρέα πίσω μου. Η αντίδραση μου, στο μεταξύ, είχε κινητοποιήσει 2 μπράβους του μαγαζιού, μιας και φοβήθηκαν ότι η αφεντικίνα τους ήταν σε κίνδυνο. Εκείνη με ένα νόημα του χεριού της και ένα βλέμμα της, τους σταμάτησε και απομακρύνθηκαν. Γύρισα προς το μέρος της.
- Τι έφερες για να πιούμε Ιωάννα;
- Glenmorangie, 18 ετών.
- Εξαιρετικά σπάνιο. Προς τι η τιμή αυτή;
- Θα φανεί άμεσα κύριε Γιάννη.
Σέρβιρε το whisky και μου προσέφερε το ένα ποτήρι. Ήταν η στιγμή. Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα το ποτήρι. Το ασημένιο μου δαχτυλίδι με την μπλε πέτρα γυάλισε μέσα στα μάτια της. Το βλέμμα της χόρεψε για 3-4 φορές ανάμεσα το δαχτυλίδι και τα μάτια μου. Αυτό ήταν, είχε την απόδειξη της. Έκανε ένα βήμα πίσω. Δεν ξέρω αν ήταν από την ζάλη ή από τον φόβο που ένιωσε. Ήταν η στιγμή.
Μου έπιασε το χέρι και με τα δύο της χέρια, έσκυψε μπροστά και το φίλησε.
Συνεχίζεται…
(θα ήθελα πολύ να μάθαινα τα σχόλια και τις σκέψεις σας)
Copyright protected OW ref: 97432
Η Ιωάννα, νεαρής σχετικά ηλικίας, δεν άργησε να μου στείλει προσωπική της φωτογραφία. Όμορφο κορίτσι. Δεν είναι η γυναίκα που θα σε εκθαμβώσει, αλλά το πρόσωπο της, για όποιον έχει την ικανότητα να διαβάζει, λέει πολλά. Μελαχρινή, με έντονο ξανθό μαλλί. 1.72, αρκετά καλή σιλουέτα. Μπορεί να έχει κάποια κιλά παραπάνω αλλά αυτό δεν λέει τίποτα. Σημασία έχει αυτό που είναι ο άλλος και όχι αυτό που δείχνει, είτε αυτό λέγετε εμφάνιση είτε αυτό λέγετε προσωπικότητα. Αυτά την παραπέμπουν στην κατηγορία «girl next door». Όταν όμως κοιτάξει κανείς το πρόσωπο της, η κατηγορία αλλάζει με μιας. Μάτια μαύρα, πολύ εκφραστικά, τόσο εκφραστικά που η χαρά, ο προβληματισμός, η λύπη, οποιοδήποτε συναίσθημα, ξεπετάγεται από μέσα τους και σε κυριεύει. Αυτό είναι το μεγαλύτερο όπλο της. Αν θέλει να σε καθηλώσει, θα το κάνει με μία της ματιά. Αν θέλει κάτι από σένα, θα το πάρει. Αν θελήσει να σου βουλώσει το στόμα, απλά θα τα κλείσει τόσο, ώστε ίσα-ίσα να μπορείς να δεις την κόρη του ματιού της. Και δεν θα έχεις άλλη επιλογή παρά να βγάλεις τον σκασμό. Ποιος όμως μπόρεσε να δει πίσω από τα μάτια της; Ποιος μπόρεσε να δει μέσα στην ψυχή της; Ίσως κανείς, μέχρι τότε.
Το υπόλοιπο πρόσωπο της ήταν ένα μείγμα γυναικείου και αντρικού. Οι γωνίες του προσώπου της είναι αντρικές. Τα μάγουλα της, η μύτη της, αλλά ιδίως το στόμα της είναι απόλυτα θηλυκά. Αυτό το μόνιμα μισάνοιχτο στόμα, αν το κοίταζες και το παρατηρούσες, δεν ήξερες αν θες να σου μιλήσει, να σε φιλήσει, να σε διατάξει, να σε γλύψει. Κοιτάζοντας την τελικά, μπορείς να βρεις τα πάντα. Από την ανδρική κυριαρχική της πλευρά μέχρι την υπέροχα γλυκιά γατούλα. Από την μεγαλύτερη πόρνη της Αθήνας, μέχρι την πιο γοητευτική κυρία των περιχώρων. Η Ιωάννα δε δίνει, εσύ παίρνεις από την Ιωάννα αυτό που ψάχνεις. Γιατί τα έχει όλα. Επέλεξε τι θες και θα το έχεις, αν είσαι αρκετά καλός να την πλησιάσεις. Και πιστέψτε με, δεν την πλησιάζεις αν δεν θέλει να την πλησιάσεις. Δεν θα την καταλάβεις, αν δεν θέλει να την καταλάβεις.
Είχε εντυπωσιαστεί από τις ιστορίες μου και έδειχνε μεγάλο σεβασμό σε μένα. Έβλεπε την ικανότητα μου να διαβάζω τους ανθρώπους, μέσα από ελάχιστες πληροφορίες, και να τους αναλύω μέχρι εκεί που δεν πάει. Και μετά να τους επιστρέφω αυτή την εικόνα με γραπτό λόγο. Το σεβόταν και γοητευόταν από όλο αυτό που της παρουσίαζα. Το ίδιο συνέβαινε και από την πλευρά μου. Το μυστήριο που μου έβγαζε, η δυσκολία, στην αρχή, να την διαβάσω και να καταλάβω αυτό το ολοκληρωτικό και καθηλωτικό, για τους πολλούς, προσωπείο, με καύλωνε. Μου καύλωνε όχι τον πούτσο, αλλά το μυαλό. Γιατί κανείς δεν είναι τόσο πολυδιάστατος εκ φύσεως. Γίνεται έτσι. Και εγώ έπρεπε να βρω ποια είναι πραγματικά η Ιωάννα. Και το βρήκα κάποια στιγμή.
Το πρώτο πρωινό, μετά την μέρα που ξεκινήσαμε να μιλάμε και δεν είχαμε πει και πολλά, με βρήκε καυλωμένο. Παρόλο που το ΣΚ που είχε περάσει είχα γαμήσει την γκόμενα που είχα τότε, αρκετές φορές, είχα μία καύλα πολύ δυνατή. Μία καύλα στο μυαλό που είχε ξεκινήσει από το προηγούμενο βράδυ και κράτησε και κατά την διάρκεια του ύπνου μου. Ήξερα μέσα μου ότι αυτή η γυναίκα θα την γαμούσα με τέτοιο τρόπο που δεν θα το ξεχνούσαμε ποτέ για το υπόλοιπο της ζωής μας. Γιατί δεν θα της είχα γαμήσει το μουνί ή τον κώλο ή το στόμα. Θα της γαμούσα την ψυχή και το μυαλό. Και αυτά τα γαμήσια μένουν αναλλοίωτα στο χρόνο. Ήξερα ότι θα συμβεί, γιατί όταν θέλω κάτι το παίρνω. Η γκόμενα που τραβιόμουν ήταν η κλασσική μουνάρα. Δεν περιγράφω γιατί δεν αξίζει. Χαζογκόμενα μέχρι αηδίας, αλλά δεν έλεγε ποτέ όχι και σε τίποτα. Είχαμε κάνει πολλά στους 4 μήνες που ήμασταν μαζί. Ήταν και αυτή μία από τις πολλές. Δεν ήταν μαζί μου για τα λεφτά ή για το πούτσο μου. Ήταν γιατί το ήθελε πολύ. Την είχα αφήσει να πάει με όποιον γούσταρε αλλά τελικά επέστρεψε σε μένα, χωρίς να την κυνηγήσω. Δεν θα το αναλύσω, γιατί θα ακουστεί ότι περιαυτολογώ και δεν το έχω. Εσείς κρατήστε ότι ήταν μαζί μου.
Μπήκα πρωί-πρωί στο xstream για να στείλω στην Ιωάννα ένα mail. Αλλά είχα ήδη λάβει 2 από εκείνη. Είχε την ίδια καύλα με μένα παρόλο που, αφού το σταματήσαμε να μιλάμε, γαμήθηκε με τον δικό της. Γαμιόταν και σκεφτόταν την ιστορία μου και κατ’ επέκταση εμένα και ότι είχαμε πει το προηγούμενο βράδυ. Είχε τελειώσει πολύ έντονα και ο γκόμενος της είχε την αυταπάτη ότι έκανε καλή «δουλειά» εκείνο το βράδυ. Νιώθαμε και οι 2 μία αχόρταγη καύλα. Μία καύλα που δεν μπορούσε να σβήσει. Που κάθε φορά που σκεφτόμασταν τον άλλον, είτε ο πούτσος μου σκιρτούσε είτε η κλειτορίδα της παλλόταν απειροελάχιστα με έναν τέτοιο τρόπο που τις προκαλούσε μία ελαφριά ανατριχίλα. Η επικοινωνία μας ήταν συνεχής. Δεν μπορούσαμε να σταματήσουμε να ανταλλάσσουμε μηνύματα, μέσα από το xstream, ακόμη και όταν εγώ ήμουν στο δρόμο ή εκείνη ήταν στο super market. Μια μανία μας είχε πιάσει και τους δυο μας. Μία αχόρταγη μανία να καυλώνει ο ένας τον άλλον όσο δεν πάει. Σπάνια γράφαμε λέξεις βρώμικες ή πρόστυχες. Αλλά το περιεχόμενο της κουβέντας μας, μας απογείωνε χωρίς σταματημό. Εκείνη ήταν στο γραφείο του μαγαζιού της και παρόλο που η μέρα της ήταν πολύ γεμάτη με υποχρεώσεις λόγω ότι ήταν τέλος του μήνα και εγώ είχα διάφορα τρεξίματα με πελάτες και δημόσιες υπηρεσίες, το μυαλό μας ήταν στην απάντηση που περιμέναμε στο προηγούμενο μήνυμα που είχαμε στείλει. Δεν ήταν έρωτας ή καψούρα. Ήταν ερεθισμός του μυαλού. Δεν ήταν η εξωτερική εικόνα του άλλου, αλλά αυτό που πραγματικά είναι μέσα του. Η ουσία της ψυχής του. Αυτό μας καύλωνε.
Έψαχνα να βρω ποια είναι η Ιωάννα. Ποια είναι τα θέλω της. Για ποια πράγματα διψούσε να νιώσει και να μάθει. Μου είπε τις εμπειρίες της. Είχε κάποιους υποτακτικούς. Κάποιος μάλιστα φοβήθηκε αλλά επέστρεψε μετά από λίγο καιρό. Εκείνη δεν τον δέχτηκε πίσω. Είχε κάνει και συμβατικό σεξ. Αλλά φαινόταν από τον τρόπο που μιλούσε ότι κανείς δεν έβγαλε από μέσα της αυτό που πραγματικά είναι. Κανείς δεν την άγγιξε εκεί που δεν μπορεί να αγγίξει κάποιος. Κανείς δεν της προκάλεσε το απόλυτο κενό στο μυαλό. Να την κάνει να μη σκέφτεται τίποτα αλλά μόνο να νιώθει. Δεν το έλεγε αλλά το διάβαζα. Της είπα κάποια στιγμή ότι το κρανίο της είναι τόσο διάφανο για μένα που θα μπορούσα να διαβάζω τις σκέψεις της. Και κάθε φορά εκπλησσόταν από αυτά που τις έλεγα βγάζοντας τα συμπεράσματα μου από τα λεγόμενα της. Ποτέ δεν της είχα κάνει ευθεία ερώτηση για το τι θέλει. Δεν θα μου έλεγε την αλήθεια. Την έκρυβε. Ακόμη και από τον ίδιο της τον εαυτό. Ήταν τόσο πολύτιμο για εκείνη, αυτό το θέλω της, που δεν διακινδύνευε να την αλλοιώσει ούτε η ίδια της η λογική. Έπρεπε να το ανακαλύψω μόνος μου και μετά να της το δώσω την στιγμή που δεν το περιμένει.
Περνώντας οι μέρες, το παιχνίδι χόντραινε. Την έβαζα να κάνει πράγματα. Το ήθελε. Αναζητούσε κάθε δική μου επιθυμία. Ήθελε να την πραγματοποιεί. Δεν ήξερε αν το έκανε για εκείνην ή για εμένα. Την είχα βάλει να μαλακιστεί στην πρώτη τουαλέτα που θα έβρισκε σκεπτόμενη εμένα. Να ζητήσει από τον γκόμενο της να της κάνει κάτι που δεν είχε ξανακάνει ποτέ στην ζωή της. Με ρώτησε τι θα ήθελα από μία σειρά από επιλογές. Διάλεξα να κάνει το εξής: με εκείνη ξαπλωμένη ανάσκελα, να κάτσει ο γκόμενος της στο πρόσωπο της και να χώσει το καβλί του στο στόμα της. Να κολλήσει αυτός το πρόσωπο του στο τοίχο του δωματίου, για να μην τον βλέπει και να της γαμήσει, χωρίς έλεος, το στόμα μέχρι να χύσει. Εκείνη να νιώθει εμένα. Να σκέφτεται εμένα. Να βιώνει ότι γεμίζω με το σπέρμα μου το στόμα της. Δεν τα είχε πιεί ποτέ μέχρι τότε. Και όμως το έκανε, χωρίς δεύτερη σκέψη. Μια άλλη φορά, απαίτησα να αγοράσει ένα butt-plug, ένα συγκεκριμένο με ένα διαμαντάκι στην πίσω του πλευρά και να κυκλοφορήσει για μία μέρα με αυτό μέσα της συνέχεια. Ήταν η πρώτη φορά που, όχι το αρνήθηκε, αλλά έδειξε να το σκέφτεται. Της τόνισα ότι δεν της το ζητάω αλλά ότι το απαιτώ. Και επιπλέον, κάθε μία ώρα ήθελα να μου στέλνει φωτογραφίες με το butt plug μέσα της και ένα ρολόι δίπλα που να δείχνει ώρα και ημερομηνία. Το έκανε. Είχε πάρει λίγο καιρό αλλά είχα φτάσει εκεί που δεν είχε φτάσει κάνεις. Ήξερα πλέον τι είναι η Ιωάννα.
Είχα τον έλεγχο της. Αυτό επεδίωκα από την αρχή. Και αυτό ταυτιζόταν με αυτό που ήταν η Ιωάννα. Μεγάλωσε σε μία οικογένεια με πολλές επιχειρήσεις, clubs και καφέ. Ήταν προορισμένη να γίνει αφεντικό. Και αυτό είχε γίνει. Αυταρχική, άρχοντας του ελέγχου των πάντων, αυστηρή, φορούσε το προσωπείο της γλυκιάς γκόμενας με τους πελάτες, σέξι όταν το απαιτούσαν οι καταστάσεις, γατούλα όταν τα πράγματα ήθελαν ιδιαίτερο χειρισμό. Έπρεπε να μάθει να επιβάλλετε στους πάντες. Και αυτό είχε γίνει. Είχε φτάσει στο σημείο, αυτή η πλευρά της να περάσει και στην σεξουαλική της ζωή. Δεν γαμιόταν. Γαμούσε. Είτε καβαλώντας ένα πούτσο, είτε χώνοντας έναν δονητή στο κώλο ενός άντρα ή ακόμη και μιας γυναίκας. Επιβαλλόταν και όλοι το ήθελαν αυτό από εκείνη. Όλοι εκτός από την ψυχή της. Εκείνη ήθελε να νιώσει έρμαιο. Να την σύρει κάποιος στα πατώματα. Να παραδοθεί. Χωρίς ανταλλάγματα. Ίσως ήταν αντίδραση σε αυτό που τις επέβαλλαν να είναι. Ίσως και όχι. Αλλά αυτό ήταν κρυμμένο στην ψυχή της. Κάποιος να πάρει από πάνω της όλο αυτό το βάρος του ελέγχου και να την ελέγξει. Να γίνει αυστηρός μαζί της, αυταρχικός. Να μην ζητάει να είναι γλυκιά όταν δεν το θέλει αλλά να βγάζει από μέσα της ότι είναι αληθινό.
Είχε περάσει πάνω από μία εβδομάδα, και παρόλο που έκανε αναφορές στον όταν ή αν θα βρεθούμε, πράγμα που υποδήλωνε ότι, όχι απλά το ήθελε, αλλά το επιζητούσε με πάθος. Ήθελε να μάθει πως είμαι εμφανισιακά αλλά το μόνο που της είχα πει ότι φορούσα ένα ασημένιο δαχτυλίδι με μία μπλε πέτρα πάνω του. Ήταν το μόνο στοιχείο που τις έδινα και δεν τις επιβεβαίωνα τίποτα άλλο και τις είχα πει ότι αν ποτέ με έβλεπε, θα έπρεπε να μου δείξει το σεβασμό της. Δεν τις πρότεινα ραντεβού. Μόνο την έβαζα να κάνει πράγματα για μένα. Να νιώσει χειραγωγημένη. Ήθελε πολλά περισσότερα αλλά δεν τις τα έδινα. Είχα τον λόγο μου γιατί έτσι έπρεπε να γίνει. Στον διψασμένο, μία σταγόνα νερό του φαίνεται λίμνη. Και αυτό επεδίωκα από εκείνη. Να σπάσει τόσο πολύ ώστε να μπορεί να αποδεχθεί ότι πρόκειται να συμβεί. Είχα βρει ποια είναι και ποια μαγαζιά ελέγχει, χωρίς να μου έχει δώσει εκείνη αυτές της πληροφορίες. Ήξερα εκείνο το βράδυ σε ποιο μαγαζί θα ήταν. Ήθελα να την βρω χωρίς να το ξέρει. Να με δει ξαφνικά μπροστά της χωρίς να με γνωρίζει. Να καταλάβει ποιος είμαι χωρίς να περιμένει ότι θα με έβλεπε ποτέ από κοντά. Είπα στην γκόμενα μου ότι απόψε θα βγούμε και ότι δεν έχω όρεξη για πολλές γλύκες. Ας διασκέδαζε όπως γούσταρε χωρίς να μου πρήζει τα αρχίδια. Πήρε το μήνυμα αλλά παρά ταύτα ήταν πολύ χαρούμενη. Είχε ντυθεί σαν ξέκωλο. Παρόλο που έριχνε ένα κεφάλι, φόρεσε τα δωδεκάποντα της και πραγματικά όταν βγήκαμε στο δρόμο και όταν μπήκαμε στο club μας κοίταζαν όλοι. Ως συνήθως, οι άντρες αναρωτιόντουσαν πως είναι δυνατόν αυτό το μουνί να κυκλοφορεί με αυτόν τον συνηθισμένο τύπο. Και οι γυναίκες έψαχναν να βρουν αν έχω τόσα πολλά λεφτά ή τόσο μεγάλο πούτσο για να κυκλοφορώ με αυτή την γυναικάρα. Δεν ήταν πρώτη φορά που παρατηρούσα αυτό το φαινόμενο. Και οι φίλοι μου είχαν αυτή την απορία. Αλλά κανείς δεν καταλάβαινε το γιατί συνέβαινε αυτό.
Μπαίνοντας, τσέκαρα το χώρο για να βρω την Ιωάννα. Δεν ήταν στο οπτικό μου πεδίο. Ήλπιζα να μην έκανα λάθος και έχανα το χρόνο μου τσάμπα, με τη χαζοβιόλα γκόμενα μου. Το μαγαζί είναι χαρακτηριστικό λόγω των πολλών καθρεφτών που έχει. Αυτό με βόλευε. Άναψα ένα από τα πούρα μου, ήταν μέρος του πλάνου. Πήραμε ένα μπουκάλι ουίσκι με τα παρελκόμενα και άραξα στην μπάρα. Η δικιά μου ήδη είχε αρχίσει να χορεύει και είχε κολλήσει με μια αντροπαρέα, δίπλα μας. Εγώ το είχα δει και δεν έδινα σημασία. Ίσα-ίσα που με βόλευε. Το θέμα ήταν να βρω την Ιωάννα. Και ξαφνικά εμφανίστηκε. Φορούσε γαλάζιο πουκάμισο, με ανοιχτά τα τρία πάνω κουμπιά για να φαίνεται το πολύ μεγάλο στήθος της, και ένα μπλε παντελόνι μαζί με δεκάποντες γόβες. Κυρία και πρόστυχη ταυτόχρονα. Όπως ακριβώς την είχα φανταστεί. Ήταν στο ταμείο του μαγαζιού και είχε αρχίσει να ελέγχει πως πάνε τα πράγματα μέσα στο μαγαζί. Από τις barwoman, που ήταν πολύ δυνατά μωρά, τους σερβιτόρους, μέχρι και τον κόσμο. Αυστηρό το βλέμμα της, σκάναρε όλο τον κόσμο γύρω της και έδινε κάποιες οδηγίες. Παρατήρησα ότι όποιος ερχόταν να της μιλήσει, το έκανε από απόσταση, ενδεικτικό του αέρα που είχε απέναντι στους υπαλλήλους και τους γνωστούς της. Η μόνη φορά που χαμογέλασε ήταν όταν μπήκε ένας 50άρης, μάλλον θαμώνας του μαγαζιού που τα ακουμπούσε τακτικά. Έπρεπε να γίνει έτσι για να κάνει το «θύμα» της να αισθανθεί όμορφα. Από ότι κατάλαβα, τις ζήτησε να έρθει μαζί του στο τραπέζι του αλλά εκείνη του έκανε νόημα ότι θα περνούσε από εκεί λίγο αργότερα, ίσως. Διάβαζα στο βλέμμα της ότι κορόιδευε του πάντες ακόμη και τον εαυτό της, αλλά αυτός ήταν ο ρόλος της εκ των πραγμάτων.
Η δικιά μου είχε ξεσαλώσει και ήδη η παρέα δίπλα της είχε παραγγείλει σαμπάνια για να την κεράσει. Εκείνη περιοδικά ερχόταν κοντά μου και τριβόταν, για να πάρει το ok να συνεχίσει την διασκέδαση της με άλλους. Εγώ της έδινα την άδεια με το νεύμα μου. Το περιστατικό δεν άργησε να υποπέσει στην αντίληψη της Ιωάννας. Το βλέμμα της καρφώθηκε πάνω στη μικρή. Και μετά πάνω στην παρέα δίπλα μου και στο τι έχουν παραγγείλει. Είχε το απόλυτο έλεγχο των πάντων. Μέχρι την στιγμή που συναντήθηκαν τα βλέμματα μας. Είδα, στα μάτια της, την ίδια έκπληξη με αυτή που βλέπω σε κάθε γυναίκα που μας βλέπει μαζί. Το βλέμμα μου καρφώθηκε πάνω της. Μας χώριζε μία απόσταση γύρω στα 20 μέτρα και αρκετός κόσμος στο ενδιάμεσο. Αλλά βρίσκαμε εκείνο το ελάχιστο χώρο, ανάμεσα τους για να κρατήσουμε αυτό το καρφωμένο βλέμμα για μερικά δευτερόλεπτα ακόμη. Δεν ήξερε ακόμη ποιος είμαι, ίσως υποσυνείδητα να το αντιλαμβανόταν. Συνέχισε να μιλάει με διάφορους που ερχόταν κοντά της για να πάρουν οδηγίες, αλλά το βλέμμα της επανερχόταν στιγμιαία σε μένα. Είχα καλύψει το δάχτυλο με το δαχτυλίδι με τρόπο για να μην το δει. Ήξερα ότι ήταν το μόνο στοιχείο που είχε για μένα. Είδα το βλέμμα της να προσπαθεί να δει τα χέρια μου. Είχα καταλάβει πλέον, ότι της είχε περάσει η ιδέα ότι ο αγαπημένος της συγγραφέας του xstream, ίσως ήμουν εγώ και προσπαθούσε εναγωνίως να το επιβεβαιώσει.
Το μυαλό της είχε πάρει φωτιά. Τα μάγουλα της είχαν κοκκινίσει. Είχα πάρει το βλέμμα μου από πάνω της και την τσέκαρα μέσω ενός καθρέφτη, χωρίς εκείνη να με καταλάβει. Κάπνιζα το πούρο μου και ήμουν ήδη στο τρίτο ποτό. Την έβλεπα να συνεχίζει την δουλειά της αλλά να τυραννιέται το μυαλό και το σώμα της. Είχε περάσει ήδη μια ώρα που βρισκόταν εκεί. Την είδα, τότε, να λέει κάτι στην barwoman, και εκείνη να της δίνει ένα μπουκάλι και δυο ποτήρια. Την κοίταζα μέσω των καθρεφτών να έρχεται προς το μέρος μου με διστακτικό περπάτημα. Δεν κουνιόταν προκλητικά, όπως συμβαίνει συνήθως. Μέσα της ήταν απόλυτα προετοιμασμένη να αντιμετωπίσει την πιθανότητα να είμαι ο άγνωστος κυρίαρχος του μυαλού της. Έφτασε κοντά μου και σταμάτησε στο 1 μέτρο μακριά μου.
- Καλησπέρα σας. Ιωάννα. Manager του καταστήματος
Μου το είπε με εκείνο το πολύ γλυκό ψεύτικο χαμόγελο της που θα μπορούσε να πείσει τον οποιονδήποτε, εκτός από εμένα. Και άπλωσε το χέρι για να χαιρετηθούμε. Την κοίταξα στα μάτια αλλά δεν τις έδωσα το χέρι.
- Γειά σου Ιωάννα. Χάρηκα και εγώ που σε βλέπω.
Το βλέμμα της πάγωσε. Η τελευταία πρόταση μου, της τρύπησε το μυαλό. Ήταν ένα προφανές υπονοούμενο, η υποψία της για το ποιος είμαι, μπορεί να επιβεβαιώνετε. Αλλά ήταν ακόμη ένα ενδεχόμενο και τίποτα άλλο.
- Κούμπωσε το πουκάμισο σου, σε παρακαλώ. Δεν είναι εμφάνιση αυτή για σένα. Και πιάσε σε παρακαλώ πολύ, τα μαλλιά σου αλογοουρά, με το λαστιχάκι που έχεις στο καρπό σου. Σου πάει περισσότερο.
Έμεινε ακίνητη. Σκέψεις και αισθήματα είχαν κατακλύσει το μυαλό και την καρδιά της. Κάθε μου κουβέντα επιβεβαίωνε το ενδεχόμενο. Αλλά δεν είχε ακόμη αποδείξεις και στοιχεία που να το επιβεβαιώνουν. Κοιτώντας με στα μάτια, πήρε το λάστιχο από τον καρπό της και έφτιαξε μία υπέροχη αλογοουρά. Το θυμάμαι και καυλώνω ακόμη και τώρα. Αποκαλύφθηκε ο υπέροχος λαιμός της και τονίστηκαν περισσότερο τα μάτια και συνολικά το πρόσωπο της. Η έκφραση της όμως παρέμενε η ίδια. Κάτι ανάμεσα σε ανέκφραστη και ελαφρώς φοβισμένη. Οι σκέψεις που έκανε ήταν, προφανώς, τόσες πολλές που ξέχασε να κουμπώσει το πουκάμισο της. Εγώ άπλωσα τα χέρια μου και της κούμπωσα τα δυο από τα τρία κουμπιά. Είχε καρφώσει το βλέμμα της στα μάτια μου και έχασε την ευκαιρία να δει το δαχτυλίδι μου. Είχα ήδη κρύψει και πάλι το δάχτυλο, όταν άρχισε να κοιτάζει τα χέρια μου. Είχε χάσει την ευκαιρία της και φάνηκε η απογοήτευση και το αυξανόμενο άγχος της.
- Συγνώμη. Έπρεπε…
- Δεν πειράζει. Για πρώτη φορά σε συγχωρώ. Αλλά να είσαι πιο προσεκτική από εδώ και εμπρός.
- Μάλιστα κύριε…
- Γιάννης
Στο άκουσμα του ονόματος μου, το άγχος της χτύπησε κόκκινο. Ήταν ένα βήμα πιο κοντά στην επιβεβαίωση. Είχε πάρει ένα ακόμη θετικό στοιχείο για το αν είμαι εκείνος που είχε στο μυαλό της. Τα μάτια πετούσαν σπίθες όπως μία μηχανή ξεπερνάει το εργοστασιακό όριο των στροφών ανά δευτερόλεπτο. Δεν το ξέρω αλλά είμαι σίγουρος ότι το μουνί της ήταν εντελώς πλημμυρισμένο από τα υγρά της καύλας της. Μιας καύλας που προέκυπτε από τον καταιγισμό αισθημάτων και σκέψεων. Είχε σταυρώσει τα χέρια της κάτω από το στήθος της με αποτέλεσμα να τονίζεται το πολύ μεγάλο στήθος της. Φούσκωνε τόσο που κάλυπτε τα χέρια της. Ήξερε τι έκανε. Την ίδια κίνηση έκανε σε όσους ήθελε να αποσπάσει την προσοχή για τον οποιοδήποτε λόγο. Ήταν φτιαγμένη να σαγηνεύει και όχι να σαγηνεύετε. Αλλά δεν ήμουν εγώ ένας από αυτούς.
Η μικρή είδε ότι κάτι παίζεται ανάμεσα στην Ιωάννα και εμένα. Είχε ήδη κάνει κεφάλι με όλα αυτά που την είχαν κεράσει από την διπλανή παρέα και είχε χάσει λίγο τον έλεγχο. Σήκωσε τον τόνο της και είπε:
- Ποια είσαι εσύ μωρή καριόλα που πλησιάζεις τον Γιάννη μου?
Γύρισα και την κοίταξα αγριεμένος. Δεν έχω ακουμπήσει ποτέ γυναίκα με βία εκτός σεξ. Ήταν η πρώτη και μοναδική φορά που το έκανα. Ήταν η πρώτη φορά που δεν έπιασε η μικρή το τι της έδειχνα με το βλέμμα μου και ήρθε ακόμη πιο κοντά. Με το εξωτερικό μέρος του χεριού μου την χαστούκισα και εκείνη έφυγε 2 μέτρα παραπέρα. Δεν έβαλε τα κλάματα αλλά με το χέρι της να πιάνει το μάγουλο της, με κοίταξε παραπονεμένα και μου είπε «συγνώμη μωρό μου, δεν το ήθελα». Της είπα να συνεχίσει την διασκέδασή της μακριά μου για απόψε και εκείνη πήγε στην παρέα πίσω μου. Η αντίδραση μου, στο μεταξύ, είχε κινητοποιήσει 2 μπράβους του μαγαζιού, μιας και φοβήθηκαν ότι η αφεντικίνα τους ήταν σε κίνδυνο. Εκείνη με ένα νόημα του χεριού της και ένα βλέμμα της, τους σταμάτησε και απομακρύνθηκαν. Γύρισα προς το μέρος της.
- Τι έφερες για να πιούμε Ιωάννα;
- Glenmorangie, 18 ετών.
- Εξαιρετικά σπάνιο. Προς τι η τιμή αυτή;
- Θα φανεί άμεσα κύριε Γιάννη.
Σέρβιρε το whisky και μου προσέφερε το ένα ποτήρι. Ήταν η στιγμή. Άπλωσα το χέρι μου και έπιασα το ποτήρι. Το ασημένιο μου δαχτυλίδι με την μπλε πέτρα γυάλισε μέσα στα μάτια της. Το βλέμμα της χόρεψε για 3-4 φορές ανάμεσα το δαχτυλίδι και τα μάτια μου. Αυτό ήταν, είχε την απόδειξη της. Έκανε ένα βήμα πίσω. Δεν ξέρω αν ήταν από την ζάλη ή από τον φόβο που ένιωσε. Ήταν η στιγμή.
Μου έπιασε το χέρι και με τα δύο της χέρια, έσκυψε μπροστά και το φίλησε.
Συνεχίζεται…
(θα ήθελα πολύ να μάθαινα τα σχόλια και τις σκέψεις σας)
Copyright protected OW ref: 97432
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.