Προηγούμενο μέρος: Anima Sana In Corpore Sano (Νους Υγιής Εν Σώματι Υγιεί) (2ο μέρος)
Πάλι στο γραφείο λοιπόν την επομένη. Πως να συγκεντρωθώ; Το μυαλό ήταν πως και πότε θα ανοίξω την πίσω πόρτα της Αθηνάς. Και εννοείται πως όλα έπρεπε να γίνουν με απόλυτη μυστικότητα μιας και οι δύο είμαστε παντρεμένοι, η δε Αθηνά με συνάδελφο που δουλεύει σε κοινό μας χώρο. Δύσκολα τα πράματα…
Οι ημέρες πάλι κυλούσαν βασανιστικά. Φρόντισα να κάνω καταθέσεις σπέρματος στην Ξένια, η οποία -έχοντας καεί στο παρελθόν- άρχισε να μου πετάει μπηχτές για πουτανάκια και ξέκωλα που με καυλώνουν και έρχομαι για εκτόνωση στη σύζυγο. Καλό το ξενοπήδημα, ανανεωτικό, αλλά μη διαλύσουμε ότι προσπαθήσαμε με κόπο να συμμαζέψουμε. Αμάν κάναμε να τα βρούμε με την Ξένια. Κι έτσι δεν έκανα καμία κίνηση να αναζητήσω το κωλαράκι της Αθηνάς, αλλά ούτε την πέτυχα στο γυμναστήριο. Ούτε φωνή, ούτε ακρόαση. Πέτυχα τον άντρα της σε κάποιες συσκέψεις, αλλά όλα καλά. Δεν έδειξε να με υποπτεύεται, τυπικός όπως πάντα. Η Πόπη πέρασε κάνα δύο φορές από το γραφείο, είπε τις μαλακίες της για τη γυμναστική κλπ, αλλά η Αθηνά πουθενά.
Έτσι πέρασαν σχεδόν δύο εβδομάδες, μέχρι που έσκασε η βόμβα! Αναδιοργάνωση στα τμήματα, ανακατανομή καθηκόντων σε επιλεγμένα πόστα και η Αθηνά στο δυναμικό του τμήματος του οποίου προΐσταμαι. «Πλάκα μου κάνουν…» σκέφτηκα. «Έχει γούστο να το μεθόδευε η Αθηνά». Μπα… ούτε λόγος για τέτοιο σενάριο. Εμφανίστηκε η Αθηνά στο γραφείο μου προς το μεσημέρι, αφού είχε ολοκληρωθεί η ενημέρωση του προσωπικού, σα βρεγμένη γάτα. Φανερά προβληματισμένη. Μπήκε στο γραφείο μου και έκατσε στην καρέκλα του επισκέπτη.
- Καλησπέρα. Θέλω να μιλήσουμε για κάποια θέματα.
Η φωνή της έδειχνε ότι ήταν ταραγμένη. Προβληματισμένη; Κάτι την απασχολούσε τέλος πάντων.
- Γεια σου Αθηνά. Εννοείται. Εκτιμώ έμαθες για τις αλλαγές. Υπάρχει πρόβλημα;…
προσπάθησα να ανοίξω τη συζήτηση για την δουλειά, μια και στον χώρο δεν ήμασταν μόνοι.
- Εννοείται και θέλω να μάθω γιατί το έκανες… είπε θυμωμένη. Έχω τρία παιδιά, παντρεμένη… τι θέλεις από εμένα;…
συνέχισε στο ίδιο ύφος.
- Καταρχάς βγάλε από το μυαλό σου ότι έχω οιαδήποτε εμπλοκή στα νέα σου καθήκοντα, τη διέκοψα. Είμαι το ίδιο αιφνιδιασμένος με εσένα και – πίστεψέ με – δεν είμαι τόσο αδαής ώστε να μπλέξω την δουλειά με… κάτι άλλο… συνέχισα μιας και έπρεπε να προσέχω τα λόγια μου. Ηρέμησε και έλα αύριο πρωί να δούμε τις νέες σου αρμοδιότητες. Εντάξει;
Δεν απάντησε. Ξεφυσούσε θυμωμένη και έστρεψε την πλάτη της φεύγοντας από το γραφείο μου.
- Α… αναφώνησα. Έχουμε και μία μικρή εκκρεμότητα νομίζω… της είπα.
Από το αυστηρό βλέμμα που μου έριξε κατάλαβα ότι έγινα σαφής και πως δεν ξέχασα τη διεύρυνση του ορθού της. Έπρεπε όμως να το οργανώσω σωστά. Στο γραφείο αποκλείεται. Κόσμος δουλεύει μέχρι αργά. Όλο και κάποια μαλακία θα γινόταν και θα μας έκαναν τσακωτούς. Ένας χώρος που μόνο ηρεμία δεν προσφέρει, τη στιγμή που ήθελα να ηρεμήσω την Αθηνά ώστε να γίνω ο πορθητής του κώλου της.
Ταξιδάκι αναψυχής δεν έπαιζε στο σενάριο μιας και είχα καεί την προηγούμενη φορά στη Λάρισα, στο γυμναστήριο ούτε λόγος, οπότε μόνο σε κάποιο ξενοδοχείο ή διαμέρισμα. Για καλή μου τύχη στην πόλη ήρθε πρόσφατα η ξαδέλφη μου για σπουδές και μόλις είχε αναχωρήσει για το τρέχον εξάμηνο στο εξωτερικό με το γνωστό πρόγραμμα. Είχα τα κλειδιά, οπότε φρόντισα και έβαλα γυναίκα να το καθαρίσει και ετοίμασα το σκηνικό. Το μόνο που έμεινε ήταν να πείσω την Αθηνά να έρθει.
Μία εβδομάδα μετά την έλευση της Αθηνάς στην Ομάδα Εργασίας μου, οργάνωσα τραπέζι – δείπνο εργασίας και θα πηγαίναμε να φάμε κάπου χωρίς συζύγους κλπ. Φρόντισα να το διαδώσω σχεδόν παντού στην εταιρεία, ώστε να το μάθει και ο σύζυγος της Αθηνάς. Τον βρήκα μάλιστα σε μία σύσκεψη και του ζήτησα την «άδεια» να έρθει η Αθηνά στο τραπέζι, εν αγνοία της φυσικά. Τσατίστηκε όταν της το είπα εκ των υστέρων, αλλά πλέον όλα ήταν κανονισμένα.
Παρασκευή βράδυ, όλη η ομάδα για φαγητό και κρασί. Έβαλα την Αθηνά δίπλα μου (όχι που θα ξέφευγε) και η βραδιά κύλησε σχετικά καλά. Αστειάκια, τυπικά γέλια, όλοι προσεκτικοί μην πουν κάτι και παρεξηγηθούν και η Αθηνά σιωπηλή δίπλα μου με τα πόδια μας ενωμένα και να της θωπεύω τα οπίσθια. Είχα φροντίσει να είμαστε σε σημείο καλό. Να χαϊδεύω τον κώλο της χωρίς να με βλέπουν ούτε οι μέσα ούτε οι απ’ έξω. Τέλεια φάση. Η Αθηνά δεν αντιδρούσε, αλλά τα μάγουλά της σιγά-σιγά κοκκίνισαν. Γούσταρε. Λίγο το κρασί, λίγο το χέρι που της έβαζα την είχα φουντώσει. Σιγά-σιγά πήρα το χέρι μου από τον κώλο της και πήγα να το βάλω ανάμεσα από τα πόδια της. Έκλεισε τα πόδια της εγκλωβίζοντας το χέρι μου ανάμεσά τους.
- Κόφ' το…
ψιθύρισε. Τράβηξα σιγά-σιγά το χέρι μου, αλλά κατάφερα και χάιδεψα την μουνάρα της. Η υγρασία στην περιοχή ακόμα μια ένδειξη ότι το κάστρο ήταν έτοιμο για άλωση.
Ώρα να την κάνουμε. Όλοι κανόνισαν πως θα αναχωρήσουν και – όλως τυχαίως – η Αθηνά είχε έρθει με ταξί και δεν είχε μέσο.
- Όλα τα σκέφτηκες ε;…
της ψιθύρισα στο αυτί. Γέλασε και απάντησε με την σειρά της:
- Να δω εσύ τι έχεις σκεφτεί για μετά.
Ωραίο αυτό το παιχνίδι με τις ατάκες. Μπήκαμε στο αυτοκίνητό μου και ξεκινήσαμε για το σπίτι της εξαδέλφης μου. Μπήκαμε και κατευθείαν την αγκάλιασα από πίσω.
- Γιατί άργησες να εμφανιστείς; Παίζεις μαζί μου;… της είπα.
- Δεν καταλαβαίνεις πως δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεφύγω από την οικογένεια; Εσύ δεν έχεις τρέξιμο;… απάντησε.
- ΟΚ της είπα. Ας τα αφήσουμε αυτά και ας απολαύσουμε αυτό που έχουμε τώρα…
και την φίλησα στο στόμα. Ήταν αμήχανο. Μέχρι στιγμής είχαμε σεξ, όχι αίσθημα κλπ. Τραβήχτηκε και από την στάση της κατάλαβα πως η σχέση μας (αυτό που είχαμε τέλος πάντων) ήταν καθαρά σαρκικό. Μας βόλευε και τους δυο.
- Το σπίτι; Δικό σου; Ερωτική φωλιά;… είπε με ειρωνικό ύφος.
- Ερωτική φωλιά φίλου, της είπα. Έχουν χαθεί πολλές παρθενιές κώλου σ’ αυτό το κρεβάτι… συνέχισα γελώντας.
Γέλασε ειρωνικά, αρχίζοντας να με εκνευρίζει. Ήρθαμε να γαμηθούμε ή να ανταλλάζουμε ατάκες και ειρωνείες; Την άρπαξα από το χέρι και την έσπρωξα στο κρεβάτι. Αιφνιδιάστηκε. Μέχρι να πει κάτι, τον είχα βγάλει και στήθηκα μπροστά της. Δε χρειάστηκε να πούμε κάτι άλλο. Ξέραμε και οι δύο τον λόγο που ήμαστε στο ίδιο κρεβάτι. Ο πούτσος μου χάθηκε στο στόμα της. Δεν υπήρχε το άγχος των αποδυτηρίων, ούτε μη μας δει κανείς. Η πίπα της αργή και υγρή. Το ξέρει το άθλημα καλά και δεν άργησε να με κάνει τούρμπο. Είχα σχεδόν γδυθεί. Τη σταμάτησα, γονάτισα ανάμεσα από τα μπούτια της και όρμησα να φάω τη μουνάρα της. Η βρύση είχε ανοίξει για τα καλά. Με την γλώσσα μου και με το δάκτυλο την έκανα να μουγκρίζει. Το απολάμβανε όσο κι αν προσπαθούσε να με πείσει ότι όλο αυτό γίνεται για να - φύγει η υποχρέωση.
Τα υγρά της κυλούσαν στον κόλπο της λιπαίνοντας όλες τις τρυπούλες της. Πλέον η γλώσσα μου ταξίδευε στην μουνάρα της και τα δάκτυλά μου (αρχικά ένα και μετά δύο) άνοιγαν την πίσω τρύπα της. Η Αθηνά είχε παραδοθεί επιτέλους. Είχε κλειστά τα μάτια, έσφιγγε τα σεντόνια και το κορμί της έκαιγε από την καύλα. Ο πούτσος μου δεν άντεχε άλλο και μπήκα μέσα της. Σίγουρα οι γείτονες άκουσαν τα βογκητά της Αθηνάς. Ήταν τόσα τα υγρά της που ένιωθα ότι κολυμπούσα παρά ότι την γαμούσα. Έφερα τα πόδια της στους ώμους μου και μπήκα όσο το δυνατόν πιο μέσα της. Ακουγόταν σε όλο το δωμάτιο ο ήχος από τα κορμιά μας που ενώνονταν με δύναμη. Κρατιόμουν να μη χύσω μέσα της. Η Αθηνά αντιθέτως είχε αφεθεί και τα υγρά της ήταν σαν κόλλα που μας ένωνε.
Καιρός να προχωρήσουμε σ’ αυτό για το οποίο είχαμε βρεθεί. Τη γύρισα μπρούμυτα και γονάτισα έχοντας τον πούτσο μου στον κώλο της και εγκλωβίζοντας τα πόδια της με τα γόνατά μου. Δε θα ξέφευγε όσο και να παρακαλούσε. Η τρυπούλα της είχε λιπανθεί και είχε ανοίξει λίγο με τα δάκτυλα που της είχα βάλει, οπότε με λίγη προσπάθεια μπήκα. Η Αθηνά δεν είπε κάτι. Καταλάβαινα από την ανάσα της πότε να προχωρήσω και πότε να κάνω παύση. Μάλλον και η Αθηνά είχε καταλάβει πως από το δωμάτιο θα έφευγε μόνο με ανοικτή την κωλάρα της. Σιγά-σιγά έμπαινα όλο και παραπάνω, οπότε μετά από ένα σημείο άρχισα να τη γαμάω κανονικότατα από πίσω. Σίγουρα τον είχε πάρει στο παρελθόν, το κωλογαμήσι δεν της ήταν άγνωστο, αλλά καμία σχέση με την Ξένια μου της οποίας τον κώλο είχα τρελαθεί να γαμάω την τελευταία περίοδο.
Τη σήκωσα στα τέσσερα και συνέχισα να της γαμάω το κωλαράκι, αρχίζοντας τα σκαμπίλια στους γλουτούς της. Ακόμα μία έκπληξη οι κραυγές απόλαυσής της. Γούσταρε και ξύλο και κωλογαμήσι! Όλο εκπλήξεις ήταν. Δν μπορούσα να κρατηθώ άλλο και έχυσα όσο σπέρμα είχα στο βάθος του κώλου της. Βγήκα και ξάπλωσα δίπλα της. Δεν ξέρω πόση ώρα μείναμε έτσι, αλλά κάποια στιγμή την άκουσα να λέει:
- Πρέπει να φύγουμε.
Κάναμε ένα γρήγορο μπάνιο (είχα φροντίσει να έχει τα πάντα) και την πήγα μέχρι το σπίτι της. Σε όλη την διαδρομή δεν μιλούσε κανείς, λες και ξέραμε και οι δύο ότι πλέον το ταξίδι είχε φτάσει στο τέλος του.
Μόλις φτάσαμε στο σπίτι της μου είπε:
- Όλα καλά, αλλά καταλαβαίνεις….
- Φυσικά της απάντησα. Η λογική νικάει το πάθος, συνέχισα.
Χαμογέλασε και έφυγε για το σπίτι της. Συνέχισα κι εγώ με τη σειρά μου. Μόλις μπήκα στο σπίτι η Ξένια και τα παιδιά κοιμόταν του καλού καιρού. Έκατσα στο σαλόνι και έβαλα λίγο κρασί να πιω, μέχρι που ήρθε μήνυμα στο κινητό μου. Ήταν από την ξαδέλφη μου στης οποίας το σπίτι γαμιόμασταν με την Αθηνά.
"Το καλό που σου θέλω είναι να μαζέψεις αύριο τον χαμό που έκανες στο σπίτι μου. Πόσο μαλάκας είσαι;"
Ωχ… μας άκουσε κανένας γείτονας και μας κάρφωσε στην ξαδέλφη; Πήγα να το παίξω ανήξερος και της έστειλα:
"Τί εννοείς;"
Η απάντησή της ήταν απλή και κατανοητή:
"Βρε μαλάκα ξάδελφε, θυμάσαι τη web κάμερα που μου είπες ότι χρειάζομαι τώρα που λείπω; Μάντεψε πόση ώρα έβλεπα τσόντα…"
Στο καπάκι έρχεται δεύτερο μήνυμα από την ξαδέλφη…
"Θα τα πούμε όταν επιστρέψω"
Καλά μας ξεμπερδέματα…
Copyright protected OW ref: 174179
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.