Σε λίγες μέρες θα παίρναμε βαθμούς στο Λύκειο. Σαν μαθήτριες ήμασταν χάλια μαύρα. Ποτέ δεν διαβάζαμε αλλά οι βαθμοί μας ήταν μέτριοι, κυρίως γιατί οι άντρες καθηγητές μας συμπαθούσαν αλλά οι γυναίκες καθηγήτριες μας ζήλευαν και μας μισούσαν που ήμασταν οι μουνάρες του σχολείου. Είχαμε ρωτήσει όλους τους καθηγητές τι βαθμό θα μας βάλουν για να βγάλουμε το μέσο όρο του τετραμήνου. Ο μπαμπάς μας είπε πως αν βγάλουμε πάνω από 15 θα πάμε στην 5ημερη του σχολείου. Και εδώ ήταν το πρόβλημα. Ένας μόνο άντρας καθηγητής δεν μας συμπαθούσε, ο κύριος Χρήστος. Ο κύριος Χρήστος ήταν 45 ετών. Δεν ήταν ο πιο όμορφος αλλά ούτε και ο πιο άσχημος αλλά ήταν πολύ αυστηρός και κακός μαζί μας. Μας έκανε Έκθεση και μας το χτύπαγε κάθε τρεις και λίγο ότι είμαστε άχρηστες και ότι θα μας ρίξει στους βαθμούς. Φυσικά δεν μας ένοιαζε καθόλου αλλά όταν βγάλαμε τον μέσο όρο και είδαμε πως θα πάρουμε κάτω από 15 αν δεν πάρουμε καλό βαθμό στην Έκθεση τότε τρομάξαμε πραγματικά.
- Λοιπόν πρέπει να του μιλήσουμε, δεν γίνετε να μην πάμε στην 5ημερη εμείς εξαιτίας αυτού του μαλάκα, λέει η Μαρία.
- Δε νομίζω να αλλάξει κάτι αλλά τουλάχιστον να μας βάλει ένα 11 να πιάσουμε μέσο όρο 14.5 και θα πρήξουμε λίγο τον μπαμπά και θα μας αφήσει.
- Σίγα μην μας αφήσει ο μπαμπάς. Μη σου πω πως και πάνω από 15 να βγάλουμε πάλι δεν θα μας αφήσει.
- Άντε ετοιμάσου θα αργήσουμε την πρώτη ώρα και έχουμε με αυτόν τον μαλάκα.
- Ωχ, θα ακούσουμε τις μαλακίες του πάλι.
Ντυθήκαμε και ισιώσαμε τα μαλλί. Ντυνόμασταν πάντα το ίδιο έτσι για πλάκα για να μην μας ξεχωρίζει κανείς. Άσπρο αμάνικο μπλουζάκι, μαύρο σορτσάκι για να φαίνονται οι μπουτάρες μας και μαύρο string φυσικά λίγο πιο πάνω από το σορτσάκι για να φαίνεται. Τα παιδιά στο σχολείο μας λάτρευαν και τα κορίτσια μας μισούσαν αλλά δε μας ένοιαζε καθόλου. Είχε πάει 8:35. Είχαμε αργήσει στην πρώτη ώρα για 15 λεπτά. Ανεβήκαμε τα σκαλιά του σχολείου με φόρα και ανοίξαμε την πόρτα της τάξης χωρίς να χτυπήσουμε.
- Αργήσατε πάρα πολύ, λυπάμαι δεσποινίδες μου…
λέει ο κ. Χρήστος με το γνωστό γεμάτο μίσος τρόπο που μιλάει.
- Ελάτε τώρα κύριε (λέμε ταυτόχρονα).
- Οι σωστές μαθήτριες έρχονται στην ώρα τους και δεν κάθονται στο σπίτι να ετοιμάζονται 2 ώρες (είπε και γύρισε την πλάτη του στον πίνακα). Περάστε έξω πριν σας στείλω στον διευθυντή.
- Μα κύριε αν πάρουμε και άλλη απουσία θα μείνουμε και…
- Αυτό είναι δικό σας πρόβλημα δεσποινίς Λίζα (με έκοψε).
- Αφήστε μας τουλάχιστον αυτήν την τελευταία φορά, σας παρακαλώ κύριε.
- Πολύ καλά. Αλλά αν αργήσετε έστω και ένα λεπτό την επόμενη φορά δε θα σας την χαρίσω. Καθίστε και μην μιλάτε.
Καθίσαμε θυμωμένες. Δεν μιλήσαμε καθόλου γιατί με το παραμικρό θα μας έβγαζε έξω. Σε μια φάση βγάζει η Μαρία ένα τετράδιο (η μάλλον το μοναδικό τετράδιο που είχε από την τσάντα της και αρχίζει να γράφει.
"Σιγά μην μας βάλει και παραπάνω βαθμό ο πούστης."
Και απαντάω…
"άσε έχει τα νεύρα του πάλι σήμερα, ας προσπαθήσουμε καλύτερα αύριο".
Ξαφνικά με φωνάζει στον πίνακα.
- Ωχ τη γάμησα, κάνε κάτι (ψιθυρίζω στην Μαρία).
- Κουράγιο… (και άρχισε να γελάει).
Σηκώνομαι στον πίνακα. Εκεί που όλα τα αγόρια κοιμόντουσαν του καλού καιρού τώρα κοιτούσαν όλοι εμένα, η μάλλον τον κώλο μου με τη στρινγκάρα μου. Δεν με ένοιαζε καθόλου, ίσα-ίσα που μου άρεσε κιόλας. Περνάνε 5 λεπτά, εγώ δεν ήξερα Χριστό από αυτά που ήταν στον πίνακα, ο κ.Χρήστος μου έβαλε κλασσικά τις φωνές και μου είπε να καθίσω. Με το που κάθισα είδα την Μαρία να χαμογελάει.
- Καλά τι έπαθες μωρή;
- Δε θα το πιστέψεις.
- Τι έγινε;
- Περίμενε.
Ανοίγει πάλι το τετράδιο και αρχίζει να γράφει. Μου δίνει το τετράδιο και διαβάζω.
"Όση ώρα ήσουν στον πίνακα ο μαλάκας ήταν καυλωμένος στο φουλ".
Το διάβασα 2 φορές ακόμα και κοίταξα τη Μαρία που ήταν έτοιμη να βάλει τα γέλια. Ήταν αστείο αλλά και σοκαριστικό, ο μόνος άντρας που μας μισούσε, καύλωσε με εμάς; Η Μαρία ξανά παίρνει το τετράδιο και γράφει.
"Ξέρεις τι σημαίνει αυτό έτσι;"
Το διάβασα και την κοίταξα. Είχε αυτό το πονηρό χαμόγελο που πάντα έχει πριν κάνουμε μια αταξία.
- Ε όχι.
- Ε ναι. Είναι το τέλειο σχέδιο.
- Είσαι σοβαρή; Σιγά μη μας γαμήσει. Άσε που είναι και παντρεμένος.
Τη λέξη "παντρεμένος" την είπα ασυναίσθητα. Όπως είπα και πριν, πάντα μας καύλωναν οι παντρεμένοι, γιατί κατά βάθος θέλαμε να χωρίσουν τις γυναίκες τους. Γιατί μόνο εμάς μας αξίζει να μας γαμάνε. Με το που είπα την λέξη "παντρεμένος" σταμάτησα και κοίταξα την Μαρία με το ίδιο πονηρό πουτανιάρικο βλέμμα που με κοίταξε και αυτή. Πέρασαν οι ώρες. Γυρίσαμε σπίτι και ετοιμάσαμε το σχέδιο. Σε 2 μέρες είχαμε με τον κ. Χρήστο μάθημα την τελευταία ώρα. Αυτήν τη φορά ντυθήκαμε ανάλογα και πιο προκλητικά. Μαύρη αμάνικη μπλουζίτσα (από αυτές που είναι σαν φανελάκια), άσπρο σορτσάκι με μαύρο στρινγκάκι, αυτή την φορά το πήγαμε λίγο πιο πάνω. Καθίσαμε φρόνιμες σε όλο το μάθημα. Σε μια φάση σήκωσα χέρι και σηκώθηκα στον πίνακα, με την άκρη του ματιού μου έβλεπα όλα τα αγόρια της τάξης με το χέρι τους στο παντελόνι. Ο κ. Χρήστος ανέκφραστος και σιωπηλός. Μετά από λίγο κάθισα πάλι στο θρανίο.
- Πως τα πήγα; Καύλωσε πάλι;
- Τέλεια.
Ένα-ένα τα αγόρια ζητούσαν να πάνε τουαλέτα (για προφανείς λόγους). Σειρά είχε η Μαρία. Σηκώθηκε. Πάλι τα αγόρια να κοιτάνε με ανοικτό το στόμα. Παρατήρησα τον πούτσο του κ. Χρήστου να είναι καυλωμένος. Σε μια φάση πέφτει ο μαρκαδόρος της Μαρίας "κατά λάθος" και σκύβει να τον πιάσει. Εκεί πήγα να βάλω τα γέλια, με το ζόρι κρατήθηκα. Γύρισε στο θρανίο και ρώτησε.
- Πως ήμουν;
- Καλά του βγήκαν τα μάτια έξω (της έκλεισα το μάτι πονηρά).
Τελείωσε η ώρα και σχολάσαμε. Έφυγαν όλα τα παιδιά από την τάξη και μείναμε τελευταίες.
- Κύριε, κύριε μπορούμε να σας πούμε λίγο;
- Ναι κορίτσια πείτε μου.
- Θα μπορούσατε να μας βοηθήσετε με το σημερινό μάθημα, νομίζω πως δεν τα καταλάβαμε όλα.
- Λυπάμαι κορίτσια αλλά δεν κάνω ενισχυτική…
είπε κάπως αμήχανα και ετοιμάστηκε να φύγει.
- Ελάτε τώρα κύριε, μόνο για 10 λεπτά (του λέω ναζιάρικα).
- Καλά, καλά.
Άρχισε να γράφει στον πίνακα και εμείς του κάναμε μερικές ερωτήσεις για να χαλαρώσει λίγο. Σε μια φάση όπως ήταν με την πλάτη στον πίνακα, πηγαίνω εγώ αθόρυβα και κλειδώνω την πόρτα.
- Τι έγινε Λίζα γιατί έκλεισες.
Δεν του απάντησα, πήγαμε και οι 2 με αργά βήματα πάνω του. Ο κ. Χρήστος πήγε λίγο προς τα πίσω και κατά λάθος έπεσε στην καρέκλα του γραφείου. Κοιταχτήκαμε και γνέψαμε καταφατικά η μια την άλλη και βγάλαμε ταυτόχρονα τις μπλούζες μας. Δεν φορούσαμε καν σουτιέν. Ο καθηγητής με ανοικτό το στόμα. Η Μαρία κάθισε στα πόδια του και εγώ πήγα από πάνω του και του έτριβα τα βυζιά μου στην μούρη του.
- Κορίτσια σας παρακαλώ, δε γίνεται εγώ.
- Σκάσε ρε καργιόλη αφού ξέρω ότι το θες…
λέει η Μαρία και πιάνει τον πούτσο του πάνω από το παντελόνι. Εγώ άρχιζα να του ξεκουμπώνω τα κουμπιά του πουκάμισου του και η Μαρία του κατέβαζε το παντελόνι. Αυτός δεν έκανε καμία κίνηση. Ξαφνικά σηκώνει το χέρι του και χουφτώνει το βυζί μου. Κοίταξα τη Μαρία και γελάσαμε μαζί. Βγάλαμε και εμείς τα σορτσάκια μας και μείναμε μόνο με τα string, σκύψαμε στα 4 και του αρχίσαμε την πίπα. Αυτός είχε τα χέρια του στα κεφάλια μας και εμείς τον γλείφαμε και τον κοιτούσαμε με ερωτικό βλέμμα. Μετά από λίγα λεπτά σηκώνεται, με πιάνει από την μέση και με βάζει πάνω στο γραφείο. Μπήκε μέσα μου αργά και όσο πήγαινε και πιο γρήγορα. Η Μαρία πήρε το κινητό της και μας έβγαλε μερικές φωτογραφίες. Είχαμε φωτογραφίες από όλα τα γαμήσια μας, είχαμε σχεδόν 400 φωτογραφίες. Κρατούσαμε αρχείο έτσι για πλάκα.
- Ε Μαράκι τι κάνεις εκεί; Δε νομίζω να τις δείξεις πουθενά; (είπε ο κ. Χρήστος την ώρα που με γαμούσε).
- Α… φυσικά και όχι κύριε, απλά κρατάμε αρχείο (είπε χαμογελαστά η Μαρία).
Σταμάτησε. Τώρα ήταν η σειρά της Μαρίας. Έβγαλα και εγώ μερικές φωτογραφίες και μετά πήγα πάνω από την Μαρία έτσι όπως ήταν ξαπλωμένη στο γραφείο και άρχισα το γλωσσόφιλο. Για 45 χρονών μας γαμούσε λες και ήταν 20. Μας πήρε γλειφομούνι, μας πήρε στα όρθια και μας έφτυνε τα βυζιά και μας έπαιζε σκαμπίλια. Ήταν άγριος αλλά πολύ ερωτικός. Ήρθε η ώρα να χύσει. Σκύψαμε και αρχίσαμε την πίπα. Έχυσε τα πρόσωπα μας και κάθισε εξαντλημένος στην καρέκλα του γραφείου. Δώσαμε ένα τελευταίο παθιασμένο φιλί με τα χύσια του και αυτός μας κοιτούσε με ανοικτό το στόμα.
- Λοιπόν κύριε; Τι βαθμό θα μας βάλετε;
- 20 με τόνο. Κοριτσάρες μου εσείς.
Γελάσαμε και δώσαμε ένα τελευταίο φιλί.
Συνεχίζεται... (αν το θέλετε εσείς να συνεχίσω).
(Copyright protected OW ref: 89337)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.