Ας την βαφτίσω Μαρίνα.
Της αρέσει πολύ να προκαλεί τον αντρικό πληθυσμό αδιαφορώντας αν είναι φίλος , συγγενής η άγνωστος.
Η ιστορία που θα σας περιγράψω, αφορά το αγαπημένο της κομμάτι. Γιατροί και πιο μεγάλοι σε ηλικία άντρες.
Τετάρτη απόγευμα και ετοιμαζόμασταν να την πάω στο γιατρό της. Είχε κάποιο προβληματάκι στο στήθος. Όχι σοβαρό, αλλά πρέπει πάντα να είσαι προσεχτικός σε αυτά τα ζητήματα. Φόρεσε, ένα ολόσωμο φορεματάκι, κόκκινο με μαύρες πλάγιες γραμμές, ιδανικά κολλητό, να τονίζει αρκετά τις εξαίσιες καμπύλες της, λίγο πιο πάνω από το γόνατο. Πολύ κυριλέ και χωρίς καλσόν, ντεκολτέ ανοιχτό και από μέσα μόνο ένα ολόμαυρο κορδονάκι. Την έβλεπα να ντύνεται και απορούσα τι στο καλό ντύνεται έτσι.
- Για γάμο ετοιμάζεσαι αγάπη μου, της λέω.
- Γιατί; Πρέπει να πάω στο γιατρό σα λέτσος;
- Όχι απλά, σε βλέπω πολύ σέξι ντυμένη, λίγο παράξενο.
- Κοίτα και μη λες πολλά μωρό μου. Γυναίκα είμαι, όχι τσολιάς στα ανάκτορα.
Τέλος πάντων. Πήρα το αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε. Μετά από μισή ώρα, έψαχνα να βρω parking. Η Θεσσαλονίκη είναι ωραία πόλη, αλλά με μεγάλο πρόβλημα στο parking και το κόλλημα ορισμένων με την κακιά Αθήνα. Αυτά σκεφτόμουν, ώσπου τελικά βρήκα ακριβώς έξω από το ιατρείο. Φάρδος! Τα υπόλοιπα τα φαντάζεστε. Χτυπάμε το κουδούνι, ανεβαίνουμε πάνω και είμαστε σε αναμονή. Μετά από δέκα λεπτά, ανοίγει η πόρτα, βγαίνει έξω ο γιατρός μαζί με κάποια ασθενή και μας καλωσόρισε.
- Καλώς τα παιδιά. Τι κάνετε;
- Για να είμαστε εδώ γιατρέ μου, όλο και κάτι άσχημο θα συμβαίνει.
Ο γιατρός μας πέρασε μέσα και κάτσαμε γύρω από το γραφείο του.
- Λοιπόν, για πες μου Μαρίνα μου, τι τρέχει;
- Κάποιες φορές, ιδιαίτερα τα βράδια, έχω ενοχλήσεις στο στήθος μου και πιο πολύ το νιώθω στις ρώγες.
- Πολύ ωραία. Που πονάς; Πολύ ωραία, που ήρθες αμέσως σε εμένα για να προλάβουμε το θέμα. Ότι, κι αν είναι αυτό. Σε παρακαλώ πολύ, κάτσε στο κρεβάτι και κατέβασε την μπλούζα σου.
- Γιατρέ μου, δε φοράω μπλούζα, όπως βλέπεις, αλλά φόρεμα. Μετά έχουμε να πάμε σε επίσκεψη. Συγνώμη.
- Κορίτσι μου, ότι κι αν είναι, βγαλ’ το για να σε εξετάσω. Μην έχεις άγχος, σε παρακαλώ.
Μέχρι τότε, όλα ήταν φυσιολογικά, Σχεδόν με είχε πάρει ο ύπνος. Ξέρω, γαϊδουριά που το λέω, αλλά δεν είχα άγχος για τη Μαρίνα. Δεν πίστευα ότι έχει κάτι φοβερό. Μετά κόντεψα να πάθω έμφραγμα και ο γιατρός εγκεφαλικό, αφού ήταν τουλάχιστον 60 ετών αλλά πολύ καλά στεκούμενος. Αλλά η Μαρίνα, δεν υπολογίζει ούτε ηλικίες ούτε ιδιότητες. Μόνο μοιράζει καρδιακά στο χέρι των αντρών.
Μέχρι τότε λοιπόν... που με πολύ αργές κινήσεις, σχεδόν προκλητικές, έβγαζε το φορεματάκι της. Από κάτω προς τα πάνω. Και λίγο πριν βγει ολοκληρωτικά, εμφανίζονται οι τρομερές βυζάρες της. Έπαθα! Πάθαμε. Μείναμε αποσβολωμένοι, να την κοιτάμε. Τώρα πλέον, φορούσε μόνο τις ψηλοτάκουνες γόβες της, ένα μικροσκοπικό κορδόνι που σχεδόν, το λες εσώρουχο και το άρωμα της. Τίποτα άλλο! Μετά κάνει την κίνηση να ανέβει στο κρεβάτι να την εξετάσει ο γιατρός της. Καθώς έκανε να ανέβει, τούρλωσε τον κώλο της, όσο πιο πολύ μπορούσε και το κορδόνι χανόταν μέσα στο κώλο της. Δε βγάζαμε άχνα. Τίποτα. Εντάξει. Τι άλλο να περιγράψω; Κάθετε στο κρεβάτι και μας κοιτάει με εκείνο το ύφος, που σε προδιαθέτει να την αφήσεις στο πάτωμα. Περνάνε κάποια δευτερόλεπτα και μέσα από όλη την αμηχανία αυτή, βρήκα το κουράγιο να πω:
- Γιατρέ μου , ελπίζω να μην είναι κάτι σοβαρό
- Κι εγώ Παναγιώτη γιατί είναι πολύ μικρή για να έχετε τέτοιου είδους προβλήματα.
Ο γιατρός είχε καυλώσει πολύ. Και τι να κάνει ο άνθρωπος; Τον καταλαβαίνω. Την πλησίασε και άρχισε να την εξετάζει. Άπλωσε τα χέρια του πάνω στο ένα της στήθος και το εξέταζε πολύ προσεχτικά. Την πλησίασε, ακόμα πιο πολύ. Το πόδι της Μαρίνας, ακουμπούσε πάνω στο πούτσο του με το γόνατό της. Έκανα πως δεν το είδα, αλλά ο γιατρός πλέον είχε πέσει στα πλοκάμια της. Άπλωσε τα χέρια του πάνω και στο άλλο στήθος της. Η Μαρίνα, ανεβοκατέβαζε αργά το πόδι της και έτσι του χάιδευε τον πούτσο του. Φυσικά είχα καβλώσει κι εγώ φοβερά. Δεν ήξερα τι θα γινόταν. Είχα πια πολύ αμηχανία. Τους έβλεπα. Του τον έπαιζε με το πόδι της. Πολύ αργά και σταθερά.
- Λοιπόν γιατρέ μου, τι έχω; Παίζει ρόλο ότι τελευταία κατεβάζω και κάποια παράξενα υγρά στον κόλπο μου;
- Αυτό δε μου το είπες βρε Μαρίνα. Πρέπει να σε εξετάσω κι εκεί.
- Που; Στο μουνάκι μου; Να βγάλω και το εσώρουχο μου;
- Αν αυτό το λες εσώρουχο, τότε ναι. Η μάλλον άστο καλύτερα. Είναι πολύ μικρό και μπορώ κι έτσι. Γύρνα στα πλάγια.
Η Μαρίνα, γύρισε στα πλάγια γυρίζοντας την πλάτη της στο γιατρό και τούρλωσε τον κώλο της. Αυτός έβαλε ένα γάντι, λίγο λιπαντικό και ξεκίνησε να την εξετάσει στο μουνί της. Έβαλε το ένα δάχτυλο πρώτα, προφανώς, εικάζω για να δει την κατάσταση στο εσωτερικό της. Έτσι όπως ήταν στα πλάγια. Δεν το είχα ξαναδεί αυτό να πω την αμαρτία μου. Συνήθως, ξέρω πως ανοίγουν οι γυναίκες, τα πόδια. Μετά από λίγο, έβαλε και το δεύτερο δάχτυλο του.
- Σε πονάει τώρα Μαρίνα;
- Τσου, είπε με πολύ νάζι.
- Μπορώ να βάλω και τρίτο δάχτυλο;
- Στο τέλος θα μου βάλεις όλο το χέρι γιατρέ μου!
- Όχι δεν πρόκειται, μη φοβάσαι.
- Θες να μου βάλεις καλύτερα το άλλο;
- Το άλλο χέρι;
- Όχι. Το άλλο που σου έπαιζα με το γόνατο μου πριν.
Ο γιατρός παλάβωσε. Γύρισε και με κοίταξε. Εγώ γούρλωσα τα μάτια μου. Δεν πίστευα στα αυτιά μου. Ήξερα ότι είναι πολύ καυλιάρα αλλά τόσο πολύ να τον ανάψει τον άνθρωπο; Σηκώθηκα από την καρέκλα μου. Τους πλησίασα και πλέον δε μπορούσα να είμαι ήρεμος. Σε λίγα δευτερόλεπτα, είχαμε γδυθεί και οι δύο και η Μαρίνα δεν ήξερε ποιον να πρωτοπιάσει. Ήμασταν και οι δύο καυλωμένοι και σχεδόν έσταζαν υγρά μας στο πάτωμα. Μας έβαλε και τους δύο μέσα στο στόμα. Όχι αχόρταγα, αλλά πολύ βασανίστηκα. Σα να μην ήθελε να χύσουμε ποτέ. Δεν γινόταν όμως να τελειώσουμε έτσι. Δεν γινόταν, να παραμένουμε στα δίχτυα της και να μας κάνει ότι θέλει. Τη γυρίσαμε στα τέσσερα χωρίς προκαταρκτικά και χάσιμο χρόνου. Ένα ξέρω όμως. Η θέα του κώλου της είναι σχεδόν από μόνη της ικανή να σε φέρει σε οργασμό. Ο εξηντάρης γιατρός ,δεν κρατιόταν πια με τίποτα. Χώνει όλο τον πούτσο του μέσα στο μουνί της κι αμέσως της ρίχνει σφαλιάρα στον κώλο. Εγώ πήγα αμέσως μπροστά της για να χαζεύω το θέαμα και καθώς μου ρουφάει το καβλί μου, έλιωσα.
Ο γιατρός, αρκετά προικισμένος και φυσικά έμπειρος από παρτούζες. Αυτό το έμαθα αργότερα. Τη γαμούσε ασταμάτητα. Ήμουν έτοιμος, να χύσω, αλλά κάποιος με πρόλαβε. Ο γιατρός.
- Χύνω Μαρίνα, χύνω μέσα στο μουνάκι σου. Συγνώμη, δε μπορώ να κρατηθώ!
- Χύσε με μέσα κύριε Σπύρο, θέλω κι εγώ, να τελειώσω μαζί σου.
Πραγματικά πίστευα ότι θα τη γκάστρωνε με τόσο σπέρμα που της έριξε και ήρθε η σειρά μου. Πήγα τώρα από πίσω της και έχωσα τον πούτσο μου στο μουνί της. Χυμένο και ξεσκισμένο. Ο κυρ Σπύρος έκατσε στην καρέκλα του και τώρα πια μας χάζευε σα να βλέπει τσόντα ζωντανά μπροστά του. Με το ένα χέρι έκανε τσιγάρο κι με το άλλο έπαιζε το καβλί του που δεν έπεφτε με τίποτα. Εγώ πια δεν καταλάβαινα, αν είχα τον πούτσο μου μέσα σε μουνί ή σε πηγάδι. Πάλι, λίγο πριν χύσω, με πρόλαβε η γυναίκα μου. Με πετάει πίσω στο κρεβάτι, βγάζει τις γόβες της και ξεκινάει να μου μαλακίζει τον πούτσο με τις πατούσες της.
Στο θέαμα αυτό, σηκώνεται ο γιατρός και χώνει το χέρι του στο μουνί της, μέχρι να κάνει squirt.
Συνεχίζεται...
(Copyright protected OW ref: 94033)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.