To e-mail μου είναι το:
Να το ξεκινήσουμε από λίγο πριν.
Ήμουν δεκαοκτώ χρόνων στο τότε. Εδώ και μερικές μέρες η τάξη "έβραζε". Μερικοί πιο περπατημένοι από τους υπόλοιπους ήταν όλο "ψου ψου" και γελάκια.
Κάποια στιγμή μπήκα στο νόημα και άντε να μπω και στο κόλπο με δυο - τρεις άλλους! Αφού κάναμε κολλητάρια τους "μυημένους" (εμένα μου κόστισε λάδωμα τρεις με τέσσερις πίτες με "διπλή κι απ’ όλα") πάρθηκε η απόφαση να μας "πάνε"!!! (Πως λέμε να μας πάνε οι τέσσερεις; Κάπως έτσι!!!)
Καταστρώθηκε λοιπόν το σχέδιο, ορίστηκε η ημέρα και έγινε η κοπάνα να γλυτώσουμε κι ένα πρόχειρο διαγώνισμα στα Αρχαία που μας άγχωνε.
Εγώ το πρωί "λουστρίνι" στο ραντεβού! Aqua Velva με το μπουγέλο, χωρίστρα με το χαρακάκι, ξυρισμένος κόντρα, γαμπρός! (Πίστευα ότι θα φιλιόμασταν κιόλας! Δεν ήξερα ρε παιδιά, τι να κάνουμε;) Το "σπίτι" στη Λιοσίων το όνομα της "κοπέλας" ξεθώριασε με τα χρόνια. Άντε να μπούμε. Έξι με επτά άτομα ήμασταν.
Προς στιγμή "κώλωσα" κάτι ψιλοαναστολές, κάτι ο φόβος του άγνωστου "ρε που πάω, τι θα κάνω..." αλλά δε με έπαιρνε και για όπισθεν. Αντράκια βλέπεις και ο εγωισμός. Άσε η καζούρα που θα έπεφτε μετά…
Μπήκαμε είδαμε την "κοπέλα" (Τι είδαμε δηλαδή, την τύφλα μας είδαμε! Μαύρο σκοτάδι επικρατούσε με ένα φως μπλε παράξενο). Το μόνο που είδα καθαρά τη Μαντάμ όταν ακούμπησα το πενηντάρικο (50 δρχ. ήταν τότε) και το χρήμα μπροστά, ακόμα το κλαίω!
Το "σπίτι είχε τρία δωμάτια κι η κοπέλα έβγαινε από το ένα και έμπαινε στο άλλο! Εγώ στην άκρη του κρεβατιού να περιμένω τη σειρά μου και να τρέμω από το τρακ και το... κρύο.
Μπήκε η κοπέλα, είχε πέσει και η πληροφορία "πρωτάρης ο φίλος μας να τον προσέξεις να γίνει και πελάτης, μην τον τρομάξεις"!
Έγινε ότι έγινε, τέλος πάντων, σε ένα κρεβάτι που έτριζε ανατριχιαστικά, με κάτι σεντόνια υπόλοιπα της Αμερικάνικης βοήθειας (που μπορεί να είχαν να πλυθούν από τότε) και με το νάιλον κάτω από το σεντόνι να κάνει χρατς χρουτς....
Πέντε μαρτυρικά λεπτά κράτησε δεν κράτησε... αυτό ήταν!!! Η κοπέλα έφυγε για τον επόμενο πελάτη. Ντύθηκα, βγήκα... η μαρίδα μαζεμένη απ’ έξω (μετά από χρόνια έμαθα ότι δύο είχανε χαράξει και την πόρτα να δουν τι θα γίνει). Ιαχές "άξιος" "άξιος" ήταν κι ο Γκουζγκούνης της μόδας τότε κι εγώ να καμαρώνω σα γύφτικο σκεπάρνι!
Είχα μπει κι εγώ στο κλαμπ πια. Δυο χρόνια έκανα να ξαναζυγώσω γυναίκα! Τόσο καλά! Τραυματική εμπειρία.
Αλλά πιστεύω ότι και για τους περισσότερους της ηλικίας μου κάπως έτσι ήταν η πρώτη τους φορά.
Ήμουν δεκαοκτώ χρόνων στο τότε. Εδώ και μερικές μέρες η τάξη "έβραζε". Μερικοί πιο περπατημένοι από τους υπόλοιπους ήταν όλο "ψου ψου" και γελάκια.
Κάποια στιγμή μπήκα στο νόημα και άντε να μπω και στο κόλπο με δυο - τρεις άλλους! Αφού κάναμε κολλητάρια τους "μυημένους" (εμένα μου κόστισε λάδωμα τρεις με τέσσερις πίτες με "διπλή κι απ’ όλα") πάρθηκε η απόφαση να μας "πάνε"!!! (Πως λέμε να μας πάνε οι τέσσερεις; Κάπως έτσι!!!)
Καταστρώθηκε λοιπόν το σχέδιο, ορίστηκε η ημέρα και έγινε η κοπάνα να γλυτώσουμε κι ένα πρόχειρο διαγώνισμα στα Αρχαία που μας άγχωνε.
Εγώ το πρωί "λουστρίνι" στο ραντεβού! Aqua Velva με το μπουγέλο, χωρίστρα με το χαρακάκι, ξυρισμένος κόντρα, γαμπρός! (Πίστευα ότι θα φιλιόμασταν κιόλας! Δεν ήξερα ρε παιδιά, τι να κάνουμε;) Το "σπίτι" στη Λιοσίων το όνομα της "κοπέλας" ξεθώριασε με τα χρόνια. Άντε να μπούμε. Έξι με επτά άτομα ήμασταν.
Προς στιγμή "κώλωσα" κάτι ψιλοαναστολές, κάτι ο φόβος του άγνωστου "ρε που πάω, τι θα κάνω..." αλλά δε με έπαιρνε και για όπισθεν. Αντράκια βλέπεις και ο εγωισμός. Άσε η καζούρα που θα έπεφτε μετά…
Μπήκαμε είδαμε την "κοπέλα" (Τι είδαμε δηλαδή, την τύφλα μας είδαμε! Μαύρο σκοτάδι επικρατούσε με ένα φως μπλε παράξενο). Το μόνο που είδα καθαρά τη Μαντάμ όταν ακούμπησα το πενηντάρικο (50 δρχ. ήταν τότε) και το χρήμα μπροστά, ακόμα το κλαίω!
Το "σπίτι είχε τρία δωμάτια κι η κοπέλα έβγαινε από το ένα και έμπαινε στο άλλο! Εγώ στην άκρη του κρεβατιού να περιμένω τη σειρά μου και να τρέμω από το τρακ και το... κρύο.
Μπήκε η κοπέλα, είχε πέσει και η πληροφορία "πρωτάρης ο φίλος μας να τον προσέξεις να γίνει και πελάτης, μην τον τρομάξεις"!
Έγινε ότι έγινε, τέλος πάντων, σε ένα κρεβάτι που έτριζε ανατριχιαστικά, με κάτι σεντόνια υπόλοιπα της Αμερικάνικης βοήθειας (που μπορεί να είχαν να πλυθούν από τότε) και με το νάιλον κάτω από το σεντόνι να κάνει χρατς χρουτς....
Πέντε μαρτυρικά λεπτά κράτησε δεν κράτησε... αυτό ήταν!!! Η κοπέλα έφυγε για τον επόμενο πελάτη. Ντύθηκα, βγήκα... η μαρίδα μαζεμένη απ’ έξω (μετά από χρόνια έμαθα ότι δύο είχανε χαράξει και την πόρτα να δουν τι θα γίνει). Ιαχές "άξιος" "άξιος" ήταν κι ο Γκουζγκούνης της μόδας τότε κι εγώ να καμαρώνω σα γύφτικο σκεπάρνι!
Είχα μπει κι εγώ στο κλαμπ πια. Δυο χρόνια έκανα να ξαναζυγώσω γυναίκα! Τόσο καλά! Τραυματική εμπειρία.
Αλλά πιστεύω ότι και για τους περισσότερους της ηλικίας μου κάπως έτσι ήταν η πρώτη τους φορά.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.