Υπόθεση: Ο Νίκος παίρνει κάθε μέρα το ίδιο λεωφορείο με την κυρία Όλγα που είναι καθηγήτρια. Ο Νίκος την έπαιρνε μάτι και μετά στο σπίτι, τραβούσε μαλακίες για πάρτη της πλάθοντας διάφορα σενάρια στο μυαλό του. Ώσπου μια μέρα η κυρία Όλγα τον πήρε χαμπάρι και τον κάλεσε σπίτι της για να τον βοηθήσει στα μαθήματα… Εκεί, θα αλλάξει άρδην η ερωτική ζωή του Νίκου…
Η ιστορία:
Καλησπέρα φίλοι και αναγνώστες. Το όνομα μου ας πούμε είναι Νίκος και είμαι από ένα χωριό της Κοζάνης. Μεγάλωσα εκεί αλλά Γυμνάσιο και Λύκειο πήγα στην Κοζάνη καθότι μικρό το χωριό και είχε μόνο Δημοτικό. Έτσι αναγκαζόμουν κάθε πρωί να παίρνω το λεωφορείο για την πολύ. Εκεί είχα και την πρώτη επαφή με την Όλγα εκτός σπιτιού.
Ο έρωτας τα τρία πρώτα χρόνια του Γυμνασίου απουσίαζε καθότι ντροπαλός, και συγκρατημένος δεν ανοιγόμουν με τα κορίτσια… προτιμούσα να την παίζω μόνος με τσόντες ή να παίρνω μάτι τις διάφορες φιλενάδες της μάνας μου ή της αδερφής μου που έρχονταν κατά καιρούς στο σπίτι.
Μία από αυτές ήταν και η κυρία Όλγα ή το Ολγάκι όπως συνήθιζε να το λέει ο κυρ Γιάννης, ο πατέρας μου. Το Ολγάκι ήταν 43 χρονών, μέτριο στο ύψος, αλλά με τα πιασίματα της και με κάτι βυζάρες… τρέλα! Ήταν πρωταγωνίστρια σε άπειρες μαλακίες μου αλλά ποτέ δεν έδωσε την παραμικρή αφορμή. Κυρία η Όλγα. Ήταν καθηγήτρια στο επάγγελμα, μαθηματικός παρακαλώ.
Στο Λύκειο που άρχισα να πηγαίνω παίρναμε το λεωφορείο της επιστροφής μαζί και έτσι μόλις πήγαινα στο σπίτι είχα ένα νέο θέμα για μαλακία. Έπαιρνα μάτι από το πουκάμισο ανάμεσα από το κουμπιά τις άσπρες σαν γάλα βυζάρες και τρελαινόμουν. Πρέπει να το κατάλαβε η ρουφιάνα γιατί μια μέρα, εκεί που έπαιρνα το μάτι μου, γυρνάει και μου λέει:
- «Τι κάνεις Νικολάκη»
- «Καλά κυρία Όλγα… Μμμμ… καλά… εεεε… Ναι, εσείς;»
- «Κι εγώ καλά Νικολάκη…»
Ήθελα να ανοίξει η γη να χαθώ. Πέρασαν μερικές μέρες χωρίς να κάνω ματάκι και το κατάλαβε ότι την απέφευγα και μια μέρα μου λέει:
- «Νίκο αν χρειαστείς κάτι στα μαθηματικά μην το σκέφτεσαι, μπορώ να σε βοηθήσω…»
Αυτό ήταν… Εκείνη την ημέρα τράβηξα πέντε μαλακίες. Έπλαθα σενάρια με το μυαλό μου και του έδωσα και κατάλαβε. Ώσπου μια μέρα δεν άντεξα… Πήρα τα βιβλία μου και πήγα στο σπίτι της κυρίας Όλγας.
Με υποδέχτηκε με χαρά. Κρίμα γιατί ήταν και ο άντρας της εκεί. Πήγαμε στο γραφείο να μου λύσει τις απορίες που είχα. Εγώ μόνο στο μάθημα δεν πρόσεξα. Φορούσε ένα κολλητό μπλουζάκι να διαγράφονται οι ρώγες και μια σχετικά κοντή φούστα. Τρελάθηκα! Φεύγοντας μου λέει:
- «Μπορείς να έρθεις το Σάββατο. Θα είμαστε μόνοι και θα κάνουμε καλύτερο μάθημα».
Τρελάθηκα και περίμενα το Σάββατο σαν τρελός! Έκανα το μπανάκι μου, αρωματίστηκα και να ‘σου ο Νικολάκης στο σπίτι της κυρίας Όλγας…
- «Βρε καλώς τον! Σε περίμενα…»
Φορούσε μόνο τη ρόμπα της και μόλις την είδα κόντεψα να χύσω επιτόπου! Καθίσαμε και αρχίσαμε… Εγώ μόνο το μάθημα δεν πρόσεξα. Εκεί που μιλούσε είχε ανοίξει και η ρόμπα και έβλεπα το περίγραμμα από τη ρώγα της. Ο πούτσος μου είχε τρελαθεί! Το πήρε χαμπάρι…
- «Νικολάκη… Έχουμε καύλες αγοράκι μου;»
- «Εεεεεεεεεε… να… ξέρεις…. Εεεεεε…»
- «Τόση ώρα έχεις τρελαθεί να παίρνεις μάτι και τώρα έχασες τη μιλιά σου; Σου αρέσει αυτό που βλέπεις;»
- «Ναι! Με τρελαίνει…!»
Και κάνω λίγο πίσω ώστε να δει το φούσκωμα στο παντελόνι…
- «Αααα, Νικολάκη… Τι έχουμε εδώ;»
Αρχίζει να μου χαϊδεύει τον πούτσο πάνω από το παντελόνι. Έχω παγώσει…! Δεν κουνιέμαι καθόλου ενώ κοντεύω να σκάσω από την καύλα. Τον βγάζει έξω από το τζιν και τον τρομπάρει. Σε ένα λεπτό έχω χύσει!
- «Δεν τελειώσαμε μικρέ…», μου λέει.
Παίρνει τον πούτσο μου στο στόμα. Μου χάιδευε τα αρχίδια και ρουφούσε το καυλί μου το οποίο δεν έχασε καθόλου τη σκληράδα του, παρόλο που είχα χύσει. Άρχισα δειλά - δειλά να της χουφτώνω τις βυζάρες.
Επιτέλους το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Με μια κίνηση πετάει την ρόμπα και μένει γυμνή…! Η θεσπέσια και ξυρισμένη μουνάρα της είναι εκεί και με περιμένει… Σηκώνεται και ξαπλώνει στο πάτωμα.
- «Έλα Νικολάκη να δούμε τι ξέρεις…»
Πέφτω με τα μούτρα και ρουφάω τη μούνα της. Γλείφω όσο καλύτερα μπορώ. Έχω χώσει όλη μου τη μούρη στη μουνάρα της. Εκείνη έχει αρχίζει να έχει σπασμούς…
- «Έλα Νικολάκη… Χώσε μου τον πούτσαρο σου! Δεν το βλέπεις; Λιώνω…»
Δεν ήθελα να το ξανακούσω… ανεβαίνω αμέσως επάνω της. Το Ολγάκι μου πιάνει τον πούτσο και τον οδηγεί στην πύλη του παραδείσου… Αυτό ήταν… Χύσαμε και οι δύο μαζί.
- «Νικολάκη μου από δω και πέρα κάθε Σάββατο μάθημα… έτσι;»
Ο έρωτας τα τρία πρώτα χρόνια του Γυμνασίου απουσίαζε καθότι ντροπαλός, και συγκρατημένος δεν ανοιγόμουν με τα κορίτσια… προτιμούσα να την παίζω μόνος με τσόντες ή να παίρνω μάτι τις διάφορες φιλενάδες της μάνας μου ή της αδερφής μου που έρχονταν κατά καιρούς στο σπίτι.
Μία από αυτές ήταν και η κυρία Όλγα ή το Ολγάκι όπως συνήθιζε να το λέει ο κυρ Γιάννης, ο πατέρας μου. Το Ολγάκι ήταν 43 χρονών, μέτριο στο ύψος, αλλά με τα πιασίματα της και με κάτι βυζάρες… τρέλα! Ήταν πρωταγωνίστρια σε άπειρες μαλακίες μου αλλά ποτέ δεν έδωσε την παραμικρή αφορμή. Κυρία η Όλγα. Ήταν καθηγήτρια στο επάγγελμα, μαθηματικός παρακαλώ.
Στο Λύκειο που άρχισα να πηγαίνω παίρναμε το λεωφορείο της επιστροφής μαζί και έτσι μόλις πήγαινα στο σπίτι είχα ένα νέο θέμα για μαλακία. Έπαιρνα μάτι από το πουκάμισο ανάμεσα από το κουμπιά τις άσπρες σαν γάλα βυζάρες και τρελαινόμουν. Πρέπει να το κατάλαβε η ρουφιάνα γιατί μια μέρα, εκεί που έπαιρνα το μάτι μου, γυρνάει και μου λέει:
- «Τι κάνεις Νικολάκη»
- «Καλά κυρία Όλγα… Μμμμ… καλά… εεεε… Ναι, εσείς;»
- «Κι εγώ καλά Νικολάκη…»
Ήθελα να ανοίξει η γη να χαθώ. Πέρασαν μερικές μέρες χωρίς να κάνω ματάκι και το κατάλαβε ότι την απέφευγα και μια μέρα μου λέει:
- «Νίκο αν χρειαστείς κάτι στα μαθηματικά μην το σκέφτεσαι, μπορώ να σε βοηθήσω…»
Αυτό ήταν… Εκείνη την ημέρα τράβηξα πέντε μαλακίες. Έπλαθα σενάρια με το μυαλό μου και του έδωσα και κατάλαβε. Ώσπου μια μέρα δεν άντεξα… Πήρα τα βιβλία μου και πήγα στο σπίτι της κυρίας Όλγας.
Με υποδέχτηκε με χαρά. Κρίμα γιατί ήταν και ο άντρας της εκεί. Πήγαμε στο γραφείο να μου λύσει τις απορίες που είχα. Εγώ μόνο στο μάθημα δεν πρόσεξα. Φορούσε ένα κολλητό μπλουζάκι να διαγράφονται οι ρώγες και μια σχετικά κοντή φούστα. Τρελάθηκα! Φεύγοντας μου λέει:
- «Μπορείς να έρθεις το Σάββατο. Θα είμαστε μόνοι και θα κάνουμε καλύτερο μάθημα».
Τρελάθηκα και περίμενα το Σάββατο σαν τρελός! Έκανα το μπανάκι μου, αρωματίστηκα και να ‘σου ο Νικολάκης στο σπίτι της κυρίας Όλγας…
- «Βρε καλώς τον! Σε περίμενα…»
Φορούσε μόνο τη ρόμπα της και μόλις την είδα κόντεψα να χύσω επιτόπου! Καθίσαμε και αρχίσαμε… Εγώ μόνο το μάθημα δεν πρόσεξα. Εκεί που μιλούσε είχε ανοίξει και η ρόμπα και έβλεπα το περίγραμμα από τη ρώγα της. Ο πούτσος μου είχε τρελαθεί! Το πήρε χαμπάρι…
- «Νικολάκη… Έχουμε καύλες αγοράκι μου;»
- «Εεεεεεεεεε… να… ξέρεις…. Εεεεεε…»
- «Τόση ώρα έχεις τρελαθεί να παίρνεις μάτι και τώρα έχασες τη μιλιά σου; Σου αρέσει αυτό που βλέπεις;»
- «Ναι! Με τρελαίνει…!»
Και κάνω λίγο πίσω ώστε να δει το φούσκωμα στο παντελόνι…
- «Αααα, Νικολάκη… Τι έχουμε εδώ;»
Αρχίζει να μου χαϊδεύει τον πούτσο πάνω από το παντελόνι. Έχω παγώσει…! Δεν κουνιέμαι καθόλου ενώ κοντεύω να σκάσω από την καύλα. Τον βγάζει έξω από το τζιν και τον τρομπάρει. Σε ένα λεπτό έχω χύσει!
- «Δεν τελειώσαμε μικρέ…», μου λέει.
Παίρνει τον πούτσο μου στο στόμα. Μου χάιδευε τα αρχίδια και ρουφούσε το καυλί μου το οποίο δεν έχασε καθόλου τη σκληράδα του, παρόλο που είχα χύσει. Άρχισα δειλά - δειλά να της χουφτώνω τις βυζάρες.
Επιτέλους το όνειρο έγινε πραγματικότητα! Με μια κίνηση πετάει την ρόμπα και μένει γυμνή…! Η θεσπέσια και ξυρισμένη μουνάρα της είναι εκεί και με περιμένει… Σηκώνεται και ξαπλώνει στο πάτωμα.
- «Έλα Νικολάκη να δούμε τι ξέρεις…»
Πέφτω με τα μούτρα και ρουφάω τη μούνα της. Γλείφω όσο καλύτερα μπορώ. Έχω χώσει όλη μου τη μούρη στη μουνάρα της. Εκείνη έχει αρχίζει να έχει σπασμούς…
- «Έλα Νικολάκη… Χώσε μου τον πούτσαρο σου! Δεν το βλέπεις; Λιώνω…»
Δεν ήθελα να το ξανακούσω… ανεβαίνω αμέσως επάνω της. Το Ολγάκι μου πιάνει τον πούτσο και τον οδηγεί στην πύλη του παραδείσου… Αυτό ήταν… Χύσαμε και οι δύο μαζί.
- «Νικολάκη μου από δω και πέρα κάθε Σάββατο μάθημα… έτσι;»
(Copyright protected OW ref: 8718)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.