Ο κολλητός μου Νίκος την τελευταία περίοδο έχει προχωρήσει με την κοπέλα του Ζωή και ετοιμάζονται να συγκατοικήσουν. Εγώ, αντιθέτως, μπακούρι με γεμάτα αρχίδια και κάθε μέρα τον κάνω λάστιχο χαζεύοντας σε ιστοσελίδες με ερωτικά βίντεο. Προτιμώ τα ερασιτεχνικά βιντεάκια και αν είναι ελληνικά ακόμα καλύτερα.
Σε μια ακόμη τέτοια βραδιά που είπα να ξεφουσκώσουν τα μπαλάκια, πέφτω σε ένα ελληνικό βίντεο με τίτλο «Αγαπώντας την...από πίσω». Τίτλος με προοπτικές. Ξεκινάω το έργο μου, ξεκινά η προβολή και το σενάριο είναι μια κορμάρα να λικνίζεται και ένας τύπος με χοντρό εργαλείο να της ανοίγει την πίσω πόρτα της αρχικά με τα δάκτυλα του και στην συνέχεια να την καρφώνει.
Κλασσικό βίντεο , χωρίς να φαίνονται πρόσωπα κλπ, αλλά κάτι οικείο μου έφερνε η φωνή της κοπέλας. Ώσπου μπίνγκο! Καταπληκτικό σκηνοθετικό πλάνο με καθρέφτισμα του ζευγαριού στον καθρέφτη του δωματίου. Η Ζωή είναι αυτή; Άπειρα stop και play μέχρι που ήμουν βέβαιος ότι ο κώλος της Ζωής ήταν αυτός που είχε παραβιαστεί.
Τώρα έχουμε δίλημμα. Τα ξερνάω όλα στο Νικολάκη ή μούγκα; Πάντως με το βίντεο δεν άντεξα και πολύ και ξαλάφρωσα χύνοντας σαν τρελός. Αφού ηρέμησε το κάτω κεφάλι, το πάνω κεφάλι δε μπορούσε να ξεκολλήσει από το ξέσκισμα της Ζωής, οπότε σκάω μήνυμα στην Ζωή με link το βίντεο. «Σου λέει κάτι;». Τηλέφωνο σχεδόν αμέσως.
«Πρέπει να σε δω. Το είπες;»
«Όχι ακόμα» απαντώ.
«Πριν κάνεις κάτι θέλω να μιλήσουμε».
«Οκ»
και κανονίζουμε για καφέ σε μέρος μακριά από τα στέκια μας. Κοντολογίς το βίντεο απ’ ότι μου είπε, το τράβηξε πρώην της και δεν ήθελε να το πω στον Νίκο κλπ, μιας και πήγαιναν σοβαρά.
- Από εμένα ότι θες. Μόνο μην το πεις!
Τι με έπιασε και της είπα:
- Θέλω να σου κάνω τα ίδια και χειρότερα.
Η αρχική της έκπληξη, ακολούθησε μια κατάφαση του στυλ…
Οκ. Να γίνει, να τελειώσει…
οπότε χωρίς πολλά-πολλά κανονίσαμε για την εν λόγω βραδιά στο σπίτι μου. Η Ζωή είχε βρει δικαιολογία και ήρθε στην ώρα της. Την περίμενα και είχα βάλει στο laptop να παίζει συνέχεια το βίντεο της. Μόλις το είδε έκανε έναν μορφασμό και μου λέει:
- Δεν το βαρέθηκες;
- Εννοείται πως όχι. Έχω βαρέσει αμέτρητες μαλακίες με την κωλάρα σου.
Η πουτάνα κολακεύτηκε με το άγαρμπο σχόλιο μου και μου απαντά:
- Το live είναι καλύτερο...
και αρχίζει να γδύνεται. Τέλειο σώμα, απίθανες καμπύλες και επιδερμίδα με τέλειο άρωμα και υφή. Άρχισα να τη φιλάω στο λαιμό, να της γλείφω το στήθος, την κοιλιά και η γλώσσα μου να καταλήγει στο μουνί της. Ήρθε έτοιμη. Ξυρισμένο, περιποιημένο και υγρό. Έτοιμο για πούτσα. Μπήκα μέσα της και τη γαμούσα σιγά-σιγά. Επιτέλους γαμούσα μετά από καιρό. Τα αρχίδια μου κόντευαν να σπάσουν με την δύναμη που κτυπούσαν τα μουνόχειλα της, καθώς μπαινόβγαινα μέσα της. Τα βογκητά της γινόταν όλο και εντονότερα. Βάζω τα πόδια της στους ώμους μου και συνεχίζω με μεγαλύτερη ένταση. Νιώθω να μπαίνω βαθύτερα και τη Ζωή να βογκάει στο αυτί μου. Έφυγε η πρώτη δόση σπέρματος στο βάθος του μουνιού της.
- Άλλα δεν είχαμε πει;…
λέει η Ζωή και αρχίζει ένα καταπληκτικό τσιμπούκι. Είχα καιρό να πηδήξω και η πίπα της Ζωής δεν άργησε να μου τον σηκώσει όπως πριν. Σειρά πλέον είχε ο κώλος της. Ιδρωμένος από το προηγούμενο γαμήσι και δουλεμένος για τα καλά δεν άργησε να ετοιμαστεί με λίγο σάλιο και δάκτυλα. Έβαλε και πάλι τα πόδια της στους ώμους μου αλλά πλέον ο πούτσος μου χώθηκε στην πίσω πόρτα της. Περίμενα να δυσκολευτώ περισσότερο αλλά ο σφικτήρας της μόνο σφικτός δεν ήταν. «Καλοπερνάει ο Νίκος…» σκέφτηκα, αλλά στην τελική ανάλυση τέτοια κωλάρα δεν πρέπει να τη χαίρεται μόνο ένας.
- Πολύ δουλεμένο το κωλαράκι σου Ζωή.
- Σκάσε και κάνε την δουλειά σου… απαντά.
Με ενόχλησε το «Σκάσε» της Ζωής. Συνέχισα να πιέζω για να μπει βαθύτερα ο πούτσος μου και ο κώλος της Ζωής τον δεχόταν με ευκολία. Η Ζωή βέβαια αντιδρούσε με το όλο σκηνικό, αλλά είχε μπλέξει.
- Σε γαμάει έτσι ο φίλος μου;
- Ναι ρε! Με ξεκωλιάζει κάθε μέρα… συνέχισε η Ζωή με το επιθετικό της ύφος.
Ώρα για αλλαγή στάσης. Στα τέσσερα πλέον η Ζωή και εγώ να τη γαμάω στα όρθια. Η αλλαγή στάσης ήταν σαν επανεκκίνηση για μένα. Ένιωθα πως θα μπορούσα να τη γαμάω για ώρες. Συνέχισα με σταθερό ρυθμό να μπαινοβγαίνω στο κωλαράκι της.
- Θα χύσεις καμιά ώρα;… φωνάζει η Ζωή.
- Δε σου αρέσει ε;
- …
- Λέγε μωρή! Σου αρέσει να σε γαμάω;
- ….
- Λέγε!...
ούρλιαξα σχεδόν. Την κρατούσα σφιχτά από την μέση, αλλά της αρπάζω τα μαλλιά με το ένα χέρι και της τα τραβάω.
- Άσε με… άσε με σε παρακαλώ… τέλειωσε!
Πλέον δεν ήταν τόσο επιθετική, αλλά ο λυγμός της με μπέρδεψε. Ήταν σαν να γούσταρε και πλέον είχε και αυτή δίλημμα. Γαμήσι υποχρέωση ή γαμήσι απόλαυση; Συνέχισα σε χαμηλότερους ρυθμούς και άφησα τα μαλλιά της. Βγήκα από μέσα της, ξάπλωσα δίπλα της και της ψιθυρίζω στο αυτί:
- Άμα θέλεις να τελειώσει πρέπει να είσαι πιο ενεργή. Ανέβα…
και η Ζωή με καβάλησε, άρπαξε τον πούτσο μου και τον έβαλε στο μουνί της. Είχα την εντύπωση πως πλέον το παιχνίδι είχε αλλάξει. Η Ζωή ανεβοκατέβαινε στον πούτσο μου και στηριζόταν με τα χέρια της στο κρεβάτι. Είχε φέρει το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου σε σημείο να νιώθω την ανάσα της. Βαριανάσαινε και τα μάγουλά της είχαν κοκκινίσει. Οι ανάσες της γινόταν κοφτές. Δεν το πίστευα. Η Ζωή το απολάμβανε. Της χάιδευα το στήθος, έγλειφα τις ρώγες της, χάιδευα το κωλαράκι της. Η Ζωή είχε αφεθεί στο χορό της. Συγχρονίστηκα με τις κινήσεις του κορμιού της. Δεν ήθελα απλά να την γαμήσω. Το είχα κάνει άλλωστε. Ήθελα να το απολαύσει.
Τέντωνα την μέση μου ώστε η διείσδυσή μου να είναι όσο το δυνατόν πιο μεγάλη. Βασικά ήθελα να την ικανοποιήσω. Ίσως να μετάνιωσα που της φέρθηκα έτσι. Αλλά η συμπεριφορά μου ήταν αυτή που μας οδήγησε να ενώσουμε τα κορμιά μας, έστω υπό τέτοιες συνθήκες. Στο δωμάτιο δεν ακουγόταν λέξεις, φωνές ή κάτι άλλο που να προδίδει ένταση. Δύο εραστές που ήθελαν να ενωθούν. Δύο κορμιά που αναζητούσαν επαφή. «Γιατί να γίνουν όλα αυτά; Έπρεπε να την απειλήσω για να κάνουμε έρωτα;», σκέφτηκα. Ακόμα κι εγώ αφέθηκα στο ερωτικό παιχνίδι. Μετάνιωσα για τον εκβιασμό, τα ειρωνικά σχόλια, τις φράσεις τύπου σενάριο τσόντας. Ίσως να μην άξιζε τέτοια συμπεριφορά στη Ζωή. Έμπλεξα τα χέρια μου στα μαλλιά της. Της χάιδευα το κεφάλι, ενώ αυτή συνέχιζε τον ερωτικό χορό της. Το κορμί της είχε χαλαρώσει. Σήκωσα τον κορμό μου και ένωσα τα χείλη μου με τα δικά της.
Ξαφνιάστηκε. Κοιταχτήκαμε κατάματα. Για δευτερόλεπτα ήταν, αλλά μου φάνηκαν αιώνες. Χιλιάδες σκέψεις, χιλιάδες υποθέσεις, χιλιάδες σενάρια. Αγωνία για την αντίδρασή της. Μήπως τα χάλασα όλα; Προχώρησα αρκετά; Μήπως… μήπως;
Σκύβει και με φιλάει. Τα χείλη μας πλέον ήταν ένα. Επανήλθε άλλου είδους ερωτική ένταση. Δύο εραστές που πλέον προσπαθούσαν να επιβληθούν ερωτικά. Μια συνεχής ερωτική πάλη. Ο ρυθμός της έγινε πιο έντονος, τα χέρια μου είχαν κολλήσει στα οπίσθιά της μέχρι που είχαμε την ταυτόχρονη ερωτική μας έκρηξη.
Ξέπνοη πέφτει πάνω μου και την αγκαλιάζω σφιχτά. Κούρνιασε στην αγκαλιά μου. Μείναμε έτσι για αρκετή ώρα. Τα ιδρωμένα κορμιά μας είχαν ενωθεί. Δεν ήθελα να την αφήσω. Δεν ήθελα να φύγει.
- Μη φύγεις, της είπα. Μείνε σε παρακαλώ.
Δεν απάντησε. Με κοίταξε απλά στα μάτια. Ας μπορούσα να ήμουν στο μυαλό της, έστω για εκείνη μόνο τη στιγμή. Να μπορούσα να δω με τα μάτια της, να διαβάσω τις σκέψεις της, να καταλάβω τι αισθάνεται εκείνη την στιγμή. Αναστέναξε βαθιά σα να προσπαθούσε με μια εκπνοή να διώξει όλες τις έγνοιες.
- Τι κάναμε;…
κατάφερε να ψιθυρίσει…
- Σίγουρα κάτι που άρεσε και τους δύο…
απάντησα. Προσπάθησα να πω κάτι που θα την ηρεμούσε, κάτι που θα την κρατούσε μαζί μου.
- Μείνε εδώ απόψε… της ξαναείπα.
- Ξέρεις πως δεν μπορώ.
Άλλη μια μάχη του Θέλω με το Πρέπει. Της Λογικής με το Πάθος. Αλλά όταν δύο κορμιά ενώνονται με τέτοιο τρόπο, αξίζει να υπερτερήσει η Λογική; Θυμήθηκα τους στίχους από ένα τραγούδι…
«Τι κι αν είσαι λάθος… Πότε νίκησε – πες μου – η λογική το πάθος;». Πόσο ταίριαζαν στην περίπτωσή μας…
- Ξέρω ότι θέλεις να μείνεις. Μη φύγεις…
σχεδόν δακρυσμένος επαναλαμβάνομαι. Κι άλλος αναστεναγμός από την Ζωή. Δεν απάντησε. Απλά μείναμε αγκαλιασμένοι. Το παιχνίδι είχε αλλάξει όρους. Η εκμετάλλευση κατέληξε σε κάτι αγνό. Σε κάτι φυσιολογικό…
Με τη Ζωή μείναμε μαζί. Έχασα φυσικά ένα φίλο, αλλά κέρδισα κάτι σημαντικότερο…
Copyright protected OW ref: 165966
Σε μια ακόμη τέτοια βραδιά που είπα να ξεφουσκώσουν τα μπαλάκια, πέφτω σε ένα ελληνικό βίντεο με τίτλο «Αγαπώντας την...από πίσω». Τίτλος με προοπτικές. Ξεκινάω το έργο μου, ξεκινά η προβολή και το σενάριο είναι μια κορμάρα να λικνίζεται και ένας τύπος με χοντρό εργαλείο να της ανοίγει την πίσω πόρτα της αρχικά με τα δάκτυλα του και στην συνέχεια να την καρφώνει.
Κλασσικό βίντεο , χωρίς να φαίνονται πρόσωπα κλπ, αλλά κάτι οικείο μου έφερνε η φωνή της κοπέλας. Ώσπου μπίνγκο! Καταπληκτικό σκηνοθετικό πλάνο με καθρέφτισμα του ζευγαριού στον καθρέφτη του δωματίου. Η Ζωή είναι αυτή; Άπειρα stop και play μέχρι που ήμουν βέβαιος ότι ο κώλος της Ζωής ήταν αυτός που είχε παραβιαστεί.
Τώρα έχουμε δίλημμα. Τα ξερνάω όλα στο Νικολάκη ή μούγκα; Πάντως με το βίντεο δεν άντεξα και πολύ και ξαλάφρωσα χύνοντας σαν τρελός. Αφού ηρέμησε το κάτω κεφάλι, το πάνω κεφάλι δε μπορούσε να ξεκολλήσει από το ξέσκισμα της Ζωής, οπότε σκάω μήνυμα στην Ζωή με link το βίντεο. «Σου λέει κάτι;». Τηλέφωνο σχεδόν αμέσως.
«Πρέπει να σε δω. Το είπες;»
«Όχι ακόμα» απαντώ.
«Πριν κάνεις κάτι θέλω να μιλήσουμε».
«Οκ»
και κανονίζουμε για καφέ σε μέρος μακριά από τα στέκια μας. Κοντολογίς το βίντεο απ’ ότι μου είπε, το τράβηξε πρώην της και δεν ήθελε να το πω στον Νίκο κλπ, μιας και πήγαιναν σοβαρά.
- Από εμένα ότι θες. Μόνο μην το πεις!
Τι με έπιασε και της είπα:
- Θέλω να σου κάνω τα ίδια και χειρότερα.
Η αρχική της έκπληξη, ακολούθησε μια κατάφαση του στυλ…
Οκ. Να γίνει, να τελειώσει…
οπότε χωρίς πολλά-πολλά κανονίσαμε για την εν λόγω βραδιά στο σπίτι μου. Η Ζωή είχε βρει δικαιολογία και ήρθε στην ώρα της. Την περίμενα και είχα βάλει στο laptop να παίζει συνέχεια το βίντεο της. Μόλις το είδε έκανε έναν μορφασμό και μου λέει:
- Δεν το βαρέθηκες;
- Εννοείται πως όχι. Έχω βαρέσει αμέτρητες μαλακίες με την κωλάρα σου.
Η πουτάνα κολακεύτηκε με το άγαρμπο σχόλιο μου και μου απαντά:
- Το live είναι καλύτερο...
και αρχίζει να γδύνεται. Τέλειο σώμα, απίθανες καμπύλες και επιδερμίδα με τέλειο άρωμα και υφή. Άρχισα να τη φιλάω στο λαιμό, να της γλείφω το στήθος, την κοιλιά και η γλώσσα μου να καταλήγει στο μουνί της. Ήρθε έτοιμη. Ξυρισμένο, περιποιημένο και υγρό. Έτοιμο για πούτσα. Μπήκα μέσα της και τη γαμούσα σιγά-σιγά. Επιτέλους γαμούσα μετά από καιρό. Τα αρχίδια μου κόντευαν να σπάσουν με την δύναμη που κτυπούσαν τα μουνόχειλα της, καθώς μπαινόβγαινα μέσα της. Τα βογκητά της γινόταν όλο και εντονότερα. Βάζω τα πόδια της στους ώμους μου και συνεχίζω με μεγαλύτερη ένταση. Νιώθω να μπαίνω βαθύτερα και τη Ζωή να βογκάει στο αυτί μου. Έφυγε η πρώτη δόση σπέρματος στο βάθος του μουνιού της.
- Άλλα δεν είχαμε πει;…
λέει η Ζωή και αρχίζει ένα καταπληκτικό τσιμπούκι. Είχα καιρό να πηδήξω και η πίπα της Ζωής δεν άργησε να μου τον σηκώσει όπως πριν. Σειρά πλέον είχε ο κώλος της. Ιδρωμένος από το προηγούμενο γαμήσι και δουλεμένος για τα καλά δεν άργησε να ετοιμαστεί με λίγο σάλιο και δάκτυλα. Έβαλε και πάλι τα πόδια της στους ώμους μου αλλά πλέον ο πούτσος μου χώθηκε στην πίσω πόρτα της. Περίμενα να δυσκολευτώ περισσότερο αλλά ο σφικτήρας της μόνο σφικτός δεν ήταν. «Καλοπερνάει ο Νίκος…» σκέφτηκα, αλλά στην τελική ανάλυση τέτοια κωλάρα δεν πρέπει να τη χαίρεται μόνο ένας.
- Πολύ δουλεμένο το κωλαράκι σου Ζωή.
- Σκάσε και κάνε την δουλειά σου… απαντά.
Με ενόχλησε το «Σκάσε» της Ζωής. Συνέχισα να πιέζω για να μπει βαθύτερα ο πούτσος μου και ο κώλος της Ζωής τον δεχόταν με ευκολία. Η Ζωή βέβαια αντιδρούσε με το όλο σκηνικό, αλλά είχε μπλέξει.
- Σε γαμάει έτσι ο φίλος μου;
- Ναι ρε! Με ξεκωλιάζει κάθε μέρα… συνέχισε η Ζωή με το επιθετικό της ύφος.
Ώρα για αλλαγή στάσης. Στα τέσσερα πλέον η Ζωή και εγώ να τη γαμάω στα όρθια. Η αλλαγή στάσης ήταν σαν επανεκκίνηση για μένα. Ένιωθα πως θα μπορούσα να τη γαμάω για ώρες. Συνέχισα με σταθερό ρυθμό να μπαινοβγαίνω στο κωλαράκι της.
- Θα χύσεις καμιά ώρα;… φωνάζει η Ζωή.
- Δε σου αρέσει ε;
- …
- Λέγε μωρή! Σου αρέσει να σε γαμάω;
- ….
- Λέγε!...
ούρλιαξα σχεδόν. Την κρατούσα σφιχτά από την μέση, αλλά της αρπάζω τα μαλλιά με το ένα χέρι και της τα τραβάω.
- Άσε με… άσε με σε παρακαλώ… τέλειωσε!
Πλέον δεν ήταν τόσο επιθετική, αλλά ο λυγμός της με μπέρδεψε. Ήταν σαν να γούσταρε και πλέον είχε και αυτή δίλημμα. Γαμήσι υποχρέωση ή γαμήσι απόλαυση; Συνέχισα σε χαμηλότερους ρυθμούς και άφησα τα μαλλιά της. Βγήκα από μέσα της, ξάπλωσα δίπλα της και της ψιθυρίζω στο αυτί:
- Άμα θέλεις να τελειώσει πρέπει να είσαι πιο ενεργή. Ανέβα…
και η Ζωή με καβάλησε, άρπαξε τον πούτσο μου και τον έβαλε στο μουνί της. Είχα την εντύπωση πως πλέον το παιχνίδι είχε αλλάξει. Η Ζωή ανεβοκατέβαινε στον πούτσο μου και στηριζόταν με τα χέρια της στο κρεβάτι. Είχε φέρει το πρόσωπό της πολύ κοντά στο δικό μου σε σημείο να νιώθω την ανάσα της. Βαριανάσαινε και τα μάγουλά της είχαν κοκκινίσει. Οι ανάσες της γινόταν κοφτές. Δεν το πίστευα. Η Ζωή το απολάμβανε. Της χάιδευα το στήθος, έγλειφα τις ρώγες της, χάιδευα το κωλαράκι της. Η Ζωή είχε αφεθεί στο χορό της. Συγχρονίστηκα με τις κινήσεις του κορμιού της. Δεν ήθελα απλά να την γαμήσω. Το είχα κάνει άλλωστε. Ήθελα να το απολαύσει.
Τέντωνα την μέση μου ώστε η διείσδυσή μου να είναι όσο το δυνατόν πιο μεγάλη. Βασικά ήθελα να την ικανοποιήσω. Ίσως να μετάνιωσα που της φέρθηκα έτσι. Αλλά η συμπεριφορά μου ήταν αυτή που μας οδήγησε να ενώσουμε τα κορμιά μας, έστω υπό τέτοιες συνθήκες. Στο δωμάτιο δεν ακουγόταν λέξεις, φωνές ή κάτι άλλο που να προδίδει ένταση. Δύο εραστές που ήθελαν να ενωθούν. Δύο κορμιά που αναζητούσαν επαφή. «Γιατί να γίνουν όλα αυτά; Έπρεπε να την απειλήσω για να κάνουμε έρωτα;», σκέφτηκα. Ακόμα κι εγώ αφέθηκα στο ερωτικό παιχνίδι. Μετάνιωσα για τον εκβιασμό, τα ειρωνικά σχόλια, τις φράσεις τύπου σενάριο τσόντας. Ίσως να μην άξιζε τέτοια συμπεριφορά στη Ζωή. Έμπλεξα τα χέρια μου στα μαλλιά της. Της χάιδευα το κεφάλι, ενώ αυτή συνέχιζε τον ερωτικό χορό της. Το κορμί της είχε χαλαρώσει. Σήκωσα τον κορμό μου και ένωσα τα χείλη μου με τα δικά της.
Ξαφνιάστηκε. Κοιταχτήκαμε κατάματα. Για δευτερόλεπτα ήταν, αλλά μου φάνηκαν αιώνες. Χιλιάδες σκέψεις, χιλιάδες υποθέσεις, χιλιάδες σενάρια. Αγωνία για την αντίδρασή της. Μήπως τα χάλασα όλα; Προχώρησα αρκετά; Μήπως… μήπως;
Σκύβει και με φιλάει. Τα χείλη μας πλέον ήταν ένα. Επανήλθε άλλου είδους ερωτική ένταση. Δύο εραστές που πλέον προσπαθούσαν να επιβληθούν ερωτικά. Μια συνεχής ερωτική πάλη. Ο ρυθμός της έγινε πιο έντονος, τα χέρια μου είχαν κολλήσει στα οπίσθιά της μέχρι που είχαμε την ταυτόχρονη ερωτική μας έκρηξη.
Ξέπνοη πέφτει πάνω μου και την αγκαλιάζω σφιχτά. Κούρνιασε στην αγκαλιά μου. Μείναμε έτσι για αρκετή ώρα. Τα ιδρωμένα κορμιά μας είχαν ενωθεί. Δεν ήθελα να την αφήσω. Δεν ήθελα να φύγει.
- Μη φύγεις, της είπα. Μείνε σε παρακαλώ.
Δεν απάντησε. Με κοίταξε απλά στα μάτια. Ας μπορούσα να ήμουν στο μυαλό της, έστω για εκείνη μόνο τη στιγμή. Να μπορούσα να δω με τα μάτια της, να διαβάσω τις σκέψεις της, να καταλάβω τι αισθάνεται εκείνη την στιγμή. Αναστέναξε βαθιά σα να προσπαθούσε με μια εκπνοή να διώξει όλες τις έγνοιες.
- Τι κάναμε;…
κατάφερε να ψιθυρίσει…
- Σίγουρα κάτι που άρεσε και τους δύο…
απάντησα. Προσπάθησα να πω κάτι που θα την ηρεμούσε, κάτι που θα την κρατούσε μαζί μου.
- Μείνε εδώ απόψε… της ξαναείπα.
- Ξέρεις πως δεν μπορώ.
Άλλη μια μάχη του Θέλω με το Πρέπει. Της Λογικής με το Πάθος. Αλλά όταν δύο κορμιά ενώνονται με τέτοιο τρόπο, αξίζει να υπερτερήσει η Λογική; Θυμήθηκα τους στίχους από ένα τραγούδι…
«Τι κι αν είσαι λάθος… Πότε νίκησε – πες μου – η λογική το πάθος;». Πόσο ταίριαζαν στην περίπτωσή μας…
- Ξέρω ότι θέλεις να μείνεις. Μη φύγεις…
σχεδόν δακρυσμένος επαναλαμβάνομαι. Κι άλλος αναστεναγμός από την Ζωή. Δεν απάντησε. Απλά μείναμε αγκαλιασμένοι. Το παιχνίδι είχε αλλάξει όρους. Η εκμετάλλευση κατέληξε σε κάτι αγνό. Σε κάτι φυσιολογικό…
Με τη Ζωή μείναμε μαζί. Έχασα φυσικά ένα φίλο, αλλά κέρδισα κάτι σημαντικότερο…
Copyright protected OW ref: 165966
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.