Τον περασμένο Σεπτέμβριο μετακόμισε ακριβώς απέναντι μας ο Κώστας (φυσικά τότε δεν ήξερα το όνομά του), εργένης, γύρω στα 50. Η απόσταση που χωρίζει τα μπαλκόνια μας είναι περίπου 20-25 μέτρα, αν υπολογίζω σωστά.
Όλα ξεκίνησαν ένα βράδυ στα τέλη Σεπτεμβρίου, που τριγύριζα στο δωμάτιο μου με ένα ελαφρύ σατέν νυχτικάκι με τιραντάκια και είχα αναμμένο το φως από το πορτατίφ του κρεβατιού μου να φωτίζει το δωμάτιο, ενώ εγώ στεκόμουν κοιτάζοντας τον καθρέπτη μου όρθια μπροστά του. Ήταν εκεί που ένιωσα να με κοιτάζουν, δεν ξέρω πώς… και μέσα από τον καθρέπτη είδα κάτι να κινείται στο απέναντι διαμέρισμα του καινούριου γείτονα, μια σκιά, μια κουρτίνα που μετακινήθηκε.
Μετακινήθηκα μέσα στο δωμάτιό μου και κοίταξα απέναντι, όχι από τη μπαλκονόπορτα μου, αλλά από ένα πλαϊνό παράθυρο αυτή τη φορά. Στο μισοσκόταδο ήταν ο νέος γείτονας και στα χέρια του κρατούσε ένα ζευγάρι κιάλια και προσπαθούσε να βρει που είχα εξαφανιστεί. Με κοιτούσε με τα κιάλια! Πόσο καιρό; Τι έβλεπε; Ω Θεέ μου…
Την έκπληξη και το σοκ, διαδέχθηκε στην αρχή κάτι σαν φόβος. Μετά όμως ένιωσα μάλλον κολακευμένη, ότι έκανα έναν άντρα στην ηλικία του νέου γείτονα να έχει στηθεί και να προσπαθεί να με δει από κοντά με τα κιάλια, να με πάρει μάτι και ποιος ξέρει τι άλλο να κάνει.
Έχω συνηθίσει από πολύ μικρή να με κοιτάζουν λαίμαργα οι άντρες γύρω μου, αλλά ήταν η πρώτη φορά που κάποιος προσπαθούσε να μπει αδιάκριτα στο δωμάτιό μου, με κιάλια, προσπαθώντας να με δει σε ιδιαίτερες στιγμές μου και χωρίς εγώ να το ξέρω.
Στο μυαλό μου τρέχανε διάφορα. Να βγω στο μπαλκόνι και να τον βρίσω; Να το πω στον πατέρα μου και να γίνει χαμός; Να τον κάνω ρεζίλι στη γειτονιά; Να κλειδαμπαρώνω τα παράθυρά μου και να έχω πάντα κλειστές τις κουρτίνες; Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι στο χαρακτήρα μου.
Έτσι μετά το πρώτο σοκ αποφάσισα να συμμετάσχω στο παιχνίδι του. Να μη δείξω ότι τον πήρα είδηση και να του προσφέρω την παράσταση που έψαχνε, ξέροντας όμως ότι είναι εκεί και ότι κάποιος με κοιτάζει. Ελέγχοντας ανάλογα με τη διάθεσή μου κάθε φορά τι θα επιτρέπω να βλέπει και πόσο πειραχτήρι μπορούσα να γίνω. Φαντασιωνόμουν τον ερεθισμό που θα του προκαλούσα και τι θα έκανε εκεί για χάρη μου. Ναι, αυτό θα έκανα. Θα τον πλήρωνα με αργό βασανιστήριο.
Με τις σκέψεις αυτές μετακινήθηκα μέσα στο δωμάτιο και ξανά στήθηκα και πάλι μπροστά στον καθρέπτη μου. Είδα τη σκιά του να μετακινείται και πάλι εκεί απέναντι, μάλλον για να πάρει καλύτερη θέση και όντας χαρούμενος ίσως που το «θύμα» του ήταν ξανά στην κατάλληλη θέση.
Κοιτάχτηκα μέσα στον καθρέπτη και με αργές, απαλές κινήσεις κατέβασα τα τιραντάκια από το νυχτικάκι μου, συγκρατώντας το επάνω μου με το στήθος μου. Ήταν αρκετά κοντό και ήμουν σίγουρη ότι τώρα θα απολάμβανε τη θέα από τα μπούτια μου πίσω μέχρι ψηλά, Το τράβηξα λίγο προς τα επάνω, ξέροντας ότι τώρα του έδινα θέα από το γυμνό μου κωλαράκι, μέσα από το στρινγκάκι που φορούσα. Απολάμβανα την εικόνα μου μέσα στον καθρέπτη και σκεφτόμουν ότι κι εκείνος απολάμβανε την πίσω όψη μου και ίσως είχε αρχίσει ήδη να τον παίζει για χάρη μου.
Αφού έμεινα λίγη ώρα έτσι, μετά ξεκίνησα με αργές κινήσεις και σηκωμένα τα χέρια να βγάζω το νυχτικάκι πάνω από το κεφάλι μου. Τώρα μπορούσε να με δει μόνο με το στρινγκάκι μου. Ανατρίχιασα και ερεθίστηκα στη σκέψη αυτή. Χάιδεψα το στήθος μου και έστριψα αργά, μισόγυμνη και μετακινήθηκα στο ραδιοφωνάκι του δωματίου βάζοντας χορευτική μουσική και άρχισα ένα ερεθιστικό κούνημα μπροστά στον καθρέπτη, στο ρυθμό της μουσικής και χωρίς να πάψω να χαϊδεύω το στήθος μου, με τις ρώγες μου τώρα να έχουν γίνει πολύ σκληρές και ερεθισμένες. Το συνέχισα για κάμποση ώρα και μετά πήγα στο κρεβάτι μου έσβησα το πορτατίφ και βύθισα το δωμάτιο στο σκοτάδι.
Κοίταξα απέναντι και ήταν εκεί. Η σκιά του φαινόταν τώρα ξεκάθαρη δίπλα στη μπαλκονόπορτα του, δίπλα στην κουρτίνα του. Δε μπορούσα να διακρίνω τι φορούσε ή τι έκανε αλλά ήξερα ότι είχε απολαύσει το θέαμα.
Με τις σκέψεις αυτές πέταξα το στρινγκάκι μου και χώθηκα κάτω από το σεντόνι μου, ολόγυμνη και ερεθισμένη. Το χέρι μου έτρεξε πάλι στο στήθος μου και δάγκωσα τα χείλη μου, να πνίξω ένα βογκητό να ξεφύγει. Το άλλο μου χέρι έτρεξε στο μουνάκι μου. Ήμουν ήδη πολύ υγρή. Άρχισα να χαϊδεύομαι απαλά στην αρχή, αλλά σε λίγο οι ανάγκες μου έγιναν πιο άγριες και έχωσα τα δάχτυλα μου μέσα μου και γυρίζοντας μπρούμυτα πάνω στο κρεβάτι άρχισα να φτάνω σε οργασμό. Το παιχνίδι με είχε ερεθίσει και μένα και θα το συνέχιζα.
Πράγματι τους επόμενους μήνες ήταν αρκετά τα βράδια που έγιναν παρόμοια σκηνικά με το γείτονα. Άλλοτε δοκίμαζα τη γκαρνταρόμπα μου μπροστά στον καθρέπτη, αλλάζοντας διάφορα ρούχα, σορτσάκια, φουστίτσες, φορέματα, φόρμες ή κάνοντας παρέλαση με τα μαγιό ή τα εσώρουχά μου για χάρη του.
Ποτέ εντελώς γυμνή όμως, καθώς είχα πάντα τον φόβο μήπως χρησιμοποιήσει και κάμερα και με φωτογραφίσει γυμνή. Άλλοτε πάλι, με ελαφρύ ντύσιμο ή μισόγυμνη, χόρευα μπροστά στον καθρέπτη και πιο σπάνια, όταν το θάρρος μου έφτανε σε τρέλα, χαϊδευόμουν για αμοιβαία ικανοποίηση. Πολλές φορές η συνέχεια ήταν στο κρεβάτι μου όπου έβρισκα τη λύτρωση, κάποιες φορές με τα δάχτυλά μου και κάποιες χρησιμοποιώντας και το Αρπακτικό (το δονητή μου).
Κάποια μέρα τον είδα κι από κοντά. Ήταν τυχαία συνάντηση μέσα στο μίνι μάρκετ της γειτονιάς μας. Φορούσα ένα παντελόνι φόρμας γυμναστικής, που κολλούσε στο κορμί μου, αφήνοντας να διαγράφονται οι γραμμές μου και από πάνω ένα t-shirt χωρίς σουτιέν, με γυμνή μεσούλα κι ένα ελαφρύ ζακετάκι στο χρώμα του παντελονιού της φόρμας. Δε μου μίλησε, αλλά τριγύριζε γύρω μου όλη την ώρα που έμεινα μέσα στο κατάστημα, γδύνοντάς με με τα μάτια του, με κατακόκκινο το πρόσωπό του και έχοντας πάθει γλωσσοδέτη. Μού άρεσε. Οπτικά δεν ήταν άσχημος και κοιτάζοντάς τον από κοντά θυμήθηκα πόσες βραδιές του είχα προσφέρει τόσες παραστάσεις και μετά το είχα κάνει για χάρη του. Οι ρωγίτσες μου ανασηκώθηκαν και τον είδα ότι το πρόσεξε.
Μετά ήρθε η καραντίνα. Μέσα σε όλα τα άλλα έφερε και ερωτική ξεραΐλα. Με εξαίρεση την Εφούλα, που ερχόταν συχνά σπίτι ή πήγαινα στο δικό της και υπήρχε εμπιστοσύνη, ατομικά και οικογενειακά. Δεν υπήρχε τίποτε άλλο για μεγάλο διάστημα. Σχεδόν δύο μήνες χωρίς ερωτικές παραστάσεις πέρα από τις φαντασιώσεις και… το γείτονα.
Άρχισε να μου γίνεται εμμονή. Ήταν το μόνο αντρικό δείγμα, που γέμιζε το μυαλό μου και τη φαντασία μου για δύο σχεδόν μήνες. Και τότε το πήρα απόφαση. Θα το ρίσκαρα να κάνω κάτι μαζί του, απλά έπρεπε να βρω το πως και το πότε.
Το σχέδιο άρχισε να μπαίνει μπροστά τις τελευταίες μέρες. Οι γονείς μου έλειπαν πάντα τα πρωινά στην επιχείρησή μας, ενώ ο γείτονας φαίνεται ότι δεν πήγαινε στη δουλειά. Μάλιστα περνούσε αρκετή ώρα στο μπαλκόνι του, άλλοτε απλά χαζεύοντας, άλλοτε διαβάζοντας, άλλοτε ποτίζοντας λουλούδια και κλεφτοκοίταζε προς το μέρος μου, όταν έβγαινα στο μπαλκόνι. Πολλές φορές επίσης φρόντιζε να έρχεται κι αυτός στο μίνι μάρκετ, όταν με έβλεπε να πηγαίνω προς τα εκεί και έμενε μέχρι να φύγω, ακολουθώντας με μέχρι τα σπίτια μας. Είχαμε μάλιστα γνωριστεί και συστηθεί (τον έλεγαν Κώστα), αλλά μέχρι εκεί.
Εκείνο το πρωινό φορούσα μια μίνι κλος ανοιχτόχρωμη φουστίτσα, που ο αέρας ανασήκωνε και την κατέβαζα με το χέρι στη θέση της (όχι πάντα) κι από πάνω ένα σχεδόν λευκό μπλουζάκι με βαθύ μπούστο, που έμπαινε μέσα από τη φουστίτσα, τονίζοντας το στήθος μου. Από κάτω φορούσα ένα ολόσωμο φορμάκι σε ζαχαρί χρώμα, στράπλεξ επάνω, στρινγκάκι με κόπιτσα κάτω, χωρίς καλσόν.
Στο μπαλκόνι χαιρετηθήκαμε με τον Κώστα και του είπα ότι πάω για ψώνια και είπε ότι κι εκείνος θα έπαιρνε κάτι λίγα πράγματα που χρειαζόταν. Φόρεσα τη μάσκα μου και κατέβηκα βαδίζοντας αργά κατευθύνθηκα προς το μίνι μάρκετ, ενώ σε δύο λεπτά ήταν και ο Κώστας εκεί (κι αυτός με μάσκα). Ίσως και να του άρεσε αφού έκρυβε το τρακ του πίσω από τη μάσκα.
Φορτώθηκα λίγες παραπάνω τσάντες απ’ ότι συνήθως και έκανα ότι προβληματιζόμουν πώς θα τις πάω μέχρι το σπίτι. Φάνηκε ιππότης, όπως έλπιζα να κάνει και προθυμοποιήθηκε να με βοηθήσει. Κοντοστάθηκε στο ισόγειο έξω από το σπίτι μου και τον προσκάλεσα:
«Ε! αφού έκανες το καλό κάνε το μέχρι τέλους»… του είπα και χαμογέλασα ξεκλειδώνοντας.
Με ακολούθησε αμήχανα μέχρι το ασανσέρ και μπήκε μέσα όταν άνοιξα την πόρτα ακολουθώντας με μέχρι το ρετιρέ. Ήταν η πρώτη φορά που ήμασταν τόσο κοντά. Αυτός κοιτούσε το στήθος μου όσο πιο διακριτικά μπορούσε μέσα από τον καθρέπτη του ασανσέρ κι εγώ κλεφτά το πρόσωπό του μέσα από τη μάσκα. Ήταν πάλι κατακόκκινος και σίγουρα ερεθισμένος που ήμασταν τόσο κοντά μέσα σε ένα ασανσέρ.
Άνοιξα την πόρτα και ξεκλείδωσα το διαμέρισμα, προσκαλώντας τον να μπει. Έκλεισα την πόρτα και του πρότεινα να προσφέρω καφέ. Κάθισε στον καναπέ και πήγα στη κουζίνα να ετοιμάσω τον καφέ. Κοιτάχτηκα στον καθρέπτη. Ήμουν πράγματι λαχταριστή.
Τον σερβίρισα και κάθισα απέναντί του. Βγάλαμε τις μάσκες και αρχίσαμε να μιλάμε. Πόσων χρονών είμαι, τι κάνω, με τι ασχολούμαι, τι διαβάζω, τι ταινίες μου αρέσουν, το ζώδιο είμαι και άλλα τέτοια χιλιοειπωμένα. Εκείνος είχε κατάστημα οπτικών στο κέντρο της Αθήνας. Τώρα έπρεπε να γίνει το επόμενο βήμα.
Του πρότεινα να του δείξω το σπίτι και δέχτηκε. Του έκανα ξενάγηση στον όροφο που ήμασταν και μετά ανεβήκαμε στον επάνω όροφο να του δείξω και εκεί το σπίτι και το δωμάτιο μου (που βέβαια ήδη ήξερε πολύ καλά από τις βραδινές του οπτικές επισκέψεις εκεί). Στην εσωτερική σκάλα προηγήθηκα μερικά σκαλιά για να του δώσω το χρόνο να χαϊδέψει με το βλέμμα του τα μπούτια μου. Ένιωσα μια έξαψη να με καταλαμβάνει. Ήμουν μόνη μαζί του, με την αντρική φαντασίωση του τελευταίου διμήνου. Λίγο ήθελε να απλώσει το χέρι του και να με αγγίξει. Ερεθίστηκα και πιάστηκα από το γυάλινο κάγκελο, ενώ ένιωσα το χέρι του να με πιάνει από τη μέση αφού φάνηκε σαν να έχασα την ισορροπία. Γύρισα, του χαμογέλασα και ξανακοκκίνισε. Εκείνος ήταν πενηντάρης αλλά εγώ είχα τον έλεγχο της κατάστασης.
Φτάσαμε στο δωμάτιο μου και του το έδειξα. Ένα σέξι μαύρο νυχτικάκι μου ήταν πεταμένο πάνω στο κρεββάτι. Το μάζεψα σκύβοντας και το ακούμπησα σε μια πολυθρόνα, πιάνοντας τον να κοιτάζει πάλι τα γυμνά μου πόδια μέχρι ψηλά. Κοιτάξαμε από το παράθυρο απέναντι στο δικό του σπίτι και μετά πήγα μπροστά στον καθρέπτη μου. Στάθηκε πίσω μου, ήταν πολύ κοντά. Η αναπνοή και των δύο ακουγόταν. Έκλεισα τα μάτια κι ένιωσα την αναπνοή του στο σβέρκο μου. Ή τώρα ή ποτέ.
Έκανα ένα βήμα πίσω και τον ένιωσα να ακουμπάει σκληρός πάνω μου. Ένιωσα τις παλάμες του να έρχονται μπροστά και να αγγίζουν το στήθος μου πάνω από το λεπτό μπλουζάκι, χαϊδεύοντας τις ρωγίτσες μου που είχαν ανασηκωθεί αναζητώντας το χάδι του. Έσκυψε και ένιωσα τα χείλη του να με φιλάνε στο σβέρκο. Εκεί μπροστά στον καθρέπτη που τόσα βράδια με έπαιρνε μάτι. Δεν αντιστεκόμουν. Πήρε θάρρος. Τράβηξε τη μπλούζα μου μέσα από τη φουστίτσα και ανασηκώνοντας μου τα χέρια, μου την έβγαλε πάνω από το κεφάλι. Για τη φούστα τον βοήθησα εγώ χαλαρώνοντας τη στη μέση και αφήνοντάς την να πέσει στο πάτωμα. Είχα μείνει τώρα μόνο με το κορμάκι.
Με γύρισε προς το μέρος του και άρχισε να με φιλάει στα χείλη και στο λαιμό, ενώ τα χέρια του χάιδευαν το κορμί μου, κυρίως ζουλώντας το κωλαράκι μου και τραβώντας με πάνω του. Καύλα τόσων μηνών έβγαινε τώρα μπροστά στον καθρέπτη, αλλά όχι από μακριά με τα κιάλια, ούτε σαν φαντασίωση αλλά με την αφή, την ακοή και την όσφρηση να συμμετέχουν.
Κατέβασε το στράπλεξ κορμάκι μέχρι τον αφαλό μου κι άρχισε να γλείφει, να φιλάει και να δαγκώνει το στήθος μου, κάνοντας με να βογκήξω. Το όλο σκηνικό ήταν τρέλα, αλλά να που γινόταν πραγματικότητα.
Άρχισα να τον γδύνω και τον τράβηξα στο κρεβάτι μου. Ξάπλωσα με τα πόδια κάτω και για να του κάνω τη ζωή πιο εύκολη και να μην ψάχνει ξεκούμπωσα τη διακριτική κόπιτσα στο κάτω μέρος από το κορμάκι και το άνοιξα μπροστά.
Έπεσε με τα μούτρα στο μουνάκι μου και βούτηξε την γλώσσα του στα υγρά μου. Ήμασταν σε ντελίριο και οι δύο. Η γλώσσα του με γαμούσε με ρυθμό και το κορμί μου αναπηδούσε πάνω στο κρεβάτι μου. Δεν υπήρχε στο μυαλό τώρα ούτε καραντίνα, ούτε ιός, ούτε τίποτε. Μόνο εκτόνωση του πολύμηνου πάθους. Τον πλημμύρισα με τα υγρά μου καθώς έφτασα παραδομένη στο στόμα του.
Τον ένιωσα ικανοποιημένο. Ανασηκώθηκε και όπως ήμουν υγρή και μισοξαπλωμένη στο κρεβάτι, μου σήκωσε τα πόδια γύρω από τους ώμους του και γονατίζοντας πάνω στο κρεβάτι μου μπήκε βαθιά μέσα μου με τη μια. Δεν πόνεσα γιατί ήμουν ήδη πολύ υγρή. Άρχισε να με σφυροκοπάει διπλωμένη στα δύο και γέρνοντας το κορμί του πάνω μου. Το γυμνό μου στήθος άγγιζε το δικό του, το κορμάκι δεν μου το είχε καν βγάλει αλλά είχε γίνει μια λωρίδα μόνο γύρω από τη μέση μου, τα χείλη του αναζήτησαν τα δικά μου. Ήταν ακόμη γεμάτα με τα υγρά μου. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από το λαιμό του και ανταποκρίθηκα στα φιλιά του.
Δεν άργησε. Έβγαλε μια πνιχτή κραυγή κι έπεσε δίπλα μου. Έχυσε πάνω στα μπούτια μου. Τον τράβηξα στο κρεβάτι κανονικά, δίπλα μου, στο μαξιλάρι μου πλέον. Τον κοίταξα και… ξανακοκκίνισε.
Γονάτισα και τον πήρα στο στόμα μου, ενώ το χέρι μου τον χάιδευε απαλά. Είχε αφεθεί και σύντομα τον ερέθισα πάλι και ανέβηκα πάνω του με την πλάτη μου προς το μέρος του. Μπήκε πάλι βαθιά μέσα μου. Δεν ήταν μεγάλος σε μέγεθος, αλλά ήταν απίστευτος ο ερεθισμός να γίνεται όλη η φάση στο κρεβάτι μου, μέσα στο σπίτι, με το γείτονα, που με έπαιρνε μάτι.
Ένιωσα το σαλιωμένο του δάχτυλο να αναζητά την πίσω τρυπούλα μου και να με κατακτά και εκεί λίγο – λίγο. Χοροπηδούσα πάνω του και άρχισα πάλι να χύνω.
Με γύρισε να γονατίσω και ήρθε πίσω μου χαϊδεύοντας το κωλαράκι μου και ανοίγοντας το. Το κωλαράκι που του το είχα δείξει τόσες βραδιές μπροστά στον καθρέπτη. Έσπρωξε αργά τον πούτσο του στην τρυπούλα μου. Η προετοιμασία που είχε κάνει με το δάχτυλό του νωρίτερα βοήθησε να μην πονέσω πολύ.
Είχα παραδοθεί στον άγνωστο γείτονα από παντού. Δεν του αντιστεκόμουν. Τον ήθελα. Εκεί, βαθιά μέσα μου, να με παίρνει με τον άγριο τρόπο που με έπαιρνε τώρα, αυτός που είχα παιδέψει τόσα βράδια με τις παραστάσεις μου.
Άρχισα να παίζω την κλειτορίδα μου σαν τρελή, καθώς τον άκουγα να βογκάει πίσω μου και ένιωθα τα καυτά του υγρά μέσα μου. Τον ακολούθησα φτάνοντας για μια τρίτη συνεχόμενη φορά το ίδιο πρωινό.
Μια νέα εμπειρία είχε προστεθεί και μάλιστα τόσο κοντά μου, που θα έκανε τα βράδια που θα ακολουθούσαν (ή ίσως και τα πρωινά) να μην είναι πια ίδια.
Copyright protected OW ref: 176310
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.