Το e-mail μου είναι το:
Όλη η Ιστορία αρχίζει το Φεβρουάριο του 2007. Σε μια κρύα αίθουσα απόγευμα που περισσότερο θύμιζε νοσοκομείο παρά αίθουσα μαθημάτων. Η βρώμα και η σκόνη διακρινόταν όχι μόνο δια γυμνού οφθαλμού αλλά από χιλιόμετρα.
Περίμενα κάποιον που θα ήταν άσχημος, στην κοσμάρα του, ηλίθιο που άλλα θα του λες άλλα θα σου απαντά απαξιωτικά που δεν κατάλαβες την «θεωρεία της Σχετικότητας». Προπαντός περίμενα έναν μαλάκα. Αλλά τελικά ήρθε ένας κούκλος.
Όταν μπήκε στην αίθουσα το μόνο που είπα χωρίς να δω εξονυχιστικά τι «φρούτο» είναι «….αα δεν θα τα πάμε καλά μ’ αυτόν…» Είναι αυτή η πουτάνα διαίσθηση που βγήκε αληθινή τελικά. Ήταν το κάτι άλλο. Δεν βρίσκω λέξη να περιγράψω όχι τόσο την ομορφιά του που όντως είναι όμορφος, όσο το αρσενικό, το βίαιο, και την αρρενωπότητα που σου έβγαζε. Παρ’ όλα αυτά ήταν ντροπαλός.
Τον ερωτεύτηκα. Εκείνη την περίοδο ήμουν μόνη, μετά από μια σχέση τριών ετών που ακόμα υπάρχουν, σωματικά τουλάχιστον, τα υπολείμματα και τα σημάδια της αλλά πιστεύω όλα θα αλλάξουν εν καιρώ.
Μου εξίταρε την φαντασία μου, οργίαζε κάθε φορά που τον έβλεπα.
Του πετούσα μπηχτές, τον άγγιζα κατά λάθος (γενικά έκανα όλες τις μαλακίες και τα ηλίθια πράγματα που κάνει κάποιος όταν ερωτεύεται). Μπορώ να πω ότι η αποτυχία μου οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι ερωτεύτηκα και που μυαλό. (και τώρα ερωτευμένη είμαι ακόμα μαζί του αλλά διαφορετικά και ελπίζω να μην μου στοιχίσει φέτος ξανά το όνειρο μου).
Μέσα σε τόσο κόσμο και που μου μιλούσε δεν του μιλούσα. Μονολεκτικά, ναι, όχι, δεν ξέρω ήταν οι απαντήσεις μου.
Αυτός φυσικά και δεν με έβλεπε, δεν υπήρχα για αυτόν.
Μην τα πολυλογώ μετά από ένα χρόνο τον ξαναείδα. Δεν είχε αλλάξει καθόλου. Του είπα ξεκάθαρα τις προθέσεις μου και πως τον βλέπω. Δεν το περίμενε τόσο νομίζω.
Πριν μια βδομάδα, έφτασα νωρίτερα κάνα δεκάλεπτο ήταν σκέτη καύλα το μανάρι μου, περιμένοντας κόσμο στο σπίτι του, έπιασα το πέος του, τα αρχίδια του. Ήρθε δίπλα μου και μου έπιασε το πλούσιο στήθος μου θέλοντας να δει τις ρώγες. Ντράπηκα και το έπαιζα δύσκολη αλλά την είδε. Μου άρεσε που επέμενε. Μια κίνηση που πέρα ότι την ήθελα πολύ καιρό, μου άρπαξε το χέρι και το έβαλε στο πέος του καθήμενος στο γραφείο του στην καρέκλα του. Δεν ήταν καυλωμένο και λίκνιζα το χέρι μου πάνω κάτω αλλά δεν προλάβαμε να του σηκώσω γιατί ήρθε ο κόσμος που περίμενε.
Ελπίζω να έρθει σύντομα η άλλη ιστορία γιατί τότε θα με έχει ξεσκίσει. Κάτι που περιμένω από το 2007.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.