Πιτσιρικάς λοιπόν είχα την πρώτη μου σταθερή σχέση με συνομήλική μου, από αυτές τις πρώτες αγάπες που κάνουμε όλα πρώτη φορά. Όπως και το σεξ φυσικά αφού μεταξύ μας γνωρίσαμε τον έρωτα πρώτη φορά. Εγώ ήμουν - φαινόμουν κάπως πιο έμπειρος και σαν αγόρι αλλά και λόγω κάποιων προηγούμενων μη ολοκληρωμένων σχέσεων. Για την κοπέλα μου ήταν η πρώτη της σχέση γενικά, εύλογο λοιπόν να είναι στην αρχή κάπως πιο μαζεμένη να το πω;… φοβισμένη;… άβγαλτη μάλλον είναι η σωστότερη λέξη. Εγώ πάλι πάνω στον ενθουσιασμό μου είχα τη διάθεση να κάνω υπομονή και να τη "βάλω" σιγά-σιγά στην ιδέα, μαζί της κι εγώ φυσικά. Μαζί ήμασταν μέλος μιας μεγάλης και αξιοζήλευτης παρέας η οποία δε δημιουργήθηκε όπως συνήθως συνέβαινε μέσα στο σχολείο, αλλά σε μια περιοχή της Χαλκιδικής που παραθερίζαμε όλοι τα καλοκαίρια. Και όταν έμπαινε ο Σεπτέμβριος συνεχίζαμε αυτή η παρέα να βγαίνουμε και στη βάση που ζούσαμε Θεσσαλονίκη.
Κάνω αυτή τη μεγάλη περίληψη για να δώσω στον αναγνώστη μια γενική εικόνα του πως λειτουργούσαμε για να καταλήξω στο κεντρικό περιστατικό το οποίο θύμιζε περιστατικά που μόνο στη τηλεόραση και στο σινεμά βλέπουμε. Κι ενώ όταν διαδραματίστηκε μας είχε κόψει την χολή και κάναμε μέρες να συνέλθουμε, τώρα πλέον μας θυμίζει ακριβώς αυτό που προανέφερα… μια ταινία που απλά πρωταγωνιστές ήμασταν εμείς, μα ήταν τόσο, μα τόσο αληθινή.
Τα σαββατοκύριακα ανάμεσα στο σχολείο ήταν οι μέρες που συνήθως βρισκόμασταν και βγαίναμε στα στέκια μας. Κινητά τότε δεν υπήρχαν, μια υποτυπώδης επικοινωνία με σταθερά, γιατί όλοι ξέραμε λίγο πολύ που συναντιόμασταν για καφέ ποτό κλπ. Λόγω του νεαρού της ηλικίας τα κορίτσια της παρέας μπορούσαν να παραμένουν έξω μέχρι κάποια συγκεκριμένη ώρα. Δυστυχώς όμως η κοπέλα μου έπρεπε να επιστρέφει κάπως νωρίτερα. Κάτι που σημαίνει ότι στις 11:00-11:30 έπρεπε να ήταν σπίτι. Γενικά κάποιοι περιορισμοί που αντιμετωπίζαμε μας δημιουργούσαν δυσκολίες στην λειτουργία της σχέσης με κυριότερη αυτή του να βρισκόμαστε κάπου για να βγάζουμε τα μάτια μας. Ένα σαββατόβραδο οι γονείς της θα πήγαιναν επίσκεψη σε συγγενείς. Συνήθως όταν το κάνουν αυτό, επιστρέφουν κατά τη 1:00. Ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία και να καθόμασταν περισσότερη ώρα μαζί αλλά και να απολαμβάνουμε τον έρωτα που μόλις είχαμε γνωρίσει.
Με το που μπήκα σπίτι της κατευθείαν πήγαμε στο δωμάτιό της, γδυθήκαμε και κουλουριαστήκαμε στο κρεβάτι. Είπαμε τα νέα μας εν τάχει ανάμεσα σε χάδια και φιλία κι εκεί άρχισα να κατεβαίνω σιγά-σιγά με τη γλώσσα μου κολλημένη πάνω στο κορμί της προς τα κάτω, προκαλώντας της γαργαλιστικές ανατριχίλες. Σταμάτησα για λίγο στο νεανικό μουνάκι της και συνέχισα προς τα πόδια.
- Που πας; Με ρώτησε απορημένη.
- Απόψε δεν θα αφήσω χιλιοστό του κορμιού σου που δεν θα φιλήσω ή γλείψω…
της απάντησα και συνέχισα το έργο μου. Με κλειστά τα μάτια της βογκούσε καυλωμένα κρατώντας με απ' τα μαλλιά. Είχα επικεντρωθεί πλέον στο γατάκι της το οποίο μούσκεψε εντελώς απ τα σάλια μου και τα υγρά της. Ξαφνικά με μια απότομη κίνηση γλίστρησε, ήρθε από πάνω μου και λέγοντάς μου…
- τώρα η σειρά μου να σε περιποιηθώ...
κατέβηκε στον ορθωμένο πούτσο μου και άρχισε να μου κάνει στοματικό. Ακόμη δεν ήταν έμπειρη σε αυτό αλλά είχε όρεξη για μάθηση και με τον χρόνο βελτιώθηκε. Ξεκίνησε να φιλάει απαλά και πεταχτά την βάλανο, να βάζει την γλωσσίτσα και να καλύπτει και τον κορμό προς τα κάτω. Έγλειφε και τα μπαλάκια και ανέβαινε ξανά προς την κορυφή για να δοκιμάσει να το βάλει όσο μπορούσε στο στοματάκι της. Όταν μούσκεψε και ο "φίλος", κάπως σκαρφάλωσε επάνω μου με ίππευσε και άρχισε να τον καρφώνει σιγά-σιγά μέσα της. Έτσι έλεγχε καλύτερα τον ρυθμό της πρώτης διείσδυσης. Με το που έκατσε, άρχισε να κουνάει την λεκάνη της μπρός πίσω και επιτάχυνε όσο τα υγρά και η καύλα της επέτρεπαν να τον τρώει βαθύτερα και εντονότερα. Σε λίγο την ξάπλωσα στο πλάι ήρθα από πίσω της, τη γράπωσα απ τα βυζάκια της και ξαναμπήκα μέσα της.
Ξεκίνησα να την σφυροκοπάω και τα χέρια μου χάιδευαν πότε τα βυζιά της, πότε το μουνί της και πότε έχωνα τα δάχτυλά μου στο στόμα της για να γεύεται την καύλα μας. Πλέον όταν αγρίεψε για τα καλά, ήρθε η ώρα για την στάση που θα τον έτρωγε με μανία και αυτή ή στάση ήταν στα τέσσερα. Η θέα του στημένου μουνιού της με καύλωνε απίστευτα. Το έτριψα με τα δάχτυλα και το πουτσοκέφαλο και με ένα απότομο σπρώξιμο μπήκα στα έγκατά της. Δάγκωνε το μαξιλάρι για να μην μας ακούσει η πολυκατοικία απ' τα ουρλιαχτά της. Κι εγώ ξέροντας πως δεν θα αντέξω για πολύ ακόμη ανασηκώθηκα στα πόδια μου και άρχισα να της τον καρφώνω πισωκολλητά με περισσότερη δύναμη και ταχύτητα μέχρι τη ρίζα. Απίστευτη καύλα.
Έφτασε η ώρα τον έβγαλα έξω και άρχισα να της σοβατίζω τη πλάτη με το σπέρμα μου. Ξαπλώσαμε αγκαλιά για να βρούμε τις ανάσες μας. Μίλησαν και τηλεφωνικά με τους γονείς της γιατί ήταν ώρα να την κάνω με "ελαφρά πηδηματάκια". Που να φανταζόμουν ότι αυτά τα "ελαφρά" θα τα έκανα στην κυριολεξία μετά. Και αυτό γιατί από λάθος συνεννόηση κατάλαβε ότι θα επέστρεφαν καμιά ώρα αργότερα απ το συνηθισμένο. Σκεφτήκαμε πως ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα δεύτερο γύρο. Κι εκεί που βρεθήκαμε να κάθομαι στο χαλί με τη πλάτη στο κρεβάτι και το κορίτσι να κάθεται επάνω μου, ακούει το ασανσέρ και τα κλειδιά στη πόρτα. Ηλεκτρικό ρεύμα μας χτύπησε ακούγοντας τις ομιλίες των δικών της. Τι κάνουμε τώρα; Τι να προλάβουμε να μαζέψουμε, τα ρούχα μας, τους εαυτούς μας; Πετάει ότι ρούχο βρήκε κάτω απ το κρεβάτι, εγώ μπήκα μέσα σε μια μικρή ντουλάπα ολόγυμνος και ίσα που φόρεσε μια ρομπίτσα πριν μπει η μάνα της στο δωμάτιο για να δει τι κάνει. Δικαιολογήθηκε για την αμφίεσή της πως έκανε ένα μπανάκι πριν ξαπλώσει.
Πρώτο σοκ για μένα: Ακούω τη φωνή του πατέρα της να την χαιρετά κι εγώ γυμνός και κουλουριασμένος σε απόσταση ενός μέτρου κι ενός ντουλαπόφυλλου ανάμεσά μας.
Δεύτερο και ισχυρότερο σοκ: Πάνω στον πανικό μας είχαμε ξεχάσει το σακάκι μου στον καλόγυρο στο χώλ του σπιτιού και ακούω τη μάνα της να μπαίνει στο δωμάτιο την ώρα που ήταν και ο πατέρας της, να τη ρωτά ποιανού είναι αυτό το σακάκι; Εδώ ήταν... είπα μέσα μου "Δεύτε τελευταίον ασπασμόν". Θα καταλάβουν τι παίχτηκε θα ανοίξει ο πατέρας της την πόρτα της ντουλάπας αντικρίζοντας με ολόγυμνο και τότε τι θα του πω; Περίμενα το λεωφορείο και είδα φώς και μπήκα; Είχα παγώσει πραγματικά. Δεν είχα φοβηθεί τότε περισσότερο στη ζωή μου. Η κοπέλα μου βρήκε μια δικαιολογία ότι την επισκέφτηκαν η κολλητή της και ο αδερφός της για να της κάνουν παρέα και φεύγοντας το ξέχασε εκεί. Τώρα να το ξέχασε εκεί, Φεβρουάριο μήνα, πόσο πιστευτή δικαιολογία να ήταν; Πάντως δεν άρχισαν να ψάχνουν μέσα στο σπίτι και να φωνάζουν… "που τον κρύβεις μωρή". Το θέμα είναι όμως ότι κλείδωσαν τη πόρτα, πήραν τα κλειδιά μαζί τους και ο πατέρας της αντί να κοιμηθεί έκατσε στο σαλόνι και έβλεπε τηλεόραση. Πρόβλημα!
Μου άνοιξε τη ντουλάπα γιατί δεν χωρούσα και βγήκα στο μπαλκόνι της ολόγυμνος μέχρι να μαζέψει τα ρούχα μου και να μου τα δώσει να ντυθώ. Τι ωραία... καταχείμωνο, δύο το βράδυ κι εγώ να παριστάνω τον κόκορα σε ένα μπαλκόνι. Να με έβλεπε κανείς θα είχαμε δράματα. Ευτυχώς όμως. Μέχρι να μου δώσει τα ρούχα όμως με ασφάλεια πέρασαν περίπου 45 λεπτά. Στην αρχή απ το σοκ δεν καταλάβαινα το κρύο, αργότερα όμως άρχισα να τον δαγκώνω κάπως. Τελικά έγινε κι αυτό και αρχίσαμε να καταστρώνουμε σχέδιο πως θα "δραπετεύσω" γιατί απ' την πόρτα του σπιτιού δεν έπαιζε. Ξυπνάνε με το παραμικρό, και οι μπάρες της κλειδαριάς κάνουν θόρυβο. Δίπλα απ' το μπαλκόνι της υπήρχε φωταγωγός, αλλά το τζάμι ήταν κλειστό. Τρίτος όροφος ξέχασα να αναφέρω. Και τότε θυμήθηκε ότι στο ακριβώς από κάτω μπαλκόνι που υπάρχει πάλι φωταγωγός το τζάμι ήταν σπασμένο, και άρα θα μπορούσα να ξεγλιστρήσω μόνο από εκεί. Μόνο που υπήρχε ένα ερώτημα:
Πως θα βρεθώ απ τον τρίτο στον δεύτερο όροφο, ξημερώματα, χωρίς να κάνω θόρυβο και ξυπνήσω και τους γονείς της, αλλά και τους ενοίκους του μπαλκονιού από κάτω; Εκεί να δεις δράματα μετά. Ξύλο, αστυνομίες, τηλεόραση... μια ομορφιά. Και καταλήξαμε στην μοναδική λύση όσο παράτολμη και αν ήταν. Πήραμε δυο σεντόνια της τα έδεσα μεταξύ τους και τα μετέτρεψα σε αυτοσχέδιο σχοινί. Τη μια άκρη την έδεσα στο κάγκελο του μπαλκονιού της και από εκεί θα κατέβαινα στο δεύτερο για να φτάσω στο ανοιχτό παράθυρο και την ελευθερία μου. Μετά από πολύ καιρό κατάλαβα την επικινδυνότητα αυτού του εγχειρήματος. Μέσα σε κατασκόταδο να κατεβαίνω στο κενό από όροφο σε όροφο. Εκείνη τη στιγμή ήταν η μόνη διέξοδος, άρα δεν υπήρχαν περιθώρια για δεύτερη σκέψη. Κάναμε το σταυρό μας και ξεκινήσαμε.
Αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Έφτασα αθόρυβα στο δεύτερο, βρήκα το φωταγωγό, ρούφηξα όσο μπορούσα τη κοιλία μου να χωρέσω απ το στενό παραθυράκι και σε ένα λεπτό βρέθηκα έξω στο δρόμο. Πραγματικά κατάλαβα εκεί πως νιώθει ένας δραπέτης που μόλις έχει καταφέρει να δραπετεύσει απ τη φυλακή. Ανακούφιση, ξαναγεννήθηκα πραγματικά. Μπήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα για να πάω σπίτι μου και να αντιμετωπίσω ένα άλλο μέτωπό. Με όλα αυτά η ώρα πήγε 6:30 το πρωί και έπρεπε να τακτοποιήσω τους γονείς μου και να βρω μια δικαιολογία που ένας 16χρονος έλειπε απροειδοποίητα όλο το βράδυ και οι οποίοι είχαν πάει στην αστυνομία και ρωτούσαν στα εφημερεύοντα νοσοκομεία της πόλης για μένα. Αυτό μου πήρε μια εβδομάδα για να το ρυθμίσω. Το οποίο είναι μια άλλη ιστορία. Αχ τι τραβάει ένα παιδί για λίγο σεξ στη δεκαετία του '90.
Copyright protected OW ref: 99555
Κάνω αυτή τη μεγάλη περίληψη για να δώσω στον αναγνώστη μια γενική εικόνα του πως λειτουργούσαμε για να καταλήξω στο κεντρικό περιστατικό το οποίο θύμιζε περιστατικά που μόνο στη τηλεόραση και στο σινεμά βλέπουμε. Κι ενώ όταν διαδραματίστηκε μας είχε κόψει την χολή και κάναμε μέρες να συνέλθουμε, τώρα πλέον μας θυμίζει ακριβώς αυτό που προανέφερα… μια ταινία που απλά πρωταγωνιστές ήμασταν εμείς, μα ήταν τόσο, μα τόσο αληθινή.
Τα σαββατοκύριακα ανάμεσα στο σχολείο ήταν οι μέρες που συνήθως βρισκόμασταν και βγαίναμε στα στέκια μας. Κινητά τότε δεν υπήρχαν, μια υποτυπώδης επικοινωνία με σταθερά, γιατί όλοι ξέραμε λίγο πολύ που συναντιόμασταν για καφέ ποτό κλπ. Λόγω του νεαρού της ηλικίας τα κορίτσια της παρέας μπορούσαν να παραμένουν έξω μέχρι κάποια συγκεκριμένη ώρα. Δυστυχώς όμως η κοπέλα μου έπρεπε να επιστρέφει κάπως νωρίτερα. Κάτι που σημαίνει ότι στις 11:00-11:30 έπρεπε να ήταν σπίτι. Γενικά κάποιοι περιορισμοί που αντιμετωπίζαμε μας δημιουργούσαν δυσκολίες στην λειτουργία της σχέσης με κυριότερη αυτή του να βρισκόμαστε κάπου για να βγάζουμε τα μάτια μας. Ένα σαββατόβραδο οι γονείς της θα πήγαιναν επίσκεψη σε συγγενείς. Συνήθως όταν το κάνουν αυτό, επιστρέφουν κατά τη 1:00. Ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία και να καθόμασταν περισσότερη ώρα μαζί αλλά και να απολαμβάνουμε τον έρωτα που μόλις είχαμε γνωρίσει.
Με το που μπήκα σπίτι της κατευθείαν πήγαμε στο δωμάτιό της, γδυθήκαμε και κουλουριαστήκαμε στο κρεβάτι. Είπαμε τα νέα μας εν τάχει ανάμεσα σε χάδια και φιλία κι εκεί άρχισα να κατεβαίνω σιγά-σιγά με τη γλώσσα μου κολλημένη πάνω στο κορμί της προς τα κάτω, προκαλώντας της γαργαλιστικές ανατριχίλες. Σταμάτησα για λίγο στο νεανικό μουνάκι της και συνέχισα προς τα πόδια.
- Που πας; Με ρώτησε απορημένη.
- Απόψε δεν θα αφήσω χιλιοστό του κορμιού σου που δεν θα φιλήσω ή γλείψω…
της απάντησα και συνέχισα το έργο μου. Με κλειστά τα μάτια της βογκούσε καυλωμένα κρατώντας με απ' τα μαλλιά. Είχα επικεντρωθεί πλέον στο γατάκι της το οποίο μούσκεψε εντελώς απ τα σάλια μου και τα υγρά της. Ξαφνικά με μια απότομη κίνηση γλίστρησε, ήρθε από πάνω μου και λέγοντάς μου…
- τώρα η σειρά μου να σε περιποιηθώ...
κατέβηκε στον ορθωμένο πούτσο μου και άρχισε να μου κάνει στοματικό. Ακόμη δεν ήταν έμπειρη σε αυτό αλλά είχε όρεξη για μάθηση και με τον χρόνο βελτιώθηκε. Ξεκίνησε να φιλάει απαλά και πεταχτά την βάλανο, να βάζει την γλωσσίτσα και να καλύπτει και τον κορμό προς τα κάτω. Έγλειφε και τα μπαλάκια και ανέβαινε ξανά προς την κορυφή για να δοκιμάσει να το βάλει όσο μπορούσε στο στοματάκι της. Όταν μούσκεψε και ο "φίλος", κάπως σκαρφάλωσε επάνω μου με ίππευσε και άρχισε να τον καρφώνει σιγά-σιγά μέσα της. Έτσι έλεγχε καλύτερα τον ρυθμό της πρώτης διείσδυσης. Με το που έκατσε, άρχισε να κουνάει την λεκάνη της μπρός πίσω και επιτάχυνε όσο τα υγρά και η καύλα της επέτρεπαν να τον τρώει βαθύτερα και εντονότερα. Σε λίγο την ξάπλωσα στο πλάι ήρθα από πίσω της, τη γράπωσα απ τα βυζάκια της και ξαναμπήκα μέσα της.
Ξεκίνησα να την σφυροκοπάω και τα χέρια μου χάιδευαν πότε τα βυζιά της, πότε το μουνί της και πότε έχωνα τα δάχτυλά μου στο στόμα της για να γεύεται την καύλα μας. Πλέον όταν αγρίεψε για τα καλά, ήρθε η ώρα για την στάση που θα τον έτρωγε με μανία και αυτή ή στάση ήταν στα τέσσερα. Η θέα του στημένου μουνιού της με καύλωνε απίστευτα. Το έτριψα με τα δάχτυλα και το πουτσοκέφαλο και με ένα απότομο σπρώξιμο μπήκα στα έγκατά της. Δάγκωνε το μαξιλάρι για να μην μας ακούσει η πολυκατοικία απ' τα ουρλιαχτά της. Κι εγώ ξέροντας πως δεν θα αντέξω για πολύ ακόμη ανασηκώθηκα στα πόδια μου και άρχισα να της τον καρφώνω πισωκολλητά με περισσότερη δύναμη και ταχύτητα μέχρι τη ρίζα. Απίστευτη καύλα.
Έφτασε η ώρα τον έβγαλα έξω και άρχισα να της σοβατίζω τη πλάτη με το σπέρμα μου. Ξαπλώσαμε αγκαλιά για να βρούμε τις ανάσες μας. Μίλησαν και τηλεφωνικά με τους γονείς της γιατί ήταν ώρα να την κάνω με "ελαφρά πηδηματάκια". Που να φανταζόμουν ότι αυτά τα "ελαφρά" θα τα έκανα στην κυριολεξία μετά. Και αυτό γιατί από λάθος συνεννόηση κατάλαβε ότι θα επέστρεφαν καμιά ώρα αργότερα απ το συνηθισμένο. Σκεφτήκαμε πως ήταν πρώτης τάξεως ευκαιρία για ένα δεύτερο γύρο. Κι εκεί που βρεθήκαμε να κάθομαι στο χαλί με τη πλάτη στο κρεβάτι και το κορίτσι να κάθεται επάνω μου, ακούει το ασανσέρ και τα κλειδιά στη πόρτα. Ηλεκτρικό ρεύμα μας χτύπησε ακούγοντας τις ομιλίες των δικών της. Τι κάνουμε τώρα; Τι να προλάβουμε να μαζέψουμε, τα ρούχα μας, τους εαυτούς μας; Πετάει ότι ρούχο βρήκε κάτω απ το κρεβάτι, εγώ μπήκα μέσα σε μια μικρή ντουλάπα ολόγυμνος και ίσα που φόρεσε μια ρομπίτσα πριν μπει η μάνα της στο δωμάτιο για να δει τι κάνει. Δικαιολογήθηκε για την αμφίεσή της πως έκανε ένα μπανάκι πριν ξαπλώσει.
Πρώτο σοκ για μένα: Ακούω τη φωνή του πατέρα της να την χαιρετά κι εγώ γυμνός και κουλουριασμένος σε απόσταση ενός μέτρου κι ενός ντουλαπόφυλλου ανάμεσά μας.
Δεύτερο και ισχυρότερο σοκ: Πάνω στον πανικό μας είχαμε ξεχάσει το σακάκι μου στον καλόγυρο στο χώλ του σπιτιού και ακούω τη μάνα της να μπαίνει στο δωμάτιο την ώρα που ήταν και ο πατέρας της, να τη ρωτά ποιανού είναι αυτό το σακάκι; Εδώ ήταν... είπα μέσα μου "Δεύτε τελευταίον ασπασμόν". Θα καταλάβουν τι παίχτηκε θα ανοίξει ο πατέρας της την πόρτα της ντουλάπας αντικρίζοντας με ολόγυμνο και τότε τι θα του πω; Περίμενα το λεωφορείο και είδα φώς και μπήκα; Είχα παγώσει πραγματικά. Δεν είχα φοβηθεί τότε περισσότερο στη ζωή μου. Η κοπέλα μου βρήκε μια δικαιολογία ότι την επισκέφτηκαν η κολλητή της και ο αδερφός της για να της κάνουν παρέα και φεύγοντας το ξέχασε εκεί. Τώρα να το ξέχασε εκεί, Φεβρουάριο μήνα, πόσο πιστευτή δικαιολογία να ήταν; Πάντως δεν άρχισαν να ψάχνουν μέσα στο σπίτι και να φωνάζουν… "που τον κρύβεις μωρή". Το θέμα είναι όμως ότι κλείδωσαν τη πόρτα, πήραν τα κλειδιά μαζί τους και ο πατέρας της αντί να κοιμηθεί έκατσε στο σαλόνι και έβλεπε τηλεόραση. Πρόβλημα!
Μου άνοιξε τη ντουλάπα γιατί δεν χωρούσα και βγήκα στο μπαλκόνι της ολόγυμνος μέχρι να μαζέψει τα ρούχα μου και να μου τα δώσει να ντυθώ. Τι ωραία... καταχείμωνο, δύο το βράδυ κι εγώ να παριστάνω τον κόκορα σε ένα μπαλκόνι. Να με έβλεπε κανείς θα είχαμε δράματα. Ευτυχώς όμως. Μέχρι να μου δώσει τα ρούχα όμως με ασφάλεια πέρασαν περίπου 45 λεπτά. Στην αρχή απ το σοκ δεν καταλάβαινα το κρύο, αργότερα όμως άρχισα να τον δαγκώνω κάπως. Τελικά έγινε κι αυτό και αρχίσαμε να καταστρώνουμε σχέδιο πως θα "δραπετεύσω" γιατί απ' την πόρτα του σπιτιού δεν έπαιζε. Ξυπνάνε με το παραμικρό, και οι μπάρες της κλειδαριάς κάνουν θόρυβο. Δίπλα απ' το μπαλκόνι της υπήρχε φωταγωγός, αλλά το τζάμι ήταν κλειστό. Τρίτος όροφος ξέχασα να αναφέρω. Και τότε θυμήθηκε ότι στο ακριβώς από κάτω μπαλκόνι που υπάρχει πάλι φωταγωγός το τζάμι ήταν σπασμένο, και άρα θα μπορούσα να ξεγλιστρήσω μόνο από εκεί. Μόνο που υπήρχε ένα ερώτημα:
Πως θα βρεθώ απ τον τρίτο στον δεύτερο όροφο, ξημερώματα, χωρίς να κάνω θόρυβο και ξυπνήσω και τους γονείς της, αλλά και τους ενοίκους του μπαλκονιού από κάτω; Εκεί να δεις δράματα μετά. Ξύλο, αστυνομίες, τηλεόραση... μια ομορφιά. Και καταλήξαμε στην μοναδική λύση όσο παράτολμη και αν ήταν. Πήραμε δυο σεντόνια της τα έδεσα μεταξύ τους και τα μετέτρεψα σε αυτοσχέδιο σχοινί. Τη μια άκρη την έδεσα στο κάγκελο του μπαλκονιού της και από εκεί θα κατέβαινα στο δεύτερο για να φτάσω στο ανοιχτό παράθυρο και την ελευθερία μου. Μετά από πολύ καιρό κατάλαβα την επικινδυνότητα αυτού του εγχειρήματος. Μέσα σε κατασκόταδο να κατεβαίνω στο κενό από όροφο σε όροφο. Εκείνη τη στιγμή ήταν η μόνη διέξοδος, άρα δεν υπήρχαν περιθώρια για δεύτερη σκέψη. Κάναμε το σταυρό μας και ξεκινήσαμε.
Αποστολή εξετελέσθη με επιτυχία. Έφτασα αθόρυβα στο δεύτερο, βρήκα το φωταγωγό, ρούφηξα όσο μπορούσα τη κοιλία μου να χωρέσω απ το στενό παραθυράκι και σε ένα λεπτό βρέθηκα έξω στο δρόμο. Πραγματικά κατάλαβα εκεί πως νιώθει ένας δραπέτης που μόλις έχει καταφέρει να δραπετεύσει απ τη φυλακή. Ανακούφιση, ξαναγεννήθηκα πραγματικά. Μπήκα στο πρώτο ταξί που βρήκα για να πάω σπίτι μου και να αντιμετωπίσω ένα άλλο μέτωπό. Με όλα αυτά η ώρα πήγε 6:30 το πρωί και έπρεπε να τακτοποιήσω τους γονείς μου και να βρω μια δικαιολογία που ένας 16χρονος έλειπε απροειδοποίητα όλο το βράδυ και οι οποίοι είχαν πάει στην αστυνομία και ρωτούσαν στα εφημερεύοντα νοσοκομεία της πόλης για μένα. Αυτό μου πήρε μια εβδομάδα για να το ρυθμίσω. Το οποίο είναι μια άλλη ιστορία. Αχ τι τραβάει ένα παιδί για λίγο σεξ στη δεκαετία του '90.
Copyright protected OW ref: 99555
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.