Το e-mail μου είναι το:
Γύρισα σπίτι μου γύρω στις εφτά. Πριν μπω απ’ την εξώπορτα, κοίταξα φευγαλέα τον εαυτό μου στο καθρέφτισμα της τζαμαρίας. Ντρεπόμουν μόνο που έβλεπα το είδωλό μου μετά απ’ τον εξευτελισμό που πέρασα στο σπίτι της Κλαίρης,...
αλλά την ίδια στιγμή το μυαλό μου ήταν καρφωμένο στη σκέψη πότε θα την έβλεπα ξανά. Ευτυχώς όλα είχαν συμβεί Σάββατο, ήταν ξημέρωμα Κυριακής και η γυναίκα μου κοιμόταν ακόμα όταν γλίστρησα δίπλα της, αφού βέβαια πλύθηκα βιαστικά στο μπάνιο. Δεν κοιμήθηκα καλά. Στριφογύριζα στον ύπνο μου και ο πούτσος μου ήταν μόνιμα σηκωμένος, έτοιμος να εκραγεί. Όταν ξύπνησα ήταν δέκα. Η γυναίκα μου έλειπε από δίπλα. Φόρεσα ένα σορτσάκι και κατέβηκα στην κουζίνα να φτιάξω καφέ. Η γυναίκα μου μιλούσε στο τηλέφωνο.
- «Μα ναι σου λέω Θανάση, μου έχει μιλήσει τόσες φορές για σένα ο Ηλίας... Έλα τώρα… τι μου έχει πει; Χα χα χα, έλα τώρα, άντρες είστε, τι ενδιαφέρον να έχω εγώ για ότι κουβεντιάζετε αναμεταξύ σας; Μα ναι μωρέ, θέλω κι εγώ να γνωριστούμε κάποια στιγμή... Α, να ξύπνησε... Κάτσε να στον δώσω. Ξημερώματα γυρίσατε και τον ζητάς πάλι ε; Άντε μην αρχίσω να πονηρεύομαι...»
Τρελάθηκα! Είχε το θράσος να πάρει τηλέφωνο και να με ζητήσει σπίτι μου. Η «περιπέτειά» μου θα μπορούσε να πάρει πολύ άσχημη τροπή. Η σκέψη της Κλαίρης, μ’ έκανε να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Πήρα τ’ ακουστικό.
- «Εμπρός; Ναι, έλα Θανάση. Μα καλά, πάλι; Θα με σκοτώσει η Χρύσα! Κοίτα, θα προσπαθήσω ρε συ φίλε, τι να σου πω τώρα, με βρίσκεις απροετοίμαστο...»
Η Χρύσα, η γυναίκα μου, με ρώτησε αμέσως τι ήθελε ο Θανάσης μόλις έκλεισα το τηλέφωνο. Της είπα ότι ήθελε να βρισκόμασταν το μεσημέρι για να πάμε να δούμε τον αγώνα στο γήπεδο και μου απάντησε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα, ίσως να έπαιρνε κι αυτή τα παιδιά να πάει στη φίλη της την Εύη να περάσει το απόγευμα. Δεν υποψιαζόταν τίποτα η γυναίκα μου, αφού ήμουν ένας τόσο σοβαρός κύριος όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν παντρεμένοι, αφού δεν της είχα δώσει το παραμικρό δικαίωμα. Και πάλι η σκέψη, η εικόνα της Κλαίρης να περνάει απ’ το μυαλό μου, με τα ορθάνοιχτα μπούτια της και τους στεναγμούς της καθώς την έγλυφα κι έφτανε σ’ οργασμό το προηγούμενο βράδυ, η προσμονή πότε θα έρθει η στιγμή που θα έμπαινα μέσα της, με έκαναν να διατηρήσω ένα ουδέτερο ύφος.
Στις μια το μεσημέρι, χτυπούσα το κουδούνι της μονοκατοικίας του καθηγητού της Κλαίρης. Έπιναν καφέ στο σαλόνι τους. Η Κλαίρη φορούσε ένα διάφανο, προκλητικότατο νυχτικό, ενώ από κάτω δεν φορούσε τίποτα. Απ’ την πρώτη στιγμή μου σηκώθηκε ξανά, κοντάρι! Ο Θανάσης με κοίταξε περιφρονητικά…
- «Ήρθε η πουτανίτσα μας;» είπε. «Είσαι αξιολύπητος φίλε. Ούτε με τ’ όνομά σου δεν θέλω να σε αποκαλώ. Έχεις γίνει αντικείμενο στα χέρια μιας γυναίκας... Μα δεν έχεις ανδρισμό μέσα σου;»
- «Δεν μ’ ενδιαφέρει... Είμαι ερωτευμένος μαζί της. Το ξέρω ότι σου φαίνεται αδύνατο, περίεργο, όμως αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό μου είναι να τη βλέπω ευχαριστημένη, να είμαι εγώ αυτός που απασχολεί έστω και λίγο τις σκέψεις της. Που ξέρεις; Μπορεί και να της κάνω έρωτα κάποια στιγμή...»
Ούτε κατάλαβα πως έγινε. Το χέρι του σηκώθηκε κι έσκασε βίαια στο μάγουλό μου. Το χαστούκι ήταν τόσο δυνατό που παραπάτησα και στηρίχθηκα στον τοίχο δίπλα μου για να μην πέσω κάτω. Αλήθεια, πως του είχα ξεστομίσει τέτοιο πράγμα; Τι ζητούσα εγώ εδώ, ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι; Και μάλιστα να λέω στον άντρα ότι επιθυμώ να κάνω έρωτα με τη δικιά του γυναίκα... Ντράπηκα πάλι τόσο πολύ, που κοίταξα για μια στιγμή την πόρτα.
- «Να φύγεις! Αν δεν το μπορείς, άνοιξε τώρα την πόρτα και φύγε. Όπως σου είπε ο Θανάσης χθες, θα χειροτερέψουν πολύ τα πράγματα για σένα...» άκουσα την Κλαίρη να λέει.
- «Δε με νοιάζει για μένα... Αυτό που θέλω είναι να μπω μέσα σου» βρήκα τη δύναμη κι απάντησα.
- «Αφού λοιπόν δεν φεύγεις, αφού θέλεις να γαμήσεις τη γυναίκα μου, πέρνα κάτω στο υπόγειο» είπε ο Θανάσης.
Κοίταξα την Κλαίρη. Περίμενα κάτι απ’ αυτήν, μια έκφραση συμπόνιας για τη δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμουν, μια ελπίδα, κάτι. Αυτή, μ’ ένα ανέκφραστο ύφος, σκληρό θα έλεγα, μου είπε:
- «Η πόρτα του υπογείου είναι από κει. Είχες την ευκαιρία σου να φύγεις, αλλά την έχασες. Πήγαινε κάτω κι ερχόμαστε...»
Όπως πέρασε απ’ το μυαλό μου, το υπόγειό τους ήταν ένας χώρος φτιαγμένος για extreme καταστάσεις. Αναρωτιόμουν αν η Κλαίρη είχε υποστεί σ’ αυτό το χώρο οτιδήποτε... Σε δυο διαφορετικά σημεία, βρισκόντουσαν στερεωμένοι μεταλλικοί κρίκοι σε αντικριστούς τοίχους, σε τέτοια θέση, ώστε το «θύμα» να μπορεί να παρατηρεί τον εαυτό του σε καθρέπτη που ήταν απέναντι, καθώς του έκαναν διάφορα. Στη μέση του πατώματος, βρισκόταν ένα ξύλινο τραπέζι, με κάθε είδους λεκέδες πάνω του. Μπόρεσα να ξεχωρίσω λεκέδες από ξεραμένα χύσια, κάτι σαν γράσο, ίσως και κάποια υπολείμματα από εμετούς!
Πέρασαν απ’ τη σκέψη μου διαφόρων ειδών «σκηνικά» που μπορεί να είχαν διαδραματισθεί σ’ αυτό το χώρο... Σ’ ένα τοίχο στο βάθος, υπήρχαν στερεωμένα σε ράφια, διαφόρων ειδών μαστίγια, στραπόν, μπουκάλια με κάτι χρωματιστά υγρά, κλπ. Στη θέα των στραπόν, πάγωσα. Τι σχεδίαζαν να μου κάνουν; Ή μάλλον, μέχρι που θα έφτανα εγώ, ποια ήταν τα όριά μου, τι θα υπέμενα ακόμα, απλά και μόνο με μια αμυδρή, αόριστη ελπίδα που έτρεφα μέσα μου προκειμένου μα ερχόταν η ώρα για να κάνω έρωτα με την Κλαίρη;
Όμως είχα πάρει τελικά την απόφασή μου. Ναι, θα υπέφερα τα πάντα γι αυτήν. Δε με πείραζε αν δεν της έκανα ποτέ έρωτα ολοκληρωμένο. Και μόνο που θα μου έδινε την ευκαιρία να την αγγίζω κάποιες στιγμές, μόνο που θα μπορούσα -ίσως- να τη γλύψω ξανά, μου έφτανε... Στην άλλη πλευρά του υπογείου, ήταν τοποθετημένο ένα πολύ αναπαυτικό σαλονάκι μπαμπού, όπου φαντάστηκα ότι καθόταν κάποιες φορές θεατές, ενώ μπροστά απ’ αυτό, ήταν ένα υπέρδιπλο κρεβάτι με στρώμα μ’ ένα κατάλευκο σεντόνι στρωμένο πάνω…
Ακούστηκαν βήματα στα σκαλιά και είδα μπροστά να εμφανίζεται ο Θανάσης, πίσω του τρεις ψηλοί, γεροδεμένοι νεαροί, η Κλαίρη όμως πουθενά. Χωρίς να πει κανείς τους κουβέντα, προχώρησαν προς το σαλονάκι, κάθισαν σαν να μην ήταν η πρώτη φορά που ερχόντουσαν σ’ αυτό το χώρο και με κοίταζαν. Ένιωσα ξανά άβολα. Στεκόμουν ακίνητος, σχεδόν ήμουν σίγουρος για το τι θα ακολουθούσε... Η φωνή του Θανάση διέκοψε τις σκέψεις μου:
- «Λοιπόν μαλάκα, όπως καταλαβαίνεις, εγώ με την Κλαίρη έχουμε κάμποσες ιδιαίτερες προτιμήσεις. Μια απ’ αυτές, είναι να τη δίνω σε φιλαράκια. Σε φιλαράκια που είναι αληθινά άντρες, όχι πούστηδες όπως εσύ...»
- «Σε παρακαλώ Θανάση, δεν είμαι πούστης. Αν υπόκειμαι σ’ αυτές τις δοκιμασίες, είναι γιατί η Κλαίρη με κάλεσε... Δε με κάλεσε ακριβώς, συμμετείχα κι εγώ, όμως...»
- «Έλα σκάσε! Ξέρω καλά τι πουτανάκι είναι η Κλαίρη. Εγώ δεν τη γνώρισα χθες όπως εσύ. Κι αν δεν είσαι πούστης, σήμερα θα σου δοθεί η ευκαιρία να γίνεις. Αν το θέλεις βέβαια...»
- «Σου είπα δεν είμαι πούστης και δεν πρόκειται να γίνω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σχετικά με το αν την πασάρεις την Κλαίρη σε άλλους, ειλικρινά με πονάει αυτό, όμως αν ήρθαμε εδώ για να την δώσεις και σήμερα σ’ αυτούς τους «αντράκλες» που έχεις μαζί σου, με γεια σου, με χαρά σου. Αφού η Κλαίρη το δέχεται αυτό, εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι.»
- «Χαχαχαχαα! Ασφαλώς κι είναι εδώ οι φίλοι μου για να γαμήσουν σήμερα... Χαχαχαχααα! Κλαίρηηηη! Έλα κάτω...»
Στο κεφαλόσκαλο, εμφανίστηκε η Κλαίρη, φορώντας πάντα το νυχτικό της, ενώ από μέσα φαινόταν το απίθανα γυμνασμένο, ολόγυμνο κορμί της. Ήταν σιωπηλή και με έκπληξη παρατήρησα τη ματιά της, να είναι χωρίς καμιά αυτοπεποίθηση, σχεδόν σαν φοβισμένη.
- «Είσαι έτοιμη πουτανάρα μου; Ο «δικός σου» λέει ότι δεν έχει καμιά διάθεση να σ’ αντικαταστήσει. Οι φίλοι μου λοιπόν, θα σου σκίσουν τον κώλο πιο άγρια από κάθε άλλη φορά. Εγώ κι ο «δικός σου», θα καθίσουμε αναπαυτικά εδώ και θα παρακολουθήσουμε ο θέαμα. Χαχαχαχαχχαχαα!!!»
- «Μια στιγμή! Θανάση, τι εννοείς; Εγώ νόμιζα ότι... Δεν καταλαβαίνω...»
- «Άκου να σου πω λοιπόν πούστη, καλά το λέω εγώ, για να καταλάβεις. Την επόμενη ώρα, ή που θα κάτσεις εδώ μαζί μου, αναπαυτικά στον καναπέ να παρακολουθείς που θα τη σκίσουν την Κλαίρη διαδοχικά οι φίλοι μου από εδώ, ή που θα πάρεις εσύ τη θέση της πάνω στο κρεβάτι. Μη μιλήσεις, αρκετός χρόνος πέρασε. Πάρε μια απόφαση και κάνε κάτι, αν είσαι ερωτευμένος μαζί της όπως ισχυρίζεσαι...»
Στράφηκα προς την Κλαίρη, όμως ξανά αυτό το φοβισμένο βλέμμα, αυτά τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια, χαμένα στο βάθος του υπογείου. Δεν μπορούσα να αποφασίσω, ή μάλλον είχα αποφασίσει μέσα μου, απλά δίσταζα ακόμα... Τότε είδα την Κλαίρη να προχωράει προς το κρεβάτι και να ξαπλώνει ανάσκελα. Ο πρώτος νεαρός πλησίασε, έβγαλε τα ρούχα του σε δευτερόλεπτα κι έμεινε γυμνός. Άπλωσε το χέρι του και της έπιασε το στήθος. Όχι, δεν ήταν το στήθος που της έπιασε, ήταν το νυχτικό της απ’ το ύψος του υπέροχου μπούστου της και που με μια βίαιη κίνηση, απότομα, της το τράβηξε και το έσκισε!
Η Κλαίρη, γύρισε προς το μέρος μου το κεφάλι της, τα μάτια της καρφώθηκαν πάλι στα δικά μου. Σχεδόν μου ερχόταν να κλάψω απ’ το κακό μου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά... Εντάξει, χθες την πήρε ο Θανάσης μπροστά μου, όμως αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το εμποδίσω, η Κλαίρη το ήθελε, αυτό όμως που θα συνέβαινε εδώ τώρα, ήταν κάτι που δεν της άρεσε, δεν το ήθελε και εγώ είχα τη δυνατότητα να το σταματήσω...
- «Σταμάτα!» φώναξα.
Προχώρησα προς το κρεβάτι και πέταξα κι εγώ τα ρούχα μου. Έμεινα κι εγώ ολόγυμνος. Κοιτούσα την Κλαίρη όπως ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και νόμιζα ότι έβλεπα τη θεά Αφροδίτη. Ήταν μια πανδαισία το κορμί της. Η γυναικεία μυρωδιά της σάρκας της έφτασε στα ρουθούνια μου ξανά, καθώς με θετικές κινήσεις, αποφασισμένα, γονάτισα στα τέσσερα μπροστά στα θαυμάσια πόδια της. Η Κλαίρη, με κοίταξε μ’ ένα ύφος θαυμασμού -απ’ όσο μπορούσα να το εκτιμήσω εκείνη τη στιγμή- λέγοντας:
- «Θα το κάνεις αυτό για μένα;»
Με την άκρη του ματιού μου είδα τον πούτσο του νεαρού να είναι ολόρθος, προφανώς απ’ τη θέα του παραδομένου γυναικείου κορμιού!
- «Σου είπα, ότι θα κάνω για σένα τα πάντα και θέλω να το καταλάβεις αυτό...» της απάντησα.
Ασυνείδητα όμως υπολόγιζα ότι η πούτσα του νεαρού πρέπει να ήταν στους είκοσι πόντους περίπου! Η ματιά της Κλαίρης, δεν ξεκολλούσε απ’ τη δικιά μου. Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Μόνο να την είχα εκεί μπροστά μου και να την παρατηρούσα, όσο θα κρατούσε το μαρτύριό μου. Εκείνη τη στιγμή, μου έκανε ένα νεύμα πάλι η Κλαίρη, ανοίγοντας περισσότερο τα πόδια της.
- «Οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις, μπορείς να βυθίσεις το πρόσωπό σου στα μπούτια μου. Σου το δίνω ξανά, θέλω να νιώσω ξανά τη γλώσσα σου στο μουνί μου».
Ήταν ένα ανέλπιστο δώρο! Το μουνί της ήταν εκεί, ανοιχτό, μια ανταμοιβή που αμέσως μ’ έκανε να αισθανθώ ότι άξιζε ο κόπος...
- «Επιτέλους Θανάση, τι θα γίνει σήμερα; Θα γαμήσουμε, ή ήρθαμε εδώ για να παίξουμε ρε συ;
- «Εμένα ρωτάς γαμώτο μου; Δε βλέπεις που εδώ έχουμε μελοδραματισμούς; Γιατί δεν ρωτάς τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, να σου πουν επιτέλους τι θα γίνει;»
- «Λέγε ρε μαλάκα; Θα σε φύγεις στην άκρη να γαμήσουμε; Τι θα γίνει;»
- «Άντε ρε συ φίλε, άντε τελείωνε! Δε με βλέπεις που στήθηκα; Τι άλλο θέλεις;»
- «Θέλω να μου το ζητήσεις εσύ! Αυτό θέλω! Πες μου λοιπόν, τι θα γίνει;»
Γύρισα ξανά προς την Κλαίρη.
- «Θέλω να με γαμήσεις» είπα, χωρίς να πιστεύω ότι άκουγα αυτό το αίτημα να βγαίνει απ’ το στόμα μου.
- «Θέλω να με γαμήσεις σκληρά! Πες το πούστη» είπε ξανά ο νεαρός.
Το τραβούσε μακριά το παιχνίδι. Ο Θανάσης καθόταν αμέτοχος, ψυχρός στον καναπέ και διασκέδαζε ο θέαμα. Δεν είχα πια αμφιβολίες μέσα μου. Μπορεί να ήταν ένα σκληρό παιχνίδι, μπορεί να συμμετείχα σε κάτι που ποτέ δεν φανταζόμουν αφού ήμουν πάντα άντρας σ’ όλες μου τις εκδηλώσεις, τους πούστηδες απλά τους ανεχόμουν να υπάρχουν στην κοινωνία που ζούσαμε, όμως στη σκέψη ότι θα υπέφερα αυτόν τον εξευτελισμό χάριν της Κλαίρης, ότι θα την έκανα να διαφύγει αυτό το σκίσιμο απ’ τον κώλο που τόσο φαινόταν ότι την τρόμαζε, τα μάτια της που με κοιτούσαν με τόσο πάθος, το μουνί της που το άφηνε απόλυτα στη διάθεσή μου όσο θα με πηδούσαν από πίσω, μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω.
- «Θέλω να μου σκίσεις τον κώλο γαμιά μου!», είπα και αμέσως άκουσα τους χλευασμούς και χειροκροτήματα απ’ τους θεατές του show.
Δεν πέρασαν περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα, όταν ένιωσα να στάζουν στην κωλοτρυπίδα μου σάλια και αμέσως μετά, ένα φοβερό τσούξιμο. Το κεφάλι μου τινάχτηκε μπροστά, όπως ακριβώς χθες παρατηρούσα να κάνει το κεφάλι της Κλαίρης νωρίτερα σήμερα το πρωί. Δεν θέλω να περιγράψω με λεπτομέρειες τη φάση που με έπαιρναν εκεί, πεσμένο στα τέσσερα, μπροστά στα μάτια της αγαπημένης μου, ντρέπομαι και μου έρχεται κάθε φορά που το θυμάμαι η ανάμνηση του τσουξίματος, σαν μαχαιριά καθώς μπαινόβγαινε ο άλλος μέσα μου. Καθώς τιναζόμουν μπρος-πίσω, παρατηρούσα το βλέμμα της Κλαίρης που με κοιτούσε με τόση γλύκα και τόση συμπόνια. Σε λίγα λεπτά ο νεαρός κρατώντας με σφιχτά απ’ τους γοφούς, μου τον έχωσε μέχρι μέσα και ένιωσα τα καυτά του χύσια να πλημμυρίζουν τα σωθικά μου.
Πριν το καταλάβω, ο δεύτερος νεαρός βρισκόταν πίσω μου γονατιστός.
- «Θα σου τη σκίσω την κωλάρα πούστη τώρα που σε βρήκα κι ας την ξεπαρθένιασε άλλος!», ακούστηκε η βραχνή και περιφρονητική φωνή του.
Δεν θέλησα να γυρίσω να τον δω. Μέχρι τώρα, είχα κρατηθεί, δεν είχα σκύψει να γλύψω την Κλαίρη, προτιμούσα να υποφέρω σιωπηλά, παρατηρώντας μόνο το γλυκό μουνί της που είχε αρχίσει να στάζει. Με την προσμονή του γλυψίματός μου, είχε ανάψει.
- «Γλύψε με μωρό μου, χώσε το κεφάλι σου μέσα στο μουνί μου... σε παρακαλώ...» την άκουσα να λέει.
Ο δεύτερος νεαρός, καυλωμένος απ’ το σκηνικό, με έπαιρνε ήδη, το ίδιο βίαια με τον πρώτο. Ο τρίτος είχε έρθει στο πλάι του κρεβατιού και χωρίς να πει κουβέντα, έπιασε το κεφάλι μου, το έστριψε προς το μέρος του και πιάνοντάς με απ’ τα αυτιά, μου έχωσε στο βάθος του λαιμού το καυλί του. Για να μην πνιγώ, άρχισα να του το ρουφάω δυνατά. Αν σας πω ότι σχεδόν είχα αρχίσει να το ευχαριστιέμαι, θα το πιστέψετε; Το μουνί της γυναίκας για την οποία υπέφερα όλα αυτά, ήταν στη διάθεσή μου, με παρακαλούσε να της το γλύψω, κι εγώ έπαιρνα πίπα έναν καυλωμένο νεαρό, ενώ ένας άλλος μου έσκιζε τον κώλο λαχανιασμένος! Το θέαμα πρέπει να ήταν πολύ καυλωτικό, γιατί κι ο δεύτερος νεαρός έχυσε γρήγορα στον κώλο μου.
Ο τρίτος, έφυγε και πήρε τη θέση του, αφήνοντάς με ελεύθερο και πάλι με θέα το ορθάνοιχτο μουνί της Κλαίρης. Ήθελα σαν τρελός να πέσω μπρούμυτα και ν’ αρχίσω να τρίβω τον πούτσο μου στο κρεβάτι, για να χύσω. Ήθελα να ουρλιάξω καθώς θα τριβόμουν μπρούμυτα, ανάμεσα στα βογκητά της Κλαίρης που είχε φτάσει στο αποκορύφωμα με το ρυθμικό γλύψιμο που της έκανα, παίρνοντας ρυθμό απ’ τον τρίτο νεαρό που μου πήδαγε τον κώλο, αλλά κρατήθηκα... Ο πούτσος μου παλλόταν και ήξερα ότι αν τον ακουμπούσα στο κρεβάτι, Θα έχυνα, όμως δεν ήθελα να χύσω έτσι.
Η ιδέα να γαμήσω αυτή τη γυναίκα που μου είχε πάρει τα λογικά, με κρατούσε και μου έδινε κουράγιο. Έφτασαν μαζί στην κορύφωση... Η Κλαίρη κι ο τρίτος νεαρός, έφτασαν ταυτόχρονα, αυτή με το γλύψιμό μου κι ο γαμιάς μου μέσα μου. Όταν τραβήχτηκε, ένιωσα τ’ ανάκατα χύσια των βιαστών μου να τρέχουν απ’ τον κώλο μου ανάμεσα στα μπούτια μου. Ο κώλος μου με έτσουζε φοβερά, μάλιστα ο Θανάσης με πληροφόρησε για κάτι που είδα αργότερα, ότι έβγαζα αίμα λόγω των βίαιων διεισδύσεων που μου έκαναν.
- «Να δω τι θα πεις στη γαμιόλα τη γυναίκα σου πούστη, τώρα που θα πας σπίτι. Εύχομαι να σε καταλάβει και να θελήσει να βρει έναν αληθινό άντρα επιτέλους να της δώσει χαρά στα σκέλια της. Εγώ εδώ θα ‘μαι...» φώναξε με το γνωστό πια κοροϊδευτικό του ύφος ο Θανάσης.
Όταν έφτασα σπίτι μου, ευχόμουν να μη με ρωτήσει λεπτομέρειες η Χρύσα. Στ’ αυτιά μου ηχούσε ακόμα το τελευταίο σχόλιο του Θανάση και ομολογουμένως δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν η πούτσα μου ήταν πέτρα λόγω των όσων είχαν προηγηθεί όλο το μεσημέρι και τ’ απόγευμα της Κυριακής, ή αν η σκέψη του να φέρω σ’ επαφή τη γυναίκα μου με τον Θανάση για χάρη της Κλαίρης ήταν αυτό που την είχε μαρμαρώσει σηκωμένη...
Συνεχίζεται...
- «Μα ναι σου λέω Θανάση, μου έχει μιλήσει τόσες φορές για σένα ο Ηλίας... Έλα τώρα… τι μου έχει πει; Χα χα χα, έλα τώρα, άντρες είστε, τι ενδιαφέρον να έχω εγώ για ότι κουβεντιάζετε αναμεταξύ σας; Μα ναι μωρέ, θέλω κι εγώ να γνωριστούμε κάποια στιγμή... Α, να ξύπνησε... Κάτσε να στον δώσω. Ξημερώματα γυρίσατε και τον ζητάς πάλι ε; Άντε μην αρχίσω να πονηρεύομαι...»
Τρελάθηκα! Είχε το θράσος να πάρει τηλέφωνο και να με ζητήσει σπίτι μου. Η «περιπέτειά» μου θα μπορούσε να πάρει πολύ άσχημη τροπή. Η σκέψη της Κλαίρης, μ’ έκανε να διατηρήσω την ψυχραιμία μου. Πήρα τ’ ακουστικό.
- «Εμπρός; Ναι, έλα Θανάση. Μα καλά, πάλι; Θα με σκοτώσει η Χρύσα! Κοίτα, θα προσπαθήσω ρε συ φίλε, τι να σου πω τώρα, με βρίσκεις απροετοίμαστο...»
Η Χρύσα, η γυναίκα μου, με ρώτησε αμέσως τι ήθελε ο Θανάσης μόλις έκλεισα το τηλέφωνο. Της είπα ότι ήθελε να βρισκόμασταν το μεσημέρι για να πάμε να δούμε τον αγώνα στο γήπεδο και μου απάντησε ότι δεν είχε κανένα πρόβλημα, ίσως να έπαιρνε κι αυτή τα παιδιά να πάει στη φίλη της την Εύη να περάσει το απόγευμα. Δεν υποψιαζόταν τίποτα η γυναίκα μου, αφού ήμουν ένας τόσο σοβαρός κύριος όλα αυτά τα χρόνια που ήμασταν παντρεμένοι, αφού δεν της είχα δώσει το παραμικρό δικαίωμα. Και πάλι η σκέψη, η εικόνα της Κλαίρης να περνάει απ’ το μυαλό μου, με τα ορθάνοιχτα μπούτια της και τους στεναγμούς της καθώς την έγλυφα κι έφτανε σ’ οργασμό το προηγούμενο βράδυ, η προσμονή πότε θα έρθει η στιγμή που θα έμπαινα μέσα της, με έκαναν να διατηρήσω ένα ουδέτερο ύφος.
Στις μια το μεσημέρι, χτυπούσα το κουδούνι της μονοκατοικίας του καθηγητού της Κλαίρης. Έπιναν καφέ στο σαλόνι τους. Η Κλαίρη φορούσε ένα διάφανο, προκλητικότατο νυχτικό, ενώ από κάτω δεν φορούσε τίποτα. Απ’ την πρώτη στιγμή μου σηκώθηκε ξανά, κοντάρι! Ο Θανάσης με κοίταξε περιφρονητικά…
- «Ήρθε η πουτανίτσα μας;» είπε. «Είσαι αξιολύπητος φίλε. Ούτε με τ’ όνομά σου δεν θέλω να σε αποκαλώ. Έχεις γίνει αντικείμενο στα χέρια μιας γυναίκας... Μα δεν έχεις ανδρισμό μέσα σου;»
- «Δεν μ’ ενδιαφέρει... Είμαι ερωτευμένος μαζί της. Το ξέρω ότι σου φαίνεται αδύνατο, περίεργο, όμως αυτό που κυριαρχεί στο μυαλό μου είναι να τη βλέπω ευχαριστημένη, να είμαι εγώ αυτός που απασχολεί έστω και λίγο τις σκέψεις της. Που ξέρεις; Μπορεί και να της κάνω έρωτα κάποια στιγμή...»
Ούτε κατάλαβα πως έγινε. Το χέρι του σηκώθηκε κι έσκασε βίαια στο μάγουλό μου. Το χαστούκι ήταν τόσο δυνατό που παραπάτησα και στηρίχθηκα στον τοίχο δίπλα μου για να μην πέσω κάτω. Αλήθεια, πως του είχα ξεστομίσει τέτοιο πράγμα; Τι ζητούσα εγώ εδώ, ανάμεσα σ’ ένα ζευγάρι; Και μάλιστα να λέω στον άντρα ότι επιθυμώ να κάνω έρωτα με τη δικιά του γυναίκα... Ντράπηκα πάλι τόσο πολύ, που κοίταξα για μια στιγμή την πόρτα.
- «Να φύγεις! Αν δεν το μπορείς, άνοιξε τώρα την πόρτα και φύγε. Όπως σου είπε ο Θανάσης χθες, θα χειροτερέψουν πολύ τα πράγματα για σένα...» άκουσα την Κλαίρη να λέει.
- «Δε με νοιάζει για μένα... Αυτό που θέλω είναι να μπω μέσα σου» βρήκα τη δύναμη κι απάντησα.
- «Αφού λοιπόν δεν φεύγεις, αφού θέλεις να γαμήσεις τη γυναίκα μου, πέρνα κάτω στο υπόγειο» είπε ο Θανάσης.
Κοίταξα την Κλαίρη. Περίμενα κάτι απ’ αυτήν, μια έκφραση συμπόνιας για τη δύσκολη θέση στην οποία βρισκόμουν, μια ελπίδα, κάτι. Αυτή, μ’ ένα ανέκφραστο ύφος, σκληρό θα έλεγα, μου είπε:
- «Η πόρτα του υπογείου είναι από κει. Είχες την ευκαιρία σου να φύγεις, αλλά την έχασες. Πήγαινε κάτω κι ερχόμαστε...»
Όπως πέρασε απ’ το μυαλό μου, το υπόγειό τους ήταν ένας χώρος φτιαγμένος για extreme καταστάσεις. Αναρωτιόμουν αν η Κλαίρη είχε υποστεί σ’ αυτό το χώρο οτιδήποτε... Σε δυο διαφορετικά σημεία, βρισκόντουσαν στερεωμένοι μεταλλικοί κρίκοι σε αντικριστούς τοίχους, σε τέτοια θέση, ώστε το «θύμα» να μπορεί να παρατηρεί τον εαυτό του σε καθρέπτη που ήταν απέναντι, καθώς του έκαναν διάφορα. Στη μέση του πατώματος, βρισκόταν ένα ξύλινο τραπέζι, με κάθε είδους λεκέδες πάνω του. Μπόρεσα να ξεχωρίσω λεκέδες από ξεραμένα χύσια, κάτι σαν γράσο, ίσως και κάποια υπολείμματα από εμετούς!
Πέρασαν απ’ τη σκέψη μου διαφόρων ειδών «σκηνικά» που μπορεί να είχαν διαδραματισθεί σ’ αυτό το χώρο... Σ’ ένα τοίχο στο βάθος, υπήρχαν στερεωμένα σε ράφια, διαφόρων ειδών μαστίγια, στραπόν, μπουκάλια με κάτι χρωματιστά υγρά, κλπ. Στη θέα των στραπόν, πάγωσα. Τι σχεδίαζαν να μου κάνουν; Ή μάλλον, μέχρι που θα έφτανα εγώ, ποια ήταν τα όριά μου, τι θα υπέμενα ακόμα, απλά και μόνο με μια αμυδρή, αόριστη ελπίδα που έτρεφα μέσα μου προκειμένου μα ερχόταν η ώρα για να κάνω έρωτα με την Κλαίρη;
Όμως είχα πάρει τελικά την απόφασή μου. Ναι, θα υπέφερα τα πάντα γι αυτήν. Δε με πείραζε αν δεν της έκανα ποτέ έρωτα ολοκληρωμένο. Και μόνο που θα μου έδινε την ευκαιρία να την αγγίζω κάποιες στιγμές, μόνο που θα μπορούσα -ίσως- να τη γλύψω ξανά, μου έφτανε... Στην άλλη πλευρά του υπογείου, ήταν τοποθετημένο ένα πολύ αναπαυτικό σαλονάκι μπαμπού, όπου φαντάστηκα ότι καθόταν κάποιες φορές θεατές, ενώ μπροστά απ’ αυτό, ήταν ένα υπέρδιπλο κρεβάτι με στρώμα μ’ ένα κατάλευκο σεντόνι στρωμένο πάνω…
Ακούστηκαν βήματα στα σκαλιά και είδα μπροστά να εμφανίζεται ο Θανάσης, πίσω του τρεις ψηλοί, γεροδεμένοι νεαροί, η Κλαίρη όμως πουθενά. Χωρίς να πει κανείς τους κουβέντα, προχώρησαν προς το σαλονάκι, κάθισαν σαν να μην ήταν η πρώτη φορά που ερχόντουσαν σ’ αυτό το χώρο και με κοίταζαν. Ένιωσα ξανά άβολα. Στεκόμουν ακίνητος, σχεδόν ήμουν σίγουρος για το τι θα ακολουθούσε... Η φωνή του Θανάση διέκοψε τις σκέψεις μου:
- «Λοιπόν μαλάκα, όπως καταλαβαίνεις, εγώ με την Κλαίρη έχουμε κάμποσες ιδιαίτερες προτιμήσεις. Μια απ’ αυτές, είναι να τη δίνω σε φιλαράκια. Σε φιλαράκια που είναι αληθινά άντρες, όχι πούστηδες όπως εσύ...»
- «Σε παρακαλώ Θανάση, δεν είμαι πούστης. Αν υπόκειμαι σ’ αυτές τις δοκιμασίες, είναι γιατί η Κλαίρη με κάλεσε... Δε με κάλεσε ακριβώς, συμμετείχα κι εγώ, όμως...»
- «Έλα σκάσε! Ξέρω καλά τι πουτανάκι είναι η Κλαίρη. Εγώ δεν τη γνώρισα χθες όπως εσύ. Κι αν δεν είσαι πούστης, σήμερα θα σου δοθεί η ευκαιρία να γίνεις. Αν το θέλεις βέβαια...»
- «Σου είπα δεν είμαι πούστης και δεν πρόκειται να γίνω. Δεν μπορώ να κάνω τίποτα σχετικά με το αν την πασάρεις την Κλαίρη σε άλλους, ειλικρινά με πονάει αυτό, όμως αν ήρθαμε εδώ για να την δώσεις και σήμερα σ’ αυτούς τους «αντράκλες» που έχεις μαζί σου, με γεια σου, με χαρά σου. Αφού η Κλαίρη το δέχεται αυτό, εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι.»
- «Χαχαχαχαα! Ασφαλώς κι είναι εδώ οι φίλοι μου για να γαμήσουν σήμερα... Χαχαχαχααα! Κλαίρηηηη! Έλα κάτω...»
Στο κεφαλόσκαλο, εμφανίστηκε η Κλαίρη, φορώντας πάντα το νυχτικό της, ενώ από μέσα φαινόταν το απίθανα γυμνασμένο, ολόγυμνο κορμί της. Ήταν σιωπηλή και με έκπληξη παρατήρησα τη ματιά της, να είναι χωρίς καμιά αυτοπεποίθηση, σχεδόν σαν φοβισμένη.
- «Είσαι έτοιμη πουτανάρα μου; Ο «δικός σου» λέει ότι δεν έχει καμιά διάθεση να σ’ αντικαταστήσει. Οι φίλοι μου λοιπόν, θα σου σκίσουν τον κώλο πιο άγρια από κάθε άλλη φορά. Εγώ κι ο «δικός σου», θα καθίσουμε αναπαυτικά εδώ και θα παρακολουθήσουμε ο θέαμα. Χαχαχαχαχχαχαα!!!»
- «Μια στιγμή! Θανάση, τι εννοείς; Εγώ νόμιζα ότι... Δεν καταλαβαίνω...»
- «Άκου να σου πω λοιπόν πούστη, καλά το λέω εγώ, για να καταλάβεις. Την επόμενη ώρα, ή που θα κάτσεις εδώ μαζί μου, αναπαυτικά στον καναπέ να παρακολουθείς που θα τη σκίσουν την Κλαίρη διαδοχικά οι φίλοι μου από εδώ, ή που θα πάρεις εσύ τη θέση της πάνω στο κρεβάτι. Μη μιλήσεις, αρκετός χρόνος πέρασε. Πάρε μια απόφαση και κάνε κάτι, αν είσαι ερωτευμένος μαζί της όπως ισχυρίζεσαι...»
Στράφηκα προς την Κλαίρη, όμως ξανά αυτό το φοβισμένο βλέμμα, αυτά τα μεγάλα αμυγδαλωτά της μάτια, χαμένα στο βάθος του υπογείου. Δεν μπορούσα να αποφασίσω, ή μάλλον είχα αποφασίσει μέσα μου, απλά δίσταζα ακόμα... Τότε είδα την Κλαίρη να προχωράει προς το κρεβάτι και να ξαπλώνει ανάσκελα. Ο πρώτος νεαρός πλησίασε, έβγαλε τα ρούχα του σε δευτερόλεπτα κι έμεινε γυμνός. Άπλωσε το χέρι του και της έπιασε το στήθος. Όχι, δεν ήταν το στήθος που της έπιασε, ήταν το νυχτικό της απ’ το ύψος του υπέροχου μπούστου της και που με μια βίαιη κίνηση, απότομα, της το τράβηξε και το έσκισε!
Η Κλαίρη, γύρισε προς το μέρος μου το κεφάλι της, τα μάτια της καρφώθηκαν πάλι στα δικά μου. Σχεδόν μου ερχόταν να κλάψω απ’ το κακό μου. Η καρδιά μου χτυπούσε δυνατά... Εντάξει, χθες την πήρε ο Θανάσης μπροστά μου, όμως αυτό ήταν κάτι που δεν μπορούσα να το εμποδίσω, η Κλαίρη το ήθελε, αυτό όμως που θα συνέβαινε εδώ τώρα, ήταν κάτι που δεν της άρεσε, δεν το ήθελε και εγώ είχα τη δυνατότητα να το σταματήσω...
- «Σταμάτα!» φώναξα.
Προχώρησα προς το κρεβάτι και πέταξα κι εγώ τα ρούχα μου. Έμεινα κι εγώ ολόγυμνος. Κοιτούσα την Κλαίρη όπως ήταν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και νόμιζα ότι έβλεπα τη θεά Αφροδίτη. Ήταν μια πανδαισία το κορμί της. Η γυναικεία μυρωδιά της σάρκας της έφτασε στα ρουθούνια μου ξανά, καθώς με θετικές κινήσεις, αποφασισμένα, γονάτισα στα τέσσερα μπροστά στα θαυμάσια πόδια της. Η Κλαίρη, με κοίταξε μ’ ένα ύφος θαυμασμού -απ’ όσο μπορούσα να το εκτιμήσω εκείνη τη στιγμή- λέγοντας:
- «Θα το κάνεις αυτό για μένα;»
Με την άκρη του ματιού μου είδα τον πούτσο του νεαρού να είναι ολόρθος, προφανώς απ’ τη θέα του παραδομένου γυναικείου κορμιού!
- «Σου είπα, ότι θα κάνω για σένα τα πάντα και θέλω να το καταλάβεις αυτό...» της απάντησα.
Ασυνείδητα όμως υπολόγιζα ότι η πούτσα του νεαρού πρέπει να ήταν στους είκοσι πόντους περίπου! Η ματιά της Κλαίρης, δεν ξεκολλούσε απ’ τη δικιά μου. Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Μόνο να την είχα εκεί μπροστά μου και να την παρατηρούσα, όσο θα κρατούσε το μαρτύριό μου. Εκείνη τη στιγμή, μου έκανε ένα νεύμα πάλι η Κλαίρη, ανοίγοντας περισσότερο τα πόδια της.
- «Οποιαδήποτε στιγμή θελήσεις, μπορείς να βυθίσεις το πρόσωπό σου στα μπούτια μου. Σου το δίνω ξανά, θέλω να νιώσω ξανά τη γλώσσα σου στο μουνί μου».
Ήταν ένα ανέλπιστο δώρο! Το μουνί της ήταν εκεί, ανοιχτό, μια ανταμοιβή που αμέσως μ’ έκανε να αισθανθώ ότι άξιζε ο κόπος...
- «Επιτέλους Θανάση, τι θα γίνει σήμερα; Θα γαμήσουμε, ή ήρθαμε εδώ για να παίξουμε ρε συ;
- «Εμένα ρωτάς γαμώτο μου; Δε βλέπεις που εδώ έχουμε μελοδραματισμούς; Γιατί δεν ρωτάς τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, να σου πουν επιτέλους τι θα γίνει;»
- «Λέγε ρε μαλάκα; Θα σε φύγεις στην άκρη να γαμήσουμε; Τι θα γίνει;»
- «Άντε ρε συ φίλε, άντε τελείωνε! Δε με βλέπεις που στήθηκα; Τι άλλο θέλεις;»
- «Θέλω να μου το ζητήσεις εσύ! Αυτό θέλω! Πες μου λοιπόν, τι θα γίνει;»
Γύρισα ξανά προς την Κλαίρη.
- «Θέλω να με γαμήσεις» είπα, χωρίς να πιστεύω ότι άκουγα αυτό το αίτημα να βγαίνει απ’ το στόμα μου.
- «Θέλω να με γαμήσεις σκληρά! Πες το πούστη» είπε ξανά ο νεαρός.
Το τραβούσε μακριά το παιχνίδι. Ο Θανάσης καθόταν αμέτοχος, ψυχρός στον καναπέ και διασκέδαζε ο θέαμα. Δεν είχα πια αμφιβολίες μέσα μου. Μπορεί να ήταν ένα σκληρό παιχνίδι, μπορεί να συμμετείχα σε κάτι που ποτέ δεν φανταζόμουν αφού ήμουν πάντα άντρας σ’ όλες μου τις εκδηλώσεις, τους πούστηδες απλά τους ανεχόμουν να υπάρχουν στην κοινωνία που ζούσαμε, όμως στη σκέψη ότι θα υπέφερα αυτόν τον εξευτελισμό χάριν της Κλαίρης, ότι θα την έκανα να διαφύγει αυτό το σκίσιμο απ’ τον κώλο που τόσο φαινόταν ότι την τρόμαζε, τα μάτια της που με κοιτούσαν με τόσο πάθος, το μουνί της που το άφηνε απόλυτα στη διάθεσή μου όσο θα με πηδούσαν από πίσω, μου έδωσαν δύναμη να συνεχίσω.
- «Θέλω να μου σκίσεις τον κώλο γαμιά μου!», είπα και αμέσως άκουσα τους χλευασμούς και χειροκροτήματα απ’ τους θεατές του show.
Δεν πέρασαν περισσότερο από μερικά δευτερόλεπτα, όταν ένιωσα να στάζουν στην κωλοτρυπίδα μου σάλια και αμέσως μετά, ένα φοβερό τσούξιμο. Το κεφάλι μου τινάχτηκε μπροστά, όπως ακριβώς χθες παρατηρούσα να κάνει το κεφάλι της Κλαίρης νωρίτερα σήμερα το πρωί. Δεν θέλω να περιγράψω με λεπτομέρειες τη φάση που με έπαιρναν εκεί, πεσμένο στα τέσσερα, μπροστά στα μάτια της αγαπημένης μου, ντρέπομαι και μου έρχεται κάθε φορά που το θυμάμαι η ανάμνηση του τσουξίματος, σαν μαχαιριά καθώς μπαινόβγαινε ο άλλος μέσα μου. Καθώς τιναζόμουν μπρος-πίσω, παρατηρούσα το βλέμμα της Κλαίρης που με κοιτούσε με τόση γλύκα και τόση συμπόνια. Σε λίγα λεπτά ο νεαρός κρατώντας με σφιχτά απ’ τους γοφούς, μου τον έχωσε μέχρι μέσα και ένιωσα τα καυτά του χύσια να πλημμυρίζουν τα σωθικά μου.
Πριν το καταλάβω, ο δεύτερος νεαρός βρισκόταν πίσω μου γονατιστός.
- «Θα σου τη σκίσω την κωλάρα πούστη τώρα που σε βρήκα κι ας την ξεπαρθένιασε άλλος!», ακούστηκε η βραχνή και περιφρονητική φωνή του.
Δεν θέλησα να γυρίσω να τον δω. Μέχρι τώρα, είχα κρατηθεί, δεν είχα σκύψει να γλύψω την Κλαίρη, προτιμούσα να υποφέρω σιωπηλά, παρατηρώντας μόνο το γλυκό μουνί της που είχε αρχίσει να στάζει. Με την προσμονή του γλυψίματός μου, είχε ανάψει.
- «Γλύψε με μωρό μου, χώσε το κεφάλι σου μέσα στο μουνί μου... σε παρακαλώ...» την άκουσα να λέει.
Ο δεύτερος νεαρός, καυλωμένος απ’ το σκηνικό, με έπαιρνε ήδη, το ίδιο βίαια με τον πρώτο. Ο τρίτος είχε έρθει στο πλάι του κρεβατιού και χωρίς να πει κουβέντα, έπιασε το κεφάλι μου, το έστριψε προς το μέρος του και πιάνοντάς με απ’ τα αυτιά, μου έχωσε στο βάθος του λαιμού το καυλί του. Για να μην πνιγώ, άρχισα να του το ρουφάω δυνατά. Αν σας πω ότι σχεδόν είχα αρχίσει να το ευχαριστιέμαι, θα το πιστέψετε; Το μουνί της γυναίκας για την οποία υπέφερα όλα αυτά, ήταν στη διάθεσή μου, με παρακαλούσε να της το γλύψω, κι εγώ έπαιρνα πίπα έναν καυλωμένο νεαρό, ενώ ένας άλλος μου έσκιζε τον κώλο λαχανιασμένος! Το θέαμα πρέπει να ήταν πολύ καυλωτικό, γιατί κι ο δεύτερος νεαρός έχυσε γρήγορα στον κώλο μου.
Ο τρίτος, έφυγε και πήρε τη θέση του, αφήνοντάς με ελεύθερο και πάλι με θέα το ορθάνοιχτο μουνί της Κλαίρης. Ήθελα σαν τρελός να πέσω μπρούμυτα και ν’ αρχίσω να τρίβω τον πούτσο μου στο κρεβάτι, για να χύσω. Ήθελα να ουρλιάξω καθώς θα τριβόμουν μπρούμυτα, ανάμεσα στα βογκητά της Κλαίρης που είχε φτάσει στο αποκορύφωμα με το ρυθμικό γλύψιμο που της έκανα, παίρνοντας ρυθμό απ’ τον τρίτο νεαρό που μου πήδαγε τον κώλο, αλλά κρατήθηκα... Ο πούτσος μου παλλόταν και ήξερα ότι αν τον ακουμπούσα στο κρεβάτι, Θα έχυνα, όμως δεν ήθελα να χύσω έτσι.
Η ιδέα να γαμήσω αυτή τη γυναίκα που μου είχε πάρει τα λογικά, με κρατούσε και μου έδινε κουράγιο. Έφτασαν μαζί στην κορύφωση... Η Κλαίρη κι ο τρίτος νεαρός, έφτασαν ταυτόχρονα, αυτή με το γλύψιμό μου κι ο γαμιάς μου μέσα μου. Όταν τραβήχτηκε, ένιωσα τ’ ανάκατα χύσια των βιαστών μου να τρέχουν απ’ τον κώλο μου ανάμεσα στα μπούτια μου. Ο κώλος μου με έτσουζε φοβερά, μάλιστα ο Θανάσης με πληροφόρησε για κάτι που είδα αργότερα, ότι έβγαζα αίμα λόγω των βίαιων διεισδύσεων που μου έκαναν.
- «Να δω τι θα πεις στη γαμιόλα τη γυναίκα σου πούστη, τώρα που θα πας σπίτι. Εύχομαι να σε καταλάβει και να θελήσει να βρει έναν αληθινό άντρα επιτέλους να της δώσει χαρά στα σκέλια της. Εγώ εδώ θα ‘μαι...» φώναξε με το γνωστό πια κοροϊδευτικό του ύφος ο Θανάσης.
Όταν έφτασα σπίτι μου, ευχόμουν να μη με ρωτήσει λεπτομέρειες η Χρύσα. Στ’ αυτιά μου ηχούσε ακόμα το τελευταίο σχόλιο του Θανάση και ομολογουμένως δεν μπορούσα να ξεχωρίσω αν η πούτσα μου ήταν πέτρα λόγω των όσων είχαν προηγηθεί όλο το μεσημέρι και τ’ απόγευμα της Κυριακής, ή αν η σκέψη του να φέρω σ’ επαφή τη γυναίκα μου με τον Θανάση για χάρη της Κλαίρης ήταν αυτό που την είχε μαρμαρώσει σηκωμένη...
Συνεχίζεται...
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.