Η Άννα ήταν το απωθημένο μου. Παλιοί συμμαθητές, μαζί από το δημοτικό και στο γυμνάσιο είχαμε δεσμό, σε αθώο επίπεδο χωρίς να το προχωρήσουμε σε ολοκληρωμένη σχέση.
Η τότε «σχέση» μας σταμάτησε εξαιτίας μου. Αν και ήταν πολύ ωραία κοπέλα, φορούσε σιδεράκια. Οι φίλοι μου με κορόιδευαν και κάτι ο εγωισμός, κάτι τα πειράγματα που δεχόμουν, με ανάγκασαν να χωρίσω μαζί της.
Το θέμα έληξε κάπου εκεί, τελειώσαμε το σχολείο, πήγαμε σε διαφορετικές πόλεις για να σπουδάσουμε και χαθήκαμε.
Έως φέτος το καλοκαίρι που κατέβηκε ξανά στην επαρχιακή πόλη που μεγάλωσα. Στα 25 μας πλέον και όχι στα 13, που δεν ξέραμε τι θέλαμε.
Αντίκρισα την Άννα και μπορώ να πω πως εξεπλάγη. «Τι μούναρος έχει γίνει!», ήταν η πρώτη σκέψη που μου ήρθε όταν την ξανασυνάντησα. Είχα να την δω και πολλά χρόνια.
Μου έριχνε σχεδόν ένα κεφάλι, μελαχρινό ίσιο μαλλί, καλοσχηματισμένο και γλυκό προσωπάκι και οδοντοστοιχία μοντέλου (είδες δουλειά που έκαναν τα σιδεράκια;) και σώμα με τέλειες αναλογίες. Όχι αδύνατη, αλλά με πιασιματάκια εκεί που πρέπει.
Βρεθήκαμε και είπαμε να κανονίσουμε να πάμε για ένα καφέ να τα πούμε.
Η Άννα ήταν πρόσφατα χωρισμένη από έναν δεσμό, που όπως μου είπε πίστευε ότι θα προχωρούσε. «Εδώ είμαστε!», λέω. «Δεν πρέπει να αφήσω την ευκαιρία να πάει χαμένη…». Αν και είχα σχέση, αποφάσισα να το… κρύψω και όταν με ρώτησε για τα προσωπικά μου, της είπα και εγώ το κλασικό:
- «Δεν έχω κάτι σταθερό αυτό το διάστημα».
Με τα πολλά, πιάσαμε την κουβέντα για τα παλιά. Εκεί της ομολόγησα και το λόγο που την είχα χωρίσει.
- «Παιδικές επιπολαιότητες…», της εξήγησα για να ξεσπάσει σε γέλια.
- «Πλάκα μου κάνεις; Αυτός ήταν ο λόγος που με χώρισες τότε;», μου είπε.
Κι εγώ της αποκρίθηκα:
- «Ναι, και τώρα που σε βλέπω χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο».
- «Ε, που ξέρεις; Μπορεί να έχεις την ευκαιρία να επανορθώσεις…», ήταν η απάντησή μου και αμέσως κατάλαβα πως το νερό μπήκε στο αυλάκι.
Κανονίσαμε να πάμε για μπάνιο το Σάββατο, που θα είχε χρόνο. Επί δύο μέρες σκεφτόμουν πότε θα έρθει αυτό το ρημαδιασμένο Σάββατο.
Για να μη τα πολυλογώ, πήγαμε σε παραλία που δυστυχώς είχε πολύ κόσμο. Αυτό, βέβαια, δεν μας εμπόδισε να κάνουμε παιχνίδι. Την άλειψα με λάδι στην πλάτη και δεν έχασα την ευκαιρία να της πετάω μπηχτές…
- «Φοβερή επιδερμίδα! Τέλειες γάμπες…», κτλ.
Μετά την παραλία, πήγαμε σε ένα εστιατόριο για φαγητό και στη συνέχεια μου πρότεινε να πάμε σπίτι της να φτιάξει καφεδάκι. Δεν υπήρχε περίπτωση να αρνηθώ. Το όλο σκηνικό περιείχε πολλές σπόντες και από τους δύο μας.
Μόλις φθάσαμε σπίτι πάει στην κουζίνα για να φτιάξει καφέδες και ρωτάει με ένα αθώο ύφος:
- «Τι καφέ θες να σου φτιάξω…;»
Πριν προλάβει να ολοκληρώσει τη φράση της, την είχα πιάσει και φιλιόμασταν παθιασμένα.
- «Άσε τους καφέδες για μετά. Θέλω επιτέλους να γευτώ εσένα!»
Δεν έφερε καμία αντίρρηση και μετά από πολλά γλωσσόφιλα, που μας άναψαν και τους δύο για τα καλά, οδηγηθήκαμε στην ντουζιέρα μαζί (ήμασταν από την Θάλασσα). Εκεί άρχισε να με σαπουνίζει, ενώ έκανα και εγώ το ίδιο.
Είχα ερεθιστεί τόσο πολύ και όταν της έτριβα την πλάτη, δεν άντεξα και της λέω:
- «Θα σε καρφώσω τώρα!»
Πισωκολλητό, με πολύ δύναμη και το νερό να τρέχει πάνω στα ενωμένα κορμιά μας… Η Άννα έχυσε δύο φορές και φώναζε δυνατά:
- «Έτσι γαμιά μου. Πήδα με! Δυνατά! Έτσι το θέλω!»
Το ντουζάκι τελείωσε, αλλά όχι και εμείς… Την οδήγησα στην κρεβατοκάμαρα και εκεί της χάρισα άλλους δύο οργασμούς, με τη γλώσσα μου. Αμέσως ήρθε να μου ανταποδώσει. Με ξάπλωσε και ξεκίνησε την πίπα. Το έβαζε βαθιά, όπως μου αρέσει, και είχε καλό ρυθμό.
Σύντομα βρέθηκε από πάνω μου και αλλάξαμε πολλές στάσεις. Διάλειμμα για τσιγάρο και δεύτερος γύρος, αυτή τη φορά στο σαλόνι…
Την είχα βάλει να λυγίσει το κορμί της πάνω στον καναπέ και την κάρφωνα από πίσω, ενώ όταν κόντευα να τελειώσω, πήγα στο πρόσωπό της και της τον έδωσα στο στόμα. Δεν είχε κανένα παράπονο και με άφησε να τελειώσω στο στόμα της.
Κάπου εκεί ήρθε το διάλλειμα για καφέ, αλλά όταν τους ήπιαμε και πήρε τα ποτήρια για να τα αφήσει στο νεροχύτη, πήγα από πίσω της, σήκωσα το φουστανάκι που είχε φορέσει, παραμέρισα το κιλοτάκι της και ξεκίνησε ο τρίτος γύρος.
- «Μωρό μου πρέπει να έρχεσαι συχνά για καφέ στο σπίτι μου…», μου είπε μόλις τελειώσαμε.
Το γαμήσι συνεχίστηκε και τις υπόλοιπες ημέρες που έμεινα εκεί και ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την Αθήνα, όταν θα έρθει το χειμώνα.
(Copyright protected OW ref: 7165)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.