Η προδοσία της γυναίκας μου (3ο μέρος)

(Γεια σας. Ξέρω πως καθυστέρησα πάρα πολύ, αλλά τα τελευταία 2 χρονιά δεν ήταν ευχάριστα για μένα. Τις ιστορίες που έχω ανεβάσει τις γράφαμε μαζί, δυο άτομα. Εγώ, και η κοπέλα μου. Το σχέδιο ήταν να γράφουμε την ιστορία μαζί και το τέλος το αποφασίζει μια ο ένας και μια ο άλλος. Την πρώτη ιστορία (η περιπέτεια του Μιχάλη και της Μαρίας), το τέλος το αποφάσισε η κοπέλα μου, ενώ σε αυτή ήταν να μπει το δικό μου τέλος. Η ιστορία είχε ολοκληρωθεί σχεδόν, μόνο ορθογραφικό έλεγχο ήθελα και μερικές λεπτομέρειες μόνο. Η κοπέλα μου δεν αισθανόταν καλά εδώ και καιρό και πήγαμε να κάνει εξετάσεις. Είχε καρκίνο. Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος για μας, όπως καταλαβαίνετε. Με τις χημειοθεραπείες, τις έπεσαν τα μαλλιά της και ήταν χάλια, ψυχολογικά και σωματικά.

Επί δυο χρόνια τρέχαμε και προσπαθήσαμε να τον νικήσουμε. Τελικά… πριν από 6 μήνες έφυγε από την ζωή. Στην καραντίνα έκατσα και διάβασα την ιστορία ξανά, και σκέφτηκα να την ανεβάσω, με τη διάφορα πως θα βάλω το τέλος που ήθελε εκείνη. Έσβησα λοιπόν την ιστορία όπως την είχα γράψει και την ξεκίνησα από την αρχή. Ελπίζω να σας αρέσει. Ήταν δύσκολο να θυμηθώ όπως μου το είχε πει αλλά πιστεύω πως έκανα καλή δουλειά. Βγήκε λίγο μεγαλύτερο από ότι σκόπευα. Με την κοπέλα μου είχαμε γράψει κι άλλες ιστορίες που θέλαμε να ανεβάσουμε. Αν βρω τον χρόνο και την όρεξη να της γράψω θα τις ανεβάσω κι αυτές. Ευχαριστώ).


Προηγούμενο μέρος: Η προδοσία της γυναίκας μου (2ο μέρος)

Μια ακόμα μέρα. Μια μέρα ακόμα μόνος στο σπίτι. Μια μέρα ακόμα πήγα στη δουλειά, μετά γύρισα, έκανα ένα μπάνιο, έφαγα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Δεν είχα όρεξη να κάνω τίποτα άλλο. Έτσι νιώθω πάντα όταν είναι η εβδομάδα της Κατερίνας να έχει τα παιδιά.

Έχουν περάσει 2 χρόνια από τη μέρα που χωρίσαμε και ακόμα μου είναι δύσκολο να πιστέψω τι έγινε. Μέσα σε μια εβδομάδα έχασα ότι θεωρούσα σημαντικό. Ο πόνος που νιώθω στην καρδιά είναι αβάσταχτος.

Έχω γνωρίσει κάποιες κοπέλες. Έχω βγει με κάποιες που φαίνονταν αξιόλογες, όμως δε μπορώ να τις εμπιστευτώ. Νιώθω πως με κοροϊδεύουν. Δε μπορώ να κάνω σχέση με κοπέλα. Έτσι κι αλλιώς για πιο λόγω να προσπαθήσω καν; Είμαι τόσο χάλια εραστής που η γυναικά που αγαπούσα έκανε σεξ με έναν μεγαλύτερό μου για 10 χρονιά. Με απατούσε 1 χρόνο και έκανε μαζί του τα πάντα, πράγματα που ήθελα να τα κάνω μαζί της και μου τα αρνιόταν. Πρέπει να είμαι πολύ λαπάς στο κρεβάτι.

Το μόνο φως μέσα σε αυτό το σκοτάδι που με έχει περικυκλώσει είναι τα παιδιά μου. Όταν είναι εδώ, σπίτι μου, νιώθω πως έχω τα πάντα. Πως είμαι καλά ξανά. Άλλα μόλις φεύγουν με ξανά πιάνει η κατάθλιψη. Ακόμα και οι πουτάνες που πληρώνω για να κάνω σεξ, δεν με ευχαριστούν. Για την ακρίβεια τίποτα δε με ευχαριστεί πια.

Ήταν τα γενέθλια της μητέρας μου οπότε πήγα στην γιορτή που έκανε στο σπίτι της. Στο σπίτι είχαν έρθει κάποιοι άλλοι συγγενείς και φίλοι της μητέρας μου. Τα παιδιά μου δε θα ερχόντουσαν γιατί ήταν η εβδομάδα της πρώην μου, της Κατερίνας.

Έφτασα εκεί, έκατσα σε μια καρέκλα και άρχισα να πίνω ότι υπήρχε. Ήξερα τι θα ακολουθούσε οπότε ήθελα να μεθύσω όσο τον δυνατόν πιο γρήγορα και να φύγει αυτή η μέρα γρηγορότερα. Που και που ερχόταν και με χαιρετούσε κάποιος γνωστός ή συγγενής. Μετά από λίγο η μητέρα μου με μια κοπέλα ήρθε εκεί που καθόμουν και με σύστησε σε αυτή.

- Στράτο, από εδώ η Χριστιάνα. Είναι η κόρη της Γεωργίας, της φίλης μου. Δε νομίζω να γνωρίζεστε.

- Γεια σου Στράτο, έχω ακούσει τόσα πολλά από την μητέρα σου για σένα. Χαίρομαι που επιτέλους σε γνωρίζω από κοντά.

Γύρισα και την κοίταξα. Ήταν κοντούλα, γύρω στα 30, με μακριά καστανόξανθα μαλλιά και μεγάλο στήθος. Τα μάτια της είχαν το χρώμα του κεχριμπαριού. Με κοιτούσε χαμογελώντας.

Δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που η μητέρα μου, μου γνώριζε την κόρη ή την ανιψιά, ή και εγώ δεν ξέρω τι, μιας φίλης της. Από τότε που χώρισα γίνεται αυτό και πραγματικά έχει αρχίσει να γίνεται κουραστικό, σε σημείο να αποφεύγω όσο μπορώ να πηγαίνω να τη δω πλέων. Καταλαβαίνω γιατί το κάνει, ίσως κι εγώ στην θέση της να έκανα το ίδιο για τα παιδιά μου άλλα προσωπικά δε βιάζομαι να βάλω ένα διάολο πάνω από το κεφάλι μου πάλι.

- Μαμά… μπορώ να σου μιλήσω ιδιαίτερως;

- Όχι τώρα Στράτο. Κάτσε να κάνεις παρέα με τη Χριστιάνα και εμείς τα λέμε μετά.

Έκατσα στην καρεκλά και γέμισα το ποτήρι μου. Σήμερα θα ήταν ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα από ότι πίστευα. Η Χριστιάνα μου μιλούσε και μου έλεγε για την ζωή της ή με ρωτούσε πράγματα, αλλά εγώ απαντούσα μονολεκτικά και την αγνοούσα σχεδόν εντελώς, ελπίζοντας να καταλάβει το νόημα και να με αφήσει στην ησυχία μου. Δεν έγινε κάτι τέτοιο.

Συνέχισε να μου μιλάει, πράγμα που οδηγούσε στο να συνεχίσω να πίνω και να θυμώνω ακόμα περισσότερο. Γινόταν όλο και πιο ενοχλητική, αφού δεν είχε βάλει γλώσσα μέσα στο στόμα της. Αμφιβάλω πως δεν είχε καταλάβει πόσο πολύ δεν με ενδιέφερε.

Από τα πολλά παίζει να είχα πιει 4 μπουκάλια από ένα πολύ δυνατό κρασί. Είχα μεθύσει άσχημα και αυτό προκάλεσε την έκρηξή μου:

- Ε… σκάσε επιτέλους!

Όλοι σταμάτησαν να μιλάνε και γύρισαν προς το μέρος μας. Ακόμα και το ραδιόφωνο με τα τραγούδια κάποιος το έκλεισε. Σηκώθηκα πάνω και άρχισα να φεύγω από εκεί νευριασμένος. Είχα φτάσει στην πόρτα όταν η μητέρα μου ήρθε και με ρώτησε τι έγινε.

- Τι έγινε; Τι έγινε; Βαρέθηκα αυτό που κάνεις κάθε φορά που με βλέπεις. Βαρέθηκα να προσπαθείς να μου πασάρεις όποια ηλίθια κοπέλα γνωρίζεις για να με ξεφορτωθείς. Αν θες τόσο πολύ να με ξεφορτωθείς τότε ok… δε θα με ξαναδεις! Άντε πια στο διάολο…

είπα στη μητέρα μου και βγήκα έξω από το σπίτι. Ξέρω πως ήταν απαίσιος ο τρόπος που της φέρθηκα… μετανιώνω και θα μετανιώνω για όλη μου την ζωή για τον τρόπο που της φώναξα όταν αυτή ήθελε απλώς να με βοηθήσει. Εάν αυτό αξίζει καθόλου, δεν ξανά ήπια από τότε.

Δεν είχα προλάβει να μπω στο αμάξι μου όταν η μάνα μου φώναξε.

- Για περίμενε λίγο. Εγώ αυτό που θέλω είναι να είσαι ευτυχισμένος. Είσαι νέος ακόμα, 31 χρονών και θέλω να προχωρήσεις στην ζωή σου χαρούμενος όπως κι εσύ θες από τα παιδιά σου να είναι χαρούμενα και ευτυχισμένα. Και μη μου πεις πως είσαι χαρούμενος γιατί θα γελάσουν μέχρι και οι πέτρες. Για το ότι δεν έχεις ξεπεράσει την Κατερίνα ακόμα δε φταίω εγώ.

- Μην το ξαναπείς αυτό!

- Ποιο; Το ότι την αγαπάς ακόμα; Το ότι τη θες; Αυτή είναι η αλήθεια. Μπορεί να λες πως δεν την αγαπάς πια, ότι την ξεπέρασες, μπορείς να λες ψέματα σε όλους, ακόμα και στον εαυτό σου αλλά δεν μπορείς να πεις ψέματα σε μένα.

Με κοίταξε με νευριασμένο βλέμμα και συνέχισε:

- Μέχρι να μάθεις τι είναι αυτό που θες, δεν είσαι ευπρόσδεκτος εδώ.

Πριν προλάβω να πω οτιδήποτε άλλο γύρισε από την άλλη και πήγε πίσω στο σπίτι.

Ευτυχώς γύρισα στο σπίτι χωρίς κάποιο ατύχημα και ξάπλωσα στο κρεβάτι. Ήμουν πάρα πολύ θυμωμένος με την μητέρα μου. Άκουσε εκεί την αγαπώ ακόμα! Τη μισώ, ναι. Την απεχθάνομαι, ναι. Αλλά ΔΕΝ την αγαπάω πια! Δεν έμεινε ίχνος αγάπης μετά από ότι μου έκανε. Από ότι έκανε στην οικογένεια μας. Όχι. Η μάνα μου δεν ξέρει τι λέει. Δεν ξέρει καν το λόγο που χωρίσαμε. Της έχω πει μονάχα πως ήταν κάτι που ούτε η Κατερίνα ούτε κι εγώ μπορούσαμε να ξεπεράσουμε, αν και πιστεύω πως έχει καταλάβει πως με απάτησε, αλλά αμφιβάλω για το βαθμό. Οπότε χωρίς να ξέρει, να λέει τέτοιες βλακείες με εξοργίζει ακόμα περισσότερο.

Μετά από εκείνη τη μέρα τα πράγματα άλλαξαν. Όντως δεν ήμουν ευπρόσδεκτος στο σπίτι. Μια δυο φορές που πήγα η μητέρα μου με αγνοούσε και αν προσπαθούσα να της μιλήσω έφευγε από το δωμάτιο. Ο πατέρας μου μιλούσε ακόμα και πολλές φορές του έλεγα να με βοηθήσει με τη μητέρα μου αλλά μου έλεγε πως είναι ανένδοτη σε αυτό. Ή θα μάθω τι θέλω δε θα μου ξαναμιλήσει. Στο τέλος σταμάτησα να πηγαίνω. Εάν ήταν να της πάω να εγγόνια τους να τα δουν έπαιρνα τηλέφωνο τον πάτερα μου και μετά τα πήγαινα τα άφηνα στην πόρτα και έφευγα. Και για να τα πάρω πάλι το ίδιο. Με λίγα λόγια όπως τα έπαιρνα και από το σπίτι της Κατερίνας. Ένιωθα ακόμα μεγαλύτερη μοναξιά από ποτέ. Ακόμα και όταν δεν πολύ πας σε ένα μέρος αν έχεις την επιλογή να πας, δε θα σου λείψει τόσο όσο εάν δεν μπορείς να πας πια.

Με είχε πιάσει μια πολύ βαθιά κατάθλιψη και ένιωθα χάλια. Ήμουν δουλειά σπίτι, σπίτι δουλειά. Δεν είχα όρεξη ούτε με πουτάνες να κάνω σεξ. ‘Έτσι κι αλλιώς γιατί να κάνω. Αφού είμαι χάλια σε αυτό. Δεν αξίζω ούτε καν πουτάνα να γαμήσω έλεγα από μέσα μου.

Έτσι πέρασαν 2 μήνες και πλησίαζαν τα Χριστούγεννα όταν το τηλέφωνο μου χτύπησε. Έβλεπα τηλεόραση όταν χτύπησε. Σηκώθηκα και πήγα προς τα εκεί που ακουγόταν το τηλέφωνο. Το σήκωσα και άκουσα την κόρη μου να μου μιλάει:

- Μπαμπά, μπαμπά με ακούς;

- Ναι… τι θες μωρό μου;

- Μπαμπά δε θα το πιστέψεις αυτό. Κέρδισα σε ένα διαγωνισμό.

- Τι; Μπράβο κορίτσι μου! Συγχαρητήρια! Τι διαγωνισμός; τι κέρδισες;

- Έβαλα μέρος σε έναν Χριστουγεννιάτικο διαγωνισμό στο ίντερνετ και κέρδισα. Το δώρο είναι 4ήμερες διακοπές για τέσσερα άτομα στην Παρνασσό. Από την Παρασκευή μέχρι τη Δεύτερα. Είναι… περίμενε να διαβάσω… εισιτήρια, ξενοδοχείο, φαγητό όλα πληρωμένα.

- Ουαου. Μπράβο μωράκι μου. Χαίρομαι πολύ.

- Ευχαριστώ πολύ μπαμπά μου… λοιπόν;

- Τι λοιπόν;

- Θα έρθεις;

- Φυσικά. Θα πάρω άδεια από τη δουλειά και θα πάμε.

- Ωραία. Χαίρομαι πολύ που θα πάμε όλοι μαζί.

- Όλοι μαζί;

- Ναι. Εσύ, εγώ, ο Αντώνης και η μαμά.

- Α… και η μαμά… σωστά… εμ... μπορεί να μην καταφέρω να πάρω άδεια… τελευταία έχει πολύ δουλειά και είναι λιγάκι δύσκολο να πάρω άδεια λίγο πριν τα Χριστούγεννα ειδικά.

- Δε θα μπορείς δηλαδή; Μα πριν είπες ότι μπορείς…

Στην φωνούλα της άκουγα την θλίψη που είχε και μου ράγιζε την καρδιά, όμως να πάω διακοπές με τη μάνα της… δε μπορούσα.

- Απλώς μπορεί να μην τα καταφέρω. Δεν είπα ότι σίγουρα δε θα μπορώ. Απλώς στο λέω για να μην στεναχωρηθείς μετά.

- Μήπως είναι για την μαμά;

- Όχι, όχι μωρό μου… απλώς δε θέλω να σου δώσω ελπίδες και μετά να στις στερήσω. Κάτσε σήμερα να δω αν μπορώ να φύγω για μερικές μέρες και αύριο θα σου πω τελικά αν θα έρθω. Εντάξει;

- Εντάξει μπαμπά. Ελπίζω να μπορείς. Θέλω τόσο πολύ να πάμε όλοι μαζί.

- Θα δω τι μπορώ να κάνω.

Μιλήσαμε λίγο ακόμα πριν κλείσω το τηλέφωνο. Μόλις το έκλεισα ένιωσα πανικός να με πιάνει. Τι θα κάνω τώρα; Αναρωτήθηκα. Αν πω ότι δεν πάω θα στεναχωρηθεί που δε θα πάω και αν πάω… fuck. Θα έπρεπε μέχρι αύριο να έχω αποφασίσει. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και σκεφτόμουν της επιλογές μου μέχρι που με πήρε ο ύπνος.

Το επόμενο πρωί σηκώθηκα, έκανα ένα μπάνιο και πήγα στη δουλειά. Εκεί καθόμουν προσπαθώντας να αποφασίσω τι να κάνω. Μετά από πολύ σκέψη αποφάσισα τι θα κάνω. Δεν είχα εξάλλου πολλές επιλογές, ή δε θα πήγαινα και θα πλήγωνα τα παιδιά μου ή θα πήγαινα και θα πλήγωνα τον εαυτό μου. Tα παιδιά μου είναι πιο σημαντικά από οτιδήποτε άλλο.

Είπα στα παιδιά στο συνεργείο πως την Παρασκευή και το Σάββατο δε θα πήγαινα και το τι θα έκαναν αυτές τις μέρες. Τη Δευτέρα θα ήταν Χριστούγεννα οπότε τους ευχήθηκα αφού δε θα τους έβλεπα μέχρι τότε.

Όταν σχόλασα και πήγα σπίτι πήρα τηλεφωνώ την κόρη μου για να της πω πως μπορώ τελικά να πάω.

- Έλα μωρό μου, τι κάνεις;

- Καλά μπαμπά, εσύ;

- Καλά. Σε πήρα για να σου πω πως τελικά θα μπορώ να έρθω.

- Ωραία! Πολύ χαίρομαι μπαμπάκα μου. Όμως…

- Τι; Έγινε κάτι;

- Να… η μαμά…

- Τι, η μαμά;

- Δε θέλει να έρθει…

Τέλεια… σκέφτηκα.

- Α… οκ, δεν πειράζει… την άλλη φορά θα την πάρουμε τότε…

- Δε θέλει να έρθει γιατί λέει πως δε θα τη θέλεις να είστε μαζί και καλύτερα να πάμε εμείς οι τρεις.

Τουλάχιστον είπε και κάτι σωστό…

- Εντάξει τότε. Μπορούμε να πάμε…

- Μπαμπά πες της πως δεν έχεις πρόβλημα.

Πάγωσα και δεν ήξερα τι να κάνω. Πως μπορεί να μου ζητάει κάτι τέτοιο; Όχι μόνο πρέπει να περάσω τρεις μέρες με αυτήν την τσουλά αλλά θα την παρακαλέσω να έρθει κιόλας;

- Μπαμπά; Μπαμπά με ακούς; Μπαμπά;

- Ε;… ναι μωρό μου… σε ακούω, απλώς νομίζω πως αυτό που μου ζητάς είναι λιγάκι…

- Αα ωραία. Να, πάρε την μαμά.

- Τι; Όχι περίμενε…

Άκουσα το τηλέφωνο να αλλάζει χέρια και την ανάσα της Κατερίνας στο ακουστικό. Τώρα τι κάνω;

- Στράτο… δε χρειάζεται να πεις κάτι. Δε θα έρθω. Καλύτερα να πάτε και να περάσουν καλά τα παιδιά πάρα να γίνει κάτι και να τα στεναχωρήσει.

- Εμ… Κατερίνα… ίσως να…

ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά και το μυαλό μου να προσπαθεί να αποφασίσει τι να κάνει. Τη μια έλεγα να κλείσω το τηλέφωνο και να τους στείλω όλους στο διάολο, την άλλη να της πω απλά πως καλά κάνει και να μην έρθει.

- Θα ήταν καλύτερο να έρθεις κι εσύ…

και αμέσως είπα από μέσα μου "τι στον πούτσο λέω;…".

- Τι…;

- Εννοώ πως… αν δεν έρθεις τα παιδιά θα στεναχωρηθούν από την αρχή του ταξιδιού τους.

- Ναι αλλά… εσύ; Θες να έρθω κι εγώ;

- Το τι θέλω εγώ και τι όχι δε νομίζω να έχει και πολύ σημασία. Το τι θέλουν τα παιδιά έχει.

Λέγοντας αυτά τα λόγια σταμάτησα να θέλω να κουτουλήσω το κεφάλι μου στον τοίχο και συνέχισα:

- Τα παιδιά έχουν σημασία, όχι αυτό που θέλουμε εμείς.

- Έχεις δίκιο… απλώς δε θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση.

- Ναι… το κατάλαβα…

Το έκανες ήδη μια φορά… σκέφτηκα πικρόχολα

- Εντάξει τότε… θα τα πούμε την Παρασκευή λοιπόν… και το έκλεισε.


Οι ήμερες πέρασαν πολύ γρήγορα. Πριν καν το καταλάβω ήρθε η Παρασκευή. Ετοίμασα τα πράγματα μου και ξεκίνησα για το αεροδρόμιο. Όταν έφτασα, κατέβασα τα πράγματα μου από το αμάξι και περίμενα στην πύλη. Ένιωθα απίστευτο τρακ… και αμηχανία. Ακόμα και τότε μου περνούσε από το μυαλό να σηκωθώ να φύγω. Είχα να δω από κοντά την Κατερίνα πάνω από 2 χρόνια. Όσο περνούσε η ώρα ένιωθα και πιο χάλια. Μετά από κάποια ώρα είδα το αμάξι της Κατερίνας να έρχεται. Κατέβηκαν πρώτα τα παιδιά και ήρθαν τρέχοντας να με αγκαλιάσουν. Η Κατερίνα κατέβασε τα πράγματα και με πλησίασε. Ήταν πανέμορφη όπως πάντα. "Όχι" σκέφτηκα "Μην το λες αυτό. Είναι μια άσχημη πουτάνα με ένα ωραίο περιτύλιγμα και τίποτα άλλο".

- Γεια σου Στράτο…

μου είπε και στο βλέμμα της έβλεπα πόσο αμήχανα ένιωθε κι αυτή.

- Γεια… της απάντησα όσο αδιάφορα μπορούσα και μετά γύρισα στα παιδιά. Λοιπόν παιδιά ελάτε να με βοηθήσετε να πάμε τα πράγματα μέσα.

Το ταξίδι κύλησε ευτυχώς γρήγορα, αν και ένιωθα πάρα πολύ άβολα. Θα ήταν δύσκολες αυτές τέσσερις μέρες. Ένιωθα την Κατερίνα να με κοιτάζει συνεχεία και αυτό έκανε το θυμό μου να βράζει μέσα μου.

Φτάσαμε στην Παρνασσό και πήγαμε στο ξενοδοχείο. Ήταν πολύ κάλο ξενοδοχείο και με τόσο κρύο που έκανε έξω πολύ ελκυστικό στο να μπούμε μέσα.

Όταν φτάσαμε στο δωμάτιο μας είχα την πρώτη έκπληξη. Είχε μόνο δυο κρεβάτια, ένα πολύ στενό, χωρούσε ίσα-ίσα ένα άτομο, και ένα λίγο πιο μεγάλο. Αμέσως κατέβηκα στη ρεσεψιόν να τους πω να μας δώσουν κάποιο άλλο δωμάτιο με τουλάχιστον τρία κρεβάτια ή αλλιώς ένα ακόμα δωμάτιο αλλά ήταν γεμάτο. Θα είναι ακόμα πιο δύσκολες μέρες από ότι περίμενα. Πήγα στο δωμάτιο μη ξέροντας τι να κάνω.

- Τι είπαν;…

με ρώτησε η Κατερίνα. Προσπάθησα να μην τη στείλω στο διάολο και να της απαντήσω.

- Δεν έχουν άλλο δωμάτιο, είναι γεμάτοι.

- Μάλιστα… Τι θα κάνουμε;

- Θα κοιμηθείς εσύ στο μεγαλύτερο κρεβάτι μαζί με τη Μαρία και εγώ με τον Αντώνη στο μικρό.

Κοιτάξαμε να δούμε αν είναι άνετα άλλα στο μικρό δε χωρούσαμε εγώ με τον Αντώνη. Της είπα να πάρει και τα δυο παιδιά και θα κοιμόμουν εγώ μόνος μου αλλά δυστυχώς η Κατερίνα και τα παιδιά μετά δεν μπορούσαν να κοιμηθούν άνετα στο μεγάλο κρεβάτι. Τότε τους είπα πως ένα παιδί ας κοιμηθεί στο μικρό και το άλλο με την Κατερίνα στο μεγάλο και εγώ θα κοιμόμουν στην καρεκλά, άλλα τότε η Μαρία είπε πως έχει μια ιδέα.

- Μπαμπά δες. Εγώ με τον Αντώνη χωράμε στο μικρό μια χαρά. Κοιμήσου εσύ με τη μαμά… είπε χαρούμενα. Αυτό έκανε το αίμα μου να παγώσει.

- Δεν σφάξανε…

απάντησα νευριασμένος και έφυγα από το δωμάτιο. Πήγα στο μπαράκι του ξενοδοχείου και σκεφτόμουν να πάρω κάτι να πιω, αλλά το να μεθύσω θα το έκανε πιο δύσκολο γιατί… γιατί όπως είδαμε όταν μεθάω τα κάνω όλα σκατά. Δεν ήθελα να πιω, να μεθύσω και να πω τίποτα στα παιδιά μου και να τα πληγώσω.

Πήρα λοιπόν ένα ζεστό τσάι, έκατσα κοντά στο παράθυρο και έβλεπα το χιόνι να πέφτει μέχρι να ηρεμήσω. Τέσσερις μέρες είναι και ακόμα δεν έχω τελειώσει την πρώτη και έχω φτάσει στα όρια μου. Πως θα έβγαζα τέσσερις μέρες έτσι;
Ένιωσα ένα χέρι να με αγγίζει στον ώμο και όταν γύρισα ήταν η Κατερίνα. Τραβήχτηκα απότομα και την κοίταξα με απέχθεια. Αυτή με κοίταξε στα μάτια θλιμμένα και δεν είπε τίποτα, απλώς έκατσε στην θέση απέναντι μου. Συνεχίσαμε να κοιτάζει ο ένας τα μάτια του άλλου χωρίς να μιλάει κανείς από εμάς.

Καθώς την κοίταζα σκεφτόμουν "κοιτά τη με πόσο θράσος με κοιτάζει στα μάτια, έτσι ξεδιάντροπα. Όχι μωρή πουτάνα! Δε θα τραβήξω εγώ πρώτος το βλέμμα μου".

- Αυτό που έκανες ήταν απαίσιο…

μου είπε. Πρόσεξα πως βαθιά στα μάτια της υπήρχε και θυμός…

- και απαιτώ να δώσεις μια συγγνώμη!

- Τι; Συγνώμη;

Σηκώθηκα όρθιος φωνάζοντας, σχεδόν όλο το μπαρ μας κοίταξε.

- Άντε και γαμήσου παλιό πουτάνα που θες και συγνώμη μετά από ότι έκανες. Τα αρχίδια μου θα πάρεις!

Σηκώθηκε κι αυτή όρθια, με κοίταξε στα μάτια και είδα δάκρυα να κυλάνε όμως και ένα βλέμμα που έβγαζε σπίθες.

- Όχι από έμενα ρε ηλίθιε… από τη Μαρία και τον Αντώνη.

Τότε κατάλαβα πως εννοούσε από τον τρόπο που φέρθηκα πιο πριν στα παιδιά. Πάνω στα νεύρα μου νόμιζα πως απαιτούσε συγνώμη για την εκδίκηση που της πήρα πριν δυο χρόνια. Τώρα όντως ένιωθα σαν ηλίθιος. Πλησίασε πιο κοντά μου και στάθηκε μπροστά μου.

- Ξέρεις πόση ώρα χρειάστηκα για να τα ηρεμήσω; Ξέρεις τι κλάμα έριξαν; Νόμιζαν πως δεν τα αγαπάς και πως έφυγες. Νόμιζαν πως θα τα παρατήσεις. Νόμιζαν πως αυτά έφταιγαν που τους μίλησες έτσι!

Κάθε λέξη που έλεγε με πλήγωνε όλο και πιο πολύ. Σκατά τα έκανα και χωρίς να πιω τελικά. Δεν ήξερα τι να πω…

- Το ήξερα πως δεν έπρεπε να έρθω. Όμως τώρα είμαι εδώ. Οπότε τουλάχιστον για τα παιδιά ας είμαστε έστω και για λίγο πολιτισμένοι. Ξέρω πως με μισείς και δε σε αδικώ… όμως τα παιδιά δε φταίνε σε τίποτα. Μόνο εγώ φταίω και το ξέρω. Αλλά ας δώσουμε στα παιδιά μας τις διακοπές που τους αξίζουν.

Με κοίταξε για μια τελευταία μάτια και μετά έφυγε.

Ένιωθα χάλια. Πλήγωσα τα παιδιά μου. Έχουν περάσει πάνω από δυο χρόνια και ενώ τότε που ήταν και φρέσκο πρόσεξα να μην τα πληγώσω, τώρα μετά από τόσο καιρό τα πλήγωσα. Ο θυμός μου, η οργή μου, όχι δε μειώθηκε, αλλά έχει πολλαπλασιαστεί κιόλας.

Γύρισα στο δωμάτιο και λίγο πριν μπω πήρα μια ανάσα και μετά άνοιξα σιγά την πόρτα. Η Κατερίνα τα είχε αγκαλιά και τους έλεγε πως δε φταίνε αυτά σε κάτι και πως για όλα φταίει αυτή και να μην στεναχωριούνται γιατί τα αγαπάω πολύ. Μπήκα μέσα και τα παιδιά μόλις με είδαν άρχισαν να κλαίνε και να μου ζητάνε συγνώμη.

- Μπαμπάκα μου συγγνώμη, δε θέλαμε να σε νευριάσουμε.

- Όχι παιδιά, εγώ συγνώμη. Δεν έπρεπε να μιλήσω έτσι. Ήμουν νευριασμένος για κάτι άλλο και την πληρώσατε εσείς και ντρέπομαι για αυτό. Γονάτισα μπροστά τους και τα πήρα αγκαλιά. Δε θα σας πληγώσω πότε ξανά. Σας το υπόσχομαι.

- Δηλαδή μας αγαπάς ακόμα;… ρώτησε ο γιος μου.

- Ποτέ δεν έπαψα να σας αγαπάω ούτε μια στιγμή. Τον φίλησα στο κούτελο και τα αγκάλιασα σφιχτά.

Όταν συνήλθαν από το κλάμα ήθελαν να πάμε να φάμε και αυτό κάναμε. Στο εστιατόριο πήγαμε όλοι μαζί και για κάποιον που δεν ήξερε θα θεωρούσε πως ήμασταν οικογένεια. Απέφευγα να κοιτάξω ή να μιλήσω στην Κατερίνα, αλλά ένιωθα το βλέμμα της πάνω μου.

Τα παιδιά ήθελαν να πάμε για σκι αλλά τους είπαμε πως ήμασταν κουρασμένοι από το ταξίδι και πως καλύτερα να ξεκουραζόμασταν σήμερα και αύριο θα κάναμε μαθήματα. Δεν είχα ξανακάνει σκι και για να πω την αλήθεια δεν ανυπομονούσα κιόλας.

Καθώς πηγαίναμε στο δωμάτιο για να ξεκουραστούμε το μεσημέρι λίγο, η Κατερίνα μπήκε μπροστά μου και μου είπε πως θέλει να μου μιλήσει για λίγο και στα παιδιά να πάνε στο δωμάτιο μέχρι να έρθουμε κι εμείς. Δεν μου άρεσε αυτό. Τι σκατά θέλει τώρα;… σκέφτηκα.

- Στράτο… άκουσε με λίγο. Όπως σου είπα και πριν, ξέρω πως δε σου αρέσει που είμαι εδώ. Το καταλαβαίνω. Όμως θα πρέπει τουλάχιστον να φερθούμε σαν οικογένεια τουλάχιστον για αυτές τις 4 ημέρες για τα παιδιά. Δε σου ζητάω τίποτα παράλογο, απλώς όταν τα παιδιά είναι μπροστά να μην μου φέρεσαι σαν…

- Πουτάνα; Τσούλα; Καριόλα; Ποιο από όλα;

Χαμήλωσε το κεφάλι και αναστέναξε.

- Δεν…

- Κατάλαβα μην ανησυχείς. Όσο και αν με πονάει να το παραδεχτώ… έχεις δίκιο. Για τα παιδιά και μόνο για τα παιδιά θα κλείσω το μίσος μου για σένα βαθιά μέσα μου μέχρι να τελειώσουν αυτές οι διακοπές, αλλά αυτό μόνο. Μετά από αυτές τις διακοπές γυρίζω πίσω στο να σε μισώ με όλη μου την καρδιά.

- Δε θα ζητούσα κάτι περισσότερο…

Το μεσημέρι δεν ξεκουράστηκα καθόλου. Η καρέκλα δε βόλευε καθόλου για να χαλαρώσεις και αναρωτιόμουν το βράδυ πως θα κοιμηθώ. Κάθε δευτερόλεπτο εδώ πέρα τα πράγματα γίνονται όλο και πιο χάλια, χειρότερες διακοπές ever! Το απόγευμα πήγαμε και είδαμε κάποιους που έκαναν σκι. Το τοπίο με τα χιόνια ήταν υπέροχο. Το μόνο που το χάλαγε ήταν πως έπρεπε να παριστάνω πως είμαι εντάξει με την Κατερίνα, κάτι πάρα πολύ δύσκολο.

Όταν βράδιασε, πήγαμε για βραδινό στο εστιατόριο και μετά στο δωμάτιο μας. Ξάπλωσαν τα παιδιά στο κρεβάτι τους ενώ η Κατερίνα μπήκε στην τουαλέτα και εγώ έκατσα στην καρέκλα. "Θεέ μου πόσο άβολη είναι…" έλεγα από μέσα μου "δε μπορούσαν να έβαζαν μια πιο αναπαυτική καρέκλα;".

Η Κατερίνα καθώς βγήκε από το μπάνιο με πλησίασε.

- Στράτο. Έλα να ξαπλώσεις στο κρεβάτι. Είμαστε και οι δυο ενήλικοι άνθρωποι. Μπορούμε να μοιραστούμε ένα κρεβάτι.

- Προτιμώ να κοιμηθώ σε ένα κρεβάτι με καρφιά σα φακίρης παρά μαζί σου.

- Εντάξει… απλώς μην νευριάζεις σε παρακαλώ γιατί τα παιδιά μπορεί να σε ακούσουν. Δεν στο είπα γα να… συγγνώμη!

- Ναι οκ.

- Μπορούμε να το κάνουμε εναλλάξ αν θες. Μια να κοιμάμαι εγώ στο κρεβάτι μια εσύ…

- Όχι ευχαριστώ.

- Πάντως σε ευχαριστώ για σήμερα (Την κοίταξα απορημένος). Ευχαριστώ που μου φέρθηκες μπροστά στα παιδιά πιο ευγενικά. Ξέρω πως δεν μου αξίζει αλλά σε ευχαριστώ.

- Τίποτα. Καληνύχτα.

- Καληνύχτα. Και αν αλλάξεις γνώμη…

Δεν ολοκλήρωσε την πρόταση της, αλλά απλώς ξάπλωσε στο κρεβάτι και γύρισε στη μια πλευρά αφήνοντας ελεύθερη την άλλη, σε περίπτωση μάλλον που άλλαζα γνώμη.

'Άρχισα να νευριάζω. Να αλλάξω γνώμη; Μπορεί να μη μπορώ να κοιμηθώ καλά εδώ αλλά δε θα της την πέσω κιόλας. Και που της φέρθηκα λίγο ευγενικά πολύ της ήταν, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να…"

Κοίταξα τα παιδιά στο κρεβάτι τους. Έτσι δε θα τα κατάφερνα. Δεν θα μπορούσα να παριστάνω πως είμαστε καλά για τέσσερις μέρες. Έπρεπε να κάνω κάτι άλλο. Έκλεισα τα μάτια μου και είπα πως δεν έπρεπε απλώς να παριστάνω αλλά για αυτές τις τρεις γαμημένες μέρες έπρεπε να για τα παιδιά να καταπιώ το μίσος μου και την οργή μου για την Κατερίνα και να φερθώ σαν πατέρας. Και αν ήταν να το κάνω αυτό τότε το πρώτο βήμα ήταν πολύ απλό.

Σηκώθηκα από τη γαμημένη καρεκλά και πλησίασα το κρεβάτι που ήταν ξαπλωμένη η Κατερίνα. Στεκόμουν όρθιος μπροστά στο κρεβάτι από τη μεριά που μου είχε αφήσει η Κατερίνα και περίμενα να βρω το κουράγιο να ξαπλώσω. Πήρα μια βαθιά ανάσα, κατάπια την περηφάνια μου και μετά τράβηξα τα σκεπάσματα και ξάπλωσα. Η Κατερίνα γύρισε και με κοίταξε στα μάτια. Μου χαμογέλασε με ένα γλυκό χαμόγελο που είχα χρόνια να δω και γύρισε ξανά από την άλλη χωρίς να πει κάτι άλλο. Γύρισα την πλάτη μου και εγώ, έκλεισα τα μάτια μου και άφησα τον εαυτό μου να μπει και πάλι σε έναν ύπνο χωρίς όνειρα.

Οι επόμενες μέρες είχαν πολύ πλάκα. Σηκωθήκαμε το πρωί φορέσαμε ζεστά ρούχα και πήγαμε για πρωινό και μετά από λίγο ξεκινήσαμε τα μαθήματα για το σκι και Θεέ μου… δεν ήταν εύκολα. Τέσσερις φορές έπεσα κάτω μόνο την πρώτη μέρα και άλλες δυο την δεύτερη και μια τρίτη έπεσα πάνω σε ένα τοίχο. Δεν είμαι για σκι! Τα παιδιά και η Κατερίνα μπορώ να πω πως τα κατάφεραν καλύτερα… τουλάχιστον δεν έπεσαν σε τοίχο. Ήταν σαν πραγματικά να ήμασταν οικογένεια. Γελάσαμε όλοι μαζί, κάναμε σκι όλοι μαζί (ή τουλάχιστον προσπάθησα να μην είμαι μπάλα σε φλιπεράκι), παίξαμε χιονοπόλεμο όλοι μαζί. Παίζει να ήταν οι καλύτερες μέρες που είχα εδώ και πολύ καιρό.

Και έτσι έφτασε το βράδυ της Κυριακής, η τελευταία μέρα που θα κοιμόμασταν εκεί. Γέλασα πολύ όταν ο γιος μου με ρώτησε αν ο Άγιος Βασίλης θα τους βρει εδώ για να τους δώσει τα δώρα τους. Τα παιδιά αφού έκαναν μπάνιο ξάπλωσαν στο κρεβάτι τους, τα φιλήσαμε και μετά που κοιμήθηκαν, η Κατερίνα πήγε να κάνει ένα μπάνιο. Όταν βγήκε με την πετσέτα… δε θέλω να μιλήσω για το πως ένιωσα. Μπήκα χωρίς να πω κάτι κι εγώ και έκανα ένα μπάνιο φόρεσα της πιτζάμες που είχα, βγήκα και ξάπλωσα διπλά στην Κατερίνα. Της είπα καληνύχτα και της γύρισα την πλάτη. Πέρασαν δύο τρεις ώρες όμως δε μπορούσα να κοιμηθώ.

Στο μυαλό μου έβλεπα την Κατερίνα με την πετσέτα… ή μάλλον χωρίς αυτήν και ένιωθα αηδία για τον εαυτό μου. Πως μπορούσα να έχω τέτοιες σκέψεις για αυτήν ακόμα; Πως γινόταν να έχω αυτές τις σκέψεις; Λες η μητέρα μου να έχει… ΌΧΙ! Απλώς έχω καιρό να κάνω σεξ… ναι, αυτό είναι. Έχω καιρό να γαμήσω πουτάνα ή και να την παίξω ακόμα οπότε λογικό να έχω τέτοιες σκέψεις. Σκεφτόμουν… μόλις γυρίσουμε σπίτι θα πάω να γαμήσω καμιά πουτάνα να ηρεμήσω.

Ξαφνικά άρχισα να ακούω έναν παράξενο ήχο από πίσω μου. Σαν πολύ σιγανό κλαψούρισμα και αναγνώρισα το κλάμα της Κατερίνας. Έκλαιγε σιγανά διπλά μου θεωρώντας πως κοιμόμασταν όλοι. Δεν ήξερα τι να κάνω. Να δω τι έχει και κλαίει ή να την αγνοήσω; Τελικά αποφάσισα πως αφού κι έμενα δε μου ερχόταν ύπνος να ρωτούσα τι έχει.

- Γιατί κλαις; Ακούγοντας απότομα την φωνή μου τρόμαξε.

- Αχ… συγγνώμη… δεν… δεν ήθελα να σε ξυπνήσω.

- Δεν κοιμόμουν, απλώς σε άκουσα να κλαις.

- Καλά είμαι… δεν έκλαιγα.

- Κατερίνα. Σε άκουσα. Αναστέναξα όταν συνειδητοποίησα πως πάλι μου λέει ψέματα. Ξέρεις κάτι; Από ότι βλέπω το να μου λες ψέματα και να προσπαθείς να με βγάλεις τρελό το καταφέρνεις ακόμα μια χαρά… και γύρισα την πλάτη μου.

- Τι; Όχι… όχι δε σου λέω ψέματα… απλώς δεν θέλω να με λυπηθείς… δε μου αξίζει.

Ξανά γύρισα και την κοίταξα.

- Γιατί κλαις;

- Απλώς αυτό το σαββατοκύριακο ήταν το καλύτερο της ζωής μου… και σκεφτόμουν πόσο ωραία θα ήταν αν… αν δεν ήμουν αυτή που ήμουν… αν δεν έκανα ότι έκανα.

- Ας μη μιλήσουμε καλύτερα για αυτό.

- Ναι… έχεις δίκιο. Τα παιδιά έχουν σημασία τώρα. Όμως… όχι τίποτα άστο…

- Τι είναι;

- Δεν είναι τίποτα. Μια ηλίθια σκέψη μόνο.

- Πες την τότε να κοιμηθούμε.

- Απλώς, αυτό το σαββατοκύριακο με έκανε να νιώσω όπως τότε που… που ήμασταν μαζί. Δε θέλω να τελειώσει. Αν είχα μόνο μια επιθυμία αυτή την στιγμή ένα πράγμα θα ζητούσα κι ας μη μου αξίζει. Μπορώ… μπορώ να κοιμηθώ στην αγκαλιά σου; Θέλω να νιώσω τη ζεστή αγκαλιά που κάποτε είχα και μόνο για σήμερα, μόνο για αυτή την ώρα σε αυτό το μέρος να την νιώσω ξανά.

Στο μυαλό μου υπήρχαν χιλιάδες σκέψεις. Όλες έλεγαν το ίδιο περίπου πράγμα: "Άντε μωρή γαμήσου!". Άνοιξα το στόμα μου και ετοιμάστηκα να της δώσω αυτήν ακριβώς την απάντηση.

- Εντάξει!

Η Κατερίνα χαμογέλασε γλυκά, ενώ εγώ σκεφτόμουν "τι στν πούτσο είπες; Γιατί της είπες εντάξει;"

Έβαλε το κεφάλι της στο μπράτσο μου και ξάπλωσε στην αγκαλιά μου, έβαλε το χέρι της στο θώρακα μου και με αγκάλιασε. Ένιωθα την ζεστασιά της, το στήθος της να με αγγίζει, την ανάσα της πάνω μου, τη μυρωδιά της. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει γρήγορα. Τη μισούσα, το ήξερα αυτό και τη σιχαινόμουν να την αγγίζω, όμως… όμως τώρα που ήταν στην αγκαλιά μου ένιωθα σαν να ήμουν ολοκληρωμένος. Σαν το κενό στην καρδιά μου να έκλεισε. Και εκείνη τη στιγμή άρχισα να συνειδητοποιώ κάτι που μόνο στη σκέψη με τρόμαζε.

"Όχι… όχι… όχι. Δίωξε αυτές τις σκέψεις και απλώς κοιμήσου. Κάνεις λάθος" είπα από μέσα μου "αυτή η νύχτα μένει μόνο" σκέφτηκα θλιμμένα. Έδιωξα αυτές τις σκέψεις έκλεισα τα μάτια μου και απλώς κοιμήθηκα.

Ένιωσα το χέρι της στο θώρακα μου να με χαϊδεύει με τα δάχτυλά της. Άνοιξα τα μάτια μου και την κοίταξα. Στο βλέμμα της φαινόταν ξεκάθαρα το τι ήθελε. Κοιταζόμασταν για λίγη ώρα περιμένοντας να δούμε ποιος θα έκανε την πρώτη κίνηση. Την έκανα εγώ. Άρχισα να τη φιλάω. Τα χείλια της είχαν την γεύση φράουλας όπως τη θυμόμουν. Το χέρι μου έπιασε το μπούτι της και τράβηξε το πόδι της προς το μέρος μου. Συνέχισα με το χέρι μου να κρατάω το πόδι της και σιγά-σιγά να ανεβαίνω πιο πάνω προς τον κώλο της ενώ ταυτόχρονα κάναμε μονομαχία με τις γλώσσες μας μέσα στα στόματα μας. Ένιωθα τον πούτσο μου πιο σκληρό και καυλωμένο από ποτέ. Την ήθελα εδώ και τώρα.

Έβαλα το χέρι μου μέσα από την πυτζάμα και έπιασα τον σκληρό πούτσο μου, τον έβγαλα έξω και μετά, με γρήγορες κινήσεις, της σήκωσα την πυτζάμα και της κατέβασα το κιλοτάκι. Της τον έχωσα γρήγορα και δυνατά και άρχισα να τη γαμάω άγρια. Αναστενάζαμε και οι δυο βαθιά, η ανάσα της στο πρόσωπό μου ήταν σαν φωτιά.

Δεν άργησα να πλησιάζω στο να τελειώσω. Λίγο πριν φτάσω στο αποκορύφωμα άκουσα την κόρη μου να μου λέει:

- Μπράβο μπαμπά. Έτσι, κάνε τη μαμά ξανά δικιά σου.

Διπλά της ο Αντώνης έλεγε κι αυτός.

- Ναι μπαμπά. Δείξε της ποιος είναι ο γαμιάς της. Ξέσκισε την, κάνε μας ξανά οικογένεια.

- Τι στο διάολο;…” φώναξα σαν τρελός πριν ανοίξω τα μάτια μου.

Για μερικά δευτερόλεπτα κοίταξα τριγύρω προσπαθώντας να καταλάβω τι έγινε. Η Κατερίνα με κοιτούσε απορημένη, ενώ τα παιδιά ακόμα κοιμόντουσαν. Ήταν ένα όνειρο. Ένα απλό όνειρο.

Με ρώτησε η Κατερίνα τι έγινε αλλά της είπα τίποτα και ξανά ξάπλωσα. Προσπάθησα να ξανά κοιμηθώ ελπίζοντας να μην πρόσεχε το τεράστιο φούσκωμα στο παντελόνι μου.

Το πρωί ξύπνησα πριν από όλους. Η Κατερίνα κοιμόταν ακόμα στην αγκαλιά μου. Με το χέρι που κοιμόταν πάνω του της χάιδεψα τα μαλλιά, ενώ με το άλλο της έπιασα το χέρι. "Γιατί; Γιατί μου το έκανες αυτό; Γιατί απλός δε με χώριζες αφού δε σε ευχαριστούσα; Αν δεν ήσουν ευτυχισμένη ας μου έλεγες κάτι. Γιατί…;". Έσφιξα τη γροθιά μου και μετά τράβηξα το χέρι μου από το δικό της "δεν έχει σημασία".

Έβγαλα το χέρι της από πάνω μου, προσεχτικά τράβηξα το άλλο χέρι για να μην την ξυπνήσω και σηκώθηκα από το κρεβάτι. Καθώς σηκώθηκα συνειδητοποίησα πως ο πούτσος μου ήταν ακόμα καυλωμένος. Πριν προλάβω να πάω τουαλέτα η Κατερίνα άνοιξε τα μάτια της.

- Καλημέ…

κοίταξε την τέντα που είχα στο παντελόνι μου και κοκκίνισε, όπως κι εγώ.

- ...έρα. Τι… κάνεις;

Κοιτούσε άβολα τριγύρω προσπαθώντας να μην κοιτάξει προς το σηκωμένο πούτσο μου.

- Δεν ε… μην ε… εγώ δεν… απλώς… τώρα ξύπνησα και… είπα αμήχανα.

- Όχι… όχι καταλαβαίνω… συγνώμη που σε έφερα σε δύσκολη θέση.

- Όχι δεν… ε… κα… καλύτερα να πάω τουαλέτα.

"Τέλεια. Δε φτάνει πόσο άβολα νιώθω μετά το χθεσινό όνειρο, αυτό τώρα ήταν το κερασάκι. Τουλάχιστον σήμερα γυρίζουμε το απόγευμα σπίτι. Πάλι καλά"

Μόλις βγήκα από το μπάνιο η Κατερίνα είχε βγάλει από την τσάντα της δυο πακέτα και τα έβαλε στο κομοδίνο που ήταν τα παιδιά και μου είπε να φέρω και τα δικά μου δώρα των παιδιών. Της έδωσα και τα δικά μου και μετά ξαπλώσαμε στο κρεβάτι ξανά και να κάνουμε πως κοιμόμασταν μέχρι να ξυπνήσουν τα παιδιά. Είχαμε γυρίσει ο ένας την πλάτη στον άλλον και ήμασταν βυθισμένοι στις σκέψεις μας.

Όταν ξύπνησαν τα παιδιά χάρηκαν πολύ που ο Άγιος Βασίλης τους βρήκε. Άνοιξαν με χαρά τα δώρα τους και μετά κατεβήκαμε για πρωινό και ύστερα για σκι. Ένιωθα το βλέμμα της Κατερίνας να είναι πάνω μου και όποτε την κοίταζα, κοκκίνιζε και κοιτούσε αλλού. Ευτυχώς το απόγευμα ήρθε γρήγορα και έτσι φύγαμε από εκεί. Στο αεροπλάνο κάτσαμε διπλά-διπλά άλλα προσπάθησα να παριστάνω πως κοιμήθηκα για να αποφύγω περαιτέρω αμηχανία. Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο, φίλησα τα παιδιά, αποχαιρέτησα την Κατερίνα και γύρισα σπίτι.

"Τι Σαββατοκύριακο ήταν αυτό;" σκέφτηκα. "Όχι μόνο είδα όνειρο μετά από τόσο καιρό αλλά ήταν και σεξουαλικό όνειρο με την Κατερίνα κι έμενα. Άσε και το Crippy φινάλε. Πρέπει να κάνω σεξ επειγόντως"

Πήρα τηλέφωνο μια πουτάνα που είχα τον αριθμό της και της είπα να κλείσει σήμερα έστω και μισή ώρα. Δεν ήταν εύκολο αλλά σε 3 ώρες θα πήγαινα στο ξενοδοχείο που ήταν για μισή ωρίτσα. Έκανα ένα μπάνιο, ετοιμάστηκα και πήγα.

Πήγε χάλια. Δε μου σηκωνόταν, παρ' όλες της προσπάθειες την κοπέλας και όταν πήγε επιτελούς κάτι να γίνει ήταν γιατί σκεφτόμουν την Κατερίνα. Τη σταμάτησα. Ντυθήκαμε, την πλήρωσα και έφυγα πιο χάλια από ότι πήγα. Η μάνα μου είχε δίκιο! Ακόμα την αγαπάω…

Πέρασαν 2 μέρες προσπαθώντας να το ξεπεράσω. Όταν σκεφτόμουν την Κατερίνα στην αρχή ένιωθα… μια ζεστασιά στην καρδιά μου. Μια σπίθα που νόμιζα για χρονιά πως είχε σβήσει. Μετά από αυτό ένιωθα τη γνωστή φούντωση από το θυμό μου. Δεν ήξερα τι να κάνω. Πως θα την ξεπερνούσα; Χρειαζόμουν βοήθεια.

Σήκωσα το τηλέφωνο και πήρα τη μητέρα μου.

- Παρακαλώ;

- Είχες δίκιο…

- Ποιος… Στράτο εσύ είσαι; Τι εννοείς;

- Είχες δίκιο… είμαι ακόμα… έχω… συναισθήματα για αυτήν ακόμα.

Λέγοντας το άφησε μια πικράδα στο στόμα μου.

- … κατάλαβα… περνά από το σπίτι…

και μου το έκλεισε. Έφτασα στο σπίτι της μάνας μου και πήγα μέσα. Κάτσαμε στην κουζίνα, μου έφτιαξε ένα καφέ και της είπα τι έγινε στον Παρνασσό. Της είπα πως συνάντησα την Κατερίνα και πήγαμε με τα παιδιά διακοπές, κάτι που δεν έπρεπε να κάνω και εκεί, για τα παιδιά, έριξα της άμυνες μου.

- Για τα παιδιά έριξες της άμυνες σου; Ή μήπως αυτή είναι η δικαιολογία που λες στον εαυτό σου;

- Όχι… δηλαδή αποκλείεται να… αναστέναξα, δεν… δεν ξέρω.

- Στράτο. Ποτέ δε μου είπες το λόγο που χωρίσατε αλλά καταλαβαίνω από τον τρόπο που φέρεσαι τα τελευταία δυόμιση χρόνια πως μάλλον ήταν κάποιος άλλος άντρας στην μέση.

Αναστέναξα ξανά βαθιά. Μάλλον το να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλο μου είναι ηλίθιο πια.

- Ναι. Δεν κάνεις λάθος!

- Δεν θα σου ζητήσω να μου πεις λεπτομέρειες, μόνο δυο πράγματα θα σε ρωτήσω. Πρώτον έμαθες το λόγο, το γιατί σε απάτησε;

- Όχι… Το μόνο που έμαθα ήταν ηλίθιες δικαιολογίες που μου είπε για να τη συγχωρέσω.

- Είναι σημαντικό να μάθεις το γιατί.

- Πως; Από την ίδια; Άνθρωποι σαν κι αυτήν μόνο ψέματα ξέρουν να λένε. Ψέματα για το πώς το έκαναν, ψέματα για το πόσες φόρες το έκαναν, ψέματα για το αν τους άρεσε, ψέματα για το αν τους ικανοποιείς, ψέματα για το πώς νιώθουν για τον άλλον, ψέματα για το πώς νιώθουν για σένα. Να σου χρυσώσουν το χάπι προσπαθούν.

- Δεν θα διαφωνήσω σε αυτό… όμως όλο και κάποια αλήθεια θα μάθεις και όχι μόνο από το στόμα της. Πρέπει να το κλείσεις αυτό το κεφάλαιο για να προχωρήσεις με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο.

- Η άλλη ερώτηση ποια είναι;

- Θες να ξανά είστε μαζί;

Με είδε που πήγα να πεταχτώ νευριασμένος πάνω και πριν προλάβω μου έπιασε το χέρι και συνέχισε:

- Μην απαντήσεις αμέσως, σκέψου καλά πρώτα τι θέλει η καρδιά σου.

- Πως θα μπορούσαμε να είμαστε μαζί; Καλύτερα νεκρός…

- Στράτο. Όταν δούλευα σαν ψυχολόγος αλλά και όταν... (κοίταξε τον πατέρα μου και μετά γύρισε πάλι σε μένα) είχα δει αρκετές φόρες παρόμοια περιστατικά. Άντρες ή γυναίκες που ήταν πληγωμένοι από το ταίρι τους και έλεγαν το ίδιο πράγμα. Όμως κάνεις τους όσο είχε το θυμό μέσα του δε μπορούσε να ξεπεράσει τον πόνο και να προχωρήσει τη ζωή του είτε με το ίδιο ταίρι είτε με άλλο. Πρέπει να ξεπεράσεις τον πόνο σου για να συνεχίσεις τη ζωή σου. Αλλιώς θα μείνεις κολλημένος εκεί για πάντα όπως κάνεις τα τελευταία χρονιά. Έκανες ήδη το πρώτο βήμα. Αποδέχτηκες επιτελούς πως ακόμα έχεις αισθήματα για εκείνη. Τώρα ήρθε η ώρα να κάνεις κάτι για αυτό.

- Δε νιώθω ακόμα έτοιμος για κάτι τέτοιο…

- Δε χρειάζεται να πας αμέσως στα βαθιά. Λίγο-λίγο να προχωράς. Για παράδειγμα, όταν παίρνεις τα παιδιά της στέλνεις ένα μήνυμα και περιμένεις τα παιδιά στο αμάξι, σωστά;

- Ναι

- Την επόμενη φορά μίλησε της λίγο στο τηλέφωνο για το τι κάνει, πως τα περνάει, αν έχει κανονίσει τίποτα για αυτή την εβδομάδα κλπ. Μετά πήγαινε στο σπίτι της και πάρε τα παιδιά ενώ είσαι στην εξώπορτα. Και έτσι σιγά-σιγά να μπεις και μέσα ώστε να μπορέσεις να της μιλήσεις και να κλείσεις αυτό το κεφάλαιο που σε βασανίζει τόσο καιρό.

- Θα το σκεφτώ…

Κάτσαμε για μερικές ακόμα ώρες και μιλήσαμε. Είχαμε καιρό να μιλήσουμε και είχαμε πολλά να πούμε. Μου πρότεινε τον πρωτοχρονιά να έρθω να κάνουμε μαζί. Ένιωσα ωραία που είχα τη μητέρα μου πίσω στην ζωή μου. Της ζήτησα συγνώμη κιόλας για τη συμπεριφορά μου εκείνη την νύχτα.

Για τον επόμενο μήνα σκεφτόμουν αν θα έπρεπε να ακολουθήσω τη συμβουλή της μάνας μου ή όχι. Όποτε αποφάσιζα να το κάνω, θύμωνα με όλα όσα έγιναν και άλλαζα γνώμη. Δεν ήξερα τι κάλο θα βγει το να μάθω το γιατί. Ακόμα και να μου έλεγε την αλήθεια που αποκλείεται, πιθανών θα μου έλεγε καμιά βλακεία πως ήταν μια χαρά σεξουαλικά μαζί μου και πως ξέρω εγώ τη βίασε και την εκβίαζε μετά κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο, αλλά ακόμα και να πει την αλήθεια, ότι πχ δεν την ευχαριστούσα στο κρεβάτι και ήθελε κάτι παραπάνω ή ότι δε με αγαπούσε και για τα παιδιά καθόταν μαζί μου και λοιπά, σε τι θα ωφελήσει; Πως θα προχωρούσα επιτελούς στην ζωή μου; Όχι. Καλύτερα να κάνω αυτό που ξέρω καλύτερα. Να κλείσω τα συναισθήματα μου μέσα στον πόνο και στην οργή μου. Έτσι κι αλλιώς ένας άντρας που δεν είναι ικανός να ικανοποιήσει κάποια γυναίκα σεξουαλικά δε θα μπορεί να φτιάξει την ζωή του με καμιά. Και δε θα πληγωνόταν έτσι ξανά. Όπως λέει και ο Πάριος, “πιο καλή η μοναξιά…”.

Αυτές ήταν οι σκέψεις που με βασάνιζαν ολόκληρο το μηνά. Η μητέρα μου και ο πατέρας μου με βοηθούσαν πολύ και χαιρόμουν που τους είχα και πάλι στο πλευρό μου. Δε θα τους είχα ξανά δεδομένους.

Μια μέρα ήταν να πάω να πάρω τα παιδιά από το σπίτι της Κατερίνας. Συνήθως της έστελνα SMS το να ετοιμάσει τα παιδιά και σε μια ώρα να είναι από έξω να τα πάρω όμως εκείνη την μέρα το ξέχασα. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως το υποσυνείδητό μου ήθελε να τελειώνω με αυτή την ιστορία, ή ίσως είμαι απλά ηλίθιος… παίζει κι αυτό! Αυτό που ξέρω είναι πως όταν συνήλθα είχα πατήσει το κουδούνι της Κατερίνας. Το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν "Τι κάνω;". Ήταν όμως πια αργά γιατί η πόρτα άνοιξε και μπροστά μου αντίκρισα την Κατερίνα. Φορούσε ένα λευκό μπλουζάκι με μια στάμπα πάνω που έλεγε “Kiss me” και έδειχνε κάτι χείλια πάνω στο δεξί της στήθος. Της την είχα αγοράσει εγώ αυτή τη μπλούζα πριν 4 χρόνια σαν αστείο λέγοντας της πως όποτε θα τη φοράει θα την φιλάω σε ένα από τα τρία χείλια της (Στόμα, μπλούζα ή στα μουνόχειλα) και όποτε τη φορούσε πάντα τη φιλούσα και στα τρία, και ένα τζιν. Βλέποντας τη μπλούζα της θυμήθηκα όλες αυτές τις στιγμές που είχαμε περάσει μαζί και πόνεσα μέσα μου.

- Στράτο; Έγινε κάτι; Δε σε περίμενα. Θ… θέλεις κάτι;…

φαινόταν πόσο άβολα ένιωθε από το βλέμμα της.

- Ναι… ήρθα να πάρω τα παιδιά.

- Δεν είδα κάποιο μήνυμα σου στο τηλέφωνο…

- Δεν έστειλα κάποιο… συγνώμη δεν ήθελα να σε ενοχλήσω…

- Όχι. Δε με ενοχλείς καθόλου, απλώς τα παιδιά δεν είναι εδώ, έχουν πάει σε κάτι φίλους τους. Θα τους πάρω τηλέφωνο να έρθουν. Περίμενε λίγο.

Μπήκε μέσα στο σπίτι και την άκουσα να μιλάει στο τηλέφωνο. Εγώ παρέμεινα στο κατώφλι του σπιτιού. Είχε αφήσει την πόρτα ανοιχτή για να μπω αλλά προτιμούσα να κάτσω έξω. Η μητέρα μου είπε να το πάω αργά-αργά πρώτα με το τηλέφωνο και εγώ σαν ηλίθιος ήρθα εδώ, κι ακόμα δεν ξέρω το γιατί, άλλα το να μπω μέσα… δεν ήθελα με τίποτα να μπω σε αυτό το σπίτι μαζί της, μόνοι μας. Μετά από ένα-δυο λεπτά ήρθε και μου είπε πως σε καμιά ώρα θα είναι εδώ τα παιδιά.

- Οκ. Θα ξαναέρθω σε καμιά ώρα τότε… της είπα και έκανα να φύγω.

- Ή μπορείς να έρθεις μέσα και να περιμένεις εδώ. Να μην πηγαινοέρχεσαι χωρίς λόγο…

μου απάντησε. (Δεν υπάρχει περίπτωση) σκέφτηκα.

- Εντάξει…

της απάντησα κι εγώ (μα τι κάνεις ρε μαλάκα;… σκεφτηκα)

Μπήκε μέσα και άφησε την πόρτα ανοιχτή για να μπω κι εγώ. Άρχισα να πλησιάζω την εξώπορτα και από μέσα μου φώναζα να φύγω όμως το σώμα μου δεν υπάκουγε. "Τι στο διάολο έχω πάθει; Γιατί δε μπορώ να ελέγξω το σώμα μου;"

Μπήκα μέσα έκλεισα την πόρτα και μετά από τρία σχεδόν ολόκληρα χρόνια βρέθηκα μόνος στο ίδιο δωμάτιο με την Κατερίνα. Έκατσα στο σαλόνι και η Κατερίνα μου έφερε ένα καφέ. Ήπια μια γουλιά και ήταν τέλειος. Έκατσε απέναντι μου και αν κάποιος μας κοίταζε αμφιβάλω αν θα καταλάβαινε ποιος ένιωθε πιο άβολα.

- Σου αρέσει ο καφές;

- Ναι… τον έκανες πολύ κάλο. Όπως παλιά…

- Ευχαριστώ… μου χαμογέλασε. Εσύ τι κάνεις;

- Καλά, εσύ;

- Καλά κι εγώ… κοιτούσαμε με αμήχανα ο ένας τον άλλον.

- Καλή χρονιά κιόλας. Δεν τα είπαμε από κοντά.

- Ναι σωστά... επίσης. Πραγματικά σου εύχομαι να πάνε όλα καλά για σένα φέτος.

- Ευχαριστώ... ωραίος καιρός σήμερα ε;… της είπα (Θεέ μου, την ρώτησα για τον καιρό…).

- Ναι. Καλός είναι… Χαμήλωσε το κεφάλι σαν να προσπαθούσε να σκεφτεί κάτι για να μου πει. Α… δε σου είπα, ο Αντώνης έγραψε μια έκθεση και πήρε κάλο βαθμό. Ήταν πολύ καλή έκθεση, για της Χριστουγεννιάτικες διακοπές που πήγαμε. Θα στην φέρω αν είναι μετά να την πάρεις να την διαβάσεις.

- Α… τέλεια. Χαίρομαι που το ακούω αυτό… ναι, να μου τη δώσεις να την διαβάσω σπίτι.

Ήπια ακόμα λίγο τον καφέ και μην ξέροντας τι να πω έκατσα αμίλητος. Η Κατερίνα άρχισε να μου μιλάει για τη δουλειά που κάνει τώρα, καθώς εγώ σκεφτόμουν τι να κάνω. Έφτασα που έφτασα ως εδώ, ας τελειώνω μα και καλή, σκέφτηκα.

- … και πήγα να πάρω τα χαρτιά που μου είπε η αφεντικίνα μου αλλά δεν τα έβρισκα πουθενά, οπότε…

- Γιατί;

Η Κατερίνα σταμάτησε να μιλάει και με κοίταξε στα μάτια. Από το βλέμμα μου κατάλαβε ακριβώς τι την ρώτησα και τι εννοούσα.

- Γιατί είμαι μια ηλίθια. Μια χαζή πουτάνα που ότι έπαθε ήταν αυτό που της άξιζε να πάθει.

- Δε θα διαφωνήσω σε αυτό.

- Στράτο… δε… δε μπορώ να συγχωρέσω τον εαυτό μου για αυτό που σου έκανα. Εγώ άξιζα ότι μου έκανες όμως εσύ δεν άξιζες αυτό που σου έκανα.

- Γιατί όμως; Γιατί αφού δε σε ευχαριστούσα σεξουαλικά ή δε με αγαπούσες, δε με χώριζες απλώς;

- Στράτο όχι. Ήμουν ευχαριστημένη σεξουαλικά μαζί σου στο ορκίζομαι και σε αγαπά… σε αγαπούσα πραγματικά.

- Ω… σταμάτα τα ψέματα και τις μαλακίες σε παρακαλώ. Εδώ που φτάσαμε μπορείς να μου πεις την αλήθεια και να σταματήσεις της μπούρδες αυτές.

Είχα αρχίσει να νευριάζω.

- Δε σου λέω ψέματα ούτε μαλακίες Στράτο. Την αλήθεια σου λέω.

- Ωραία. Άσε με να μαντέψω λοιπόν. Σε βίασε σωστά; Ή μάλλον σε εκβίαζε με κάτι και δε μπορούσες να ξεφύγεις; Το βρήκα ε;…

της είπα με σαρκασμό.

- Όχι… απλώς ήμουν ηλίθια. Στράτο. Ξέρω πως δεν πιστεύεις λέξη από ότι βγαίνει από το στόμα μου. Αλλά θα στα πω όλα, χωρίς να κρύψω ή να σου πω κάτι ψέματα. Δε θα σου πω δικαιολογίες, δεν έχω εξάλλου.

- Ωραία λοιπόν. Πες μου.

- Εντάξει. Θα ξεκινήσω από την αρχή. Ξέρεις πως τον Αντρέα τον σεβόμουν και τον λάτρευα σαν να ήταν πατέρας μου.

- Δεν ήξερα πως γαμιόσουν και με τον πατέρα σου…

- Στράτο… σε παρακαλώ…

- Ναι, ναι… ξέρω, συγνώμη. Συνέχισε.

- Τον Αντρέα τον σεβόμουν όπως τον πάτερα μου… τον άκουγα και ήθελα να τον βοηθάω σε ότι ήθελε. Μην κάνεις έτσι το πρόσωπό σου. Δεν εννοούσα αυτό.

Στο πρόσωπό μου φαινόταν ξεκάθαρα τι ήθελα να της πω. Προσπαθούσα να κρατηθώ αλλά δεν ήταν εύκολο. Είχα κατεβάσει το κεφάλι και κοιτούσα το πάτωμα γιατί κρατιόμουν μην τη βρίσω και φύγω.

- Στράτο κοίταξε με. (Την κοίταξα). Ξέρω πως δεν είναι εύκολο αυτό. Και για μένα δύσκολο είναι. Αλλά όπως μου είπε και ο ψυχολόγος μου, όσο δύσκολο κι αν είναι, πρέπει να το βγάλω από μέσα μου. Στο χρωστάω.

- Κατάλαβα… πες μου λοιπόν. Δεν θα σε ξαναδιακόψω.

- Ο Αντρέας μου έλεγε συχνά πόσο άσχημα του φερόταν η γυναικά του και πόσο τυχερός ήσουν που με είχες. Τώρα ξέρω πως όλα ήταν μπούρδες και μέρος του σχεδίου του για να με ρίξει αλλά τότε πίστευα ότι κι αν μου έλεγε. Πίστευα πως η γυναίκα του ήταν μια σατανική γυναίκα που πλήγωνε έναν τόσο καλό άνθρωπο.

- Και από εκεί έφτασες στο να γαμιέσαι μαζί του ασύστολα;… πως; Ή μήπως γαμιέσαι με όλους όσους οι γυναίκες τους φέρονται άσχημα; Μπα… όχι, έτσι δεν βγάζει νόημα… με έμενα το έκανες με το ζόρι.

- Μου άξιζε αυτό! Ξέρω πως σου φέρθηκα πολύ άσχημα! Δε θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου για αυτό.

- Να και κάτι που έχουμε κοινό… Τέλος πάντων, συνέχισε…

- Οπότε έβρισκε ευκαιρία μου έλεγε πως η παρέα μου τον βοηθάει και αυτό με έκανε να κάνω παρέα μαζί του συνέχεια. Αυτό συνεχίστηκε για μήνες. Μια φορά τον έπιασα να κλαίει, ή τουλάχιστον να παριστάνει πως κλαίει και μου ζήτησε μια αγκαλιά. Του την έδωσα αμέσως. Μετά από αυτό μερικές φόρες μου ζητούσε αγκαλιά και πάντα του έδινα μια. Την πρώτη φορά που με φίλησε ήταν μετά από μια δουλειά που κλείσαμε. Ήταν καλή συμφωνία και το γιορτάσαμε με ένα μπουκάλι ουίσκι που είχε φέρει. Είχε φροντίσει να πιω αρκετά όταν έκανε την κίνηση του να με φιλήσει. Τον… τον φίλησα κι εγώ μέσα στο μεθύσι μου μέχρι που συνειδητοποίησα τι έκανα και σταμάτησα. Έφυγα από εκεί αμέσως. Ένιωθα άσχημα για αυτό. Νόμιζα πως εγώ τον είχα φιλήσει και την επόμενη μέρα του ζήτησα και συγγνώμη. Άρχισε να μου λέει πως δεν πειράζει και πως δεν υπάρχει πρόβλημα. Μερικές μέρες μετά μου είπε πως το φιλί εκείνο ήταν το καλύτερο που είχε πότε του και πως ότι κι αν του έκανε η γυναίκα του ήταν πολύ καλά. Με ευχαρίστησε κιόλας.

- Και να υποθέσω πως μετά από αυτό ξαναφιληθήκατε.

- Όχι αμέσως αλλά ναι. Δεν άργησε να με πείσει να φιλιόμαστε που και που. Δεν είναι κάτι κακό, μια φίλη που βοηθάει τον φίλο της, έτσι μου έλεγε. Έτσι για τους επόμενους μήνες τον φιλούσα όποτε ήταν άσχημα, ή μάλλον όποτε παρίστανε πως ήταν άσχημα και ήταν αρκετές φορές την εβδομάδα. Το να τον φιλάω ήταν σαν να φιλούσα τον πατέρα μου. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι… μέχρι την ήμερα που…

- Πηδηχτήκατε…

- Ναι. Για άλλη μια φορά με μέθυσε, πιο πολύ εκείνη την φορά και… και έγινε. Ήμουν τόσο μεθυσμένη που με το ζόρι θυμάμαι τι έγινε. Αυτό που θυμάμαι σίγουρα είναι πως ένιωσα μετά που έγινε. Χάλια. Ένιωθα πως σε πρόδωσα.

- Αυτό έκανες.

- Το ξέρω. Γύρισα σπίτι και έκανα 2 ώρες μπάνιο για να καθαρίσω την αμαρτία μου αλλά δεν καθάριζε.

- Που ήμουν εγώ; Δεν ήμουν σπίτι;

- Ήταν τότε που ο πατέρας σου ήταν άρρωστος και είχες πάει με τα παιδιά στο σπίτι της μητέρας σου και κοιμήθηκες εκεί.

- Χριστέ μου! Όντως μια από της χειρότερες μέρες της ζωής μου, μόλις έμαθα πως ήταν ακόμα χειρότερη.

- Όλο το βράδυ το πέρασα στο κρεβάτι κλαίγοντας.

- Γιατί δε μου το είπες; Αν μου το έλεγες μπορεί τα πράγματα να ήταν διαφορετικά τώρα.

- Ήθελα να στο πω. Να σου πω τι έκανα και να ζητήσω συγχώρεση. Εκείνο το βράδυ έλειπες και δεν ήθελα να στο πω από το τηλέφωνο. Οπότε περίμενα την επόμενη μέρα που θα ερχόσουν το απόγευμα να μιλήσουμε. Δεν ήθελα να πάω στην δουλειά εκείνη την μέρα. Δεν ήθελα να ξαναπάω καν. Με πήρε ο Αντρέας τηλέφωνο και μου ζήτησε να πάω για να μιλήσουμε για αυτό που έγινε. Του είπα πως παραιτούμαι και πως δεν θα πήγαινα αλλά με έπεισε να πάω για να το συζητήσουμε… και πήγα.

- Να μαντέψω πως σε έπεισε να μη μιλήσεις σε εμένα.

- Μακάρι να έκανε μόνο αυτό. Με έπεισε πως δεν έκανα κάτι κακό που έκανα σεξ μαζί του. Πως δε σε απάτησα αλλά βοήθησα ένα φίλο στην ανάγκη του.

- Πως μπορεί να πίστεψες κάτι τέτοιο; Δεν είσαι καμιά αγράμματη ηλίθια γυναίκα. Πως είναι δυνατό να πίστεψες κάτι τόσο ηλίθιο;

- Ήθελα να το πιστέψω. Η ψυχολόγος μου είπε πως η εναλλακτική ήταν να πιστέψω πως έκανα κάτι απαίσιο και πως απάτησα τον άντρα μου. Αυτός μου πρόσφερε μια δικαιολογία που θα με βοηθούσε να μην αισθανόμουν άσχημα για τον εαυτό μου. Έτσι έπεισα τον εαυτό μου πως έκανα το σωστό που πηδήχτηκα μαζί του. Του είπα βεβαία πως δε θα ξαναγινόταν και αυτός συμφώνησε. Ή τουλάχιστον έτσι είπε. Συνεχίσαμε να φιλιόμαστε και να βγαίνουμε για φαγητό μαζί. Για ένα μήνα μείναμε σε αυτό μέχρι που άρχισε πάλι να μου λέει πόσο ωραία τον έκανα να αισθανθεί τότε και πως τον βοήθησε πολύ να αντέξει τα βασανιστήρια της γυναίκας του. Δεν άργησε στο να βρεθούμε σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου και για πρώτη φορά ξεμέθυστη να σε απατήσω. Μετά από αυτό δυο φόρες την εβδομάδα πηγαίναμε στο ξενοδοχείο και κάναμε σεξ.

- Ήταν τόσο καλός λοιπόν;

- Όχι… δεν ήταν καλύτερος από σένα. Όχι… όχι μη με κοιτάς έτσι… (την κοίταξα με δυσπιστία) αλήθεια σου λέω. Η μόνη έξαψη που υπήρχε ήταν πως ήταν απιστία. Δεν ήταν μεγαλύτερος από σένα και σίγουρα όχι καλύτερος εραστής.

- Άλλα άκουσα εγώ.

- Το… το ξέρω και συγγνώμη για αυτά τα λόγια αλλά, δεν ήταν αυτό που νομίζεις. Ήταν απλώς λόγια χωρίς νόημα. Ήταν λόγια με έβαζε να λέω.

- Γιατί;

- Για να τον «ανεβάζουν» ψυχολογικά… ή τουλάχιστον αυτό μου είχε πει. Τώρα ξέρω πως με έβαζε να τα λέω για να σε ξεφτιλίσει.

- Και πως φτάσατε από εκεί στο να σε γαμάει από τον κώλο στο κρεβάτι μας;

- Με αργά βήματα και πολύ πειθώ. Στην αρχή άρχισε να μου λέει πως το ξενοδοχείο είναι επικίνδυνο μη μας δει κανείς γνωστός και υποθέσουν λανθασμένα πως σε απατάω. Στο σπίτι του δε μπορούσαμε να πάμε λόγω της γυναίκας του οπότε να πάμε σπίτι μου.

- Εδώ δε θα σας έβλεπαν οι γείτονες;

- Με είχε πείσει πως οι γείτονες θα καταλάβαιναν πως βοηθάω ένα φίλο.

- Μάλιστα. Και έτσι τον έφερες στο κρεβάτι μας…

- Όχι αμέσως. Ήμουν κάθετη πως το κρεβάτι είναι μόνο για τον άντρα μου και μου είπε εντάξει. Στο σαλόνι κάναμε τα πάντα. Εκεί… εκεί με έπεισε να κάνουμε από τον κώλο για πρώτη φορά. Δυο μήνες πάλευε στο να με πείσει και τελικά τα κατάφερε. Σε εκείνο το χαλί που είχαμε, για πρώτη φορά άφηνα έναν άντρα να κάνει anal μαζί μου, και αυτός ο άντρας δεν ήταν ο άντρας μου.

Έβαλε τα κλάματα και έκλαιγε για λίγη ώρα. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ένα μικρό μέρος μου ήθελε να την πάρει αγκαλιά και ένα άλλο να την κλωτσήσει. Όταν ηρέμησε λίγο συνέχισε.

- Όταν τελείωσε η πρώτη φορά στον κώλο μου το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα ήταν πως θα σου έκανα έκπληξη και θα σε άφηνα να με πηδήξεις από εκεί. Ένιωθα σαν ηλίθια που δε σε άφηνα τόσο καιρό να το κάνεις μαζί μου έτσι.

- Τόσο ωραίο λοιπόν;

- Όχι, απλώς δεν ήταν τόσο άσχημο όσο το περίμενα. Ήταν… διαφορετικό.

- Να υποθέσω πως άλλαξες γνώμη.

- Μου την άλλαξε όταν μου είπε πως θα το καταλάβαινες πως το έκανα με άλλον και πως δε θα καταλάβαινα πως το έκανα για να τον βοηθήσω και θα νόμιζες πως σε απατούσα. Χριστέ μου! Το λέω και νιώθω τόσο ηλίθια που τις έτρωγα αυτές τις μαλακίες.

- Χμ… κι εγώ αυτό ένιωθα όταν μου έλεγες πως ήθελες να κάνουμε σεξ ενώ έμαθα τι έκανες μαζί του.

- Πάντα το εννοούσα όταν έλεγα πως ήθελα να κάνω σεξ μαζί σου. Δεν το έλεγα ούτε από τύψεις, ούτε για να σου ρίξω στάχτη στα μάτια.

- Για να με κρατήσεις χαρούμενο το έκανες.

- Φυσικά και όχι....

- Κατερίνα... σε άκουσα να το λες. Σε παρακαλώ.... σταμάτα τα ψέματα.

- Δεν είναι ψέματα. Άκουσε με σε παρακαλώ. Όπως σου είπα και πριν ότι έλεγα όταν ήμουν μαζί του ήταν ψέματα. Ήταν πράγματα που με έπεισε να τα λέω για να τον ανεβάσουν ψυχολογικά. Με είχε πείσει πως αν τα λέω χωρίς να τα εννοώ δεν ήταν κάτι κακό, αλλά βοηθούσα ένα φίλο να ανεβεί η αυτοπεποίθηση του που η "σατανική" του γυναικά του την έριχνε.

- Και γιατί να πιστέψω πως μου λες εμένα την αλήθεια; Γιατί να μην πιστέψω πως μου λες εμένα ψέματα για να με “ανεβάσεις”.

- Δεν... δυστυχώς δε μπορώ να σου το αποδείξω. Μόνο το λόγο μου έχω να σου δώσω... κι αυτός δεν πιάνει και πολλά.

Την κοιτούσα στα μάτια και πραγματικά φαινόταν να είναι ειλικρινής... όμως πολλές φορές ξεγελάστηκα από τα μάτια της. Δεν ήξερα αν θα μπορούσα να την πιστέψω.

- Και έτσι σε έπεισε να έχει μόνο αυτός αποκλειστικότητα εκεί.

- Ναι. Ήμουν τόσο ηλίθια που ούτε καν καθόμουν να σκεφτώ τι με έβαζε να κάνω. Με έπεισε να του δώσω τον κώλο μου και μετά να τον δίνω μόνο σε αυτόν. Μετά που μου γάμησε τον κώλο άρχισε να με πιέζει στο να το κάνουμε στο κρεβάτι μας. Πραγματικά δεν ήθελα καθόλου να μολύνω το κρεβάτι μας, αλλά για άλλη μια φορά κατάφερε να με πείσει πως δεν είναι κάτι κακό και πως το έχει πραγματικά ανάγκη και πως η βοήθεια μου είναι βάλσαμο στις πληγές που του δίνει η γυναίκα του.

- Έτσι άρχισε να σε γαμάει στο κρεβάτι μας. Εκεί που κοιμόμασταν, κάναμε ερωτά, κάναμε τα παιδιά μας, κάναμε όνειρα.

Με κοίταξε με πολύ θλιμμένο βλέμμα, και ενώ τα δάκρυα έτρεχαν στα μάτια της, χαμογέλασε θλιμμένα.

- Ναι. Τόσο μεγάλη ηλίθια πουτάνα είμαι. Τον έφερα στην κρεβατοκάμαρα μας και πάνω στο κρεβάτι μας τον άφησα να με γαμήσει όπως ήθελε. Τον άφησα να σε βρίζει και να σε κοροϊδεύει κι δεν έκανα τίποτα γιατί μου πρόσφερε τη δικαιολογία για να μην κατηγορώ τον εαυτό μου. Όμως τώρα μόνο τον εαυτό μου έχω να κατηγορώ.

- Πως σε έπεισε ότι δεν είναι κακό το να τον αφήσεις να με βρίζει;

- Εκτός του ότι είμαι χαζή; Λέγοντας μου αυτό που σου είπα, πως δεν έχει σημασία τι λέμε αν δεν τα εννοούμε. Την πρώτη φορά που είπε κάτι κακό για σένα παραλίγο να τον πετάξω έξω. Επί μια εβδομάδα κάθε μέρα μου έλεγε βλακείες για να με πείσει πως δεν ήταν κακό γιατί δεν τα εννοούσε και ήταν απλώς λόγια του σεξ για να καυλώσει και για να νιώσει καλύτερα σαν άντρας, ή κάτι τέτοιο. Τελικά με έπεισε να τον αφήσω να λέει ότι θέλει και πραγματικά δε μου άρεσε. Αλήθεια, το μισούσα όταν το έκανε, πολλές φορές θα χαμογελούσα ή απλώς θα συμφωνούσα, άλλα το σιχαινόμουν όταν το έκανα αυτό.

Λέγοντας μου αυτό στην αρχή σκεφτόμουν πως λέει μπούρδες, όμως ξαφνικά θυμήθηκα τότε που την γαμούσε στο τραπέζι. Το περίεργο βλέμμα που είχε τότε, το ψεύτικο χαμόγελο ή ακόμα και εκείνο το “γαμώτο πια” που είχε πει στο τηλέφωνο. Λες να ήταν αυτό; Λες στην πραγματικότητα να μην το ήθελε; Λες να λέει την αλήθεια αυτή την στιγμή; Τόσα πολλά ερωτήματα.

- Πραγματικά έψαχνα διέξοδο. Με κάποιο τρόπο να σταματήσουμε χωρίς να τον πληγώσω, αλλά δεν ήξερα πως. Όποτε προσπαθούσα να το λήξω κάπως άρχιζε να μου λέει πως χωρίς την βοήθεια μου δεν ξέρει πως θα αντέξει τα βασανιστήρια της γυναικάς του και αλλά τέτοια που με έκαναν και το άφηνα.

- Με λίγα λόγια δηλαδή, είχες παγιδευτεί.

- Κάπως έτσι. Ήταν πίστεψα πως άρχισες να ψυλλιάζεσαι κάτι, σκέφτηκα πως ίσως είναι μια καλή ευκαιρία για να σταματήσουμε με τον Αντρέα μόνιμα. Δεν ξέρω αν θα τα κατάφερνα και ευτυχώς χάρη σε εσένα δε θα χρειαστεί να μάθω.

- Κατάλαβα.

- Στράτο... τη μέρα που μας εκδικήθηκες, θυμάμαι πως όταν είδα τι έκανες ήμουν θυμωμένη μαζί σου.

- Α ναι, θύμωσες. Φαντάσου εγώ μωρή...

- Άσε με σε παρακαλώ να τελειώσω... με έκοψε. Στην αρχή που το είδα θύμωσα αφάνταστα μαζί σου. Όταν ειδικά είδα πως άλλαξες τις κλειδαριές ήμουν εξοργισμένη. Έλεγα, γιατί δε μπορεί να καταλάβει πως δεν έκανα κάτι κακό και αντέδρασε έτσι. Καθώς γύριζα στο αμάξι η ντροπή που ένοιωθα ήταν απερίγραπτη. Όταν μπήκα στο αμάξι και έφυγα, ήταν σα να με χτύπησε η πραγματικότητα, σα να ξύπνησα από έναν λήθαργο και είδα τι έκανα. Μίσησα τον εαυτό μου. Τον πήρα τηλέφωνο και του είπα ότι ξέρεις. Όλο το βράδυ έκλαιγα για αυτό που έκανα στον γάμο μας. Την επόμενη μέρα πήγα στη δουλειά και αυτός προσπάθησε να με πείσει πως είσαι ηλίθιος που δεν καταλαβαίνεις ότι δεν είναι κακό και πως θα έρθει να σου μιλήσει για να σου δώσει να καταλάβεις ότι απλώς τον βοηθούσα.

- Τι κρίμα που δεν ήρθε...

Με κοίταξε ενώ τα δάκρυα της κυλούσαν στο όμορφο πρόσωπό της και μου χαμογέλασε θλιμμένα.

- Πρέπει να σε ευχαριστήσω που με έσωσες. Γιατί πραγματικά δεν ξέρω μέχρι που θα έφτανα. Συνέχεια ζητούσε πράγματα που δεν ήθελα να κάνω και όσο του έδινα τόσα πιο πολλά ζητούσε. Είχε αρχίσει να ζητάει κάτι απαίσιο... πιο απαίσιο από όλα όσα είχα κάνει μαζί του... και φοβάμαι πως στο τέλος θα με κατάφερνε, όπως τα κατάφερε και τις υπόλοιπες φορές.

- Τι ήταν αυτό; Τι ήταν κάτι πιο απαίσιο από όσα έκανες ήδη;… τη ρώτησα αν και νομίζω πως ήξερα τι ήταν ήδη.

- Καλύτερα μη σου πω... θα με μισήσεις ακόμα περισσότερο αν μάθεις.

- Να σε μισήσω περισσότερο από ότι σε μισώ ήδη είναι δύσκολο. Πες μου... σε παρακαλώ!

- Μου... μου ζητούσε να... να κάνουμε σεξ...

- Ναι;

- Να κάνουμε σεξ στο... θα με μισήσεις... στο δωμάτιο της κόρης μας!

Με το που το ξεστόμισε άρχισε να κλαίει χωρίς σταματημό. Την κοιτούσα χωρίς να πω τίποτα, κοιτάζοντας τη να κλαίει. Έτσι μωρή καργιόλα... κλάψε, νιώσε τον πόνο μου. Δε θα σε λυπηθώ, δε θα κάνω...

Σηκώθηκα και την πλησίασα. Έσκυψα μπροστά της και έβγαλα τα χέρια της από το πρόσωπο της. Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα από το κλάμα. "Ωραία! Τώρα φτύσε τη". Με κοίταξε στα μάτια και ένιωσα μια ζεστασιά μέσα μου που είχα χρονιά να νιώσω. Και χωρίς να πω ή και να σκεφτώ τίποτα την αγκάλιασα τρυφερά.

Συνέχισε να κλαίει στην αγκαλιά μου, ένιωθα τα δάκρυα της στο λαιμό μου. Το μόνο πράγμα που σκεφτόμουν ήταν πόσο ωραία είναι να την έχω στην αγκαλιά μου. Να νιώθω τη ζεστασιά του κορμιού της ξανά πάνω μου. Τη μυρωδιά της.

Σηκώθηκε όρθια ζητώντας συγγνώμη που με αγκάλιασε αλλά εγώ χωρίς να πω τίποτα άλλο την ξανά αγκάλιασα. Μείναμε σε αυτήν την θέση, για αρκετά λεπτά, χωρίς να λέμε τίποτα άλλο. Δεν άργησε να μου σηκωθεί. Με το που μου σηκώθηκε τραβήχτηκα και προσπάθησα να το κρύψω, αλλά η Κατερίνα το είχε νιώσει. Δεν είπε κάτι, μόνο χαμογέλασε θλιμμένα, και με ευχαρίστησε για την αγκαλιά.

- Στράτο... Ξέρω πως δεν έχω το δικαίωμα να σου ζητήσω κάτι, αλλά σε παρακαλώ άκουσε με. Δε φταις σε τίποτα εσύ. Για όλα φταίω μόνο εγώ. Σταμάτα να κατηγορείς τον εαυτό σου για τα δικά μου λάθη. Θέλω να το ξεπεράσεις αυτό, και να προχωρήσεις στη ζωή σου. Να βρεις κάποια και να είσαι ευτυχισμένος μαζί της. Που... που να σε αγαπάει και να σε βλέπει... όπως σε βλέπω εγώ τώρα...

μου είπε και ανέβηκε γρήγορα την σκάλα κλαίγοντας, αφήνοντας με μόνο μου στο σαλόνι. Δεν ήξερα τι να κάνω. Ένα μεγάλο μέρος μου ήθελε να ανεβεί τα σκαλιά και να πάει μαζί της. Όμως δε μπορούσα. Χωρίς να πω τίποτα, έφυγα από το σπίτι, μπήκα στο αμάξι και έφυγα, ξεχνώντας τελείως πως τα παιδιά επέστρεφαν για να τα πάρω. Το μόνο που ήθελα ήταν να απομακρυνθώ όσο το πιο πολύ μπορούσα μακριά της. Γιατί όσο πιο πολύ την πλησίαζα τόσο πιο πολύ την ήθελα. Το μίσος που ήταν τόσο μεγάλο για αυτή, δεν ήταν μίσος. Την αγαπούσα, ακόμα την αγαπούσα πολύ.

Δεν ήξερα που πήγαινα, απλώς οδηγούσα. Οδηγούσα γύρω στην πόλη για 3-4 ώρες. Το τηλέφωνο μου είχε χτυπήσει μια φορά αλλά δεν είδα ποιος ήταν, το έκλεισα για να μη με ενοχλεί. Ήθελα να σκεφτώ.

Ένα μέρος μου έλεγε πως μου είπε ξανά ψέματα. Πως με κοροϊδεύει για να με ξεγελάσει... (όμως βαθιά μέσα το ξέρω... ξέρω πως μου είπε όλη την αλήθεια). Ναι, φέρθηκε σαν ηλίθια και τελείως ανεγκέφαλα. Άφησε ένα μαλάκα να την ξεγελάσει, ώστε να του κάτσει και να ξεφτιλίσει έμενα. Ο μπάσταρδος πρέπει να είναι πολύ καλός στα λόγια, αφού κατάφερε να την πείσει να του δώσει τον κώλο της μέσα σε έξι μήνες, κάτι που εγώ προσπαθούσε 10 χρόνια. Όχι βέβαια πως αυτό είναι κάποια δικαιολογία για να ήμαστε ξανά μαζί, δεν... δε μπορούμε να ξανά ήμαστε μαζί... απλώς ίσως να μπορώ τουλάχιστον να συγχωρέσω ότι έγινε ώστε να προχωρήσω. Μου είπε πως τη βοήθησε ψυχολόγος. Ίσως να μπορεί να με βοηθήσει κι εμένα ένας.

Έφτασα στο σπίτι της μητέρας μου. Η μητέρα μου μόνο που με κοίταξε κατάλαβε πως κάτι έχω. Το βλέμμα μου τα έλεγε όλα. Μπήκαμε στο σαλόνι και κάτσαμε, εγώ, ο πατέρας μου και η μητέρα μου και εκεί τους τα είπα όλα. Τι είχε γίνει τότε, πως την έπιασα, τι της έκανα και φυσικά τι μου είπε σήμερα. Και η μητέρα μου και ο πατέρας μου δεν είπαν κουβέντα αλλά απλώς άκουγαν και με άφηναν να ολοκληρώσω. Όταν τελείωσα τους κοίταξα και τους είπα πως είμαι τόσο μπερδεμένος.

- Φυσικά και είσαι μπερδεμένος. Με όλα αυτά που έγιναν ποιος δεν θα ήταν;… μου είπε ο πατέρας μου.

- Εσύ τι είναι αυτό που θέλεις;… ρώτησε η μητέρα μου.

- Δεν... δεν ξέρω τι θέλω. Το παραδέχομαι... έχω αισθήματα ακόμα για την Κατερίνα. Και μέσα μου ξέρω τώρα πως μου είπε την αλήθεια. Το νιώθω. Αλλά από την άλλη... και παλιότερα ένιωθα πως...

- Όχι. Άκουσε το ένστικτο σου και όχι το φόβο σου, παιδί μου… με έκοψε η μητέρα μου.

- Όμως...

- Δεν υπάρχει όμως. Άκου την μητέρα σου σε αυτό.

- Ωραία... ακόμα και όντως να έχω δίκιο... και να μου είπε την αλήθεια, αυτό δεν αλλάζει τα γεγονότα. Δε μπορούμε να είμαστε μαζί.

- Δε μπορείτε γιατί;… ρώτησε η μητέρα μου.

- Περιμένεις πως θα ξεχάσω τι έκανε; Πως θα το σβήσω από το μυαλό μου σαν να μην έγινε ποτέ. Πως θα εξαφανιστούν σχεδόν 3 χρόνια τόσου πόνου και να γίνουμε ως δια μαγείας όπως παλιά.

- Κάνεις δεν είπε να το ξεχάσεις. Αυτό που είπαμε κι εγώ κι ο πατέρας σου είναι πως αν θέλεις να είστε μαζί δεν υπάρχει δε μπορώ ή δεν πρέπει. Το μόνο που έχει σημασία είναι το τι θέλετε εσείς.

- Δε μπορείτε να καταλάβετε πως νιώθω...

- Κι όμως, η μητέρα σου τουλάχιστον μπορεί... γιατί κι εγώ έκανα ένα τέτοιο λάθος. Θα σου πω μια ιστορία. Η μητέρα σου κι εγώ πριν από 20 χρόνια παραλίγο να χωρίσουμε.

- Τι; Γιατί τι είχε γίνει;

- Ο πατέρας σου είχε γνωρίσει μια γυναίκα και έκανε σεξ μαζί της.

- Τι; Δε... δε μπορεί.

- Κι όμως παιδί μου. Είχα γνωρίσει μια γυναικά στην δουλειά μου και ήταν πολύ όμορφη (κοίταξε την μητέρα μου και είπε γρήγορα χαμογελώντας άβολα “Όχι βεβαία όσο είναι η μητέρα σου), ακόμα και τώρα 20 χρόνια μετά, είναι 100 φόρες πιο ωραία από ότι ήταν αυτή τότε...”

- Το έσωσες στο τελευταίο δευτερόλεπτο… του είπε η μητέρα μου με μισό μάτι.

- Ναι... (η αμηχανία του φαινόταν από χιλιόμετρα. Γύρισε προς το μέρος μου). Τέλος πάντων... την είχα γνωρίσει και είχα κάνει σεξ μαζί της, κάτι που θα μετανιώνω για όσο ζω. (Κοίταξε τη μητέρα μου) και το εννοώ αγάπη μου. Είναι το μόνο πράγμα για το όποιο μετανιώνω και θα μετανιώνω για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.

- Το ξέρω γλυκέ μου. Τουλάχιστον όμως αυτή η εμπειρία ίσως βοηθήσει τον γιο μας. (Με κοίταξε). Στράτο. Όταν το έμαθα ένιωσα όπως κι εσύ. Ήσουν μικρός τότε ευτυχώς και δεν το θυμάσαι αλλά ήμουν ράκος. Όπως κι εσύ, κατηγορούσα τον εαυτό μου και πραγματικά μισούσα τον πατέρα σου. Ήθελα το κακό του και να τον εκδικηθώ.

- Κι ευτυχώς δεν έκανες κάτι τέτοιο, γιατί αν ο γιος μας πήρε από σένα σε αυτό, την είχα γαμήσει.

- Μαμά... πως το ξεπέρασες; Πως δε χωρίσατε;

- Μα χωρίσαμε. Δε θυμάσαι που όταν ήσουν μικρός σου είχα πει πως ο μπαμπάς θα έφευγε για δουλειά για κάποιο καιρό;

- Ναι το θυμάμαι... τότε ήταν;

- Ναι. Για τρεις μήνες είχαμε χωρίσει. Η μητέρα σου δεν ήθελε ούτε να με βλέπει. Όταν είδα πόσο πολύ την πλήγωσα δεν ήθελα να ζω. Χώρισα με την άλλη και για τους επόμενους μήνες προσπαθούσα να τα ξανά βρω με τη μητέρα σου... κάτι που δεν ήταν εύκολο.

- Στο τέλος όμως σιγά-σιγά με κατάφερε- και του έδωσα μια ευκαιρία (κοιτάχτηκαν με τον πάτερα μου και φιλήθηκαν) και δε μετανιώνω για αυτό. Καταλαβαίνω παιδί μου πως νιώθεις. Δεν είναι βεβαία το ίδιο. Ο πατέρας σου γνώριζε την άλλη ένα μηνά και σεξ έκαναν μια φορά. Όμως αυτό που έχει σημασία είναι πως αν αγαπιέστε και οι δυο και αυτή έχει μετανιώσει πραγματικά για αυτό, δεν υπάρχει δε μπορώ. Δε θα σου πω τι να κάνεις, αυτό είναι δικιά σου απόφαση. Αυτό που θα ρωτήσω είναι: θέλεις να είστε ξανά μαζί;

Τους κοίταξα για λίγο χωρίς να πω τίποτα. Αυτό ήθελε σκέψη. Θέλω να ήμαστε ξανά μαζί; Ακόμα κι εγώ δεν ξέρω την απάντηση σε αυτό το ερώτημα.

- Δε ξέρω. Ένα μέρος μου θέλει, δε θα πω ψέματα αλλά δεν ξέρω.

- Ήσουν χαρούμενος μαζί της κάποτε και τώρα είσαι δυστυχισμένος χωρίς αυτή. Ποτέ δε θα την ξανά εμπιστευτείς όπως παλιά και πιθανότατα να είναι κάλο αυτό, άλλα σίγουρα θα είσαι πιο ευτυχισμένος από ότι είσαι τώρα. Σκέψου τι είναι αυτό που θες και κάνε το. Όποια κι αν είναι η απόφαση σου, εμείς είμαστε μαζί σου… μου είπε η μητέρα μου και χαμογέλασε.

Γύρισα στο σπίτι μου και άνοιξα το τηλέφωνο μου. Είχα πολλές κλήσεις και μηνύματα από την Κατερίνα που με ρωτούσε αν είμαι καλά και πως ανησυχούσε που δεν το σηκώνω, και να της πω μόνο πως είμαι καλά. Πήγα να την πάρω τηλέφωνο αλλά δε θα μπορούσα να ακούσω την φωνή της, οπότε έστειλα ένα μήνυμα και της έγραψα πως είμαι καλά και πως αν θα μπορούσε να κρατήσει τα παιδιά για αυτή την εβδομάδα γιατί κάτι μου έτυχε. Απάντησε αμέσως και μου έγραψε:

"χαίρομαι που είσαι καλά. Έφυγες χωρίς να πεις κάτι και δεν πήρες τα παιδιά και τρόμαξα πως με αυτά που σου είπα, θα έκανες καμιά τρελά. Εντάξει, δεν έχω πρόβλημα να τα κρατήσω για όσο θέλεις και αν θέλεις το οτιδήποτε πάρε με τηλέφωνο, ή στείλε μήνυμα και θα χαρώ να σε βοηθήσω σε ότι θέλεις. Από την Τετάρτη θα έχω άδεια από τη δουλειά οπότε ότι ώρα και αν με χρειαστείς θα είμαι ελεύθερη. Μη διαστάσεις. Κάλο σου βράδυ Στράτο"

Διάβασα το μήνυμα μερικές φορές και κάθε φορά ένιωθα την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Έπρεπε να πάρω μια απόφαση. Να έκανα μια προσπάθεια μαζί της ή να προχωρούσα στην ζωή μου με άλλη; Θα μπορούσα να είμαστε ξανά μαζί; Θα μπορούσα με άλλη; Πολλά πράγματα έπρεπε να σκεφτώ. Πήρα τηλέφωνο στην δουλειά και τους είπα πως όλη την εβδομάδα δε θα μπορώ να πάω και αν χρειαστούν κάτι επείγον και μόνο τότε να με ενοχλήσουν.

Επί τρεις μέρες ήμουν καθισμένος και σκεφτόμουν όλη μέρα. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση που έχω προσπαθήσει να πάρω στην ζωή μου. Δε μπορούσα την πάρω, όμως. Έτσι αποφάσισα να κάνω κάτι άλλο. Το πρωί της Πέμπτης σηκώθηκα από το κρεβάτι, έκανα ένα μπάνιο, ετοιμάστηκα και κατά τις 10 πήγα στο σπίτι της Κατερίνας. Χτύπησα το κουδούνι και περίμενα. Η Κατερίνα άνοιξε την πόρτα και ήταν εκθαμβωτική. Φορούσε ένα μπεζ κοντό σορτσάκι και μια λευκή μπλούζα. Με κοίταξε ξαφνιασμένη.

- Στράτο, δε σε περίμενα.

- Ενοχλώ;

- Όχι φυσικά. Απλώς θα φορούσα κάτι πιο...

- Είσαι τελεία ότι και να φοράς.

- Ευχαριστώ πολύ... χαμογέλασε και έγινε κατακόκκινη. Τα παιδιά είναι στο σχολείο.

- Το ξέρω. Για αυτό ήρθα τώρα. Εσένα θέλω... για να μιλήσουμε.

- Πέρασε μέσα.

Η Κατερίνα μου έφτιαξε καφέ και μετά κάτσαμε στο σαλόνι. Ένιωθα πολύ αμήχανα και έβλεπα πως και η Κατερίνα ένιωθε το ίδιο. Δεν ήξερα από που να αρχίσω.

- Λοιπόν... τι θες να πούμε;… με ρώτησε.

- Για αρχή θέλω να σου πω πως σε πιστεύω... και θέλω να σου πω, πως σε συγχωρώ...

- Τι; Με...με συγχω...ρείς;… δάκρυα άρχισαν να κυλάνε από τα μάτια της.

- Ναι σε συγχωρώ...

- Στράτο δεν το αξίζω αυτό... δεν αξίζω καμιά συγχώρεση για ότι σου έκανα.

- Κι όμως το αξίζεις. Συγγνώμη κιόλας που έκανα τόσο καιρό για να σε ακούσω.

- Εγώ συγγνώμη... συγγνώμη για τον πόνο που σου έδωσα. Εσύ δεν έκανες τίποτα για να ζητάς συγγνώμη...

- Κατερίνα... σε συγχωρώ... για όλα. Δε θα σου πω ψέματα. Δε θα το ξεχάσω πότε αυτό που έκανες αλλά σε συγχωρώ για αυτό.

- Στράτο...

- Επίσης... ακόμα έχω... αισθήματα για σένα.

- Τι; Τι εννοείς; Τι αισθήματα;

Φαινόταν από το βλέμμα της πως ήξερε τι εννοούσα... σα να φοβόταν να το πιστέψει.

- Σε αγαπώ ακόμα.

- Χριστέ μου... δεν... τσίμπα με να μην κοιμάμαι. Με αγαπάς ακόμα; Μέτα από ότι σου έκανα;

- Ναι, Κατερίνα. Σε αγαπάω και πάρα πολύ. Οπότε είμαι κοντά σου, νιώθω πως το κενό στην καρδιά μου χάνεται. Νιώθω μια ζεστασιά μέσα μου που έχω να νιώσω από πριν γίνει ότι έγινε. Εδώ και τρεις μέρες προσπαθώ να σκεφτώ και να αποφασίσω τι είναι αυτό που θέλω.

- Και;

- Και δεν ξέρω. Φοβάμαι... πολύ. Από τη μια θέλω... αχ πόσο σε θέλω... άλλα από την άλλη είμαι τρομοκρατημένος. Τρομοκρατημένος πως δε θα θέλεις, πως θα με πληγώσεις ξανά και πολλά ακόμα... και δε μπορώ να αποφασίσω.

- Στράτο μου σε θέλω... σε θέλω τόσο πολύ. Ποτέ δεν έπαψα να σε θέλω. Σε αγαπούσα, σε αγαπάω και θα σε αγαπάω για όσο ζω και αναπνέω. Ξέρω πως δε θα με ξανά εμπιστευτείς όπως τότε. Και φταίω εγώ για αυτό και θα το μετανιώνω για όσο ζω. Η αλήθεια είναι, πως μπορείς να με εμπιστευτείς πιο πολύ τώρα από ότι τότε και θα σου το αποδείξω είτε το δεις είτε όχι. Υπάρχουν δυο λόγοι που δεν θα ξανά γίνει κάτι τέτοιο. Ο ένας είναι πως δε θα σε ξανά έχω για δεδομένο. Πάντα ήσουν εδώ για μένα, πάντα με στήριζες, μου έδινες κουράγιο, με αγαπούσες. Τώρα ξέρω πως είναι χωρίς εσένα και δεν θα το ρισκάρω πότε ξανά. Το να ζω χωρίς εσένα και να ξέρω πως εγώ έφταιγα, ήταν κόλαση. Νόμιζα πως ήμουν μόνη πριν σε γνωρίσω, δεν ήξερα τι σημαίνει μοναξιά. Μοναξιά είναι να γνωρίσεις το άτομο με το οποίο είναι γραφτό να είσαι μαζί του, που να ταιριάζεις τόσο πολύ μαζί του, όπως δε μπορούσες να το ονειρευτείς πως θα μπορούσες να ταιριάξεις με κάποιον και τότε να πάρεις όλο αυτό και να το πετάξεις. Αυτό, Στράτο, είναι μοναξιά! Ο άλλος λόγος είναι ο πόνος. Το βλέμμα στο πρόσωπο σου, ο πόνος στην φωνή σου... θα με κυνηγάει μέχρι την μέρα που θα πεθάνω. Δε συγκρίνω τον πόνο μου με τον δικό σου και ξέρω πως εγώ τον προκάλεσα. Άλλα αυτό δε σημαίνει πως δεν πονάει. Για όσο χρόνο μου δώσεις, ότι ρόλο θα μου επιτρέψεις να έχω στη ζωή σου, θέλω να τον περάσω όσο τον δυνατόν περισσότερο μαζί σου.

Είχα μείνει με το στόμα ανοιχτό. Δεν ήξερα τι να πω. Το μόνο που ήξερα είναι πως πήρα την απόφαση μου. Σηκώθηκα και πλησίασα την Κατερίνα. Την έπιασα από το χέρι και τη σήκωσα όρθια. Με το άλλο χέρι την έπιασα από το μάγουλο, απαλά της έπιασα το κεφάλι και άρχισα να την φιλάω. Τα μαλακά χείλια της ήταν τελεία, όπως τα θυμόμουν. Ένιωσα τα χεριά της να χαϊδεύουν τον θώρακα μου και εγώ την έπιασα από τον κώλο και την τράβηξα πάνω μου. Ο πούτσος μου ήταν σκληρός σαν ατσάλι και όσο τον τριβόταν πάνω του καύλωνα όσο δεν έχω καυλώσει στην ζωή μου.
Τραβήχτηκα λίγο και την κοίταξα. Μου χαμογέλασε και δάγκωσε τα χείλια της. Της έπιασα το χέρι και την οδήγησα στο πάνω όροφο στην παλιά μας κρεβατοκάμαρα. Το δωμάτιο αυτό έχει αλλάξει πολύ από τότε που ήμουν εδώ. Το μόνο πράγμα ίδιο, η φωτογραφία του γάμου μας που ήταν στο κομοδίνο.

Καθώς μπήκαμε μέσα έκλεισα την πόρτα πίσω μου. Την πλησίασα και την ξανά φίλησα στο στόμα. Αυτή τραβήχτηκε λίγο και πήγε να πει κάτι άλλα της είπα να σωπάσει και την ξαναφίλησα με γλωσσά αυτή τη φορά. Καθώς τη φιλούσα έβαλα τα χεριά μου κάτω από την μπλούζα της και άρχισα να χαϊδεύω το υπέροχο στήθος της. Δε φορούσε σουτιέν. Άρχισε να αναστενάζει δυνατά.

Της έβγαλα τη μπλούζα και την έσπρωξα στο κρεβάτι. Την κοίταξα για λίγο έτσι ξαπλωμένη πάνω στο κρεβάτι. Έβγαλα και την δικιά μου μπλούζα, ξάπλωσα στο κρεβάτι πάνω της και άρχισα να τη φιλάω στο στόμα, μετά στο λαιμό, στα βυζιά, στο στομάχι. Όταν έφτασα στον αφαλό η Κατερίνα αναστέναζε πάρα πολύ βαθιά και γρήγορα. Άρχισα να χαϊδεύω το μουνάκι της πάνω από το σορτσάκι, και ήταν πολύ υγρό. Έβαλα το χέρι μου μέσα από το σορτσάκι και έπιασα του μουνί της, δε φορούσε ούτε κιλοτάκι. Της έβγαλα το σορτσάκι τελείως και την κοίταξα έτσι γυμνή στο κρεβάτι. Ήταν όπως τη θυμόμουν. Η μόνη διαφορά; Το μουνί της ήταν αξύριστο, κάτι ασυνήθιστο για την Κατερίνα, γιατί όσα χρόνια ήμασταν μαζί πάντα το ξύριζε.

- Συγγνώμη... δεν περίμενα ότι θα έκανα σεξ σήμερα... μου είπε χαμογελώντας

- Έκπληξη… της είπα παιχνιδιάρικα.

Της άνοιξα τα πόδια, άρχισα να φιλάω το μουνί της και ήταν πολύ υγρό. Η Κατερίνα είχε κλείσει τα μάτια της και ενέπνεε αργά και βαθιά. Το έκανα αυτό για λίγο και μετά άρχισα να της γλείφω την κλειτορίδα.

- Ω Θεέ μου… είπε δυνατά.

Συνέχισα να της γλείφω την κλειτορίδα καθώς έβαζα ένα δάχτυλο στο πάρα πολύ υγρό μουνί της. Ήταν πολύ στενό... πολύ περισσότερο από όσο θυμόμουν. Δεν πρόλαβα να βάλω το δάκτυλο μου ολόκληρο μέσα και ήρθε σε ένα δυνατό οργασμό. Από το μουνί της πετάχτηκαν υγρά στο πιγούνι μου.

- Ω Θεέ μου, χύνω...

Μόλις τελείωσε σήκωσα το κεφάλι μου και την κοίταξα. Στο πρόσωπο μου είχα τους γλυκούς χυμούς της.

- Ουάου... δε σε έχω ξαναδεί να χύνεις έτσι.

- Μάλλον... μάλλον γιατί δεν έχω ξανά χύσει έτσι. Βάλαμε τα γέλια.

- Και είμαστε ακόμα στην αρχή.

Χωρίς να πω τίποτα άλλο έσκυψα ξανά και άρχισα να της γλείφω το μουνί με πάθος. Έβαλα τη γλώσσα μου μέσα στο μουνί της, όσο πιο βαθιά μπορούσα και άρχισα να ρουφάω και να γλείφω. Ταυτόχρονα με τα δάκτυλα μου έπαιζα με την κλειτορίδα της. Με τα χέρια της μου κρατούσε το κεφάλι και από τους αναστεναγμούς της καταλάβαινα πως ήταν κοντά για δεύτερο. Τα υγρά από του μουνί της ήταν πάρα πολλά.

- Στράτο... Στράτο, θα χύσω, θα χύσω, χύνω…

Άρχισε να έχει σπασμούς καθώς φώναζε και αναστέναζε. Αν πριν έχυσε δυνατά τώρα ήταν εξωπραγματικά. Τα υγρά της ήταν τόσο πολλά που παραλίγο να με πνίξουν. Όταν τελείωσε, ήταν με ανοιχτά τα ποδιά και το μόνο που άκουγα ήταν η αναπνοή της. Την κοίταξα και είχε κλειστά τα μάτια της. Φώναξα το όνομα της αλλά δεν πήρα απάντηση.

- Κατερίνα... Κατερίνα μου είσαι καλά;

Δεν πήρα απάντηση. Τη σκούντηξα απαλά και άνοιξε τα μάτια της.

- Τι... τι έγινε;… με ρώτησε ακόμα ζαλισμένη.

- Λιποθύμησες. Περίμενε να σου φέρω λίγο νερό.

Κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα. Όταν επέστρεψα ήταν καθισμένη στο κρεβάτι. Της έδωσα το νερό και το ήπιε. Έκατσα διπλά της και την κοιτούσα. Η Κατερίνα αφού ήπιε το νερό με κοίταξε και μετά κοίταξε τον πούτσο μου ήταν ακόμα όρθιος. Μου χασκογελούσε πονηρά και με το χέρι της άρχισε να μου την παίζει.

- Και τώρα η σειρά σου.

- Όχι... είσαι ακόμα ζαλισμένη, μπορεί να ξανά λιποθυμήσεις.

- Αν είναι να λιποθυμήσω χύνοντας τόσο δυνατά, τότε ανυπομονώ…

και χωρίς να πει τίποτα άλλο έπεσε στα γόνατα μπροστά μου και με πήρε στο στόμα της. Η αίσθηση τον χειλιών της στην πούτσα μου ήταν τέλεια. Με μια κίνηση έβαλε τη μισή μέσα στο στόμα της και άρχισε να ρουφάει και πραγματικά... ήταν ότι καλύτερο. Δεν άντεξα ούτε ένα λεπτό κι άρχισα να χύνω σαν τρελός μέσα στο στόμα της. Κατάπιε όσα μπορούσε αλλά ήταν τόσα πολλά χύσια που μερικά κύλησαν στο πιγούνι της.

- Τώρα είναι η σειρά μου πω ουάου!

Με τα δάκτυλα της σκούπιζε τα χύσια από το πιγούνι της και τα έβαζε στο στόμα για να μη χάσει σταγόνα.

- Δεν προλάβαινα να τα καταπίνω.

Χαμογέλασα και κοίταξα το πανέμορφο πρόσωπο της. Είχε ακόμα μερικά από τα χύσια μου πάνω. Τα σκούπισα με το δάκτυλο μου και αυτή μου έπιασε το χέρι, έβαλε το δάκτυλο μου μέσα στο στόμα της και άρχισε να το γλείφει και να το πιπιλίζει. Ήταν τόσο καυτό θέαμα.

- Δε θα αφήσω σταγόνα να χαθεί. Μου έλειψες τόσο πολύ…

μου είπε και στα μάτια της έβλεπα το πάθος που είχε.

- Κι εμένα μου έλειψες πάρα πολύ. Και... δεν τελειώσαμε ακόμα.

Άρχισα να τη φιλάω ξανά. Γευόμουν τα χύσια μου αλλά πραγματικά αυτή τη στιγμή δεν με ένοιαζε. Ξάπλωσε στο κρεβάτι ανάσκελα. Την πλησίασα και της άνοιξα τα πόδια. Η πούτσα μου δεν έπεσε μετά που έχυσα αλλά παρέμεινε σκληρή. Άρχισα να τον τρίβω στα μουνόχειλα της και ετοιμαζόμουν να τον χώσω μέσα στο υγρό μουνάκι της.

- Σε... σε παρακαλώ... κάνε το σιγά-σιγά... δεν έχω... κάνει κάτι κοντά τρία χρόνια… μου είπε φοβισμένα.

- Εντάξει.

Σιγά-σιγά άρχισα να σπρώχνω την πούτσα μου μέσα στο μουνί της. Ήταν πολύ στενό ένιωθα σα να γαμούσα παρθένα. Στο πρόσωπο της έδειχνε πως πονούσε.

- Είσαι εντάξει; Θες να σταματήσω;

- Όχι... όχι μωρό μου, γάμησε με, σε θέλω τόσο πολύ… είπε και με φίλησε.

Όταν κατάφερα να τη βάλω όλη έμεινα για λίγο ακίνητος και άρχισα απλώς να τη φιλάω. Άρχισα σιγά-σιγά να βάζω και να βγάζω την ψωλή μου καθώς συνέχιζα να τη φιλάω ασταμάτητα. Είχε τυλίξει τα πόδια της γύρω μου και με τα χεριά της με είχε αγκαλιά. Άρχισε να αναστενάζει δυνατά. Ήρθε σε έναν ακόμα οργασμό και αμέσως άρχισα να τη γαμώ όσο πιο άγρια μπορούσα. Ήθελα να την κάνω δικιά μου ξανά. Μούγκριζε και φώναζε με ήχους που δεν την είχα ξανακούσει να κάνει.

- Α... δε... μ… ξέσκισέ με... θα χώσω ξανά!

Τα μάτια της γύρισαν προς τα πάνω, φαινόταν μόνο το ασπράδι και έχυσε πάνω στην ψωλή για δεύτερη φορά. Το μουνί της ήταν τόσο υγρό που ένιωθα λες και γαμούσα ποτάμι. Συνέχισα να τη γαμάω με όλη μου την δύναμη άγρια για κανένα 10λεπτο ακόμα. Σε αυτό το διάστημα έχυσε αυτή άλλες 3 φόρες.

- Μωρό μου, είμαι κοντά στο να χύσω… της είπα.

- Κι εγώ... κι εγώ...

- Χύνω μωρό μου... χύνω... φώναξα δυνατά.

- Ναι Χριστέ μου, γέμισε με, ναι…

Άρχισα να χύνω βαθιά μέσα της, πρέπει να ήταν ένα λίτρο, καθώς αυτή έχυνε μαζί μου. Είχε σπασμούς και πραγματικά δεν την είχα δει πότε να είναι έτσι. Έπεσα πάνω της και προσπαθήσαμε να ηρεμήσουμε γιατί μας είχε κοπεί η ανάσα. Κοίταξε ο ένας στον άλλον και βάλαμε τα γέλια.

- Το καλύτερο σεξ ever! Μου είπε.

- Δε θα διαφωνήσω. Ήταν... ήσουν... Χριστέ μου!

- Κι εσύ ήσουν τέλειος... έχω έρθει σε οργασμό σε 8 πολύ δυνατούς οργασμούς και σε μερικούς μικρούς. Πόσο πολύ μου έχεις λείψει.

- Κι έμενα Κατερίνα... πάρα πολύ.

- Σε αγαπάω.

- Κι εγώ Στράτο. Πάρα πολύ!

Σηκώθηκα από πάνω της. Το κρεβάτι είχε τα χάλια του από τα χύσια μας. Ο πούτσος μου είχε πέσει μετά από το τόσο άγριο γαμήσι. Η Κατερίνα χωρίς να πει τίποτα τον έπιασε και τον έβαλε ξανά στο στόμα της.

- Κατερίνα, τι κάνεις;

- Δε σε χόρτασα ακόμα.

Συνέχισε να μου παίρνει πίπα καθαρίζοντας τον πούτσο μου από τα χύσια και των δυο μας, μέχρι που μου σηκώθηκε εντελώς. Μετά γύρισε και έπεσε στα τέσσερα. Πήγα πίσω της, έβαλα τον πούτσο μου στην είσοδο του μουνιού της και τον έχωσα μέσα με μια κίνηση. Το μουνί της ήταν πολύ υγρό από τα υγρά της και τα χύσια μου. Τη γαμούσα και της κρατούσα τα κωλομέρια, που και που έπαιζα και μπατσάκια στα κωλομάγουλα.

- Έτσι μωρό μου, σκίσε με, γάμησε με, πιο δυνατά, πιο γρήγορα, πιο βαθιά, μη σταματάς, μη... μη... μη... χύνω…

Συνέχιζα να τη γαμάω ασταμάτητα καθώς έχυνε. Ο πούτσος μου μπαινόβγαινε στο στενό και υγρό μουνάκι της με λυσσά. Την έπιασα με το αριστερό από τα μαλλιά και της τα τράβηξα.

- Έτσι μωρή πουτάνα... χύσε, χύσε, ποιανού πουτάνα είσαι;

της έδωσα ένα δυνατό χαστούκι στο κωλομάγουλο της με το άλλο χέρι.

- Δικιά σου... μόνο δικιά σου... για πάντα δικιά σου Στράτο μου. Τα πάντα πάνω μου είναι δικά σου.

- Πιο δυνατά…

τη χαστούκισα ξανά στο κωλομάγουλο πιο δυνατά.

- Δικιά σου! Είμαι η πουτάνα σου γαμιά μου… γάμησε μεαπό το μουνί και από τον κώλο, γάμησε με…

- Θες να σε γαμήσω από τον κώλο πουτανάκι μου; Θες ο γαμιάς σου να σου ξεσκίσει την κωλοτρυπίδα;…

της είπα καθώς με τον αντίχειρα μου άρχισα να παίζω με την κωλοτρυπίδα της, ενώ τη γαμούσα λίγο πιο αργά από πριν.

- Ναι… φώναξε με καύλα.

Έβγαλα τον πούτσο μου από το μουνί της και τον έβαλα στην είσοδο της κωλοτρυπίδας της. Άρχισα να πιέζω δυνατά. Η κραυγές της πρέπει να ακούστηκαν σε όλο το τετράγωνο. Δάγκωνε το μαξιλάρι και το έβαζε στο πρόσωπό της για να καλύψει τις φωνές. Το κωλαράκι της ήταν πολύ στενό, πιο στενό και από το μουνάκι της. Είχα καταφέρει να βάλω τη μίση όταν μου είπε λίγο να σταματήσω. Σταμάτησα και άρχισα να χαϊδεύω το κορμί της ενώ περίμενα να μου πει πότε είναι έτοιμη για την υπόλοιπη. Μέτα από 1-2 λεπτά μου είπε να βάλω και τον υπόλοιπο και άρχισα να πιέζω σιγά-σιγά. Όταν μπήκε και το τελευταίο εκατοστό σταμάτησα και της έδωσα χρόνο να το συνηθίσει. Μόλις μου είπε να ξεκινήσω άρχισα σιγά-σιγά να τη γαμάω από τον κώλο. Ήταν τέλειο!

Η Κατερίνα άρχισε να αναστενάζει ενώ με το χέρι της έπαιζε με λύσσα το μουνί της. Το κωλαράκι της ήταν τόσο στενό που δεν άργησα να φτάσω στο να χύσω βαθιά μέσα της.

- Κατερίνα... Κατερίνα θα χύσω.... θα χύσω... θα... θα... χύνω…

- Ναι μωρό, ναι μωρό μου, ναι... ναι.... χύνω... είπαμε ταυτόχρονα.

Έβγαλα τον πούτσο μου από μέσα της και ξάπλωσα στο υγρό κρεβάτι. Ήμουν πολύ κουρασμένος, εξουθενωμένος αλλά χαρούμενος. Η Κατερίνα ξάπλωσε στην αγκαλιά μου και με αγκάλιασε.

- Ουάου... ήξερα πως το σεξ μετά από καυγά ήταν κάλο αλλά αυτό... ξεπέρασε τα πάντα…

της είπα και αρχίσαμε να γελάμε. Κάτσαμε για λίγο αγκαλιασμένοι χωρίς να μιλάμε. Άκουγα την ανάσα της στο πλευρό μου και με χαλάρωνε. Δε σκεφτόμουν τίποτα, απλώς είχα αφεθεί στη στιγμή.

- Στράτο. Εάν δε θες να είμαστε κανονικά μαζί, και το μόνο που θες είναι σεξ, μπορείς να μου το πεις. Δε χρειάζεται να πεις ή να κάνεις κάτι που δε θέλεις. Θα συνεχίσω να κάνω σεξ μαζί σου οπότε θέλεις, όσες φόρες θέλεις, όπως το θέλεις, οποία στιγμή κι αν το θέλεις. Όπως σου είπα, θα πάρω οποίο ρόλο μου δώσεις στην ζωή σου.

- Δεν θα ήθελα τίποτα λιγότερο από να είμαστε μαζί. Όμως φοβάμαι...

- Αλήθεια; Θες να είμαστε ξανά μαζί;

- Ναι. Το θέλω…

Ακούγοντας το αυτό χαμογέλασε και με φίλησε.

- Με κάνεις τόσο ευτυχισμένη. Θα περάσω όλη την υπόλοιπη ζωή μου αν χρειαστεί για να σου αποδείξω πως μπορείς να με εμπιστευτείς ξανά. Δε θα σε ξανά πληγώσω ποτέ ξανά.

- Κατερίνα... αν το δοκιμάσουμε δε θα είναι εύκολο για κανέναν από τους δυο μας. Είσαι σίγουρη πως αυτό θέλεις;

- Ναι, είμαι. Χωρίς εσένα είμαι μισή. Όσο καιρό ήμασταν χώρια δεν ήθελα κανέναν. Αηδίαζα μόνο στην σκέψη πως θα έκανα κάτι με άλλον. Είναι αστείο. Όταν ήμασταν μαζί έδωσα τον εαυτό μου σε αυτό το αρχίδι, αλλά όταν χωρίσαμε δεν έκανα με κανέναν τίποτα.

- Εάν το είχες κάνει αυτό από την αρχή δε θα ήμασταν εδώ τώρα.

- Το ξέρω. Και θα κουβαλάω αυτήν την αμαρτία για όσο ζω.

- Όχι. Αρκετά την κουβάλησες μόνη σου. Τώρα θα την κουβαλήσουμε μαζί.

Κι έτσι κάναμε σχέση ξανά από την αρχή. Στην αρχή το κρατήσαμε μυστικό από τα παιδιά, Δε θέλαμε να τους δώσουμε ελπίδα, σε περίπτωση που δεν τα καταφέρναμε. Όμως μετά από σκληρή προσπάθεια και από τους δυο μας είδαμε πως είχαμε ελπίδες. Τα παιδιά χάρηκαν που ξανά ήμασταν μαζί. Επίσης λίγες εβδομάδες μετά από την πρώτη φορά η Κατερίνα είχε καθυστέρηση. Τελικά έμεινε έγκυος και μετά από 9 μήνες έκανε ένα υγιέστατο αγοράκι για να σφραγίσει την ευτυχία μας. Εγώ παρακολουθούσα την Κατερίνα συχνά. Πολλές φορές έφευγα από τη δουλειά και πήγαινα να δω αν είναι εκεί που μου είπε και τι κάνει. Ποτέ δεν μου είπε ψέματα ή έκανε κάτι που δε μου είπε. Επίσης δεν μου αρνήθηκε τίποτα σεξουαλικά ξανά. Μπορεί να μην ήταν εύκολο, άλλα τελικά καταφέραμε να είμαστε ευτυχισμένοι και δεν το μετανιώνω.




Copyright protected OW ref: 176726