Υπόθεση: Η κοπή της βασιλόπιττας μεγάλης βιομηχανίας της Θεσσαλονίκης είχε μια αναπάντεχη εξέλιξη.
Δουλεύω σε μια μεγάλη βιομηχανία της ευρύτερης περιοχής της Θεσσαλονίκης. Στέλεχος εδώ και χρόνια στο τμήμα της παραγωγής. Ετών 30, μηχανικός. Εκείνη… Ιωάννα στο όνομα, υπεύθυνη διαχείρισης ποιότητας. Σκύλλα στην δουλειά. Όπως αποδείχτηκε σκύλα και στην ζωή. Παντρεμένη εδώ και δύο χρόνια. Ετών 29. Εμφάνιση μέτρια. Ύψος γύρω στο 1,70, μαλλί μακρύ, καστανό, κατσαρό. Κώλος ικανοποιητικός, στήθος ανύπαρκτο. Η χειρότερη υπάλληλος της εταιρίας στη συμπεριφορά. Όλοι έχουν κάτι άσχημο να πουν για αυτή. Απότομη, απόμακρη χωρίς ίχνος σεβασμού στον υπόλοιπο κόσμο.
Η εταιρία, όπως και κάθε χρόνο διοργανώνει σε ταβέρνα στην δυτική Θεσσαλονίκη τραπέζι στα στελέχη που το συνδυάζει με την κοπή της βασιλόπιττας. Η παρουσία κρίνεται απαραίτητη για περίπου 15 στελέχη της εταιρίας. Θα πρέπει να την ανεχτώ για δύο με τρεις ώρες. Ευτυχώς έχω καλή παρέα. Την Ειρήνη, τον Κώστα, τον συνονόματο Αντρέα. Η ώρα συνάντησης στις 7, αμέσως μετά τη δουλειά, οπότε δεν υπάρχει χρόνος για αλλαγή ρούχων, κατευθείαν μετά την δουλειά όλοι αναχωρούμε για το τραπέζι. Οι ώρες κυλάνε γρήγορα, χωρίς κάποια ιστορία με την Ιωάννα που βρίσκεται στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού. Οι πρώτες αποχωρήσεις ξεκίνησαν, η ώρα πέρασε το κρασί έρεε άφθονο.
Μετά από ώρες ο Πρόεδρος της εταιρίας αφού κόβει την βασιλόπιττα και δίνει το δώρο στον τυχερό ανακοινώνει ότι όποιος επιθυμεί μπορεί να πάει στην απέναντι καφετέρια. Θα πάει και ο ίδιος για ένα ποτό. Περίπου 10 άτομα ακολουθούμε. Μουσική ελληνική, ωραία, το ουίσκι ακολουθεί το κρασί. Ήδη άρχισαν να γίνονται πιο διαχυτικά τα πράγματα με τις συναδέλφους. Βρισκόμαστε κοντά με την Ιωάννα συζητώντας περί ανέμων και υδάτων. Καθισμένοι σε τραπεζάκι με τον συνονόματο Αντρέα απέναντι μου. Τα γέλια ξεκίνησαν, πρώτη φορά την βλέπω να γελάει, είναι όμορφη. Πιάνω τον εαυτό μου να την κοιτάει ερωτικά. Σταματάω το ποτό, πάω τουαλέτα, ρίχνω νερό στο πρόσωπό μου. Προσπαθώ να συνέλθω, να επανέλθω στην πραγματικότητα. Χαζομάρες, θα επιστρέψω πίσω και θα βρω δικαιολογία να φύγω, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι μιλάω μαζί της.
Πάω πίσω, κάθομαι κάτω και σε 15 λεπτά το χέρι μου τη χαϊδεύει στο πόδι. Η φούστα της έχει ανέβει περισσότερο, το χέρι μου είναι πάνω στο καλτσόν της. Έτσι νόμιζα. Είναι κάλτσα. Το κατάλαβα όταν προχωρώντας νιώθω την καυτή σάρκα της. Τη νιώθω, τη διαπερνάει ρίγος. Και όμως ανοίγει τα πόδια. Το χέρι μου βρίσκεται πάνω από το εσώρουχο της. Μούσκεμα. Απορώ πως καταφέρνει και εξακολουθεί να μιλάει με τον Αντρέα. Έρχεται στην παρέα μας και η κόρη του προέδρου. «Αντί να λιγοστεύουμε αυξανόμαστε», της ψιθυρίζω στο αυτί. Μου απαντάει… «δεν πειράζει, μην τολμήσεις να σταματήσεις». Δεν μπορώ να θυμηθώ για πόση ώρα το χέρι μου βρισκόταν πάνω από το εσώρουχο της. Σταμάτησα μόνο όταν χρειάστηκε να πάω στην τουαλέτα. Καθώς τελειώνω και πλένομαι τη βλέπω μέσα. Με είχε ακολουθήσει, χωρίς να σκεφτεί συνάδελφους.
Τότε δεν σκέφτηκα και εγώ ότι ήταν παντρεμένη, την άρπαξα από το χέρι και την κόλλησα πάνω μου, τα χείλη μου κατευθείαν στα δικά της, η γλώσσα μου στο στόμα της. Τη σηκώνω και την βάζω να καθίσει στο μάρμαρο του νιπτήρα, τη φιλάω όλο πάθος, δεν έχουμε πολύ χρόνο, της σηκώνω την φούστα, παραμερίζω το εσώρουχο, ξεκουμπώνω το τζιν και μπαίνω μέσα. Είναι μούσκεμα, με τραβάει από τα μαλλιά, την καρφώνω άγρια.
- Ξέσκισε με καριόλη, με έχεις κάνει μούσκεμα με έχεις τρελάνει στην κάβλα.
- Ξεσκισμένο τσουλάκι, γαμιέσαι σαν πόρνη στην τουαλέτα…
της απαντάω. Και την καρφώνω απότομα. Σταματάω, βγαίνω έξω και ξαναμπαίνω. Νιώθω τις συσπάσεις της. Χύνει, χύνει και με βρίζει.
- Χύνω μαλακισμένο, πάρ’ τα στην ψωλή σου, θα σου κάνω τα αρχίδια μούσκεμα.
Κι εγώ είμαι κοντά στο τέλος. Τη κατεβάζω κάτω, τη γονατίζω και μπαίνω στο στόμα της. Μόλις που προλαβαίνω. Το σπέρμα μου γεμίζει το στόμα της, τρέχει από τα χείλια της είναι σκέτη κάβλα. Μένω ακίνητος, δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου. Σηκώνεται, πάει στις γυναικείες τουαλέτες. Εγώ πλένομαι, παίρνω μερικές ανάσες και βγαίνω έξω. Οι συνάδελφοι μου με κοιτούν πονηρά. Δεν είπαν λέξη αλλά όλοι κατάλαβαν. Σε λίγο βγαίνει έξω, χαμογελαστή, φαινόταν από χιλιόμετρο ότι πέρασε καλά. Οι ώρες περνούν και πάει 3 το πρωί. Αποφασίζουμε να φύγουμε. Το ποτό πλέον με είχε χτυπήσει για τα καλά. Χαιρετώ και μπαίνω στο αμάξι. Ξεκινώ, δεν πάω σπίτι. Ακολουθώ το αμάξι της από πίσω. Μένει στην Πυλαία, ευτυχώς σε ένα σχετικά απόμερο μέρος. Παρκάρει στην πυλωτή της πολυκατοικίας, παρκάρω δίπλα. Κατεβαίνω, με βλέπει.
- Τι κάνεις εσύ εδώ, πας καλά;
- Με έχεις τρελάνει…
της λέω και την αρπάζω από τη μέση.
- Σε θέλω.
- Έχεις τρελαθεί; Εδώ με ξέρουν όλοι, πάνω κοιμάται ο άντρας μου.
- Δε με νοιάζει, της ψιθυρίζω στο αυτί. Δεν σε χόρτασα πριν, θέλω να ξαναγευτώ το μουνάκι σου.
Το χέρι μου έχει διεισδύσει κάτω από την μπλούζα της. Δεν έχει στήθος και το ξέρω. Αυτό της επιτρέπει όμως να μην φοράει σουτιέν. Τα δάκτυλα μου ακουμπάνε μια μυτερή ρώγα. Τρελαίνομαι.
- Καργιολάκι χωρίς σουτιέν έρχεσαι και στη δουλειά;
- Ναι, και πάντα είμαι καυλωμένη καυλιάρη μου.
Την τραβάω με τα δάχτυλα μου, σηκώνω την μπλούζα και την βάζω στο στόμα μου. Την ρουφάω, την δαγκώνω την πιπιλάω την ώρα που την ακούω να μου ψιθυρίζει…
- είσαι τρελός, δε γλυτώνω από σένα. Γάμησε με ξανά αγόρι μου.
Τη σηκώνω, τη βάζω να ακουμπήσει τα χέρια της στο καπό του αμαξιού της και μπαίνω ξανά μέσα της. Και πάλι είναι μούσκεμα. Την καρφώνω και πάλι με το ίδιο πάθος και ένταση. Απορώ πόσο πολύ θα φώναζε εάν ήμασταν σε κλειστό χώρο. Τη βλέπω να δαγκώνεται συνεχώς. Χύνει ξανά, μου το ψιθυρίζει, τρελαίνεται, χτυπιέται στον πούτσο μου. Χύνω και εγώ, ξανά στο στόμα της για δεύτερη φορά το ίδιο βράδυ. Ντύνεται γρήγορα, με φιλάει στο μάγουλο, με καληνυχτίζει και φεύγει. Την επόμενη μέρα τη βλέπω για πρώτη φορά να μου χαμογελάει στη δουλειά. Τα πρώτα 15 λεπτά. Μετά η γνωστή σκύλα Ιωάννα. Το μεσημέρι, περνώντας από δίπλα της τυχαία κάποια στιγμή της ψιθυρίζω στο αυτί. Ψες ήσουν μεγαλύτερη σκύλα από ότι στη δουλειά. Κοκκινίζει και φεύγει.
(Copyright protected OW ref: 80390)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.