Καθότι ακόμη εργένης εκ πεποιθήσεως στα 45 μου, το σπίτι μου δε διεκδικεί και τίποτα ιδιαίτερες δάφνες νοικοκυροσύνης. Αλλά όταν στον χαρούμενο πανικό που συνήθως επικρατεί ήρθε να προστεθεί και το μπάχαλο που προκάλεσε μια πυρκαγιά στην κουζίνα, τα πράγματα σκούρυναν (κυριολεκτικά). Έτσι, μετά το απαραίτητο βάψιμο που κάναμε μαζί με τον αδερφό μου, σειρά είχε ένα γερό καθάρισμα. Η κλασσική Ελληνίδα μάνα μου κανόνισε να μού στείλει την Λίτσα, η οποία την βοηθούσε τα τελευταία χρόνια στο καθάρισμα τού δικού της σπιτιού.
Ο αδερφός μου ευθύς μόλις το έμαθε, χρησιμοποίησε έναν σκασμό υπερθετικά για να μού περιγράψει την "κωλάρα" της, αλλά καθώς τα γούστα μας γύρω από το συγκεκριμένο σημείο της γυναικείας ανατομίας δεν συνέπιπταν, δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Οι κώλοι τύπου Κιμ Καρντάσιαν δεν ήταν ποτέ τού γούστου μου. Αντιθέτως προτιμώ τις γυναίκες με στενούς γοφούς και χωρίς κραυγαλέες καμπύλες. Αυτές που συνήθως αποκαλώ "λεπίδες".
Όταν όμως χτύπησε το κουδούνι μου ένα Σάββατο πρωί στα μέσα Δεκεμβρίου, διαπίστωσα ότι η Λίτσα ήταν το εντελώς αντίθετο. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να τη συνδέσω κι αυτή με κάποιου είδους λεπίδα, μάλλον διπλό πέλεκυ μου θύμιζε. Λίγo μετά τα 35, γύρω στο 1.65, με τα βυζιά της Σαμάνθα Φοξ (για τους παλιότερους) και τον κώλο της Μπιγιονσέ (για τους νεότερους). Είχε σκούρα καστανά σπαστά μαλλιά μέχρι τη μέση της πλάτης της, μεγάλα λαδί μάτια κι ένα μικρό κενό ανάμεσα στα μπροστινά της δόντια. Θα έλεγα ότι ήταν αρκετά όμορφη, χωρίς όμως να είναι κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Το δέρμα της ήταν αρκετά μελαχρινό, απέχοντας μερικά μόνον κλικ θα έλεγα από το σημείο που θα την χαρακτήριζα τσιγγάνα. Φορούσε ένα θεόστενο τζιν κι ένα καφέ ζιβάγκο, που αμφότερα τόνιζαν τις καμπύλες της στο έπακρο. Εδώ που τα λέμε, αμφιβάλλω αν θα υπήρχε και κανένα κομμάτι στην γκαρνταρόμπα της που δε θα τις τόνιζε, καθώς από την φύση τους μόνο με κελεμπία θα μπορούσαν να κρυφτούν.
Και για να πω την αλήθεια, το Λίτσα της πήγαινε γάντι, γιατί αν και βέρα Ελληνίδα, δεν έμοιαζε με τίποτα με κάτι σε Ερμιόνη ή Ναταλία.
Η οικειότητα που είχε αποκτήσει με τη μητέρα μου μεταφέρθηκε γρήγορα κι ανάμεσά μας, καθώς σέβομαι τα πάσης φύσεως εργαζόμενα κορίτσια και φροντίζω να τα κάνω να αισθάνονται όσο πιο άνετα γίνεται, χωρίς να πουλάω αφεντιλίκια κι άλλα τέτοια κομπλεξικά. Έτσι και καφέ της έκανα και να γελάσει την έκανα και φυσικά δεν κάθισα σαν μαχαραγιάς που βλέπει το δουλικό να δουλεύει όση ώρα καθάριζε. Αντιθέτως βοηθούσα όσο μπορούσα, και σε κάποιες στιγμές μάλιστα ήρθαμε τόσο κοντά που αν ζούσαμε στις Η.Π.Α. την καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση την είχα σίγουρη, ασχέτως αν κάτι τέτοιο δε μού είχε περάσει καν απ' το μυαλό.
Εκείνο το πρωί δούλεψε τέσσερεις ώρες κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη μέρα, με σκοπό να πιαστεί ακόμη πιο γερά έτσι ώστε η Δευτέρα να με βρει απαστράπτοντα κι έτοιμο για τα Χριστούγεννα. Με αποχαιρέτισε λέγοντας "Τα λέμε αύριο όμορφε!", πράγμα που ομολογώ ότι με ξάφνιασε αρκετά είναι η αλήθεια, καθώς είναι κάτι που δεν το ακούω και πολύ συχνά.
Το επόμενο πρωί, όταν χτύπησε ξανά το κουδούνι μου γύρω στις 09:00 κι ανοίγοντας την πόρτα την είδα να μού χαμογελάει, εκείνο το μικρό κενό ανάμεσα στα δόντια της μου φάνηκε ξαφνικά πολύ θελκτικό. Εκείνο όμως που μού φάνηκε ακόμη πιο θελκτικό ήταν ότι αυτά που φορούσε αυτή την φορά μόνο ρούχα κατάλληλα για καθάρισμα δεν θα τα έλεγες. Μαύρο κολλάν σε συνδυασμό με άσπρο εφαρμοστό πουλόβερ κάτω από κοντό μαύρο ημίπαλτο δεν είναι και ακριβώς η επίσημη στολή μιας καθαρίστριας. Ειδικά όταν τα βυζιά της συγκεκριμένης ασφυκτιούσαν σαν τορπίλες που δεν έβλεπαν την ώρα να εκτοξευτούν κι όποιον πάρει ο χάρος. Παρατηρώντας επίσης και το όχι και τόσο διακριτικό μακιγιάζ της, δεν κρατήθηκα και την ρώτησα κάνοντάς την να ξεκαρδιστεί στα γέλια:
- Καλά, κατευθείαν απ' τα μπουζούκια ήρθες;
Μ' ένα πονηρό χαμογελάκι στα χείλη και τινάζοντας ταυτόχρονα τα μαλλιά της προς τα πίσω μού απάντησε:
- Μπα, ποιος θα με γλεντήσει εμένα;
Αφού ήπιαμε τον καφέ μας και κάπνισε μισό πακέτο τσιγάρα ριχτήκαμε με τα μούτρα στη δουλειά, συζητώντας ταυτόχρονα για ότι μαλακία μάς κατέβαινε στο κεφάλι. Η όλη φάση ήταν πολύ ευχάριστη, σχεδόν φιλική θα έλεγα, και ήταν μια πολύ καλοδεχούμενη αλλαγή σε σύγκριση με τις συνήθως αμίλητες, τυπικές και κατσουφιασμένες αλλοδαπές καθαρίστριες που είχα συναντήσει μέχρι τότε. Και γινόταν και κάτι περισσότερο από φιλική, για μένα τουλάχιστον, κάθε φορά που βρισκόμουν αρκετά κοντά της για να πιάσω την ερεθιστική μυρωδιά που ανέδυε ο ιδρώτας της σε συνδυασμό με το φτηνό, αλλά όχι φτηνιάρικο, άρωμα που φορούσε. Σε κάποια στιγμή μού είπε ότι είχε μάθει από την μητέρα μου πως κάποτε είχα ένα μαγαζί με ρούχα κι αξεσουάρ κι ότι όταν το έκλεισα μού είχαν μείνει ένα σωρό πράγματα τα οποία τα έδινα όποτε βρισκόταν κάποια που ενδιαφερόταν στο ένα τρίτο της αρχικής τους τιμής. Με ρώτησε λοιπόν:
- Θα σε πείραζε ένα μέρος της αμοιβής μου να το πληρωθώ σε είδος;
Αν κι αυτό ακούστηκε κάπως είναι η αλήθεια, τη διαβεβαίωσα ότι δε θα με πείραζε καθόλου. Στο κάτω-κάτω με συνέφερε κιόλας καθώς θα ξόδευα και λιγότερα. Αυτό που ακούστηκε ακόμη πιο κάπως όμως, ήταν ότι όταν τελειώσαμε με το καθάρισμα το μεσημεράκι μου είπε:
- Για να μην πηγαίνω τώρα μέχρι το σπίτι και ξανάρχομαι μέσα στο κρύο, μήπως θα μπορούσα να κάνω ένα ντους στα γρήγορα και να δοκιμάσω μερικά ρούχα για να δω τι θα πάρω;
Αν και φυσικά θα μπορούσα να της προτείνω να πάρει ότι ήθελε και να τα δοκιμάσει με την ησυχία της στο σπίτι της, σε περίπτωση που ντρεπόταν να το ζητήσει από μόνη της, αποφάσισα να μην το κάνω, γιατί είχα την απορία να δω που το πήγαινε. Έτσι κι αλλιώς είμαι πολύ άνετος άνθρωπος και τις πάσης φύσεως ψευτοτυπικότητες τις έχω γραμμένες κανονικότατα. Της απάντησα:
- Ντους στα γρήγορα; Με τόση δουλειά που έριξες μέχρι και αφρόλουτρο δικαιούσαι!
Γέλασε και είπε:
- Μη μού βάζεις ιδέες!
Ζεστό νερό είχε περισσέψει αρκετό από τη φασίνα, κι έτσι αφού της έβγαλα ένα καθαρό μπουρνούζι, ένα καινούριο σφουγγάρι κι ένα ζευγάρι ροζ παντόφλες με λαγουδάκια που είχαν ξεμείνει από τη μαλακισμένη την πρώην μου, την άφησα να πλατσουρίσει όσο της έκανε κέφι. Τώρα εδώ που τα λέμε, και άσχετα με το ότι απείχε παρασάγγας απ' τον αγαπημένο μου σωματότυπο, δε μπόρεσα να μην φέρω στο μυαλό μου την εικόνα τού γυμνού κορμιού της κάτω απ' το καυτό νερό που θα σχημάτιζε μικρούς καταρράκτες κυλώντας απ' το βαρύ της στήθος και θα έσταζε αργά και βασανιστικά από τις τρίχες της ήβης της. Συνειδητοποιώντας ότι ενώ πλανιόμουν νοερά στις καμπύλες της η στύση μου κόντευε να μού σκίσει το παντελόνι, είπα στον εαυτό μου:
- Σύνελθε μαλάκα, ρεζίλι θα γίνουμε…
και προσπάθησα να διώξω τη γαργαλιστική εικόνα απ' το μυαλό μου. Στη συνέχεια πήγα στην κρεβατοκάμαρα όπου έβγαλα απ' τη ντουλάπα τρεις τεράστιες βαλίτσες στις οποίες είχα τα ρούχα και τις ακούμπησα στο κρεβάτι. Η Λίτσα μού φώναξε αν μπορούσα να της κάνω ακόμη έναν καφέ και ναι, φυσικά και μπορούσα. Βγήκε απ' το μπάνιο τυλιγμένη στο μπουρνούζι, αχνιστή, λαμπερή και μυρωδάτη και θρονιάστηκε σταυροπόδι στην άλλη άκρη τού καναπέ. Δεν μπόρεσα να μην ρίξω μερικές κλεφτές ματιές στους καλογραμμένους μηρούς της που αποκαλύφθηκαν μέχρι ψηλά έτσι όπως κάθισε, και ιδιαίτερα σ' αυτή τη χαρακτηριστική αυλακιά στο εξωτερικό μέρος τους που έχουν όλες οι γυναίκες με γυμνασμένα πόδια και την οποία βρίσκω απίστευτα σέξι. Ρουφώντας τον καφέ της και φουμάροντας το τσιγάρο της, ενώ ταυτόχρονα κουνούσε το πόδι της χαζεύοντας αφηρημένα την παντόφλα της, είπε:
- Ένας θεός ξέρει πόσο το χρειαζόμουν αυτό!
Τη ρώτησα:
- Ποιό απ' όλα; Το μπάνιο, τον καφέ, το τσιγάρο ή τις ηλίθιες παντόφλες;
Έσκασε και πάλι στα γέλια λέγοντας:
- Τελικά έχεις πολύ πλάκα εσύ!
Το στήθος της που χοροπηδούσε προκλητικά κάτω απ' το μπουρνούζι όση ώρα γελούσε δεν είχε καθόλου πλάκα πάντως. Αντιθέτως έμοιαζε με κάτι απολύτως σοβαρό. Σε κάθε περίπτωση, αφού χαζολογήσαμε λίγο ακόμα, της είπα ότι τα ρούχα ήταν στην κρεβατοκάμαρα κι ότι μπορούσε να προβάρει ότι ήθελε με την ησυχία της, καθώς το δωμάτιο είχε κι έναν ολόσωμο καθρέφτη. Ήταν ένα σπάνιο παλιό κομμάτι, οβάλ, σκαλιστός και επιδαπέδιος, αλλά αυτό δεν το είπα στην Λίτσα. Το αναφέρω απλώς γιατί αυτά του τα χαρακτηριστικά έπαιξαν κάποιον ρόλο στην συνέχεια. Σβήνοντας το τσιγάρο της είπε:
- Μην ανησυχείς, θα τ' αφήσω όλα όπως τα βρήκα. Είμαι καλό κορίτσι εγώ.
- Ρε πέτα τα κι απ' το μπαλκόνι άμα θες! Μόνο μην είσαι κι εσύ μέσα και με τρέχουν στις αστυνομίες Χριστουγεννιάτικα.
Σηκώθηκε και πήγε αργά προς την κρεββατοκάμαρα σκασμένη και πάλι στα γέλια, με τα μισοφέγγαρα του κώλου της να ταλαντεύονται κάπως περισσότερο αυτή την φορά, αφήνοντάς με ν' αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να κλειστώ στο μπάνιο και να τραβήξω μία στα γρήγορα για να μην έχουμε άλλα. Σε λίγο την άκουσα να φωνάζει:
- Ρε συ, έχεις πολύ ωραία πράγματα!
Αποφασισμένος πλέον να το τραβήξω λιγάκι, της απάντησα:
- Το ξέρω. Και μόλις προστέθηκε σ' αυτά ακόμη ένα.
Απάντησε σχεδόν αμέσως με έντονα προσποιητή απορία:
- Α… δηλαδή όταν τελειώσω να μπω κι εγώ μες στην βαλίτσα;
Με την εντύπωση ότι το "τελειώσω" το είχε τονίσει κάπως περίεργα της φώναξα:
- Ναι, για να έχω μια Λίτσα στην βαλίτσα!
Φυσικά το γέλιο της τράνταξε τους τοίχους κι απάντησε:
- Ρε συ θες να με πεθάνεις;
Αποφάσισα ότι το να της πω πως αν σκόπευα να την πεθάνω είχα στο μυαλό μου έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο για να το καταφέρω παραήταν προχωρημένο, κι έτσι αρκέστηκα να της πω:
- Όχι ρε συ! Μετά θα με φάνε οι κατσαρίδες!
- Κι αυτό θα ήταν μεγάλο κρίμα! Απ' όλα τα θηλυκά τού κόσμου να σε φαν οι κατσαρίδες;
Μετά απ' αυτό μπερδεύτηκα τελείως, μη μπορώντας πλέον να ξεχωρίσω αν αυτό που έκανε η Λίτσα ήταν πλάκα, φλερτ ή άγριο πέσιμο. Οπότε προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και πιθανών δραμάτων, γύρισα την κουβέντα και πάλι στα ρούχα. Αφού συνεχίσαμε στο ίδιο μοτίβο για κανένα δεκάλεπτο, η Λίτσα είπε:
- Ωραία! Έχω διαλέξει μια ντουζίνα κομμάτια μέχρι τώρα, αλλά το επόμενο νομίζω ότι πρέπει να το δεις και να μού πεις ειλικρινά την γνώμη σου.
Διερωτώμενος τι ακριβώς είχε βρει για το οποίο χρειαζόταν την γνώμη μου συμφώνησα και της είπα ότι μπορούσε ν' αρχίσει την πασαρέλα όποτε ήθελε. Ακούστηκε ένα κάπως διαβολικό γελάκι και στη συνέχεια μού είπε να κλείσω τα μάτια μου. Τα έκλεισα κι άκουσα τα βήματά της να πλησιάζουν και να σταματούν περίπου τρία μέτρα μακριά μου. Αυτό που είδα όταν μού είπε να τ' ανοίξω μόνο σαν υπερθέαμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Φορούσε ένα πανάκριβο χειροποίητο Γαλλικό μπλουζάκι (δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω), το οποίο ήταν φτιαγμένο από ελαστικό μεταξωτό νήμα και μακρόστενες χάντρες, και τόσο αραιοπλεγμένο που έμοιαζε περισσότερο με δίχτυ. Παρά το γεγονός ότι χωρούσε άνετα σε μια τσέπη, ήταν απίστευτα βαρύ για το μέγεθός του και ήταν απ' τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια. Φυσικά προοριζόταν για αδύνατες κοπέλες με μικρό, για να μην πω με πολύ μικρό στήθος, έτσι ώστε να είναι ριχτό πάνω τους και να αναδεικνύει τη σιλουέτα τους. Και τώρα η Λίτσα στεκόταν μπροστά μου με τις βυζάρες της να το τσιτώνουν τόσο πολύ που περίμενα ότι από στιγμή σε στιγμή θα έτρωγα καμιά ομοβροντία από χάντρες στα μούτρα.
Και το τελειωτικό χτύπημα ήταν ότι είχε "ξεχάσει" να φορέσει το σουτιέν της! Οι ρώγες της ήταν τέλεια δείγματα τού είδους για το οποίο τρελλαίνομαι, ούσες μεγάλες, ελαφρώς φουσκωτές και στην σωστή χρωματική αντίθεση με το δέρμα της. Η μία μάλιστα είχε πεταχτεί σχεδόν ολόκληρη έξω απ' το ρούχο, σημαδεύοντάς με κατευθείαν ανάμεσα στα μάτια. Στεκόταν εκεί, με τα χέρια στην μέση, έχοντας το κεφάλι της ελαφρά γερμένο στο πλάι και κοιτώντας με με αυθάδεια. Έκανα μισό λεπτό να συνέλθω απ' το σοκ πριν συνειδητοποιήσω ότι από κάτω φορούσε μόνο το μαύρο δαντελένιο και διάφανο κιλοτάκι της, το οποίο επίσης δεν αποτελούσε υπό κανονικές συνθήκες μέρος της "στολής εργασίας" μιας καθαρίστριας. Θεωρώντας προφανώς ότι αρκετή ώρα την κοίταζα σαν χάνος με ρώτησε:
- Λοιπόν;
Έχοντας πλέον λύσει την προαναφερθείσα απορία σχετικά με το τρίλημμα μεταξύ πλάκας, φλερτ κι άγριου πεσίματος, απάντησα χωρίς περιστροφές:
- Τι να λέμε τώρα; Αν δεν μού το απαγόρευαν οι καλοί μου τρόποι θα έλεγα ότι είσαι αυτό που αρχίζει από «μου» και τελειώνει σε «νάρα»!
Ξέροντας ότι είχε φτάσει πλέον η στιγμή που κάθε έστω κι ελαφρώς ματαιόδοξη γυναίκα επιθυμεί, η στιγμή δηλαδή κατά την οποία καθίσταται αντικείμενο πόθου και λατρείας των αρσενικών, είπε με ψεύτικο παράπονο:
- Δηλαδή η μπλούζα το 'κανε αυτό το μαγικό; Πριν την φορέσω τι ήμουνα, μπάζο; Εσύ τελικά όμορφε ή πολύ κύριος είσαι ή πολύ μαλάκας. Γιατί για gay δε σ' έκοψα από την πρώτη στιγμή. Αλλά και τέτοιος να ήσουνα, κάπως θα τα βολεύαμε απ' τη στιγμή που υπάρχει κι αυτό…
και γυρίζοντας αργά, πάντα με τα χέρια στην μέση, μού πρόσφερε μια γενναιόδωρη full high definition πανοραμική άποψη τού κώλου της, πακέτο με το υπονοούμενο ότι ήταν πρόθυμη να δεχτεί επισκέψεις και στην στενότερη απ' τις τρύπες της. Αυτό πια παραπήγαινε και χωρίς καμιά αμφιβολία πλέον για το που ακριβώς το πήγαινε η κυρία Λίτσα, πετάχτηκα όρθιος σαν ελατήριο και κόλλησα από πίσω της. Πηγαίνοντας την καροτσάκι την κόλλησα στον απέναντι τοίχο, με το ένα μου χέρι να έχει χουφτώσει γερά τον κώλο της και με το άλλο χωμένο κάτω απ' το γαμωμπλουζάκι, να μαλάζει άγρια το στήθος της. Ένας βαθύς λιγωμένος αναστεναγμός ξέφυγε απ' τα χείλη της, ο οποίος μόλις της δάγκωσα το λαιμό μετατράπηκε σε ρουθούνισμα άγριου ζώου. Γύρισε απότομα, και τυλίγοντας το ένα της πόδι γύρω απ' τη μέση μου με φίλησε άγρια στο στόμα, χώνοντας ταυτόχρονα το χέρι της μέσα στο παντελόνι μου κι αρπάζοντας σφιχτά τον πούτσο μου, ο οποίος μέχρι να την κολλήσω στον τοίχο είχε γίνει ατσάλι. Αφού εξερεύνησε με τη γλώσσα της κάθε σπιθαμή μέσα στο στόμα μου, ξέφυγε απ' τον τοίχο και με πήγε εκείνη τώρα καροτσάκι μέχρι την κρεβατοκάμαρα, σπρώχνοντας με ενώ πισωπατούσα. Το θέαμα πρέπει να ήταν αστείο, καθώς της έριχνα σχεδόν 20 πόντους, αλλά η ώρα των αστείων είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί. Με φρέναρε μπροστά στον καθρέφτη και είπε:
- Απ' την πρώτη στιγμή που τον είδα, μόνο αυτό μπορούσα να σκεφτώ ότι θα ήθελα να βλέπω μέσα του.
Το "αυτό" ήταν ότι αφού μου γύρισε το κεφάλι έτσι ώστε να μας βλέπω μέσα του, με μία κίνηση γονάτισε μπροστά μου και μού κατέβασε παντελόνι και μποξεράκι μαζί. Απόμεινε να κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα τον πούτσο μου, και στην συνέχεια αφού με κοίταξε στα μάτια μέσα απ' τον καθρέφτη, ξεκίνησε ρουφώντας και γλείφοντας τ' αρχίδια μου, πιέζοντας τη ζεστή της γλώσσα δυνατά πάνω τους. Το να πω ότι τιναζόμουν σα να με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα νομίζω ότι περιττεύει. Αφού τα μούλιασε για τα καλά, άρχισε να διατρέχει με την γλώσσα της όλο το μήκος τού πούτσου μου, αντικαθιστώντας τη κατά διαστήματα με τα χείλη της, όπως ακριβώς θα έκανε με μια φυσαρμόνικα αν το αγαπημένο της όργανο δεν ήταν εμφανώς το κλαρίνο. Αφού είδε ότι τα γόνατά μου είχαν αρχίσει να ψιλοτρέμουν, αποφάσισε να τον πάρει στο στόμα της. Αργά και βαθιά... ξανά και ξανά και ξανά. Τον κατάπινε πόντο-πόντο σχεδόν ολόκληρο και τον έβγαζε με τον ίδιο τρόπο, σφίγγοντας δυνατά τα χείλη της γύρω του και δουλεύοντας συγχρόνως τη γλώσσα της πάνω του όση ώρα τον είχε μέσα στο στόμα της. Τα δάχτυλά της πότε έσφιγγαν τον πούτσο μου, πότε μάλαζαν τ' αρχίδια μου και πότε τα έκαναν και τα δυο ταυτόχρονα.
Να πω εδώ ότι η πρώην μου έπαιρνε καταπληκτικά τσιμπούκια επίσης, αλλά ανήκαν σε τελείως διαφορετική κατηγορία. Αυτή της Αμερικάνικης τσόντας, όπου τα πάντα είναι γρήγορα, θορυβώδη, υγρά και λυσσασμένα. Αν τα τσιμπούκια της πρώην μου ήταν heavy metal σ' ένα μικρό και στριμόκωλο club, αυτό που έκανε η Λίτσα ήταν opera στη Σκάλα τού Μιλάνου! Και το πιο ερεθιστικό ήταν ότι το παρακολουθούσα σε ζωντανή μετάδοση μέσα απ' τον καθρέφτη, με τη Λίτσα πότε να θαυμάζει τον εαυτό της κοιτώντας τον κατάματα και πότε κοιτώντας κατάματα εμένα. Πάντα μέσω τού καθρέφτη επίσης.
Σε κάποια στιγμή, μου έπιασε τα χέρια και τα ακούμπησε στο κεφάλι της. Κατάλαβα. 'Ήταν η στιγμή να περάσουμε απ' το "Σού παίρνω πίπα" στο "Μού γαμάς το στόμα". Και της το γάμησα. Κρατώντας το δικό της ρυθμό στην αρχή κι επιταχύνοντας όσο περνούσε η ώρα. Κι ενώ όσο είχε αυτήν το πάνω χέρι δεν έβγαλε κιχ. Απ' τη στιγμή που μού έδωσε τα ηνία, όσο γρηγορότερα μπαινόβγαινα στο στόμα της τόσο περισσότερο βογκούσε. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να κρατηθώ για πολύ μετά απ' αυτό (και το δεκάλεπτο περίπου που είχα κρατηθεί μέχρι τότε πάρα πολύ ήταν δηλαδή) κι έτσι κάποια στιγμή την μπούκωσα όσο πιο τέρμα γινόταν κι άρχισα να χύνω ότι είχα και δεν είχα βαθιά στο λαρύγγι της. Στην δεύτερη ριπή πνίγηκε. Τα μάγουλά της φούσκωσαν και το σπέρμα της βγήκε κυριολεκτικά από τη μύτη. Φτύνοντας σχεδόν τον πούτσο μου απ' το στόμα της και παρά τον βήχα που την έπνιγε, πήρε θέση γέρνοντας το κεφάλι της προς τα πίσω για να δεχτεί το υπόλοιπο σπέρμα μου στο πρόσωπό της. Δεν αστόχησα ούτε μια φορά, με αποτέλεσμα το πρόσωπο της να γίνει μια μάσκα από σπέρμα, που κυλούσε αργά από το σαγόνι της στις βυζάρες της και στο μπλουζάκι που τα είχε ξεκινήσει όλα.
Ακούμπησα αποκαμωμένος στον κοντινότερο τοίχο, ενώ η Λίτσα σηκώθηκε νωχελικά κι αφού απόμεινε για λίγο να κοιτάζει το πρόσωπό της στον καθρέφτη, προχώρησε αργά προς το μπάνιο. Ανέβασα το παντελόνι και το μποξεράκι μου και ξαναπήγα στο καθιστικό όπου σωριάστηκα στον καναπέ. Σε λίγο ήρθε κι αυτή και φορώντας ακόμη το μπλουζάκι και το κιλοτάκι της, κάθισε στην άλλη άκρη ανάβοντας ένα ακόμη τσιγάρο. Κι ενώ πριν το show είχαμε πει τού κόσμου τις μαλακίες, τώρα είχε απλωθεί μια περίεργη, αν και όχι αμήχανη, σιωπή. Αποφασίζοντας να τη σπάσω, σηκώθηκα και στάθηκα μπροστά της. Αφού με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα, έκλεισε τα μάτια κι άνοιξε τα πόδια της. Γονάτισα και ξεκίνησα να τη φιλάω και να παίζω την γλώσσα μου πάνω στο δέρμα της από το σαγόνι της μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών της. Της σήκωσα το μπλουζάκι ψηλά ελευθερώνοντας τα στήθη της και δεν άφησα ούτε ένα εκατοστό από την πλούσια επιφάνειά τους που να μην το περιποιηθώ όσο καλύτερα γινόταν. Στις δε ρώγες της κυριολεκτικά ξεσάλωσα!
Αυτήν είχε γείρει το κεφάλι της πίσω και συμμετείχε με μικρές καυλωμένες φωνούλες. Απέφευγα σκόπιμα το μουνί της, εφαρμόζοντας την δοκιμασμένη τεχνική "το γλυκό στο τέλος" με τα πάντα εγγυημένα αποτελέσματα συγκλονιστικών οργασμών. Μόλις άρχισα να μετράω με την γλώσσα μου το εσωτερικό των μηρών της ανηφορίζοντας αργά προς τον τελικό προορισμό, οι φωνές της δυνάμωσαν κι άρχισε να τρέμει. Όταν τελικά παραμέρισα το κιλοτάκι της κι άρχισα να στέλνω ζεστές ανάσες στο ομολογουμένως όμορφο μουνί της, οι αναπνοές της έγιναν κοφτές και λαχανιασμένες, ενώ συγχρόνως άρχισε να λικνίζει τη λεκάνη της στο ρυθμό που της υπαγόρευα με κάθε μου ανάσα. Η πρώτη επαφή ήταν μια αργή αλλά αποφασιστική διαδρομή της γλώσσας μου, που ξεκίνησε απ' το περίνεό της, διέτρεξε όλο το μήκος των χειλιών της και τελείωσε πλαταγίζοντας για λίγο πάνω στην κλειτορίδα της. Το κορμί της τεντώθηκε και τινάχτηκε σαν να την είχαν πυροβολήσει. Αν και σχεδόν ούρλιαξε, άκουσα καθαρά το κεφάλι της να χτυπάει στον τοίχο. Πήρε μια βαθιά κι απίστευτα ηχηρή ανάσα, σαν να προσπαθούσε απεγνωσμένα ν' αναπνεύσει σ' ένα περιβάλλον όπου δεν υπήρχε αρκετός αέρας και προς στιγμήν φοβήθηκα μην μού μείνει στα χέρια. Κι άντε να δω τι θα έλεγα μετά στην αστυνομία, αλλά κυρίως στη μάνα μου.
Για να της δώσω λίγο χρόνο να συνέλθει, άρχισα να γλείφω τη περιοχή γύρω απ' το μουνί της, προχωρώντας σιγά-σιγά προς τα μέσα. Όταν έφτασα στο κέντρο βύθισα την γλώσσα μου μέσα της όσο πιο βαθιά μπορούσα. Αντέδρασε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Οπότε είπα "δε γαμιέται" και συνέχισα ρουφώντας τα χείλη της, σπρώχνοντας ταυτόχρονα ένα από τα μαξιλαράκια τού καναπέ ανάμεσα στο κεφάλι της και τον τοίχο. Έχοντας πλέον εξασφαλίσει τη σωματική της ακεραιότητα, άρχισα να της δίνω ακριβώς αυτό που πίστευα ότι της άξιζε. Ένα γλειφομούνι εφάμιλλο της απίστευτης πίπας που μου είχε κόψει τα πόδια λίγη ώρα πριν.
Οι αρχικές φωνούλες σιγά-σιγά έγιναν βογγητά και τα βογγητά έγιναν γρήγορα κραυγές. Έπαιζα με την κλειτορίδα της σε κύματα, πηγαινοφέρνοντας την γλώσσα μου πάνω της από μία απόσταση στην αρχή, έτσι που να την αγγίζει μόνο η άκρη της και σιγά-σιγά πλησιάζοντας αργά το πρόσωπό μου, κατέληγα με ολόκληρη την γλώσσα μου πάνω της συνεχίζοντας την αρχική κίνηση.
Την έφερα αρκετές φορές ένα βήμα πριν τον οργασμό, αλλά σταματούσα πιστεύοντας ότι της άξιζε να τη βασανίσω λίγο ακόμη. Όταν αποφάσισα ότι αρκετά είχε υποφέρει, άρχισα να της ανοιγοκλείνω αργά το μουνί με τα χέρια, μαστιγώνοντας συγχρόνως την κλειτορίδα της με την γλώσσα μου. Το ζητούμενο ήρθε σχεδόν αμέσως. Έβγαλε το μαξιλάρι πίσω απ' το κεφάλι της και βύθισε μέσα του το πρόσωπό της. Σε μερικά δευτερόλεπτα άρχισε να χύνει με το σώμα της να τραντάζεται τόσο δυνατά που φοβήθηκα ότι δε θα μπορούσα να κρατήσω την γλώσσα μου εκεί που έπρεπε και πιθανώς να της το χαλούσα. Κλείδωσα λοιπόν τα μπούτια της ανάμεσα στα χέρια και τους ώμους μου και κατάφερα να συνεχίσω. Αν και οι κραυγές της πνιγόντουσαν σε μεγάλο βαθμό απ' το το μαξιλάρι, ήμουν σίγουρος ότι φώναζε "χύνω…", ενώ συνέχιζε να χτυπιέται σα δαιμονισμένη για ακόμη μισό περίπου λεπτό.
Σιγά-σιγά ηρέμησε και αποτράβηξε το μαξιλάρι από το πρόσωπό της, αλλά η ανάσα της ήταν ακόμη ρηχή και λαχανιασμένη. Ασυναίσθητα σήκωσα τα μάτια μου στα βυζιά της, που απ' τη γωνία που τα έβλεπα φάνταζαν ακόμη πιο μεγαλόπρεπα, και τα είδα να γυαλίζουν από ιδρώτα και να ανεβοκατεβαίνουν ακολουθώντας τον ρυθμό της αναπνοής της. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε συνδυασμό με την παραδομένη έκφραση τού προσώπου της ήταν μια απ' τις πιο ερωτικές εικόνες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Στήριξα τους αγκώνες μου στους μηρούς της κι έγειρα το κεφάλι μου χαμηλά στην κοιλιά της. Ένιωσα τα δάχτυλά της να μού χαϊδεύουν τα μαλλιά. Σε λίγο ξανακάθισα στη γωνιά μου, αλλά το ξόρκι της σιωπής είχε σπάσει, καθώς οι κραυγές της Λίτσας το είχαν κάνει θρύψαλα. Χωρίς να μπει στον κόπο να κατεβάσει το μπλουζάκι ή να καλύψει το μουνί της, άναψε ένα τσιγάρο και μού είπε:
- Πού τα 'μαθες αυτά τα κόλπα ρε;
- Που αλλού, στο κατηχητικό. Και υποθέτω ότι κι εσύ τα δικά σου θα τα έμαθες στις καλόγριες.
Το γέλιο της έκανε τα γυμνά της στήθη να χοροπηδήσουν και να τρεμουλιάσουν, στέλνοντας μικρές ηλεκτρικές εκκενώσεις στη βάση της σπονδυλικής μου στήλης. Συνεχίσαμε το καλαμπούρι με τη Λίτσα να ξεκαρδίζεται με τις μαλακίες μου κάθε τρεις και λίγο, ώσπου σε κάποια στιγμή σηκώθηκε όρθια. Το μπλουζάκι γλίστρησε και "κάλυψε" τα βυζιά της και πάλι. Χωρίς να με κοιτάζει είπε:
- Πάμε για παράταση!
Προχώρησε με αργά νωχελικά βήματα προς το σαλόνι, κουνώντας τον κώλο της μ' ένα σχεδόν εξωπραγματικά προκλητικό τρόπο και στάθηκε μπροστά σ' ένα βελούδινο ανάκλιντρο κοιτάζοντας για λίγο τον τοίχο. Στη συνέχεια έβγαλε το κιλοτάκι της πετώντας το αδιάφορα στο πλάι και γονάτισε στο χαλί, ρίχνοντας το πάνω μέρος τού κορμιού της στο ανάκλιντρο. Φέρνοντας τα χέρια της πίσω άνοιξε τους γλουτούς της και είπε:
- Μέχρι τώρα μ' έκανες και γέλασα πολύ. Για να μην κακομαθαίνω λοιπόν, τώρα πρέπει να με κάνεις να κλάψω.
Το να σού προσφέρει μια γυναίκα μ' αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο το δικαίωμα της ολοκληρωτικής της κατάκτησης, ήταν πάντα κάτι που μ' έκανε να χάνω το μυαλό μου. Όχι βέβαια ότι μού συνέβαινε και κάθε μέρα, αλλά ήταν το μοναδικό πράγμα στο οποίο δεν υφίστατο καμία περίπτωση παρερμηνείας. Αυτή η χειρονομία μόνο ένα πράγμα σημαίνει πάντα, καθαρά και ξάστερα. "Πάρε με απ' τον κώλο."
Σηκώθηκα σαν υπνωτισμένος και στάθηκα πίσω της. Υπό κανονικές συνθήκες τον κώλο της Λίτσας ούτε που θα τού έριχνα δεύτερη ματιά, ακόμη κι αν έσκυβε μισό μέτρο απ' τη μύτη μου για να πιάσει κάτι που της είχε πέσει. Αλλά εκείνη τη στιγμή που στην ουσία με προσκαλούσε τόσο απροκάλυπτα να της τον γαμήσω, οι συνθήκες μόνο κανονικές δε μπορούσαν να χαρακτηριστούν.
Έσυρα τα δάχτυλα μου κατά μήκος της ορθάνοιχτης χαραμάδας της ακουμπώντας φευγαλέα τον σφιγκτήρα της και την ένιωσα ν' ανατριχιάζει. Γονατίζοντας πίσω της, άρχισα να της φιλάω την πλάτη, πιάνοντάς την με το ένα χέρι απ' τον ώμο και τρίβοντας με τα τέσσερα δάχτυλα τού άλλου το μουνί της και με τον αντίχειρα την κωλοτρυπίδα της. Έδειχνε να της αρέσει, γι' αυτό ξαφνιάστηκα όταν μού είπε:
- Δεν θέλω να μού κάνεις έρωτα. Να με γαμήσεις θέλω.
"ΟΚ Λιτσάκι" είπα μέσα μου, "ξεκώλιασμα ζήτησες, ξεκώλιασμα θα λάβεις." Έφτυσα μόνο μία φορά την κωλοτρυπίδα της, με την ίδια περιφρόνηση που θα έφτυνα έναν ένοχο εσχάτης προδοσίας λίγο πριν τον εκτελέσουν. Βόγκηξε. Σηκώθηκα όρθιος και λυγίζοντας τα γόνατά μου, έπιασα τον πούτσο μου ο οποίος, αν ήταν ποτέ δυνατόν, ήταν ακόμη πιο σκληρός από πριν και τον ανεβοκατέβασα μερικές φορές ανάμεσα στα κωλομάγουλα της. Τον ακούμπησα στην κωλοτρυπίδα της κι αφού της την έτριψα με μερικές κυκλικές κινήσεις, τον έσπρωξα μπροστά όσο πιο δυνατά μπορούσα.
Καθώς το σάλιο δεν ήταν σε καμία περίπτωση αρκετό, αντιστάθηκε αρκετά, κάνοντας τη Λίτσα να βγάλει ένα παρατεταμένο βογγητό σαν αυτό που βγάζουμε όταν προσπαθούμε να σηκώσουμε κάποιο μεγάλο βάρος και ζοριζόμαστε. Χωρίς να πτοηθώ συνέχισα να σπρώχνω το ίδιο δυνατά, ώσπου σε κάποια στιγμή η κωλοτρυπίδα της υποχώρησε απότομα, σφίγγοντας ξανά γύρω απ' τα πρώτα λίγα εκατοστά τού πούτσου μου που χώθηκαν μέσα της.
Η Λίτσα τσίριξε κι αφήνοντας τους γλουτούς της τινάχτηκε απότομα μπροστά, αλλά δυστυχώς γι' αυτή δεν είχε που να πάει. Αποφασισμένος να της δώσω κάτι για να με θυμάται, τράβηξα τον πούτσο μου ένα-δύο εκατοστά προς τα πίσω και στην συνέχεια έσπρωξα και πάλι όσο πιο δυνατά μπορούσα, στέλνοντας και τα 18 εκατοστά του στα βάθη τού κώλου της με μια αργή άλλα σταθερή κίνηση, νιώθοντας την κωλοτρυπίδα της να τρίζει και να τεντώνεται καθώς υποχωρούσε στον αμείλικτο εισβολέα που πόντο-πόντο την κατακτούσε ολοκληρωτικά.
Η Λίτσα τσίριξε ακόμη πιο δυνατά κι άρχισε να χτυπάει το χέρι της στο ανάκλιντρο σαν παλαιστής που παραδίνεται, επαναλαμβάνοντας σε ρυθμό πολυβόλου "πονάει-πονάει-πονάει-πονάει". Τον άφησα για περίπου μισό λεπτό καρφωμένο ολόκληρο στην κωλοτρυπίδα της, μέχρι που σταμάτησε το ψαλτήρι κι άρχισε να ξεφυσάει έντονα και κοφτά με τον τρόπο που το κάνουν οι γυναίκες κατά την διάρκεια τού τοκετού. Τη ρώτησα αν θα προτιμούσε μήπως να σταματήσω και μου απάντησε κοφτά "όχι" πριν συνεχίσει να ξεφυσάει. Σ' όλο αυτό το διάστημα ένιωθα καθαρά τον πούτσο μου να πάλλεται ενώ η κωλοτρυπίδα της τον έσφιγγε και τον βύζαινε, κι απορώ ακόμη πως κρατήθηκα και δεν έχυσα εκείνη την στιγμή.
Αφού θεώρησα ότι τον είχε συνηθίσει αρκετά, τον τράβηξα αργά προς τα έξω και περίπου δύο εκατοστά πριν βγει εντελώς της τον ξανακάρφωσα το ίδιο αργά μέχρι τ' αρχίδια και πάλι. Αυτή την φορά δεν τσίριξε, αλλά έβγαλε ένα τόσο βραχνό και μακρόσυρτο βογγητό που νόμιζες ότι ξεψυχούσε. Οι αρθρώσεις των χεριών της είχαν ασπρίσει από το πόσο δυνατά έσφιγγε το ύφασμα το οποίο είχε αρπάξει σα σανίδα σωτηρίας. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε πλέον να την σώσει.
Επανέλαβα την προηγούμενη το ίδιο αργά και μεθοδικά γύρω στις 15 φορές. Από τις μισές κι έπειτα, η Λίτσα είχε ξαναφέρει τα χέρια της πίσω και κρατούσε και πάλι τον κώλο της ανοιχτό. Τα βογγητά της σιγά-σιγά άλλαζαν χροιά κι έμοιαζαν όλο και περισσότερο μ' εκείνα που έβγαζε όταν είχα την γλώσσα μου κολλημένη στο μουνί της. Αφού έβγαλα μερικές φορές τον πούτσο μου εντελώς για να νιώσω την έστω και μειωμένη πλέον αντίσταση του σφιγκτήρα της κάθε φορά που της τον ξαναέβαζα, της τον κάρφωσα τελικά μια και καλή κι άρχισα να επιταχύνω τον ρυθμό μου.
Σε λίγο ο πούτσος μου μπαινόβγαινε στην κωλοτρυπίδα της σαν καλολαδωμένο έμβολο και η Λίτσα τρανταζόταν σύγκορμη κάθε φορά που η λεκάνη μου βροντούσε πάνω στα κωλομέρια της, τα οποία μάλιστα είχε αρχίσει να τινάζει προς τα πίσω για να συναντούν τους γοφούς μου σε κάθε διείσδυση.
Κάπου εκεί μάλλον θεώρησε ότι το τι ακριβώς της έκανα δεν ήταν αρκετά σαφές κι έπρεπε να διευκρινιστεί περαιτέρω. Έτσι ανάμεσα στα ζωώδη βογγητά της μού είπε:
- Πες μου τι μού κάνεις.
- Σου γαμάω τον κώλο.
- Όχι, όχι. Τον κώλο μου τον γαμούσες στην αρχή. ΤΩΡΑ πες μου τι μού κάνεις!
- Σού σκίζω την κωλάρα σου.
- Ούτε, ούτε. 'Όσο ήταν να μού την σκίσεις μού την έσκισες. Άλλο μού κάνεις τώρα. Ρώτα με εσύ και θα σού πω εγώ τι μού κάνεις.
- Για λέγε τι σού κάνω τώρα λοιπόν.
- Μού ξεχειλώνεις το κωλάντερο αγόρι μου και καραγουστάρω η ανώμαλη!
Μάλιστα. Μήνυμα ελήφθη. Ευτυχώς από φαντασία άλλο τίποτα κι έτσι σε κάθε ερώτηση της Λίτσας μπορούσα ν' απαντήσω με μια μεγάλη ποικιλία από προστυχόλογα τα οποία εμφανώς την έφτιαχναν πολύ. Οπότε μόλις ξαναβρέθηκα στην θέση τού ερωτώντα, η συνέχεια ήταν κάπως έτσι:
- Πες μου τι μού κάνεις τώρα αγόρι μου.
- Σου κάνω την κωλότρυπα πηγάδι παλιοπατσαβούρα!
- Αχ, γιατί μού το κάνεις αυτό;
- Γιατί μόνο αυτό αξίζει στα φτηνοπούτανα κι εσύ είσαι η ξεκωλιάρα βασίλισσα τους!
- Δεν με λυπάσαι καθόλου;
- Αν σε λυπάμαι; Αμ θα σε κάνω εγώ να μην μπορείς να καθίσεις για μια βδομάδα βρωμοπούτανο!
- Αγόρι μου σε ικετεύω! Φτάνει! Δεν αντέχω άλλο!
- Βούλωστο μωρή πεταμένη για να μην φωνάξω κανέναν φίλο και σε γαμήσουμε και οι δυο μαζί ταυτόχρονα απ' τον κώλο και σού δώσουμε την σούφρα στο χέρι ξεφτιλισμένο πουταναριό!
Η στιχομυθία συνεχίστηκε για λίγη ώρα με τον ίδιο έντονο ρυθμό που συνεχιζόταν και το σφυροκόπημα της κωλοτρυπίδας της. Τα χέρια μου πότε την είχαν πιασμένη απ' τη μέση καρφώνοντάς την πάνω στον πούτσο μου και πότε ήταν χωμένα κάτω απ' το κορμί της αρμέγοντας τις βυζάρες της. Στο τέλος τη βούτηξα απ' τα μαλλιά τραβώντας το κεφάλι της προς τα πίσω και κάνοντάς την να φωνάξει από πόνο, άρχισα να την ξεκωλιάζω μ' όλη μου τη δύναμη. Τελικά τα "γαλλικά" τού κώλου, σε συνδυασμό με τα ηχητικά εφέ που έκαναν τα κωλομάγουλα της πλαταγίζοντας σε κάθε διείσδυση και την όλη ψυχολογία της σκηνής, έκαναν τη Λίτσα να φτάσει σ' ένα πολύ δυνατό οργασμό, χωρίς μάλιστα το μουνί της να συμμετέχει καθ' οιονδήποτε τρόπο σ' αυτό. Άρχισε να χτυπιέται και να φωνάζει:
- Χύνω! Χύνω απ' τον κώλο η πουτάνα!
Αυτό ήταν αρκετό για να με φέρει κι εμένα στο αμήν και να πλημμυρίσω τα τρίσβαθα του κώλου της με όσο σπέρμα μού είχε μείνει καβάντζα από πριν, φωνάζοντας:
- Πάρτα όλα στον κώλο καριόλα!
Μόλις ένιωσε το σπέρμα μου να τινάζεται μέσα της, η κωλοτρυπίδα της άρχισε να συσπάται κάνοντας τον οργασμό μου ακόμη πιο έντονο. Αφού ηρεμήσαμε κάπως, γονάτισα πίσω της γιατί τα πόδια μου δεν με κρατούσαν πλέον και χωρίς να βγω από μέσα της, αγκάλιασα τη μέση της κι ακούμπησα το κεφάλι μου χαμηλά στην πλάτη της. Εκείνη άπλωσε τα χέρια της διάπλατα πάνω στο ανάκλιντρο κι απόμεινε να γουργουρίζει ικανοποιημένη, κάνοντας μάλιστα και παιχνιδιάρικα κολπάκια με το να σφίγγει και να χαλαρώνει την κωλοτρυπίδα της γύρω απ' τον πούτσο μου, διατηρώντας τον έτσι ακόμη σκληρό και προσφέροντάς μου μία αίσθηση υπέρμετρης οικειότητας που συνήθως μόνο στα ερωτευμένα ζευγάρια συναντάται. Σε κάποια στιγμή έσπασε την σιωπή λέγοντας:
- Δεν είμαι καριόλα.
Αιφνιδιασμένος την ρώτησα:
- Τι είπες;
- Είπα ότι δεν είμαι καριόλα. Πρώτη φορά το κάνω αυτό.
Νομίζοντας ότι εννοούσε το πρωκτικό σεξ, της ζήτησα συγγνώμη αν την είχα πονέσει, δικαιολογούμενος ότι η ίδια μού είχε δώσει την εντύπωση ότι το ήθελε άγριο. Απάντησε:
- Όχι αυτό ρε βλάκα! Ασφαλώς και τον έχω ξαναφάει στον κώλο. Εννοούσα ότι πρώτη φορά πηδιέμαι με πελάτη.
Αποφάσισα να την πιστέψω και για κάποιο λόγο το θεώρησα μεγάλη τιμή, χωρίς να μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα κι αρκετά κολακευμένος. Διακινδύνευσα να τη ρωτήσω τον λόγο για τον οποίο ρίσκαρε την επαγγελματική της φήμη και μού απάντησε:
- Μού έκανες κλικ απ' την στιγμή που μού άνοιξες για πρώτη φορά την πόρτα. Δεν ξέρω, κάτι έχουν τα μάτια σου.
Η "παροχή υπηρεσιών" εκ μέρους της ολοκληρώθηκε με τη Λίτσα να με αποτελειώνει μ' ένα απολαυστικό μασάζ που μ' έκανε να λιώσω, καθώς συμπεριελάμβανε και το βασανιστικό σύρσιμο των βυζιών της στην πλάτη μου. Λίγο πριν φύγει έπιασε το γεμάτο σταχτοδοχείο, και σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, το άδειασε στο πάτωμα. Πριν προλάβω να συνέλθω απ' την έκπληξη μού είπε:
- Α, δεν είναι τίποτα. Απλώς για να' χω λόγο να ξανάρθω και αύριο.
Έφυγε κρατώντας τις σακούλες με τα ρούχα και κουνώντας τον κώλο της, αφήνοντάς με ν' αναρωτιέμαι για κάμποση ώρα μήπως είχε έρθει επιτέλους η στιγμή ν' αποχαιρετήσω την εργένικη ζωή, για να ησυχάσει επιτέλους και η μάνα μου. Γιατί, χωρίς καμία απολύτως φαλλοκρατική διάθεση, γυναίκα που…
α) είναι όμορφη
β) καθαρίζει τέλεια
γ) ξεκαρδίζεται με τ' αστεία σου
δ) κάνει επικές πίπες
ε) σού ζητάει η ίδια να την γαμήσεις απ' τον κώλο
στ) κάνει τέλειο μασάζ
δεν την αφήνεις να σού ξεφύγει. Ακόμη κι αν σε κάνει ν' αλλαξοπιστήσεις, εγκαταλείποντας για πάντα τις γυναίκες-λεπίδες με τους στενούς γοφούς και τις διακριτικές καμπύλες στις οποίες μέχρι πρότινος ορκιζόσουν. Και ξαφνικά έπιασα τον εαυτό μου να τη σκέφτεται σαν Λιτσάκι, ενώ σύμφωνα με την εξωτερική της εμφάνιση μόνο σα Λιτσάρα θα μπορούσε να την σκέφτεται κανείς.
Πείτε με χαζό ή αφελή, αλλά παρά το σκληρό πορνό που είχε προηγηθεί, ένιωσα μια ασυνήθιστη τρυφερότητα γι' αυτό το πλάσμα, που ενώ στο μυαλό των περισσότερων αρσενικών θα ήταν ο ορισμός της καργιόλας, είχε θεωρήσει πρέπον να διευκρινίσει ότι μόνο τέτοια δεν ήταν. Ποιος ξέρει, ίσως έψαχνε κι αυτήν ν' αποκατασταθεί πλέον, οπότε μπορεί και να είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει όλο της το οπλοστάσιο και την ειλικρίνεια μόλις κάποιος της κινούσε το ενδιαφέρον.
Ότι απ' τα παραπάνω κι αν ίσχυε πάντως, το αποτέλεσμα ήταν ότι αυτά τα Χριστούγεννα κλείσαμε έναν χρόνο που είμαστε μαζί, σε μια χαλαρή σχέση γεμάτη γέλιο, σφουγγαρόπανα, θεϊκό σεξ και κόντρες στην μαγειρική, η οποίο είναι το έβδομο πλεονέκτημα που προστέθηκε στα έξι προαναφερθέντα, καθώς οι ικανότητες της Λίτσας σ' αυτή, ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν πρόλαβε να μού δείξει εκείνο το κρύο πρωινό τού Δεκέμβρη έναν χρόνο και τρεις μήνες πριν.
Λιτσάκι χρόνια μας πολλά!
Copyright protected OW ref: 120586
Ο αδερφός μου ευθύς μόλις το έμαθε, χρησιμοποίησε έναν σκασμό υπερθετικά για να μού περιγράψει την "κωλάρα" της, αλλά καθώς τα γούστα μας γύρω από το συγκεκριμένο σημείο της γυναικείας ανατομίας δεν συνέπιπταν, δεν συγκινήθηκα ιδιαίτερα. Οι κώλοι τύπου Κιμ Καρντάσιαν δεν ήταν ποτέ τού γούστου μου. Αντιθέτως προτιμώ τις γυναίκες με στενούς γοφούς και χωρίς κραυγαλέες καμπύλες. Αυτές που συνήθως αποκαλώ "λεπίδες".
Όταν όμως χτύπησε το κουδούνι μου ένα Σάββατο πρωί στα μέσα Δεκεμβρίου, διαπίστωσα ότι η Λίτσα ήταν το εντελώς αντίθετο. Αν έπρεπε οπωσδήποτε να τη συνδέσω κι αυτή με κάποιου είδους λεπίδα, μάλλον διπλό πέλεκυ μου θύμιζε. Λίγo μετά τα 35, γύρω στο 1.65, με τα βυζιά της Σαμάνθα Φοξ (για τους παλιότερους) και τον κώλο της Μπιγιονσέ (για τους νεότερους). Είχε σκούρα καστανά σπαστά μαλλιά μέχρι τη μέση της πλάτης της, μεγάλα λαδί μάτια κι ένα μικρό κενό ανάμεσα στα μπροστινά της δόντια. Θα έλεγα ότι ήταν αρκετά όμορφη, χωρίς όμως να είναι κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό. Το δέρμα της ήταν αρκετά μελαχρινό, απέχοντας μερικά μόνον κλικ θα έλεγα από το σημείο που θα την χαρακτήριζα τσιγγάνα. Φορούσε ένα θεόστενο τζιν κι ένα καφέ ζιβάγκο, που αμφότερα τόνιζαν τις καμπύλες της στο έπακρο. Εδώ που τα λέμε, αμφιβάλλω αν θα υπήρχε και κανένα κομμάτι στην γκαρνταρόμπα της που δε θα τις τόνιζε, καθώς από την φύση τους μόνο με κελεμπία θα μπορούσαν να κρυφτούν.
Και για να πω την αλήθεια, το Λίτσα της πήγαινε γάντι, γιατί αν και βέρα Ελληνίδα, δεν έμοιαζε με τίποτα με κάτι σε Ερμιόνη ή Ναταλία.
Η οικειότητα που είχε αποκτήσει με τη μητέρα μου μεταφέρθηκε γρήγορα κι ανάμεσά μας, καθώς σέβομαι τα πάσης φύσεως εργαζόμενα κορίτσια και φροντίζω να τα κάνω να αισθάνονται όσο πιο άνετα γίνεται, χωρίς να πουλάω αφεντιλίκια κι άλλα τέτοια κομπλεξικά. Έτσι και καφέ της έκανα και να γελάσει την έκανα και φυσικά δεν κάθισα σαν μαχαραγιάς που βλέπει το δουλικό να δουλεύει όση ώρα καθάριζε. Αντιθέτως βοηθούσα όσο μπορούσα, και σε κάποιες στιγμές μάλιστα ήρθαμε τόσο κοντά που αν ζούσαμε στις Η.Π.Α. την καταγγελία για σεξουαλική παρενόχληση την είχα σίγουρη, ασχέτως αν κάτι τέτοιο δε μού είχε περάσει καν απ' το μυαλό.
Εκείνο το πρωί δούλεψε τέσσερεις ώρες κι ανανεώσαμε το ραντεβού μας για την επόμενη μέρα, με σκοπό να πιαστεί ακόμη πιο γερά έτσι ώστε η Δευτέρα να με βρει απαστράπτοντα κι έτοιμο για τα Χριστούγεννα. Με αποχαιρέτισε λέγοντας "Τα λέμε αύριο όμορφε!", πράγμα που ομολογώ ότι με ξάφνιασε αρκετά είναι η αλήθεια, καθώς είναι κάτι που δεν το ακούω και πολύ συχνά.
Το επόμενο πρωί, όταν χτύπησε ξανά το κουδούνι μου γύρω στις 09:00 κι ανοίγοντας την πόρτα την είδα να μού χαμογελάει, εκείνο το μικρό κενό ανάμεσα στα δόντια της μου φάνηκε ξαφνικά πολύ θελκτικό. Εκείνο όμως που μού φάνηκε ακόμη πιο θελκτικό ήταν ότι αυτά που φορούσε αυτή την φορά μόνο ρούχα κατάλληλα για καθάρισμα δεν θα τα έλεγες. Μαύρο κολλάν σε συνδυασμό με άσπρο εφαρμοστό πουλόβερ κάτω από κοντό μαύρο ημίπαλτο δεν είναι και ακριβώς η επίσημη στολή μιας καθαρίστριας. Ειδικά όταν τα βυζιά της συγκεκριμένης ασφυκτιούσαν σαν τορπίλες που δεν έβλεπαν την ώρα να εκτοξευτούν κι όποιον πάρει ο χάρος. Παρατηρώντας επίσης και το όχι και τόσο διακριτικό μακιγιάζ της, δεν κρατήθηκα και την ρώτησα κάνοντάς την να ξεκαρδιστεί στα γέλια:
- Καλά, κατευθείαν απ' τα μπουζούκια ήρθες;
Μ' ένα πονηρό χαμογελάκι στα χείλη και τινάζοντας ταυτόχρονα τα μαλλιά της προς τα πίσω μού απάντησε:
- Μπα, ποιος θα με γλεντήσει εμένα;
Αφού ήπιαμε τον καφέ μας και κάπνισε μισό πακέτο τσιγάρα ριχτήκαμε με τα μούτρα στη δουλειά, συζητώντας ταυτόχρονα για ότι μαλακία μάς κατέβαινε στο κεφάλι. Η όλη φάση ήταν πολύ ευχάριστη, σχεδόν φιλική θα έλεγα, και ήταν μια πολύ καλοδεχούμενη αλλαγή σε σύγκριση με τις συνήθως αμίλητες, τυπικές και κατσουφιασμένες αλλοδαπές καθαρίστριες που είχα συναντήσει μέχρι τότε. Και γινόταν και κάτι περισσότερο από φιλική, για μένα τουλάχιστον, κάθε φορά που βρισκόμουν αρκετά κοντά της για να πιάσω την ερεθιστική μυρωδιά που ανέδυε ο ιδρώτας της σε συνδυασμό με το φτηνό, αλλά όχι φτηνιάρικο, άρωμα που φορούσε. Σε κάποια στιγμή μού είπε ότι είχε μάθει από την μητέρα μου πως κάποτε είχα ένα μαγαζί με ρούχα κι αξεσουάρ κι ότι όταν το έκλεισα μού είχαν μείνει ένα σωρό πράγματα τα οποία τα έδινα όποτε βρισκόταν κάποια που ενδιαφερόταν στο ένα τρίτο της αρχικής τους τιμής. Με ρώτησε λοιπόν:
- Θα σε πείραζε ένα μέρος της αμοιβής μου να το πληρωθώ σε είδος;
Αν κι αυτό ακούστηκε κάπως είναι η αλήθεια, τη διαβεβαίωσα ότι δε θα με πείραζε καθόλου. Στο κάτω-κάτω με συνέφερε κιόλας καθώς θα ξόδευα και λιγότερα. Αυτό που ακούστηκε ακόμη πιο κάπως όμως, ήταν ότι όταν τελειώσαμε με το καθάρισμα το μεσημεράκι μου είπε:
- Για να μην πηγαίνω τώρα μέχρι το σπίτι και ξανάρχομαι μέσα στο κρύο, μήπως θα μπορούσα να κάνω ένα ντους στα γρήγορα και να δοκιμάσω μερικά ρούχα για να δω τι θα πάρω;
Αν και φυσικά θα μπορούσα να της προτείνω να πάρει ότι ήθελε και να τα δοκιμάσει με την ησυχία της στο σπίτι της, σε περίπτωση που ντρεπόταν να το ζητήσει από μόνη της, αποφάσισα να μην το κάνω, γιατί είχα την απορία να δω που το πήγαινε. Έτσι κι αλλιώς είμαι πολύ άνετος άνθρωπος και τις πάσης φύσεως ψευτοτυπικότητες τις έχω γραμμένες κανονικότατα. Της απάντησα:
- Ντους στα γρήγορα; Με τόση δουλειά που έριξες μέχρι και αφρόλουτρο δικαιούσαι!
Γέλασε και είπε:
- Μη μού βάζεις ιδέες!
Ζεστό νερό είχε περισσέψει αρκετό από τη φασίνα, κι έτσι αφού της έβγαλα ένα καθαρό μπουρνούζι, ένα καινούριο σφουγγάρι κι ένα ζευγάρι ροζ παντόφλες με λαγουδάκια που είχαν ξεμείνει από τη μαλακισμένη την πρώην μου, την άφησα να πλατσουρίσει όσο της έκανε κέφι. Τώρα εδώ που τα λέμε, και άσχετα με το ότι απείχε παρασάγγας απ' τον αγαπημένο μου σωματότυπο, δε μπόρεσα να μην φέρω στο μυαλό μου την εικόνα τού γυμνού κορμιού της κάτω απ' το καυτό νερό που θα σχημάτιζε μικρούς καταρράκτες κυλώντας απ' το βαρύ της στήθος και θα έσταζε αργά και βασανιστικά από τις τρίχες της ήβης της. Συνειδητοποιώντας ότι ενώ πλανιόμουν νοερά στις καμπύλες της η στύση μου κόντευε να μού σκίσει το παντελόνι, είπα στον εαυτό μου:
- Σύνελθε μαλάκα, ρεζίλι θα γίνουμε…
και προσπάθησα να διώξω τη γαργαλιστική εικόνα απ' το μυαλό μου. Στη συνέχεια πήγα στην κρεβατοκάμαρα όπου έβγαλα απ' τη ντουλάπα τρεις τεράστιες βαλίτσες στις οποίες είχα τα ρούχα και τις ακούμπησα στο κρεβάτι. Η Λίτσα μού φώναξε αν μπορούσα να της κάνω ακόμη έναν καφέ και ναι, φυσικά και μπορούσα. Βγήκε απ' το μπάνιο τυλιγμένη στο μπουρνούζι, αχνιστή, λαμπερή και μυρωδάτη και θρονιάστηκε σταυροπόδι στην άλλη άκρη τού καναπέ. Δεν μπόρεσα να μην ρίξω μερικές κλεφτές ματιές στους καλογραμμένους μηρούς της που αποκαλύφθηκαν μέχρι ψηλά έτσι όπως κάθισε, και ιδιαίτερα σ' αυτή τη χαρακτηριστική αυλακιά στο εξωτερικό μέρος τους που έχουν όλες οι γυναίκες με γυμνασμένα πόδια και την οποία βρίσκω απίστευτα σέξι. Ρουφώντας τον καφέ της και φουμάροντας το τσιγάρο της, ενώ ταυτόχρονα κουνούσε το πόδι της χαζεύοντας αφηρημένα την παντόφλα της, είπε:
- Ένας θεός ξέρει πόσο το χρειαζόμουν αυτό!
Τη ρώτησα:
- Ποιό απ' όλα; Το μπάνιο, τον καφέ, το τσιγάρο ή τις ηλίθιες παντόφλες;
Έσκασε και πάλι στα γέλια λέγοντας:
- Τελικά έχεις πολύ πλάκα εσύ!
Το στήθος της που χοροπηδούσε προκλητικά κάτω απ' το μπουρνούζι όση ώρα γελούσε δεν είχε καθόλου πλάκα πάντως. Αντιθέτως έμοιαζε με κάτι απολύτως σοβαρό. Σε κάθε περίπτωση, αφού χαζολογήσαμε λίγο ακόμα, της είπα ότι τα ρούχα ήταν στην κρεβατοκάμαρα κι ότι μπορούσε να προβάρει ότι ήθελε με την ησυχία της, καθώς το δωμάτιο είχε κι έναν ολόσωμο καθρέφτη. Ήταν ένα σπάνιο παλιό κομμάτι, οβάλ, σκαλιστός και επιδαπέδιος, αλλά αυτό δεν το είπα στην Λίτσα. Το αναφέρω απλώς γιατί αυτά του τα χαρακτηριστικά έπαιξαν κάποιον ρόλο στην συνέχεια. Σβήνοντας το τσιγάρο της είπε:
- Μην ανησυχείς, θα τ' αφήσω όλα όπως τα βρήκα. Είμαι καλό κορίτσι εγώ.
- Ρε πέτα τα κι απ' το μπαλκόνι άμα θες! Μόνο μην είσαι κι εσύ μέσα και με τρέχουν στις αστυνομίες Χριστουγεννιάτικα.
Σηκώθηκε και πήγε αργά προς την κρεββατοκάμαρα σκασμένη και πάλι στα γέλια, με τα μισοφέγγαρα του κώλου της να ταλαντεύονται κάπως περισσότερο αυτή την φορά, αφήνοντάς με ν' αναρωτιέμαι μήπως θα έπρεπε να κλειστώ στο μπάνιο και να τραβήξω μία στα γρήγορα για να μην έχουμε άλλα. Σε λίγο την άκουσα να φωνάζει:
- Ρε συ, έχεις πολύ ωραία πράγματα!
Αποφασισμένος πλέον να το τραβήξω λιγάκι, της απάντησα:
- Το ξέρω. Και μόλις προστέθηκε σ' αυτά ακόμη ένα.
Απάντησε σχεδόν αμέσως με έντονα προσποιητή απορία:
- Α… δηλαδή όταν τελειώσω να μπω κι εγώ μες στην βαλίτσα;
Με την εντύπωση ότι το "τελειώσω" το είχε τονίσει κάπως περίεργα της φώναξα:
- Ναι, για να έχω μια Λίτσα στην βαλίτσα!
Φυσικά το γέλιο της τράνταξε τους τοίχους κι απάντησε:
- Ρε συ θες να με πεθάνεις;
Αποφάσισα ότι το να της πω πως αν σκόπευα να την πεθάνω είχα στο μυαλό μου έναν πολύ συγκεκριμένο τρόπο για να το καταφέρω παραήταν προχωρημένο, κι έτσι αρκέστηκα να της πω:
- Όχι ρε συ! Μετά θα με φάνε οι κατσαρίδες!
- Κι αυτό θα ήταν μεγάλο κρίμα! Απ' όλα τα θηλυκά τού κόσμου να σε φαν οι κατσαρίδες;
Μετά απ' αυτό μπερδεύτηκα τελείως, μη μπορώντας πλέον να ξεχωρίσω αν αυτό που έκανε η Λίτσα ήταν πλάκα, φλερτ ή άγριο πέσιμο. Οπότε προς αποφυγήν παρεξηγήσεων και πιθανών δραμάτων, γύρισα την κουβέντα και πάλι στα ρούχα. Αφού συνεχίσαμε στο ίδιο μοτίβο για κανένα δεκάλεπτο, η Λίτσα είπε:
- Ωραία! Έχω διαλέξει μια ντουζίνα κομμάτια μέχρι τώρα, αλλά το επόμενο νομίζω ότι πρέπει να το δεις και να μού πεις ειλικρινά την γνώμη σου.
Διερωτώμενος τι ακριβώς είχε βρει για το οποίο χρειαζόταν την γνώμη μου συμφώνησα και της είπα ότι μπορούσε ν' αρχίσει την πασαρέλα όποτε ήθελε. Ακούστηκε ένα κάπως διαβολικό γελάκι και στη συνέχεια μού είπε να κλείσω τα μάτια μου. Τα έκλεισα κι άκουσα τα βήματά της να πλησιάζουν και να σταματούν περίπου τρία μέτρα μακριά μου. Αυτό που είδα όταν μού είπε να τ' ανοίξω μόνο σαν υπερθέαμα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί. Φορούσε ένα πανάκριβο χειροποίητο Γαλλικό μπλουζάκι (δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω), το οποίο ήταν φτιαγμένο από ελαστικό μεταξωτό νήμα και μακρόστενες χάντρες, και τόσο αραιοπλεγμένο που έμοιαζε περισσότερο με δίχτυ. Παρά το γεγονός ότι χωρούσε άνετα σε μια τσέπη, ήταν απίστευτα βαρύ για το μέγεθός του και ήταν απ' τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια. Φυσικά προοριζόταν για αδύνατες κοπέλες με μικρό, για να μην πω με πολύ μικρό στήθος, έτσι ώστε να είναι ριχτό πάνω τους και να αναδεικνύει τη σιλουέτα τους. Και τώρα η Λίτσα στεκόταν μπροστά μου με τις βυζάρες της να το τσιτώνουν τόσο πολύ που περίμενα ότι από στιγμή σε στιγμή θα έτρωγα καμιά ομοβροντία από χάντρες στα μούτρα.
Και το τελειωτικό χτύπημα ήταν ότι είχε "ξεχάσει" να φορέσει το σουτιέν της! Οι ρώγες της ήταν τέλεια δείγματα τού είδους για το οποίο τρελλαίνομαι, ούσες μεγάλες, ελαφρώς φουσκωτές και στην σωστή χρωματική αντίθεση με το δέρμα της. Η μία μάλιστα είχε πεταχτεί σχεδόν ολόκληρη έξω απ' το ρούχο, σημαδεύοντάς με κατευθείαν ανάμεσα στα μάτια. Στεκόταν εκεί, με τα χέρια στην μέση, έχοντας το κεφάλι της ελαφρά γερμένο στο πλάι και κοιτώντας με με αυθάδεια. Έκανα μισό λεπτό να συνέλθω απ' το σοκ πριν συνειδητοποιήσω ότι από κάτω φορούσε μόνο το μαύρο δαντελένιο και διάφανο κιλοτάκι της, το οποίο επίσης δεν αποτελούσε υπό κανονικές συνθήκες μέρος της "στολής εργασίας" μιας καθαρίστριας. Θεωρώντας προφανώς ότι αρκετή ώρα την κοίταζα σαν χάνος με ρώτησε:
- Λοιπόν;
Έχοντας πλέον λύσει την προαναφερθείσα απορία σχετικά με το τρίλημμα μεταξύ πλάκας, φλερτ κι άγριου πεσίματος, απάντησα χωρίς περιστροφές:
- Τι να λέμε τώρα; Αν δεν μού το απαγόρευαν οι καλοί μου τρόποι θα έλεγα ότι είσαι αυτό που αρχίζει από «μου» και τελειώνει σε «νάρα»!
Ξέροντας ότι είχε φτάσει πλέον η στιγμή που κάθε έστω κι ελαφρώς ματαιόδοξη γυναίκα επιθυμεί, η στιγμή δηλαδή κατά την οποία καθίσταται αντικείμενο πόθου και λατρείας των αρσενικών, είπε με ψεύτικο παράπονο:
- Δηλαδή η μπλούζα το 'κανε αυτό το μαγικό; Πριν την φορέσω τι ήμουνα, μπάζο; Εσύ τελικά όμορφε ή πολύ κύριος είσαι ή πολύ μαλάκας. Γιατί για gay δε σ' έκοψα από την πρώτη στιγμή. Αλλά και τέτοιος να ήσουνα, κάπως θα τα βολεύαμε απ' τη στιγμή που υπάρχει κι αυτό…
και γυρίζοντας αργά, πάντα με τα χέρια στην μέση, μού πρόσφερε μια γενναιόδωρη full high definition πανοραμική άποψη τού κώλου της, πακέτο με το υπονοούμενο ότι ήταν πρόθυμη να δεχτεί επισκέψεις και στην στενότερη απ' τις τρύπες της. Αυτό πια παραπήγαινε και χωρίς καμιά αμφιβολία πλέον για το που ακριβώς το πήγαινε η κυρία Λίτσα, πετάχτηκα όρθιος σαν ελατήριο και κόλλησα από πίσω της. Πηγαίνοντας την καροτσάκι την κόλλησα στον απέναντι τοίχο, με το ένα μου χέρι να έχει χουφτώσει γερά τον κώλο της και με το άλλο χωμένο κάτω απ' το γαμωμπλουζάκι, να μαλάζει άγρια το στήθος της. Ένας βαθύς λιγωμένος αναστεναγμός ξέφυγε απ' τα χείλη της, ο οποίος μόλις της δάγκωσα το λαιμό μετατράπηκε σε ρουθούνισμα άγριου ζώου. Γύρισε απότομα, και τυλίγοντας το ένα της πόδι γύρω απ' τη μέση μου με φίλησε άγρια στο στόμα, χώνοντας ταυτόχρονα το χέρι της μέσα στο παντελόνι μου κι αρπάζοντας σφιχτά τον πούτσο μου, ο οποίος μέχρι να την κολλήσω στον τοίχο είχε γίνει ατσάλι. Αφού εξερεύνησε με τη γλώσσα της κάθε σπιθαμή μέσα στο στόμα μου, ξέφυγε απ' τον τοίχο και με πήγε εκείνη τώρα καροτσάκι μέχρι την κρεβατοκάμαρα, σπρώχνοντας με ενώ πισωπατούσα. Το θέαμα πρέπει να ήταν αστείο, καθώς της έριχνα σχεδόν 20 πόντους, αλλά η ώρα των αστείων είχε παρέλθει ανεπιστρεπτί. Με φρέναρε μπροστά στον καθρέφτη και είπε:
- Απ' την πρώτη στιγμή που τον είδα, μόνο αυτό μπορούσα να σκεφτώ ότι θα ήθελα να βλέπω μέσα του.
Το "αυτό" ήταν ότι αφού μου γύρισε το κεφάλι έτσι ώστε να μας βλέπω μέσα του, με μία κίνηση γονάτισε μπροστά μου και μού κατέβασε παντελόνι και μποξεράκι μαζί. Απόμεινε να κοιτάζει για μερικά δευτερόλεπτα τον πούτσο μου, και στην συνέχεια αφού με κοίταξε στα μάτια μέσα απ' τον καθρέφτη, ξεκίνησε ρουφώντας και γλείφοντας τ' αρχίδια μου, πιέζοντας τη ζεστή της γλώσσα δυνατά πάνω τους. Το να πω ότι τιναζόμουν σα να με χτυπούσε ηλεκτρικό ρεύμα νομίζω ότι περιττεύει. Αφού τα μούλιασε για τα καλά, άρχισε να διατρέχει με την γλώσσα της όλο το μήκος τού πούτσου μου, αντικαθιστώντας τη κατά διαστήματα με τα χείλη της, όπως ακριβώς θα έκανε με μια φυσαρμόνικα αν το αγαπημένο της όργανο δεν ήταν εμφανώς το κλαρίνο. Αφού είδε ότι τα γόνατά μου είχαν αρχίσει να ψιλοτρέμουν, αποφάσισε να τον πάρει στο στόμα της. Αργά και βαθιά... ξανά και ξανά και ξανά. Τον κατάπινε πόντο-πόντο σχεδόν ολόκληρο και τον έβγαζε με τον ίδιο τρόπο, σφίγγοντας δυνατά τα χείλη της γύρω του και δουλεύοντας συγχρόνως τη γλώσσα της πάνω του όση ώρα τον είχε μέσα στο στόμα της. Τα δάχτυλά της πότε έσφιγγαν τον πούτσο μου, πότε μάλαζαν τ' αρχίδια μου και πότε τα έκαναν και τα δυο ταυτόχρονα.
Να πω εδώ ότι η πρώην μου έπαιρνε καταπληκτικά τσιμπούκια επίσης, αλλά ανήκαν σε τελείως διαφορετική κατηγορία. Αυτή της Αμερικάνικης τσόντας, όπου τα πάντα είναι γρήγορα, θορυβώδη, υγρά και λυσσασμένα. Αν τα τσιμπούκια της πρώην μου ήταν heavy metal σ' ένα μικρό και στριμόκωλο club, αυτό που έκανε η Λίτσα ήταν opera στη Σκάλα τού Μιλάνου! Και το πιο ερεθιστικό ήταν ότι το παρακολουθούσα σε ζωντανή μετάδοση μέσα απ' τον καθρέφτη, με τη Λίτσα πότε να θαυμάζει τον εαυτό της κοιτώντας τον κατάματα και πότε κοιτώντας κατάματα εμένα. Πάντα μέσω τού καθρέφτη επίσης.
Σε κάποια στιγμή, μου έπιασε τα χέρια και τα ακούμπησε στο κεφάλι της. Κατάλαβα. 'Ήταν η στιγμή να περάσουμε απ' το "Σού παίρνω πίπα" στο "Μού γαμάς το στόμα". Και της το γάμησα. Κρατώντας το δικό της ρυθμό στην αρχή κι επιταχύνοντας όσο περνούσε η ώρα. Κι ενώ όσο είχε αυτήν το πάνω χέρι δεν έβγαλε κιχ. Απ' τη στιγμή που μού έδωσε τα ηνία, όσο γρηγορότερα μπαινόβγαινα στο στόμα της τόσο περισσότερο βογκούσε. Φυσικά δεν υπήρχε περίπτωση να κρατηθώ για πολύ μετά απ' αυτό (και το δεκάλεπτο περίπου που είχα κρατηθεί μέχρι τότε πάρα πολύ ήταν δηλαδή) κι έτσι κάποια στιγμή την μπούκωσα όσο πιο τέρμα γινόταν κι άρχισα να χύνω ότι είχα και δεν είχα βαθιά στο λαρύγγι της. Στην δεύτερη ριπή πνίγηκε. Τα μάγουλά της φούσκωσαν και το σπέρμα της βγήκε κυριολεκτικά από τη μύτη. Φτύνοντας σχεδόν τον πούτσο μου απ' το στόμα της και παρά τον βήχα που την έπνιγε, πήρε θέση γέρνοντας το κεφάλι της προς τα πίσω για να δεχτεί το υπόλοιπο σπέρμα μου στο πρόσωπό της. Δεν αστόχησα ούτε μια φορά, με αποτέλεσμα το πρόσωπο της να γίνει μια μάσκα από σπέρμα, που κυλούσε αργά από το σαγόνι της στις βυζάρες της και στο μπλουζάκι που τα είχε ξεκινήσει όλα.
Ακούμπησα αποκαμωμένος στον κοντινότερο τοίχο, ενώ η Λίτσα σηκώθηκε νωχελικά κι αφού απόμεινε για λίγο να κοιτάζει το πρόσωπό της στον καθρέφτη, προχώρησε αργά προς το μπάνιο. Ανέβασα το παντελόνι και το μποξεράκι μου και ξαναπήγα στο καθιστικό όπου σωριάστηκα στον καναπέ. Σε λίγο ήρθε κι αυτή και φορώντας ακόμη το μπλουζάκι και το κιλοτάκι της, κάθισε στην άλλη άκρη ανάβοντας ένα ακόμη τσιγάρο. Κι ενώ πριν το show είχαμε πει τού κόσμου τις μαλακίες, τώρα είχε απλωθεί μια περίεργη, αν και όχι αμήχανη, σιωπή. Αποφασίζοντας να τη σπάσω, σηκώθηκα και στάθηκα μπροστά της. Αφού με κοίταξε για μερικά δευτερόλεπτα, έκλεισε τα μάτια κι άνοιξε τα πόδια της. Γονάτισα και ξεκίνησα να τη φιλάω και να παίζω την γλώσσα μου πάνω στο δέρμα της από το σαγόνι της μέχρι τα δάχτυλα των ποδιών της. Της σήκωσα το μπλουζάκι ψηλά ελευθερώνοντας τα στήθη της και δεν άφησα ούτε ένα εκατοστό από την πλούσια επιφάνειά τους που να μην το περιποιηθώ όσο καλύτερα γινόταν. Στις δε ρώγες της κυριολεκτικά ξεσάλωσα!
Αυτήν είχε γείρει το κεφάλι της πίσω και συμμετείχε με μικρές καυλωμένες φωνούλες. Απέφευγα σκόπιμα το μουνί της, εφαρμόζοντας την δοκιμασμένη τεχνική "το γλυκό στο τέλος" με τα πάντα εγγυημένα αποτελέσματα συγκλονιστικών οργασμών. Μόλις άρχισα να μετράω με την γλώσσα μου το εσωτερικό των μηρών της ανηφορίζοντας αργά προς τον τελικό προορισμό, οι φωνές της δυνάμωσαν κι άρχισε να τρέμει. Όταν τελικά παραμέρισα το κιλοτάκι της κι άρχισα να στέλνω ζεστές ανάσες στο ομολογουμένως όμορφο μουνί της, οι αναπνοές της έγιναν κοφτές και λαχανιασμένες, ενώ συγχρόνως άρχισε να λικνίζει τη λεκάνη της στο ρυθμό που της υπαγόρευα με κάθε μου ανάσα. Η πρώτη επαφή ήταν μια αργή αλλά αποφασιστική διαδρομή της γλώσσας μου, που ξεκίνησε απ' το περίνεό της, διέτρεξε όλο το μήκος των χειλιών της και τελείωσε πλαταγίζοντας για λίγο πάνω στην κλειτορίδα της. Το κορμί της τεντώθηκε και τινάχτηκε σαν να την είχαν πυροβολήσει. Αν και σχεδόν ούρλιαξε, άκουσα καθαρά το κεφάλι της να χτυπάει στον τοίχο. Πήρε μια βαθιά κι απίστευτα ηχηρή ανάσα, σαν να προσπαθούσε απεγνωσμένα ν' αναπνεύσει σ' ένα περιβάλλον όπου δεν υπήρχε αρκετός αέρας και προς στιγμήν φοβήθηκα μην μού μείνει στα χέρια. Κι άντε να δω τι θα έλεγα μετά στην αστυνομία, αλλά κυρίως στη μάνα μου.
Για να της δώσω λίγο χρόνο να συνέλθει, άρχισα να γλείφω τη περιοχή γύρω απ' το μουνί της, προχωρώντας σιγά-σιγά προς τα μέσα. Όταν έφτασα στο κέντρο βύθισα την γλώσσα μου μέσα της όσο πιο βαθιά μπορούσα. Αντέδρασε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο! Οπότε είπα "δε γαμιέται" και συνέχισα ρουφώντας τα χείλη της, σπρώχνοντας ταυτόχρονα ένα από τα μαξιλαράκια τού καναπέ ανάμεσα στο κεφάλι της και τον τοίχο. Έχοντας πλέον εξασφαλίσει τη σωματική της ακεραιότητα, άρχισα να της δίνω ακριβώς αυτό που πίστευα ότι της άξιζε. Ένα γλειφομούνι εφάμιλλο της απίστευτης πίπας που μου είχε κόψει τα πόδια λίγη ώρα πριν.
Οι αρχικές φωνούλες σιγά-σιγά έγιναν βογγητά και τα βογγητά έγιναν γρήγορα κραυγές. Έπαιζα με την κλειτορίδα της σε κύματα, πηγαινοφέρνοντας την γλώσσα μου πάνω της από μία απόσταση στην αρχή, έτσι που να την αγγίζει μόνο η άκρη της και σιγά-σιγά πλησιάζοντας αργά το πρόσωπό μου, κατέληγα με ολόκληρη την γλώσσα μου πάνω της συνεχίζοντας την αρχική κίνηση.
Την έφερα αρκετές φορές ένα βήμα πριν τον οργασμό, αλλά σταματούσα πιστεύοντας ότι της άξιζε να τη βασανίσω λίγο ακόμη. Όταν αποφάσισα ότι αρκετά είχε υποφέρει, άρχισα να της ανοιγοκλείνω αργά το μουνί με τα χέρια, μαστιγώνοντας συγχρόνως την κλειτορίδα της με την γλώσσα μου. Το ζητούμενο ήρθε σχεδόν αμέσως. Έβγαλε το μαξιλάρι πίσω απ' το κεφάλι της και βύθισε μέσα του το πρόσωπό της. Σε μερικά δευτερόλεπτα άρχισε να χύνει με το σώμα της να τραντάζεται τόσο δυνατά που φοβήθηκα ότι δε θα μπορούσα να κρατήσω την γλώσσα μου εκεί που έπρεπε και πιθανώς να της το χαλούσα. Κλείδωσα λοιπόν τα μπούτια της ανάμεσα στα χέρια και τους ώμους μου και κατάφερα να συνεχίσω. Αν και οι κραυγές της πνιγόντουσαν σε μεγάλο βαθμό απ' το το μαξιλάρι, ήμουν σίγουρος ότι φώναζε "χύνω…", ενώ συνέχιζε να χτυπιέται σα δαιμονισμένη για ακόμη μισό περίπου λεπτό.
Σιγά-σιγά ηρέμησε και αποτράβηξε το μαξιλάρι από το πρόσωπό της, αλλά η ανάσα της ήταν ακόμη ρηχή και λαχανιασμένη. Ασυναίσθητα σήκωσα τα μάτια μου στα βυζιά της, που απ' τη γωνία που τα έβλεπα φάνταζαν ακόμη πιο μεγαλόπρεπα, και τα είδα να γυαλίζουν από ιδρώτα και να ανεβοκατεβαίνουν ακολουθώντας τον ρυθμό της αναπνοής της. Δεν ξέρω γιατί, αλλά σε συνδυασμό με την παραδομένη έκφραση τού προσώπου της ήταν μια απ' τις πιο ερωτικές εικόνες που έχω δει ποτέ στη ζωή μου.
Στήριξα τους αγκώνες μου στους μηρούς της κι έγειρα το κεφάλι μου χαμηλά στην κοιλιά της. Ένιωσα τα δάχτυλά της να μού χαϊδεύουν τα μαλλιά. Σε λίγο ξανακάθισα στη γωνιά μου, αλλά το ξόρκι της σιωπής είχε σπάσει, καθώς οι κραυγές της Λίτσας το είχαν κάνει θρύψαλα. Χωρίς να μπει στον κόπο να κατεβάσει το μπλουζάκι ή να καλύψει το μουνί της, άναψε ένα τσιγάρο και μού είπε:
- Πού τα 'μαθες αυτά τα κόλπα ρε;
- Που αλλού, στο κατηχητικό. Και υποθέτω ότι κι εσύ τα δικά σου θα τα έμαθες στις καλόγριες.
Το γέλιο της έκανε τα γυμνά της στήθη να χοροπηδήσουν και να τρεμουλιάσουν, στέλνοντας μικρές ηλεκτρικές εκκενώσεις στη βάση της σπονδυλικής μου στήλης. Συνεχίσαμε το καλαμπούρι με τη Λίτσα να ξεκαρδίζεται με τις μαλακίες μου κάθε τρεις και λίγο, ώσπου σε κάποια στιγμή σηκώθηκε όρθια. Το μπλουζάκι γλίστρησε και "κάλυψε" τα βυζιά της και πάλι. Χωρίς να με κοιτάζει είπε:
- Πάμε για παράταση!
Προχώρησε με αργά νωχελικά βήματα προς το σαλόνι, κουνώντας τον κώλο της μ' ένα σχεδόν εξωπραγματικά προκλητικό τρόπο και στάθηκε μπροστά σ' ένα βελούδινο ανάκλιντρο κοιτάζοντας για λίγο τον τοίχο. Στη συνέχεια έβγαλε το κιλοτάκι της πετώντας το αδιάφορα στο πλάι και γονάτισε στο χαλί, ρίχνοντας το πάνω μέρος τού κορμιού της στο ανάκλιντρο. Φέρνοντας τα χέρια της πίσω άνοιξε τους γλουτούς της και είπε:
- Μέχρι τώρα μ' έκανες και γέλασα πολύ. Για να μην κακομαθαίνω λοιπόν, τώρα πρέπει να με κάνεις να κλάψω.
Το να σού προσφέρει μια γυναίκα μ' αυτό τον συγκεκριμένο τρόπο το δικαίωμα της ολοκληρωτικής της κατάκτησης, ήταν πάντα κάτι που μ' έκανε να χάνω το μυαλό μου. Όχι βέβαια ότι μού συνέβαινε και κάθε μέρα, αλλά ήταν το μοναδικό πράγμα στο οποίο δεν υφίστατο καμία περίπτωση παρερμηνείας. Αυτή η χειρονομία μόνο ένα πράγμα σημαίνει πάντα, καθαρά και ξάστερα. "Πάρε με απ' τον κώλο."
Σηκώθηκα σαν υπνωτισμένος και στάθηκα πίσω της. Υπό κανονικές συνθήκες τον κώλο της Λίτσας ούτε που θα τού έριχνα δεύτερη ματιά, ακόμη κι αν έσκυβε μισό μέτρο απ' τη μύτη μου για να πιάσει κάτι που της είχε πέσει. Αλλά εκείνη τη στιγμή που στην ουσία με προσκαλούσε τόσο απροκάλυπτα να της τον γαμήσω, οι συνθήκες μόνο κανονικές δε μπορούσαν να χαρακτηριστούν.
Έσυρα τα δάχτυλα μου κατά μήκος της ορθάνοιχτης χαραμάδας της ακουμπώντας φευγαλέα τον σφιγκτήρα της και την ένιωσα ν' ανατριχιάζει. Γονατίζοντας πίσω της, άρχισα να της φιλάω την πλάτη, πιάνοντάς την με το ένα χέρι απ' τον ώμο και τρίβοντας με τα τέσσερα δάχτυλα τού άλλου το μουνί της και με τον αντίχειρα την κωλοτρυπίδα της. Έδειχνε να της αρέσει, γι' αυτό ξαφνιάστηκα όταν μού είπε:
- Δεν θέλω να μού κάνεις έρωτα. Να με γαμήσεις θέλω.
"ΟΚ Λιτσάκι" είπα μέσα μου, "ξεκώλιασμα ζήτησες, ξεκώλιασμα θα λάβεις." Έφτυσα μόνο μία φορά την κωλοτρυπίδα της, με την ίδια περιφρόνηση που θα έφτυνα έναν ένοχο εσχάτης προδοσίας λίγο πριν τον εκτελέσουν. Βόγκηξε. Σηκώθηκα όρθιος και λυγίζοντας τα γόνατά μου, έπιασα τον πούτσο μου ο οποίος, αν ήταν ποτέ δυνατόν, ήταν ακόμη πιο σκληρός από πριν και τον ανεβοκατέβασα μερικές φορές ανάμεσα στα κωλομάγουλα της. Τον ακούμπησα στην κωλοτρυπίδα της κι αφού της την έτριψα με μερικές κυκλικές κινήσεις, τον έσπρωξα μπροστά όσο πιο δυνατά μπορούσα.
Καθώς το σάλιο δεν ήταν σε καμία περίπτωση αρκετό, αντιστάθηκε αρκετά, κάνοντας τη Λίτσα να βγάλει ένα παρατεταμένο βογγητό σαν αυτό που βγάζουμε όταν προσπαθούμε να σηκώσουμε κάποιο μεγάλο βάρος και ζοριζόμαστε. Χωρίς να πτοηθώ συνέχισα να σπρώχνω το ίδιο δυνατά, ώσπου σε κάποια στιγμή η κωλοτρυπίδα της υποχώρησε απότομα, σφίγγοντας ξανά γύρω απ' τα πρώτα λίγα εκατοστά τού πούτσου μου που χώθηκαν μέσα της.
Η Λίτσα τσίριξε κι αφήνοντας τους γλουτούς της τινάχτηκε απότομα μπροστά, αλλά δυστυχώς γι' αυτή δεν είχε που να πάει. Αποφασισμένος να της δώσω κάτι για να με θυμάται, τράβηξα τον πούτσο μου ένα-δύο εκατοστά προς τα πίσω και στην συνέχεια έσπρωξα και πάλι όσο πιο δυνατά μπορούσα, στέλνοντας και τα 18 εκατοστά του στα βάθη τού κώλου της με μια αργή άλλα σταθερή κίνηση, νιώθοντας την κωλοτρυπίδα της να τρίζει και να τεντώνεται καθώς υποχωρούσε στον αμείλικτο εισβολέα που πόντο-πόντο την κατακτούσε ολοκληρωτικά.
Η Λίτσα τσίριξε ακόμη πιο δυνατά κι άρχισε να χτυπάει το χέρι της στο ανάκλιντρο σαν παλαιστής που παραδίνεται, επαναλαμβάνοντας σε ρυθμό πολυβόλου "πονάει-πονάει-πονάει-πονάει". Τον άφησα για περίπου μισό λεπτό καρφωμένο ολόκληρο στην κωλοτρυπίδα της, μέχρι που σταμάτησε το ψαλτήρι κι άρχισε να ξεφυσάει έντονα και κοφτά με τον τρόπο που το κάνουν οι γυναίκες κατά την διάρκεια τού τοκετού. Τη ρώτησα αν θα προτιμούσε μήπως να σταματήσω και μου απάντησε κοφτά "όχι" πριν συνεχίσει να ξεφυσάει. Σ' όλο αυτό το διάστημα ένιωθα καθαρά τον πούτσο μου να πάλλεται ενώ η κωλοτρυπίδα της τον έσφιγγε και τον βύζαινε, κι απορώ ακόμη πως κρατήθηκα και δεν έχυσα εκείνη την στιγμή.
Αφού θεώρησα ότι τον είχε συνηθίσει αρκετά, τον τράβηξα αργά προς τα έξω και περίπου δύο εκατοστά πριν βγει εντελώς της τον ξανακάρφωσα το ίδιο αργά μέχρι τ' αρχίδια και πάλι. Αυτή την φορά δεν τσίριξε, αλλά έβγαλε ένα τόσο βραχνό και μακρόσυρτο βογγητό που νόμιζες ότι ξεψυχούσε. Οι αρθρώσεις των χεριών της είχαν ασπρίσει από το πόσο δυνατά έσφιγγε το ύφασμα το οποίο είχε αρπάξει σα σανίδα σωτηρίας. Αλλά τίποτα δεν μπορούσε πλέον να την σώσει.
Επανέλαβα την προηγούμενη το ίδιο αργά και μεθοδικά γύρω στις 15 φορές. Από τις μισές κι έπειτα, η Λίτσα είχε ξαναφέρει τα χέρια της πίσω και κρατούσε και πάλι τον κώλο της ανοιχτό. Τα βογγητά της σιγά-σιγά άλλαζαν χροιά κι έμοιαζαν όλο και περισσότερο μ' εκείνα που έβγαζε όταν είχα την γλώσσα μου κολλημένη στο μουνί της. Αφού έβγαλα μερικές φορές τον πούτσο μου εντελώς για να νιώσω την έστω και μειωμένη πλέον αντίσταση του σφιγκτήρα της κάθε φορά που της τον ξαναέβαζα, της τον κάρφωσα τελικά μια και καλή κι άρχισα να επιταχύνω τον ρυθμό μου.
Σε λίγο ο πούτσος μου μπαινόβγαινε στην κωλοτρυπίδα της σαν καλολαδωμένο έμβολο και η Λίτσα τρανταζόταν σύγκορμη κάθε φορά που η λεκάνη μου βροντούσε πάνω στα κωλομέρια της, τα οποία μάλιστα είχε αρχίσει να τινάζει προς τα πίσω για να συναντούν τους γοφούς μου σε κάθε διείσδυση.
Κάπου εκεί μάλλον θεώρησε ότι το τι ακριβώς της έκανα δεν ήταν αρκετά σαφές κι έπρεπε να διευκρινιστεί περαιτέρω. Έτσι ανάμεσα στα ζωώδη βογγητά της μού είπε:
- Πες μου τι μού κάνεις.
- Σου γαμάω τον κώλο.
- Όχι, όχι. Τον κώλο μου τον γαμούσες στην αρχή. ΤΩΡΑ πες μου τι μού κάνεις!
- Σού σκίζω την κωλάρα σου.
- Ούτε, ούτε. 'Όσο ήταν να μού την σκίσεις μού την έσκισες. Άλλο μού κάνεις τώρα. Ρώτα με εσύ και θα σού πω εγώ τι μού κάνεις.
- Για λέγε τι σού κάνω τώρα λοιπόν.
- Μού ξεχειλώνεις το κωλάντερο αγόρι μου και καραγουστάρω η ανώμαλη!
Μάλιστα. Μήνυμα ελήφθη. Ευτυχώς από φαντασία άλλο τίποτα κι έτσι σε κάθε ερώτηση της Λίτσας μπορούσα ν' απαντήσω με μια μεγάλη ποικιλία από προστυχόλογα τα οποία εμφανώς την έφτιαχναν πολύ. Οπότε μόλις ξαναβρέθηκα στην θέση τού ερωτώντα, η συνέχεια ήταν κάπως έτσι:
- Πες μου τι μού κάνεις τώρα αγόρι μου.
- Σου κάνω την κωλότρυπα πηγάδι παλιοπατσαβούρα!
- Αχ, γιατί μού το κάνεις αυτό;
- Γιατί μόνο αυτό αξίζει στα φτηνοπούτανα κι εσύ είσαι η ξεκωλιάρα βασίλισσα τους!
- Δεν με λυπάσαι καθόλου;
- Αν σε λυπάμαι; Αμ θα σε κάνω εγώ να μην μπορείς να καθίσεις για μια βδομάδα βρωμοπούτανο!
- Αγόρι μου σε ικετεύω! Φτάνει! Δεν αντέχω άλλο!
- Βούλωστο μωρή πεταμένη για να μην φωνάξω κανέναν φίλο και σε γαμήσουμε και οι δυο μαζί ταυτόχρονα απ' τον κώλο και σού δώσουμε την σούφρα στο χέρι ξεφτιλισμένο πουταναριό!
Η στιχομυθία συνεχίστηκε για λίγη ώρα με τον ίδιο έντονο ρυθμό που συνεχιζόταν και το σφυροκόπημα της κωλοτρυπίδας της. Τα χέρια μου πότε την είχαν πιασμένη απ' τη μέση καρφώνοντάς την πάνω στον πούτσο μου και πότε ήταν χωμένα κάτω απ' το κορμί της αρμέγοντας τις βυζάρες της. Στο τέλος τη βούτηξα απ' τα μαλλιά τραβώντας το κεφάλι της προς τα πίσω και κάνοντάς την να φωνάξει από πόνο, άρχισα να την ξεκωλιάζω μ' όλη μου τη δύναμη. Τελικά τα "γαλλικά" τού κώλου, σε συνδυασμό με τα ηχητικά εφέ που έκαναν τα κωλομάγουλα της πλαταγίζοντας σε κάθε διείσδυση και την όλη ψυχολογία της σκηνής, έκαναν τη Λίτσα να φτάσει σ' ένα πολύ δυνατό οργασμό, χωρίς μάλιστα το μουνί της να συμμετέχει καθ' οιονδήποτε τρόπο σ' αυτό. Άρχισε να χτυπιέται και να φωνάζει:
- Χύνω! Χύνω απ' τον κώλο η πουτάνα!
Αυτό ήταν αρκετό για να με φέρει κι εμένα στο αμήν και να πλημμυρίσω τα τρίσβαθα του κώλου της με όσο σπέρμα μού είχε μείνει καβάντζα από πριν, φωνάζοντας:
- Πάρτα όλα στον κώλο καριόλα!
Μόλις ένιωσε το σπέρμα μου να τινάζεται μέσα της, η κωλοτρυπίδα της άρχισε να συσπάται κάνοντας τον οργασμό μου ακόμη πιο έντονο. Αφού ηρεμήσαμε κάπως, γονάτισα πίσω της γιατί τα πόδια μου δεν με κρατούσαν πλέον και χωρίς να βγω από μέσα της, αγκάλιασα τη μέση της κι ακούμπησα το κεφάλι μου χαμηλά στην πλάτη της. Εκείνη άπλωσε τα χέρια της διάπλατα πάνω στο ανάκλιντρο κι απόμεινε να γουργουρίζει ικανοποιημένη, κάνοντας μάλιστα και παιχνιδιάρικα κολπάκια με το να σφίγγει και να χαλαρώνει την κωλοτρυπίδα της γύρω απ' τον πούτσο μου, διατηρώντας τον έτσι ακόμη σκληρό και προσφέροντάς μου μία αίσθηση υπέρμετρης οικειότητας που συνήθως μόνο στα ερωτευμένα ζευγάρια συναντάται. Σε κάποια στιγμή έσπασε την σιωπή λέγοντας:
- Δεν είμαι καριόλα.
Αιφνιδιασμένος την ρώτησα:
- Τι είπες;
- Είπα ότι δεν είμαι καριόλα. Πρώτη φορά το κάνω αυτό.
Νομίζοντας ότι εννοούσε το πρωκτικό σεξ, της ζήτησα συγγνώμη αν την είχα πονέσει, δικαιολογούμενος ότι η ίδια μού είχε δώσει την εντύπωση ότι το ήθελε άγριο. Απάντησε:
- Όχι αυτό ρε βλάκα! Ασφαλώς και τον έχω ξαναφάει στον κώλο. Εννοούσα ότι πρώτη φορά πηδιέμαι με πελάτη.
Αποφάσισα να την πιστέψω και για κάποιο λόγο το θεώρησα μεγάλη τιμή, χωρίς να μπορώ να πω ότι δεν ένιωσα κι αρκετά κολακευμένος. Διακινδύνευσα να τη ρωτήσω τον λόγο για τον οποίο ρίσκαρε την επαγγελματική της φήμη και μού απάντησε:
- Μού έκανες κλικ απ' την στιγμή που μού άνοιξες για πρώτη φορά την πόρτα. Δεν ξέρω, κάτι έχουν τα μάτια σου.
Η "παροχή υπηρεσιών" εκ μέρους της ολοκληρώθηκε με τη Λίτσα να με αποτελειώνει μ' ένα απολαυστικό μασάζ που μ' έκανε να λιώσω, καθώς συμπεριελάμβανε και το βασανιστικό σύρσιμο των βυζιών της στην πλάτη μου. Λίγο πριν φύγει έπιασε το γεμάτο σταχτοδοχείο, και σαν να ήταν το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο, το άδειασε στο πάτωμα. Πριν προλάβω να συνέλθω απ' την έκπληξη μού είπε:
- Α, δεν είναι τίποτα. Απλώς για να' χω λόγο να ξανάρθω και αύριο.
Έφυγε κρατώντας τις σακούλες με τα ρούχα και κουνώντας τον κώλο της, αφήνοντάς με ν' αναρωτιέμαι για κάμποση ώρα μήπως είχε έρθει επιτέλους η στιγμή ν' αποχαιρετήσω την εργένικη ζωή, για να ησυχάσει επιτέλους και η μάνα μου. Γιατί, χωρίς καμία απολύτως φαλλοκρατική διάθεση, γυναίκα που…
α) είναι όμορφη
β) καθαρίζει τέλεια
γ) ξεκαρδίζεται με τ' αστεία σου
δ) κάνει επικές πίπες
ε) σού ζητάει η ίδια να την γαμήσεις απ' τον κώλο
στ) κάνει τέλειο μασάζ
δεν την αφήνεις να σού ξεφύγει. Ακόμη κι αν σε κάνει ν' αλλαξοπιστήσεις, εγκαταλείποντας για πάντα τις γυναίκες-λεπίδες με τους στενούς γοφούς και τις διακριτικές καμπύλες στις οποίες μέχρι πρότινος ορκιζόσουν. Και ξαφνικά έπιασα τον εαυτό μου να τη σκέφτεται σαν Λιτσάκι, ενώ σύμφωνα με την εξωτερική της εμφάνιση μόνο σα Λιτσάρα θα μπορούσε να την σκέφτεται κανείς.
Πείτε με χαζό ή αφελή, αλλά παρά το σκληρό πορνό που είχε προηγηθεί, ένιωσα μια ασυνήθιστη τρυφερότητα γι' αυτό το πλάσμα, που ενώ στο μυαλό των περισσότερων αρσενικών θα ήταν ο ορισμός της καργιόλας, είχε θεωρήσει πρέπον να διευκρινίσει ότι μόνο τέτοια δεν ήταν. Ποιος ξέρει, ίσως έψαχνε κι αυτήν ν' αποκατασταθεί πλέον, οπότε μπορεί και να είχε αποφασίσει να χρησιμοποιήσει όλο της το οπλοστάσιο και την ειλικρίνεια μόλις κάποιος της κινούσε το ενδιαφέρον.
Ότι απ' τα παραπάνω κι αν ίσχυε πάντως, το αποτέλεσμα ήταν ότι αυτά τα Χριστούγεννα κλείσαμε έναν χρόνο που είμαστε μαζί, σε μια χαλαρή σχέση γεμάτη γέλιο, σφουγγαρόπανα, θεϊκό σεξ και κόντρες στην μαγειρική, η οποίο είναι το έβδομο πλεονέκτημα που προστέθηκε στα έξι προαναφερθέντα, καθώς οι ικανότητες της Λίτσας σ' αυτή, ήταν το μοναδικό πράγμα που δεν πρόλαβε να μού δείξει εκείνο το κρύο πρωινό τού Δεκέμβρη έναν χρόνο και τρεις μήνες πριν.
Λιτσάκι χρόνια μας πολλά!
Copyright protected OW ref: 120586
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.