Το e-mail μου είναι το:
Είμαι τριαντατεσσάρων χρονών και με λένε Νικόλα, αν και η Αφέντρα μου δεν απευθύνεται σε μένα με αυτό το όνομα, παρά μόνο με αποκαλεί «σκλάβο».
Σήμερα θα ήθελα να σας διηγηθώ για το πως η Αφέντρα μου έκανε κάτι που είχε καιρό στο μυαλό της: Τρύπησε τις ρώγες μου και μου πέρασε μικρά κρικάκια για να «έχει κάτι να παίζει» όπως μου είπε σαρκαστικά όταν μου το ανακοίνωσε…
Δεν τόλμησα να ρωτήσω κάτι παραπάνω (ούτως ή άλλως μου απαγορεύεται), αλλά είχα το προαίσθημα ότι θα ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό piercing που κάνουν καθημερινά τόσοι άνθρωποι. Σε κάθε περίπτωση πάντως, παιχνίδι για την Αφέντρα μου, σημαίνει πόνος και εξευτελισμός για μένα… Είμαι ιδιοκτησία της Αφέντρας μου εδώ και δύο χρόνια και έχουμε μια πραγματικά ξεχωριστή σχέση. Εκείνη αρέσκεται στο να με βασανίζει και να με ταπεινώνει, και εγώ αποδέχομαι οτιδήποτε προκειμένου να την ευχαριστήσω. Όταν τη γνώρισα είχα μερικά κιλάκια παραπάνω, αλλά στο στάδιο της εκπαίδευσής μου, περιλαμβανόταν και μια αυστηρή δίαιτα και τώρα είμαι αρκετά αδύνατος. Η Αφέντρα μου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι ένας σκλάβος δεν μπορεί να δείχνει καλοθρεμμένος -τι θα έλεγαν όλες οι φίλες της που γνωρίζουν τη σχέση μας;- και έτσι η δίαιτα ήταν επιβεβλημένη.
Εκείνη πάλι είναι πέντε χρόνια μικρότερή μου, μετρίου αναστήματος, αλλά με πολλές καμπύλες και ένα πληθωρικό στήθος. Έχει ίσια μακριά ξανθά μαλλιά και ένα υπέροχο πρόσωπο με δυο λαμπερά μάτια που με αντικρίζουν πάντα με αυστηρότητα και ειρωνεία. Το γούστο της στο ντύσιμο είναι πάντα εξεζητημένο και ακριβό. Στα πόδια της δεν φορά τίποτα που να μην έχει ψηλά τακούνια, που εκτός από το ότι της προσφέρουν ύψος και αυτοπεποίθηση, εμένα μου θυμίζουν κάθε ώρα και στιγμή τη θέση μου, που βρίσκεται κάτω από αυτά.
Έτσι και αυτό το απόγευμα, φορούσε τα δεκαπεντάποντα πέδιλά της από άσπρο δέρμα και καθώς ήμασταν καθισμένοι στο πίσω κάθισμα ενός ταξί το βλέμμα μου ήταν συνεχώς καρφωμένο σε αυτά. Η Αφέντρα από πριν με είχε διατάξει, όταν μπούμε στο ταξί να κοιτάω συνεχώς τα πόδια της, πράγμα που έκανε κατά διαστήματα τη στύση μου να διαγράφεται κάτω από τη φόρμα που φορούσα. Αυτό βέβαια δεν πέρασε απαρατήρητο από εκείνη, και κάθε λίγο χαμογελούσε πονηρά… Πριν φύγουμε είχε βάλει στον κώλο μου μια τάπα που κατέληγε σε ένα μεταλλικό κρίκο. Για την ακρίβεια δεν μου την έβαλε εκείνη, αλλά μου έδωσε την εντολή να το κάνω εγώ, ενώ αυτή παρακολουθούσε. Η τάπα όλη είχε βυθιστεί στον κώλο μου και εξείχε μόνο ο κρίκος. Τώρα, κάθε φορά που το ταξί έπεφτε σε κάποια λακκούβα, ένιωθα την τάπα να ανεβοκατεβαίνει μέσα μου.
Ενώ είχαμε και οι δυο μας αυτοκίνητο, η Αφέντρα μου πολλές φορές προτιμούσε να χρησιμοποιούμε ταξί. Εγώ πάντα έπρεπε να έχω υποτακτική συμπεριφορά, και μερικές φορές από κάποιες συνομιλίες μας κατά τη διάρκεια της διαδρομής πιστεύω ότι μερικοί ταξιτζήδες -άντρες και γυναίκες- όλο και κάτι υποψιάζονταν για τη σχέση μας. Απόψε πάντως δεν μίλησε και πολύ αφ’ ότου μπήκαμε και την περισσότερη ώρα χάζευε τη διαδρομή.
Κάποια στιγμή, φτάσαμε στο ιατρείο της φίλης της, που θα γινόταν η όλη διαδικασία.. Μου είχε πει, ότι δεν ήθελε να πάμε σε κάποιο από τα εργαστήρια που κάνουν piercing, αλλά σε μια φίλη της γιατρό που της είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Πλήρωσε το ταξί, (εμένα δεν μου επιτρεπόταν να έχω χρήματα στην κατοχή μου) και βγήκε έξω. Την ακολούθησα, χτύπησε το κουδούνι και μας άνοιξε η φίλη της.
Ήταν μια αρκετά γοητευτική γυναίκα γύρω στα τριάντα πέντε, πιο ψηλή και πιο αδύνατη από την Αφέντρα μου, με μαύρα μακριά μαλλιά που σχημάτιζαν υπέροχες μπούκλες. Την έλεγαν Μαρία. Είχε μικρότερο, αλλά αρκετά στητό στήθος, όπως διαγραφόταν κάτω από την άσπρη της ιατρική μπλούζα η οποία έφτανε λίγο πάνω από το γόνατο. Φορούσε επίσης ένα ζευγάρι ψηλές μαύρες δερμάτινες μπότες με τουλάχιστον δώδεκα πόντους τακούνι.
Αγκαλιάστηκαν με την Αφέντρα μου και φιλήθηκαν στο στόμα -πράγμα που συνηθίζει να το κάνει η Αφέντρα μου με τις φίλες της, ιδιαίτερα με εκείνες που γνωρίζουν ότι είμαι σκλάβος της και μερικές φορές συμμετέχουν στα «παιχνίδια» μας. Τώρα συνειδητοποιούσα όμως ότι και με τη Μαρία πρέπει να είχαν τέτοια σχέση. Αφού τα είπαν για λίγη ώρα σαν καλές φιλενάδες, η Αφέντρα μου με έδειξε και της είπε:
- «Αυτός είναι ο σκλάβος μου, που σου έλεγα στο τηλέφωνο».
Η Μαρία με κοίταξε από πάνω ως κάτω και με ένα περιπαικτικό γελάκι είπε:
- «Βρε καλώς τον…»
Άρχισα να υποψιάζομαι ότι η υπόλοιπη βραδιά δεν θα ήταν και πολύ ευχάριστη για μένα, απεναντίας οι δύο κυρίες θα το διασκέδαζαν. Κατά τη συνηθισμένη της πρακτική, η Αφέντρα μου δεν μου είχε πει τι ακριβώς θα γινόταν, γιατί της άρεσε να με κρατά σε αγωνία. Και τώρα, αυτή ακριβώς την αγωνία διάβαζε στα μάτια μου.
- «Δεν πάμε μέσα να αρχίσουμε σιγά – σιγά;» ρώτησε η Μαρία και έδειξε προς το πίσω μέρος του ιατρείου, εκεί που ήταν η αίθουσα εξέτασης.
Το εξεταστήριο ήταν μια αίθουσα ντυμένη με άσπρα πλακάκια, και είχε αρκετό φως. Σε μια άκρη ήταν το γραφείο, και υπήρχε ακόμα ένα ιατρικό κρεβάτι και μερικοί πάγκοι με όργανα και ιατρικά εργαλεία. Η Μαρία έφερε μια καρέκλα στη μέση του ιατρείου όπου το φως ήταν πιο δυνατό.
- «Γδύσου από τη μέση και πάνω», μου είπε.
Καθώς πήγαινα να βγάλω τη μπλούζα μου, η Αφέντρα με διέταξε:
- «Γυμνώσου εντελώς και στάσου προσοχή!»
Φορούσα μια γκρίζα φόρμα γυμναστικής (χωρίς να φορώ εσώρουχα) και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια χωρίς κάλτσες και έτσι γδύθηκα πολύ γρήγορα. Τακτοποίησα τα ρούχα σε μια καρέκλα και στάθηκα προσοχή, όπως μου είχε πει. Ο πούτσος μου στεκόταν οριζόντιος, παράλληλα με το έδαφος. Μόλις το είδε η Μαρία, άφησε ένα κοροϊδευτικό γελάκι σαν χαχανητό, και η Αφέντρα μου χαμογελούσε πονηρά σαν να μου έλεγε «και που να ήξερες τι σε περιμένει…»
Η Αφέντρα μου δεν είχε ποτέ πρόβλημα με το να έχω στύση μπροστά της. Μάλιστα μερικές φορές με είχε τιμωρήσει αυστηρά όταν ο πούτσος μου δεν στεκόταν όρθιος. Μου είχε πει, ότι το καυλωμένο πέος μου έδειχνε τη διάθεσή μου για υποταγή και εξευτελισμό, και δεν είχε καθόλου άδικο σε αυτό. Ούτως η άλλως εκσπερμάτωνα μόνο με την άδεια της Αφέντρας μου και αυτό γινόταν αρκετά σπάνια, με αποτέλεσμα το καυλωμένο πέος μου να λειτουργεί συχνά σαν βασανιστήριο για μένα. Στο σπίτι την υπηρετούσα πάντα ολόγυμνος. Μόνο το να βλέπω την Αφέντρα μου με το σέξι ντύσιμό της, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της και το να δέχομαι την αυταρχική συμπεριφορά της ήταν αρκετό για να έχω -σχεδόν μόνιμη- στύση.
Κάποιες φίλες της Αφέντρας, συμμετείχαν κατά καιρούς στα «παιχνίδια μας» (όπως συνήθιζε να λέει η Αφέντρα μου) και με είχαν χρησιμοποιήσει κι αυτές σαν δούλο τους. Τη γιατρό όμως δεν την είχα ξανασυναντήσει και χωρίς να ξέρω γιατί, αισθανόμουν μεγάλη αμηχανία και ντροπή να στέκω γυμνός μπροστά της. Δεν ήξερα πόσο μεγάλη σχέση είχε με το σαδομαζοχισμό, αλλά για να την επιλέξει η Αφέντρα μου να μου τρυπήσει τις ρώγες και να με παρουσιάζει σαν σκλάβο, ολόγυμνο μπροστά της σήμαινε ότι ήταν μάλλον κι αυτή στο παιχνίδι. Η Μαρία τακτοποιούσε κάποια πράγματα πάνω στο γραφείο και έτσι δεν είδε τον κρίκο της τάπας ανάμεσα στα κωλομέρια μου. Η σκέψη και μόνο να τον προσέξει, με έκανε να κοκκινίσω από ντροπή.
Η Αφέντρα με μια απαλή κίνηση τράβηξε το πετσάκι του πούτσου μου προς τα πίσω ώστε να αποκαλυφθεί όλο το κεφαλάκι. Ήταν μια κίνηση που συνήθιζε να την κάνει και τη γέμιζε ικανοποίηση. Μετά πήγε και κάθισε κι εκείνη στο γραφείο και περιεργαζόταν τα κρικάκια που είχε βγάλει η Μαρία από ένα συρτάρι. Η Αφέντρα μου της έλεγε ότι θέλει να πιάσουν καλά στις ρώγες μου, γιατί θέλει να με τραβάει και να κρεμάει βάρη από αυτά. Στεκόμουν ακίνητος και φανταζόμουν τον πόνο που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο. Όμως ήταν απόφαση της Αφέντρας μου και δεν μπορούσα -ούτε είχα το δικαίωμα άλλωστε- να φέρω την παραμικρή αντίρρηση.
- «Κάθισε σ’ αυτή την καρέκλα», μου είπε η Μαρία.
Πηγαίνοντας προς την καρέκλα, έγινε αυτό που φοβόμουν. Είδε τον κρίκο της τάπας που ήταν σφηνωμένος στα κωλομέρια μου.
- «Ώπα, τι είναι αυτό;» ρώτησε δήθεν με περιέργεια. «Για να το δω». Πριν προλάβω να αντιδράσω η Αφέντρα μου πρόσταξε:
- «Γονάτισε με το κεφάλι στο πάτωμα και τα χέρια πίσω από την πλάτη!»
Υπάκουσα αμέσως και παίρνοντας τη στάση που μου είχε υποδειχθεί ο κώλος μου ήταν πλέον σε κοινή θέα.
- «Χμμμ, ενδιαφέρον», είπε η Μαρία.
Και σκύβοντας έπιασε τον κρίκο, τον τράβηξε ελαφρά και τον ξανάφησε. Η τάπα ταλαντώθηκε μέσα στον κώλο μου και εγώ βόγκηξα ερεθισμένος. Το γέλιο της ακούστηκε γάργαρο και ευχαριστημένο.
- «Από πότε το φοράει αυτό;» ρώτησε με ενδιαφέρον..
- «Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι», απάντησε η Αφέντρα.
- «Και μέχρι πότε θα το κρατήσει;»
- «Δεν έχω αποφασίσει», είπε. «Θα δούμε, αν είναι καλό παιδί…» συμπλήρωσε και έσκασαν και οι δυο τους στα γέλια.
Στη συνέχεια η Αφέντρα μου, κλωτσώντας με, με το παπούτσι της, με διέταξε να σηκωθώ και να καθίσω στην καρέκλα.
- «Κάθεσαι άνετα;» με ρώτησε γελώντας ειρωνικά η Μαρία, δείχνοντας τον κρίκο που ακουμπούσε στο σκληρό ξύλο της καρέκλας.
Και έσπρωχνε την τάπα μου πιο βαθιά. Σκέφτηκα ότι αυτή η γυναίκα με είχε γνωρίσει πριν από μερικά λεπτά, αλλά βρήκε αμέσως τον τρόπο να με εξευτελίζει. Ο πούτσος μου τεντώθηκε πιο πολύ και τώρα σημάδευε το ταβάνι. Το είδαν και οι δυο τους και ξεκαρδίστηκαν και πάλι…
Ύστερα, έδεσαν τα πόδια μου στα πόδια της καρέκλας και τα χέρια μου πίσω από την πλάτη της.
- «Θα ήθελα να ερεθίσεις λίγο τις ρώγες του, ώστε να διευκολυνθώ στο τρύπημα», είπε η Μαρία.
Η Αφέντρα μου άρχισε να τρίβει και να τραβά ελαφρά την αριστερή μου ρώγα, που ήταν ήδη ερεθισμένη από το κρύο πάτωμα που ακουμπούσε πριν. Η Μαρία τη ρώτησε αν θα ήθελε να χρησιμοποιήσει κάποιο τοπικό αναισθητικό.
- «Όχι. Θέλω να τον βλέπω να βασανίζεται και να υποφέρει», της απάντησε ύστερα από σύντομη σκέψη.
Το ορθωμένο καυλί μου συσπάστηκε μόλις άκουσα την ψυχρή απάντησή της.
- «Πολύ καλά, εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου», είπε γελώντας η γιατρός. «Λοιπόν τι λες, να αρχίσουμε;»
- «Ανυπομονώ», απάντησε, με ένα γελάκι που έσταζε φαρμάκι.
Στη συνέχεια, έβγαλε από την τσάντα της ένα φίμωτρο με μια λαστιχένια μπάλα για το στόμα και το έσφιξε γύρω από το κεφάλι μου.
Η Μαρία έσκυψε δίπλα μου, φέρνοντας το κεφάλι της στο ύψος του στήθους μου, τράβηξε με τα δάχτυλά της τη ρώγα μου και ακούμπησε το ειδικό εργαλείο για το piercing στη ρώγα μου. Στάθηκε για μια στιγμή και με κοίταξε, θέλοντας έτσι να παρατείνει την αγωνία μου. Στο πρόσωπό μου άρχισαν να κυλούν σταγόνες ιδρώτα. Η Αφέντρα μου έσκυψε κι εκείνη από την άλλη μεριά για να «παρακολουθήσει το θέαμα» όπως είπε ειρωνικά.
Η γιατρός με μια γρήγορη κίνηση έσπρωξε το εργαλείο τρυπώντας τη ρώγα μου και βγαίνοντας από την άλλη πλευρά. Δεν έτρεξε καθόλου αίμα, αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος. Τα μουγκρητά μου πνίγονταν από το φίμωτρο, προκαλώντας ένα χαμόγελο ευχαρίστησης στο πρόσωπο της Αφέντρας μου. Η Μαρία πάλι, φαινόταν απασχολημένη σε αυτό που έκανε και ζήτησε από την Αφέντρα να της δώσει το κρικάκι. Στη συνέχεια το πέρασε στη ρώγα μου, βγάζοντας ταυτόχρονα το εργαλείο και προκαλώντας καινούρια κύματα πόνου. Αφού το ασφάλισε, το τράβηξε απαλά και το περιέστρεφε δεξιά-αριστερά γλιστρώντας το μέσα από την τρύπα που μόλις είχε δημιουργήσει, ελέγχοντας το αποτέλεσμα της δουλειάς της.
Έμεινα κοκαλωμένος στην καρέκλα, φοβούμενος ότι οποιαδήποτε κίνησή μου, μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά και πόνο στο στήθος μου. Αλλά από την άλλη ήμουν τόσο καλά δεμένος που, και να το ήθελα δεν μπορούσα να κουνηθώ ούτε εκατοστό.
Τη θέση της Μαρίας που έπαιζε με το κρικάκι, πήρε τώρα η Αφέντρα μου, περιεργαζόμενη το καινούριο της παιχνίδι και προκαλώντας μορφασμούς πόνου στο πρόσωπό μου.
- «Έλα ρε που πονάς… Άντρας σου λέει μετά», με ειρωνεύτηκε η Μαρία.
- «Έτσι κάνει πάντα, κλαψουρίζει σαν μικρό παιδί, αλλά μην ανησυχείς, αντέχει τον πόνο!», συμπλήρωσε χλευαστικά η Αφέντρα μου προκαλώντας πάλι το χάχανο της Μαρίας.
Οι δύο γυναίκες ευχαριστιόντουσαν και με το παραπάνω το βασανισμό μου.
Η Αφέντρα είχε σταματήσει να παίζει με τη ρώγα μου, και η αναπνοή μου άρχισε σιγά -σιγά να επανέρχεται στο κανονικό. Θέλοντας να κάνει ένα διάλειμμα, ξεκούμπωσε και έβγαλε το σακάκι της. Από μέσα φορούσε ένα κορμάκι χωρίς τιράντες που ανύψωνε και αναδείκνυε το πλούσιο μπούστο της. Η Μαρία την πλησίασε και άρχισε να χαϊδεύει απαλά το πάνω μέρος του στήθους της, σα να το θαυμάζει. Η αλήθεια είναι ότι η Αφέντρα μου έχει δυο μεγάλα, καταπληκτικά στήθη που κι εγώ κάθε φορά που τα βλέπω, είτε γυμνά, είτε να διαγράφονται από κάτω από κάποιο ρούχο, καυλώνω τρομερά.
- «Λοιπόν, τι λες, πάμε και για τη δεύτερη;» ρώτησε η Μαρία την Αφέντρα μου.
- «Πάμε», απάντησε όλο ενθουσιασμό.
Με κοίταξε για λίγο με το ψυχρό της βλέμμα και γυρνώντας πάλι στη Μαρία πρόσθεσε:
- «Θα ήθελα όμως τώρα να τον τρυπήσεις με πολύ πιο αργό ρυθμό από πριν. Θέλω το μαρτύριό του να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο!»
- «Μα και βέβαια, σου χαλάω εγώ χατίρι;» απάντησε γελώντας η Μαρία.
Οι γυναίκες αυτές ήταν πραγματικές σαδίστριες. Μου φέρονταν σαν ανθρώπινο πειραματόζωο, έκαναν ότι ήθελαν στο κορμί μου, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή του βασανισμού και της αγωνίας μου. Το πέος μου εντωμεταξύ, είχε φτάσει στο απόγειο της καύλας.
Η Αφέντρα άρχισε να μαλάζει τη δεξιά μου ρώγα που με τη σειρά της ερεθίστηκε και αυτή. Η Μαρία ετοίμασε πάλι το κρικάκι και το εργαλείο του piercing και το ακούμπησε πάνω στη ρώγα μου στο σημείο που ήθελε να τρυπήσει.
Ύστερα σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε θέλοντας να μη χάσει ούτε στιγμή από το μαρτύριο μου. Άρχισε να πιέζει τη μυτερή άκρη του εργαλείου αργά-αργά στη ρώγα μου προκαλώντας μου τρομερό πόνο ενώ εγώ άρχισα να μουγκρίζω πάλι μέσα από το φίμωτρο. Ένα σαδιστικό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό της, ενώ την ίδια έκφραση είχε και η Αφέντρα μου. Καθώς το εργαλείο άρχισε να τρυπά το δέρμα μου ο πόνος κορυφώθηκε και έκλεισα τα μάτια μου. Άκουσα την Αφέντρα μου να την παροτρύνει:
- «Σιγά-σιγά, μην βιάζεσαι, ας το απολαύσουμε!»
Ο πόνος ήταν ανυπόφορος και είχα την εντύπωση πως μου έκαιγαν το στήθος με πυρωμένο μέταλλο. Άρχισα να δαγκώνω δυνατά τη λαστιχένια μπάλα που βρισκόταν μέσα στο στόμα μου, αλλά αυτό δεν βοήθησε και πολύ. Την στιγμή που το εργαλείο τρυπούσε την άλλη πλευρά και έβγαινε έξω, συνέβη κάτι που δεν το περίμενα…
Ο πούτσος μου συσπάστηκε μερικές φορές και ύστερα άρχισε να εκτοξεύει το καυτό σπέρμα του παντού. Η Αφέντρα μου με μια γρήγορη κίνηση παραμέρισε, αλλά μια-δυο σταγόνες πρόλαβαν και έπεσαν στις μπότες της Μαρίας, που παρακολουθούσε έκπληκτη.
Μόλις συνήλθα λίγο από τον οργασμό, είδα το πρόσωπο της Αφέντρας μου να έχει γίνει κατακόκκινο από το θυμό. Μου άστραψε δύο δυνατά χαστούκια, ένα με την καλή του χεριού της και ένα με την ανάποδη. Το κεφάλι μου άρχισε να βουίζει. Η Μαρία εντωμεταξύ είχε περάσει και το δεύτερο κρικάκι και το είχε ασφαλίσει. Ο πόνος ήταν αρκετά πιο δυνατός από πριν, αφού η καύλα μου είχε περάσει.
- «Ποιος σου έδωσε την άδεια να χύσεις δούλε; Σου έδωσα εγώ τέτοια άδεια;» ξέσπασε η Αφέντρα μου. «Θα τιμωρηθείς πολύ σκληρά γι’ αυτό!»
Μέσα στο θυμό της έσκυψε προς το μέρος μου για να μου τραβήξει ταυτόχρονα τα δύο κρικάκια, αλλά η Μαρία τη σταμάτησε.
- «Καλύτερα όχι ακόμα, είναι πολύ νωρίς», είπε.
Κατάλαβα, ότι με την κίνηση της αυτή απότρεψε την Αφέντρα να κάνει μόνιμη ζημιά στις ρώγες μου, που μόλις είχαν τρυπηθεί. Η Αφέντρα μου το κατάλαβε κι αυτή και τραβήχτηκε πίσω ενώ ο θυμός της είχε αρχίσει να καταλαγιάζει.
- «Απ’ ότι φαντάζομαι η τάπα δεν θα βγει απόψε από τον κώλο του», είπε στην Αφέντρα η Μαρία ξαναβρίσκοντας το «χιούμορ» της.
- «Να είσαι σίγουρη ότι θα μείνει εκεί μέχρι τη δευτέρα παρουσία», είπε και έσκασαν και οι δυο τους στα γέλια.
Άρχισαν να με λύνουν από την καρέκλα καθώς η διαδικασία του τρυπήματος είχε τελειώσει και με διέταξαν να σταθώ προσοχή. Το πέος μου ήταν για πρώτη φορά χαλαρό και ζαρωμένο μπροστά στις δύο γυναίκες. Τότε η Μαρία πρόσεξε τις σταγόνες του σπέρματός μου που έχε πέσει στις μπότες της. Δεν φάνηκε να θυμώνει, μάλλον γιατί κατάλαβε ότι η τιμωρία μου ήταν εξασφαλισμένη. Η ειρωνεία πάντως ούτε και τώρα έλειψε από τα λόγια της:
- «Ωπ, κοίτα τι έκανε εδώ ο δικός σου», είπε στην Αφέντρα μου.
Η Αφέντρα το είδε κι εκείνη. Αμέσως με διέταξε:
- «Σκλάβε, πέσε στα γόνατα και καθάρισε τις μπότες της!»
Ήξερα πολύ καλά πως εννοούσε η Αφέντρα το «καθάρισε». Πάντα μετά την εκσπερμάτωση με έβαζε να γλύφω και να καταπίνω τα ίδια μου τα χύσια, όπου κι αν ήταν αυτά -συνήθως στα πόδια της ή στο πάτωμα. Ήταν άλλος ένας τρόπος να με εξευτελίζει και μια διαδικασία αρκετά δυσάρεστη για μένα, αφού αμέσως μετά το χύσιμο κάθε σεξουαλική διέγερση είχε εξαφανιστεί. Χωρίς να διστάσω όμως έπεσα στα γόνατα και η Αφέντρα μου έβγαλε το φίμωτρο. Άρχισα να γλύφω το ζεστό ακόμα σπέρμα μου από τις μπότες της Μαρίας. Εκείνη ξεκίνησε να χτυπά απαλά τη μύτη της μπότας της πάνω-κάτω στο πάτωμα, σαν να ήθελε να δείξει την ανυπομονησία της.
Η ταπείνωσή μου έχε φτάσει στο μέγιστο σημείο της. Είχα γίνει κατακόκκινος ενώ η μυρωδιά από το δέρμα της μπότας που καθάριζα, άρχισε να κάνει το πέος μου σιγά-σιγά να μεγαλώνει πάλι. Η Μαρία το πρόσεξε και γέλασε δυνατά, χλευάζοντάς με. Έγλυφα για αρκετή ώρα, προσπαθώντας να τα καθαρίσω τέλεια.
- «Και τα υπόλοιπα σκλάβε», πρόσταξε η Αφέντρα μου, δείχνοντας το πάτωμα με τη μύτη του παπουτσιού της.
Στα τέσσερα όπως ήμουν άρχισα να γλύφω και να ρουφώ τα χύσια μου από το πάτωμα. Αυτό μάλλον δεν ήταν αρκετό για την Αφέντρα μου και κάνοντας ένα βήμα μπροστά, ακούμπησε το πέδιλό της σε μια λιμνούλα από σπέρμα που δεν είχα προλάβει να γλύψω ακόμα και την ανακάτεψε ελαφρά. Τώρα έπρεπε να γλύψω και το σπέρμα από τη σόλα του παπουτσιού της. Σήκωσε ελαφρά το μπροστινό μέρος στηριζόμενη στο δωδεκάποντο τακούνι της και εγώ κόλλησα τα χείλη μου στη σόλα της.
Η Μαρία εντωμεταξύ άρχισε να παίζει με τον κρίκο της τάπας που προεξείχε από τον τώρα τουρλωμένο κώλο μου τραβώντας τον ελαφρά και περιστρέφοντάς τον. Στη συνέχεια έπιασε τον ημίσκληρο πούτσο μου και τον τράβηξε δυο-τρεις φορές, αλλά πριν αρχίσω να νιώθω ηδονή σταμάτησε.
Όταν τελείωσα εντελώς το καθάρισμα κάθισα γονατιστός πλάι στα πόδια της Αφέντρας μου με το κεφάλι σκυμμένο. Είχα γλύψει σχολαστικά όλο το σπέρμα μου από το πάτωμα, τα πέδιλα της Αφέντρας ακόμα και μερικές σταγόνες που είχαν πέσει στο πόδι της καρέκλας. Στο παρελθόν η Αφέντρα μου με είχε τιμωρήσει με ένα ανελέητο μαστίγωμα, όταν κάποια φορά, γλύφοντας τα χύσια μου, μου είχαν ξεφύγει μερικά. Τώρα που είχα εκσπερματώσει χωρίς να το θέλω -και το σημαντικότερο- χωρίς την άδεια της Αφέντρας, η θέση μου ήταν πολύ δύσκολη και δεν ήθελα να ρισκάρω μια επιπλέον τιμωρία.
Ήδη, η τάπα δεν θα έβγαινε από τον κώλο μου απόψε, αλλά ήμουν σίγουρος ότι η Αφέντρα μου επιφύλασσε και άλλες τιμωρίες για την ανυπακοή μου όταν θα γυρίζαμε σπίτι. Ήταν άνθρωπος που δεν ξεχνούσε τέτοια πράγματα. Την άκουσα με τρόμο να ρωτά τη γιατρό:
- «Μήπως θέλεις να γλύψει και όλο το υπόλοιπο πάτωμα;»
- «Όχι, δεν πειράζει», απάντησε προς μεγάλη μου ανακούφιση η Μαρία. «Έχω όμως κάτι άλλο για αυτόν…»
Την είδα να παίρνει ένα ποτήρι από τη βιβλιοθήκη και παραμερίζοντας την ιατρική της μπλούζα να το βάζει ανάμεσα στα πόδια της. Είχε γυρισμένη την πλάτη της προς τα μένα και καθώς έσκυψε ελαφρά, διαγράφτηκαν στην ιατρική της μπλούζα, τα δύο υπέροχα οπίσθιά της. Ακούστηκε ο ήχος του υγρού που έτρεχε μέσα στο ποτήρι. Μόλις τελείωσε γύρισε και μου το προσέφερε με ένα σαδιστικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.
Το βλέμμα μου πάγωσε...
Κατά καιρούς η Αφέντρα μου έχει εκφράσει την ανησυχία της μήπως τα ούρα της που έπινα σχεδόν καθημερινά μου δημιουργούσαν προβλήματα στο πεπτικό μου σύστημα. Τώρα όμως, βλέποντας μια γιατρό να με προτρέπει να πιω τα κάτουρά της φαντάζομαι ότι θα της έφυγαν όποιες αμφιβολίες είχε για αυτό. Μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχα πιει άλλα ούρα εκτός από τα δικά της και γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος της περιμένοντας την έγκρισή της. Εκείνη στάθηκε σιωπηλή σαν να το σκεφτόταν και μέσα μου έλπισα ότι θα το απέφευγα.
- «Πιες τα μονορούφι!» διέταξε με το αυστηρό της ύφος.
Πήρα το ποτήρι από τα χέρια της Μαρίας και το ήπια με τρεις-τέσσερις μεγάλες γουλιές. Το κάτουρό της ήταν πηχτό και ζεστό και ήξερα ότι θα περνούσαν πολλές ώρες μέχρι η Αφέντρα μου να μου επιτρέψει να πιω κάτι άλλο. Το συνήθιζε να με αφήνει να έχω πολύ ώρα τη γεύση των ούρων στο στόμα μου.
- «Ξεδίψασες μικρούλη μου;» ρώτησε η Αφέντρα πιάνοντας με το δάχτυλο της το πηγούνι μου και σηκώνοντάς το κεφάλι μου λίγο πιο ψηλά.
Έγνεψα ντροπιασμένος καταφατικά, ενώ οι βασανίστριές μου ξεσπούσαν σε νέα γέλια.
Η Αφέντρα με διέταξε να ντυθώ. Η Μαρία της επισήμανε να μη ζορίσει τις ρώγες μου για τρεις με τέσσερις μέρες, για να πιάσουν καλά τα κρικάκια.
- «Εντάξει», απάντησε με απογοήτευση. «Θα προσπαθήσω να κάνω υπομονή λίγες μέρες και θα φροντίσω να ξεσπάσω το μαστίγιο μου πάνω του, όσο καιρό δεν θα μπορώ να παίξω με τα κρικάκια. Έκανες πάντως πολύ καλή δουλειά», είπε, περνώντας το χέρι της πάνω στη μπλούζα μου όπου διαγράφονταν κάτω από το ύφασμα τα νέα μου αποκτήματα…
Οι δυο γυναίκες φιλήθηκαν και πάλι στο στόμα, αυτή τη φορά σε ένα μεγαλύτερης διάρκειας φιλί, και η Αφέντρα μου προσκάλεσε τη γιατρό όποτε θέλει να έρθει να «παίξουμε» όπως είπε με ένα βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα.
- «Και βέβαια θα έρθω», απάντησε εκείνη χαμογελώντας και γυρίζοντας προς τα μένα, συμπλήρωσε: «Τώρα που γνωριστήκαμε…» και μου έδωσε ένα ελαφρύ σκαμπιλάκι στον πισινό, κάνοντας την τάπα να χωθεί λίγο πιο βαθιά.
Στο πρόσωπό μου σχηματίστηκε μια έκφραση πόνου, προκαλώντας άλλη μια φορά το χλευαστικό γέλιο της Αφέντρας μου.
- «Σκλάβε, ευχαρίστησε τη γιατρό για τη δουλειά που έκανε», με διέταξε.
Ήξερα τι περίμενε από μένα. Έπεσα αμέσως στα γόνατα και άρχισα να φιλάω με πάθος τις μπότες της Μαρίας. Καινούρια χαχανητά ξεπήδησαν από τα στόματά τους.
Ύστερα από λίγη ώρα με διέταξε να σηκωθώ και αφού καληνύχτισε τη φίλη της, πήρε το σακάκι της, βγήκαμε από το ιατρείο και πήραμε το ταξί του γυρισμού.
Δεν τόλμησα να ρωτήσω κάτι παραπάνω (ούτως ή άλλως μου απαγορεύεται), αλλά είχα το προαίσθημα ότι θα ήταν κάτι παραπάνω από ένα απλό piercing που κάνουν καθημερινά τόσοι άνθρωποι. Σε κάθε περίπτωση πάντως, παιχνίδι για την Αφέντρα μου, σημαίνει πόνος και εξευτελισμός για μένα… Είμαι ιδιοκτησία της Αφέντρας μου εδώ και δύο χρόνια και έχουμε μια πραγματικά ξεχωριστή σχέση. Εκείνη αρέσκεται στο να με βασανίζει και να με ταπεινώνει, και εγώ αποδέχομαι οτιδήποτε προκειμένου να την ευχαριστήσω. Όταν τη γνώρισα είχα μερικά κιλάκια παραπάνω, αλλά στο στάδιο της εκπαίδευσής μου, περιλαμβανόταν και μια αυστηρή δίαιτα και τώρα είμαι αρκετά αδύνατος. Η Αφέντρα μου ξεκαθάρισε από την αρχή ότι ένας σκλάβος δεν μπορεί να δείχνει καλοθρεμμένος -τι θα έλεγαν όλες οι φίλες της που γνωρίζουν τη σχέση μας;- και έτσι η δίαιτα ήταν επιβεβλημένη.
Εκείνη πάλι είναι πέντε χρόνια μικρότερή μου, μετρίου αναστήματος, αλλά με πολλές καμπύλες και ένα πληθωρικό στήθος. Έχει ίσια μακριά ξανθά μαλλιά και ένα υπέροχο πρόσωπο με δυο λαμπερά μάτια που με αντικρίζουν πάντα με αυστηρότητα και ειρωνεία. Το γούστο της στο ντύσιμο είναι πάντα εξεζητημένο και ακριβό. Στα πόδια της δεν φορά τίποτα που να μην έχει ψηλά τακούνια, που εκτός από το ότι της προσφέρουν ύψος και αυτοπεποίθηση, εμένα μου θυμίζουν κάθε ώρα και στιγμή τη θέση μου, που βρίσκεται κάτω από αυτά.
Έτσι και αυτό το απόγευμα, φορούσε τα δεκαπεντάποντα πέδιλά της από άσπρο δέρμα και καθώς ήμασταν καθισμένοι στο πίσω κάθισμα ενός ταξί το βλέμμα μου ήταν συνεχώς καρφωμένο σε αυτά. Η Αφέντρα από πριν με είχε διατάξει, όταν μπούμε στο ταξί να κοιτάω συνεχώς τα πόδια της, πράγμα που έκανε κατά διαστήματα τη στύση μου να διαγράφεται κάτω από τη φόρμα που φορούσα. Αυτό βέβαια δεν πέρασε απαρατήρητο από εκείνη, και κάθε λίγο χαμογελούσε πονηρά… Πριν φύγουμε είχε βάλει στον κώλο μου μια τάπα που κατέληγε σε ένα μεταλλικό κρίκο. Για την ακρίβεια δεν μου την έβαλε εκείνη, αλλά μου έδωσε την εντολή να το κάνω εγώ, ενώ αυτή παρακολουθούσε. Η τάπα όλη είχε βυθιστεί στον κώλο μου και εξείχε μόνο ο κρίκος. Τώρα, κάθε φορά που το ταξί έπεφτε σε κάποια λακκούβα, ένιωθα την τάπα να ανεβοκατεβαίνει μέσα μου.
Ενώ είχαμε και οι δυο μας αυτοκίνητο, η Αφέντρα μου πολλές φορές προτιμούσε να χρησιμοποιούμε ταξί. Εγώ πάντα έπρεπε να έχω υποτακτική συμπεριφορά, και μερικές φορές από κάποιες συνομιλίες μας κατά τη διάρκεια της διαδρομής πιστεύω ότι μερικοί ταξιτζήδες -άντρες και γυναίκες- όλο και κάτι υποψιάζονταν για τη σχέση μας. Απόψε πάντως δεν μίλησε και πολύ αφ’ ότου μπήκαμε και την περισσότερη ώρα χάζευε τη διαδρομή.
Κάποια στιγμή, φτάσαμε στο ιατρείο της φίλης της, που θα γινόταν η όλη διαδικασία.. Μου είχε πει, ότι δεν ήθελε να πάμε σε κάποιο από τα εργαστήρια που κάνουν piercing, αλλά σε μια φίλη της γιατρό που της είχε απόλυτη εμπιστοσύνη. Πλήρωσε το ταξί, (εμένα δεν μου επιτρεπόταν να έχω χρήματα στην κατοχή μου) και βγήκε έξω. Την ακολούθησα, χτύπησε το κουδούνι και μας άνοιξε η φίλη της.
Ήταν μια αρκετά γοητευτική γυναίκα γύρω στα τριάντα πέντε, πιο ψηλή και πιο αδύνατη από την Αφέντρα μου, με μαύρα μακριά μαλλιά που σχημάτιζαν υπέροχες μπούκλες. Την έλεγαν Μαρία. Είχε μικρότερο, αλλά αρκετά στητό στήθος, όπως διαγραφόταν κάτω από την άσπρη της ιατρική μπλούζα η οποία έφτανε λίγο πάνω από το γόνατο. Φορούσε επίσης ένα ζευγάρι ψηλές μαύρες δερμάτινες μπότες με τουλάχιστον δώδεκα πόντους τακούνι.
Αγκαλιάστηκαν με την Αφέντρα μου και φιλήθηκαν στο στόμα -πράγμα που συνηθίζει να το κάνει η Αφέντρα μου με τις φίλες της, ιδιαίτερα με εκείνες που γνωρίζουν ότι είμαι σκλάβος της και μερικές φορές συμμετέχουν στα «παιχνίδια» μας. Τώρα συνειδητοποιούσα όμως ότι και με τη Μαρία πρέπει να είχαν τέτοια σχέση. Αφού τα είπαν για λίγη ώρα σαν καλές φιλενάδες, η Αφέντρα μου με έδειξε και της είπε:
- «Αυτός είναι ο σκλάβος μου, που σου έλεγα στο τηλέφωνο».
Η Μαρία με κοίταξε από πάνω ως κάτω και με ένα περιπαικτικό γελάκι είπε:
- «Βρε καλώς τον…»
Άρχισα να υποψιάζομαι ότι η υπόλοιπη βραδιά δεν θα ήταν και πολύ ευχάριστη για μένα, απεναντίας οι δύο κυρίες θα το διασκέδαζαν. Κατά τη συνηθισμένη της πρακτική, η Αφέντρα μου δεν μου είχε πει τι ακριβώς θα γινόταν, γιατί της άρεσε να με κρατά σε αγωνία. Και τώρα, αυτή ακριβώς την αγωνία διάβαζε στα μάτια μου.
- «Δεν πάμε μέσα να αρχίσουμε σιγά – σιγά;» ρώτησε η Μαρία και έδειξε προς το πίσω μέρος του ιατρείου, εκεί που ήταν η αίθουσα εξέτασης.
Το εξεταστήριο ήταν μια αίθουσα ντυμένη με άσπρα πλακάκια, και είχε αρκετό φως. Σε μια άκρη ήταν το γραφείο, και υπήρχε ακόμα ένα ιατρικό κρεβάτι και μερικοί πάγκοι με όργανα και ιατρικά εργαλεία. Η Μαρία έφερε μια καρέκλα στη μέση του ιατρείου όπου το φως ήταν πιο δυνατό.
- «Γδύσου από τη μέση και πάνω», μου είπε.
Καθώς πήγαινα να βγάλω τη μπλούζα μου, η Αφέντρα με διέταξε:
- «Γυμνώσου εντελώς και στάσου προσοχή!»
Φορούσα μια γκρίζα φόρμα γυμναστικής (χωρίς να φορώ εσώρουχα) και ένα ζευγάρι αθλητικά παπούτσια χωρίς κάλτσες και έτσι γδύθηκα πολύ γρήγορα. Τακτοποίησα τα ρούχα σε μια καρέκλα και στάθηκα προσοχή, όπως μου είχε πει. Ο πούτσος μου στεκόταν οριζόντιος, παράλληλα με το έδαφος. Μόλις το είδε η Μαρία, άφησε ένα κοροϊδευτικό γελάκι σαν χαχανητό, και η Αφέντρα μου χαμογελούσε πονηρά σαν να μου έλεγε «και που να ήξερες τι σε περιμένει…»
Η Αφέντρα μου δεν είχε ποτέ πρόβλημα με το να έχω στύση μπροστά της. Μάλιστα μερικές φορές με είχε τιμωρήσει αυστηρά όταν ο πούτσος μου δεν στεκόταν όρθιος. Μου είχε πει, ότι το καυλωμένο πέος μου έδειχνε τη διάθεσή μου για υποταγή και εξευτελισμό, και δεν είχε καθόλου άδικο σε αυτό. Ούτως η άλλως εκσπερμάτωνα μόνο με την άδεια της Αφέντρας μου και αυτό γινόταν αρκετά σπάνια, με αποτέλεσμα το καυλωμένο πέος μου να λειτουργεί συχνά σαν βασανιστήριο για μένα. Στο σπίτι την υπηρετούσα πάντα ολόγυμνος. Μόνο το να βλέπω την Αφέντρα μου με το σέξι ντύσιμό της, τα ψηλοτάκουνα παπούτσια της και το να δέχομαι την αυταρχική συμπεριφορά της ήταν αρκετό για να έχω -σχεδόν μόνιμη- στύση.
Κάποιες φίλες της Αφέντρας, συμμετείχαν κατά καιρούς στα «παιχνίδια μας» (όπως συνήθιζε να λέει η Αφέντρα μου) και με είχαν χρησιμοποιήσει κι αυτές σαν δούλο τους. Τη γιατρό όμως δεν την είχα ξανασυναντήσει και χωρίς να ξέρω γιατί, αισθανόμουν μεγάλη αμηχανία και ντροπή να στέκω γυμνός μπροστά της. Δεν ήξερα πόσο μεγάλη σχέση είχε με το σαδομαζοχισμό, αλλά για να την επιλέξει η Αφέντρα μου να μου τρυπήσει τις ρώγες και να με παρουσιάζει σαν σκλάβο, ολόγυμνο μπροστά της σήμαινε ότι ήταν μάλλον κι αυτή στο παιχνίδι. Η Μαρία τακτοποιούσε κάποια πράγματα πάνω στο γραφείο και έτσι δεν είδε τον κρίκο της τάπας ανάμεσα στα κωλομέρια μου. Η σκέψη και μόνο να τον προσέξει, με έκανε να κοκκινίσω από ντροπή.
Η Αφέντρα με μια απαλή κίνηση τράβηξε το πετσάκι του πούτσου μου προς τα πίσω ώστε να αποκαλυφθεί όλο το κεφαλάκι. Ήταν μια κίνηση που συνήθιζε να την κάνει και τη γέμιζε ικανοποίηση. Μετά πήγε και κάθισε κι εκείνη στο γραφείο και περιεργαζόταν τα κρικάκια που είχε βγάλει η Μαρία από ένα συρτάρι. Η Αφέντρα μου της έλεγε ότι θέλει να πιάσουν καλά στις ρώγες μου, γιατί θέλει να με τραβάει και να κρεμάει βάρη από αυτά. Στεκόμουν ακίνητος και φανταζόμουν τον πόνο που θα προκαλούσε κάτι τέτοιο. Όμως ήταν απόφαση της Αφέντρας μου και δεν μπορούσα -ούτε είχα το δικαίωμα άλλωστε- να φέρω την παραμικρή αντίρρηση.
- «Κάθισε σ’ αυτή την καρέκλα», μου είπε η Μαρία.
Πηγαίνοντας προς την καρέκλα, έγινε αυτό που φοβόμουν. Είδε τον κρίκο της τάπας που ήταν σφηνωμένος στα κωλομέρια μου.
- «Ώπα, τι είναι αυτό;» ρώτησε δήθεν με περιέργεια. «Για να το δω». Πριν προλάβω να αντιδράσω η Αφέντρα μου πρόσταξε:
- «Γονάτισε με το κεφάλι στο πάτωμα και τα χέρια πίσω από την πλάτη!»
Υπάκουσα αμέσως και παίρνοντας τη στάση που μου είχε υποδειχθεί ο κώλος μου ήταν πλέον σε κοινή θέα.
- «Χμμμ, ενδιαφέρον», είπε η Μαρία.
Και σκύβοντας έπιασε τον κρίκο, τον τράβηξε ελαφρά και τον ξανάφησε. Η τάπα ταλαντώθηκε μέσα στον κώλο μου και εγώ βόγκηξα ερεθισμένος. Το γέλιο της ακούστηκε γάργαρο και ευχαριστημένο.
- «Από πότε το φοράει αυτό;» ρώτησε με ενδιαφέρον..
- «Λίγο πριν φύγουμε από το σπίτι», απάντησε η Αφέντρα.
- «Και μέχρι πότε θα το κρατήσει;»
- «Δεν έχω αποφασίσει», είπε. «Θα δούμε, αν είναι καλό παιδί…» συμπλήρωσε και έσκασαν και οι δυο τους στα γέλια.
Στη συνέχεια η Αφέντρα μου, κλωτσώντας με, με το παπούτσι της, με διέταξε να σηκωθώ και να καθίσω στην καρέκλα.
- «Κάθεσαι άνετα;» με ρώτησε γελώντας ειρωνικά η Μαρία, δείχνοντας τον κρίκο που ακουμπούσε στο σκληρό ξύλο της καρέκλας.
Και έσπρωχνε την τάπα μου πιο βαθιά. Σκέφτηκα ότι αυτή η γυναίκα με είχε γνωρίσει πριν από μερικά λεπτά, αλλά βρήκε αμέσως τον τρόπο να με εξευτελίζει. Ο πούτσος μου τεντώθηκε πιο πολύ και τώρα σημάδευε το ταβάνι. Το είδαν και οι δυο τους και ξεκαρδίστηκαν και πάλι…
Ύστερα, έδεσαν τα πόδια μου στα πόδια της καρέκλας και τα χέρια μου πίσω από την πλάτη της.
- «Θα ήθελα να ερεθίσεις λίγο τις ρώγες του, ώστε να διευκολυνθώ στο τρύπημα», είπε η Μαρία.
Η Αφέντρα μου άρχισε να τρίβει και να τραβά ελαφρά την αριστερή μου ρώγα, που ήταν ήδη ερεθισμένη από το κρύο πάτωμα που ακουμπούσε πριν. Η Μαρία τη ρώτησε αν θα ήθελε να χρησιμοποιήσει κάποιο τοπικό αναισθητικό.
- «Όχι. Θέλω να τον βλέπω να βασανίζεται και να υποφέρει», της απάντησε ύστερα από σύντομη σκέψη.
Το ορθωμένο καυλί μου συσπάστηκε μόλις άκουσα την ψυχρή απάντησή της.
- «Πολύ καλά, εμένα δεν με ενοχλεί καθόλου», είπε γελώντας η γιατρός. «Λοιπόν τι λες, να αρχίσουμε;»
- «Ανυπομονώ», απάντησε, με ένα γελάκι που έσταζε φαρμάκι.
Στη συνέχεια, έβγαλε από την τσάντα της ένα φίμωτρο με μια λαστιχένια μπάλα για το στόμα και το έσφιξε γύρω από το κεφάλι μου.
Η Μαρία έσκυψε δίπλα μου, φέρνοντας το κεφάλι της στο ύψος του στήθους μου, τράβηξε με τα δάχτυλά της τη ρώγα μου και ακούμπησε το ειδικό εργαλείο για το piercing στη ρώγα μου. Στάθηκε για μια στιγμή και με κοίταξε, θέλοντας έτσι να παρατείνει την αγωνία μου. Στο πρόσωπό μου άρχισαν να κυλούν σταγόνες ιδρώτα. Η Αφέντρα μου έσκυψε κι εκείνη από την άλλη μεριά για να «παρακολουθήσει το θέαμα» όπως είπε ειρωνικά.
Η γιατρός με μια γρήγορη κίνηση έσπρωξε το εργαλείο τρυπώντας τη ρώγα μου και βγαίνοντας από την άλλη πλευρά. Δεν έτρεξε καθόλου αίμα, αλλά ο πόνος ήταν αφόρητος. Τα μουγκρητά μου πνίγονταν από το φίμωτρο, προκαλώντας ένα χαμόγελο ευχαρίστησης στο πρόσωπο της Αφέντρας μου. Η Μαρία πάλι, φαινόταν απασχολημένη σε αυτό που έκανε και ζήτησε από την Αφέντρα να της δώσει το κρικάκι. Στη συνέχεια το πέρασε στη ρώγα μου, βγάζοντας ταυτόχρονα το εργαλείο και προκαλώντας καινούρια κύματα πόνου. Αφού το ασφάλισε, το τράβηξε απαλά και το περιέστρεφε δεξιά-αριστερά γλιστρώντας το μέσα από την τρύπα που μόλις είχε δημιουργήσει, ελέγχοντας το αποτέλεσμα της δουλειάς της.
Έμεινα κοκαλωμένος στην καρέκλα, φοβούμενος ότι οποιαδήποτε κίνησή μου, μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά και πόνο στο στήθος μου. Αλλά από την άλλη ήμουν τόσο καλά δεμένος που, και να το ήθελα δεν μπορούσα να κουνηθώ ούτε εκατοστό.
Τη θέση της Μαρίας που έπαιζε με το κρικάκι, πήρε τώρα η Αφέντρα μου, περιεργαζόμενη το καινούριο της παιχνίδι και προκαλώντας μορφασμούς πόνου στο πρόσωπό μου.
- «Έλα ρε που πονάς… Άντρας σου λέει μετά», με ειρωνεύτηκε η Μαρία.
- «Έτσι κάνει πάντα, κλαψουρίζει σαν μικρό παιδί, αλλά μην ανησυχείς, αντέχει τον πόνο!», συμπλήρωσε χλευαστικά η Αφέντρα μου προκαλώντας πάλι το χάχανο της Μαρίας.
Οι δύο γυναίκες ευχαριστιόντουσαν και με το παραπάνω το βασανισμό μου.
Η Αφέντρα είχε σταματήσει να παίζει με τη ρώγα μου, και η αναπνοή μου άρχισε σιγά -σιγά να επανέρχεται στο κανονικό. Θέλοντας να κάνει ένα διάλειμμα, ξεκούμπωσε και έβγαλε το σακάκι της. Από μέσα φορούσε ένα κορμάκι χωρίς τιράντες που ανύψωνε και αναδείκνυε το πλούσιο μπούστο της. Η Μαρία την πλησίασε και άρχισε να χαϊδεύει απαλά το πάνω μέρος του στήθους της, σα να το θαυμάζει. Η αλήθεια είναι ότι η Αφέντρα μου έχει δυο μεγάλα, καταπληκτικά στήθη που κι εγώ κάθε φορά που τα βλέπω, είτε γυμνά, είτε να διαγράφονται από κάτω από κάποιο ρούχο, καυλώνω τρομερά.
- «Λοιπόν, τι λες, πάμε και για τη δεύτερη;» ρώτησε η Μαρία την Αφέντρα μου.
- «Πάμε», απάντησε όλο ενθουσιασμό.
Με κοίταξε για λίγο με το ψυχρό της βλέμμα και γυρνώντας πάλι στη Μαρία πρόσθεσε:
- «Θα ήθελα όμως τώρα να τον τρυπήσεις με πολύ πιο αργό ρυθμό από πριν. Θέλω το μαρτύριό του να διαρκέσει όσο το δυνατόν περισσότερο!»
- «Μα και βέβαια, σου χαλάω εγώ χατίρι;» απάντησε γελώντας η Μαρία.
Οι γυναίκες αυτές ήταν πραγματικές σαδίστριες. Μου φέρονταν σαν ανθρώπινο πειραματόζωο, έκαναν ότι ήθελαν στο κορμί μου, απολαμβάνοντας κάθε στιγμή του βασανισμού και της αγωνίας μου. Το πέος μου εντωμεταξύ, είχε φτάσει στο απόγειο της καύλας.
Η Αφέντρα άρχισε να μαλάζει τη δεξιά μου ρώγα που με τη σειρά της ερεθίστηκε και αυτή. Η Μαρία ετοίμασε πάλι το κρικάκι και το εργαλείο του piercing και το ακούμπησε πάνω στη ρώγα μου στο σημείο που ήθελε να τρυπήσει.
Ύστερα σήκωσε το βλέμμα της και με κοίταξε θέλοντας να μη χάσει ούτε στιγμή από το μαρτύριο μου. Άρχισε να πιέζει τη μυτερή άκρη του εργαλείου αργά-αργά στη ρώγα μου προκαλώντας μου τρομερό πόνο ενώ εγώ άρχισα να μουγκρίζω πάλι μέσα από το φίμωτρο. Ένα σαδιστικό χαμόγελο χαράχτηκε στο πρόσωπό της, ενώ την ίδια έκφραση είχε και η Αφέντρα μου. Καθώς το εργαλείο άρχισε να τρυπά το δέρμα μου ο πόνος κορυφώθηκε και έκλεισα τα μάτια μου. Άκουσα την Αφέντρα μου να την παροτρύνει:
- «Σιγά-σιγά, μην βιάζεσαι, ας το απολαύσουμε!»
Ο πόνος ήταν ανυπόφορος και είχα την εντύπωση πως μου έκαιγαν το στήθος με πυρωμένο μέταλλο. Άρχισα να δαγκώνω δυνατά τη λαστιχένια μπάλα που βρισκόταν μέσα στο στόμα μου, αλλά αυτό δεν βοήθησε και πολύ. Την στιγμή που το εργαλείο τρυπούσε την άλλη πλευρά και έβγαινε έξω, συνέβη κάτι που δεν το περίμενα…
Ο πούτσος μου συσπάστηκε μερικές φορές και ύστερα άρχισε να εκτοξεύει το καυτό σπέρμα του παντού. Η Αφέντρα μου με μια γρήγορη κίνηση παραμέρισε, αλλά μια-δυο σταγόνες πρόλαβαν και έπεσαν στις μπότες της Μαρίας, που παρακολουθούσε έκπληκτη.
Μόλις συνήλθα λίγο από τον οργασμό, είδα το πρόσωπο της Αφέντρας μου να έχει γίνει κατακόκκινο από το θυμό. Μου άστραψε δύο δυνατά χαστούκια, ένα με την καλή του χεριού της και ένα με την ανάποδη. Το κεφάλι μου άρχισε να βουίζει. Η Μαρία εντωμεταξύ είχε περάσει και το δεύτερο κρικάκι και το είχε ασφαλίσει. Ο πόνος ήταν αρκετά πιο δυνατός από πριν, αφού η καύλα μου είχε περάσει.
- «Ποιος σου έδωσε την άδεια να χύσεις δούλε; Σου έδωσα εγώ τέτοια άδεια;» ξέσπασε η Αφέντρα μου. «Θα τιμωρηθείς πολύ σκληρά γι’ αυτό!»
Μέσα στο θυμό της έσκυψε προς το μέρος μου για να μου τραβήξει ταυτόχρονα τα δύο κρικάκια, αλλά η Μαρία τη σταμάτησε.
- «Καλύτερα όχι ακόμα, είναι πολύ νωρίς», είπε.
Κατάλαβα, ότι με την κίνηση της αυτή απότρεψε την Αφέντρα να κάνει μόνιμη ζημιά στις ρώγες μου, που μόλις είχαν τρυπηθεί. Η Αφέντρα μου το κατάλαβε κι αυτή και τραβήχτηκε πίσω ενώ ο θυμός της είχε αρχίσει να καταλαγιάζει.
- «Απ’ ότι φαντάζομαι η τάπα δεν θα βγει απόψε από τον κώλο του», είπε στην Αφέντρα η Μαρία ξαναβρίσκοντας το «χιούμορ» της.
- «Να είσαι σίγουρη ότι θα μείνει εκεί μέχρι τη δευτέρα παρουσία», είπε και έσκασαν και οι δυο τους στα γέλια.
Άρχισαν να με λύνουν από την καρέκλα καθώς η διαδικασία του τρυπήματος είχε τελειώσει και με διέταξαν να σταθώ προσοχή. Το πέος μου ήταν για πρώτη φορά χαλαρό και ζαρωμένο μπροστά στις δύο γυναίκες. Τότε η Μαρία πρόσεξε τις σταγόνες του σπέρματός μου που έχε πέσει στις μπότες της. Δεν φάνηκε να θυμώνει, μάλλον γιατί κατάλαβε ότι η τιμωρία μου ήταν εξασφαλισμένη. Η ειρωνεία πάντως ούτε και τώρα έλειψε από τα λόγια της:
- «Ωπ, κοίτα τι έκανε εδώ ο δικός σου», είπε στην Αφέντρα μου.
Η Αφέντρα το είδε κι εκείνη. Αμέσως με διέταξε:
- «Σκλάβε, πέσε στα γόνατα και καθάρισε τις μπότες της!»
Ήξερα πολύ καλά πως εννοούσε η Αφέντρα το «καθάρισε». Πάντα μετά την εκσπερμάτωση με έβαζε να γλύφω και να καταπίνω τα ίδια μου τα χύσια, όπου κι αν ήταν αυτά -συνήθως στα πόδια της ή στο πάτωμα. Ήταν άλλος ένας τρόπος να με εξευτελίζει και μια διαδικασία αρκετά δυσάρεστη για μένα, αφού αμέσως μετά το χύσιμο κάθε σεξουαλική διέγερση είχε εξαφανιστεί. Χωρίς να διστάσω όμως έπεσα στα γόνατα και η Αφέντρα μου έβγαλε το φίμωτρο. Άρχισα να γλύφω το ζεστό ακόμα σπέρμα μου από τις μπότες της Μαρίας. Εκείνη ξεκίνησε να χτυπά απαλά τη μύτη της μπότας της πάνω-κάτω στο πάτωμα, σαν να ήθελε να δείξει την ανυπομονησία της.
Η ταπείνωσή μου έχε φτάσει στο μέγιστο σημείο της. Είχα γίνει κατακόκκινος ενώ η μυρωδιά από το δέρμα της μπότας που καθάριζα, άρχισε να κάνει το πέος μου σιγά-σιγά να μεγαλώνει πάλι. Η Μαρία το πρόσεξε και γέλασε δυνατά, χλευάζοντάς με. Έγλυφα για αρκετή ώρα, προσπαθώντας να τα καθαρίσω τέλεια.
- «Και τα υπόλοιπα σκλάβε», πρόσταξε η Αφέντρα μου, δείχνοντας το πάτωμα με τη μύτη του παπουτσιού της.
Στα τέσσερα όπως ήμουν άρχισα να γλύφω και να ρουφώ τα χύσια μου από το πάτωμα. Αυτό μάλλον δεν ήταν αρκετό για την Αφέντρα μου και κάνοντας ένα βήμα μπροστά, ακούμπησε το πέδιλό της σε μια λιμνούλα από σπέρμα που δεν είχα προλάβει να γλύψω ακόμα και την ανακάτεψε ελαφρά. Τώρα έπρεπε να γλύψω και το σπέρμα από τη σόλα του παπουτσιού της. Σήκωσε ελαφρά το μπροστινό μέρος στηριζόμενη στο δωδεκάποντο τακούνι της και εγώ κόλλησα τα χείλη μου στη σόλα της.
Η Μαρία εντωμεταξύ άρχισε να παίζει με τον κρίκο της τάπας που προεξείχε από τον τώρα τουρλωμένο κώλο μου τραβώντας τον ελαφρά και περιστρέφοντάς τον. Στη συνέχεια έπιασε τον ημίσκληρο πούτσο μου και τον τράβηξε δυο-τρεις φορές, αλλά πριν αρχίσω να νιώθω ηδονή σταμάτησε.
Όταν τελείωσα εντελώς το καθάρισμα κάθισα γονατιστός πλάι στα πόδια της Αφέντρας μου με το κεφάλι σκυμμένο. Είχα γλύψει σχολαστικά όλο το σπέρμα μου από το πάτωμα, τα πέδιλα της Αφέντρας ακόμα και μερικές σταγόνες που είχαν πέσει στο πόδι της καρέκλας. Στο παρελθόν η Αφέντρα μου με είχε τιμωρήσει με ένα ανελέητο μαστίγωμα, όταν κάποια φορά, γλύφοντας τα χύσια μου, μου είχαν ξεφύγει μερικά. Τώρα που είχα εκσπερματώσει χωρίς να το θέλω -και το σημαντικότερο- χωρίς την άδεια της Αφέντρας, η θέση μου ήταν πολύ δύσκολη και δεν ήθελα να ρισκάρω μια επιπλέον τιμωρία.
Ήδη, η τάπα δεν θα έβγαινε από τον κώλο μου απόψε, αλλά ήμουν σίγουρος ότι η Αφέντρα μου επιφύλασσε και άλλες τιμωρίες για την ανυπακοή μου όταν θα γυρίζαμε σπίτι. Ήταν άνθρωπος που δεν ξεχνούσε τέτοια πράγματα. Την άκουσα με τρόμο να ρωτά τη γιατρό:
- «Μήπως θέλεις να γλύψει και όλο το υπόλοιπο πάτωμα;»
- «Όχι, δεν πειράζει», απάντησε προς μεγάλη μου ανακούφιση η Μαρία. «Έχω όμως κάτι άλλο για αυτόν…»
Την είδα να παίρνει ένα ποτήρι από τη βιβλιοθήκη και παραμερίζοντας την ιατρική της μπλούζα να το βάζει ανάμεσα στα πόδια της. Είχε γυρισμένη την πλάτη της προς τα μένα και καθώς έσκυψε ελαφρά, διαγράφτηκαν στην ιατρική της μπλούζα, τα δύο υπέροχα οπίσθιά της. Ακούστηκε ο ήχος του υγρού που έτρεχε μέσα στο ποτήρι. Μόλις τελείωσε γύρισε και μου το προσέφερε με ένα σαδιστικό χαμόγελο ζωγραφισμένο στο πρόσωπό της.
Το βλέμμα μου πάγωσε...
Κατά καιρούς η Αφέντρα μου έχει εκφράσει την ανησυχία της μήπως τα ούρα της που έπινα σχεδόν καθημερινά μου δημιουργούσαν προβλήματα στο πεπτικό μου σύστημα. Τώρα όμως, βλέποντας μια γιατρό να με προτρέπει να πιω τα κάτουρά της φαντάζομαι ότι θα της έφυγαν όποιες αμφιβολίες είχε για αυτό. Μέχρι εκείνη τη μέρα δεν είχα πιει άλλα ούρα εκτός από τα δικά της και γύρισα το κεφάλι μου προς το μέρος της περιμένοντας την έγκρισή της. Εκείνη στάθηκε σιωπηλή σαν να το σκεφτόταν και μέσα μου έλπισα ότι θα το απέφευγα.
- «Πιες τα μονορούφι!» διέταξε με το αυστηρό της ύφος.
Πήρα το ποτήρι από τα χέρια της Μαρίας και το ήπια με τρεις-τέσσερις μεγάλες γουλιές. Το κάτουρό της ήταν πηχτό και ζεστό και ήξερα ότι θα περνούσαν πολλές ώρες μέχρι η Αφέντρα μου να μου επιτρέψει να πιω κάτι άλλο. Το συνήθιζε να με αφήνει να έχω πολύ ώρα τη γεύση των ούρων στο στόμα μου.
- «Ξεδίψασες μικρούλη μου;» ρώτησε η Αφέντρα πιάνοντας με το δάχτυλο της το πηγούνι μου και σηκώνοντάς το κεφάλι μου λίγο πιο ψηλά.
Έγνεψα ντροπιασμένος καταφατικά, ενώ οι βασανίστριές μου ξεσπούσαν σε νέα γέλια.
Η Αφέντρα με διέταξε να ντυθώ. Η Μαρία της επισήμανε να μη ζορίσει τις ρώγες μου για τρεις με τέσσερις μέρες, για να πιάσουν καλά τα κρικάκια.
- «Εντάξει», απάντησε με απογοήτευση. «Θα προσπαθήσω να κάνω υπομονή λίγες μέρες και θα φροντίσω να ξεσπάσω το μαστίγιο μου πάνω του, όσο καιρό δεν θα μπορώ να παίξω με τα κρικάκια. Έκανες πάντως πολύ καλή δουλειά», είπε, περνώντας το χέρι της πάνω στη μπλούζα μου όπου διαγράφονταν κάτω από το ύφασμα τα νέα μου αποκτήματα…
Οι δυο γυναίκες φιλήθηκαν και πάλι στο στόμα, αυτή τη φορά σε ένα μεγαλύτερης διάρκειας φιλί, και η Αφέντρα μου προσκάλεσε τη γιατρό όποτε θέλει να έρθει να «παίξουμε» όπως είπε με ένα βλέμμα γεμάτο υπονοούμενα.
- «Και βέβαια θα έρθω», απάντησε εκείνη χαμογελώντας και γυρίζοντας προς τα μένα, συμπλήρωσε: «Τώρα που γνωριστήκαμε…» και μου έδωσε ένα ελαφρύ σκαμπιλάκι στον πισινό, κάνοντας την τάπα να χωθεί λίγο πιο βαθιά.
Στο πρόσωπό μου σχηματίστηκε μια έκφραση πόνου, προκαλώντας άλλη μια φορά το χλευαστικό γέλιο της Αφέντρας μου.
- «Σκλάβε, ευχαρίστησε τη γιατρό για τη δουλειά που έκανε», με διέταξε.
Ήξερα τι περίμενε από μένα. Έπεσα αμέσως στα γόνατα και άρχισα να φιλάω με πάθος τις μπότες της Μαρίας. Καινούρια χαχανητά ξεπήδησαν από τα στόματά τους.
Ύστερα από λίγη ώρα με διέταξε να σηκωθώ και αφού καληνύχτισε τη φίλη της, πήρε το σακάκι της, βγήκαμε από το ιατρείο και πήραμε το ταξί του γυρισμού.
(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.