Μια καυτή φωτογράφιση

Το προτελευταίο Σάββατο του Ιουλίου, με βρήκε με ένα σακίδιο στην πλάτη να κατευθύνομαι στο Ελ. Βενιζέλος για να προλάβω μια πτήση με προορισμό την αγαπημένη πόλη του Βορρά, Θεσσαλονίκη. Πέταγα στις 09:05, οπότε υπολόγιζα ότι στις 11:00 θα έπινα τον καφέ μου με θέα θάλασσα.

Μόλις το αεροπλάνο απογειώθηκε ένιωσα ένα άγχος ξαφνικά. Αν τελικά δεν με άφηνε να τον φωτογραφίσω Και εδώ πρέπει να σας εξηγήσω τι πήγαινα η θεοπάλαβη να κάνω στη Θεσσαλονίκη.

Όλα ξεκίνησαν σχεδόν σαν αστείο. Ένα μέλος του σάιτ έβαλε το… μέλος του φωτογραφία και ζήτησε τις κριτικές μας. Πλάκα είχε. Ήταν από τις πρώτες φορές που έμπαινα να σχολιάσω φωτογραφίες τέτοιου θέματος, αν και επιμελώς σχολίαζα… περιφερειακά το θέμα. Ο περήφανος ιδιοκτήτης και μέλος μας προκαλούσε, εμείς τον προκαλούσαμε να βάλει κι άλλες. Τώρα ας μην πω περισσότερα.. Άλλωστε συμφώνησε να γράψω την ιστορία μας, αλλά του υποσχέθηκα ότι εξαρτάται από τον ίδιο, αν θελήσει να αποκαλύψει ποιος είναι. Ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα.

Αρχίσαμε λοιπόν, να μιλάμε μέσα από προσωπικά μηνύματα αρχικά και μετά από το τσατ. Τρομερός τυπάκος. Ευγενικός, με χιούμορ, φοβερή αυτοπεποίθηση. Μου άρεσε γενικά. Όλη η συζήτηση ξεκίνησε, πρέπει να σας πω, μετά από δική μου πρόταση, να τον φωτογραφίσω, εεεε… γυμνό. Μη βαράτε καλέ. Μου αρέσει να βγάζω φωτογραφίες. Δεν έχετε δει τις φωτογραφίες μου; Και πάντα ήθελα να φωτογραφίσω πειραματικά γυμνό, αλλά δεν είχα καταφέρει να πείσω κανέναν φίλο μου ή φίλη μου, να γδυθεί.

Το κουκλί, λοιπόν, (έτσι θα τον λέω από δω και μπρός!) αντιμετώπιζε ακομπλάριστα το σώμα του και ήταν αρκετά θετικός στην ιδέα να τον φωτογραφίσω. Σας μιλάω ειλικρινά, ότι μόνο αυτό ήθελα. Να του βγάλω φωτογραφίες. Παντρεμένος - σχεδόν- άνθρωπος και εγώ κορίτσι με γαλλικά και πιάνο, δεν κάνω αταξίες με παντρεμένους ανθρώπους.

Μετά από συζητήσεις, επί συζητήσεων, για το πως και που και κυρίως πότε, καταφέραμε να καταλήξουμε κάπου. Εδώ να σας πω, ότι στις συζητήσεις, έπαιζε και λίγο σεξουαλικό παιχνίδι, αλλά εγώ δεν το είχα πάρει στα σοβαρά. Πίστευα όμως ότι θα βοηθούσε στο να υπάρχει άνεση όταν συναντηθούμε, άλλωστε θα έπρεπε να γδυθεί μπροστά μου και δεν είμαι και επαγγελματίας φωτογράφος για να μην κομπλάρει, οπότε έπρεπε να με νιώθει οικεία.

Κάναμε πολύ πλάκα όμως γενικά και οι συζητήσεις μας ήταν ενδιαφέρουσες. Με τσίτωνε λιγάκι και με εκνεύριζε μερικές φορές αλλά επειδή ο σκοπός μου ήταν να βγάλω φωτογραφίες, υποχωρούσα! Σατανικό ε;

Καταλήξαμε λοιπόν με το κουκλί, η συνάντηση να γίνει σε ουδέτερο έδαφος, σε μια τρίτη πόλη, εγώ Αθήνα, αυτός εκτός Αθηνών και να είναι ένα Σαββατοκύριακο, στο χαλαρό. Να συναντηθούμε Σάββατο και μέχρι Κυριακή απόγευμα. Δεν μπορεί, κάποια στιγμή θα τις βγάζαμε τις φωτογραφίες. Η ευκαιρία δόθηκε όταν με ειδοποίησε ότι θα πήγαινε Θεσσαλονίκη το προτελευταίο Σαββατοκύριακο του Ιουλίου για δουλειές. Ετοίμασα τις φωτογραφικές μου μηχανές, ένα σακίδιο με δυο - τρία ρούχα, έκλεισα στο ίδιο ξενοδοχείο δωμάτιο και έτσι βρέθηκα μέσα στο αεροπλάνο..

Μόλις το αεροπλάνο προσγειώθηκε, τον πήρα τηλέφωνο και με εξέπληξε ευχάριστα λέγοντας μου ότι είναι ήδη στο αεροδρόμιο και με περιμένει. Βγαίνοντας με το σακίδιο στην πλάτη, τον αναγνώρισα αμέσως. Τον πλησίασα και πριν προλάβω να μιλήσω τον ακούω να λέει:

-    “Kiss me!”

-    «Καλημέρα, κουκλί!», του απάντησα γελώντας και του έσκασα ένα φιλί στο μάγουλο.

Πήρε το σάκο μου και με κατεύθυνε προς το αυτοκίνητο που όπως μου εξήγησε είχε νοικιάσει από την προηγουμένη. Με ρώτησε ευγενικά, αν θέλω να πάμε ξενοδοχείο, να τακτοποιηθώ η να πάμε για καφεδάκι. Επέλεξα το δεύτερο, μια και από το πρωί δεν είχα ακόμα πιει καφέ. Η συζήτηση ήταν χαλαρή, για τη δουλειά του και τον… καιρό (!!) σαν να είχαμε κάνει μια σιωπηλή συμφωνία για να αποφύγουμε τα επίμαχα θέματα, μέχρι να κάτσουμε. Σε ερώτηση μου που πάμε, απάντησε «Αρετσού» και λέω εγώ το θεϊκό:

-    «Καφετέρια είναι αυτό;»

Και εισπράττω ένα τρελό γέλιο από πλευράς του.

-    «Όχι!», βάλθηκε να μου εξηγεί. «Περιοχή, κοντά στην Καλαμαριά».

-    «Οκ!», απάντησα νιώθοντας σαν ούφο. «Δεν γίνεται να πάμε, θάλασσα μεριά;», τον ρώτησα.

Και έτσι βρεθήκαμε παραλία Θεσσαλονίκης, κοντά στην πλατεία Αριστοτέλους, που ήταν και το ξενοδοχείο. Πίναμε τα καφεδάκια μας και παραδόξως η ατμόσφαιρα ήταν άνετη και φιλική. Η κουβέντα γενική και ευχάριστη. Ωραίος τύπος το κουκλί! Ευχάριστος συζητητής και χαμογελαστός -μου αρέσουν οι χαμογελαστοί άνθρωποι, πειράζει; Κάποια στιγμή η κουβέντα ήρθα και στο επίμαχο θέμα της φωτογράφισης.

-    «Λοιπόν, σε έχω πείσει τελικά να γδυθείς ή όχι;», τον ρώτησα ψιλο-κοκκινίζοντας.

-    «Ναι, βρε, μανάρι!», ήρθε η απάντηση του.

-    «Για πες μου… Πώς το σκέφτεσαι;», με ρώτησε.

Και εκεί ειλικρινά δεν ήξερα τι να απαντήσω.

-    «Εεε… υποθέτω, στο δωμάτιο. Όχι πολύ αργά, να έχουμε καλό φυσικό φως…», άρχισα να λέω.

Νομίζω ότι εκεί περίπου ήταν και η πρώτη φορά που κόμπλαρα στη συζήτηση.

-    «Ξέρεις…», συνέχισα. «Δεν το έχω πολύ-φανταστεί. Το μόνο που ξέρω είναι ότι με ενδιαφέρει να πειραματιστώ με ένα γυμνό ή έστω ημίγυμνο σώμα».

-    «Χα!», απάντησε. «Δηλαδή ο σκοπός σου δεν είναι να με γδύσεις τελείως και να με εκμεταλλευτείς;», ψιλοδιασκεδάζοντας.

Με είδε που κόλλησα και γέλασε.

-    «Έλα μανάρι, μην κολλάς…», είπε.

-    «Έεεε… όχι!» είπα. «Εγώ φωτογραφίες θέλω να σε βγάλω. Άλλωστε δεν νομίζω ότι είμαι ο τύπος σου…», του είπα.

Είχα δει στο μεταξύ ποιες κοπέλες ζαχάρωνε, όση ώρα πίναμε καφέ!

-    «Μη βάζεις στο στόμα μου πράγματα που δεν είπα!», μου πέταξε πονηρά και μου έκλεισε το μάτι.

-    «Θέλεις να πάμε στο ξενοδοχείο να τακτοποιηθείς και να βγούμε για φαγητό;», συνέχισε.

Συμφώνησα. Πήγαμε στο Ηλέκτρα Παλλάς και πολύ ευγενικά πήρε πάλι το σάκο μου και πλησιάσαμε τη ρεσεψιόν. Μου είπε πάλι, ότι η προσφορά του ισχύει, να μείνω στο δωμάτιο μαζί του και να μην πληρώσω δωμάτιο. Τον ευχαρίστησα, ακόμα μια φορά, μια και μου το είχε προτείνει και όταν κανονίζαμε τη συνάντηση, αλλά η απόφαση μου δεν άλλαξε. Μου δώσανε το κλειδί του δωματίου και πήγαμε στο ασανσέρ. Ο ίδιος ήταν έναν όροφο πιο κάτω. Πήγαμε μαζί στο δωμάτιο μου και την ώρα που πήγα να ανοίξω την πόρτα ετοιμάστηκε να φύγει.

-    «Πού πας;», τον ρώτησα. «Μη μου πεις ότι θες να φρεσκάρεις το μακιγιάζ σου, πριν βγούμε;», του είπα γελώντας.

-    «Έλα, μην κοροϊδεύεις…», είπε «Απλά ήθελα να σε αφήσω να τακτοποιηθείς με την ησυχία σου…», συνέχισε.

-    «Έλα μέσα!», του είπα ανοίγοντας την πόρτα. «Δεν έχω πολλά πράγματα να τακτοποιήσω…», συνέχισα.

Μπήκαμε μέσα. Άφησα το σάκο στο κρεβάτι, που ήταν διπλό. Γύρισα και τον κοίταξα.

-    «Έλα βρε, μη φοβάσαι. Δεν θα σε γδύσω ακόμα!», του είπα γελώντας.

-    «Αααα… καλά!», είπε και προχώρησε προς το σαλόνι.

Άνοιξα το σάκο, τακτοποίησα βιαστικά τα δυο - τρία ρούχα που είχα πάρει, έβγαλα από μέσα την τσάντα με τις φωτογραφικές μηχανές και την πήγα στο τραπέζι. Τον κοίταξα που κοίταζε έξω από το παράθυρο. Ήταν ανησυχητικά σιωπηλός. Πήγα κοντά του.

-    «Τι έπαθες;», τον ρώτησα.

Γύρισε και με κοίταξε.

-    «Εεεεε… Τώρα κόμπλαρα εγώ…», μου είπε.

-    «Γιατί;», τον ρώτησα.

-    «Επειδή, σκέφτομαι ότι ξαφνικά έγινε πιο αληθινό. Γιατί έκλεισες σουίτα;», με ρώτησε.

-    «Μα για να έχουμε άνεση κινήσεων!», του απάντησα. «Σε ενόχλησε η σουίτα;», συνέχισα.

-    «Δεν ξέρω…», απάντησε.

Τράβηξα μια καρέκλα από το τραπέζι, που είχε και του ζήτησα να κάτσει. Έβγαλα τη φωτογραφική μηχανή και άρχισα να τον τραβάω φωτογραφίες, εκεί, ντυμένο με ένα τζινάκι, πουκαμισάκι άσπρο, τα γυαλιά ηλίου στο κεφάλι και ένα απίστευτα αμήχανο χαμόγελο. Του ζήτησα να χαλαρώσει και συνέχισα να τον τραβάω. Του έλεγα βλακειούλες και σε λίγο έβαλε τα γέλια.. Του έβγαλα κι άλλες τότε. Το κουκλί είχε και φοβερή φωτογένεια. Σταμάτησα μετά από λίγο.

-    «Πάμε τώρα να σε ταΐσω για να παίξουμε μετά με την ησυχία μας!», του είπα.

Έβαλε πάλι τα γέλια και σηκώθηκε. Πήγαμε σε ένα όμορφο ταβερνάκι για φαγητό και η συζήτηση ήταν πολύ άνετη. Αφού τσακωθήκαμε όταν ήρθε ο λογαριασμός, δεν με άφηνε με τίποτα να πληρώσω, ούτε καν το μερίδιο μου. Πλήρωσε και κατευθυνθήκαμε προς το ξενοδοχείο. Η ώρα κόντευε 15:00. Τον ρώτησα αν έχει διάθεση να έρθει στο δωμάτιο μου. Απάντησε ναι.

Παραγγείλαμε καφεδάκια στο δωμάτιο και με ρώτησε αν θα μπορούσε να περιεργαστεί το χώρο. Αφού έκανε μια βόλτα και έβγαλε ένα επιφώνημα θαυμασμού όταν μπήκε στο μπάνιο, ήρθε και κάθισε δίπλα μου στον καναπέ. Εκείνη την ώρα ήρθε και το ρουμ σέρβις και του ζήτησα να ανοίξει, μια και εγώ δεν ένιωθα ότι μπορούσα να κουνηθώ. Εκεί η συζήτηση άρχισε να ξεφεύγει… λίγο.

-    «Μανάρι, θα με γδύσεις τώρα;», με ρώτησε κι εγώ έμεινα άφωνη.

-    «Εεε… δε σε έχει μάθει η μαμά σου να γδύνεσαι μόνος σου;», του είπα ψιλογελώντας.

-    «Ναι, αλλά δεν έχει πλάκα έτσι…», μου είπε.

Δεν ξέρω αν έφταιγε το κρασάκι που είχαμε κοπανήσει τρώγοντας, πάντως τον έβλεπα πολύ πιο αποφασισμένο και χαλαρό από μένα ξαφνικά. «Δεν θέλεις να με γδύσεις;» άλλαξε την ερώτηση και με κοίταξε πονηρά. Κοκκίνισα, πετάχτηκα όρθια και πήγα να πάρω, τη φωτογραφική μηχανή.

Γυρνώντας προς το μέρος του, κόλλησα. Ήταν κουκλί, ο άτιμος και το ήξερε. Χαλαρός στον καναπέ, τα πόδια τεντωμένα στο τραπεζάκι μπροστά και ένα χαμόγελο, ωωω Θεοί, τι χαμόγελο ήταν αυτό; Πήγα προς το μέρος του και ένιωθα σαν το έντομο που πάει με φόρα στον ιστό της αράχνης. Άνοιξα τη μηχανή και άρχισα να τον τραβάω, φωτογραφίες. Το απολάμβανε και μετά από λίγο χαλάρωσα κι εγώ.

-    «Λοιπόν, πότε θα με γδύσεις;», μου είπε ξαφνικά και κοκκίνισα ολόκληρη.

Γιατί να σας την πω την αμαρτία μου, από την ώρα που τον είδα, σκεφτόμουνα να τον γδύνω, να τον φωτογραφίζω και να του κάνω κι άλλα πράγματα που δεν θα έπρεπε να θέλω να του κάνω..

-    «Μου αρέσεις εκεί στον καναπέ!», είπα. «Αλλά δεν ξέρω αν είναι φρόνιμο να πλησιάσω…», συνέχισα.

-    «Έλα, μικρή μου, kiss me!», είπε γελώντας. «Πρέπει να με γδύσεις για να με φωτογραφίσεις, έτσι δεν είναι;», συνέχισε.

-    «Οκ. Αλλά θα σηκωθείς από τον καναπέ!»

Και πριν προλάβω να τελειώσω την πρόταση μου είχε ήδη σηκωθεί.

-    «Πού με θέλεις, μωράκι;», ρώτησε.

Κι εγώ αμέσως, τον φαντάστηκα να με παίρνει στα τέσσερα, πάνω στο τεραστίων διαστάσεων κρεβάτι που είχε η σουίτα και κοκκίνισα. Ξεροβήχοντας, του είπα στο τραπέζι. Ακούμπησε τα οπίσθια του στο τραπέζι (παρεμπιπτόντως τα οπίσθια του ακόμα και κάτω από το τζιν, δείχνανε, θεϊκά! Σας το είπα αυτό κυρίες μου;) και χαλαρά με παρατηρούσε. Δεν ήξερα ποιος είχε το πάνω χέρι. Ένιωθα ότι και οι δυο είχαμε χάσει την μπάλα σε κάποια σημεία. Τον πλησίασα με τη μηχανή κρεμασμένη στο λαιμό και αρκετά αμήχανη.

-    «Αν σε γδύσω εγώ, πώς θα τραβάω φωτογραφίες;», του είπα.

-    «Πρώτα θα με γδύσεις και μετά θα με φωτογραφίσεις!», είπε και η φωνή του ήταν λίγο πιο βραχνή από πριν.

-    «Μα θέλω να σου βγάζω φωτογραφίες κι όσο θα γδύνεσαι…», συνέχισα.

-    «Καλά, κάνε μια υποχώρηση κι εσύ…», είπε. «Βγάλε μου το πουκάμισο, έστω και βλέπουμε…»

Τον πλησίασα κι άλλο. Ένιωθα περίεργα. Αμήχανη αλλά και ευχάριστα αναστατωμένη. Η μηχανή ανάμεσα μας, μας θύμιζε ότι απλά θα βγάζαμε φωτογραφίες. Άπλωσα τα χέρια μου στο πρώτο κουμπί του πουκαμίσου του. Προσπαθούσα να το ανοίξω, χωρίς να τον αγγίζω πολύ, αλλά τα νύχια μου δεν βοήθαγαν. Έπιασε το ένα μου χέρι με το δικό του και το πίεσε πάνω του. Η ανάσα μου βάρυνε, το ίδιο και η δική του. Κοιταζόμασταν στα μάτια, ήμασταν κοντά. Τράβηξα τα χέρια μου και ξερόβηξα.

Γέλασε. Με κοίταγε και άρχισε να ξεκουμπώνει τα κουμπιά του πουκαμίσου του. Το βλέμμα μου είχε καρφωθεί στο σώμα που άρχισε να φαίνεται. Κορμός, άτριχος, γυμνασμένος. Τα χέρια του τράβηξαν το πουκάμισο έξω από το παντελόνι. Τα μάτια μου καρφώθηκαν στα δικά του. Είχε ξεκουμπώσει το πουκάμισο και ήταν ανοιχτό τελείως.

-    «Δεν θα βγάλεις φωτογραφίες;», με ρώτησε.

Το στόμα μου είχε στεγνώσει. Όλη η φάση ήταν ιδιαίτερα ερωτική. Ένιωθα ταραγμένη. Τα χέρια μου έτρεμαν όταν έπιασα τη μηχανή. Άρχισα να βγάζω φωτογραφίες. Τον ρώτησα με πολύ βραχνή φωνή, αν είχε φορέσει εσώρουχο μέσα από το τζιν, μια και σε καμιά κουβέντα μου είχε πει ότι του αρέσει να κυκλοφορεί χωρίς εσώρουχο.

-    «Αυτό θα πρέπει να το διαπιστώσεις μόνη σου…», είπε.

Και τώρα ήταν και η δική του φωνή βραχνή. Ακουμπούσε στο τραπέζι με φοβερή άνεση. Το απολάμβανε. Το ίδιο κι εγώ. Ήξερα πια, ότι δεν θα μέναμε στις φωτογραφίες μόνο. Έβαλε το χέρι στο παντελόνι, σαν να πήγαινε να το ξεκουμπώσει. Κράτησα την ανάσα μου και έβγαλα ακόμα μια φωτογραφία.

-    «Βγάλε το πουκάμισο σε παρακαλώ…», του είπα.

Το έκανε. Του τράβηξα ακόμα δυο φωτογραφίες.

-    «Ξέρεις, μου αρέσει που είσαι τόσο άνετος με το σώμα σου!», του είπα.

Και συνέχισα να βγάζω φωτογραφίες. Από το πλάι, από πίσω, από μπροστά.

-    «Δεν θα με ξεκουμπώσεις;», με ρώτησε.

Τον πλησίασα πάλι. Τέντωσα το χέρι μου, πλησίαζα τη ζώνη, ένιωσα το στήθος μου να φουσκώνει, τις ρώγες μου να σκληραίνουν. Το βλέμμα του καρφώθηκε εκεί. Το κατάλαβε. Έπιασα με τα δυο μου χέρια τη ζώνη του και την ξεκούμπωσα. Την τράβηξα αργά και την έβγαλα. Οι ανάσες μας ακούγονταν, πια. Έβλεπα το τζιν του να φουσκώνει. Κοκκίνισα. Γέλασε.

-    «Είσαι όμορφη, όταν κοκκινίζεις!», είπε.

Τα χέρια μου είχαν κοκαλώσει, λίγο πριν ακουμπήσουν το κουμπί του τζιν του.

-    «Έλα…» είπε βραχνά.

Το δέρμα του έδειχνε απαλό και προκλητικό. Δεν ήταν ιδιαίτερα μαυρισμένος και μου άρεσε. Τα χέρια μου έπιασαν το κούμπωμα. Πήρε μια βαθιά ανάσα. Ένιωσα το δέρμα του να ανατριχιάζει και το φούσκωμα το παντελόνι έγινε πιο έντονο.

-    «Θέλω να σε φιλήσω…», είπε. “Kiss me! Kiss me!” συνέχισε αλλά το γέλιο του βγήκε βραχνό.

Έσκυψα το κεφάλι μου, αλλά η μηχανή ανάμεσα μας, το έκανε ανέφικτο. Γέλασα αμήχανα. Έκανα να απομακρυνθώ, έπιασε τη μηχανή και την έκανε στο πλάι με το ένα του χέρι και ταυτόχρονα με τράβαγε προς το μέρος του. Ένιωσα πρώτα την ανάσα του στα χείλια μου και μετά τη γλώσσα του να παίζει μαζί τους. Το φιλί του ήταν απαλό, τρυφερό, ανίχνευε… και μου άρεσε. Έγινε λίγο πιο επιθετικός, όταν ένιωσε την ανταπόκριση μου. Και τότε το είπε:

-    «Ξέρεις, από τότε που μου έστειλες φωτογραφία το μουνάκι σου, υγρό και καυλωμένο, θέλω να στο γλείψω».

Εκεί κοκκίνισα ολόκληρη, αφού είχα απωθήσει στο βάθος του μυαλού μου ότι του είχα στείλει «ιδιαίτερες» φωτογραφίες μου. Μόνο δυο άτομα από το σάιτ, μπορούσαν να το ισχυριστούν αυτό. Ότι με «είχαν» δει. Τραβήχτηκα κατακόκκινη. Τα μάτια του γυάλιζαν. Έπιασα τη μηχανή και άρχισα να τον φωτογραφίζω με μανία. Γέλασε αμήχανα.

-    «Ξεκούμπωσε το κουμπί σου…», του είπα επιτακτικά και τον είδα να το κάνει. «Και το επόμενο…», του είπα πιο βραχνά.

Ήταν φανερό ότι δεν φόραγε εσώρουχο. Του ζήτησα να πάει στον καναπέ. Έβγαλε τα γυαλιά ηλίου από το κεφάλι του και το ρολόι του και τα άφησε στο τραπέζι. Πλησίασε τον καναπέ, υπάκουα. Είχα αρχίσει να χάνω το παιχνίδι. Το ήξερα. Το μόνο που έκανα εδώ και ώρα ήταν να μας φαντασιώνομαι σε διάφορες στάσεις και ούτε κοίταγα τι φωτογραφίες έβγαζα. Μέχρι να πάει στον καναπέ, είχε βγάλει με φυσικότητα και τα παπούτσια του. Ξάπλωσε νωχελικά στον καναπέ.

Ήταν κούκλος. Είχε φωτογένεια και ένιωθε απίστευτα άνετα με το κορμί του. Γυμνασμένος τόσο όσο έπρεπε. Συνέχισα να τον φωτογραφίζω και όσο περπάταγε και όσο έβγαζε τα παπούτσια του και στον καναπέ. Εκεί, ξάφνου, ξάπλωσε στο πλάι, στήριξε το κεφάλι του με το ένα χέρι και με το άλλο ακούμπησε τον καναπέ.

-    «Έλα εδώ μωράκι!», είπε.

Το βλέμμα του, αχ αυτό το βλέμμα εκείνη τη στιγμή, θα κόλαζε και Άγια. Προσπάθησα να το πιάσω στη φωτογραφία.

-    «Αν έρθω εκεί, θα σταματήσει, κουκλί μου και η φωτογράφιση…», του είπα μισοαστεία μισοσοβαρά εγώ.

-    «Δεν πειράζει. Κι αύριο μέρα είναι…», είπε με ένα πονηρό γελάκι.

-    «Πάμε, στο κρεβάτι πρώτα…», του είπα και μόλις κατάλαβα πως ακούστηκε κοκκίνισα ολόκληρη. «Για μερικές φωτογραφίες…», συμπλήρωσα βιαστικά.

Πετάχτηκε πάνω και με πλησίασε γελώντας.

-    «Μανάρι, τώρα είναι αργά για ντροπές…», είπε δίνοντας μου ένα πεταχτό φιλί στα χείλη και πηγαίνοντας στην κρεβατοκάμαρα.

Τον ακολούθησα, παραπατώντας σχεδόν. Τον βρήκα καθισμένο στο κρεβάτι. Του ζήτησα να ξαπλώσει. Εκεί βγάλαμε πολλές φωτογραφίες. Καθιστός, ξαπλωμένος, ανάσκελα, στο πλάι, μπρούμυτα. Κάποια στιγμή, έχω γονατίσει στην άκρη του κρεβατιού και τον βγάζω από πάνω, όταν με τραβάει απότομα και στην προσπάθεια μου να μην πέσω στη μηχανή πάνω, βρέθηκα ανάσκελα, με αυτόν από πάνω μου, να μου κρατάει τα χέρια και τη μηχανή.

-    «Αρκετά δεν έπαιξες μαζί μου;», με ρώτησε βραχνά. «Τώρα είναι η σειρά μου…», συνέχισε και έπιασε τη μηχανή και την ακούμπησε στο κομοδίνο.

Πήγα να αλλάξω θέση όταν με σταμάτησε. Τράβηξε τα χέρια μου πάνω από το κεφάλι μου και πλησίασε το στόμα του στο δικό μου.

-    «Θυμάσαι ότι μου αρέσει να έχω τον έλεγχο, μανάρι!», μου είπε με το στόμα του πάνω στο δικό μου.

-    «Μμμμ…» ήταν η δική μου απάντηση.

«Κοίτα τι μου έχεις κάνει, τόση ώρα!», είπε και κατέβασε το ένα μου χέρι και το πίεσε πάνω στον καβάλο του.

Αυτό που έπιασα ήταν ιδιαίτερα σκληρό και ικανοποιητικό, αλλά πάνω που άρχισα να τον χαϊδεύω, τράβηξε πάλι το χέρι μου ψηλά. Πήγα να διαμαρτυρηθώ, αλλά το στόμα του πάνω στο δικό μου δεν με άφησε. Αποφάσισα να τον αφήσω να έχει τον έλεγχο. Αδιαμαρτύρητα ακολουθούσα τον ρυθμό του, τις κινήσεις του.

-    «Θα με γδύσεις;», του ψιθύρισα στο αφτί του.

Άρχισε να ξεκουμπώνει το πουκάμισο μου. Το σουτιέν μου κούμπωνε πολύ βολικά μπροστά. Το στήθος μου βρέθηκε στο στόμα του και το στόμα του ήξερε καλά τι έπρεπε να κάνει. Έγλειφε, μάλαζε και άφηνε τα δόντια του να γδέρνουν απαλά τις ρώγες μου. Κόλαση. Με ενοχλούσαν τα ρούχα μου. Του το είπα. Γέλασε. Με σήκωσε γονατιστή και μου έβγαλε το πουκάμισο και το σουτιέν τελείως. Τον κοίταγα, στα μάτια.

-    «Θα μου βγάλεις το παντελόνι;», ρώτησα.

-    «Όχι ακόμα…», μου απάντησε και με ξάπλωσε μπρούμυτα.

Άρχισε να μου κάνει μασάζ στην πλάτη. Από τους ώμους ψηλά, μέχρι χαμηλά και λίγο μέσα από το παντελόνι. Είχα αφεθεί, στα χέρια του. Δεν έκανα τίποτα, δεν σκεφτόμουν, μόνο απολάμβανα. Πέρασε τα χέρια του από κάτω και μάλαξε το στήθος μου. Με γύρισε ανάσκελα.

-    «Θέλω να με χαϊδέψεις…», του είπα βραχνά.

-    «Μα τι κάνω τόση ώρα;», ρώτησε μειδιάζοντας πονηρά.

-    «Ξέρεις που θέλω…» του είπα εγώ βραχνά.

-    «Πού θέλεις μανάρι;», επέμεινε ενώ τα δάχτυλα του ταλαιπωρούσαν τις ρώγες μου.

-    «Δώσε μου το χέρι σου να σου δείξω…», του είπα και πιάνοντας το ένα του χέρι το οδήγησα, τον καβάλο του παντελονιού μου.

-    «Εδώ μωρό μου θες;», είπε και με έτριβε πάνω από το παντελόνι μου.

-    «Και από μέσα μωρό μου, από μέσα…», του είπα βογκώντας εγώ.

Γέλασε, αλλά δεν υπέκυψε. Συνέχισε να με τυραννά.

-    «Μήπως να σταματήσουμε και να συνεχίσουμε την φωτογράφιση;», τον ρώτησα.

Έκανε ότι δεν κατάλαβε και πέρασε επιτέλους το χέρι του κάτω από το παντελόνι μου. Κατέβασα τα χέρια μου και ξεκούμπωσα το παντελόνι μου… να υπάρχει μια άνεση. Γέλασε με την ανυπομονησία μου. Μόλις το δάχτυλο του προχώρησε και ένιωσε την υγρασία μου βόγκηξε.

-    «Είσαι καυλωμένη. Το μουνί σου καίει!», είπε βογκώντας.

Μου κατέβασε βιαστικά το παντελόνι, μπλέχτηκε με τα παπούτσια μου και έβρισε. Τον βοήθησα και σε λίγο ήμουν ολόγυμνη στα χέρια του.

-    «Εσύ, δεν θα γδυθείς;», τον ρώτησα.

Η απάντηση του πέρασε απαρατήρητη καθώς το στόμα του είχε κατέβει κάτω από τον αφαλό μου και ακόμα πιο κάτω. Βόγκηξα όταν ένιωσα να ανοίγει με τα δάχτυλα του τα χείλη μου και να επιτίθεται με τη γλώσσα του στο μουνί μου, η ανάσα μου έβγαινε βαριά. Το στόμα του με απογείωσε. Ωωω! Τι αίσθηση. Η γλώσσα του, το στόμα του, ένιωθα όλες μου τις αισθήσεις να έχουν επικεντρωθεί εκεί και όλα αυτά που μου έλεγε, έκαναν την κλειτορίδα μου να τρέμει. Ένιωσα τον οργασμό μου να έρχεται…

-    «Μην κρατιέσαι!», μου είπε επιτακτικά.

Δεν μπορούσα πια και να ήθελα. Συνέχισε να με γλείφει και να ρουφάει όλα μου τα υγρά. Όταν έμεινε ικανοποιημένος από το αποτέλεσμα, άρχισε να ανεβαίνει προς τα πάνω. Τον υποδέχτηκα με ένα χαμόγελο ικανοποίησης. Μειδίασε πονηρά όταν το είδε.

-    «Δε χρειάζεται, λοιπόν, να ρωτήσω αν σου άρεσε…;», είπε και το στόμα του κόλλησε στο δικό μου.

Πάντα μου άρεσε αυτό, να νιώθω τη γεύση μου από το στόμα του άλλου. Την ίδια στιγμή το χέρι μου κατέβηκε, άρχισα να χαϊδεύω τον πούτσο του, πάνω από το παντελόνι, η βαθιά του ανάσα, μου έδειξε ότι το έκανα σωστά. Τον έσπρωξα πίσω, γονάτισα πάνω στο κρεβάτι και αποφασιστικά ξεκούμπωσα το παντελόνι του. Το καυλί του ξεπρόβαλε περήφανο και απαιτούσε την προσοχή μου. Μμμ… ήταν ένα από τα ιδιαίτερα προικισμένα μέλη που έχω συναντήσει στη ζωή μου. Έβγαλα τη γλώσσα μου και άρχισα να παίζω με το κεφάλι του, να το γλείφω σε όλο το μήκος και όταν ακούμπησα τη γλώσσα μου στα αρχίδια του τον ένιωσα έτοιμο να χύσει.

-    “Kiss…” βόγκηξε σχεδόν. «Αν δεν θέλεις να τελειώσω τώρα, πρέπει να σταματήσεις!», είπε.
-    «Με ενοχλεί το παντελόνι σου…», ήταν η δική μου απάντηση και τραβήχτηκα για να το βγάλει.

Το έκανε ταχύτατα και με έναν σχεδόν ακροβατικό τρόπο που μου προκάλεσε, γέλιο.

-    «Μη γελάς μαζί μου, κάνει κακό στον εγωισμό μου…», είπε παραπονιάρικα.

-    «Μωράκι, αν τελειώσεις, σε πόση ώρα μπορείς να συνεχίσεις;», τον ρώτησα, ενώ το χέρι μου χάιδευε τον πούτσο του που ήταν απίστευτα σκληρός.

-    «Μμμ… μάλλον γρήγορα με εσένα που έμπλεξα!», απάντησε βραχνά και το χέρι του έπιασε το δικό μου να μου δείξει τον ρυθμό που του άρεσε καλύτερα.

-    «Δεν θέλω να τελειώσεις στο στόμα μου. Θέλω να σε νιώσω μέσα μου πρώτα…», του είπα.

Πριν ολοκληρώσω την πρόταση, είχα βρεθεί ανάσκελα -ακόμα αναρωτιέμαι πως- και με αυτόν ανάμεσα στα πόδια μου. Όχι, ότι παραπονιέμαι. Όοοοοχι. Έδεσα τα πόδια μου πίσω από την πλάτη του και τον τράβηξα να μπει μέσα.

-    «Μαίρη, κάτι ξεχάσαμε. Ηρέμησε…», μου είπε.

Δεν καταλάβαινα τι έλεγε και με ένα παραπονιάρικο βογκητό τον έσπρωχνα επίμονα να μπει. Ένιωσα να αντιστέκεται και διαμαρτυρήθηκα.

-    «Προφυλακτικό!», είπε βογκώντας και πετάχτηκε και άρχισε να ψάχνει το παντελόνι του.

Το φόρεσε και ξαναγυρίσαμε στην τελευταία στάση μας. Τον ένιωσα να γλιστράει μέσα, μαλακά, απαλά, τέλεια. Ένα βογκητό του ξέφυγε.

-    «Είσαι τόσο καυτή, τόσο έτοιμη για μένα…!», είπε καθώς άρχισε να κινείται αργά… πολύ αργά... πάρα πολύ αργά.

Και ήταν τόσο μα τόσο τέλεια η αίσθηση! Ένιωθα να με γεμίζει. Το σώμα μου έτρεμε. Μου σήκωσε τα χέρια πάνω από το κεφάλι και το στόμα του επιτέθηκε στο στήθος μου. Χανόμουν, βογκούσα, παραμιλούσα κι αυτός εκεί, με τρέλαινε. Η κίνηση του είχε κάτι απίστευτα αισθησιακό και ο ρυθμός του ήταν ανεπανάληπτα αργός. Τα σώματα μας ήταν σαν να προσπαθούσαν να γίνουν ένα. Τον ένιωθα ολόκληρο πάνω μου και με τρέλαινε η αίσθηση. Με οδηγούσε στην τρέλα. Ήθελα πιο γρήγορα, πιο πολύ. Με βασάνιζε, του άρεσε. Μου μίλαγε, πρόστυχα και καύλωνα κι άλλο, ενώ πίστευα ότι δεν γινόταν παραπάνω. Ήμουν έτοιμη να τελειώσω, όταν τον ένιωσα να τραβιέται.

Δεν μπορούσα να το πιστέψω, σταμάτησε την διαμαρτυρία μου με ένα φιλί και με γύρισε στο πλάι. Μου σήκωσε λίγο το ένα πόδι και γλίστρησε μέσα, με απίστευτη ευκολία. Ένιωθα ολόκληρο το σώμα του πίσω μου, κολλημένο πάνω μου, η αίσθηση ήταν τρομερή και λιγάκι σπάνια για πρώτη συνεύρεση θα έλεγα (και φυσικά δεν παραπονιόμουν!), το ένα του χέρι πέρασε μπροστά μου και βρήκε την κλειτορίδα μου, δεν πρόλαβε να την ακουμπήσει πάνω από λίγα δευτερόλεπτα όταν ένιωσε τον οργασμό μου, που με άφησε ξέπνοη. Ένιωσα το στόμα του στο αφτί μου.

-    «Είσαι πολύ γρήγορη και θα σε μαλώσω…!», μουρμούρισε.

Τραβήχτηκα και του έβγαλα το προφυλακτικό. Η έκφραση του άλλαξε. Τον πήρα στο στόμα μου. Ήταν πολύ κοντά να τελειώσει. Το ένιωθα και χωρίς να ακούσω το βογκητό του. Σήκωσα τα μάτια και τον κοίταξα. Με παρακολουθούσε με ένταση. Τον έγλειφα από πάνω μέχρι κάτω, επιμένοντας ιδιαίτερα στα αρχίδια του που τον τρέλαινε. Η αναπνοή του είχε γίνει ένα ατέλειωτο βογκητό. Ανασήκωσα το κεφάλι μου ελάχιστα.

-    «Μη σταματάς. Όχι τώρα!», φώναξε.

Ένα σατανικό γελάκι μου ξέφυγε. Πως μου αρέσει αυτό το μικρό βασανιστήριο. Τον ξαναπήρα στο στόμα μου. Προσπάθησα να τον βάλω όλο μέσα, κάτι ανέφικτο για το μέγεθος του. Τον τρέλανε όμως αυτό και τον ένιωσα να εκτοξεύει τα χύσια του στο στόμα μου. Σήκωσα πάλι τα μάτια μου και τον κοίταγα την ώρα που κατάπινα τα χύσια του. Έχυσε πολύ έντονα. Η γεύση του για τόσο κρασί που είχαμε πιει, ήταν εξαιρετική. Συνέχισα, να τον γλείφω και να τον κοιτάω στα μάτια. Με τράβηξε μετά από λίγο πάνω του. Τα κορμιά μας ήταν αγκαλιασμένα, ήταν ιδρωμένα, ήταν ταλαιπωρημένα και ταυτόχρονα ικανοποιημένα.

-    «Μμμμ… άσε με λίγο…», μου μουρμούρισε πάνω στο στόμα μου.

Δεν του χάλασα χατίρι. Άλλωστε και εγώ ήθελα λίγη χαλάρωση. Μισοκοιμηθήκαμε. Ξύπνησα όταν ένιωσα τον πούτσο του, να πιέζει απαιτητικά το μηρό μου. Ο δεύτερος γύρος. συνομιλιών ήταν πιο αναλυτικός. Αν και στην μνήμη μου έχει χαραχτεί ο τρίτος γύρος συνομιλιών μετά το παιχνίδι στο τζακούζι της σουίτας (λίγη πολυτέλεια στη ζωή μας, δεν κάνει κακό!). Ακολούθησε και τέταρτος μετά το φαγητό και το ποτάκι στην εκπληκτική Θεσσαλονίκη. Είχα χρόνια να ανέβω και από το λίγο που είδα θα το επαναλάβω σύντομα. Κοιμηθήκαμε μαζί και την Κυριακή το πρωί οι συνομιλίες ξέφυγαν από κάθε αναμενόμενο επίπεδο και φτάσανε σε ακραίες καταστάσεις.

Μετά πήραμε πρωινό στο δωμάτιο, έπρεπε να το ταΐσω το κουκλί και να του δώσω, λίγο φυσικό χυμό να τονωθεί, ώστε ο τελικός γύρος συνομιλιών, να στεφθεί με απόλυτη επιτυχία!

Την Κυριακή, μετά το πρωινό και πριν τον τελικό γύρο συνομιλιών βγήκανε και οι γυμνές φωτογραφίες του, σε διάφορες στάσεις και με στύση που ξεπέρναγε κάθε φαντασία μου. Με πήγε νωρίς το απογευματάκι στο αεροδρόμιο, με άφησε να κρατήσω όλες τις φωτογραφίες. Δεν είπαμε τίποτα, αλλά νομίζω ότι αν ποτέ έρθει Αθήνα ή πάω εγώ στην πόλη του, μπορεί και να έχουμε ένα νέο γύρο συνομιλιών.

Σε ευχαριστώ όμορφε!