Ένα Σαββατιάτικο βραδάκι του περασμένου Ιούλη, η Μαίρη και εγώ αποφασίσαμε να βγούμε βόλτα για μία μπυρίτσα, κάπου στα βόρεια προάστια και συγκεκριμένα στη Βαρυμπόμπη. Η μάνα μου ήθελε να κρατήσει τον μικρό για το βράδυ, λόγω του ότι της είχε λείψει λίγο να τον πάρει αγκαλιά και να κοιμηθούν μαζί. Έτσι, ντυθήκαμε με την ησυχία μας και κατά τις 8 ξεκινήσαμε για να μη μας πάρει και η ώρα.
Οι δρόμοι σχετικά ήρεμοι. Απαλό αεράκι μας φυσούσε στη διαδρομή και η αίσθηση ήταν όμορφη. Η Μαίρη φορούσε κοντομάνικη μπλούζα με κουμπιά στο στήθος, χωρίς να φορέσει στηθόδεσμο. Μία ελαφριά φούστα κοντή μέχρι λίγο πάνω από τα γόνατα, με σκίσιμο και από τα δύο πλαϊνά, χωρίς κιλότα και ένα ζευγάρι πέδιλα. Στο πρόσωπο ένα ελαφρύ και γλυκό μακιγιάζ. Ένα κράνος "flip up" για εμένα και ένα με ανοιχτή ζελατίνα, καλοκαιρινό, για εκείνη.
Φτάνοντας, έκανε ζέστη κι εκεί. Απολαμβάναμε τη μπύρα μας καθισμένοι στην κεντρική πλατεία και με σχετική σκοτεινιά τριγύρω, οπότε δεν φαινόμασταν καθαρά. Άλλα δύο ζευγάρια μεγάλης ηλικίας κάθονταν πιο πίσω μας αραιωμένα και συζητούσαν ήρεμα. Φάτσα μπροστά μας, στο επάνω μέρος της πλατείας λίγο πιο πάνω, σε κάποιο ξύλινο τραπεζάκι με καθίσματα, μάλλον Πακιστανοί όπως καταλαβαίναμε από τα παραδοσιακά τους ρούχα εξόδου. Έλεγαν και αυτοί τα δικά τους, ενώ φαίνονταν πως κάτι έπιναν κι αυτοί.
Η κουβεντούλα μας, αρχικά και για κάμποση ώρα, περί ανέμων και υδάτων και για τις δουλειές μας. Κάποια στιγμή κατά τις 10, τα δύο ζευγάρια αποχώρησαν, ενώ στο μαγαζί από όπου είχαμε σερβιριστεί, ίσα που φαίνονταν στο βάθος 1-2 ακόμη παρέες σε ένα τραπέζι. Αυτό μαρτυρούσε πως δε θα έκλεινε ακόμη, αν και είχαμε ήδη πληρώσει και δεν υπήρχε πρόβλημα για να φύγουμε όποτε θέλαμε.
Η Μαίρη σήκωσε διακριτικά λίγο πιο πάνω τη φούστα της, για να κάθεται πιο άνετα, ενώ ξεκούμπωσε και 2 από τα 5 κουμπάκια της μπλούζας. Εξακολουθούσε να μη φυσάει ιδιαίτερα, παρόλο που ήταν βορεινό μέρος. Συνεχίζοντας να απολαμβάνουμε τις 2 μπύρες που πήραμε ο καθένας και τα τσιγάρα μας, πιάσαμε να μιλάμε για τα πάντα γύρω από το σεξ. Τις εμπειρίες μας, παλιότερες και πρόσφατες, τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε, τι μας έφτιαχνε πιο πολύ. Κάποιες στιγμές εξιστορούσαμε από κοινού σκηνικά, με τα οποία γελούσαμε. Κάτι που προσέξαμε πως έκανε τους Πακιστανούς να ρίχνουν κλεφτές ματιές.
Είχαμε ήδη αρχίσει να καυλώνουμε, ώσπου η Μαίρη γύρισε προς το μέρος μου. Πέρασε το ένα χέρι της πίσω από το κεφάλι μου και με το άλλο με ξεκούμπωσε και χούφτωσε απαλά το ήδη φουσκωμένο καβλί μου. Της είπα να το κάνει πιο διακριτικά για να μην φαινόμαστε στους Πακιστανούς και μου έδωσε αποστομωτική απάντηση, λέγοντάς μου… "Γραψ’ τους στ’ αρχίδια σου. Δε φαινόμαστε πολύ. Αν μας δούνε, μας είδαν". Αρχίσαμε να φιλιόμαστε, ενώ πέρασα το ένα χέρι μου μέσα από τη μπλούζα, χουφτώνοντας τα στήθια της.
Κάποια στιγμή και ενώ με τη Μαίρη είχαμε αρχίσει τα φιλιά και τα χουφτώματα, άρχισαν να κρυφοκοιτάνε και να ψιθυρίζουν μεταξύ τους.
- Μαίρη, μας πήραν χαμπάρι.
- Ηρέμησε αγόρι μου. Άφησέ τους να κοιτάζουν. Και τι έγινε;
- Μην κάνουν κι έρθουν κατά ‘δω και γίνουμε ρεζίλι τριγύρω.
- Μην αγχώνεσαι. Δε θα γίνει τίποτα. Θέλεις να σου κάνω λίγη πίπα; Το γουστάρω πολύ τώρα, εδώ που είμαστε.
- Κάνε λίγη. Μη με κάνεις να χύσω.
- Εντάξει. Μόνο λίγη μήπως τυχόν και κλείσει και το μαγαζί και έρθουν να τα μαζέψουν.
Έσκυψε και πήρε το καβλί μου στο στόμα της. Άρχισε να ρουφάει δυνατά και εγώ να αναστενάζω όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Κοιτούσα τους Πακιστανούς. Μπορούσαν να δούνε τη Μαίρη που είχε γυρίσει και σκύψει πάνω μου, ενώ άκουγαν και τα ρουφήγματά της. Το έκανε για 1-2 λεπτά, ενώ ξαφνικά ακούω πατήματα πίσω μας λίγο παραπέρα. Η Μαίρη σηκώθηκε "σφεντόνα". Ήταν η σερβιτόρα και ήρθε για να μαζέψει γιατί όπως μας είπε, ήταν η ώρα να κλείσουν.
Μόλις μάζεψε, σηκωθήκαμε για να επιστρέψουμε. Καβαλήσαμε το σκουτεράκι, η Μαίρη μάζεψε πάνω τη φούστα της για να καθίσει άνετα, δείχνοντας έτσι ολόκληρο το μπούτι της και σιγά-σιγά ξεκινήσαμε. Περνώντας μπροστά σχεδόν από το σημείο που κάθονταν οι Πακιστανοί, τους βλέπουμε να σηκώνονται κι αυτοί. Δε δώσαμε σημασία και προχωρήσαμε. Μετά από 2 λεπτά, ενώ μόλις είχαμε μπει στη μεγάλη ευθεία που βγάζει στην Εθνική Οδό, ένα αυτοκίνητο πλησιάζει πίσω μας και μας ανάβει τα φώτα. Σταματάω σε ένα ξέφωτο για να δω τι συμβαίνει. Σταματάει ακριβώς δίπλα μας και μέσα από το ανοιχτό παράθυρο του συνοδηγού διακρίνω τον έναν Πακιστανό. Με ρωτάει όσο μπορούσε, πως θα έβγαιναν και αυτοί στην Ε.Ο., ενώ το μάτι του καρφώνεται στο μπούτι της Μαίρης. Τους λέω να μας ακολουθήσουν.
Το φανάρι που συναντάμε πριν βγούμε, έχει μόλις "κλείσει" και είμαστε μόνοι. Η ώρα στο καντράν μου "λέει" κοντά μεσάνυχτα. Με το ένα χέρι χαϊδεύω το μπούτι της Μαίρης και ίσα που προλαβαίνω να ρωτήσω τη Μαίρη αν είναι όλα εντάξει και μου απαντά "ναι, όλα καλά" με ήρεμη φωνή. Με αγκαλιάζει γύρω από τη μέση, όταν ξαναβλέπω τους Πακιστανούς ακριβώς δίπλα μας.
- Εδώ είναι φανάρι φίλε;…
με ρωτάει ο τύπος και του απαντά η Μαίρη σηκώνοντας τη ζελατίνα της.
- Εδώ είναι. Όλο ευθεία κάτω για Πειραιά.
Ενώ κοιταζόμαστε μεταξύ μας και συνεχίζω να χαϊδεύω το μπούτι της Μαίρης, ο Πακιστανός συνεχίζει να το κοιτάζει ενώ πιάνει το καβλί του πάνω από το παντελόνι. Όταν ξαφνικά, το φανάρι ανάβει πράσινο. Όλως τυχαίως, δεν ξεκινάει κανείς μας. Η Μαίρη μου λέει "μη βιάζεσαι, φύγε με το άλλο. Έχουμε χρόνο". Το φανάρι, σε μισό λεπτό ξανακλείνει και ο Πακιστανός βρίσκει ευκαιρία.
- Ωραίο γυναίκα έχεις φίλε.
Ακουμπάει το χέρι του πάνω στο παράθυρο. Φαίνεται πως θέλει να τη χουφτώσει. Η Μαίρη μου λέει να φέρω λίγο πιο κοντά τη μηχανή. Όπως κάθεται στη σέλα, ανοίγει το πόδι της και ακουμπάει πάνω στο αμάξι, αφήνοντας τον Πακιστανό να τη χουφτώσει. Από το μπούτι, το χέρι γρήγορα φτάνει στον γυμνό της κώλο. Η Μαίρη βγάζει για λίγο το ένα της στήθος και σκύβει ελαφρά για να της το πιάσει.
- Να έρθουν στο σπίτι;…
με ρωτάει.
- Άμα το γουστάρεις, ας έρθουν…
της απαντώ. Το φανάρι ανάβει πράσινο. Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι, προσπαθούν να παραμείνουν δίπλα μας, όσο η Μαίρη δεν έχει βάλει το βυζί μέσα από το μπλούζα και κοιτώντας τους χαϊδεύει τη ρώγα της. Φτάνουμε στο σπίτι μετά από 15 λεπτά. Παρκάρουμε όλοι και μπαίνουμε στο διαμέρισμα. Η Μαίρη γδύνεται επιτόπου και ξαπλώνει στο κρεβάτι. Το ίδιο κι εμείς. Τους αφήνω να την πηδήξουν πρώτοι.
Ο ένας διαδέχεται τον άλλο, πάνω στο κορμί της και μέσα στο μουνί της. Κανένας από τους δύο δεν την καταφέρνει να την κάνει να χύσει. Δε θέλει μαζί τους. Απλά, φροντίζει να το απολαύσει παίρνοντας εκείνο το ηδονικό ύφος που με αναστατώνει και τους ενθαρρύνει να τελειώσουν μέσα της. Έχει ανοίξει εντελώς τα πόδια της, φέρνει τα χέρια της στην πλάτη τους και με σηκωμένη τη λεκάνη ακολουθεί το ρυθμό τους.
- Αχ, αγόρι μου πως το νιώθω. Έτσι. Τριψ’ το καλά εκεί μέσα. Τριψ’ το όλο. Σκάψε με βαθιά. Αχ, τι ωραία που με γαμάς. Κάβλα.
Με κάτι τέτοια και οι δύο Πακιστανοί τρελαίνονται και φτάνουν γρήγορα στο τελείωμα. Η Μαίρη παίρνει το γνωστό μικρό χαμόγελο ευχαρίστησης, νιώθοντας το Πακιστανικό σπέρμα να τινάζεται και να ρέει μέσα στο μουνί της.
Μόλις τελειώνουν, παίρνω τα καβλιά και των δύο στο στόμα μου και τα καθαρίζω από τις σταγόνες. Έχουν χορτάσει για απόψε. Πήραν αυτό που ήθελαν και σε λίγα μόλις λεπτά ντύνονται και φεύγουν, αφήνοντας τους δύο μας να συνεχίσουμε.
Copyright protected OW ref: 141527
Οι δρόμοι σχετικά ήρεμοι. Απαλό αεράκι μας φυσούσε στη διαδρομή και η αίσθηση ήταν όμορφη. Η Μαίρη φορούσε κοντομάνικη μπλούζα με κουμπιά στο στήθος, χωρίς να φορέσει στηθόδεσμο. Μία ελαφριά φούστα κοντή μέχρι λίγο πάνω από τα γόνατα, με σκίσιμο και από τα δύο πλαϊνά, χωρίς κιλότα και ένα ζευγάρι πέδιλα. Στο πρόσωπο ένα ελαφρύ και γλυκό μακιγιάζ. Ένα κράνος "flip up" για εμένα και ένα με ανοιχτή ζελατίνα, καλοκαιρινό, για εκείνη.
Φτάνοντας, έκανε ζέστη κι εκεί. Απολαμβάναμε τη μπύρα μας καθισμένοι στην κεντρική πλατεία και με σχετική σκοτεινιά τριγύρω, οπότε δεν φαινόμασταν καθαρά. Άλλα δύο ζευγάρια μεγάλης ηλικίας κάθονταν πιο πίσω μας αραιωμένα και συζητούσαν ήρεμα. Φάτσα μπροστά μας, στο επάνω μέρος της πλατείας λίγο πιο πάνω, σε κάποιο ξύλινο τραπεζάκι με καθίσματα, μάλλον Πακιστανοί όπως καταλαβαίναμε από τα παραδοσιακά τους ρούχα εξόδου. Έλεγαν και αυτοί τα δικά τους, ενώ φαίνονταν πως κάτι έπιναν κι αυτοί.
Η κουβεντούλα μας, αρχικά και για κάμποση ώρα, περί ανέμων και υδάτων και για τις δουλειές μας. Κάποια στιγμή κατά τις 10, τα δύο ζευγάρια αποχώρησαν, ενώ στο μαγαζί από όπου είχαμε σερβιριστεί, ίσα που φαίνονταν στο βάθος 1-2 ακόμη παρέες σε ένα τραπέζι. Αυτό μαρτυρούσε πως δε θα έκλεινε ακόμη, αν και είχαμε ήδη πληρώσει και δεν υπήρχε πρόβλημα για να φύγουμε όποτε θέλαμε.
Η Μαίρη σήκωσε διακριτικά λίγο πιο πάνω τη φούστα της, για να κάθεται πιο άνετα, ενώ ξεκούμπωσε και 2 από τα 5 κουμπάκια της μπλούζας. Εξακολουθούσε να μη φυσάει ιδιαίτερα, παρόλο που ήταν βορεινό μέρος. Συνεχίζοντας να απολαμβάνουμε τις 2 μπύρες που πήραμε ο καθένας και τα τσιγάρα μας, πιάσαμε να μιλάμε για τα πάντα γύρω από το σεξ. Τις εμπειρίες μας, παλιότερες και πρόσφατες, τι μας άρεσε και τι δεν μας άρεσε, τι μας έφτιαχνε πιο πολύ. Κάποιες στιγμές εξιστορούσαμε από κοινού σκηνικά, με τα οποία γελούσαμε. Κάτι που προσέξαμε πως έκανε τους Πακιστανούς να ρίχνουν κλεφτές ματιές.
Είχαμε ήδη αρχίσει να καυλώνουμε, ώσπου η Μαίρη γύρισε προς το μέρος μου. Πέρασε το ένα χέρι της πίσω από το κεφάλι μου και με το άλλο με ξεκούμπωσε και χούφτωσε απαλά το ήδη φουσκωμένο καβλί μου. Της είπα να το κάνει πιο διακριτικά για να μην φαινόμαστε στους Πακιστανούς και μου έδωσε αποστομωτική απάντηση, λέγοντάς μου… "Γραψ’ τους στ’ αρχίδια σου. Δε φαινόμαστε πολύ. Αν μας δούνε, μας είδαν". Αρχίσαμε να φιλιόμαστε, ενώ πέρασα το ένα χέρι μου μέσα από τη μπλούζα, χουφτώνοντας τα στήθια της.
Κάποια στιγμή και ενώ με τη Μαίρη είχαμε αρχίσει τα φιλιά και τα χουφτώματα, άρχισαν να κρυφοκοιτάνε και να ψιθυρίζουν μεταξύ τους.
- Μαίρη, μας πήραν χαμπάρι.
- Ηρέμησε αγόρι μου. Άφησέ τους να κοιτάζουν. Και τι έγινε;
- Μην κάνουν κι έρθουν κατά ‘δω και γίνουμε ρεζίλι τριγύρω.
- Μην αγχώνεσαι. Δε θα γίνει τίποτα. Θέλεις να σου κάνω λίγη πίπα; Το γουστάρω πολύ τώρα, εδώ που είμαστε.
- Κάνε λίγη. Μη με κάνεις να χύσω.
- Εντάξει. Μόνο λίγη μήπως τυχόν και κλείσει και το μαγαζί και έρθουν να τα μαζέψουν.
Έσκυψε και πήρε το καβλί μου στο στόμα της. Άρχισε να ρουφάει δυνατά και εγώ να αναστενάζω όσο πιο αθόρυβα μπορούσα. Κοιτούσα τους Πακιστανούς. Μπορούσαν να δούνε τη Μαίρη που είχε γυρίσει και σκύψει πάνω μου, ενώ άκουγαν και τα ρουφήγματά της. Το έκανε για 1-2 λεπτά, ενώ ξαφνικά ακούω πατήματα πίσω μας λίγο παραπέρα. Η Μαίρη σηκώθηκε "σφεντόνα". Ήταν η σερβιτόρα και ήρθε για να μαζέψει γιατί όπως μας είπε, ήταν η ώρα να κλείσουν.
Μόλις μάζεψε, σηκωθήκαμε για να επιστρέψουμε. Καβαλήσαμε το σκουτεράκι, η Μαίρη μάζεψε πάνω τη φούστα της για να καθίσει άνετα, δείχνοντας έτσι ολόκληρο το μπούτι της και σιγά-σιγά ξεκινήσαμε. Περνώντας μπροστά σχεδόν από το σημείο που κάθονταν οι Πακιστανοί, τους βλέπουμε να σηκώνονται κι αυτοί. Δε δώσαμε σημασία και προχωρήσαμε. Μετά από 2 λεπτά, ενώ μόλις είχαμε μπει στη μεγάλη ευθεία που βγάζει στην Εθνική Οδό, ένα αυτοκίνητο πλησιάζει πίσω μας και μας ανάβει τα φώτα. Σταματάω σε ένα ξέφωτο για να δω τι συμβαίνει. Σταματάει ακριβώς δίπλα μας και μέσα από το ανοιχτό παράθυρο του συνοδηγού διακρίνω τον έναν Πακιστανό. Με ρωτάει όσο μπορούσε, πως θα έβγαιναν και αυτοί στην Ε.Ο., ενώ το μάτι του καρφώνεται στο μπούτι της Μαίρης. Τους λέω να μας ακολουθήσουν.
Το φανάρι που συναντάμε πριν βγούμε, έχει μόλις "κλείσει" και είμαστε μόνοι. Η ώρα στο καντράν μου "λέει" κοντά μεσάνυχτα. Με το ένα χέρι χαϊδεύω το μπούτι της Μαίρης και ίσα που προλαβαίνω να ρωτήσω τη Μαίρη αν είναι όλα εντάξει και μου απαντά "ναι, όλα καλά" με ήρεμη φωνή. Με αγκαλιάζει γύρω από τη μέση, όταν ξαναβλέπω τους Πακιστανούς ακριβώς δίπλα μας.
- Εδώ είναι φανάρι φίλε;…
με ρωτάει ο τύπος και του απαντά η Μαίρη σηκώνοντας τη ζελατίνα της.
- Εδώ είναι. Όλο ευθεία κάτω για Πειραιά.
Ενώ κοιταζόμαστε μεταξύ μας και συνεχίζω να χαϊδεύω το μπούτι της Μαίρης, ο Πακιστανός συνεχίζει να το κοιτάζει ενώ πιάνει το καβλί του πάνω από το παντελόνι. Όταν ξαφνικά, το φανάρι ανάβει πράσινο. Όλως τυχαίως, δεν ξεκινάει κανείς μας. Η Μαίρη μου λέει "μη βιάζεσαι, φύγε με το άλλο. Έχουμε χρόνο". Το φανάρι, σε μισό λεπτό ξανακλείνει και ο Πακιστανός βρίσκει ευκαιρία.
- Ωραίο γυναίκα έχεις φίλε.
Ακουμπάει το χέρι του πάνω στο παράθυρο. Φαίνεται πως θέλει να τη χουφτώσει. Η Μαίρη μου λέει να φέρω λίγο πιο κοντά τη μηχανή. Όπως κάθεται στη σέλα, ανοίγει το πόδι της και ακουμπάει πάνω στο αμάξι, αφήνοντας τον Πακιστανό να τη χουφτώσει. Από το μπούτι, το χέρι γρήγορα φτάνει στον γυμνό της κώλο. Η Μαίρη βγάζει για λίγο το ένα της στήθος και σκύβει ελαφρά για να της το πιάσει.
- Να έρθουν στο σπίτι;…
με ρωτάει.
- Άμα το γουστάρεις, ας έρθουν…
της απαντώ. Το φανάρι ανάβει πράσινο. Στη διαδρομή μέχρι το σπίτι, προσπαθούν να παραμείνουν δίπλα μας, όσο η Μαίρη δεν έχει βάλει το βυζί μέσα από το μπλούζα και κοιτώντας τους χαϊδεύει τη ρώγα της. Φτάνουμε στο σπίτι μετά από 15 λεπτά. Παρκάρουμε όλοι και μπαίνουμε στο διαμέρισμα. Η Μαίρη γδύνεται επιτόπου και ξαπλώνει στο κρεβάτι. Το ίδιο κι εμείς. Τους αφήνω να την πηδήξουν πρώτοι.
Ο ένας διαδέχεται τον άλλο, πάνω στο κορμί της και μέσα στο μουνί της. Κανένας από τους δύο δεν την καταφέρνει να την κάνει να χύσει. Δε θέλει μαζί τους. Απλά, φροντίζει να το απολαύσει παίρνοντας εκείνο το ηδονικό ύφος που με αναστατώνει και τους ενθαρρύνει να τελειώσουν μέσα της. Έχει ανοίξει εντελώς τα πόδια της, φέρνει τα χέρια της στην πλάτη τους και με σηκωμένη τη λεκάνη ακολουθεί το ρυθμό τους.
- Αχ, αγόρι μου πως το νιώθω. Έτσι. Τριψ’ το καλά εκεί μέσα. Τριψ’ το όλο. Σκάψε με βαθιά. Αχ, τι ωραία που με γαμάς. Κάβλα.
Με κάτι τέτοια και οι δύο Πακιστανοί τρελαίνονται και φτάνουν γρήγορα στο τελείωμα. Η Μαίρη παίρνει το γνωστό μικρό χαμόγελο ευχαρίστησης, νιώθοντας το Πακιστανικό σπέρμα να τινάζεται και να ρέει μέσα στο μουνί της.
Μόλις τελειώνουν, παίρνω τα καβλιά και των δύο στο στόμα μου και τα καθαρίζω από τις σταγόνες. Έχουν χορτάσει για απόψε. Πήραν αυτό που ήθελαν και σε λίγα μόλις λεπτά ντύνονται και φεύγουν, αφήνοντας τους δύο μας να συνεχίσουμε.
Copyright protected OW ref: 141527
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.