Ο εραστής του χωροχρόνου

Η ιστορία:

Κεφάλαιο 1ο

Ο Πέτρος όρμησε προς την κατεύθυνση της κοπέλας που διέσχιζε ανέμελη το δρόμο χωρίς να προσέξει το φορτηγό που ερχόταν με φόρα καταπάνω της. Φορούσε και τα ακουστικά που ήταν συνδεδεμένα με το κινητό της ακούγοντας μάλλον δυνατά μουσική, με αποτέλεσμα να μην ακούσει το κορνάρισμα του φορτηγού παρά μόνον όταν ήταν πια σε απόσταση μερικών μέτρων…

Ο Πέτρος έτρεξε με όλη του την δύναμη προς το μέρος της φωνάζοντας την αλλά ήταν μάταιο. Δεν θα την προλάβαινε. Το φορτηγό θα έπεφτε με όλη του την φόρα πάνω της σε δυο - τρία δευτερόλεπτα. Το μυαλό του πίεσε τον εαυτό του να τρέξει γρηγορότερα. Προσπάθησε νοερά να σταματήσει το φορτηγό και να αρπάξει την κοπέλα από τον δρόμο. Αλλά το φορτηγό ήδη βρισκόταν ένα - δυο μέτρα μπροστά από την κοπέλα.

Και ξαφνικά η ταχύτητά του μειώθηκε απότομα. Χωρίς να ακουστούν στριγκλίσματα φρένου. Ο Πέτρος μέσα στην αγωνία του παρακολουθούσε την όλη σκηνή σαν βίντεο σε αργή κίνηση. Τα πάντα γύρω του κινήθηκαν με ολοένα και βραδύτερη ταχύτητα. Τα μαλλιά της κοπέλας φάνηκαν να πλέουν στον αέρα καθώς το πρόσωπο της αργά - αργά στράφηκε προς το μέρος του φορτηγού. Τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα από το φόβο αλλά αυτή η αντίδραση τους κράτησε μερικά δευτερόλεπτα.

Ο Πέτρος έπεσε με όλο του το βάρος και τη ορμή του τρεξίματός του πάνω της. Τα χέρια του την άρπαξαν στην αγκαλιά της και την σήκωσαν σαν πούπουλο παρασύροντας την στην φόρα του τρεξίματος του. Η κοπέλα έμοιαζε να είχε μαρμαρώσει κοιτώντας με φρίκη το φορτηγό που απείχε τώρα μερικά εκατοστά από αυτήν. Και τότε τα πάντα επανήλθαν στην φυσιολογική τους ταχύτητα. Οι λιγοστοί διαβάτες κοιτούσαν άναυδοι τη φάση περιμένοντας το φορτηγό να λιντσάρει την άμοιρη κοπέλα. Το ίδιο και ο οδηγός που τα φρένα του φορτηγού του στρίγγλισαν άγρια σταματώντας μερικές δεκάδες μέτρα πιο πέρα.

Ο Πέτρος βρισκόταν πεσμένος στον δρόμο κρατώντας σφιχτά στην αγκαλιά του αυτή την άγνωστη κοπέλα που ομολογουμένως είχε πάθει σοκ. Κοιτούσε μία το φορτηγό που τώρα είχε σταματήσει τελείως και μία τον Πέτρο που τώρα αυτός χαλάρωσε το αγκάλιασμα του. Τα μάτια της ήταν γουρλωμένα από φόβο και έκπληξη μαζί. Ο Πέτρος ανασηκώθηκε και την βοήθησε να σηκωθεί ρωτώντας την:

-    «Κυρία είστε εντάξει; Χτυπήσατε μήπως πουθενά;»

Η κοπέλα σαν να ξυπνούσε ξαφνικά από λήθαργο τινάχτηκε όρθια και κάνοντας μια γρήγορη εξέταση του κορμιού της κούνησε αρνητικά το κεφάλι της μην μπορώντας ακόμα να αρθρώσει λέξη. Στο μεταξύ είχε πλησιάσει και ο οδηγός του φορτηγού φανερά τρομαγμένος. Οι διάφοροι διαβάτες περικύκλωσαν το ζευγάρι και από παντού ακούγονταν λέξης επιβραβεύσεως και θαυμασμού για την ριψοκίνδυνη κίνηση του να σώσει την κοπέλα. Μερικοί τον αποκάλεσαν μάλιστα φύλακα άγγελο της. Η κοπέλα ζήτησε συγνώμη τραυλίζοντας στον οδηγό που τα είχε κι αυτός χαμένα.

-    «Πίστεψα ότι σε είχα λιώσει κάτω από τις ρόδες του φορτηγού…», έλεγε και ξανάλεγε. «Από που πετάχτηκες εσύ φίλε και την έσωσες;»

Ο Πέτρος σήκωσε τους ώμους του και είπε:

-    «Έτυχε να είμαι πολύ κοντά... αυτό είναι όλο...»

Βιάστηκε να απομακρυνθεί από το πλήθος. Βρήκε ευκαιρία που ο οδηγός την ρωτούσε αν την είχε χτυπήσει έστω και λίγο πουθενά και καθώς η κοπέλα έλεγε και ξανάλεγε ότι είναι μια χαρά, μόνο ακόμα τρομαγμένη, τραβώντας την προσοχή του πλήθους από πάνω του αυτός γύρισε και τρέχοντας απομακρύνθηκε. Μόνο που αυτό συνέβη με τον ίδιο τρόπο. Δηλαδή τα πάντα γύρω του κινήθηκαν σαν σε βίντεο σε αργή κίνηση ενώ αυτός έτρεχε κανονικά.

Πριν προλάβει να το συνειδητοποιήσει είχε απομακρυνθεί τουλάχιστον 500 μέτρα από το συμβάν. Σταμάτησε να τρέχει και κάθισε σε ένα πεζούλι για να βρει την ανάσα του από το λαχάνιασμα προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε συμβεί και τις δύο φορές. Παρατηρούσε μια γάτα που τιναζόταν για να ανέβει σε ένα δέντρο μόνο που αυτό το «άλμα» της το έβλεπε σε αργή κίνηση! Και ξαφνικά η κίνηση γύρω του επανήλθε κανονικά. Σηκώθηκε και με αργό βηματισμό κατευθύνθηκε στο διαμέρισμα του βυθισμένος στις σκέψεις του. Κάτι εξωπραγματικό του συνέβαινε κι αυτό μάλλον έδινε άλλη σημασία στην ύπαρξή του!

Η κοπέλα με τα μακριά λαμπερά μαύρα μαλλιά, αφού είχε συνέρθει από το σοκ, προσπαθούσε να βρει τρόπο να γλιτώσει από τα άτομα που την είχαν πλευρίσει. Το τελευταίο πράγμα που ήθελε ήταν να πλάκωνε η αστυνομία και να άρχιζε τις ερωτήσεις. Τότε κατάλαβε ότι αυτός ο άγνωστος είχε εξαφανιστεί το ίδιο ξαφνικά όπως εμφανίστηκε από το πουθενά.

-    «Πού πήγε ο κύριος που μου έσωσε την ζωή; Θέλω να τον ευχαριστήσω…», είπε και όλοι γύρω τους στράφηκαν προς όλες τις κατευθύνσεις αναζητώντας τον.

Γρήγορα η κοπέλα ταμπουρωμένη πίσω από έναν ογκώδη άντρα άλλαξε την εμφάνιση της! Η Έλενα μεταμορφώθηκε σε ελάχιστα δευτερόλεπτα σε μια ηλικιωμένη κυρία κοντή και παχιά. Ευτυχώς το φόρεμα της ήταν αρκετά φαρδύ και δεν της δημιούργησε ιδιαίτερα προβλήματα. Πέρασε ανενόχλητη το πλήθος που κοιτούσε να βρει τον ήρωα της και χώθηκε στο πρώτο στενό που βρήκε μπροστά της. Οι φωνές του πλήθους την ειδοποίησαν ότι τώρα έψαχναν να βρουν κι αυτήν.

Το ντύσιμο της θα την πρόδινε εύκολα. Συγκεντρώθηκε ξανά και άλλαξε ξανά την εμφάνιση της. Μεταμορφώθηκε αμέσως σε κάποια αθλήτρια στίβου. Ευτυχώς φορούσε γόβες χωρίς τακούνι. Οι μύες της διαπλάστηκαν ανάλογα και αμέσως πάτησε το πιο γρήγορο τρέξιμο που έκανε ποτέ της. Απομακρύνθηκε κάνα δυο τετράγωνα και χώθηκε στο πρώτο ταξί που βρήκε μπροστά της αναστενάζοντας ανακουφισμένη. «Πρέπει να τον ξαναδώ. Πρέπει να τον βρω. Αυτός ο άγνωστος που μου έσωσε τη ζωή σίγουρα κάτι διαφορετικό είχε πάνω του. Κάτι ανάλογο με μένα. Κάποια ιδιαίτερη δύναμη...!»

Ζήτησε από τον ταξιτζή να περάσει από το δρόμο που πριν λίγα λεπτά είχαν συμβεί τα γεγονότα. Τώρα ο δρόμος είχε αδειάσει. Ακόμα και το φορτηγό είχε φύγει. Κατέβηκε από το ταξί αρκετά πιο κάτω και αφού σιγουρεύτηκε ότι δεν υπήρχε κανένας από τους θεατές του συμβάντος, επανέφερε την αρχική της μορφή. Προχωρώντας ανέμελα πλησίασε το σημείο του παραλίγο ατυχήματος της. Δεν ήξερε τι ακριβώς, αλλά έψαχνε να βρει κάτι, οτιδήποτε θα την βοηθούσε να ανακαλύψει την ταυτότητα αυτού το αγνώστου.

Ο Πέτρος τινάχτηκε αλαφιασμένος ανακαλύπτοντας ότι το κινητό του που το είχε πιασμένο στη ζώνη του παντελονιού του δεν ήταν εκεί. Άλλα ούτε σε κάποια τσέπη του. «Ωραία!» σκέφτηκε. «Μου έπεσε πάνω στην σύγκρουση μου με την κοπέλα. Ευτυχώς τουλάχιστον που το έχω με κάρτα και το έχω κλειδωμένο. Πρέπει να το βρω όμως γιατί μπορεί να με ανακαλύψουν από αυτό!» Τότε άρχισε να αντιλαμβάνεται αυτή την παράξενη εξωπραγματική του ιδιότητα. Καθώς πήρε το δρόμο για την επιστροφή στο σημείο του συμβάντος αμέσως σχεδόν η κίνηση γύρω του μετατράπηκε σε αργή κίνηση βίντεο μέχρι που σταμάτησε τελείως. Τα πάντα ήταν ακίνητα γύρω του.

Στην αρχή άρχισε να τρέχει αλλά γρήγορα σταμάτησε και συνέχισε με κανονικό βήμα. Καταλαβαίνοντας πλέον ότι με κάποιο ανεξήγητο τρόπο μπορούσε να ελέγξει την ταχύτητα ροής του χρόνου μέχρι και να τον σταματήσει, σκέφτηκε ότι δεν υπάρχει λόγος να τρελαθεί στο τρέξιμο μιας και ο χρόνος ήταν παγωμένος. Πλησίασε στο σημείο του συμβάντος όταν είδε μια κοπέλα που φορούσε το ίδιο ακριβώς φόρεμα με αυτήν που έσωσε, να στέκεται ακίνητη σε ένα υπόστεγο πάρκινγκ. Μόνο που αυτή ήταν αρκετά πιο νέα πιο λεπτοκαμωμένη με κοντά καστανά μαλλιά.

Βλέποντας ότι ο δρόμος που είχε συμβεί το γεγονός ήταν σχεδόν άδειος, χαλάρωσε το μυαλό του λίγο πριν διασταυρωθεί με αυτή την κοπέλα με το ίδιο φόρεμα. Τα μάτια του γούρλωσαν από την έκπληξη βλέποντας την εμφάνιση της κοπέλας να αλλάζει και να μεταμορφώνεται στην προηγούμενη κοπέλα που έσωσε. Η κοπέλα, έχοντας πάρει την αρχική της μορφή, ανέμελα χωρίς να κοιτάξει γύρω της, ξεκίνησε με κατεύθυνση προς το σημείο που παραλίγο να έχανε τη ζωή της. Μόνο που δεν είχε αντιληφθεί την απότομη εμφάνιση του άνδρα που της έσωσε τη ζωή!

Ο Πέτρος την παρακολούθησε από απόσταση να φτάνει στο σημείο που την είχε ρίξει στο έδαφος και να κοιτά εξεταστικά γύρω της. Την είδε να συγκεντρώνει το βλέμμα της στο πεζοδρόμιο. Η κοπέλα πλησίασε και σκύβοντας έχωσε το χέρι της σε μια γούβα του πεζοδρομίου. Τραβώντας έξω κρατούσε ένα κινητό. Χαρούμενη, καταλαβαίνοντας ότι αυτό κινητό ανήκε στον άνδρα που την έσωσε, το έχωσε βιαστικά στην τσάντα της και κοιτώντας γύρω της μήπως την είχε δει κανένας βιάστηκε να απομακρυνθεί. Χαρούμενη και γεμάτη περιέργεια να δει τι θα μπορούσε να ανακαλύψει από αυτό το κινητό του απομακρύνθηκε αρκετά περπατώντας βιαστικά.

Κάποια στιγμή ένιωσε κάποια στιγμιαία ενόχληση... σαν κάποιος να την έσπρωχνε ή κάτι τέτοιο, δεν έδωσε όμως σημασία. Σταμάτησε και άνοιξε το τσαντάκι της για να βγάλει το κινητό του αγνώστου. Νέα έκπληξη. Το κινητό είχε κάνει φτερά. Έψαξε ξανά και ξανά το τσαντάκι της απελπισμένη μονολογώντας: «Όχι ρε γαμότο. Αφού είμαι σίγουρη ότι το έβαλα μέσα στο τσαντάκι μου. Δεν μπορεί να μου έπεσε στο δρόμο...!».

Ο Πέτρος την παρακολούθησε από απόσταση να απομακρύνεται βιαστικά έχοντας ρίξει μέσα στο τσαντάκι της το κινητό της. Έπρεπε να το πάρει πίσω πάση θυσία γιατί είχε περασμένα μέσα όλα τα στοιχεία της ταυτότητας του καθώς και τηλέφωνα που θα έκαναν πανεύκολο τον εντοπισμό του. Και τότε η ιδέα έλαμψε στο μυαλό του. «Μα αυτό είναι πανεύκολο με την «ιδιότητα» που έχω αποκτήσει!», σκέφτηκε και χαμογέλασε χαρούμενος και ικανοποιημένος. Πλέον είχε αρχίσει να εντοπίζει πως μπορούσε να επιβραδύνει ή και να σταματήσει το χρόνο ακόμα.

Τον σταμάτησε λοιπόν και με το πάσο του πλησίασε την ακινητοποιημένη κοπέλα. Ήρθε δίπλα της και με αργές κινήσεις, ανενόχλητος, άνοιξε το τσαντάκι της και έβγαλε από μέσα το κινητό του. Το βλέμμα του έπεσε πάνω στο πλούσιο στήθος της. Έτσι ακινητοποιημένη που ήταν, επειδή περπατούσε γρήγορα, το στήθος της ήταν φυσικό να ανεβοκατεβαίνει και να ταλαντεύεται. Είχε ακινητοποιηθεί ανυψωμένο και τεταμένο προς τα έξω. Σε κανονικές συνθήκες το μάτι του θα έπιανε μόνο τα ταλάντευμα. Τώρα το έβλεπε να είναι ανασηκωμένο με τις θηλές του ερεθισμένες κάτω από το φόρεμα και το σουτιέν. Το χέρι του κινήθηκε από μόνο του και χάιδεψε λαίμαργα αυτούς τους ζουμερούς και σφιχτούς μαστούς.

Ένιωσε τον ερωτισμό του να ξυπνάει απότομα. Σκέφτηκε ότι θα ήταν πανεύκολο να κάνει έρωτα σε αυτή την κοπέλα χωρίς να το καταλάβει. Χωρίς να τον δει καν. Έδιωξε αμέσως όμως αυτή την σκέψη. Μπορεί να είχαν περάσει πολλοί μήνες από την τελευταία φορά που έκανε έρωτα αλλά αυτό δεν ήταν δικαιολογία να ξεσπάσει έτσι. Αρκέστηκε μόνο να χαϊδέψει για λίγο τα βυζιά της και τον κώλο της. Σίγουρα θα έδινε τα πάντα για να κάνει έρωτα μαζί της. Αλλά μόνο αν κι αυτή το ήθελε και το απολάμβανε. Κρέμασε το κινητό του στην ζώνη του ξανά και βάδισε για να απομακρυνθεί από κοντά της πριν «ξεπαγώσει» τον χρόνο…

Αλλά η περιέργεια του νίκησε. Αυτή η κοπέλα είχε κάποιο «χάρισμα» ανάλογο με το δικό του. Ίσως να είναι στην μοίρα μου να την συναντήσω και να ανακαλύψω το δικό μου «χάρισμα» σκέφτηκε. Ίσως να υπάρχει κάποιος σημαντικός λόγος που μου συμβαίνουν όλα αυτά. Έπρεπε όμως να είναι προσεχτικός. Γύρισε πίσω στην κοπέλα τότε. Άνοιξε το τσαντάκι της και έβγαλε το κινητό της. Έκανε τότε με αυτό μια αναπάντητη κλήση στο δικό του και αποθήκευσε το νούμερό της. Μετά έσβησε αυτή την κλήση από το κινητό της και το ξαναέβαλε μέσα στο τσαντάκι.

Αφήνοντας για λίγο την ερωτική του λαιμαργία ελεύθερη, χάιδεψε για λίγο το στήθος και τον κώλο της κοπέλας. Μάλιστα αυτή τη φορά το χέρι του ανασήκωσε το φόρεμα της και χώθηκε ανάμεσα στα κωλομάγουλα της. Ένιωσε τη σφιχτή σάρκα του κώλου της να γεμίζει τα δάχτυλα του και ο ερεθισμός του έφτασε σε μεγάλα ύψη. Το τράβηξε απρόθυμα και γυρίζοντας την πλάτη του απομακρύνθηκε από κοντά της. Πλέον νέες σκέψεις γέμιζαν το μυαλό του. Τελικά αυτό το «ταλέντο» του να καθυστερεί ή να σταματάει τον χρόνο θα του χρησίμευε πάρα πολύ!

Κεφάλαιο 2ο

Η Έλενα δεν μπορούσε να το χωνέψει ότι έχασε το κινητό του. Με κίνδυνο να την δουν και να την αναγνωρίσουν άτομα που παρευρίσκονταν στο παραλίγο τροχαίο, έκανε ξανά πίσω τη διαδρομή μέχρι το σημείο που βρήκε το κινητό αυτού του αγνώστου και μετά ξαναεπέστρεψε στο σημείο όπου ανακάλυψε ότι το είχε χάσει. Απογοητευμένη, στεναχωρημένη αλλά και ψυχικά κουρασμένη από τα συμβάντα της ημέρας, επέστρεψε στο διαμέρισμα της και σχεδόν αμέσως βυθίστηκε σε έναν βαθύ ύπνο…

Οι επόμενες μέρες για τον Πέτρο κύλησαν σε μορφή αυτοεκπαίδευσης. Στην δουλειά του οι συνάδελφοι του άλλα και οι προϊστάμενοι του απορούσαν πως ξαφνικά αυτός ο μέτριας απόδοσης υπάλληλος και συνάδελφος τους τελείωνε τόσο γρήγορα τη δουλειά του. Ο Πέτρος έμαθε μέσα σε λίγες μέρες να χειρίζεται άνετα αυτή την νέα του «ικανότητα». Έφτασε μάλιστα σε σημείο να μπορεί να ελέγχει την ταχύτητα της χρονικής καθυστέρησης. Να την αυξομειώνει ανάλογα με τις επιθυμίες του και να αντιστρέφει τα δεδομένα όταν χρειαζόταν. Δηλαδή να κάνει τους γύρω του να τον βλέπουν να κινείται σε αργή κίνηση ή ακόμα και να παγώνει την κίνηση του σχετικά με τον χωροχρόνο που βρισκόταν.

Δεν ήξερε ότι αυτή η νέα ανακάλυψη των ικανοτήτων του θα του έσωζε στο μέλλον την ζωή πολλές φορές, αλλά και θα του δημιουργούσε ευχάριστες εξελίξεις. Ο Πέτρος σκεφτόταν καθημερινά αυτή την άγνωστη κοπέλα που έσωσε και που η μοίρα θέλησε να ανακαλύψει τις δικές της ικανότητες. Τα ερωτηματικά και η περιέργεια του ήταν τεράστια. «Μπορούσε άραγε να πάρει οποιαδήποτε μορφή αυτή η κοπέλα;», «Μπορούσε να πάρει και μορφή αντρών ή και ζώων ακόμα ή απλά η «μεταμόρφωσή» της περιοριζόταν μόνο στην θηλυκή της υπόσταση;», «Πόση ώρα μπορούσε να κάτσει μέσα σε αυτή την αλλαγή της, δηλαδή υπήρχαν ή όχι κάποια χρονικά περιθώρια;», «Οι μορφές που έπαιρνε έπρεπε να είναι αντίγραφο υπαρκτών ατόμων ή μπορούσε και να ‘αυτοσχεδιάσει;’». Σε αυτό ειδικά το τελευταίο ερώτημα η ερωτική του φαντασίωση φούντωνε. Θα έπρεπε να είναι η τέλεια για τον κάθε άντρα γυναίκα και όχι μόνον για τους άντρες επίδοξους εραστές της.

Βέβαια από τη μεριά της η Έλενα προβληματιζόταν με τις δικές της σκέψεις για τις ικανότητες αυτού του αγνώστου άνδρα που της έσωσε την ζωή. Είχε καταλάβει ότι οι «ικανότητές» του είχαν άμεση σχέση με τον χωροχρόνο. Σαν να είχε εντοπίσει κατά κάποιο τρόπο την τέταρτη διάσταση και μπορούσε να κινηθεί άνετα μέσα σε αυτήν. Τα ερωτηματικά της πάρα πολλά. Κρίμα που έχασε αδικαιολόγητα το κινητό του. Είχε περάσει ξανά κάποιες στιγμές από εκείνο το σημείο ελπίζοντας να έβλεπε κάπου παραπεταμένο το κινητό του αλλά μάταια…

Ένα απόγευμα, καθώς καθόταν στο διαμέρισμα της και έφερνε ξανά και ξανά στη σκέψη της αυτό το αξιοπερίεργο συμβάν, τινάχτηκε όρθια και τα μάτια της άνοιξαν διάπλατα σε μια ιδέα που ξεπήδησε μέσα από τις αλληλουχίες σκέψεων προσπαθώντας να θυμηθεί τι έκανε κι έχασε το κινητό της. «Αυτό πρέπει να συνέβη!», σκέφτηκε. «Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση. Ο τύπος ανακάλυψε ότι είχε χάσει το κινητό του κι επέστρεψε να το πάρει. Την είδε να το έχει βρει αυτή και με την ικανότητα του να «τρέχει» μέσα στον χρόνο της άνοιξε την τσάντα και το πήρε…». Τα πράγματα αμέσως έμπαιναν στην θέση τους. Το ανοιγμένο τσαντάκι της ενώ αυτή θυμόταν ότι το είχε κλείσει. Αλλά σκέφτηκε πως τα κατάφερε να το πάρει μέσα από την τσάντα της χωρίς να τον αντιληφθεί έστω και για λίγο.

Και τότε τινάχτηκε όρθια ξανά σε μια αναλαμπή του μυαλού της. Εκείνο το έντονο συναίσθημα που ένιωσε σε μια στιγμή ότι κάποιος την έσπρωχνε. «Μα αυτό είναι! Σίγουρα!», φώναξε χαρούμενη. Ο άγνωστος άνδρας μπορούσε όχι απλά να «επιπλέει» μέσα στον χρόνο αλλά κατά πάσα πιθανότητα μπορούσε και να τον σταματήσει. Έτσι εξηγείται το ότι δεν τον είδε. Ότι χρειάστηκε να κάνει για να της πάρει το κινητό του μέσα από την τσάντα της σε αυτή συνέβη σε απειροελάχιστο χρονικό διάστημα. Σε χρόνο «dt» όπως τον αποκαλούν στην Φυσικομαθηματική! Τα ερωτήματα της και οι περιέργεια της αυξήθηκαν κατακόρυφα σκεφτόμενη τι θα μπορούσε να καταφέρει αυτός ο άνδρας με αυτό το μοναδικό του χάρισμα.

Και τότε κοκάλωσε. «Γιατί να μην το χρησιμοποιήσει και για τη σεξουαλική του ικανοποίηση;», σκέφτηκε. Αλαφιασμένη σκέφτηκε ότι εκείνο το αόριστο «σκούντημα που ένιωσε μπορούσε κάλλιστα να ήταν κάποια ερωτική επαφή αυτού του αγνώστου μαζί της. Τι θα του κόστιζε να της έκανε αυτό που γούσταρε και μετά να την έντυνε και να την άφηνε όπως ήταν; Κούνησε αρνητικά το κεφάλι της διώχνοντας αυτές τις σκέψεις της από το μυαλό της. Αν το έκανε αυτό, δηλαδή να είχε κάποια σεξουαλική ικανοποίηση μαζί της, γιατί να μπει στον κόπο να την ντύσει και να την «στήσει» στη θέση και στη στάση ακριβώς που την βρήκε με το πάγωμα του χρόνου;

Τις σκέψεις της τις διέκοψε το κουδούνισμα του κινητού της. Κοίταξε και είδε ότι ήταν με απόκρυψη. Απάντησε ενώ ακόμα οι σκέψεις της ήταν γεμάτες με όλα αυτά τα νέα πορίσματα που έβγαλε. Η φωνή από την άλλη μεριά της ήταν γνωστή αλλά δεν μπορούσε να εντοπίσει που την είχε ακούσει ξανά. Μετά από τα τυπικά: «καλησπέρα» και «τι κάνετε», στο ερώτημά της ποιος είναι η καρδιά της χτύπησε έντονα από τη λαχτάρα στην απάντηση του:

-    «Αυτός που επέστρεψες στο σημείο του παρ’ ολίγου τροχαίου σου και βρήκες το κινητό του!»

-    «Εσύ!», απάντησες φωνάζοντας από ανάμικτα συναισθήματα έκπληξης, χαράς αλλά και επιβεβαίωσης ότι αυτός της πήρε το κινητό του μέσα από την τσάντα κατά πάσα πιθανότητα με τρόπο ανάλογο με αυτόν που είχε σκεφτεί. «Θέλω να σε συναντήσω…», του είπε. «Δεν πρόλαβα ούτε να σε ευχαριστήσω που μου έσωσες τη ζωή…», συνέχισε παρακάμπτοντας προσωρινά να του πει ότι είχε χάσει το κινητό του και ότι ήταν βέβαιή ότι αυτός της το πήρε κάνοντας χρήση των δυνάμεων του.

-    «Κι εγώ θέλω να σε συναντήσω. Και οι δύο έχουμε μου φαίνεται κάτι κοινό…»

-    «Δηλαδή;», ρώτησε κομπιάζοντας κάπως η Έλενα φοβούμενη ότι θα ακούσει αυτό που δεν ήθελε να ακούσει.

-    «Αργότερα θα σου πω. Προς το παρόν διατηρώ τις επιφυλάξεις μου. Η Έλενα αποφάσισε να περάσει στην αντεπίθεση. Πήρε βαθιά ανάσα και του είπε:

-    «Ξέρω το μυστικό σου. Δεν είναι ανάγκη να μου κρύβεσαι. Ξέρω ότι με κάποιον τρόπο ελέγχεις το χρόνο. Μπορείς να «αιωρηθείς» μέσα στον χωροχρόνο χωρίς να σε εντοπίζουν οι άλλοι».

Ο Πέτρος δεν απάντησε παρόλη την έκπληξη του. Αντιλήφθηκε ότι έχει να κάνει με μια πολύ μορφωμένη και πιθανότατα υψηλής ευφυΐας γυναίκα. Αυτό τον φόβισε αλλά και τον χαροποίησε ταυτόχρονα.

-    «Δηλαδή…», ανταπάντησε. «Ξέρουμε ο ένας για τα «χαρίσματα» του άλλου χωρίς να τα έχουμε πει ο ένας στον άλλον…»

-    «Εγώ δεν έχω κανένα χάρισμα…», τόλμησε να πει ψέματα η Έλενα.

Ο Πέτρος γέλασε και είπε:

-    «Τότε εξήγησε μου πως μια καστανομάλλα με κοντά μαλλιά και λεπτό αθλητικό παράστημα μπορεί μέσα σε δευτερόλεπτα να μεταμορφωθεί σε μια μαυρομάλλα σέξι γυναίκα με μακριά μαλλιά;»

Τα μάτια της γούρλωσαν ξανά. «Πού με είδε;», σκέφτηκε. «Αφού όταν μεταμορφώθηκα δεν υπήρχε ψυχή γύρω μου!» Την έβγαλε από την απορία τη στιγμή που το μυαλό της έδινε την σωστή απάντηση.

-    «Αφού έχεις καταλάβει ότι ελέγχω τον χρόνο... τότε πως θα με έβλεπες να περνώ από μπροστά σου σε χρόνο dt;»

Μετά από σιγή αρκετών δευτερολέπτων η Έλενα απάντησε με μαλακή φωνή:

-    «Έχουμε να πούμε πάρα πολλά οι δυο μας. Είναι πολλά τα ερωτήματα που θέλω να απαντηθούν γύρω από το άτομο σου…»

-    «Κι εγώ το ίδιο για σένα. Αλλά δώσε μου λίγο χρόνο να βεβαιωθώ για σένα…»

Για λίγο επικράτησε σιωπή. Τελικά η κοπέλα απάντησε:

«Εντάξει. Όπως θέλεις. Με λένε Έλενα»

-    «Κι εμένα Πέτρο».

-    «Σε ευχαριστώ Πέτρο έστω και ανώνυμα από το κινητό που μου έσωσες την ζωή».

-    «Δεν χρειάζεται να με ευχαριστείς. Μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω κάτι ξεχωριστό πάνω μου. Κάτι που μου άλλαξε τη ζωή από τη μια στιγμή στην άλλη…»

Μιλήσανε για αρκετά λεπτά ακόμα κάνοντας μια πρώτη γνωριμία μέσω των κινητών τους. Όταν ο Πέτρος της ζήτησε να του πει για τη δουλειά της και να του δώσει την διεύθυνση της αυτή αρνήθηκε ευγενικά τονίζοντας ότι κι αυτή από το μέρος της τρέφει τους ίδιους φόβους με αυτόν.

Τα τηλεφωνήματα τους συνεχίστηκαν για μερικές μέρες ακόμα μέχρι που αποφασίσανε να συναντηθούνε έξω για έναν καφέ. Κάπου δημόσια και μάλιστα όσο πιο μακριά γινόταν από το σημείο της πρώτης τους γνωριμίας...


Κεφάλαιο 3ο

Εκείνο το απόγευμα της συνάντησης τους ο καιρός ήταν αρκετά ζεστός αν και ήτανε ακόμα αρχές Άνοιξης. Η Έλενα του είπε αστειευόμενη αν θα προτιμούσε να έπαιρνε κάποια άλλη μορφή. Κάποιας κοπέλας που του άρεσε. Ο Πέτρος απάντησε ότι ναι είχε υπόψη του κάποια. Την κοπέλα που έσωσε από τις ρόδες του φορτηγού. Αυτό το κολακευτικό σχόλιο γέμισε με ζεστασιά το είναι της και έπιασε τον εαυτό της να ανατριχιάζει ελαφρά. Για πρώτη φορά, ενώ ετοιμαζόταν για το ραντεβού της με τον Πέτρο, οι σκέψεις της τον αντιμετώπισαν ερωτικά.

Τοποθετώντας σωστά τις ικανότητες του μέσα σε μια φανταστική ερωτική συνεύρεση μαζί του, φούντωσε στη σκέψη και μόνο το τι ήτανε ικανός να της προσφέρει και να της κάνει. «Αν όντως συμβεί κάτι τέτοιο και ανταποκριθεί στις προσδοκίες μου...;», σκέφτηκε φωναχτά κοιτάζοντας το είδωλο της στον καθρέπτη. «... τότε θα του επιτρέψω να με... «απατά» με όποιο θηλυκό γουστάρει!». Κλειδώνοντας την πόρτα του διαμερίσματος και περπατώντας με αυξανόμενη ταραχή για το ραντεβού της, συμπλήρωσε τη σκέψη της: «Φυσικά θα με απατά. Χρησιμοποιώντας το κορμί μου που θα το αλλάζω σύμφωνα με τις διαθέσεις του!».

Στο ραντεβού έφτασε πρώτη. Ντυμένη προσεχτικά φρόντισε να τονίζει τις καμπύλες της. Ένα σχεδόν αδιόρατο βάψιμο των ματιών της κι ένα απαλό κραγιόν τόνιζε το επιβλητικά όμορφο πρόσωπο της. Είχε περάσει αρκετή ώρα μπροστά στη ντουλάπα της προσπαθώντας να διαλέξει τι θα φορούσε. Κατέληξε σε ένα πουκάμισο κάπως στενό που τόνιζε τα μεγάλα στήθη της. Φόρεσε φυσικά στηθόδεσμο αλλά αυτό πρόσθεσε στην σεξουαλικότητα του στήθους της. Τελικά κατέληξε να φορέσει ένα εφαρμοστό λινό παντελόνι που σε συνδυασμό με το στρινγκάκι τόνιζε τέλεια τις σφιχτές καμπύλες του κώλου της. Ένα ζευγάρι καλοκαιρινές γόβες για να αφήνει να φαίνονται τα περιποιημένα βαμμένα νυχάκια των ποδιών της... λίγο άρωμα και τώρα βρισκόταν να τον περιμένει πρώτη στο ραντεβού τους.

Κοίταξε το ρολόι της. Είχε φτάσει δέκα λεπτά νωρίτερα. Άρχισε να κόβει βόλτες περιμένοντας τον. Μια σκέψη την έκανε να σταματήσει το βάδισμα. Και αν ήταν ήδη εκεί στο ραντεβού τους; Αν «επιπλέοντας» μέσα στον χρόνο την παρακολουθούσε Χαμογέλασε σηκώνοντας ανέμελα τους ώμους της. Η φωνή του κάπως την τρόμαξε. Δεν τον είχε δει να την πλησιάζει.

-    «Έχεις δίκιο. Συγγνώμη που σε τρόμαξα. Ξεκίνησα πριν...» έπιασε το χέρι της απαλά και κοίταξε το ρολόι της. «...πριν από δύο περίπου λεπτά για να έρθω στο ραντεβού!»

Ένα ευχαριστώ κάπως εκνευρισμένο επιτηδευμένο γέλιο ακούστηκε και από τους δύο.

-    «Καθόμαστε;», την ρώτησε ο Πέτρος κι αυτή κούνησε καταφατικά το κεφάλι της ενώ το μυαλό της ήταν συγκεντρωμένο στην αίσθηση της αφής του χεριού του πάνω στο δικό της.

Ερωτικές αμυχές ξυπνούσαν τον ερωτισμό της. Αμυχές που της δημιουργούσε η παρουσία του Πέτρου. Καθώς πίνανε το καφεδάκι τους τα ερωτήματα κεραυνοβολούσαν και τους δύο. Μετά από λίγη ώρα είχανε μάθει ο καθένας πως λειτουργούσαν οι ιδιότητες του άλλου. Έμελλε όμως να ανακαλύψουν κι άλλα πράγματα μαζί. Ο Πέτρος σε μια στιγμή αυθορμητισμού της εξομολογήθηκε ότι η ερωτική του ζωή ήταν χάλια γιατί είχε φανερά προβλήματα στύσης που οφειλόταν σε καθαρά ψυχολογικά αίτια αμφιβολίας και απόρριψης του ανδρικού του εγώ από την εκάστοτε κοπέλα που πήγαινε να κάνει έρωτα.

Σιγά - σιγά δημιουργήθηκε μια αμοιβαία εκτίμηση μεταξύ τους και σε λίγο άνοιξαν τις καρδιές τους. Η Έλενα του εξιστόρησε τα πάντα για την «προηγούμενη ζωή» της μέχρι και την ανατίναξη του μυστικού εργαστηρίου και την επίδραση της ραδιενέργειας και των χημικών πειραμάτων πάνω της. Ο Πέτρος την άκουγε με έντονο ενδιαφέρον ρουφώντας μία - μία τις λέξεις της. Καθώς μιλούσανε είχε ακουμπήσει το χέρι του πάνω στο δικό της. Και τότε, ενώ η Έλενα μιλούσε απορροφημένη για τη ζωή της, ο Πέτρος ανακάλυψε κάτι ακόμα για το χάρισμα που είχε. Μπορούσε να τραβήξει κι άλλα άτομα μαζί του μέσα στην χρονοδίνη με ένα απλό ακούμπημα και εφόσον το ήθελε φυσικά.

Παρατήρησε με την άκρη του ματιού του ενώ δεν σταμάτησε να παρακολουθεί με αμείωτο ενδιαφέρον τον μονόλογο της Έλενας ότι ο χρόνος γύρω του είχε σταματήσει αλλά η Έλενα συνέχιζε να κινείται και να μιλά μαζί του σαν να μην συνέβαινε σε αυτήν τίποτε.

-    «Έλενα...», της είπε διακόπτοντας την ξαφνικά. «Μην τραβήξεις το χέρι σου από το δικό μου. Μόλις ανακάλυψα ακόμα μια ικανότητα μου…»

-    «Τι εννοείς;», τον ρώτησε αλλά έμεινε άφωνη να κοιτάζει γύρω της.

Το χέρι της ασυναίσθητα γύρισε και τα δάχτυλα της μπλέχτηκαν με τα δικά του δάχτυλα σφίγγοντας τα.

-    «Δεν το πιστεύω!», είπε δυνατά και αμέσως έφραξε το στόμα με το άλλο της χέρι.

Ο Πέτρος γελώντας χαρούμενα της είπε:

-    «Μην ανησυχείς. Δεν σε βλέπει και δεν σε ακούει κανένας. Βρισκόμαστε σε μια ανοιχτή χρονοδίνη όπου ο χρόνος δεν μετράει!»

Σηκώθηκαν και οι δύο καθώς η Έλενα μαγεμένη κοιτούσε τη ζωή γύρω της «παγωμένη» σαν να έβλεπε ένα βίντεο έχοντας πατημένο το κουμπί «pause»! Άλλες σκηνές της έφερναν γέλια και άλλες της γέμιζαν με θαυμασμό για την ομορφιά τους. Ο Πέτρος, κρατώντας την πάντα από το χέρι, την πήγε κοντά στο σιντριβάνι.

-    «Πέτρο... είναι πανέμορφο!», είπε η Έλενα βλέποντας τους πίδακες του σιντριβανιού να αίρονται ακίνητοι στο κενό.

Άπλωσε το χέρι της και σκόρπισε έναν πίδακα παρασύροντας τον με την παλάμη του. Το αποτέλεσμα ήταν να πιτσιλιστούν και οι δύο με τις σταγόνες του πίδακα. Η Έλενα έβγαλε μια ευχάριστη κραυγή και γέλασε αμέσως με αυτό που συνέβη.

-    «Ότι ακουμπάς μπορείς να το πάρεις μαζί σου στην χρονοδίνη. Αλλά πάντα έχοντας επαφή μαζί μου. Με αυτόν τον τρόπο σε έσωσα. Σε τράβηξα στην χρονοδίνη την τελευταία στιγμή».

Το πρόσωπο της Έλενας σοβάρεψε και τον πλησίασε. Τον κοίταξε βαθιά στα μάτια λέγοντας του:

-    «Όσες φορές και να σου πω ευχαριστώ, θα είναι λίγες. Και όχι μόνο γιατί μου έσωσες τη ζωή…»

Ο Πέτρος δεν πρόλαβε να ρωτήσει και γιατί άλλο. Τα χείλη της Έλενας σφράγισαν τα δικά του. Αυτόματα τα κορμιά τους κόλλησαν μεταξύ τους. Τα χέρια του Πέτρου την έσφιξαν στην αγκαλιά του χαϊδεύοντας την έντονα ενώ οι γλώσσες τους έκαναν τα δικά τους παιχνίδια ερωτικής χαράς!

Βρέθηκαν στο διαμέρισμα της. Δεν την ένοιαζε πια. Αυτός ο άνδρας απέναντι της ήταν κάτι σπάνιο. Κάτι που ήθελε να το νιώσει και να το γευτεί με όλο της το είναι. Αλλά και ο Πέτρος την λαχταρούσε ανάλογα. Δεν ήξεραν όμως ότι σε λίγο θα ανακάλυπταν κάτι εξίσου εξωπραγματικό και όμορφο σχετικά με τις ικανότητες και των δυο τους και μάλιστα πάνω στο ερωτικό θέμα…

Μέσα στα παράφορα φιλιά τους το μυαλό του Πέτρου λειτουργούσε πυρετωδώς. Μπαινόβγαινε στις χρονοδίνες με τόση άνεση που ούτε κι αυτός το περίμενε. Από την άλλη μεριά η Έλενα διασκέδαζε με της εκπληξούλες που της έκανε. Βασικά το κυριότερο θέμα είναι ότι έχανε τα ρούχα της ένα - ένα από πάνω της χωρίς κανείς από τους δυο τους να κάνει την παραμικρή κίνηση. Αυτά φυσικά στην κανονική ροή του χρόνου μιας και ο Πέτρος κάθε φορά που αφαιρούσε ένα ρούχο δικό της ή δικό του «πάγωνε» τον χρόνο!

Έτσι, ενώ μόνο την φιλούσε και την χάιδευε (αυτό εντόπιζε η Έλενα), ως διά μαγείας πρώτα έχασε τις γόβες της. Μετά το πουκάμισο της και τον στηθόδεσμο της, ενώ σε λίγο ένιωσε το γυμνό δασύτριχο και γυμνό στήθος του Πέτρου να ζουλάει τα βυζιά της. Με τη σειρά ένα - ένα έφυγαν τα ρούχα τους μένοντας τελείως γυμνοί. Ήδη η Έλενα ζούσε σε έναν ερωτικό μαγευτικό κόσμο η συνέχεια του οποίου την ξετρέλανε. Ο Πέτρος χρησιμοποιώντας κατάλληλα την καθυστέρηση του χρόνου άρχισε να την φιλάει και να την χαϊδεύει παντού. Στην πραγματικότητα τα φιλιά και τα χάδια του γινόντουσαν αργά και μελετημένα. Αλλά μέσα από την καθυστέρηση της χρονοδίνης που μπήκε αυτός, έκανε την Έλενα να τον νιώθει να κινείται πάνω στο κορμί της με ταχύτητα και μάλιστα πολλές φορές τον ένιωθε ταυτόχρονα παντού.

Ο Πέτρος, αυξομειώνοντας την «πλεύση» του μέσα στον χωροχρόνο μέχρι σημείου να σταματά το χρόνο, κατάφερνε να την φιλάει ταυτόχρονα στο στόμα πάνω στις ρώγες της, αλλά και να της γλείφει το μουνί και τον κώλο. Όλα αυτά σε χρόνο ντε τε με αποτέλεσμα η Έλενα να φτάσει απότομα στο αποκορύφωμα. Οι πρώτοι της οργασμοί τινάχτηκαν και μαστίγωσαν άγρια το κορμί της. Φώναξε, τσίριξε, βόγκηξε, τον παρακάλεσε να σταματήσει γιατί θα λιποθυμούσε από αυτή τη συγκέντρωση απανωτών ερεθισμάτων και των αλλεπάλληλων οργασμικών ξεσπασμάτων.

Το μεγαλείο όμως των ικανοτήτων φάνηκε όταν χώθηκε βαθιά μέσα στο μουνί της. Προσεχτικά ο Πέτρος βύθισε τον σκληρό και διόλου ευκαταφρόνητο σε μέγεθος πούτσο του μέσα στο πεινασμένο μουνί της Έλενας. Αλλά οι κινήσεις του ήταν σταθερές και αργές. Φρόντιζε το πουτσοκέφαλο του να τρίβεται στα πάνω τοιχώματα του μουνιού της ακουμπώντας την μήτρα της κάθε φορά. Στην πραγματικότητα, μιας και αυτό το έκανε βρισκόμενος μέσα στην χρονοδίνη, η Έλενα τον ένιωθε να της γαμάει το μουνί με δύναμη και ταχύτητα αλλά με έναν τρόπο που το έκανε να καίει από την καύλα.

Οι οργασμοί της ξεχύθηκαν ξανά απανωτοί. Τον παρακάλεσε να τελειώσει μέσα στο μουνί της. Ήθελε να νιώσει το καυτό του σπέρμα να την γεμίζει. Αυτός όμως κρατιόταν ακόμα. Και ήταν φυσικό γιατί στην πραγματικότητα δεν επιτάχυνε καθόλου τον ρυθμό του γαμησιού που της έκανε. Απλά αυξομείωνε την καθυστέρηση του χρόνου. Τότε συνέβη κάτι που τον τρέλανε. Η Έλενα άρχισε να μεταμορφώνεται. Βρισκόμενη πλέον σε ένα συνεχόμενο οργασμιακό παραλήρημα συνδέθηκε κατά κάποιο τρόπο με τις σκέψεις του. Δεν της διάβαζε βέβαια. Της μετέφραζε το κορμί της όλο!

Μπροστά στα έκπληκτα μάτια του ο Πέτρος την έβλεπε να παίρνει μορφές διάφορων γυναικών. Γυναικών που περνούσαν με αναλαμπές από τις σκέψεις του. Με κάποιες είχε κάνει έρωτα. Με κάποιες άλλες όμως όχι ακόμα. Αυτό ήταν πάρα πολύ για αυτόν. Αφήνοντας ελεύθερη την χρονική δέσμευση, επανερχόμενος στον πραγματικό χρόνο, άφησε τον εαυτό του να έρθει σε οργασμό. Κουνήθηκε βίαια πάνω στο κορμί της καρφώνοντας τον πούτσο του βαθιά και απότομα μέσα στο μουνί της Έλενας αναγγέλλοντας της ότι πολύ σύντομα θα έχυνε.

Δυο - τρία δευτερόλεπτα πριν ο πούτσος του αρχίσει τις συσπάσεις εκσπερμάτωσης, μια τρελή ιδέα καρφώθηκε στο μυαλό του. Τραβήχτηκε απότομα από μέσα της και την καβάλησε λίγο χαμηλότερα από τα βυζιά της. Αυτό ανάκοψε κάπως τον οργασμό του. Η Έλενα βλέποντας τον καθισμένο σχεδόν πάνω στα βυζιά της να βαράει άγρια τον πούτσο του, του είπε:

-    «Ναι αγόρι μου. Έτσι γαμιά μου. Τίναξε μου τα καυτά σου χύσια στα μούτρα! Δώσε μου τα να τα γευτώ και να τα καταπιώ. Ξεδίψασε την καύλα μου!»

Ο Πέτρος μουγκρίζοντας αφέθηκε να τον κατακτήσει ο οργασμός του. Λίγο πριν όμως το σπέρμα του αρχίσει να αναβλύζει από τον ουρητήρα του πούτσου του, αντέστρεψε την χρονοδίνη. Πέρασε την Έλενα μέσα στον χωροχρόνο αφήνοντας την εκσπερμάτωση του από έξω. Η Έλενα τον έβλεπε σε αργή κίνηση να βαράει τον πούτσο του και δευτερόλεπτα μετά παρακολούθησε εκστασιασμένη το σπέρμα του να ξεπροβάλλει από τον ουρητήρα του πούτσου του και σχεδόν «πλέοντας» στο κενό ο πρώτος πίδακας διέγραψε ένα μεγάλο τόξο μαστιγώνοντας το πρόσωπο της με το καυτό του φίλημα.

Ο δεύτερος πίδακας, πιο έντονος και σε μεγαλύτερη ποσότητα από τον πρώτο, τινάχτηκε ευθεία και ράντισε το μισάνοιχτο στόμα της. Η Έλενα γεύτηκε με όλες της, τις αισθήσεις την γεύση του σπέρματος του που γέμιζε αργά - αργά το στόμα της. Το κατάπιε λαίμαργα ενώ παρακολουθούσε τώρα μικρότερους πίδακες να τινάζονται παντού πάνω στο πρόσωπο, τον λαιμό αλλά και τα βυζιά της. Το όλο θέαμα της εκσπερμάτωσης του σε αυτή την αργή κίνηση κράτησε τουλάχιστον δύο λεπτά και ήταν σαν ένα είδος χορογραφίας του σπέρματος του.

Η Έλενα παρακολουθούσε σαν σε ταινία την αργή του εκσπερμάτωση. Λάτρεψε κάθε σταγόνα σπέρματος που ανάβλυσε μέσα από τον πούτσο του. Την λάτρεψε με όλο της το είναι. Με την όραση της, με την αφή της, με την γεύση της. Ακόμα και με την ακοή της γιατί με την επιβράδυνση του χρόνου γύρω της τα βογγητά του Πέτρου ακουγόντουσαν μακρόσυρτα σαν να υμνούσε τον έρωτα τους. Σαν να την ευχαριστούσε για τον οργασμό του. Αυτό που δεν είχε αντιληφτεί μέσα στην έκσταση του οργασμιακού τους παροξυσμού ήταν ότι είχε αλλάξει τουλάχιστον δέκα μορφές. Μορφές γυναικών που κατοικούσαν στο μυαλό του Πέτρου…

Ο Πέτρος επανάφερε την κανονική ροή του χρόνου και ξάπλωσε δίπλα στην Έλενα. Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν λαίμαργα. Η Έλενα για πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε τόσο ικανοποιημένη... τόσο γεμάτη από έρωτα. Ο Πέτρος την κοιτούσε συνέχεια μέσα στα μισόκλειστα μάτια της παρακολουθώντας την ανάσα της να επανέρχεται σιγά - σιγά στον κανονικό της ρυθμό. Σε λίγο, που θα συνερχόντουσαν και οι δύο, θα εξιστορούσαν ο ένας τον άλλον τις εντυπώσεις τους από τον εξωπραγματικό έρωτα που έκαναν και γρήγορα ο ερωτισμός τους θα έπαιρνε ξανά φωτιά και θα έκαναν έρωτα ξανά και ξανά δοκιμάζοντας τις «ικανότητές» τους και διευρύνοντας τες στο θέμα του έρωτα.

«Τέλεια!!» σκέφτηκαν και οι δύο τους χαλαρώνοντας ο ένας στην αγκαλιά του άλλου…

Τέλος Α' μέρους

(Copyright protected OW ref: 12268)