Τον Οκτώβριο του περασμένου έτους επισκεφθήκαμε με τον άντρα μου την εκκλησία όπου είχε αποφασιστεί να γίνει ο γάμος μας, προκειμένου να γνωρίσουμε τον παπά και να ενημερωθούμε για το τι θα έπρεπε να κάνουμε από άποψη γραφειοκρατικών διαδικασιών. Η εκκλησία είχε επιλεγεί από τους ανθρώπους του άντρα μου επειδή είχε τη δυνατότητα να κάνει το μυστήριο τη συγκεκριμένη ημέρα που ο άντρας μου ήθελε και ήταν σε διακριτική τοποθεσία, ώστε να μην υπάρχουν πολλά αδιάκριτα μάτια, μια και αυτός είναι δημόσιο πρόσωπο.
Η εκκλησία σχετικά μικρή, με ωραίο όμως και πολύ μεγάλο περιβάλλοντα χώρο, με πολλά δέντρα. Πήγαμε οι δυο μας. Βρήκαμε μια κυρία να περιποιείται τον χώρο και αυτή μας πήγε σε ένα οίκημα παραδίπλα για να συναντήσουμε τον παπά. Η έκπληξή μου μόλις τον είδα, ήταν μεγάλη, όπως μεγάλος ήταν και ο ερεθισμός που σχεδόν αμέσως άρχισε να φουντώνει μέσα μου. Ήταν ένας πενηντάρης πανύψηλος, με πολύ φαρδιές πλάτες και δεμένο κορμί, κοντοκουρεμένη γενειάδα και όμορφο γκριζόμαυρο μαλλί, δεμένο σε κότσο. Χρειάστηκαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να αρχίσει το μυαλό μου να επεξεργάζεται το εσωτερικό του ράσου του και να θέλει να το ανακαλύψει με οποιοδήποτε τρόπο.
Δεν περίμενα τέτοια εξέλιξη και είχα πάει πολύ συντηρητικά ντυμένη (άλλωστε σε αντίθεση με αυτό που κάνω όταν βγαίνω μόνη ή με τις φίλες μου, όταν βγαίνω με τον άντρα μου ντύνομαι κάπως συντηρητικά). Φορούσα ένα τζην παντελόνι (ευτυχώς εφαρμοστό), ένα τζην πουκάμισο και ένα μεσάτο μπουφανάκι. Ευτυχώς, το μεσάτο μπουφανάκι άφηνε το κώλο μου ελεύθερο και για καλή μου τύχη, επειδή το τζην πουκάμισο ήταν χοντρό, δεν είχα φορέσει σουτιέν. Φορούσα όμως ένα σατέν ροζ κομπινεζόν από μέσα, το οποίο ήταν αρκετά άνετο.
Το οίκημα αυτό, είχε το μικρό δωματιάκι που ήμασταν με ένα γραφείο και κάποιες καρέκλες και ένα διπλανό δωμάτιο του οποίου η πόρτα ήταν κλειστή. Μία ηλεκτρική σόμπα ζέσταινε το χώρο πολύ έντονα και έτσι βγάλαμε τα μπουφάν μας. Όση ώρα συζητούσαμε και είχαμε ξεκινήσει διαδικασίες με ταυτότητες, στοιχεία κλπ, προσπαθούσα να κρύψω όσο καλύτερα γινόταν τον ερεθισμό μου από τον άντρα μου και να τον δείξω όσο περισσότερο γινόταν στον παπά. Προσπαθούσα να σκεφθώ τρόπους να πάρω κάτι από αυτόν. Η εμφάνισή του σε συνδυασμό με την ιδιότητά του και τον αυταρχικό του τρόπο με τη βαριά φωνή, μετέδιδαν ηλεκτρικές εκκενώσεις ανάμεσα στα πόδια μου. Είχα γίνει μούσκεμα. Δυστυχώς όμως δεν μπορούσα να κάνω και πολλά, πέρα από το να τον κοιτάω έντονα μέσα στα μάτια και στα χείλια, ενώ μου δόθηκε η δυνατότητα μια-δυο φορές που ο άντρας μου κοιτούσε αλλού, να γλείψω τα χείλια μου κοιτάζοντάς τον στα μάτια και να ανοίξω λίγο τα πόδια απέναντί του. Η κίνηση όμως που ίσως πέρασε ένα πιο δυνατό μήνυμα σε αυτόν, ήταν κάποια στιγμή που σηκώθηκε να πάρει ένα φάκελο από κάτι ράφια δίπλα μου, που έριξα έντονα το βλέμμα μου στο ιδεατό σημείο που βρισκόταν το καυλί του. Κοιτάζοντάς τον αμέσως μετά στα μάτια, είδα ότι με κοίταζε και ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλια του.
Ήταν η αντίδραση που παραλίγο να με τελειώσει εκεί μέσα. Το αποτέλεσμα ήταν οι ρώγες μου να πετρώσουν και παρά το ότι το τζην πουκάμισο δεν ήταν πολύ λεπτό, τις είδα να σχηματίζονται πάνω του. Όταν ο άντρας μου πήρε να διαβάσει κάτι χαρτιά για να τα υπογράψει, τεντώθηκα πίσω, σπρώχνοντας το στήθος μου μπροστά. Οι ρώγες κόντεψαν να τρυπήσουν το ύφασμα. Δύο περήφανες ελιές που κοίταζαν κατάματα τον παπά, ο οποίος όσο ο άντρας μου ήταν σκυμμένος στα χαρτιά που διάβαζε, είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω τους και δεν έκανε καμία προσπάθεια να το κρύψει αυτό, ξέροντας ότι τον βλέπω. Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει.
Η τύχη πάντα ευνοεί τους τολμηρούς. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, η κυρία που μας είχε συστήσει στον παπά, μπήκε στο δωμάτιο και μας είπε ότι το αυτοκίνητό μας εμπόδιζε κάποιο φορτηγό που είχε έρθει να ξεφορτώσει κάποια καθίσματα. Έτσι, ο άντρας μου έπρεπε να φύγει, να πάει το αυτοκίνητο στο πίσω μέρος της εκκλησίας και να έρθει περπατώντας πάλι από μπροστά. Ο παπάς βγήκε από έξω μαζί του για να του δείξει που να πάει το αυτοκίνητο και από που να επιστρέψει. Όσο ήταν έξω και του εξηγούσε βρήκα την ευκαιρία να ξεκουμπώσω δύο κουμπιά από το πουκάμισο και βάζοντας τα χέρια μου από μέσα να κατεβάσω τα ραντάκια του κομπινεζόν και να το αφήσω να πέσει μέσα στο πουκάμισο γύρω από τη μέση μου, αφήνοντας εντελώς γυμνό το στήθος μου.
Κάθισα στη καρέκλα και όπως καθόμουν το πουκάμισο έμενε ανοιχτό μέχρι ακριβώς κάτω από το στήθος μου, έτσι που από το πλάι, ή από πάνω να φαίνονται μέχρι και οι καυλωμένες μου ρώγες. Ο παπάς μπήκε και κάθισε απέναντί μου. Παρατήρησε κατευθείαν τη διαφορά στην εμφάνισή μου, αφού τα μάτια του καρφώθηκαν κατευθείαν εκεί, με κοίταξε κατόπιν στα μάτια, μου χαμογέλασε και άρχισε να μου κάνει κήρυγμα για το γάμο και την οικογένεια.
Σκέφθηκα "δεν μας γαμάς ρε μαλάκα με το κήρυγμα;... πρέπει να βρω τρόπο να με πηδήξεις". Είχα μόλις λίγα λεπτά στη διάθεσή μου για να προλάβω να τον κάνω να το καταλάβει, αν δεν το είχε ήδη καταλάβει. Σηκώθηκα, πήρα τα χαρτιά που διάβαζε ο άντρας μου, πήγα και στάθηκα ακριβώς δίπλα στη καρέκλα που καθόταν, τα έβαλα μπροστά του και έσκυψα για να τον ρωτήσω κάτι που έπρεπε να συμπληρωθεί σε αυτά. Τα βυζιά μου, οι καυλωμένες ρώγες μου, ήταν έρμαιο στα αχόρταγα μάτια του. Με τη γωνία των ματιών μου, όσο μίλαγα τον έβλεπα καρφωμένο πάνω τους και έκανα την αδιάφορη. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να κάνω τίποτε άλλο. Ακούσαμε τον άντρα μου να έρχεται και εντελώς αδιάκριτα, πήγα μπροστά από το γραφείο του, γύρισα τον κοίταξα έντονα μέσα στα μάτια, έβαλα τα χέρια μου μέσα από το πουκάμισο και δίνοντάς του για μια τελευταία φορά μια καλή οπτική δόση από τα βυζιά μου ανέβασα το κομπινεζόν, κουμπώθηκα κι έκατσα. Αν δεν είχε καταλάβει πριν, τώρα σίγουρα κατάλαβε τι είμαι και τι θέλω.
Τελειώσαμε με τις διαδικασίες εκεί και μείναμε στο ότι θα έπρεπε να του πάμε κάποια έγγραφα κανένα μήνα πριν το μυστήριο. Πριν φύγουμε μας έδωσε να καταλάβουμε καλά, ότι δεν χρειαζόταν να είμαστε και οι δύο μαζί όταν θα τα πηγαίναμε. Επίσης μας τόνισε ότι θα ήταν καλό να εξομολογούμασταν πριν το μυστήριο και ότι μια καλή ευκαιρία, για τον έναν που θα πήγαινε, θα ήταν αυτή. Το είχα πιάσει το υπονοούμενο.
Έφτασε ο καιρός για να πάμε τα χαρτιά αυτά και φυσικά είπα στον άντρα μου ότι δε χρειάζεται να έρθει μαζί μου και να ταλαιπωρείται. Θα τα πήγαινα μόνη μου. Με ευχαρίστησε και το δέχθηκε. Για καλή μου τύχη, παρά την εποχή, την ημέρα που κανονίσαμε να πάω και θα ήταν εκεί ο συγκεκριμένος παπάς, έκανε πολύ ζέστη. Έτσι μπόρεσα να βάλω ένα ανοιξιάτικο φαρδύ, ριχτό φορεματάκι, μέχρι λίγο πάνω από το γόνατο, το οποίο φέγγιζε πολύ. Φόρεσα ένα βρακάκι που ήταν ολόμαυρο και αποτελούνταν μόνο από ένα μικρό ημιδιάφανο τριγωνάκι μπροστά και τρία κορδόνια. Το μουνί μου περίσσευε από πάνω και τα πάντα διαγράφονταν ξεκάθαρα μέσα από το φόρεμα. Σουτιέν δεν φόρεσα καθόλου, με αποτέλεσμα να φεγγίζουν και οι ρώγες μου. Για να μην καρφωθώ, φόρεσα από πάνω μία μακριά ανοιξιάτικη ζακέτα που έφτανε μέχρι κάτω από το κώλο μου και κάλυπτε τα πάντα όσο τη φορούσα. Κίτρινες ψηλοτάκουνες γόβες συμπλήρωναν το ντύσιμο.
Έφτασα και πήγα κατευθείαν στο γνωστό οίκημα. Με υποδέχθηκε το αντικείμενο του πόθου μου κι ένιωσα για ακόμα μία φορά να κυριεύομαι από τα ίδια συναισθήματα ανεξέλεγκτης καύλας. Η ματιά του αυτή τη φορά είχε εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Ήταν διαπεραστική, πιο διερευνητική και γεμάτη λαγνεία. Ειδικά μόλις έβγαλα τη ζακέτα, τα είδε στη κυριολεξία όλα. Φρόντισα να σταθώ μπροστά του όρθια σε κάποια απόσταση, ώστε να του δώσω την ευκαιρία να απολαύσει το θέαμα μέσα από το φόρεμα και όσο απολάμβανα το διαπεραστικό του βλέμμα, του έδωσα τα χαρτιά και είπαμε κάποια πράγματα ακόμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της κουβέντας ήταν ξεκάθαρα αποπροσανατολισμένος και αναστατωμένος, ενώ με τα μάτια του έτρωγε το σώμα μου. Μόλις τελειώσαμε με τα χαρτιά, του είπα πως ήθελα να εξομολογηθώ όπως μου είχε προτείνει. Ήταν κάτι που είχα σκεφθεί πολύ και είχα αποφασίσει να το κάνω. Θα του έλεγα ότι βρωμιά είχα κάνει από μικρό παιδί, για τη θέλησή μου να πηδιέμαι διαρκώς, θα του περιέγραφα πράγματα και καταστάσεις. Ο σκοπός μου ήταν φυσικά να τον καυλώσω τρελά διατρέχοντας μηδενικό κίνδυνο, μια και ήξερα ότι δεν μπορεί να πει τίποτα και σε κανέναν.
Συμφώνησε πρόθυμα και με ρώτησε αν είχα πρόβλημα να εξομολογηθώ εκεί. Του είπα όχι, οπότε βγήκε για λίγο από έξω, είπε σε μία γυναίκα να μην μπει κανείς μέσα μέχρι να δώσει αυτός την άδεια γιατί ξεκινούσε εξομολόγηση και ξαναγύρισε. Πήρε από μία ντουλαπίτσα ένα πετραχήλι, το φόρεσε και πήγε μπροστά σε κάτι εικονίσματα. Προσευχήθηκε και γυρνώντας προς εμένα μου ζήτησε να πάω να γονατίσω μπροστά του. Γονάτισα εκεί ακριβώς που έπρεπε. Σήκωσε το πετραχήλι και το έβαλε πάνω στο κεφάλι μου, ακούμπησε τη παλάμη του από πάνω και ξεκινήσαμε. Όση ώρα του έλεγα τις «αμαρτίες» μου προσπαθούσα με όση δύναμη είχα να συγκρατηθώ και να μην του σηκώσω το ράσο, φανταζόμενη τι υπήρχε εκεί από πίσω, ακριβώς μπροστά μου. Καύλωνα κάθε δευτερόλεπτο όλο και περισσότερο. Με αυτά που έλεγα, με αυτό που γινόταν εκεί, με τη μυρωδιά που αισθανόμουν και προσπαθούσα να φαντάζομαι ότι προερχόταν από το καυλί του και τα αρχίδια του, με τη φαντασίωση ότι ο πούτσος του ήταν ήδη καυλωμένος από αυτά που άκουγε. Αισθανόμουν μουσκεμένο το μικρό κομματάκι από ύφασμα στο βρακάκι μου και σταγόνες από τα υγρά μου να τρέχουν στο εσωτερικό των μπουτιών μου.
Τελείωσα την εξομολόγηση. Με ρώτησε αν μετανιώνω ειλικρινά για όλα όσα είχα κάνει. Φυσικά δεν μετάνιωνα καθόλου και για τίποτα, αλλά έπρεπε να πω ναι, με συγχώρεσε και έβγαλε πάνω από το κεφάλι μου το πετραχήλι. Το χέρι του όμως έμεινε στη κορυφή του κεφαλιού μου και δε μου είπε να σηκωθώ, αντίθετα το ένιωσα πιο βαρύ επάνω μου, σαν να με κρατούσε εκεί. Εκμεταλλεύτηκα τη στιγμή και έκανα ότι έχασα την ισορροπία μου, γέρνοντας μπροστά. Πέφτοντας με το πρόσωπο πάνω του ένιωσα το σκληρό καυλί του. Ήταν καυλωμένος. Άπλωσα τα χέρια μου και τον έπιασα αριστερά και δεξιά από τα μπούτια του για να συγκρατηθώ, όμως δεν με άφησε να σηκώσω τον κορμό μου. Αντίθετα πρόσθεσε και το άλλο του χέρι πάνω στο κεφάλι μου και με κράτησε εκεί, κολλώντας το πρόσωπό μου στο καυλί του πάνω από το ράσο. Άρχισε με τα χέρια του να μετακινεί το κεφάλι μου κάνοντάς το πρόσωπό μου να τρίβεται εκεί, ενώ άρχισε να μετακινεί κι εκείνος τη μέση του, να αναστενάζει βαριά και να μουρμουρίζει κάτι ακατάληπτο.
Τα χέρια του είχαν μπει βαθιά μέσα στα μαλλιά μου ανακατεύοντας τα όπως με μετακινούσε και έτριβε το πρόσωπό μου στο καυλί του. Δοκίμασα να σηκώσω το ράσο του με τα χέρια μου, αλλά δεν με άφησε, βγάζοντας ένα βαρύ «όχι» από μέσα του και τραβώντας με από τα μαλλιά πίσω σε απόσταση από το καυλί του. Αυτό που έκανε μετά με ξάφνιασε. Έσκυψε λίγο, με έφτυσε μέσα στη μούρη, με αποκάλεσε «βρωμοθήλυκο» και λέγοντας ότι είμαι ο Σατανάς μεταμορφωμένος με άρπαξε από το μαλλί, με σήκωσε όρθια και με έσυρε να κάτσω ατσούμπαλα πάνω σε μία καρέκλα απέναντι από το γραφείο. Πόνεσα, αλλά είχα ερεθιστεί τόσο πολύ που η κίνηση αυτή, μέσα στη βιαιότητά της, με έφτιαξε ακόμα περισσότερο. Προσπαθούσα να κάτσω καλύτερα στη καρέκλα, την ίδια στιγμή που αυτός με τα χέρια του ξεκούμπωνε τα 4 κουμπιά του φορέματος μπροστά από το στήθος μου. Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια και έβλεπα ότι είχε χάσει την επαφή του με το τόπο και το χρόνο. Ήταν κάπου αλλού. Δε μπορούσα καν να καταλάβω τι έβλεπε μπροστά του.
Τα καυλωμένα μου στήθια πετάχτηκαν έξω από το φόρεμα κάτω από τη πίεση των χεριών του και αυτός προσπαθώντας να απολαύσει με τα μάτια και τα χέρια του όσο περισσότερο από αυτά γινόταν, προσπάθησε να τραβήξει από τους ώμους μου τα μανίκια του φορέματος προς τα κάτω. Βρήκε αντίσταση και τελικά, λόγω της ανυπομονησίας του, έσκισε το ένα κάνοντας το φόρεμα να πέσει στη μέση μου μισό-αποτελειωμένο. Τα εντελώς καυλωμένα στήθια μου πρόσφεραν ένα θέαμα που κατάπινε αχόρταγα με τα μάτια του και τα χέρια του. Δεύτερο φτύσιμο στη μούρη, τη στιγμή που τσιμπάει τις ρώγες μου και τις τραβάει. Με αποκαλεί «πρόστυχο παλιοθήλυκο» και με φτύνει ξανά, αυτή τη φορά πάνω στο στήθος. Ξαφνικά με αφήνει, μου λέει να κάτσω εκεί ήσυχα, ανοίγει τη πόρτα και βγαίνει έξω.
Τον ακούω να φωνάζει σε μία γυναίκα και να της λέει να κλείσει την εκκλησία και να πάει σε κάποιον Αποστόλη να της δώσει κάποια πράγματα που είχε για αυτόν. Να τα πάρει μαζί της σπίτι της και να τα φέρει όταν ξαναέρθει το απόγευμα. Της είπε ότι είχε μια δουλειά και θα έφευγε σε λίγο και αυτός. Κατάλαβα πως φρόντιζε να μείνουμε ανενόχλητοι. Άκουσα την εξωτερική μεγάλη καγκελόπορτα του προαύλιου της εκκλησίας να ανοίγει και να ξανακλείνει. Η γυναίκα είχε φύγει και εκείνος επέστρεψε μέσα και κλείδωσε τη πόρτα πίσω του. Σε αυτά τα λίγα λεπτά, τα σάλια του είχαν τρέξει από το στήθος μου πάνω στη κοιλιά μου και μέσα στο φόρεμα. Είχα ήδη χύσει μία φορά, την ώρα που μου έσκιζε το δεξί μανίκι του φορέματος, αλλά προσπαθούσα να μην το δείξω. Έχυσα άλλη μία, τη στιγμή που ένιωσα τα σάλια του να τρέχουν μέσα από το φόρεμα πάνω στο μουνί μου. Τα πάντα ανάμεσα στα πόδια μου ήταν μούσκεμα σα να έχω κατουρηθεί. Ήρθε και στάθηκε όρθιος μπροστά μου σε κάνα μέτρο απόσταση. Μου είπε ότι είμαι μια «ελεεινή μοιχαλίδα» και μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα με το δεξί του χέρι.
Δεν το περίμενα και στην προσπάθειά μου να συνέλθω από τη παραζάλη του χτυπήματος και να ξεπεράσω τη βουή στο αυτί μου, τον ακούω να λέει κάτι που δεν καταλαβαίνω και μία δεύτερη σφαλιάρα προσγειώνεται με δύναμη στο άλλο μου μάγουλο. Ζαλισμένη και θολωμένη μέσα στη βοή που έχει κατακλύσει και τα δύο μου αυτιά, αισθάνομαι ένα έντονο πόνο στα μαλλιά μου. Με τραβάει, με σηκώνει από το κάθισμα και με κολλάει όρθια πάνω στη πόρτα με τη πλάτη προς αυτόν και το πρόσωπό μου να ακουμπά τη πόρτα. Τα πόδια μου από τη ζάλη δεν με κρατάνε αλλά με κρατάει όρθια ο έντονος πόνος που αισθάνομαι από το χέρι του που με κρατάει από τα μαλλιά. Με το άλλο του χέρι σηκώνει το φόρεμά μου και το κρατάει ψηλά στη πλάτη μου, πιέζοντάς με στη πόρτα. Το άλλο χέρι αφήνει τώρα τα μαλλιά και λίγα δευτερόλεπτα μετά προσγειώνεται με δύναμη πάνω στο κωλομέρι μου. Είμαι σίγουρη ότι φώναξα πολύ δυνατά, αλλά δεν ξέρω ποιος ήχος ήταν πιο δυνατός: της σφαλιάρας στο κώλο μου ή της φωνής μου.
Αφήνει το φόρεμά μου να πέσει πάλι κάτω. Αυτή τη φορά έχει βρει το φερμουάρ του στη πλάτη μου και το κατεβάζει αργά μουρμουρίζοντας για άλλη μια φορά πως πρέπει να τιμωρούνται πόρνες σαν εμένα. Το φόρεμά μου, χωρίς αντίσταση πέφτει στο πάτωμα. Εγώ, γυμνή, μόνο με ένα υποτυπώδες βρακάκι πάνω μου, προσπαθώ να σταθώ όρθια, ζαλισμένη. Δεν αισθάνομαι καθόλου χέρια πάνω μου και παραπατώντας γυρίζω προς το εσωτερικό του δωματίου, σέρνοντας και πατώντας το φόρεμά μου. Δεν ξέρω γιατί κουτσαίνω αλλά αντιλαμβάνομαι ότι έχει βγει η μία μου γόβα. Γυρνώντας βγάζω και την άλλη. Αυτός, επιβλητικός και αγέρωχος, στέκεται μπροστά στο γραφείο του και με κοιτάζει από τη κορφή ως τα νύχια με βλέμμα που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ως κάτι άλλο από περιφρονητικό. Αυτό με φοβίζει. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα είχα σχεδιάσει και τα φανταζόμουν.
«Μάλλον πρέπει να φύγω...» καταφέρνω να ψελλίσω και δοκιμάζω να σκύψω να πάρω το φόρεμά μου από κάτω. Μέσα σε ένα πολύ δυνατό «αχ...» που βγαίνει από το στόμα μου, με τραβάει από το μαλλί όπως ήμουν σκυμμένη, περνάω μπροστά από το σώμα του που περιστρέφεται και προσγειώνομαι με ένταση και πολύ θόρυβο από πράγματα που πέφτουν εδώ κι εκεί, μπρούμυτα πάνω στο γραφείο. Το χέρι του με πιέζει με το στήθος πάνω στο γραφείο. Με τα χέρια μου προσπαθώ να πετάξω κάτω από το σώμα μου αντικείμενα που με πονάνε και ταυτόχρονα διαδοχικές σφαλιάρες κάνουν τα κωλομέρια μου να τσούζουν κι εμένα να φωνάζω δυνατά.
- Μόνο ο Θεός μπορεί να σε ακούσει εδώ, πόρνη...
μου λέει και τραβάει με δύναμη το κορδόνι από το βρακί μου κάνοντάς το πολύ εύκολα κομμάτια.
- Κάτσε εκεί που κάθεσαι, ήσυχα, νυμφίδιο...
τον ακούω να μου λέει και με αφήνει. Χαλαρώνω, μπρούμυτα πάνω στο γραφείο και προσπαθώ να συνέλθω από τον πόνο στο κεφάλι και στο κώλο. Είμαι ολόγυμνη πλέον και ο κώλος μου του προσφέρει σίγουρα ένα εξαιρετικό θέαμα. Γυρίζω λίγο το κεφάλι προς τα πίσω για να δω. Καθισμένος στη καρέκλα που καθόμουν εγώ πριν, παίρνει μάτι τον κώλο μου, έχει σηκώσει το ράσο και παίζει το καυλί του.
- Κοίτα μπροστά, πόρνη...
με διατάζει με την επιβλητική του βαριά φωνή. Υπακούω και χαλαρώνω. Μετά από κανένα λεπτό, αποφασίζω να κουνήσω λίγο τον κώλο μου για να τον φτιάξω ακόμα πιο πολύ. Το κάνω αργά και χορευτικά κουνώντας μαζί και τη μέση μου. Μετά από λίγο τον ακούω να ρουθουνίζει σαν άλογο, ανταριασμένος. Σταματάω τρομοκρατημένη.
- Μη σταματάς ελεεινή... δείξε μου πως διαολίζεις τα αρσενικά με τον πρόστυχο κώλο σου...
Τώρα κάτι κάνουμε. Συνεχίζω το κούνημα και για κάμποσα λεπτά τον ακούω να ρουθουνίζει, να βαριανασαίνει, να μιλάει για πόρνες, νυμφίδια και σατανάδες, μέχρι που ξαφνικά τον ακούω να σηκώνεται από τη καρέκλα και τον αισθάνομαι να έρχεται και να στέκεται όρθιος πίσω μου. Καταλαβαίνω ότι τον παίζει πάνω από τον κώλο μου που συνεχίζω να λικνίζω αργά και ερεθιστικά. Με φτύνει στο κώλο και με αποκαλεί «Σατανά». Μία νέα πολύ δυνατή σφαλιάρα στο κωλομέρι με κάνει να τσιρίξω και να τον αποκαλέσω «μαλάκα». Φεύγει γρήγορα από πίσω μου, έρχεται από τη μεριά που είναι το κεφάλι μου, με αρπάζει με δύναμη από το μαλλί, μου σηκώνει το κεφάλι, σκύβει, με φτύνει μέσα στο στόμα, και λέγοντάς μου ότι έχω και βρώμικο στόμα, σηκώνει με το άλλο χέρι το ράσο του και με τραβάει από τα μαλλιά πάνω στο πούτσο του. Ανοίγω το στόμα και τον καταπίνω όλον, μια και το μέγεθός του με βοηθάει να τον πάρω κατευθείαν μέχρι τα αρχίδια. Μου γαμάει για κανένα λεπτό το στόμα σε αυτή τη θέση και μετά μετακινείται πάλι στη μεριά που είναι ο κώλος μου.
Περνάνε λίγα δευτερόλεπτα και αισθάνομαι τα χέρια του να μου ανοίγουν τον κώλο με δύναμη. Αμέσως μετά η γλώσσα του βυθίζεται στη κωλοτρυπίδα μου γαμώντας την με μανία. Όσο μου τη ρουφάει και τη πηδάει με το στόμα του, τα δάχτυλα από το ένα του χέρι έχουν μπει όλα μέσα στο μουνί μου που έχει ανοίξει σα τριαντάφυλλο μετά από τις 4-5 φορές που έχω χύσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Χύνω ακόμα μία, αυτή τη φορά φωνάζοντάς το και πνίγοντας το χέρι του και το πρόσωπό του με ριπές από τα χύσια μου. Σηκώνεται όρθιος πίσω μου και τρίβει το καυλί του πάνω στα κωλομέρια μου, μέσα στη χαραμάδα του κώλου μου, πάνω-κάτω στη κωλοτρυπίδα μου. Του φωνάζω να με γαμήσει, τον βρίζω, το ζητάω απεγνωσμένα, μα τίποτα! Χωρίς ποτέ να μπει μέσα μου, ακούγοντάς τον να βλαστημάει, αισθάνομαι τα καυτά του χύσια να προσγειώνονται πάνω στο κώλο μου, στη πλάτη μου, στα μαλλιά μου, να τρέχουν στα πόδια μου. Πριν προλάβω να καταλάβω περισσότερα με πιάνει πάλι από το μαλλί, με σηκώνει από το γραφείο και με τραβάει σέρνοντας στο διπλανό δωμάτιο.
Μπαίνοντας προλαβαίνω να δω ότι υπάρχει ένα λιτό κρεβατάκι, όμως το προσπερνάμε και πηγαίνουμε κατευθείαν στην απέναντι γωνία όπου υπάρχει ένα μικρό μπάνιο με μία ντουζιέρα μέσα. Με οδηγεί εκεί και με κάνει να γονατίσω μέσα στη ντουζιέρα. Μέχρι να συνέλθω, έχει πετάξει από πάνω του το ράσο και για πρώτη φορά βλέπω το κορμί του, γεροδεμένο, τριχωτό μα και φανερά κουρασμένο.
Μπαίνει στη ντουζιέρα κι αυτός, στέκεται με το πεσμένο καυλί του μπροστά μου και μου ζητάει να ανοίξω το ντους και να τον πλύνω. Το κάνω γονατισμένη μέσα στη ντουζιέρα και όσο τον πλένω θυμάμαι ότι έτσι γονατισμένη μπροστά του άρχισαν όλα. Έχω γίνει μούσκεμα, του πλένω το καυλί, τα αρχίδια, γυρίζει και μου ζητάει να του πλύνω και τον κώλο. Το κάνω περνώντας τα δάχτυλά μου πάνω από τη κωλοτρυπίδα του. Φαίνεται να το απολαμβάνει. Γυρίζει, με πιάνει από το μαλλί, μου γυρίζει το κεφάλι στο πλάι και αρχίζει να κατουράει πάνω στο στήθος μου. Γονατισμένη μέσα σε αυτό το μίγμα από νερό, χύσια και ούρα, τελειώνω ακόμα μία φορά και ηρεμώ από τον οργασμό μου τη στιγμή που στραγγίζει το καυλί του πάνω μου.
Έφυγε και με άφησε να πλυθώ. Σκουπίστηκα και ντύθηκα με ότι είχε απομείνει από τα ρούχα μου που τα είχε φέρει έξω από το μπάνιο (ευτυχώς που είχα και αυτή τη ζακέτα, αλλιώς το φόρεμα δεν παρέμενε πάνω στους ώμους μου). Βγαίνοντας στο γραφείο τον βρήκα να προσπαθεί να τακτοποιήσει μαζεύοντας πράγματα από εδώ και από εκεί. Θέλησα να βοηθήσω και να πιάσω κουβέντα, όμως μου ζήτησε να μην κάνω τίποτα, να μην πω τίποτα και απλά να φύγω. Το έκανα. Η επόμενη και τελευταία φορά που τον είδα ήταν φυσικά στο γάμο μου, όπου ήταν πολύ τυπικός, αυστηρός και με κοίταξε πολύ λίγες φορές.
Copyright protected OW ref: 98152
Η εκκλησία σχετικά μικρή, με ωραίο όμως και πολύ μεγάλο περιβάλλοντα χώρο, με πολλά δέντρα. Πήγαμε οι δυο μας. Βρήκαμε μια κυρία να περιποιείται τον χώρο και αυτή μας πήγε σε ένα οίκημα παραδίπλα για να συναντήσουμε τον παπά. Η έκπληξή μου μόλις τον είδα, ήταν μεγάλη, όπως μεγάλος ήταν και ο ερεθισμός που σχεδόν αμέσως άρχισε να φουντώνει μέσα μου. Ήταν ένας πενηντάρης πανύψηλος, με πολύ φαρδιές πλάτες και δεμένο κορμί, κοντοκουρεμένη γενειάδα και όμορφο γκριζόμαυρο μαλλί, δεμένο σε κότσο. Χρειάστηκαν μόλις λίγα δευτερόλεπτα για να αρχίσει το μυαλό μου να επεξεργάζεται το εσωτερικό του ράσου του και να θέλει να το ανακαλύψει με οποιοδήποτε τρόπο.
Δεν περίμενα τέτοια εξέλιξη και είχα πάει πολύ συντηρητικά ντυμένη (άλλωστε σε αντίθεση με αυτό που κάνω όταν βγαίνω μόνη ή με τις φίλες μου, όταν βγαίνω με τον άντρα μου ντύνομαι κάπως συντηρητικά). Φορούσα ένα τζην παντελόνι (ευτυχώς εφαρμοστό), ένα τζην πουκάμισο και ένα μεσάτο μπουφανάκι. Ευτυχώς, το μεσάτο μπουφανάκι άφηνε το κώλο μου ελεύθερο και για καλή μου τύχη, επειδή το τζην πουκάμισο ήταν χοντρό, δεν είχα φορέσει σουτιέν. Φορούσα όμως ένα σατέν ροζ κομπινεζόν από μέσα, το οποίο ήταν αρκετά άνετο.
Το οίκημα αυτό, είχε το μικρό δωματιάκι που ήμασταν με ένα γραφείο και κάποιες καρέκλες και ένα διπλανό δωμάτιο του οποίου η πόρτα ήταν κλειστή. Μία ηλεκτρική σόμπα ζέσταινε το χώρο πολύ έντονα και έτσι βγάλαμε τα μπουφάν μας. Όση ώρα συζητούσαμε και είχαμε ξεκινήσει διαδικασίες με ταυτότητες, στοιχεία κλπ, προσπαθούσα να κρύψω όσο καλύτερα γινόταν τον ερεθισμό μου από τον άντρα μου και να τον δείξω όσο περισσότερο γινόταν στον παπά. Προσπαθούσα να σκεφθώ τρόπους να πάρω κάτι από αυτόν. Η εμφάνισή του σε συνδυασμό με την ιδιότητά του και τον αυταρχικό του τρόπο με τη βαριά φωνή, μετέδιδαν ηλεκτρικές εκκενώσεις ανάμεσα στα πόδια μου. Είχα γίνει μούσκεμα. Δυστυχώς όμως δεν μπορούσα να κάνω και πολλά, πέρα από το να τον κοιτάω έντονα μέσα στα μάτια και στα χείλια, ενώ μου δόθηκε η δυνατότητα μια-δυο φορές που ο άντρας μου κοιτούσε αλλού, να γλείψω τα χείλια μου κοιτάζοντάς τον στα μάτια και να ανοίξω λίγο τα πόδια απέναντί του. Η κίνηση όμως που ίσως πέρασε ένα πιο δυνατό μήνυμα σε αυτόν, ήταν κάποια στιγμή που σηκώθηκε να πάρει ένα φάκελο από κάτι ράφια δίπλα μου, που έριξα έντονα το βλέμμα μου στο ιδεατό σημείο που βρισκόταν το καυλί του. Κοιτάζοντάς τον αμέσως μετά στα μάτια, είδα ότι με κοίταζε και ένα αμυδρό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλια του.
Ήταν η αντίδραση που παραλίγο να με τελειώσει εκεί μέσα. Το αποτέλεσμα ήταν οι ρώγες μου να πετρώσουν και παρά το ότι το τζην πουκάμισο δεν ήταν πολύ λεπτό, τις είδα να σχηματίζονται πάνω του. Όταν ο άντρας μου πήρε να διαβάσει κάτι χαρτιά για να τα υπογράψει, τεντώθηκα πίσω, σπρώχνοντας το στήθος μου μπροστά. Οι ρώγες κόντεψαν να τρυπήσουν το ύφασμα. Δύο περήφανες ελιές που κοίταζαν κατάματα τον παπά, ο οποίος όσο ο άντρας μου ήταν σκυμμένος στα χαρτιά που διάβαζε, είχε καρφώσει το βλέμμα του πάνω τους και δεν έκανε καμία προσπάθεια να το κρύψει αυτό, ξέροντας ότι τον βλέπω. Το παιχνίδι είχε ξεκινήσει.
Η τύχη πάντα ευνοεί τους τολμηρούς. Ακριβώς εκείνη τη στιγμή, η κυρία που μας είχε συστήσει στον παπά, μπήκε στο δωμάτιο και μας είπε ότι το αυτοκίνητό μας εμπόδιζε κάποιο φορτηγό που είχε έρθει να ξεφορτώσει κάποια καθίσματα. Έτσι, ο άντρας μου έπρεπε να φύγει, να πάει το αυτοκίνητο στο πίσω μέρος της εκκλησίας και να έρθει περπατώντας πάλι από μπροστά. Ο παπάς βγήκε από έξω μαζί του για να του δείξει που να πάει το αυτοκίνητο και από που να επιστρέψει. Όσο ήταν έξω και του εξηγούσε βρήκα την ευκαιρία να ξεκουμπώσω δύο κουμπιά από το πουκάμισο και βάζοντας τα χέρια μου από μέσα να κατεβάσω τα ραντάκια του κομπινεζόν και να το αφήσω να πέσει μέσα στο πουκάμισο γύρω από τη μέση μου, αφήνοντας εντελώς γυμνό το στήθος μου.
Κάθισα στη καρέκλα και όπως καθόμουν το πουκάμισο έμενε ανοιχτό μέχρι ακριβώς κάτω από το στήθος μου, έτσι που από το πλάι, ή από πάνω να φαίνονται μέχρι και οι καυλωμένες μου ρώγες. Ο παπάς μπήκε και κάθισε απέναντί μου. Παρατήρησε κατευθείαν τη διαφορά στην εμφάνισή μου, αφού τα μάτια του καρφώθηκαν κατευθείαν εκεί, με κοίταξε κατόπιν στα μάτια, μου χαμογέλασε και άρχισε να μου κάνει κήρυγμα για το γάμο και την οικογένεια.
Σκέφθηκα "δεν μας γαμάς ρε μαλάκα με το κήρυγμα;... πρέπει να βρω τρόπο να με πηδήξεις". Είχα μόλις λίγα λεπτά στη διάθεσή μου για να προλάβω να τον κάνω να το καταλάβει, αν δεν το είχε ήδη καταλάβει. Σηκώθηκα, πήρα τα χαρτιά που διάβαζε ο άντρας μου, πήγα και στάθηκα ακριβώς δίπλα στη καρέκλα που καθόταν, τα έβαλα μπροστά του και έσκυψα για να τον ρωτήσω κάτι που έπρεπε να συμπληρωθεί σε αυτά. Τα βυζιά μου, οι καυλωμένες ρώγες μου, ήταν έρμαιο στα αχόρταγα μάτια του. Με τη γωνία των ματιών μου, όσο μίλαγα τον έβλεπα καρφωμένο πάνω τους και έκανα την αδιάφορη. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να κάνω τίποτε άλλο. Ακούσαμε τον άντρα μου να έρχεται και εντελώς αδιάκριτα, πήγα μπροστά από το γραφείο του, γύρισα τον κοίταξα έντονα μέσα στα μάτια, έβαλα τα χέρια μου μέσα από το πουκάμισο και δίνοντάς του για μια τελευταία φορά μια καλή οπτική δόση από τα βυζιά μου ανέβασα το κομπινεζόν, κουμπώθηκα κι έκατσα. Αν δεν είχε καταλάβει πριν, τώρα σίγουρα κατάλαβε τι είμαι και τι θέλω.
Τελειώσαμε με τις διαδικασίες εκεί και μείναμε στο ότι θα έπρεπε να του πάμε κάποια έγγραφα κανένα μήνα πριν το μυστήριο. Πριν φύγουμε μας έδωσε να καταλάβουμε καλά, ότι δεν χρειαζόταν να είμαστε και οι δύο μαζί όταν θα τα πηγαίναμε. Επίσης μας τόνισε ότι θα ήταν καλό να εξομολογούμασταν πριν το μυστήριο και ότι μια καλή ευκαιρία, για τον έναν που θα πήγαινε, θα ήταν αυτή. Το είχα πιάσει το υπονοούμενο.
Έφτασε ο καιρός για να πάμε τα χαρτιά αυτά και φυσικά είπα στον άντρα μου ότι δε χρειάζεται να έρθει μαζί μου και να ταλαιπωρείται. Θα τα πήγαινα μόνη μου. Με ευχαρίστησε και το δέχθηκε. Για καλή μου τύχη, παρά την εποχή, την ημέρα που κανονίσαμε να πάω και θα ήταν εκεί ο συγκεκριμένος παπάς, έκανε πολύ ζέστη. Έτσι μπόρεσα να βάλω ένα ανοιξιάτικο φαρδύ, ριχτό φορεματάκι, μέχρι λίγο πάνω από το γόνατο, το οποίο φέγγιζε πολύ. Φόρεσα ένα βρακάκι που ήταν ολόμαυρο και αποτελούνταν μόνο από ένα μικρό ημιδιάφανο τριγωνάκι μπροστά και τρία κορδόνια. Το μουνί μου περίσσευε από πάνω και τα πάντα διαγράφονταν ξεκάθαρα μέσα από το φόρεμα. Σουτιέν δεν φόρεσα καθόλου, με αποτέλεσμα να φεγγίζουν και οι ρώγες μου. Για να μην καρφωθώ, φόρεσα από πάνω μία μακριά ανοιξιάτικη ζακέτα που έφτανε μέχρι κάτω από το κώλο μου και κάλυπτε τα πάντα όσο τη φορούσα. Κίτρινες ψηλοτάκουνες γόβες συμπλήρωναν το ντύσιμο.
Έφτασα και πήγα κατευθείαν στο γνωστό οίκημα. Με υποδέχθηκε το αντικείμενο του πόθου μου κι ένιωσα για ακόμα μία φορά να κυριεύομαι από τα ίδια συναισθήματα ανεξέλεγκτης καύλας. Η ματιά του αυτή τη φορά είχε εντελώς διαφορετική συμπεριφορά. Ήταν διαπεραστική, πιο διερευνητική και γεμάτη λαγνεία. Ειδικά μόλις έβγαλα τη ζακέτα, τα είδε στη κυριολεξία όλα. Φρόντισα να σταθώ μπροστά του όρθια σε κάποια απόσταση, ώστε να του δώσω την ευκαιρία να απολαύσει το θέαμα μέσα από το φόρεμα και όσο απολάμβανα το διαπεραστικό του βλέμμα, του έδωσα τα χαρτιά και είπαμε κάποια πράγματα ακόμα. Καθ’ όλη τη διάρκεια της κουβέντας ήταν ξεκάθαρα αποπροσανατολισμένος και αναστατωμένος, ενώ με τα μάτια του έτρωγε το σώμα μου. Μόλις τελειώσαμε με τα χαρτιά, του είπα πως ήθελα να εξομολογηθώ όπως μου είχε προτείνει. Ήταν κάτι που είχα σκεφθεί πολύ και είχα αποφασίσει να το κάνω. Θα του έλεγα ότι βρωμιά είχα κάνει από μικρό παιδί, για τη θέλησή μου να πηδιέμαι διαρκώς, θα του περιέγραφα πράγματα και καταστάσεις. Ο σκοπός μου ήταν φυσικά να τον καυλώσω τρελά διατρέχοντας μηδενικό κίνδυνο, μια και ήξερα ότι δεν μπορεί να πει τίποτα και σε κανέναν.
Συμφώνησε πρόθυμα και με ρώτησε αν είχα πρόβλημα να εξομολογηθώ εκεί. Του είπα όχι, οπότε βγήκε για λίγο από έξω, είπε σε μία γυναίκα να μην μπει κανείς μέσα μέχρι να δώσει αυτός την άδεια γιατί ξεκινούσε εξομολόγηση και ξαναγύρισε. Πήρε από μία ντουλαπίτσα ένα πετραχήλι, το φόρεσε και πήγε μπροστά σε κάτι εικονίσματα. Προσευχήθηκε και γυρνώντας προς εμένα μου ζήτησε να πάω να γονατίσω μπροστά του. Γονάτισα εκεί ακριβώς που έπρεπε. Σήκωσε το πετραχήλι και το έβαλε πάνω στο κεφάλι μου, ακούμπησε τη παλάμη του από πάνω και ξεκινήσαμε. Όση ώρα του έλεγα τις «αμαρτίες» μου προσπαθούσα με όση δύναμη είχα να συγκρατηθώ και να μην του σηκώσω το ράσο, φανταζόμενη τι υπήρχε εκεί από πίσω, ακριβώς μπροστά μου. Καύλωνα κάθε δευτερόλεπτο όλο και περισσότερο. Με αυτά που έλεγα, με αυτό που γινόταν εκεί, με τη μυρωδιά που αισθανόμουν και προσπαθούσα να φαντάζομαι ότι προερχόταν από το καυλί του και τα αρχίδια του, με τη φαντασίωση ότι ο πούτσος του ήταν ήδη καυλωμένος από αυτά που άκουγε. Αισθανόμουν μουσκεμένο το μικρό κομματάκι από ύφασμα στο βρακάκι μου και σταγόνες από τα υγρά μου να τρέχουν στο εσωτερικό των μπουτιών μου.
Τελείωσα την εξομολόγηση. Με ρώτησε αν μετανιώνω ειλικρινά για όλα όσα είχα κάνει. Φυσικά δεν μετάνιωνα καθόλου και για τίποτα, αλλά έπρεπε να πω ναι, με συγχώρεσε και έβγαλε πάνω από το κεφάλι μου το πετραχήλι. Το χέρι του όμως έμεινε στη κορυφή του κεφαλιού μου και δε μου είπε να σηκωθώ, αντίθετα το ένιωσα πιο βαρύ επάνω μου, σαν να με κρατούσε εκεί. Εκμεταλλεύτηκα τη στιγμή και έκανα ότι έχασα την ισορροπία μου, γέρνοντας μπροστά. Πέφτοντας με το πρόσωπο πάνω του ένιωσα το σκληρό καυλί του. Ήταν καυλωμένος. Άπλωσα τα χέρια μου και τον έπιασα αριστερά και δεξιά από τα μπούτια του για να συγκρατηθώ, όμως δεν με άφησε να σηκώσω τον κορμό μου. Αντίθετα πρόσθεσε και το άλλο του χέρι πάνω στο κεφάλι μου και με κράτησε εκεί, κολλώντας το πρόσωπό μου στο καυλί του πάνω από το ράσο. Άρχισε με τα χέρια του να μετακινεί το κεφάλι μου κάνοντάς το πρόσωπό μου να τρίβεται εκεί, ενώ άρχισε να μετακινεί κι εκείνος τη μέση του, να αναστενάζει βαριά και να μουρμουρίζει κάτι ακατάληπτο.
Τα χέρια του είχαν μπει βαθιά μέσα στα μαλλιά μου ανακατεύοντας τα όπως με μετακινούσε και έτριβε το πρόσωπό μου στο καυλί του. Δοκίμασα να σηκώσω το ράσο του με τα χέρια μου, αλλά δεν με άφησε, βγάζοντας ένα βαρύ «όχι» από μέσα του και τραβώντας με από τα μαλλιά πίσω σε απόσταση από το καυλί του. Αυτό που έκανε μετά με ξάφνιασε. Έσκυψε λίγο, με έφτυσε μέσα στη μούρη, με αποκάλεσε «βρωμοθήλυκο» και λέγοντας ότι είμαι ο Σατανάς μεταμορφωμένος με άρπαξε από το μαλλί, με σήκωσε όρθια και με έσυρε να κάτσω ατσούμπαλα πάνω σε μία καρέκλα απέναντι από το γραφείο. Πόνεσα, αλλά είχα ερεθιστεί τόσο πολύ που η κίνηση αυτή, μέσα στη βιαιότητά της, με έφτιαξε ακόμα περισσότερο. Προσπαθούσα να κάτσω καλύτερα στη καρέκλα, την ίδια στιγμή που αυτός με τα χέρια του ξεκούμπωνε τα 4 κουμπιά του φορέματος μπροστά από το στήθος μου. Τον κοιτούσα μέσα στα μάτια και έβλεπα ότι είχε χάσει την επαφή του με το τόπο και το χρόνο. Ήταν κάπου αλλού. Δε μπορούσα καν να καταλάβω τι έβλεπε μπροστά του.
Τα καυλωμένα μου στήθια πετάχτηκαν έξω από το φόρεμα κάτω από τη πίεση των χεριών του και αυτός προσπαθώντας να απολαύσει με τα μάτια και τα χέρια του όσο περισσότερο από αυτά γινόταν, προσπάθησε να τραβήξει από τους ώμους μου τα μανίκια του φορέματος προς τα κάτω. Βρήκε αντίσταση και τελικά, λόγω της ανυπομονησίας του, έσκισε το ένα κάνοντας το φόρεμα να πέσει στη μέση μου μισό-αποτελειωμένο. Τα εντελώς καυλωμένα στήθια μου πρόσφεραν ένα θέαμα που κατάπινε αχόρταγα με τα μάτια του και τα χέρια του. Δεύτερο φτύσιμο στη μούρη, τη στιγμή που τσιμπάει τις ρώγες μου και τις τραβάει. Με αποκαλεί «πρόστυχο παλιοθήλυκο» και με φτύνει ξανά, αυτή τη φορά πάνω στο στήθος. Ξαφνικά με αφήνει, μου λέει να κάτσω εκεί ήσυχα, ανοίγει τη πόρτα και βγαίνει έξω.
Τον ακούω να φωνάζει σε μία γυναίκα και να της λέει να κλείσει την εκκλησία και να πάει σε κάποιον Αποστόλη να της δώσει κάποια πράγματα που είχε για αυτόν. Να τα πάρει μαζί της σπίτι της και να τα φέρει όταν ξαναέρθει το απόγευμα. Της είπε ότι είχε μια δουλειά και θα έφευγε σε λίγο και αυτός. Κατάλαβα πως φρόντιζε να μείνουμε ανενόχλητοι. Άκουσα την εξωτερική μεγάλη καγκελόπορτα του προαύλιου της εκκλησίας να ανοίγει και να ξανακλείνει. Η γυναίκα είχε φύγει και εκείνος επέστρεψε μέσα και κλείδωσε τη πόρτα πίσω του. Σε αυτά τα λίγα λεπτά, τα σάλια του είχαν τρέξει από το στήθος μου πάνω στη κοιλιά μου και μέσα στο φόρεμα. Είχα ήδη χύσει μία φορά, την ώρα που μου έσκιζε το δεξί μανίκι του φορέματος, αλλά προσπαθούσα να μην το δείξω. Έχυσα άλλη μία, τη στιγμή που ένιωσα τα σάλια του να τρέχουν μέσα από το φόρεμα πάνω στο μουνί μου. Τα πάντα ανάμεσα στα πόδια μου ήταν μούσκεμα σα να έχω κατουρηθεί. Ήρθε και στάθηκε όρθιος μπροστά μου σε κάνα μέτρο απόσταση. Μου είπε ότι είμαι μια «ελεεινή μοιχαλίδα» και μου έριξε μια δυνατή σφαλιάρα με το δεξί του χέρι.
Δεν το περίμενα και στην προσπάθειά μου να συνέλθω από τη παραζάλη του χτυπήματος και να ξεπεράσω τη βουή στο αυτί μου, τον ακούω να λέει κάτι που δεν καταλαβαίνω και μία δεύτερη σφαλιάρα προσγειώνεται με δύναμη στο άλλο μου μάγουλο. Ζαλισμένη και θολωμένη μέσα στη βοή που έχει κατακλύσει και τα δύο μου αυτιά, αισθάνομαι ένα έντονο πόνο στα μαλλιά μου. Με τραβάει, με σηκώνει από το κάθισμα και με κολλάει όρθια πάνω στη πόρτα με τη πλάτη προς αυτόν και το πρόσωπό μου να ακουμπά τη πόρτα. Τα πόδια μου από τη ζάλη δεν με κρατάνε αλλά με κρατάει όρθια ο έντονος πόνος που αισθάνομαι από το χέρι του που με κρατάει από τα μαλλιά. Με το άλλο του χέρι σηκώνει το φόρεμά μου και το κρατάει ψηλά στη πλάτη μου, πιέζοντάς με στη πόρτα. Το άλλο χέρι αφήνει τώρα τα μαλλιά και λίγα δευτερόλεπτα μετά προσγειώνεται με δύναμη πάνω στο κωλομέρι μου. Είμαι σίγουρη ότι φώναξα πολύ δυνατά, αλλά δεν ξέρω ποιος ήχος ήταν πιο δυνατός: της σφαλιάρας στο κώλο μου ή της φωνής μου.
Αφήνει το φόρεμά μου να πέσει πάλι κάτω. Αυτή τη φορά έχει βρει το φερμουάρ του στη πλάτη μου και το κατεβάζει αργά μουρμουρίζοντας για άλλη μια φορά πως πρέπει να τιμωρούνται πόρνες σαν εμένα. Το φόρεμά μου, χωρίς αντίσταση πέφτει στο πάτωμα. Εγώ, γυμνή, μόνο με ένα υποτυπώδες βρακάκι πάνω μου, προσπαθώ να σταθώ όρθια, ζαλισμένη. Δεν αισθάνομαι καθόλου χέρια πάνω μου και παραπατώντας γυρίζω προς το εσωτερικό του δωματίου, σέρνοντας και πατώντας το φόρεμά μου. Δεν ξέρω γιατί κουτσαίνω αλλά αντιλαμβάνομαι ότι έχει βγει η μία μου γόβα. Γυρνώντας βγάζω και την άλλη. Αυτός, επιβλητικός και αγέρωχος, στέκεται μπροστά στο γραφείο του και με κοιτάζει από τη κορφή ως τα νύχια με βλέμμα που δεν μπορώ να χαρακτηρίσω ως κάτι άλλο από περιφρονητικό. Αυτό με φοβίζει. Τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα είχα σχεδιάσει και τα φανταζόμουν.
«Μάλλον πρέπει να φύγω...» καταφέρνω να ψελλίσω και δοκιμάζω να σκύψω να πάρω το φόρεμά μου από κάτω. Μέσα σε ένα πολύ δυνατό «αχ...» που βγαίνει από το στόμα μου, με τραβάει από το μαλλί όπως ήμουν σκυμμένη, περνάω μπροστά από το σώμα του που περιστρέφεται και προσγειώνομαι με ένταση και πολύ θόρυβο από πράγματα που πέφτουν εδώ κι εκεί, μπρούμυτα πάνω στο γραφείο. Το χέρι του με πιέζει με το στήθος πάνω στο γραφείο. Με τα χέρια μου προσπαθώ να πετάξω κάτω από το σώμα μου αντικείμενα που με πονάνε και ταυτόχρονα διαδοχικές σφαλιάρες κάνουν τα κωλομέρια μου να τσούζουν κι εμένα να φωνάζω δυνατά.
- Μόνο ο Θεός μπορεί να σε ακούσει εδώ, πόρνη...
μου λέει και τραβάει με δύναμη το κορδόνι από το βρακί μου κάνοντάς το πολύ εύκολα κομμάτια.
- Κάτσε εκεί που κάθεσαι, ήσυχα, νυμφίδιο...
τον ακούω να μου λέει και με αφήνει. Χαλαρώνω, μπρούμυτα πάνω στο γραφείο και προσπαθώ να συνέλθω από τον πόνο στο κεφάλι και στο κώλο. Είμαι ολόγυμνη πλέον και ο κώλος μου του προσφέρει σίγουρα ένα εξαιρετικό θέαμα. Γυρίζω λίγο το κεφάλι προς τα πίσω για να δω. Καθισμένος στη καρέκλα που καθόμουν εγώ πριν, παίρνει μάτι τον κώλο μου, έχει σηκώσει το ράσο και παίζει το καυλί του.
- Κοίτα μπροστά, πόρνη...
με διατάζει με την επιβλητική του βαριά φωνή. Υπακούω και χαλαρώνω. Μετά από κανένα λεπτό, αποφασίζω να κουνήσω λίγο τον κώλο μου για να τον φτιάξω ακόμα πιο πολύ. Το κάνω αργά και χορευτικά κουνώντας μαζί και τη μέση μου. Μετά από λίγο τον ακούω να ρουθουνίζει σαν άλογο, ανταριασμένος. Σταματάω τρομοκρατημένη.
- Μη σταματάς ελεεινή... δείξε μου πως διαολίζεις τα αρσενικά με τον πρόστυχο κώλο σου...
Τώρα κάτι κάνουμε. Συνεχίζω το κούνημα και για κάμποσα λεπτά τον ακούω να ρουθουνίζει, να βαριανασαίνει, να μιλάει για πόρνες, νυμφίδια και σατανάδες, μέχρι που ξαφνικά τον ακούω να σηκώνεται από τη καρέκλα και τον αισθάνομαι να έρχεται και να στέκεται όρθιος πίσω μου. Καταλαβαίνω ότι τον παίζει πάνω από τον κώλο μου που συνεχίζω να λικνίζω αργά και ερεθιστικά. Με φτύνει στο κώλο και με αποκαλεί «Σατανά». Μία νέα πολύ δυνατή σφαλιάρα στο κωλομέρι με κάνει να τσιρίξω και να τον αποκαλέσω «μαλάκα». Φεύγει γρήγορα από πίσω μου, έρχεται από τη μεριά που είναι το κεφάλι μου, με αρπάζει με δύναμη από το μαλλί, μου σηκώνει το κεφάλι, σκύβει, με φτύνει μέσα στο στόμα, και λέγοντάς μου ότι έχω και βρώμικο στόμα, σηκώνει με το άλλο χέρι το ράσο του και με τραβάει από τα μαλλιά πάνω στο πούτσο του. Ανοίγω το στόμα και τον καταπίνω όλον, μια και το μέγεθός του με βοηθάει να τον πάρω κατευθείαν μέχρι τα αρχίδια. Μου γαμάει για κανένα λεπτό το στόμα σε αυτή τη θέση και μετά μετακινείται πάλι στη μεριά που είναι ο κώλος μου.
Περνάνε λίγα δευτερόλεπτα και αισθάνομαι τα χέρια του να μου ανοίγουν τον κώλο με δύναμη. Αμέσως μετά η γλώσσα του βυθίζεται στη κωλοτρυπίδα μου γαμώντας την με μανία. Όσο μου τη ρουφάει και τη πηδάει με το στόμα του, τα δάχτυλα από το ένα του χέρι έχουν μπει όλα μέσα στο μουνί μου που έχει ανοίξει σα τριαντάφυλλο μετά από τις 4-5 φορές που έχω χύσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Χύνω ακόμα μία, αυτή τη φορά φωνάζοντάς το και πνίγοντας το χέρι του και το πρόσωπό του με ριπές από τα χύσια μου. Σηκώνεται όρθιος πίσω μου και τρίβει το καυλί του πάνω στα κωλομέρια μου, μέσα στη χαραμάδα του κώλου μου, πάνω-κάτω στη κωλοτρυπίδα μου. Του φωνάζω να με γαμήσει, τον βρίζω, το ζητάω απεγνωσμένα, μα τίποτα! Χωρίς ποτέ να μπει μέσα μου, ακούγοντάς τον να βλαστημάει, αισθάνομαι τα καυτά του χύσια να προσγειώνονται πάνω στο κώλο μου, στη πλάτη μου, στα μαλλιά μου, να τρέχουν στα πόδια μου. Πριν προλάβω να καταλάβω περισσότερα με πιάνει πάλι από το μαλλί, με σηκώνει από το γραφείο και με τραβάει σέρνοντας στο διπλανό δωμάτιο.
Μπαίνοντας προλαβαίνω να δω ότι υπάρχει ένα λιτό κρεβατάκι, όμως το προσπερνάμε και πηγαίνουμε κατευθείαν στην απέναντι γωνία όπου υπάρχει ένα μικρό μπάνιο με μία ντουζιέρα μέσα. Με οδηγεί εκεί και με κάνει να γονατίσω μέσα στη ντουζιέρα. Μέχρι να συνέλθω, έχει πετάξει από πάνω του το ράσο και για πρώτη φορά βλέπω το κορμί του, γεροδεμένο, τριχωτό μα και φανερά κουρασμένο.
Μπαίνει στη ντουζιέρα κι αυτός, στέκεται με το πεσμένο καυλί του μπροστά μου και μου ζητάει να ανοίξω το ντους και να τον πλύνω. Το κάνω γονατισμένη μέσα στη ντουζιέρα και όσο τον πλένω θυμάμαι ότι έτσι γονατισμένη μπροστά του άρχισαν όλα. Έχω γίνει μούσκεμα, του πλένω το καυλί, τα αρχίδια, γυρίζει και μου ζητάει να του πλύνω και τον κώλο. Το κάνω περνώντας τα δάχτυλά μου πάνω από τη κωλοτρυπίδα του. Φαίνεται να το απολαμβάνει. Γυρίζει, με πιάνει από το μαλλί, μου γυρίζει το κεφάλι στο πλάι και αρχίζει να κατουράει πάνω στο στήθος μου. Γονατισμένη μέσα σε αυτό το μίγμα από νερό, χύσια και ούρα, τελειώνω ακόμα μία φορά και ηρεμώ από τον οργασμό μου τη στιγμή που στραγγίζει το καυλί του πάνω μου.
Έφυγε και με άφησε να πλυθώ. Σκουπίστηκα και ντύθηκα με ότι είχε απομείνει από τα ρούχα μου που τα είχε φέρει έξω από το μπάνιο (ευτυχώς που είχα και αυτή τη ζακέτα, αλλιώς το φόρεμα δεν παρέμενε πάνω στους ώμους μου). Βγαίνοντας στο γραφείο τον βρήκα να προσπαθεί να τακτοποιήσει μαζεύοντας πράγματα από εδώ και από εκεί. Θέλησα να βοηθήσω και να πιάσω κουβέντα, όμως μου ζήτησε να μην κάνω τίποτα, να μην πω τίποτα και απλά να φύγω. Το έκανα. Η επόμενη και τελευταία φορά που τον είδα ήταν φυσικά στο γάμο μου, όπου ήταν πολύ τυπικός, αυστηρός και με κοίταξε πολύ λίγες φορές.
Copyright protected OW ref: 98152
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.