Η Εβίτα ήταν η χαρά της ζωής. Ένας χαμογελαστό, ξανθό, όμορφο κορίτσι, με το χαμόγελο καρφωμένο στα χείλη όποτε και αν την έβλεπες. Πρόθυμη να βοηθήσει όποιον έχει ανάγκη, είτε ήταν φίλος, είτε γνωστός, είτε άγνωστος. Στα 21 χρόνια είχε μπει στο 4ο έτος στο πανεπιστήμιο και απείχε λίγους μήνες από την ολοκλήρωση των σπουδών της. Σπούδαζε οικονομικά σε μία επαρχιακή πόλη. Βορειοελλαδίτισσα, γόνος μιας πολύ αγαπημένης οικογένειας από ένα χωριό λίγο έξω από την Κατερίνη. Ήταν μοναχοκόρη. Ο πατέρας της δούλευε σε εργοστάσιο και η μητέρα της ασχολιόταν με τα οικιακά. Όνειρο τους ήταν να δουν την Εβίτα με το πτυχίο της. Οι γονείς τα έφερναν δύσκολα βόλτα όμως δεν το έβαζαν κάτω προκειμένου να σπουδάσουν την κόρη τους. Η Εβίτα αφοσιωμένη στις σπουδές, μία από τις καλύτερες φοιτήτριες του τμήματος, δούλευε μερικές ώρες την εβδομάδα σε μία καφετέρια για να εξασφαλίζει χρήματα για τα προσωπικά της έξοδα.
Μπαίνοντας στο 4ο έτος ήταν αποφασισμένη πώς τον Ιούνιο θα περάσει και τα τελευταία μαθήματα και έπειτα θα γυρίσει στην οικογένεια της, αναζητώντας σιγά-σιγά την αρχή της επαγγελματικής της καριέρας. Λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, το αφεντικό της, την ενημέρωσε πώς η επιχείρηση σύντομα θα έβαζε λουκέτο λόγω της αναδουλειάς και τα πράγματα για εκείνη άρχισαν να ζορίζουν. Στις διακοπές των Χριστουγέννων οι γονείς της, της είπαν να μην ανησυχεί. Θα της έστελναν κάτι παραπάνω για τους υπόλοιπους μήνες. Και οι τρεις θα έκαναν υπομονή αφού η ολοκλήρωση των σπουδών της ήταν πολύ κοντά.
Με το πέρας των εορτών επέστρεψε στην πόλη που σπούδαζε έχοντας μόνο στο μυαλό της, την εξεταστική του Φεβρουαρίου. Μερικά απογεύματα, έκανε διάλλειμα από το διάβασμα και έβγαινε βόλτες στην πόλη. Όλοι οι συμφοιτητές της τη συμπαθούσαν πάρα πολύ. Άλλοι την έβλεπαν ερωτικά όμως εκείνη δεν είχε χρόνο για αυτά. Κρατούσε με τρόπο τις αποστάσεις της, χωρίς να φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση.
Η εξεταστική πέρασε και η Εβίτα πίστευε πώς τα έχει πάει πολύ καλά. Ήταν σίγουρη πώς πέρασε όλα τα μαθήματα και περίμενε την ανακοίνωση των βαθμολογιών. Πριν προλάβει όμως να μάθει τα καλά νέα για τους βαθμούς της, έφτασαν τα κακά από την οικογένεια της. Ένα βράδυ, ενώ ήταν με μία παρέα σε ένα φοιτητικό σπίτι γιορτάζοντας το τέλος της εξεταστικής, χτύπησε το τηλέφωνό της. Η Εβίτα το σήκωσε και αμέσως κατάλαβε πώς πρόκειται για κάτι δυσάρεστο. Η μητέρα της, σχεδόν κλαίγοντας, της είπε πώς ο πατέρας της είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο πηγαίνοντας στη δουλειά και ότι εκείνη την ώρα ήταν στο νοσοκομείο.
Η Εβίτα πήρε το πρώτο λεωφορείο και το επόμενο βράδυ ήταν ήδη στο νοσοκομείο δίπλα στον πατέρα της. Η ενημέρωση από το γιατρό τους έδωσε από τη μία χαρά και από την άλλη προβληματισμό. Ο πατέρας της είχε διαφύγει από κάθε κίνδυνο για την ζωή του όμως είχε σπάσει σε 3 σημεία το πόδι του. Έγινε χειρουργείο, τοποθέτησαν λάμες και σύμφωνα με το γιατρό η ανάρρωση θα έπαιρνε αρκετούς μήνες. Το πρόβλημα ήταν προφανές. Ο πατέρας της, που εξασφάλιζε το μοναδικό εισόδημα της οικογένειας, δε θα μπορούσε να δουλέψει για αρκετούς μήνες. Το ατύχημα δεν έγινε στο χώρο εργασίας και έτσι το εργοστάσιο δε θα έδινε καθόλου χρήματα στον πατέρα της.
Πέρασαν λίγες μέρες και η Εβίτα επέστρεψε στις σπουδές της. Μόλις μπήκε ο Μάρτιος η Εβίτα δεν έχει χρήματα, ούτε για τα βασικά, όμως έκανε υπομονή. Ήθελε τρεις μήνες ακόμα για να τελειώσει. Όταν ο μήνας έφτασε 20, ο σπιτονοικοκύρης της χτύπησε την πόρτα.
- Γεια σου Εβίτα.
- Γεια σας κ. Γιώργο.
- Συγγνώμη που σε ενοχλώ κορίτσι μου αλλά να.... έχει φτάσει 20 ο μήνας και ανησύχησα. Μήπως το ξέχασε ο μπαμπάς σου;
- Όχι κ. Γιώργο, δεν το ξέχασε. Είχε ένα ατύχημα και για αυτό δεν έχει βάλει τα χρήματα. Θα επικοινωνήσω μαζί του και θα σας ενημερώσω.
- Εντάξει κορίτσι μου. Περαστικά να του πεις. Τα λέμε.
Η Εβίτα ήξερε πως η οικογένειά της δεν είχε λεφτά για να πληρώσει το ενοίκιο και απλώς κέρδιζε χρόνο. Οι μέρες πέρασαν, μπήκε ο Απρίλης. Οι γονείς της αδυνατούσαν να βρουν χρήματα όμως ο κ. Γιώργος δεν την είχε ξαναενοχλήσει. Ώσπου έφτασε περίπου 20 ο μήνας. Ο κ. Γιώργος χτύπησε την πόρτα της Εβίτας.
- Καλησπέρα κ. Γιώργο.
- Γεια σου Εβίτα. Ξέρεις δε σε ενόχλησα τόσο καιρό γιατί σέβομαι το ατύχημα που είχε ο πατέρας σου.
- Σας ευχαριστώ κ. Γιώργο. Οι γονείς μου προσπαθούν να βρουν τα χρήματα.
- Ναι κορίτσι μου αλλά βλέπεις... είναι 20 Απρίλη και ακόμα δεν έχει πληρωθεί ο Μάρτιος. Τα χρειάζομαι τα χρήματα. Και να σου θυμίσω ότι τα χρήματα της εγγύησης τα έχουμε χρησιμοποιήσει πέρυσι για να καλύψουμε εκείνους τους 2 μήνες. Θυμάσαι;
- Θυμάμαι κ. Γιώργο. Κάνουμε ότι μπορούμε. Έχετε δίκιο. Σας ζητώ συγγνώμη.
- Τέλος πάντων. Πες στον μπαμπά σου να το τακτοποιήσει με κάποιο τρόπο. Τα χρειάζομαι τα χρήματα. Καλό βράδυ.
- Γεια σας κ. Γιώργο.
Η Εβίτα δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν είχε επιλογές. Δεν είχε κάποια ελπίδα. Απλώς έσπρωχνε το χρόνο. Οι γονείς της έψαχναν δανεικά από φίλους και γνωστούς όμως αυτά που κατάφερναν να μαζέψουν, τα χρησιμοποιούσαν για τις βασικές τους ανάγκες. Δεν έφταναν για να πληρώσουν τους λογαριασμούς. Όταν μπήκε και ο Μάιος και πέρασε και η πρώτη εβδομάδα του ο κ. Γιώργος εμφανίστηκε ξανά στην πόρτα της Εβίτας.
- Καλησπέρα κ. Γιώργο. Έχετε δίκιο. Κάντε λίγο υπομονή.
- Δεν υπάρχει υπομονή Εβίτα. Μπήκε Μάιος και δε βλέπω να τακτοποιείται το θέμα, της είπε με έντονο ύφος και δυνατή φωνή.
- Τι να σας πω; Έχετε δίκιο. Τι μπορούμε να κάνουμε; Ο πατέρας μου είναι ακόμα στο κρεβάτι.
- Ξέρεις Εβίτα, υπάρχει μία λύση.
- Τι λύση κ. Γιώργο;
- Να περάσω να τη συζητήσουμε;
- Παρακαλώ.
Ο κ. Γιώργος ήταν ένας 55άρης, ανύπαντρος χωρίς οικογένεια. Παράξενος άνθρωπος. Καθόλου κοινωνική ζωή, ελάχιστους φίλους τους οποίους δεν έβλεπε σχεδόν ποτέ. Ήταν ψηλός, με ελάχιστα μαλλιά, αρκετά μεγάλη κοιλιά και ντυνόταν με πολύ παλιομοδίτικο στυλ.
- Καθίστε κ. Γιώργο. Λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε;
- Άκου Εβίτα. Χρωστάς το Μάρτιο, τον Απρίλη, τον Μάιο και όπως καταλαβαίνω δεν θα έχεις ούτε τον Ιούνιο.
- Μάλλον έτσι είναι κ. Γιώργο.
- Μάλιστα. Το πρόβλημα είναι ότι εσύ τον Ιούνιο θα φύγεις. Εγώ δε μπορώ να σε αφήσω να φύγεις έτσι. Δε γίνεται να φύγεις χωρίς να έχεις τακτοποιήσει τα ενοίκια.
- Δίκιο έχετε αλλά δεν υπάρχει λόγο ανησυχίας. Θα σας τα δώσουμε τα χρήματα. Δε θα σας αφήσω φέσι.
- Εβίτα έχω δει πολλά τόσα χρόνια. Η εμπιστοσύνη είναι καλό πράγμα αλλά είναι και επικίνδυνη. Μέχρι τον Ιούνιο το χρέος σου πρέπει να τακτοποιηθεί και επειδή χρήματα δεν έχετε, υπάρχει ένας τρόπος.
- Ποιος τρόπος;
- Να πληρώσεις σε είδος.
- Τι είδος; Δεν καταλαβαίνω.
- Καταλαβαίνεις Εβίτα μου.
Απλώνει το χέρι του και της πιάνει σφιχτά το γόνατό της.
- Είστε τρελός! Φύγετε αμέσως! Τι λέτε; Γρήγορα έξω.
- Καλά Εβίτα φεύγω. Θα ξαναέρθω αύριο και θέλω να έχεις τα χρήματα. Αν δεν τα έχεις ξέρεις πως θα τακτοποιηθεί το χρέος.
- Γρήγορα έξω είπα!
Ο κ. Γιώργος έφυγε και η Εβίτα έκλεισε δυνατά την πόρτα ξεσπώντας σε κλάματα. Η πρόταση του κ. Γιώργου την έκανε να νιώσει πολύ άσχημα και αμήχανα όμως αυτό που την ενοχλούσε περισσότερο ήταν πως δεν είχε επιλογές. Ήξερε πώς την επομένη σίγουρα δε θα είχε τα χρήματα.
Το επόμενο πρωινό τη βρήκε καθισμένη ακόμα μπροστά στην πόρτα. Ήξερε πως δεν υπήρχε επιλογή. Προσπαθούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα. Η μόνη της ελπίδα ήταν να κάνει πίσω ο κ. Γιώργος.
Το απόγευμα η πόρτα χτύπησε. Η Εβίτα πάγωσε. Έμεινε καθισμένη στον καναπέ. Δευτερόλεπτα μετά ακούστηκε 2ο χτύπημα.
- Εβίτα άνοιξε!
- Τώρα, είπε η Εβίτα με την φωνή της να τρέμει.
- Καλησπέρα Εβίτα.
- Γεια.
Ο κ. Γιώργος χωρίς να πει τίποτε άλλο την παραμερίζει και μπαίνει στο σπίτι. Ακολουθεί το διάδρομο που οδηγεί στο καθιστικό και κάθεται στον καναπέ.
- Έλα εδώ Εβίτα μου. Έχεις τα χρήματα;
- Όχι κ. Γιώργο δεν τα έχω. Δώστε μου λίγο χρόνο.
- Αυτό δε γίνεται. Σήμερα θέλω τα τρία ενοίκια. Τα έχεις;
- Όχι. Σας παρακαλώ. Λίγες μέρες ακόμα χρειάζομαι.
- Εβίτα το χρέος σου θα εξοφληθεί σήμερα. Αν δεν εξοφληθεί σήμερα, το πρωί τα πράγματά σου θα βρίσκονται στον δρόμο.
- Μη. Σας ικετεύω.
- Ακούω την απόφασή σου.
Η Εβίτα δεν είχε επιλογή.
- Τι πρέπει να κάνω;
- Ξέρεις πολύ καλά.
- Δεν ξέρω. Τι πρέπει να κάνω;
- Να με αφήσεις να σε γαμήσω.
Η Εβίτα ντράπηκε πολύ. Τα μάτια της άρχισαν να βουρκώνουν.
- Που; Τώρα; Εδώ;
- Ναι. Τώρα εδώ. Για αρχή.
- Τι εννοείται για αρχή;
- Τρεις μήνες δε χρωστάς;
- Ναι.
- Άρα σήμερα θα πληρώσεις τον πρώτο. Θα ξαναπεράσω άλλες δύο φορές.
- Αυτό αποκλείεται. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει μία φορά.
- Πολύ καλά. Όμως αυτό αφορά τους τρεις τελευταίους μήνες. Ο Ιούνιος είναι ξεχωριστός λογαριασμός. Αν δεν τον πληρώσεις όταν έρθει η ώρα, θα ξαναπεράσω.
- Τέλος πάντων.
- Έλα κοντά μου κορίτσι μου.
Η Εβίτα ήταν κοντούλα. Περίπου 1.62, ξανθιά και λευκό δέρμα, αρκετά λεπτή, μικρό στήθος αλλά πεταχτό κώλο. Εκείνη τη στιγμή φορούσε ένα μαύρο κολάν και μία άσπρη μπλούζα σαν πιτζάμα.
Πλησίασε τον κ. Γιώργο. Εκείνος σηκώθηκε. Την έπιασε από τους ώμους και την έσπρωξε να γονατίσει μπροστά του. Η Εβίτα ήταν χαμένη. Εκείνος έβγαλε το παντελόνι του, το πουκάμισό του, τα παπούτσια του και τα εσώρουχα και έμεινε γυμνός μπροστά της. Η Εβίτα είχε λίγα εκατοστά μακριά της το καυλί του κ. Γιώργου. Δεν είχε σηκωθεί εντελώς ακόμα. Η εικόνα με την οποία ήρθε αντιμέτωπη η Εβίτα δεν ήταν και η ωραιότερη. Το καυλί του κ. Γιώργου είχε χάσει την... "ομορφιά" της νιότης του και ξεπρόβαλλε μισοκαυλωμένο από τις μπόλικες τρίχες στην περιοχή. Ο κ. Γιώργος έπιασε το κεφάλι της Εβίτας και το τράβηξε προς το καυλί του. Εκείνη σήκωσε το χέρι της, το έπιασε μέσα στην παλάμη της και πλησίασε το πρόσωπό της. Μισάνοιξε το στόμα της και ακούμπησε δειλά-δειλά το πουτσοκέφαλο στα χείλη της. Έβγαλε την γλώσσα της και άρχισε με αδέξιο τρόπο να γλείφει το πουτσοκέφαλο. Δευτερόλεπτα μετά ο κ. Γιώργος είχε καυλώσει εντελώς.
- Πλάκα μου κάνεις;… της λέει.
- Τι εννοείτε;
- Δεν ξέρεις να κάνεις πίπα;…
και πριν προλάβει να απαντήσει η Εβίτα, την αρπάζει από το κεφάλι και αρχίσει να της γαμάει το στόμα. Η Εβίτα ένιωθε το καυλί του Γιώργου να κατεβαίνει στο λαρύγγι της. Οι τρίχες του ακουμπούσαν στο πρόσωπό της και ο τρόπος που της γαμούσε το στόμα την έκαναν να αισθάνεται απαίσια. Ο κ. Γιώργος συνέχισε για μερικά λεπτά ακόμα να της γαμάει το στόμα. Κάποια στιγμή σταμάτησε.
- Σήκω… της λέει.
- Τι πρέπει να κάνω τώρα;
- Ακούμπα στο μπράτσο του καναπέ και τούρλωσε το κωλαράκι σου.
Η Εβίτα υπάκουσε. Ο κ. Γιώργος πήγε από πίσω της, κατέβασε το κολάν της και παραμέρισε το στρινγκάκι της. Έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια της. Η Εβίτα δεν ήταν καθόλου υγρή.
- Τι έγινε; Γιατί είσαι στεγνή εκεί κάτω;
- Τι ρωτάτε; Γιατί δεν μου αρέσει αυτό που γίνεται.
- Πολύ καλά. Δεν πειράζει. Θα σε γαμήσω κι έτσι. Ή μάλλον όχι. Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το μουνάκι σου. Θα σου γαμήσω τον κώλο.
- Μη διανοηθείτε. Δεν το έχω κάνει ποτέ.
- Για όλα υπάρχει πρώτη φορά.
Έπιασε το καυλί του και το ακούμπησε στην κωλότρυπα της Εβίτας.
- Όχι σας λέω. Σας παρακαλώ.
- Σκάσε.
Ο κ. Γιώργος άρχισε να σπρώχνει τελείως άγαρμπα.
- Μη… πονάω.
- Σκάσε είπα.
Η Εβίτα ένιωθε να σκίζεται και ακόμα δεν είχε μπει καλά-καλά ούτε το πουτσοκέφαλο.
- Μη… πονάω. Σας παρακαλώ.
- Σκάσε είπα…
και ακολούθησε ένα δυνατό χαστούκι στον κώλο της Εβίτας. Ο κ. Γιώργος συνέχισε να σπρώχνει. Το πουτσοκέφαλο χώθηκε μέσα και λίγες στιγμές μετά άρχισε να γαμάει αργά-αργά τον κώλο της Εβίτας. Η Εβίτα πόναγε απίστευτα. Ένιωθε το καυλί του κ. Γιώργου να της γεμίζει τον κώλο και να της ανοίγει την τρύπα όλο και πιο πολύ. Ο κ. Γιώργος ανέβασε ρυθμό. Άρχισε να τη γαμάει γρήγορα.
- Σταματήστε, δεν αντέχω.
- Βούλωσέ το!
- Πονάω δε μπορώ. Λυπηθείτε με!
- Σκάσε είπα.
Έπιασε τα χέρια της Εβίτας και τα τράβηξε πίσω. Κρατώντας την από τους καρπούς συνέχισε να τη γαμάει όσο πιο δυνατά μπορούσε. Από τα μάτια της Εβίτας άρχισαν να τρέχουν δάκρια. Δεν απολάμβανε στο ελάχιστο αυτό που γινόταν. Για εκείνη ήταν ένας βιασμός. Ο κ. Γιώργος συνέχισε να την γαμάει, ώσπου 10 λεπτά αργότερα άφησε τα χύσια του μέσα στον κώλο της Εβίτας και μετά έπεσε στον καναπέ με ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό του. Η Εβίτα έμεινε στην ίδια στάση, χωρίς να κουνηθεί καθόλου. Το πρόσωπό της είχε γεμίσει δάκρια. Ο κ. Γιώργος πλησίασε το σχεδόν πεσμένο πούτσο του στο πρόσωπό της και της ζήτησε να του τον καθαρίσει. Η Εβίτα σαν υπνωτισμένη άνοιξε το στόμα της και έγλειψε άγαρμπα και αδέξια τον πούτσο του Γιώργου παίρνοντας ότι χύσια είχαν μείνει επάνω.
Ο κ. Γιώργος σηκώθηκε, ντύθηκε, άνοιξε την πόρτα και της είπε:
- Το χρέος σου τακτοποιήθηκε. Θα ξαναπεράσω τον Ιούνιο. Αν δεν έχεις τα χρήματα ξέρεις τι θα επακολουθήσει. Εγώ εύχομαι να μην τα έχεις. Τα λέμε.
Η Εβίτα έμεινε για ώρες στην ίδια στάση με τα χύσια του κ. Γιώργου να τρέχουν από την κωλότρυπα της προς τα έξω και από εκεί στα πόδια της μέχρι το πάτωμα. Ένιωθε κενή, κατεστραμμένη. Ήθελε να μην ξαναβιώσει τον εφιάλτη. Όμως δυστυχώς για εκείνη, η επόμενη φορά θα ήταν χειρότερη.
Συνεχίζεται...
Copyright protected OW ref: 175701
Μπαίνοντας στο 4ο έτος ήταν αποφασισμένη πώς τον Ιούνιο θα περάσει και τα τελευταία μαθήματα και έπειτα θα γυρίσει στην οικογένεια της, αναζητώντας σιγά-σιγά την αρχή της επαγγελματικής της καριέρας. Λίγο πριν τις διακοπές των Χριστουγέννων, το αφεντικό της, την ενημέρωσε πώς η επιχείρηση σύντομα θα έβαζε λουκέτο λόγω της αναδουλειάς και τα πράγματα για εκείνη άρχισαν να ζορίζουν. Στις διακοπές των Χριστουγέννων οι γονείς της, της είπαν να μην ανησυχεί. Θα της έστελναν κάτι παραπάνω για τους υπόλοιπους μήνες. Και οι τρεις θα έκαναν υπομονή αφού η ολοκλήρωση των σπουδών της ήταν πολύ κοντά.
Με το πέρας των εορτών επέστρεψε στην πόλη που σπούδαζε έχοντας μόνο στο μυαλό της, την εξεταστική του Φεβρουαρίου. Μερικά απογεύματα, έκανε διάλλειμα από το διάβασμα και έβγαινε βόλτες στην πόλη. Όλοι οι συμφοιτητές της τη συμπαθούσαν πάρα πολύ. Άλλοι την έβλεπαν ερωτικά όμως εκείνη δεν είχε χρόνο για αυτά. Κρατούσε με τρόπο τις αποστάσεις της, χωρίς να φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση.
Η εξεταστική πέρασε και η Εβίτα πίστευε πώς τα έχει πάει πολύ καλά. Ήταν σίγουρη πώς πέρασε όλα τα μαθήματα και περίμενε την ανακοίνωση των βαθμολογιών. Πριν προλάβει όμως να μάθει τα καλά νέα για τους βαθμούς της, έφτασαν τα κακά από την οικογένεια της. Ένα βράδυ, ενώ ήταν με μία παρέα σε ένα φοιτητικό σπίτι γιορτάζοντας το τέλος της εξεταστικής, χτύπησε το τηλέφωνό της. Η Εβίτα το σήκωσε και αμέσως κατάλαβε πώς πρόκειται για κάτι δυσάρεστο. Η μητέρα της, σχεδόν κλαίγοντας, της είπε πώς ο πατέρας της είχε ένα ατύχημα με το αυτοκίνητο πηγαίνοντας στη δουλειά και ότι εκείνη την ώρα ήταν στο νοσοκομείο.
Η Εβίτα πήρε το πρώτο λεωφορείο και το επόμενο βράδυ ήταν ήδη στο νοσοκομείο δίπλα στον πατέρα της. Η ενημέρωση από το γιατρό τους έδωσε από τη μία χαρά και από την άλλη προβληματισμό. Ο πατέρας της είχε διαφύγει από κάθε κίνδυνο για την ζωή του όμως είχε σπάσει σε 3 σημεία το πόδι του. Έγινε χειρουργείο, τοποθέτησαν λάμες και σύμφωνα με το γιατρό η ανάρρωση θα έπαιρνε αρκετούς μήνες. Το πρόβλημα ήταν προφανές. Ο πατέρας της, που εξασφάλιζε το μοναδικό εισόδημα της οικογένειας, δε θα μπορούσε να δουλέψει για αρκετούς μήνες. Το ατύχημα δεν έγινε στο χώρο εργασίας και έτσι το εργοστάσιο δε θα έδινε καθόλου χρήματα στον πατέρα της.
Πέρασαν λίγες μέρες και η Εβίτα επέστρεψε στις σπουδές της. Μόλις μπήκε ο Μάρτιος η Εβίτα δεν έχει χρήματα, ούτε για τα βασικά, όμως έκανε υπομονή. Ήθελε τρεις μήνες ακόμα για να τελειώσει. Όταν ο μήνας έφτασε 20, ο σπιτονοικοκύρης της χτύπησε την πόρτα.
- Γεια σου Εβίτα.
- Γεια σας κ. Γιώργο.
- Συγγνώμη που σε ενοχλώ κορίτσι μου αλλά να.... έχει φτάσει 20 ο μήνας και ανησύχησα. Μήπως το ξέχασε ο μπαμπάς σου;
- Όχι κ. Γιώργο, δεν το ξέχασε. Είχε ένα ατύχημα και για αυτό δεν έχει βάλει τα χρήματα. Θα επικοινωνήσω μαζί του και θα σας ενημερώσω.
- Εντάξει κορίτσι μου. Περαστικά να του πεις. Τα λέμε.
Η Εβίτα ήξερε πως η οικογένειά της δεν είχε λεφτά για να πληρώσει το ενοίκιο και απλώς κέρδιζε χρόνο. Οι μέρες πέρασαν, μπήκε ο Απρίλης. Οι γονείς της αδυνατούσαν να βρουν χρήματα όμως ο κ. Γιώργος δεν την είχε ξαναενοχλήσει. Ώσπου έφτασε περίπου 20 ο μήνας. Ο κ. Γιώργος χτύπησε την πόρτα της Εβίτας.
- Καλησπέρα κ. Γιώργο.
- Γεια σου Εβίτα. Ξέρεις δε σε ενόχλησα τόσο καιρό γιατί σέβομαι το ατύχημα που είχε ο πατέρας σου.
- Σας ευχαριστώ κ. Γιώργο. Οι γονείς μου προσπαθούν να βρουν τα χρήματα.
- Ναι κορίτσι μου αλλά βλέπεις... είναι 20 Απρίλη και ακόμα δεν έχει πληρωθεί ο Μάρτιος. Τα χρειάζομαι τα χρήματα. Και να σου θυμίσω ότι τα χρήματα της εγγύησης τα έχουμε χρησιμοποιήσει πέρυσι για να καλύψουμε εκείνους τους 2 μήνες. Θυμάσαι;
- Θυμάμαι κ. Γιώργο. Κάνουμε ότι μπορούμε. Έχετε δίκιο. Σας ζητώ συγγνώμη.
- Τέλος πάντων. Πες στον μπαμπά σου να το τακτοποιήσει με κάποιο τρόπο. Τα χρειάζομαι τα χρήματα. Καλό βράδυ.
- Γεια σας κ. Γιώργο.
Η Εβίτα δεν ήξερε τι να κάνει. Δεν είχε επιλογές. Δεν είχε κάποια ελπίδα. Απλώς έσπρωχνε το χρόνο. Οι γονείς της έψαχναν δανεικά από φίλους και γνωστούς όμως αυτά που κατάφερναν να μαζέψουν, τα χρησιμοποιούσαν για τις βασικές τους ανάγκες. Δεν έφταναν για να πληρώσουν τους λογαριασμούς. Όταν μπήκε και ο Μάιος και πέρασε και η πρώτη εβδομάδα του ο κ. Γιώργος εμφανίστηκε ξανά στην πόρτα της Εβίτας.
- Καλησπέρα κ. Γιώργο. Έχετε δίκιο. Κάντε λίγο υπομονή.
- Δεν υπάρχει υπομονή Εβίτα. Μπήκε Μάιος και δε βλέπω να τακτοποιείται το θέμα, της είπε με έντονο ύφος και δυνατή φωνή.
- Τι να σας πω; Έχετε δίκιο. Τι μπορούμε να κάνουμε; Ο πατέρας μου είναι ακόμα στο κρεβάτι.
- Ξέρεις Εβίτα, υπάρχει μία λύση.
- Τι λύση κ. Γιώργο;
- Να περάσω να τη συζητήσουμε;
- Παρακαλώ.
Ο κ. Γιώργος ήταν ένας 55άρης, ανύπαντρος χωρίς οικογένεια. Παράξενος άνθρωπος. Καθόλου κοινωνική ζωή, ελάχιστους φίλους τους οποίους δεν έβλεπε σχεδόν ποτέ. Ήταν ψηλός, με ελάχιστα μαλλιά, αρκετά μεγάλη κοιλιά και ντυνόταν με πολύ παλιομοδίτικο στυλ.
- Καθίστε κ. Γιώργο. Λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε;
- Άκου Εβίτα. Χρωστάς το Μάρτιο, τον Απρίλη, τον Μάιο και όπως καταλαβαίνω δεν θα έχεις ούτε τον Ιούνιο.
- Μάλλον έτσι είναι κ. Γιώργο.
- Μάλιστα. Το πρόβλημα είναι ότι εσύ τον Ιούνιο θα φύγεις. Εγώ δε μπορώ να σε αφήσω να φύγεις έτσι. Δε γίνεται να φύγεις χωρίς να έχεις τακτοποιήσει τα ενοίκια.
- Δίκιο έχετε αλλά δεν υπάρχει λόγο ανησυχίας. Θα σας τα δώσουμε τα χρήματα. Δε θα σας αφήσω φέσι.
- Εβίτα έχω δει πολλά τόσα χρόνια. Η εμπιστοσύνη είναι καλό πράγμα αλλά είναι και επικίνδυνη. Μέχρι τον Ιούνιο το χρέος σου πρέπει να τακτοποιηθεί και επειδή χρήματα δεν έχετε, υπάρχει ένας τρόπος.
- Ποιος τρόπος;
- Να πληρώσεις σε είδος.
- Τι είδος; Δεν καταλαβαίνω.
- Καταλαβαίνεις Εβίτα μου.
Απλώνει το χέρι του και της πιάνει σφιχτά το γόνατό της.
- Είστε τρελός! Φύγετε αμέσως! Τι λέτε; Γρήγορα έξω.
- Καλά Εβίτα φεύγω. Θα ξαναέρθω αύριο και θέλω να έχεις τα χρήματα. Αν δεν τα έχεις ξέρεις πως θα τακτοποιηθεί το χρέος.
- Γρήγορα έξω είπα!
Ο κ. Γιώργος έφυγε και η Εβίτα έκλεισε δυνατά την πόρτα ξεσπώντας σε κλάματα. Η πρόταση του κ. Γιώργου την έκανε να νιώσει πολύ άσχημα και αμήχανα όμως αυτό που την ενοχλούσε περισσότερο ήταν πως δεν είχε επιλογές. Ήξερε πώς την επομένη σίγουρα δε θα είχε τα χρήματα.
Το επόμενο πρωινό τη βρήκε καθισμένη ακόμα μπροστά στην πόρτα. Ήξερε πως δεν υπήρχε επιλογή. Προσπαθούσε να συμφιλιωθεί με την ιδέα. Η μόνη της ελπίδα ήταν να κάνει πίσω ο κ. Γιώργος.
Το απόγευμα η πόρτα χτύπησε. Η Εβίτα πάγωσε. Έμεινε καθισμένη στον καναπέ. Δευτερόλεπτα μετά ακούστηκε 2ο χτύπημα.
- Εβίτα άνοιξε!
- Τώρα, είπε η Εβίτα με την φωνή της να τρέμει.
- Καλησπέρα Εβίτα.
- Γεια.
Ο κ. Γιώργος χωρίς να πει τίποτε άλλο την παραμερίζει και μπαίνει στο σπίτι. Ακολουθεί το διάδρομο που οδηγεί στο καθιστικό και κάθεται στον καναπέ.
- Έλα εδώ Εβίτα μου. Έχεις τα χρήματα;
- Όχι κ. Γιώργο δεν τα έχω. Δώστε μου λίγο χρόνο.
- Αυτό δε γίνεται. Σήμερα θέλω τα τρία ενοίκια. Τα έχεις;
- Όχι. Σας παρακαλώ. Λίγες μέρες ακόμα χρειάζομαι.
- Εβίτα το χρέος σου θα εξοφληθεί σήμερα. Αν δεν εξοφληθεί σήμερα, το πρωί τα πράγματά σου θα βρίσκονται στον δρόμο.
- Μη. Σας ικετεύω.
- Ακούω την απόφασή σου.
Η Εβίτα δεν είχε επιλογή.
- Τι πρέπει να κάνω;
- Ξέρεις πολύ καλά.
- Δεν ξέρω. Τι πρέπει να κάνω;
- Να με αφήσεις να σε γαμήσω.
Η Εβίτα ντράπηκε πολύ. Τα μάτια της άρχισαν να βουρκώνουν.
- Που; Τώρα; Εδώ;
- Ναι. Τώρα εδώ. Για αρχή.
- Τι εννοείται για αρχή;
- Τρεις μήνες δε χρωστάς;
- Ναι.
- Άρα σήμερα θα πληρώσεις τον πρώτο. Θα ξαναπεράσω άλλες δύο φορές.
- Αυτό αποκλείεται. Ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει μία φορά.
- Πολύ καλά. Όμως αυτό αφορά τους τρεις τελευταίους μήνες. Ο Ιούνιος είναι ξεχωριστός λογαριασμός. Αν δεν τον πληρώσεις όταν έρθει η ώρα, θα ξαναπεράσω.
- Τέλος πάντων.
- Έλα κοντά μου κορίτσι μου.
Η Εβίτα ήταν κοντούλα. Περίπου 1.62, ξανθιά και λευκό δέρμα, αρκετά λεπτή, μικρό στήθος αλλά πεταχτό κώλο. Εκείνη τη στιγμή φορούσε ένα μαύρο κολάν και μία άσπρη μπλούζα σαν πιτζάμα.
Πλησίασε τον κ. Γιώργο. Εκείνος σηκώθηκε. Την έπιασε από τους ώμους και την έσπρωξε να γονατίσει μπροστά του. Η Εβίτα ήταν χαμένη. Εκείνος έβγαλε το παντελόνι του, το πουκάμισό του, τα παπούτσια του και τα εσώρουχα και έμεινε γυμνός μπροστά της. Η Εβίτα είχε λίγα εκατοστά μακριά της το καυλί του κ. Γιώργου. Δεν είχε σηκωθεί εντελώς ακόμα. Η εικόνα με την οποία ήρθε αντιμέτωπη η Εβίτα δεν ήταν και η ωραιότερη. Το καυλί του κ. Γιώργου είχε χάσει την... "ομορφιά" της νιότης του και ξεπρόβαλλε μισοκαυλωμένο από τις μπόλικες τρίχες στην περιοχή. Ο κ. Γιώργος έπιασε το κεφάλι της Εβίτας και το τράβηξε προς το καυλί του. Εκείνη σήκωσε το χέρι της, το έπιασε μέσα στην παλάμη της και πλησίασε το πρόσωπό της. Μισάνοιξε το στόμα της και ακούμπησε δειλά-δειλά το πουτσοκέφαλο στα χείλη της. Έβγαλε την γλώσσα της και άρχισε με αδέξιο τρόπο να γλείφει το πουτσοκέφαλο. Δευτερόλεπτα μετά ο κ. Γιώργος είχε καυλώσει εντελώς.
- Πλάκα μου κάνεις;… της λέει.
- Τι εννοείτε;
- Δεν ξέρεις να κάνεις πίπα;…
και πριν προλάβει να απαντήσει η Εβίτα, την αρπάζει από το κεφάλι και αρχίσει να της γαμάει το στόμα. Η Εβίτα ένιωθε το καυλί του Γιώργου να κατεβαίνει στο λαρύγγι της. Οι τρίχες του ακουμπούσαν στο πρόσωπό της και ο τρόπος που της γαμούσε το στόμα την έκαναν να αισθάνεται απαίσια. Ο κ. Γιώργος συνέχισε για μερικά λεπτά ακόμα να της γαμάει το στόμα. Κάποια στιγμή σταμάτησε.
- Σήκω… της λέει.
- Τι πρέπει να κάνω τώρα;
- Ακούμπα στο μπράτσο του καναπέ και τούρλωσε το κωλαράκι σου.
Η Εβίτα υπάκουσε. Ο κ. Γιώργος πήγε από πίσω της, κατέβασε το κολάν της και παραμέρισε το στρινγκάκι της. Έβαλε το χέρι του ανάμεσα στα πόδια της. Η Εβίτα δεν ήταν καθόλου υγρή.
- Τι έγινε; Γιατί είσαι στεγνή εκεί κάτω;
- Τι ρωτάτε; Γιατί δεν μου αρέσει αυτό που γίνεται.
- Πολύ καλά. Δεν πειράζει. Θα σε γαμήσω κι έτσι. Ή μάλλον όχι. Δεν θα ασχοληθώ καθόλου με το μουνάκι σου. Θα σου γαμήσω τον κώλο.
- Μη διανοηθείτε. Δεν το έχω κάνει ποτέ.
- Για όλα υπάρχει πρώτη φορά.
Έπιασε το καυλί του και το ακούμπησε στην κωλότρυπα της Εβίτας.
- Όχι σας λέω. Σας παρακαλώ.
- Σκάσε.
Ο κ. Γιώργος άρχισε να σπρώχνει τελείως άγαρμπα.
- Μη… πονάω.
- Σκάσε είπα.
Η Εβίτα ένιωθε να σκίζεται και ακόμα δεν είχε μπει καλά-καλά ούτε το πουτσοκέφαλο.
- Μη… πονάω. Σας παρακαλώ.
- Σκάσε είπα…
και ακολούθησε ένα δυνατό χαστούκι στον κώλο της Εβίτας. Ο κ. Γιώργος συνέχισε να σπρώχνει. Το πουτσοκέφαλο χώθηκε μέσα και λίγες στιγμές μετά άρχισε να γαμάει αργά-αργά τον κώλο της Εβίτας. Η Εβίτα πόναγε απίστευτα. Ένιωθε το καυλί του κ. Γιώργου να της γεμίζει τον κώλο και να της ανοίγει την τρύπα όλο και πιο πολύ. Ο κ. Γιώργος ανέβασε ρυθμό. Άρχισε να τη γαμάει γρήγορα.
- Σταματήστε, δεν αντέχω.
- Βούλωσέ το!
- Πονάω δε μπορώ. Λυπηθείτε με!
- Σκάσε είπα.
Έπιασε τα χέρια της Εβίτας και τα τράβηξε πίσω. Κρατώντας την από τους καρπούς συνέχισε να τη γαμάει όσο πιο δυνατά μπορούσε. Από τα μάτια της Εβίτας άρχισαν να τρέχουν δάκρια. Δεν απολάμβανε στο ελάχιστο αυτό που γινόταν. Για εκείνη ήταν ένας βιασμός. Ο κ. Γιώργος συνέχισε να την γαμάει, ώσπου 10 λεπτά αργότερα άφησε τα χύσια του μέσα στον κώλο της Εβίτας και μετά έπεσε στον καναπέ με ένα χαμόγελο ευτυχίας στο πρόσωπό του. Η Εβίτα έμεινε στην ίδια στάση, χωρίς να κουνηθεί καθόλου. Το πρόσωπό της είχε γεμίσει δάκρια. Ο κ. Γιώργος πλησίασε το σχεδόν πεσμένο πούτσο του στο πρόσωπό της και της ζήτησε να του τον καθαρίσει. Η Εβίτα σαν υπνωτισμένη άνοιξε το στόμα της και έγλειψε άγαρμπα και αδέξια τον πούτσο του Γιώργου παίρνοντας ότι χύσια είχαν μείνει επάνω.
Ο κ. Γιώργος σηκώθηκε, ντύθηκε, άνοιξε την πόρτα και της είπε:
- Το χρέος σου τακτοποιήθηκε. Θα ξαναπεράσω τον Ιούνιο. Αν δεν έχεις τα χρήματα ξέρεις τι θα επακολουθήσει. Εγώ εύχομαι να μην τα έχεις. Τα λέμε.
Η Εβίτα έμεινε για ώρες στην ίδια στάση με τα χύσια του κ. Γιώργου να τρέχουν από την κωλότρυπα της προς τα έξω και από εκεί στα πόδια της μέχρι το πάτωμα. Ένιωθε κενή, κατεστραμμένη. Ήθελε να μην ξαναβιώσει τον εφιάλτη. Όμως δυστυχώς για εκείνη, η επόμενη φορά θα ήταν χειρότερη.
Συνεχίζεται...
Copyright protected OW ref: 175701
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.