Ούτε στα όνειρά μου... (1ο μέρος)

Ήταν Χριστούγεννα του 2003 και  γυρνούσα από βραδινή έξοδο. Ήταν περίπου 7 το πρωί όταν κοντά στο σπίτι μου βλέπω να εξελίσσεται το εξής παράξενο: Ήταν ένα μαύρο τζιπ με τρεις 60άρηδες μέσα και πλησιάζει μια κοπέλα, η οποία έκανε μπαμ από χιλιόμετρα ότι ήταν μεθυσμένη, και προσπαθούσαν να τη βάλουν μέσα στο τζιπ με το ζόρι. Εκείνη αντιστεκόταν αλλά στην κατάστασή της ήταν λίγο δύσκολο.

Δεν μπορούσα να την αφήσω έτσι. Πλησιάζω και εγώ με το αυτοκίνητο, κατεβαίνω και φωνάζω ένα όνομα στην τύχη τάχα μου ότι τη γνωρίζω.

-    "Όλγα, Όλγα. Εσύ είσαι;" Φώναξα.

Τα 'παιξαν οι γέροι και  την άφησαν αμέσως. Η κοπέλα δεν καταλάβαινε πολλά. Ήταν όντως λιώμα.

-    "Που πάτε με την Όλγα σε αυτή την κατάσταση. Την ξέρετε;" Είπα στους γέρους σε αυθάδη και έντονο τόνο.

-    "Όχι, όχι. Απλά θέλαμε να τη ρωτήσουμε πως μπορούμε να πάμε κάπου"

Είπαν, έκλεισαν τις πόρτες και έφυγαν βιαστικά. Μ' αυτά και  μ' αυτά μου έμεινε εμένα η κοπέλα η οποία είχε την εξής καυλωτική για μένα εμφάνιση: 1.85 ύψος, ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες, διχτυωτό καλσόν, πολύ κοντή γκρι-μαύρη καρό φούστα σαν αυτές των μαθητριών, κι ένα λευκό πουκάμισο ημιδιαφανές όπου φαινόταν καθαρά ένα άσπρο σουτιέν που τόνιζε το πλούσιο στήθος της.

Τα μαλλιά της ήταν μαύρα και  μακριά μέχρι το στήθος της και  είχε δυο φοβερά πράσινα μάτια και υπέροχα χείλη. Η όλη της εμφάνιση ήταν πολύ εντυπωσιακή.

-    "Είσαι καλά; Κατάλαβες τι πήγε να γίνει πριν λίγο;" Της είπα, αλλά τίποτα. "Που μένεις για να σε πάω;"

Δεν θυμόταν και ήταν έτοιμη να πέσει κάτω από τη ζαλάδα. Την πιάνω και τη βάζω στο αυτοκίνητο και ξεκινώ να την πάω σε ένα ξενοδοχείο να μείνει μέχρι να συνέλθει και μετά να την πήγαινα σπίτι της. Σε όλο το δρόμο δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από τα υπέροχα πόδια της και τα μπούτια της μιας και η μικροσκοπική φουστίτσα της είχε ανέβει λίγο πριν το κυλοττάκι της.

Τελικά, όμως το είδα κι αυτό αφού σε μια προσπάθειά της να βολευτεί και  να γύρει το κεφάλι της πίσω στο προσκέφαλο, φάνηκε το άσπρο της δαντελένιο βρακάκι. Ήταν πραγματικά χάρμα οφθαλμών και  βρισκόμουν σε δίλλημα. Θα μπορούσα να κάνω οτιδήποτε μαζί της στην κατάσταση που βρισκόταν αλλά δεν ήθελα να την εκμεταλλευτώ.

Ήθελα πολύ να χαϊδέψω έστω και  για λίγο τα μπουτάκια της, το στήθος της, να ακουμπήσω στιγμιαία το μουνάκι της, αλλά κρατήθηκα. Ούτε κι εγώ ξέρω πως. Έτσι, θαύμαζα το κορμί της.

Φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Έκλεισα ένα δωμάτιο, την ανέβασα πάνω, την έγδυσα προσεκτικά... (τι κορμί ήταν αυτό!!!!) αφήνοντάς την μόνο με το στρινγκάκι της και την έβαλα για ύπνο μισόγυμνη. Μπήκα και  πάλι στον πειρασμό να της ορμήξω αλλά κρατήθηκα και  πάλι. Ούτε στο ίδιο κρεβάτι δεν κοιμήθηκα. Την έπεσα στον καναπέ.

Ήμουν κι εγώ από το ξενύχτι κουρασμένος και  για πότε με πήρε ο ύπνος, για πότε είχε ψιλοβραδιάσει δεν κατάλαβα. Ξύπνησα απότομα. Κοιτάω στο κρεβάτι και η κοπέλα έλειπε. Τα ρούχα της όμως ήταν στην καρέκλα που τα είχα αφήσει. Τότε άκουσα το νερό να τρέχει από το μπάνιο. Είχε πάει για ντους.

Κατέβηκα κάτω στη ρεσεψιόν και  παρήγγειλα να μας φέρουν πρωινό. Μόλις άνοιξα την πόρτα του δωματίου, βγαίνει κι εκείνη από το μπάνιο με μια πετσέτα τυλιγμένη γύρω της. Τρόμαξε. Την καθησύχασα εξηγώντας της τι είχε συμβεί πριν από λίγες ώρες τα ξημερώματα. Κάτι θυμόταν αλλά όχι και  πολλά πράγματα.

Πήγε να ντυθεί κι όταν βγήκε από το μπάνιο με τα ίδια καυλωτικά ρούχα, άναψα. Την κοιτούσα συνέχεια κι εκείνη το είχε καταλάβει. Πιάσαμε την κουβέντα μέχρι να έρθει το πρωινό. Την έλεγαν Σάντι, ήταν από την Ουκρανία και  ήταν μόλις 22 χρονών.

Όσο την άκουγα το μυαλό μου ταξίδευε στο στενό και ροδοκόκκινο μουνάκι της και στο στητό στήθος της με τις πολύ σκληρές ρώγες. Ο πούτσος μου όπως ήταν φυσικό φούσκωσε και φάνηκε στο παντελόνι μου. Κι εκείνη φυσικά το πρόσεξε. Αλλά μέχρι εκείνη τη στιγμή δεν έγινε κάτι.
Αφού πέρασε η ώρα αποφασίσαμε να την πάω σπίτι της.

Συνεχίζεται...