Υπόθεση: Η Χριστίνα προετοιμάζεται για το καυτό βράδυ που θα ακολουθήσει με το σύντροφο της...
Σηκώνω το τηλέφωνο και είναι ο Νίκος.
- Περπατάω στην Τσιμισκή, τελείωσα νωρίς και κάνω μία βόλτα στα μαγαζιά, εσύ;
- Δουλειά, δεν άλλαξε τίποτα, πήρα απλά να σε ακούσω. Τι βλέπεις;
- Τίποτα, συγκεκριμένο χαζεύω απλά μωρό μου.
- Περιμένω καμία φωτογραφία αν δεις τίποτα καλό και θες γνώμη.
- Σε φιλώ, το μυαλό σου στη δουλειά ε!
Κλείνω το τηλέφωνο και συνεχίζω να περπατάω. Είναι απόγευμα Τρίτης νωρίς, άλλοι γυρνάνε από δουλειά, άλλοι πάνε για καφέ, τα καταστήματα σχετικά άδεια. Περπατάω και κοιτάω, σταματάω σε ότι μου κινεί το ενδιαφέρον. Δύο τετράγωνα πιο κάτω είναι ένα κατάστημα με γυναικεία παπούτσια και αξεσουάρ, σταματάω και κοιτάζω τη βιτρίνα, αχ τα θέλω όλα. Ρίχνω μία ματιά μέσα και βλέπω ότι δεν έχει κίνηση, μία δύο πελάτισσες και ένας υπεύθυνος και μία πωλήτρια. Βλέπω ένα ζευγάρι μποτίνια, τέλεια, μέχρι τον αστράγαλο, με μεσαίο τακούνι, δέρμα και ύφασμα μαύρο με άσπρες και γαλάζιες λεπτομέρειες. Φέρνω όλα τα πιθανά ντυσίματα στο μυαλό μου που θα μπορούσα να τα βάλω. Μέχρι να το σκεφτώ, βλέπω ένα ζευγάρι γόβες στιλέτο. Αυστηρές, θηλυκές, με μύτη.
Κάθομαι και χαζεύω πάνω από 5’ τη βιτρίνα ώσπου έρχεται ο υπεύθυνος του καταστήματος.
- Να σε βοηθήσω σε κάτι; Μου χαμογελάει.
- Σε ευχαριστώ πολύ, αλλά έριχνα μια ματιά.
- Αν δεν τα δεις πάνω σου δεν μπορείς να τα εκτιμήσεις 100%, μου λέει.
- Το λες από πείρα; Του χαμογελάω.
- Όχι προς θεού, αλλά με τόσες γυναίκες κάθε μέρα έχω καταφέρει να λύσω έστω ένα μικρό κομμάτι της εξίσωσης "γυναικείο μυαλό"
Κάνει πίσω μου ανοίγει την πόρτα και περνάω. Είναι ένας πολύ γλυκός τύπος, γύρω στα 35, αλήθεια όμως με μπέρδευε δεν μπορούσα να καταλάβω ακριβώς την ηλικία του. Καμία σχέση με αυτό που έχεις σαν υπεύθυνο στο μυαλό σου. Δεν ήταν εγωπαθής και σοβαρός, δεν μιλούσε δυνατά, ούτε φοβόταν να πάρει ενεργό ρόλο στις πωλήσεις. Δεν ήταν κάτι αξιοσημείωτο εμφανισιακά, αλλά η ευγένεια του σε κέρδιζε.
- Πώς θα μπορούσα να σας βοηθήσω λοιπόν;
Του δείχνω τα δύο ζευγάρια που είδα στη βιτρίνα.
- Με μία πρώτη ματιά ξεχώρισα αυτά τα δύο, το ένα το σκέφτομαι για πιο καθημερινό και το άλλο για βραδινό. Αλλά...
- Αλλά εξαρτάται πάντα από τη διάθεση και ντύσιμο. Μου λέει και χαμογελάει. Ξέρω, ξέρω… Στο 39 δεν είσαι;
Χαμογελάω και γνέφω καταφατικά, έχει πλάκα και είναι ευχάριστος. Κάθομαι στον μεγάλο δερμάτινο καναπέ και περιμένω να μου φέρει να τα δοκιμάσω. Χαζεύω γύρω μου, το απόλυτο φετίχ της κάθε γυναίκας ήταν αυτό το μαγαζί. Άψογα διακοσμημένο με δυνατό αυστηρό look, κρεμαστά, τσάντες, παπούτσια ζώνες, άψογα ταιριαστά στο χώρο, σου έδινε την εντύπωση μίας μικρογραφίας έκθεσης προϊόντων, σε καμία περίπτωση δεν υπήρχαν ανοιχτές κούτες στο πάτωμα, φρικαρισμένοι πελάτες και πωλητές.
- Να δούμε αυτό πρώτα;
Μου λέει ο υπεύθυνος, και μου δίνει το αριστερό μποτίνι. Όπως κάθομαι σταυροπόδι, τεντώνομαι και λύνω τις πλατφόρμες μου, τις αφήνω στην άκρη και το δοκιμάζω. Φοράω ένα jean σωλήνα στενό, με χαλαρή μακριά μπλούζα από πάνω και αρκετά αξεσουάρ. Σχολιάζει το ντύσιμό μου και το βρίσκει καλόγουστο.
- Να τα δοκιμάσω και τα δύο μαζί; Έχουν διαφορετικό ύψος.
Μου δίνει και το άλλο, το φοράω και σηκώνομαι. Τα αισθάνομαι καλά, αλλά λίγο σκληρά, λογικό. Κάνω μερικά βήματα και περπατάω στο χώρο. Πάω μπροστά στον καθρέπτη και ποζάρω κοιτώντας τα. Ήταν τέλεια, από όποια πλευρά και αν τα κοιτούσα μου καθόταν άψογα. Ακόμα και με το ντύσιμο της στιγμής ταίριαζαν απόλυτα.
- Σου πάνε! Μου λέει, αν τα αισθάνεσαι καλά μην το πολυσκέφτεσαι.
Κατευθύνομαι στην τσάντα μου και βγάζω το κινητό. Πάω στον καθρέφτη και βγάζω μια φωτογραφία. Την στέλνω στο Νίκο. "Πως σου φαίνονται;" του γράφω. Η απάντηση δεν αργεί. «Καλά αλλά όχι σαν τις γόβες σου!».
- Τι σου λέει; Δεν τρελάθηκε;
Μου λέει ο υπεύθυνος (του οποίο το όνομα δεν ρώτησα ποτέ).
- Άνδρες τι ξέρετε εσείς από παπούτσια, μόνο οι γόβες μου του αρέσουν.
- Είναι πολύ όμορφα, εγώ λέω να το σκεφτείς ξανά. Να σου φέρω τα άλλα να δοκιμάσεις; Αυτά θα του αρέσουν σίγουρα.
Μου φέρνει τις ψιλοτάκουνες γόβες. Από κοντά μου αρέσουν περισσότερο. Η αίσθηση του δέρματος στο χέρι, οι ραφές οι λεπτομέρειες όλα είναι τέλεια πάνω τους. Κάθομαι ήδη σταυροπόδι και τις επεξεργάζομαι στα χέρια μου. Η μυρωδιά του καινούργιου είναι μαγευτική. Το τακούνι, λεπτό και ψηλό, παπούτσι για λίγες εμφανίσεις αλλά σημαντικές, εκεί που μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Επανέρχομαι στην πραγματικότητα όταν νοιώθω το φερμουάρ από το αριστερό μποτάκι να ανοίγει. Συνειδητοποιώ ότι ο υπεύθυνος του καταστήματος έχει σκύψει και μου βγάζει τα ένα από τα δύο.
- Μα μπορώ και εγώ, δεν είναι ανάγκη! Του λέω.
- Τη δουλειά μου κάνω, εκτός και αν σας ενόχλησα. Οπότε ζητώ συγνώμη μου λέει...
και αφήνει το ένα μποτάκι, δίπλα μου πάνω στο πάτωμα.
- Όχι δεν έχω πρόβλημα, απλά τρόμαξα του αποκρίνομαι.
- Τα αγαπάς τα παπούτσια σου. Χαίρομαι να βλέπω ανθρώπους που εκτιμούν το ωραίο, μου λέει.
Έχω αλλάξει σταυροπόδι και ήδη χαμηλώνει το φερμουάρ του δεύτερου και το βγάζει. Παίρνει τη μία γόβα, κρατάει το πόδι μου από το πέλμα και με αριστοκρατικές κινήσεις μου τη βάζει. Μου χαμογελάει, και μου κάνει νόημα. Αλλάζω το σταυροπόδι και με σίγουρες κινήσεις μου φοράει και το δεύτερο.
- Θα συμφωνήσω με τον δικό σου λέει, μόνο γόβες πρέπει να φοράς.
Κάθομαι στον καναπέ, έχω κολλητά τα πόδια μου μεταξύ τους, το jean φτάνει μέχρι τον αστράγαλο και οι γόβες είναι λες και είναι φτιαγμένες για τα πόδια μου. Κάθομαι γερμένη μπροστά και τις κοιτάω. Τα γόνατά μου είναι κλειστά, τα πόδια μου λυγισμένα στα πλάγια και εσωτερικά με τις μύτες των γοβών να δημιουργούν γωνία. Θα τις πάρω, είναι τέλειες, ο Νίκος θα πάθει πλάκα, σκέφτομαι.
- Δώσε μου το κινητό να στις φωτογραφίσω...
μου λέει ο υπεύθυνος. Του το δίνω και όπως κάθομαι στον καναπέ με βγάζει φωτογραφίες. Από πάνω από την ευθεία, από τις διαγώνιους. Ο τύπος ήξερε τη δουλειά του καλά. Σηκώνομαι και περπατάω. Με πονάνε αμέσως, είναι το νούμερο μου, αλλά είναι δύσκολο παπούτσι, άγριο, εκκεντρικό στο περπάτημα, σκληρές. Σχεδόν έχασα το βηματισμό μου στα πρώτα βήματα, μέχρι που συνήλθα. Πλέον στο μαγαζί είμαστε εγώ ο υπεύθυνος και η πωλήτρια του. Μπροστά μου έχω τον καθρέπτη, ολόσωμος, λίγο πιο πίσω μου είναι ο καναπές που καθόμουν, με τον υπεύθυνο ακόμα γονατιστό να με κοιτάει. Βλέπω από τον καθρέπτη ότι παρακολουθεί το κάθε μου βήμα.
- Σου πάνε τέλεια! Πρέπει να τις πάρεις...
μου λέει η πωλήτρια που μέχρι εκείνη τη στιγμή ήταν εξαφανισμένη. Φτάνω στον καθρέπτη και τις κοιτάζω. Θα τις πάρω τέλος. Κρατάω το κινητό, και βγάζω μία φωτογραφία ολόσωμο μπροστά στον καθρέπτη, τη στέλνω στο Νίκο, και μαζί τους στέλνω και 2 ή 3 από πριν. «Νομίζω ότι τις ερωτεύτηκα» του στέλνω. «Σε θέλω εδώ και τώρα, μόνο με τις γόβες σου!» μου απαντάει. «Θα σε περιμένω σπίτι, ξεκινάω σε λίγο» του στέλνω.
- Τυχερός όποιος είναι...
ακούω τη φωνή του υπευθύνου, από πίσω μου, ο οποίος παρατηρεί μέσω του καθρέπτη και της γλώσσας του σώματος μου το διάλογο στο κινητό.
- Ναι είμαι τυχερή, του λέω, και αυτός όμως... και του κλείνω το μάτι παιχνιδιάρικα. Θα τις πάρουμε!
Γυρνάω και κάνω 3-4 βήματα με ένα catwalk αέρα. Κάθομαι τον καναπέ και τις βγάζω. Αλλάζω παπούτσια και σηκώνομαι. Η πωλήτρια τα μαζεύει και πάει στο ταμείο, την ακολουθώ και ταυτόχρονα χαζεύω για ακόμα μία φορά τη διακόσμηση του καταστήματος. Φτάνω στο ταμείο, ψάχνω το πορτοφόλι μου. Την ώρα που δίνω την κάρτα μου βλέπω μία κούκλα πίσω από το ταμείο γεμάτη αξεσουάρ. Ξεχωρίζω ότι φοράει μακριά μαύρα σατέν γάντια μέχρι τον αγκώνα και μία βενετσιάνικη λεπτή μάσκα ματιών.
- Είναι προς πώληση αυτά;
Γυρνάω στον υπεύθυνο, τον κοιτάζω και του δείχνω.
- Όχι αυτά είναι δώρο για να μας ξαναέρθεις...
μου λέει. Το δέχομαι με χαμόγελο.
- Σε ευχαριστώ πολύ
πληρώνω και βγαίνω από το μαγαζί. Συνεχίζω επί της Τσιμισκή, οδεύω για ταξί, δεν έχω όρεξη να περιμένω το λεωφορείο τώρα. Βγάζω το κινητό μου και στέλνω στο Νίκο «Λέω να ξεκινήσω σιγά-σιγά για σπίτι. Τι ώρα τελειώνεις;». Η απάντηση έρχεται σχεδόν άμεσα «Έχω κανένα δίωρο ακόμα σίγουρα. Ελπίζω να προλάβω να τελειώσω μέχρι τις 8». «Θα έρθεις μόνος;» «Θες να φέρω και παρέα; Περιμένω να σε δω μόνο με τις γόβες σου» «Στείλε μου όταν ξεκινάς» «Θα το σκεφτώ… φιλιά κωλάρα μου». Περπατάω και προγραμματίζω το χρόνο μου μέσα στο μυαλό μου, όταν το βλέμμα σκαλώνει σε μία βιτρίνα. Σταματάω και κάνω δύο βήματα πίσω. Στην βιτρίνα κάτω χαμηλά, ανάμεσα στην ανοιξιάτικη κολεξιόν και τα μαγιό βρισκόταν ο πιο όμορφος κορσές που είχα δει ποτέ μου. Ένας sexy, τολμηρός, εκλεπτυσμένος μαύρος δερμάτινος κορσές. Αυστηρός χωρίς στολίδια και φιογκάκια. Strapless με δέσιμο πίσω ήταν το απόλυτο match με τις νέες μου γόβες . Μπήκα στο κατάστημα, έλεγξα το νούμερο και το πήρα. Τόσο απλά τόσο γρήγορα, μέσα σε 2 λεπτά. Δεν χρειαζόταν να τον δοκιμάσω, το ήξερα ότι ήταν για μένα.
Πήρα ταξί και πήγα σπίτι, ώρα αιχμής γαμώτο. Έχει κίνηση και δε θέλω να αργήσω. Σκέφτομαι το βράδυ, τι να κάνω πώς να το κάνω, πώς θα εκπλήξω το Νίκο. Θέλω να είναι όλα τέλεια, δεν ξέρω πως, αλλά τέλεια. Θέλω να έρθει σπίτι και να τον τρελάνω, δεν ξέρω πώς, αλλά θα το κάνω. Φτάνω στο σπίτι και ανεβαίνω πάνω. Τουλάχιστον δεν έχω να σκεφτώ τι θα βάλω, το δύσκολο κομμάτι έφυγε. Ανάβω θερμοσίφωνα, καθαρίζω το σαλόνι, και συμμαζεύω το δωμάτιο. Στρώνω το κρεβάτι με φρέσκα σεντόνια. Πηγαίνω στο σαλόνι και παίρνω τις σακούλες με τα νέα μου ψώνια. Η ώρα είναι 7 παρά, έχω μία ώρα και κάτι μέχρι να σχολάσει ο Νίκος. Ανοίγω τις σακούλες και βγάζω τις γόβες, το κορσέ, τα γάντια και τη μάσκα στο κρεβάτι. Τα κοιτάω. Απλά τέλεια, μία απίστευτη αρμονία σε κάθε κομμάτι ξεχωριστά και σαν σύνολο, λες και όλα φτιαχτήκαν για να φορεθούν μαζί.
Είμαι υγρή. Βγάζω το ρούχα μου, μένω με τα εσώρουχα και ετοιμάζομαι να μπω στο μπάνιο. Κοντοστέκομαι και φοράω τις γόβες. Αρχίζω να περπατάω μέσα στο σπίτι, αργά και σταθερά, θέλω να τις συνηθίσω λίγο, όσο περπατάω το μυαλό μου χάνεται. Σκέφτομαι το Νίκο, να ανοίγει την πόρτα και να με βλέπει. Είμαι υγρή. Επιστρέφω στο δωμάτιο κάθομαι στο κρεβάτι και προσεκτικά τις βγάζω και τις αφήνω στο πάτωμα. Παίρνω το κινητό τις βγάζω φωτογραφία, και την στέλνω στο Νίκο. «Και που να τις δεις φορεμένες...» του στέλνω. Πετάω το κινητό στο κρεβάτι βγάζω, τα εσώρουχά μου, μαζεύω τα ρούχα μου και κατευθύνομαι στο μπάνιο. Το τηλέφωνο χτυπάει. Μήνυμα. «Τις φαντάζομαι πάνω σου και τρελαίνομαι…» απαντάει ο Νίκος. Τις φοράω, και βγάζω μία φωτογραφία. Οριακά από τους μηρούς μου και κάτω. «τότε μην αργείς, σε θέλω» του στέλνω μαζί με τη φωτογραφία.
Αφήνω το κινητό και τρέχω στο μπάνιο. Τελειώνω το μπάνιο μου και πάω στο δωμάτιο. Ανάβω ένα αρωματικό στικ από αυτά που είχε φέρει ο Νίκος από την Γαλλία. Μία μαγική μυρωδιά γεμίζει τον τόπο. Βάζω μουσική πολύ χαμηλά να παίζει. Η ώρα έχει πάει 7.30. Πρέπει να ετοιμαστώ δεν έχω πολύ χρόνο. Παίρνω το κινητό στα χέρια και βλέπω μήνυμα από το Νίκο. «Δεν μου έχεις αφήσει μυαλό για δουλειά. Σε θέλω στα τέσσερα εδώ και τώρα». Το διαβάζω και χαμογελάω. Δαγκώνω τα χείλη μου. Κάνω να του απαντήσω, αλλά δεν το κάνω. Κλείνω το κινητό και το αφήνω στο κρεβάτι. Έχω στεγνώσει το σώμα μου και φτιάχνω τα μαλλιά μου. Τα ισιώνω και τα πιάνω κοτσίδα ψηλά. Ξεκινάω με το μακιγιάζ και διαλέγω έντονο κόκκινο κραγιόν. Κάθομαι στο κρεβάτι μου και φοράω τις γόβες μου. Παίρνω το baby oil και ενυδατώνω τα πόδια μου, από χαμηλά έως ψηλά στους γλουτούς μου. Η πρώτη φορά απορροφάται γρήγορα οπότε περιμένω λίγα δευτερόλεπτα και επαναλαμβάνω.
Σηκώνομαι όρθια και βάζω λάδι στη μέση μου, ανάμεσα στα πόδια μου και στον κώλο μου. Δεν υπερβάλω αλλά ήδη νιώθω πιο ζεστή και το δέρμα μου πολύ πιο απαλό. Είμαι σχεδόν έτοιμη. Παίρνω τον κορσέ, τον χαλαρώνω και τον φοράω. Έρχεται μέχρι τη τέλος της κοιλιάς μου, εκεί που αρχίζει το μπικίνι. Τον κοιτάζω στον καθρέπτη όσο περνάω και σφίγγω ένα-ένα τα δεσίματα του πίσω. Το σφίγγω μέχρι να τσιτώσει και να κάτσει πάνω μου όπως πρέπει. Το ήξερα ότι θα μου καθόταν τέλεια. Με κοίταζα στον καθρέπτη και έβλεπα την έκφραση του Νίκου μπροστά μου. Περπατάω αργά, σαν να κάνω πασαρέλα σε ένα φανταστικό κοινό μίας επίδειξης μόδας. Με σταθερό και σίγουρο βήμα, με την αυτοπεποίθηση τέρμα πάω στην κουζίνα και βάζω ένα ποτήρι κρασί. Η ώρα είναι 8. Όπου να’ ναι σχολάει και ξεκινάει. Κάθομαι στο τραπέζι της κουζίνας και πίνω το κρασί μου.
Παρατηρώ το κραγιόν που άφησε το στίγμα του και το βρίσκω σέξι. Παίρνω ένα κομμάτι χαρτί και του γράφω. «Καλώς ήρθες. Μην κάνεις τίποτα. Κλείσε και περίμενέ με». Πάω και το αφήνω πίσω από την πόρτα στο πάτωμα μαζί το μισογεμάτο ποτήρι με το στίγμα μου. Πάω στο δωμάτιο και παίρνω το κινητό. «Αργείς» «Όχι έχω ξεκινήσει, θες να φέρω κάτι;» «Όχι θέλω να έρθεις όσο πιο γρήγορα μπορείς, είμαι μέσα στην καύλα» «Μην ξεκινάς χωρίς εμένα…» «Από εσένα εξαρτάται…».
Έχω κλείσει τα φώτα και έχω ανάψει διάσκορπα κεριά στο σπίτι, η μυρωδιά από το στικ διαχέεται σε όλο το χώρο. Κάθομαι στο δωμάτιο και φτιάχνω λεπτομέρειες στα μαλλιά μου και το make up μου μέχρι να έρθει ο Νίκος. Αγγίζω το μουνί μου και είναι μούσκεμα. Ακούω κλειδιά στην πόρτα. Παίρνω μία βαθειά ανάσα. Έφτασε, ακούω την πόρτα που ανοίγει, μετά από δευτερόλεπτα την ακούω να κλείνει. Δεν ακούω φωνές, ακούω τα βήματα που σταματούν στο σημείωμά μου. Σκύβει και το παίρνει το διαβάζει, το νοιώθω, δεν μιλάει δεν ανταποκρίνεται. Φοράω τα γάντια μου και τι μάσκα μου. Την ίδια ώρα ακούω το ποτήρι το οποίο το αφήνει στο τραπεζάκι δίπλα στην πόρτα. Ξεκινάω για το σαλόνι, η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, το στήθος μου είναι πέτρα, το ίδιο και οι ρώγες μου. Περπατάω και φτάνω στο σαλόνι. Τον βλέπω να στέκεται χαμογελαστός με κλειστά τα μάτια. Περπατάω αργά προς το μέρος του.
- Καλώς ήρθες μωρό μου...
του λέω στο αφτί. Πάω από πίσω του. Μπερδεύω τα δάχτυλά του με τα δάχτυλά μου και του ζητάω να ανοίξει τα μάτια του. Το κεφάλι μου είναι στον ώμο του, δίπλα στο αυτί του. Οδηγώ τα χέρια του με τα δικά μου, κατεβαίνουμε μαζί και ξεκουμπώνουμε το παντελόνι του. Κάθε κουμπί ξεχωριστά, ένα-ένα χωρίς βιασύνες. Με ανοιχτό το παντελόνι οδηγώ τα χέρια μας και κατεβάζω το μποξεράκι του, ίσα-ίσα για να πεταχτεί ο πούτσος του έξω.
- Περιμένω για αυτό όλο το απόγευμα σήμερα. Μου λέει.
- Ας μην περιμένουμε άλλο τότε...
του απαντώ. Αφήνω τα χέρια του, πάω από μπροστά του, και κοιταζόμαστε στα μάτια. Τον φιλάω και κατεβαίνω κάτω. Ο πούτσος του σε πλήρη στύση έτοιμος να εκραγεί με περιμένει. Χαμηλώνω και κάθομαι στην ουσία πάνω στα πόδια μου. Τον κρατάω από τη μέση και αρχίζω να τον γλείφω. Σιγά-σιγά όλο και πιο πολύ, όλο και πιο βαθιά. Με αργές κινήσεις του πιπιλάω το κεφαλάκι, το ρουφάω δυνατά και συνεχίζω, σε κάθε επανάληψη και λίγο πιο βαθειά. Τα χέρια στο κεφάλι μου, με δίνουν οδηγίες. Στην αρχή με ακουμπούσε και ακολουθούσε αλλά πλέον με κρατάει από την αλογοουρά και οδηγάει την πούτσα του όσο και πιο βαθειά στο στόμα μου. Η καύλα του και η ορμή του τον βγάζει εκτός ελέγχου, με πονάει και αναγκάζομαι να τον ηρεμήσω, το καταλαβαίνει και για μία στιγμή σφίγγεται.
Ο πούτσος του είναι γεμάτος σάλια, τον πιάνω με το ένα χέρι μου στη βάση, του τον σφίγγω με όλη μου τη δύναμη και προσπαθώ να τον πάρω όσο πιο βαθιά στο στόμα μου μπορώ. Τραβιέμαι παίρνω ανάσα και με το άλλο χέρι μου τον μαλακίζω με δύναμη.
- Μη γαμώτο θα χύσω από τώρα...
μου λέει και πιάνοντας με από το λαιμό με σηκώνει. Είμαι όρθια μπροστά του, αναμαλλιασμένη και με το κραγιόν να έχει μουτζουρώσει ελαφρά το στόμα μου. Παίρνω μεγάλες ανάσες και τον κοιτάω μέσα στα μάτια.
- Σε θέλω στα 4 τώρα!
Μου λέει και κρατώντας με από το λαιμό και με τα δύο του χέρια, κάνοντας πίσω βήματα με οδηγεί στην κρεβατοκάμαρα. Σχεδόν παραπατάω, τον κοιτάω μέσα στα μάτια και ανασαίνω όλο και πιο βαριά, βλέπω τη φλόγα στα μάτια του, βλέπω την ορμή του, την ωμή καύλα του και πεθαίνω. Φτάνουμε στο δωμάτιο, με καθίζει στο κρεβάτι, και αρχίζει να βγάζει τα ρούχα του. Πετάω τη μάσκα μου και ανεβαίνω στο κρεβάτι. Πάω να βγάλω τις γόβες, αλλά με σταματάει.
- Θέλω να τις φοράς...
μου λέει και με ανεβάζει στο κρεβάτι. Με πιάνει με τα χέρια του και με γυρνάει μπρούμυτα. Μου ανοίγει τα πόδια και μου ρίχνει μερικές ψηλές στα κωλομάγουλα μου. Τρελαίνομαι και σπαρταράω, δεν μπορώ να κάτσω ήρεμη. Μου πιάνει τα χέρια και με βάζει να κρατάω τα τακούνια μου. Τα πόδια μου ανοίγουν και άλλο. Στάζω. Βάζει το αριστερό του χέρι του μπροστά στην κοιλιά μου και με σηκώνει, με μανία πέφτει πάνω στον κώλο μου και με γλείφει. Ασταμάτητα, περνάει την γλώσσα του από τον κώλο μου στον μουνί και πίσω. Με το δεξί του χέρι μου ρίχνει μπάτσες στον κώλο, πότε με σφίγγει δυνατά, πότε με ανοίγει για να μπει πιο μέσα μου. Τρελαίνομαι. Χουφτώνει το μουνί μου και παίζει με τα δάχτυλά του, ανεβαίνει πάνω μου και μου φέρνει το δεξί του χέρι στο στόμα μου. Το πιπιλάω με λύσσα. Γλείφω τα δάχτυλά του με μανία. Είμαι σε άλλο κόσμο, δεν θυμάμαι τι και πως, τη μία πιπιλάω τα δάχτυλά του, την άλλη σχεδόν όλο του το χέρι βρίσκεται μέσα στο στόμα μου να προσπαθεί να με ξεσκίσει και την άλλη μου ρίχνει σκαμπίλια στο πρόσωπο.
Με το αριστερό του χέρι, έχει δύο και έπειτα τρία δάχτυλα του να με ξεσκίζουν με μανία. Το χέρι του βρίσκει με μανία πάνω μου κάθε φορά. Μουγκρίζω και λέω ασυναρτησίες. Τα πόδια μου είναι ορθάνοικτα και τα χέρια μου κρατούν τα κάγκελα του κρεβατιού. Λιώνω. Μπαινοβγαίνει μέσα μου με δύναμη. Τα τρία δάχτυλα γίνονται τέσσερα, και σχεδόν ολόκληρο το χέρι του μπαινοβγαίνει στο μουνί μου.
- Μη σταματάς, μη σταματάς, ξέσκισε με...
καταφέρνω να πω, ολοκληρώνοντας μετά από ώρα την πρώτη μου πρόταση. Και το κάνει. Ολόκληρη η γροθιά του είναι μέσα μου και εγώ εκστασιασμένη βρίσκομαι αλλού. Νοιώθω την δύναμη και τον όγκο της παλάμης του μέσα μου να πάλετε να μπαινοβγαίνει και με σκίζει. Τελειώνω. Με βάζει στα τέσσερα, με το ζόρι κρατιέμαι στη θέση μου, και τρίβει την πούτσα του πάνω στο ξεσκισμένο μουνί μου. Η πούτσα του στεγνή και σκληρή με καίει σε κάθε σημείο που με ακουμπάει. Με κρατάει από με τα δύο του χέρια από τον κώλο και με δύναμη με πατάει δεξιά και αριστερά. Οι τρύπες μου ανοίγουν. Πέφτει και με τη γλώσσα του καρφώνεται στην αγαπημένη του τρύπα μου. Με πιπιλάει με ρουφάει και ταυτόχρονα κοντεύει να με σκίσει στα δύο από την δύναμη που ασκεί με τα χέρια του. Καταλαβαίνω τι θέλει να κάνει και πιάνω το baby oil από το κομοδίνο. Γυρνάω το ανοίγω, και ρίχνω στο χέρι μου.
Είμαστε και με τα γόνατα στο κρεβάτι, ο ένας μπροστά από τον άλλο. Τον μαλακίζω, του λαδώνω την πούτσα και του μιλάω. Ωμά, αφιλτράριστα, όπως μου έρχονται στο μυαλό.
- Μωρό μου με έχεις σκίσει με έχεις τρελάνει. Θες να με πάρεις από πίσω μωρό μου; Αυτό θες, να μου ανοίξεις τον κώλο μου; Με θες μωρό μου; Θες να με τρυπήσεις από παντού; Μωρό μου εσύ, άνδρα μου, κάνε με ότι θες κάνε με δική σου. Σε παρακαλώ, σε παρακαλώ γάμησε με από πίσω. Γάμησε με όπως μας αρέσει, κάνε δική σου. Σκίσε μου τον κώλο μωρό μου, δεν σε χορταίνω. Δεν χορταίνω να σε έχω μέσα μου. Βαλ' τον μου βαθιά, όσο πιο βαθειά μπορείς. Γάμησε με μωρό μου, σκίσε μου τον κώλο σε παρακαλώ.
Του μιλούσα και έσταζα, το ξεσκισμένο μου μουνί έτρεχε στο σεντόνι. Ο Νίκος έτοιμος να χύσει με κοιτούσε μέσα στα μάτια και ανάσαινε σαν ταύρος. Τον αφήνω για δευτερόλεπτα και κοιταζόμαστε. Γυρνάω και στήνομαι στα 4. Ο Νίκος είναι στην ίδια στάση που τον άφησα. Τεντώνω τον κώλο μου και χαμηλώνω τη μέση μου και το στήθος μου. Τα δάχτυλα μου είναι ήδη υγρά από το λάδι. Αρχίζω να παίζω με την κωλότρυπα μου. Με κυκλικές κινήσεις η ήδη ανοιχτή από την καύλα τρύπα μου δεν αργεί να τα ρουφήξει μέσα της. Ο Νίκος κάθεται και με κοιτάει, παίζει ελαφρώς με την πούτσα του και με απολαμβάνει. Αργά αλλά σταθερά γαμάω τον κώλο μου με δύο δάχτυλα, τα βγάζω, παίζω και τα ξαναβάζω μέσα. Σαλιώνω το χέρι μου και συνεχίζω.
- Πως σου φαίνομαι μωρό μου; Είμαι αρκετά ανοιχτή για σένα; Μανάρι μου, άνδρα μου με έχεις τρελάνει, γαμιέμαι μόνη μου για σένα. Μωρό μου είμαι αρκετά ανοιχτή για σένα; Με έχεις τρελάνει, με έχεις τρελάνει.
Ο Νίκος ανασηκώνεται και με πιάνει ακριβώς πάνω από τον κορσέ μου. Τον ψηλαφίζει τον επεξεργάζεται, το νιώθω. Του αρέσει. Με το ένα χέρι μου πιάνω τον πούτσο του και τον οδηγό στην κώλο μου. Τον ακουμπάω πάνω μου και τον παίζω πάνω στην τρύπα μου. Τα χέρια μου με σφίγγουν στην μέση με δύναμη αρχίσει να μπαίνει μέσα μου. Στην αρχή το κεφαλάκι, τη δεύτερη φορά λίγο περισσότερο, και λίγο περισσότερο και λίγο περισσότερο. Με γαμάει κανονικά. Έχει μπει ολόκληρος πίσω μου. Με πιάνει από τα χέρια και με σηκώνει πάνω. Με κρατάει αυτός. Έχω αφεθεί. Με γαμάει σταθερά, κάθε φορά και με περισσότερη δύναμη, προσπαθεί να μπει ακόμα περισσότερο μέσα μου, βγαίνει και μπαίνει ολόκληρος με δύναμη. Δεν πονάω, ένα ελαφρύ μούδιασμα και η αίσθηση του καυλιού του Νίκου να με τρυπάει ενώ τα εσωτερικά μου τρέμουν από την ένταση. Χύνω.
- Μη σταματάς, μη σταματάς, μην βγεις ποτέ από μέσα μου. Σε θέλω εκεί, σε θέλω εκεί καρφωμένο συνέχεια. Μη σταματάς. Δεν θέλω να τελειώσεις, σε θέλω καρφωμένο μέσα μου συνέχεια.
Βγαίνει από μέσα μου για να μη χύσει, παίρνει μία ανάσα για 2-3 δευτερόλεπτα και ξαναμπαίνει με δύναμη. Με σκίζει, με τερματίζει, βογκάω και λέω ασυναρτησίες. Θα χύσει το νιώθω, τον ξέρω θα χύσει μέσα μου. Το θέλω το επιζητώ.
- Τελείωσε μέσα μου μωρό μου, γέμισέ με τον καυτό σου σπόρο.
Έχω κλειστά τα μάτια, είμαι πεσμένη στο κρεβάτι, αδύναμη να κάνω κάτι, ίσως ένα χαμόγελο στα χείλη μου είναι το μόνο που προδίδει τα συναισθήματά μου. Με γαμάει με γαμάει ασταμάτητα, το νιώθω έρχεται, το επιζητώ τόσο πολύ. Μένει μέσα μου. Για 2 δευτερόλεπτα σταματάει. Παγώνει, παγώνω και εγώ μαζί του. Και ξεκινάει να αδειάζει τον καυτό του σπόρο μέσα μου. Κάθε εκσπερμάτωση με τρυπάει και με καίει, χύνει ατελείωτα. Νιώθω την ανατριχίλα σε όλο μου το κορμί. Βγαίνει λίγο και ξαναμπαίνει, το κάνει 2-3 φορές και πέφτει πάνω μου εξαντλημένος.
- Μείνε μέσα μου, μη βγεις ποτέ.
Καταφέρνω να του πω. Δεν μιλάει, με χαϊδεύει στο κεφάλι, με φιλάει στο σβέρκο και βάζει τα χέρια του στα χέρια μου. Νιώθω το σπέρμα του να τρέχει και να με γεμίζει μέσα μου. Τον νιώθω ακόμα καρφωμένο και σε πλήρη στύση μέσα μου.
- Έτσι θέλω να κοιμηθείς σήμερα, μην κάνεις μπάνιο. Όπως ακριβώς είσαι, μου λέει.
- Έτσι θα κοιμηθώ μανάρι μου. Θα σε έχω δίπλα μου και μέσα μου συνέχεια. Σ’ αγαπώ.
(Copyright protected OW ref: 83908)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.