Λορέντζο εδώ… θα σας περιγράψω τι έγινε μέσα στης γιορτές που πήγα στην Αθηνά με αδεία να δω συγγενείς, αληθινή ιστορία, με μια πολύ δυνατή γκόμενα γνωστή σε κάποιους από το YouTube (Ονόματα Αλλαγμένα)
Εγώ Ζω και εργάζομαι σε μια κωμόπολη της Θεσσαλονίκης. Για τα Χριστούγεννα κατέβηκα Αθηνά για να δω κάποιους συγγενείς μου που με φιλοξένησαν κιόλας. Κατεβαίνω Αθηνά από το σταθμό τρένων και παίρνω το αστικό για να πάω στην διεύθυνση των συγγενών μου. Μέσα στο αστικό με τη βαλίτσα στέκομαι όρθιος διότι γινόταν χαμός. Χαζεύοντας τους διάφορους ανθρώπους που μπαινοβγαίνουν από το αστικό μπαίνει ένα πολύ δυνατό γκομενάκι, μελαχρινή βαριά ντυμένη (σκούφο, σάλι, γάντια). Έβλεπα το πρόσωπο της. Έρχεται μπρος τα εμένα, γέρνει πλάτη για να στηριχτεί από τα κρεμαστά χερούλια, κοιτούσε στο κινητό της και είχε στα αυτιά της αυτά τα aipods (δεν ξέρω καν άμα γράφεται έτσι).
Από μέσα μου λέω αυτή κάπου την ξέρω αλλά δεν έμεινα πολύ στη σκέψη διότι κατέβαινα στην επομένη στάση. Πάω να κατεβώ, σηκώνομαι από τη θέση μου, περνώ από αριστερά της για να βγω στην πόρτα, σηκώνει το αριστερό της χέρι το απλώνει, με κτυπάει στο αφτί και μου ρίχνει τα γυάλα μυωπίας κάτω. Σκύβω, τα παίρνω και μου λέει:
- Συγγνώμη, με συγχωρείς πάρα πολύ, δεν το ήθελα, είσαι καλά;
Τα φορώ (δε βλέπω τα στραβά μου με 5 μυωπία). Τη βλέπω, με βλέπει, της χαμογελώ.
- Δεν πειράζει, να είσαι καλά, δεν το ήθελες ούτως ή άλλος.
Εκεί που το έλεγα άκουγα να κλείνουν οι πόρτες του αστικού αυτή ξεσηκώθηκε και άρχιζε να κτυπάει της πόρτες να πατάει κουμπιά και να φωνάζει "ανοίξτε δεν κατέβηκα". Τελικά ξεκίνησε και πάλι το αστικό προς την επομένη στάση. Εγώ την κοιτούσα σα χαζός και γελούσα.
- Δεν πειράζει, της λέω, θα βγω στην επόμενη στάση, σίγα την απόσταση, θα πάω με το GPS και τα ποδιά της είπα.
(15 λεπτά περπάτημα από την προηγούμενη στάση)
- Με συγχωρείς σε έβαλα σε κόπο.
- Δεν πειράζει, συγχωρεμένη.
Το αστικό την επόμενη στάση, σηκώνω την τσάντα μου και παίρνω θέση για να κατεβώ. Γυρνώ, την κοιτάζω και της λέω:
- Χάρηκα, άσχετα που δεν ξέρω το όνομα σου, καλές γιορτές να έχεις να έχεις επιτυχία σε ότι και να κάνεις.
Χαμογελάει και μου λέει "καλές γιορτές και με συγχωρείς". Κατεβαίνω και πηγαίνω με το κινητό στο χέρι στη διεύθυνση των συγγενών μου.
Ημέρα Χριστουγέννων.
Μεσημέρι μετά το φαγητό μου έκανε την τιμή η πρώτη ξαδέρφη μου να με πάει για καφέ βόλτα στην Αθήνα, κολωνάκι μεριά (μου άρεσαν πάρα πολύ τα πάντα, έκτος από τους πλανόδιους και τους ναρκομανείς που κάνουν μπαμ και ενοχλούν κόσμο για τα λεφτά).
Με πάει σε ένα μικρό και ήσυχο καφέ μπαρ που τα βραδιά έχει διαφόρους DJ. Καθόμαστε σε μια γωνία παραγγέλλουμε ζεστό καφέ. Συζητούσαμε διαφορά, σχόλες κλπ. Ξαφνικά μπαίνει το μελαχρινό από το αστικό που με έδειρε πριν μέρες. Έκανα πως δεν την είδα διότι δεν ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτή. Περνούσε η ώρα, έρχονταν διάφοροι τύποι να χαιρετήσουν την ξαδέρφη μου. Πριν φύγουμε τη βλέπω μιλούσε με το αφεντικό μάλλον ή κάποιον υπεύθυνο πίσω από το μπαρ. Πληρώνουμε αλλά μας είπε η σερβιτόρα ότι είναι πληρωμένα από το κορίτσι που θα παίξει το βραδύ DJ. Ποια;… τη ρωτάω.
- Ξάδελφε την ξέρεις;…
- Θα σου πω στο δρόμο τι έγινε πάω να της μιλήσω.
Φοράω τη ζακέτα μου και πάω κοντά της να της μιλήσω. Φόρεσε κι αυτή το μπουφάν της και ετοιμαζόταν να φύγει.
- Καλησπέρα… σε ευχαριστώ πολύ για το κέρασμα.
Με κοιτάει χαμογελαστή
- Ήταν για τη μπούνια που σε έριξα στο αστικό, δε μου αρέσει ο ρόλος της κάκιας.
- Ποιος σε είπε κακία να τον μαλώσω;
- Χα, χα, χα… εσύ από μέσα σου.
- Εγώ από μέσα μου έλεγα ποτέ θα σε κεράσω κανένα ποτό να γνωριστούμε καλυτέρα.
Γούρλωσε το μάτι της και είπε:
- Σήμερα το βραδύ παίζω εδώ DJ. Σε προσκαλώ να πιούμε ένα δυο ποτά, είμαι σίγουρη ότι δε θα σε χτυπήσω σήμερα. παρεμπίπτοντος με λένε Αναστασία, εσένα;
- Λορέντζο ονομάζομαι εγώ, χάρηκα.
- Φεύγω γιατί με περιμένουν στο σπίτι μου… τα λέμε το βραδύ Λορέντζο.
- Τα λέμε Αναστασία.
Ετοιμάστηκα για το βραδύ, είχα ψυχολογία για καλοπέραση και σεξάκι. Πήγα μόνος μου. Φτάνω στο μαγαζί κατά της 24:00, είχε παρά πολύ κόσμο για μικρό μαγαζί, χώνομαι ανάμεσα στον κόσμο να πάω μπροστά τα Decks, κάνω την παρουσία μου αισθητή στην Αναστασία, μου κάνει σήμα με το χέρι ότι έρχεται της κάνω σήμα οκ θα πάω να κάτσω. Κάθομαι σε μια γωνία και μου περνούν παραγγελία. Άρχισα να πίνω μόνος κάνοντας ψυχολογία. Τα τραγούδια ήταν τύπου electro-House-Trap-Rap μόνο ξένα. Είχε ανακατεμένο κόσμο, μικρούς, μεγάλους, σε κάνα 30λεπτο βλέπω την Αναστασία έρχεται κοντά μου, μπότα μέχρι το γόνατο, μαύρη κάλτσα μέχρι γόνατο, σκιστή στα πλαγία φούστα μαύρη και μια κόκκινη μπλούζα που ξεχώρισαν τα βυζόμπαλα. Έρχεται δίπλα μου όρθια και μου λέει:
- Σήκω να χορέψουμε…
σηκώνομαι και χορεύω. Έπαθα ζημιά με το σώμα της… άκωλη αλλά πολύ γεμάτα βυζόμπαλα. Απλά με χαλούσε το σκουλαρίκι στη μύτη. Κατά τη διάρκεια του χορού άπλωνε τα χέρια της στο στήθος μου, γελούσε, περνούσε καλά μαζί μου και φαινόταν. Μετά από κανένα 10λεπτο, αφού με ίδρωσε, μου κάνει σήμα να σταματήσουμε. Κολλάει και μου λέει στο αφτί:
- Χορεύεις πολύ ωραία Λορέντζο!
- Και εσύ χορεύεις για Dj πολύ ωραία, χρονιά πίσω από τα Decks;
- Ναι καμιά 7 χρονιά… βλέπεις το πτυχίο δεν το παίρνω, έχω ακόμα μαθήματα να δώσω, πρέπει να δουλέψω για να βγάζω πέρα.
- Τι μάθημα;
- Αρχαιολόγος εσύ με τι ασχολείσαι;… σπούδασες τίποτα;
- Σπούδασα νοσοκόμος στη Θεσσαλονίκη και δουλεύω σε κλινική στη Θεσσαλονίκη. Γάμησε τα, πάλι καλά που πήρα αδεία, αλλιώς θα με λιώναμε στη δουλεία.
- Το κορίτσι σου που το άφησες;
- Πίνω ποτό με το κορίτσι μου.
- Χα, χα, χα… πολύ αυτοπεποίθηση έχεις, μου αρέσει αυτό.
- Και εσύ μου αρέσεις.
Με κοιτούσε πονηρά και μου λέει:
- Θα με συνοδεύεις μέχρι το σπίτι μου μετά το σχόλασμα αφού σου αρέσω;
- Βεβαίως, κανένα πρόβλημα.
- Με αφήνει μόνο μου και ήπια ακόμη ένα ποτό
Κατά της 06:00 βγήκα από το μαγαζί και περίμενα σε μια καντίνα να φάω κανένα βρώμικο. Κατά της 06:30 με φωνάζει και πάμε στο αμάξι της. Σταματάμε σε ένα 24ωρο σουπερ μάρκετ, πηρέ 4 μπύρες και πήγαμε σε ένα απόμερο μέρος λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, σταματάει, ανοίγει τις 2 μπύρες, μου δίνει τη μια τσουγκρίζουμε και πίνω λίγο. Η Αναστασία το ήπιε μονορούφι. Ήταν τέρμα χάλια και λίγο στον κόσμο της. Της πιάνω το χέρι και τη ρωτώ:
- Μήπως δε σου αρέσει η παρέα μου ομορφούλα;
- Όχι, όχι… πως δε μου αρέσει… απλώς έχω αγόρι και ξέρω ότι κάνω χαζομάρα αυτή τη στιγμή και αργότερα θα το μετανιώσω!
Κοιτώ στο κενό και μετά την κοιτάζω και την λέω:
- Πόσο χρονών είσαι Αναστασία 20; 25; 30;
- 29 είμαι…
- Άμα δεν κάνεις τώρα της βλάκες σου τι θα λες στον εαυτό σου στα γεράματα ότι δεν έκανες τίποτα στα νιάτα σου;
Σου αρέσω, μου αρέσεις, ας γίνει ότι γίνει και θα κρατήσουμε την ανάμνηση για εμάς τους δυο μόνο, εγώ κι εσύ, ναι;
Ανοίγει το παράθυρο, πετάει τη μπύρα της, έρχεται πάνω μου, άρχισε να με φιλάει στα χείλια και μου λέει:
- Πέτα τη μπύρα πριν το μετανιώσω Λορέντζο…
Ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού αφήνω τη μπύρα κάτω όρθια και ξανά κλείνω την πόρτα. Με φιλάει ξανά κάνα 5λεπτο.
- Πάμε πίσω και βγάλε τα ρούχα σου Λορέντζο αμέσως!
Ανοίγω την πίσω πόρτα, πάω στα πίσω καθίσματα και μου βγάζει το μπουφάν μου. Άρχισα να της βγάζω τη ζακέτα και να της φιλώ το λαιμό.
- Πρόσεχε μη μου αφήσεις σημάδι.
Συνέχισα να την φιλώ. Μου βγάζει το πουκάμισο και άρχισε να με φιλά στο λαιμό. Αναστέναζα και άρχισα να βγάζω το παντελόνι μου γιατί η πούτσα μου θα έσκαγε. Της έβγαλα τη φούστα.
- Μην μου βγάζεις την κάλτσα και τα παπούτσια… μου λέει.
- Εντάξει, της λέω.
Συνέχισα να τη φιλώ κι αυτή ήδη είχε πιάσει την πούτσα μου μέσα από το εσώρουχο και την έπαιζε.
- Γυρνά προς τα έμενα… μου λέει.
Γυρνώ προς το μέρος της, ανεβαίνει πάνω μου, φορούσε το στρινγκ της κι εγώ το δικό μου εσώρουχο. Τριβόμασταν και φιλιόμασταν παθιασμένα, ενώ την ιδία στιγμή έτριβε το μουνί της στην πούτσα μου και βογκούσε σαν τρελή. Σε κανένα 5λεπτο, αφού συνεχίζαμε να φιλιόμαστε και να τριβόμαστε φωνάζει:
- Χύνω αγόρι μου… χύνω…
ενώ με φιλούσε. Έχυσε μέσα στο εσώρουχο της. Πιάνω και νιώθω το στρινγκ υγρό μέχρι τέρμα. Με αφήνει για να πάρει μια ανάσα.
- Μπράβο στο μανάρι μου… Παλίρροια δημιούργησες στο μουνί σου.
- Σειρά σου Λορέντζο!
Σηκώνει τα ποδιά της βγάζει το στρινγκ και τη βλέπω να έρχεται κοντά μου. Το βάζει στο στόμα μου και έμεινα. Είχα στο στόμα μου το ρινγκ της (το υγρό) και γευόμουν τα χύσια της.
- Για να μη μας ακούσουν…
Πιάνει το εσώρουχο μου, το βγάζει και το πετάει μπροστά στη θέση του οδηγού.
- Ξάπλωσε να ανεβώ πάνω σου.
Τη σηκώνω όσο μπορούσα μέσα στο αμάξι, της ανοίγω τα ποδιά της περνώ τα ποδιά μου ανάμεσα στα δικά της μέχρι να φτάσει η πούτσα μου πάνω από το μουνί της για να ξεκινήσουμε. Της πιάνω την λεκάνη και τη βάζω κοντά στην πούτσα μου. Πιάνει την πούτσα μου και την οδηγεί στο μουνί της. Μόλις βρήκα τρύπα μπήκα με τη μια απότομα χωρίς να πω τίποτα.
- Αχ… μαλακά πόνεσε… φάε το στρινγκ μου και γάμα με!
Με το Στρινγκ της στο στόμα την κάρφωνα με μέτριο ρυθμό. Ήταν πάνω μου το σώμα της και πήγαινε πάνω κάτω. Γούσταρα να πιάσω τα μεγάλα βυζιά της:
- Θα μου βγάλεις το σουτιέν γιατί εγώ είμαι απασχολημένη με τον πούτσο σου;
Τώρα είχα θεά στα βυζόμπαλα της, τα ζουλούσα απαλά, πείραζα ρωγίτσα καυλωμένη, ενώ κάρφωνα και απολάμβανα το μουνί της. Καταλαβαίνω ότι θα χύσω…
- Είσαι έτοιμη;…
- Όχι περίμενε λίγο…
Κατεβαίνει από πάνω μου. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας νιώθω την πούτσα μου να τυλίγεται από κάτι μεγάλο, μάλλον τα βυζιά της θα ήταν, ακούω να φτύνει και ένιωσα την πούτσα μου υγρή.
- Ακόμα τα χύσια μου έχει πάνω γαμώ το…
Ρίχνει ακόμα μια ροχάλα και άρχισε να την παίζει με το χέρι της. Σιγά έγλειφε το κεφαλάκι μου. Σε κάνα λεπτό έχυσα ότι είχα και δεν είχα και πεταχτήκαν σίγουρα ανάμεσα στα βυζιά της στην κοιλία μου και αλλού… δεν ξέρω. Παίρνω μερικές ανάσες, βγάζω το στρινγκ της από το στόμα μου την κοιτώ. Καθάριζε τα βυζιά της με μωρομάντηλα, έρχεται κοντά μου και μου καθαρίζει την κοιλία που είχε λίγα φλόκια.
- Πες μου ότι σου άρεσε αυτό Λορέντζο να στο ξανακάνω…
- Την άλλη φορά πάρε χειροπέδες η κανένα συρματόσκοινο.
- Όταν θα με φιλοξενήσεις Θεσσαλονίκη θα πάρω…
Ντυνόμαστε και βλέπουμε είχε πάει 06:50. Δεν είχε ξημερώσει ακόμα. Πίνουμε την τελευταία μπύρα και φεύγουμε για τα σπίτια μας. Στο δρόμο ήμασταν όλο γελία και υποσχέσεις για την επομένη φορά τι και πως. Με αφήνει σπίτι, κατεβαίνω από το αμάξι, πάω στην πόρτα της, κατεβάζει το παράθυρο και της λέω:
- Καλυτέρα να μη σε ξανά εδώ από κοντά στην Αθηνά. Καλυτέρα για εμάς και τη σχέση σου μωράκι.
- Αύριο θα σου στείλω μήνυμα για καφέ σε ένα απόμακρο μέρος της Αθήνας να τα πούμε την ησυχία μας και ότι βγει…
Την επομένη μέρα βγήκαμε για καφέ, ξαναγαμηθήκαμε και δώσαμε ραντεβού για σεξακι στη Θεσσαλονίκη.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 174820
Εγώ Ζω και εργάζομαι σε μια κωμόπολη της Θεσσαλονίκης. Για τα Χριστούγεννα κατέβηκα Αθηνά για να δω κάποιους συγγενείς μου που με φιλοξένησαν κιόλας. Κατεβαίνω Αθηνά από το σταθμό τρένων και παίρνω το αστικό για να πάω στην διεύθυνση των συγγενών μου. Μέσα στο αστικό με τη βαλίτσα στέκομαι όρθιος διότι γινόταν χαμός. Χαζεύοντας τους διάφορους ανθρώπους που μπαινοβγαίνουν από το αστικό μπαίνει ένα πολύ δυνατό γκομενάκι, μελαχρινή βαριά ντυμένη (σκούφο, σάλι, γάντια). Έβλεπα το πρόσωπο της. Έρχεται μπρος τα εμένα, γέρνει πλάτη για να στηριχτεί από τα κρεμαστά χερούλια, κοιτούσε στο κινητό της και είχε στα αυτιά της αυτά τα aipods (δεν ξέρω καν άμα γράφεται έτσι).
Από μέσα μου λέω αυτή κάπου την ξέρω αλλά δεν έμεινα πολύ στη σκέψη διότι κατέβαινα στην επομένη στάση. Πάω να κατεβώ, σηκώνομαι από τη θέση μου, περνώ από αριστερά της για να βγω στην πόρτα, σηκώνει το αριστερό της χέρι το απλώνει, με κτυπάει στο αφτί και μου ρίχνει τα γυάλα μυωπίας κάτω. Σκύβω, τα παίρνω και μου λέει:
- Συγγνώμη, με συγχωρείς πάρα πολύ, δεν το ήθελα, είσαι καλά;
Τα φορώ (δε βλέπω τα στραβά μου με 5 μυωπία). Τη βλέπω, με βλέπει, της χαμογελώ.
- Δεν πειράζει, να είσαι καλά, δεν το ήθελες ούτως ή άλλος.
Εκεί που το έλεγα άκουγα να κλείνουν οι πόρτες του αστικού αυτή ξεσηκώθηκε και άρχιζε να κτυπάει της πόρτες να πατάει κουμπιά και να φωνάζει "ανοίξτε δεν κατέβηκα". Τελικά ξεκίνησε και πάλι το αστικό προς την επομένη στάση. Εγώ την κοιτούσα σα χαζός και γελούσα.
- Δεν πειράζει, της λέω, θα βγω στην επόμενη στάση, σίγα την απόσταση, θα πάω με το GPS και τα ποδιά της είπα.
(15 λεπτά περπάτημα από την προηγούμενη στάση)
- Με συγχωρείς σε έβαλα σε κόπο.
- Δεν πειράζει, συγχωρεμένη.
Το αστικό την επόμενη στάση, σηκώνω την τσάντα μου και παίρνω θέση για να κατεβώ. Γυρνώ, την κοιτάζω και της λέω:
- Χάρηκα, άσχετα που δεν ξέρω το όνομα σου, καλές γιορτές να έχεις να έχεις επιτυχία σε ότι και να κάνεις.
Χαμογελάει και μου λέει "καλές γιορτές και με συγχωρείς". Κατεβαίνω και πηγαίνω με το κινητό στο χέρι στη διεύθυνση των συγγενών μου.
Ημέρα Χριστουγέννων.
Μεσημέρι μετά το φαγητό μου έκανε την τιμή η πρώτη ξαδέρφη μου να με πάει για καφέ βόλτα στην Αθήνα, κολωνάκι μεριά (μου άρεσαν πάρα πολύ τα πάντα, έκτος από τους πλανόδιους και τους ναρκομανείς που κάνουν μπαμ και ενοχλούν κόσμο για τα λεφτά).
Με πάει σε ένα μικρό και ήσυχο καφέ μπαρ που τα βραδιά έχει διαφόρους DJ. Καθόμαστε σε μια γωνία παραγγέλλουμε ζεστό καφέ. Συζητούσαμε διαφορά, σχόλες κλπ. Ξαφνικά μπαίνει το μελαχρινό από το αστικό που με έδειρε πριν μέρες. Έκανα πως δεν την είδα διότι δεν ήμουν σίγουρος ότι ήταν αυτή. Περνούσε η ώρα, έρχονταν διάφοροι τύποι να χαιρετήσουν την ξαδέρφη μου. Πριν φύγουμε τη βλέπω μιλούσε με το αφεντικό μάλλον ή κάποιον υπεύθυνο πίσω από το μπαρ. Πληρώνουμε αλλά μας είπε η σερβιτόρα ότι είναι πληρωμένα από το κορίτσι που θα παίξει το βραδύ DJ. Ποια;… τη ρωτάω.
- Ξάδελφε την ξέρεις;…
- Θα σου πω στο δρόμο τι έγινε πάω να της μιλήσω.
Φοράω τη ζακέτα μου και πάω κοντά της να της μιλήσω. Φόρεσε κι αυτή το μπουφάν της και ετοιμαζόταν να φύγει.
- Καλησπέρα… σε ευχαριστώ πολύ για το κέρασμα.
Με κοιτάει χαμογελαστή
- Ήταν για τη μπούνια που σε έριξα στο αστικό, δε μου αρέσει ο ρόλος της κάκιας.
- Ποιος σε είπε κακία να τον μαλώσω;
- Χα, χα, χα… εσύ από μέσα σου.
- Εγώ από μέσα μου έλεγα ποτέ θα σε κεράσω κανένα ποτό να γνωριστούμε καλυτέρα.
Γούρλωσε το μάτι της και είπε:
- Σήμερα το βραδύ παίζω εδώ DJ. Σε προσκαλώ να πιούμε ένα δυο ποτά, είμαι σίγουρη ότι δε θα σε χτυπήσω σήμερα. παρεμπίπτοντος με λένε Αναστασία, εσένα;
- Λορέντζο ονομάζομαι εγώ, χάρηκα.
- Φεύγω γιατί με περιμένουν στο σπίτι μου… τα λέμε το βραδύ Λορέντζο.
- Τα λέμε Αναστασία.
Ετοιμάστηκα για το βραδύ, είχα ψυχολογία για καλοπέραση και σεξάκι. Πήγα μόνος μου. Φτάνω στο μαγαζί κατά της 24:00, είχε παρά πολύ κόσμο για μικρό μαγαζί, χώνομαι ανάμεσα στον κόσμο να πάω μπροστά τα Decks, κάνω την παρουσία μου αισθητή στην Αναστασία, μου κάνει σήμα με το χέρι ότι έρχεται της κάνω σήμα οκ θα πάω να κάτσω. Κάθομαι σε μια γωνία και μου περνούν παραγγελία. Άρχισα να πίνω μόνος κάνοντας ψυχολογία. Τα τραγούδια ήταν τύπου electro-House-Trap-Rap μόνο ξένα. Είχε ανακατεμένο κόσμο, μικρούς, μεγάλους, σε κάνα 30λεπτο βλέπω την Αναστασία έρχεται κοντά μου, μπότα μέχρι το γόνατο, μαύρη κάλτσα μέχρι γόνατο, σκιστή στα πλαγία φούστα μαύρη και μια κόκκινη μπλούζα που ξεχώρισαν τα βυζόμπαλα. Έρχεται δίπλα μου όρθια και μου λέει:
- Σήκω να χορέψουμε…
σηκώνομαι και χορεύω. Έπαθα ζημιά με το σώμα της… άκωλη αλλά πολύ γεμάτα βυζόμπαλα. Απλά με χαλούσε το σκουλαρίκι στη μύτη. Κατά τη διάρκεια του χορού άπλωνε τα χέρια της στο στήθος μου, γελούσε, περνούσε καλά μαζί μου και φαινόταν. Μετά από κανένα 10λεπτο, αφού με ίδρωσε, μου κάνει σήμα να σταματήσουμε. Κολλάει και μου λέει στο αφτί:
- Χορεύεις πολύ ωραία Λορέντζο!
- Και εσύ χορεύεις για Dj πολύ ωραία, χρονιά πίσω από τα Decks;
- Ναι καμιά 7 χρονιά… βλέπεις το πτυχίο δεν το παίρνω, έχω ακόμα μαθήματα να δώσω, πρέπει να δουλέψω για να βγάζω πέρα.
- Τι μάθημα;
- Αρχαιολόγος εσύ με τι ασχολείσαι;… σπούδασες τίποτα;
- Σπούδασα νοσοκόμος στη Θεσσαλονίκη και δουλεύω σε κλινική στη Θεσσαλονίκη. Γάμησε τα, πάλι καλά που πήρα αδεία, αλλιώς θα με λιώναμε στη δουλεία.
- Το κορίτσι σου που το άφησες;
- Πίνω ποτό με το κορίτσι μου.
- Χα, χα, χα… πολύ αυτοπεποίθηση έχεις, μου αρέσει αυτό.
- Και εσύ μου αρέσεις.
Με κοιτούσε πονηρά και μου λέει:
- Θα με συνοδεύεις μέχρι το σπίτι μου μετά το σχόλασμα αφού σου αρέσω;
- Βεβαίως, κανένα πρόβλημα.
- Με αφήνει μόνο μου και ήπια ακόμη ένα ποτό
Κατά της 06:00 βγήκα από το μαγαζί και περίμενα σε μια καντίνα να φάω κανένα βρώμικο. Κατά της 06:30 με φωνάζει και πάμε στο αμάξι της. Σταματάμε σε ένα 24ωρο σουπερ μάρκετ, πηρέ 4 μπύρες και πήγαμε σε ένα απόμερο μέρος λίγα χιλιόμετρα έξω από την πόλη, σταματάει, ανοίγει τις 2 μπύρες, μου δίνει τη μια τσουγκρίζουμε και πίνω λίγο. Η Αναστασία το ήπιε μονορούφι. Ήταν τέρμα χάλια και λίγο στον κόσμο της. Της πιάνω το χέρι και τη ρωτώ:
- Μήπως δε σου αρέσει η παρέα μου ομορφούλα;
- Όχι, όχι… πως δε μου αρέσει… απλώς έχω αγόρι και ξέρω ότι κάνω χαζομάρα αυτή τη στιγμή και αργότερα θα το μετανιώσω!
Κοιτώ στο κενό και μετά την κοιτάζω και την λέω:
- Πόσο χρονών είσαι Αναστασία 20; 25; 30;
- 29 είμαι…
- Άμα δεν κάνεις τώρα της βλάκες σου τι θα λες στον εαυτό σου στα γεράματα ότι δεν έκανες τίποτα στα νιάτα σου;
Σου αρέσω, μου αρέσεις, ας γίνει ότι γίνει και θα κρατήσουμε την ανάμνηση για εμάς τους δυο μόνο, εγώ κι εσύ, ναι;
Ανοίγει το παράθυρο, πετάει τη μπύρα της, έρχεται πάνω μου, άρχισε να με φιλάει στα χείλια και μου λέει:
- Πέτα τη μπύρα πριν το μετανιώσω Λορέντζο…
Ανοίγω την πόρτα του συνοδηγού αφήνω τη μπύρα κάτω όρθια και ξανά κλείνω την πόρτα. Με φιλάει ξανά κάνα 5λεπτο.
- Πάμε πίσω και βγάλε τα ρούχα σου Λορέντζο αμέσως!
Ανοίγω την πίσω πόρτα, πάω στα πίσω καθίσματα και μου βγάζει το μπουφάν μου. Άρχισα να της βγάζω τη ζακέτα και να της φιλώ το λαιμό.
- Πρόσεχε μη μου αφήσεις σημάδι.
Συνέχισα να την φιλώ. Μου βγάζει το πουκάμισο και άρχισε να με φιλά στο λαιμό. Αναστέναζα και άρχισα να βγάζω το παντελόνι μου γιατί η πούτσα μου θα έσκαγε. Της έβγαλα τη φούστα.
- Μην μου βγάζεις την κάλτσα και τα παπούτσια… μου λέει.
- Εντάξει, της λέω.
Συνέχισα να τη φιλώ κι αυτή ήδη είχε πιάσει την πούτσα μου μέσα από το εσώρουχο και την έπαιζε.
- Γυρνά προς τα έμενα… μου λέει.
Γυρνώ προς το μέρος της, ανεβαίνει πάνω μου, φορούσε το στρινγκ της κι εγώ το δικό μου εσώρουχο. Τριβόμασταν και φιλιόμασταν παθιασμένα, ενώ την ιδία στιγμή έτριβε το μουνί της στην πούτσα μου και βογκούσε σαν τρελή. Σε κανένα 5λεπτο, αφού συνεχίζαμε να φιλιόμαστε και να τριβόμαστε φωνάζει:
- Χύνω αγόρι μου… χύνω…
ενώ με φιλούσε. Έχυσε μέσα στο εσώρουχο της. Πιάνω και νιώθω το στρινγκ υγρό μέχρι τέρμα. Με αφήνει για να πάρει μια ανάσα.
- Μπράβο στο μανάρι μου… Παλίρροια δημιούργησες στο μουνί σου.
- Σειρά σου Λορέντζο!
Σηκώνει τα ποδιά της βγάζει το στρινγκ και τη βλέπω να έρχεται κοντά μου. Το βάζει στο στόμα μου και έμεινα. Είχα στο στόμα μου το ρινγκ της (το υγρό) και γευόμουν τα χύσια της.
- Για να μη μας ακούσουν…
Πιάνει το εσώρουχο μου, το βγάζει και το πετάει μπροστά στη θέση του οδηγού.
- Ξάπλωσε να ανεβώ πάνω σου.
Τη σηκώνω όσο μπορούσα μέσα στο αμάξι, της ανοίγω τα ποδιά της περνώ τα ποδιά μου ανάμεσα στα δικά της μέχρι να φτάσει η πούτσα μου πάνω από το μουνί της για να ξεκινήσουμε. Της πιάνω την λεκάνη και τη βάζω κοντά στην πούτσα μου. Πιάνει την πούτσα μου και την οδηγεί στο μουνί της. Μόλις βρήκα τρύπα μπήκα με τη μια απότομα χωρίς να πω τίποτα.
- Αχ… μαλακά πόνεσε… φάε το στρινγκ μου και γάμα με!
Με το Στρινγκ της στο στόμα την κάρφωνα με μέτριο ρυθμό. Ήταν πάνω μου το σώμα της και πήγαινε πάνω κάτω. Γούσταρα να πιάσω τα μεγάλα βυζιά της:
- Θα μου βγάλεις το σουτιέν γιατί εγώ είμαι απασχολημένη με τον πούτσο σου;
Τώρα είχα θεά στα βυζόμπαλα της, τα ζουλούσα απαλά, πείραζα ρωγίτσα καυλωμένη, ενώ κάρφωνα και απολάμβανα το μουνί της. Καταλαβαίνω ότι θα χύσω…
- Είσαι έτοιμη;…
- Όχι περίμενε λίγο…
Κατεβαίνει από πάνω μου. Μέσα στο σκοτάδι της νύχτας νιώθω την πούτσα μου να τυλίγεται από κάτι μεγάλο, μάλλον τα βυζιά της θα ήταν, ακούω να φτύνει και ένιωσα την πούτσα μου υγρή.
- Ακόμα τα χύσια μου έχει πάνω γαμώ το…
Ρίχνει ακόμα μια ροχάλα και άρχισε να την παίζει με το χέρι της. Σιγά έγλειφε το κεφαλάκι μου. Σε κάνα λεπτό έχυσα ότι είχα και δεν είχα και πεταχτήκαν σίγουρα ανάμεσα στα βυζιά της στην κοιλία μου και αλλού… δεν ξέρω. Παίρνω μερικές ανάσες, βγάζω το στρινγκ της από το στόμα μου την κοιτώ. Καθάριζε τα βυζιά της με μωρομάντηλα, έρχεται κοντά μου και μου καθαρίζει την κοιλία που είχε λίγα φλόκια.
- Πες μου ότι σου άρεσε αυτό Λορέντζο να στο ξανακάνω…
- Την άλλη φορά πάρε χειροπέδες η κανένα συρματόσκοινο.
- Όταν θα με φιλοξενήσεις Θεσσαλονίκη θα πάρω…
Ντυνόμαστε και βλέπουμε είχε πάει 06:50. Δεν είχε ξημερώσει ακόμα. Πίνουμε την τελευταία μπύρα και φεύγουμε για τα σπίτια μας. Στο δρόμο ήμασταν όλο γελία και υποσχέσεις για την επομένη φορά τι και πως. Με αφήνει σπίτι, κατεβαίνω από το αμάξι, πάω στην πόρτα της, κατεβάζει το παράθυρο και της λέω:
- Καλυτέρα να μη σε ξανά εδώ από κοντά στην Αθηνά. Καλυτέρα για εμάς και τη σχέση σου μωράκι.
- Αύριο θα σου στείλω μήνυμα για καφέ σε ένα απόμακρο μέρος της Αθήνας να τα πούμε την ησυχία μας και ότι βγει…
Την επομένη μέρα βγήκαμε για καφέ, ξαναγαμηθήκαμε και δώσαμε ραντεβού για σεξακι στη Θεσσαλονίκη.
Συνεχίζεται…
Copyright protected OW ref: 174820
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.