Η γυναίκα με τα χίλια πρόσωπα

Η ιστορία:

Κεφάλαιο 1ο

Η Έλενα στα 35 της χρόνια ήταν μια πολύ συνηθισμένη γυναίκα χωρίς τίποτε το αξιοπρόσεχτο πάνω της. Μετρίου αναστήματος, κάπως περισσότερο αδύνατη από το κανονικό, πρόσωπο απλά συμπαθητικό, τελείως κοινότυπο. Το μόνο καλό στη ζωή της ήταν το πτυχίο της σαν χημικός - ηλεκτρονικός (ναι... είχε σπουδάσει χωριστά και για τις δύο ειδικότητες), το οποίο της είχε προσφέρει μια πολύ καλή θέση σε μια κολοσσιαία επιχείρηση που ασχολιόνταν με πειράματα κβαντομηχανικής και μετάλλαξης των κυττάρων και μορίων.

Σε αυτή την απίστευτα μυστική και με πάμπολλα μέτρα ασφαλείας επιχείρηση, δούλευε τα τελευταία τρία χρόνια σε ένα πείραμα στο οποίο προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να αλλάξουν την δομή των κυττάρων ώστε, ο ανθρώπινος οργανισμός να αντέχει χωρίς πρόσθετες επενδύσεις ή μηχανήματα σε διαφορετικές καταστάσεις, πέρα από τις φυσιολογικές συνθήκες ζωής.

Π.χ. προσπαθούσαν να βρουν τρόπο να μπορεί ο άνθρωπος να επιβιώνει μέσα στο νερό χωρίς την ανάγκη να ανεβαίνει στην επιφάνεια κάθε τόσο για αέρα. Ή το σπουδαιότερο, να μπορεί να μείνει στο διάστημα χωρίς την ύπαρξη κατάλληλης διαστημικής στολής. Αν το κατάφερναν θα μπορούσαν να εξερευνήσουν και πολλά πάνω στη Γη (τους αβυσσαίους πυθμένες των ωκεανών, κρατήρες ηφαιστείων... χαράδρες που πλησίαζαν τον πυρήνα της γης.. κλπ) αλλά και να κατοικήσουν άλλους πλανήτες που δεν έχουν την ατμόσφαιρα της Γης (Σελήνη, Άρης, Αφροδίτη...)

Η μίζερη ζωή της είχε επικεντρώσει το ενδιαφέρον της στη δουλειά της και συγκεκριμένα στα πειράματα που έκαναν. Οι συνάδελφοι της την σεβόντουσαν και την εκτιμούσαν γιατί όντως ήταν μοναδική στο επάγγελμα της. Είχε βέβαια κάνει φιλίες μέσα στο χώρο της εργασίας της... αλλά μέχρι εκεί. Αυτά τα τρία χρόνια δεν κατάφερε να δημιουργήσει ούτε μία σχέση. Και κακά τα ψέματα, το αρσενικό στοιχείο μέσα στην «εργαστηριακή πόλη» που δούλευε και ζούσε υπήρχε και σε αφθονία αλλά και σε πολύ καλή ποιότητα ως επί το πλείστον.

Αλλά κανείς με όσους γνωριζόταν δεν της έδιναν περισσότερο σημασία πέρα από τα όρια της φιλίας. Τουλάχιστον έβγαζε πολλά λεφτά και μιας και η πόλη που ζούσε ήταν «φτιαγμένη» από αυτή την μυστική μεγαλοβιομηχανία πειραμάτων τα πάντα ήταν πολύ φτηνά. Αποτέλεσμα, μιας και δεν ήταν και ο τύπος του να ξοδεύει αλόγιστα, μέσα σε αυτά τα τρία χρόνια να έχει κάνει ένα γερό κομπόδεμα στην άκρη. Σκεφτόταν ότι πάνω στην δεκαετία θα μπορούσε να σταματήσει και να μην ξαναδουλέψει ποτέ πια στη ζωή της περνώντας με αυτά που έχει βγάλει στην άκρη.

Η μοίρα όμως της έδωσε ένα πολύ άγριο χαστούκι. Εκτέθηκε πολλές φορές σε ραδιενεργές ακτινοβολίες και η όσφρηση ορισμένων χημικών παρασκευασμάτων της δημιούργησαν καρκίνο. Οι γιατροί της είπαν ότι έπρεπε αμέσως να σταματήσει να δουλεύει και να πάει στο νοσοκομείο της πόλης για θεραπεία. Αλλά ποια πήγαιναν να ξεγελάσουν; Καταλάβαινε ότι η ζωή της θα έσβηνε σύντομα. Η αγάπη της όμως για τη δουλειά της (που ήταν ίσως η μοναδικότερη απασχόληση αυτά τα τρία τελευταία χρόνια) δεν την άφησε να τα παρατήσει και να κλειστεί σε έναν ψυχρό θάλαμο του νοσοκομείου.

Πλησίαζαν σε μια τρομερή ανακάλυψη - επίτευξη. Το μόνο εμπόδιο ήταν ότι δεν μπορούσαν να βρουν τον κατάλληλο καταλύτη ώστε να μπορέσει να εφαρμοστεί σε μεγαλύτερα ζώα και κατόπιν στον άνθρωπο. Τα πειράματα αποτύχαιναν συνέχεια. Αλλά κάθε φορά έκαναν ένα μικρό βήμα εμπρός. Ήταν πλέον υπόθεση χρόνου για να βρουν τον καταλύτη. Μόνο που γι’ αυτήν δεν υπήρχε αυτός ο χρόνος. Κάποια στιγμή, καθώς ο καρκίνος μέσα της έκανε μεταστάσεις, πήρε την απόφαση να πειραματιστεί πάνω της. «Έτσι κι αλλιώς σε λίγο καιρό θα πεθάνω. Τουλάχιστον ας το κάνω με τον τρόπο που θέλω εγώ και όχι οι γιατροί, με ορούς και χημειοθεραπείες».

Έτσι σιωπηλά και μυστικά ετοιμάστηκε. Ένα βράδυ, κι ενώ είχε ρεπό εκείνη την μέρα, πήγε στο εργαστήριό της λέγοντας σαν δικαιολογία στην ασφάλεια του κτιρίου, ότι ξέχασε κάποιες σημαντικές σημειώσεις. Φυσικά οι φύλακες που την γνώριζαν εδώ και τρία χρόνια την άφησαν αμέσως να περάσει. Αφού υπόγραψε τα σχετικά πρωτόκολλα ασφαλείας, με αργά βήματα κατευθύνθηκε στο εργαστήριο της. Έκλεισε και διπλοκλείδωσε την πόρτα πίσω της. Αμέσως κάθισε στον υπολογιστή και έκανε τις απαραίτητες ρυθμίσεις.

Ο θάλαμος όπου διεξάγονταν τα πειράματα λούστηκε σε ένα απαλό γαλάζιο φως. Αμέσως μετά κάποια μηχανήματα κινήθηκαν και πλεύρισαν το κρεβάτι του θαλάμου. Τελείωσε τις ρυθμίσεις και κατευθύνθηκε στο ιδιωτικό της ντους. Γδύθηκε κι έκανε ένα ντους. Μετά, γυμνή, άπλωσε στο κορμί της κάποιες ουσίες που ήταν μέρος του πειράματος. Αφού βεβαιώθηκε ότι είχε απλώσει σε όλο το κορμί της αυτές τις ουσίες, επέστρεψε στον υπολογιστή που στην οθόνη το πρόγραμμα περίμενε το πάτημα του «Enter» για να ξεκινήσει την αντίστροφή μέτρηση των δεκαπέντε λεπτών. Τόσο χρόνο υπολόγισε ότι θα χρειαζόταν για να συνδεθεί με τα καλώδια και τα μηχανήματα στον θάλαμο.

Ο καταγραφέας των λειτουργιών της ήταν ήδη σε ετοιμότητα. Έτσι θα υπήρχαν αρχεία από τις αντιδράσεις του κορμιού της, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Μπήκε στον θάλαμο πατώντας το κουμπί που ασφάλιζε την πόρτα. Μόνο αυτή γνώριζε τον κωδικό για να απενεργοποιηθεί αυτό το αμπάρωμα της μοναδικής πόρτας του θαλάμου. Κάθισε στο κρεβάτι και ξεκίνησε τις συνδέσεις των καλωδίων και μηχανημάτων πάνω στο κορμί της.

Κεφάλαιο 2ο

Η σύγκρουση ήταν αναπόφευκτη. Το μικρό τσέσνα πετούσε τηλεκατευθυνόμενο κατευθείαν στον εργαστηριακό χώρο και συγκεκριμένα στόχο είχε τους πυρηνικούς αντιδραστήρες του οικισμού. Πετούσε πολύ χαμηλά για να μην το πιάσουν τα ραντάρ. Γεμάτο από εκρηκτικές ύλες. Όταν τα ραντάρ της περιμετρικής ασφάλειας το εντόπισαν ήταν ήδη πια αργά. Δευτερόλεπτα μετά το τσέσνα καρφώθηκε στον κεντρικό αντιδραστήρα. Η έκρηξη ήταν τεράστια. Το φονικό μανιτάρι της ραδιενέργειας ανυψώθηκε σκορπίζοντας τον θάνατο σε ακτίνα εκατοντάδων μέτρων.

Ήταν υπόθεση δύο - τριών λεπτών πριν το ωστικό κύμα πλήξει τους εργαστηριακούς χώρους και μαζί με αυτό και τον θάλαμο όπου είχε ξεκινήσει ο αυτοπειραματισμός της Έλενας. Η Έλενα το μόνο που αντιλήφτηκε ήταν κάποιος απόμακρος βόμβος και μετά ένιωσε τα πάντα να τρέμουν γύρω της. Και ξαφνικά τσίριξε με όλη της την δύναμη. Ή τουλάχιστον νόμισε ότι τσίριξε μέσα στο μυαλό της. Ένιωσε το κορμί της να διαμελίζεται σε χιλιάδες κομματάκια και να ενώνεται αμέσως ξανά. Το στομάχι της ανέβηκε στο στόμα της. Η γεύση των γαστρικών υγρών ανακατεμένη με την γεύση του αίματος πλημμύρισε το στόμα της. Τα μάτια της αναποδογύρισαν. Τα ένιωσε να λιώνουν σε χρόνο μηδέν.

Ο πόνος που δημιουργήθηκε στον εγκέφαλό της θα μπορούσε να προκαλέσει εγκεφαλικό ή ακόμα και θάνατο σε ελέφαντα. Όμως όχι στην Έλενα. Αυτή ακόμα ζούσε. Τουλάχιστον αυτό που ονομάζουμε «ψυχή» ακόμα ζούσε γιατί το κορμί της είχε μεταμορφωθεί σε μια άμορφη καμένη μάζα. Τότε όμως λειτούργησε το εναλλακτικό πρόγραμμα διάσωσης των πειραμάτων και των αρχείων των υπολογιστών μαζί με τους υπολογιστές. Το είχαν ετοιμάσει μυστικά τα μεγάλα κεφάλια σε περίπτωση καταστροφής της κεντρικής μονάδας των εργαστηρίων. Τα γκρεμισμένα και καμένα εργαστήρια απότομα βυθίστηκαν μέσα στην γη. Εκατοντάδες τόνοι τσιμέντου και ατσαλιού σφράγισαν το άνοιγμα.

Κι εκεί κάτω από τον εργαστηριακό χώρο, σε βάθος εκατοντάδων μέτρων, οι υπολογιστές (όσοι σώθηκαν) επαναλειτούργησαν δεχόμενοι εντολές από μια τεράστια υπολογιστική κεντρική μονάδα που κατέγραφε τα πάντα. Μυστηριώδη προγράμματα που δεν ανιχνεύονταν με τίποτα έκαναν την εμφάνιση τους. Πειράματα που είχαν πετύχει από παλαιότερα; Εφαρμογές για ανάλογες καταστάσεις ανάγκης; Κανείς δεν θα μπορούσε να το εξηγήσει. Ούτε και ή Έλενα όταν θα συνερχόταν. Ανέπαφη σαν να μην βρισκόταν εκεί την στιγμή της πυρηνικής έκρηξης. Σαν να μην είχε κάνει ποτέ το πείραμα στον εαυτό της. Σαν να μην είχε προσβληθεί από τον καρκίνο ποτέ.

Άνοιξε τα μάτια της και περιεργάστηκε τον χώρο. Το βλέμμα της αλλά και το μυαλό της γέμισαν ερωτηματικά προσπαθώντας να καταλάβει τι συνέβαινε. Ανασηκώθηκε αργά - αργά ζαλισμένη και μουδιασμένη κοιτάζοντας γύρω της. Το περιβάλλον γύρω της έμοιαζε σαν να είχε δεχτεί επίθεση κυκλώνα και φωτιάς μαζί. Ακόμα και τα πλαστικά μέρη του κρεβατιού ήταν καρβουνιασμένα. Μόνο τα μηχανήματα ήταν ανέπαφα... δεν γνώριζε ότι είχαν απλά αντικατασταθεί από άλλα που βρίσκονταν θαμμένα κάτω από το εργαστήριο.

Τράβηξε τους ορούς και τα καλώδια από πάνω της σιγά - σιγά και μετά προσπάθησε να πατήσει στα πόδια της. Ζαλίστηκε και πιάστηκε από το κρεβάτι για να μην πέσει. Το μυαλό της άρχισε να ξεκαθαρίζει. Θυμήθηκε… Τα πάντα μέχρι την στιγμή που συνέβη η πυρηνική έκρηξη. Αν και η ατμόσφαιρα μύριζε κάψιμο, το οξυγόνο ήταν αρκετό και μπορούσε να αναπνεύσει σαν να βρισκόταν έξω. Αντιλήφτηκε την γύμνια της και έψαξε να βρει τα ρούχα της. Πλησιάζοντας την πόρτα του θαλάμου, αυτή άνοιξε από μόνη της. Τώρα το σύστημα των υπολογιστών λειτουργούσε κάτω από τις εντολές του κρυμμένης κεντρικής μονάδας.

Η θερμοκρασία ήταν ανεβασμένη τόσο ώστε να την ενοχλεί μόνο το ότι δεν είχε ρούχα να φορέσει. Μπήκε στο ιδιωτικό λουτρό που τώρα οι πορσελάνες έμοιαζαν σκοροφαγωμένες και ήταν κατάμαυρες. Ευτυχώς το νερό λειτουργούσε ακόμα. Αποφάσισε να κάνει ένα ζεστό ντους να συνέλθει. Αλλά τη στιγμή που ξεκίνησε να σαπουνίζει το κορμί της δοκίμασε ίσως την μεγαλύτερη έκπληξη της ζωής της. Στη θέση του μικρού και χαλαρωμένου στήθους της υπήρχε τώρα ένα σφιχτό και αρκετά μεγάλο ζεύγος μαστών. Οι θηλές της ήταν τουλάχιστον δύο φορές μεγαλύτερες σε όγκο από ότι τις θυμόταν. Για πρώτη φορά κοίταξε το κορμί της. Το μυαλό της δούλευε πυρετωδώς καθώς ανακάλυπτε ότι όλο το κορμί της είχε αλλάξει.

Ναι... ήταν σίγουρη ότι είχε ψηλώσει τουλάχιστον δέκα πόντους γιατί τώρα το κεφάλι της σχεδόν ακουμπούσε πάνω στην ντουζιέρα. Η επιδερμίδα της είχε γίνει απαλή και λεία σαν βελούδο. Η γυναικεία φιλαρέσκεια της φούντωσε καθώς ανακάλυπτε σιγά - σιγά το νέο κορμί της. Τα μπράτσα της δεν ήταν πια νερουλιασμένα και ισχνά αλλά γεμάτα από σφιχτή σάρκα και μυς σε τόσο βαθμό όσο χρειαζόταν να είναι σε μια γυναίκα. Η κοιλιά της σχεδόν επίπεδη χωρίς ίχνος ζάρας. Ακόμη και το σημάδι από την εγχείρηση της σκωληκοειδίτιδας της είχε εξαφανιστεί.

Έδινε διάφορες εξηγήσεις μέσα στο μυαλό της. Αυτό το αποτέλεσμα το απόδιδε στην μετάλλαξη που προκάλεσε στο DNA και γενικά στην κυτταρική δομή το πείραμα που υπέστη. Ασυναίσθητα άρχισε να χαϊδεύεται εξερευνώντας το κορμί της. Της άρεσε το αίσθημα του φουσκώματος του στήθους της και της σκλήρυνσης των ρωγών της. Πρώτη φορά στη ζωή της ένιωθε τόσο έντονα τα σημάδια ηδονισμού πάνω στο κορμί της. Χάιδεψε τα σφιχτά και γεμάτα μπούτια της που ήταν λες και ανήκαν σε χορεύτρια. (Αυτή σχεδόν δεν ήξερε να χορεύει).

Το ένα της χέρι χώθηκε ανάμεσα τους νιώθοντας ένα τελείως διαφορετικό σε σχήμα αιδοίο. Η κλειτορίδα της καλωσόρισε τα χάδια των δαχτύλων της και φούσκωσε, σκλήρυνε πολύ. Κανονικά θα έπρεπε να είναι μικροσκοπική, σχεδόν αδιόρατη. Χωρίς να συνειδητοποιήσει τι έκανε άρχισε να την τρίβει ενώ βύθισε ένα δάχτυλο μέσα στον κόλπο της. Αμέσως οι μυς του μουνιού της σφίχτηκαν δυνατά γύρω του ενώ η υγρασία αυξήθηκε. Η καύλα της φούντωσε απότομα. Νέα έκπληξη. Ποτέ δεν ένιωσε τόσο έντονα αυτό το συναίσθημα της καύλας. Όχι πάντως με αυτόν τον τρόπο.

Το χέρι της άρχισε να κουνιέται όλο και πιο γρήγορα ανάμεσα στα μπούτια της. Έτριβε όλο και πιο δυνατά την κλειτορίδα της ενώ τώρα είχε βυθίσει δύο δάχτυλα μέσα στο μουνί της. Το άλλο της χέρι φιλήδονα γλίστρησε στο πλάι του γλουτού της και χάιδεψε το ένα της κωλομάγουλο. Βόγκηξε από την ευχάριστη έκπληξη γιατί στη θέση της άτονα μαλακής και λιπόσαρκης μάζας του κώλου της ανακάλυψε ένα ζουμερό και στρογγυλό, διόλου ευκαταφρόνητο σε διάσταση, κώλο.

Σταμάτησε να χαϊδεύεται και έκλεισε το νερό. Άνοιξε ένα ντουλάπι και χάρηκε που η ατσάλινη επένδυση του είχε αφήσει ανέπαφο το περιεχόμενο. Πήρε μια πετσέτα και σκουπίστηκε αργά - αργά. Τότε πρόσεξε ότι τα μαλλιά της είχαν μακρύνει και το άτονο μαύρο χρώμα τους ήταν τώρα πολύ σκούρο και λαμπερό, σε μπλε τόνους. Θυμήθηκε τότε ότι το άλλο φύλλο αυτής της δίφυλλης ντουλάπας ήταν καθρέπτης στο μέσα μέρος. Το άνοιξε και έμεινε άναυδη να παρατηρεί το είδωλό της στον καθρέπτη. Δυσκολευόταν να αναγνωρίσει τον εαυτό της. Τα βασικά χαρακτηριστικά του προσώπου της μόνο της θύμιζαν τον παλιό εαυτό της.

Η μύτη της είχε λεπτύνει κάπως και έδενε τέλεια με το υπόλοιπο οβάλ πρόσωπο της. Τα χείλη της είχαν φουσκώσει και το ροζ χρώμα τους ήταν πολύ έντονο σε σχέση με το παλιό άτονο χρώμα τους. Τα μάτια της είχαν κάπως μεγαλώσει κι αυτό το ξεπλυμένο γαλαζοπράσινο χρώμα τους είχε μετατραπεί σε βαθύ γαλάζιο! Τα αραιά μαλλιά της ήταν τώρα πυκνά και πλούσια κι έφταναν μέχρι τους ώμους της. Το στήθος της θα το ζήλευαν δεκαοκτάρες. Στητό και πλούσιο. Δύο βαριές στρογγυλές μάζες καυτής σάρκας με δύο ρώγες στο χρώμα και το μέγεθος του κερασιού.

Άρχισε πάλι να τα χαϊδεύει και να τα ζουλάει τρίβοντας τις ρώγες της ενώ τα βογγητά της ξέφευγαν από το στόμα. Γύρισε στο πλάι θαυμάζοντας την σιλουέτα της. Ο κώλος της διαγραφόταν πανέμορφος ακόμα και από το πλάι. Μισογύρισε την πλάτη της στον καθρέπτη παρατηρώντας δύο πανέμορφα γεμάτα ερωτικό κάλεσμα ημισφαίρια σφιχτής σάρκας. Τα χέρια της ήρθαν πίσω της και χάιδεψαν ζουλώντας τον κώλο της. Βογκώντας άνοιξε τα πόδια της αρκετά και σιγά - σιγά άρχισε να σκύβει χωρίς να τραβήξει το γεμάτο ενδιαφέρον και περιέργεια βλέμμα της.

Το θέαμα της ελαφρά πιο σκούρας τρυπούλας του κώλου της που είχε τέλεια κατασκευή έκανε το στόμα της να νερώσει και την γλώσσα της να πεταχτεί έξω σαν να ζητούσε να χωθεί μέσα στην κωλοτρυπίδα της. Αλλά και τα μουνόχειλα της ήταν τελείως ανακατασκευασμένα. Φουσκωτά και παχιά, σίγουρα θα φούντωναν την καύλα σε άντρες και γυναίκες. Ναι, ήταν γεγονός ότι η Έλενα άρεσε και στις γυναίκες αλλά μόνο μια φορά είχε την τύχη να δοκιμάσει τον λεσβιακό έρωτα κι αυτή δεν ήταν και ότι το καλύτερο. Σκυμμένη μπροστά στον καθρέπτη με τα πόδια ανοιχτά και τον κώλο της τουρλωμένο το ένα της χέρι έτριβε το μουνί της με δύο δάχτυλα χωμένα μέσα του και το άλλο της χέρι ζουλούσε και χάιδευε τα κωλομέρια της αφήνοντας ένα δάχτυλο να γεμίζει την κωλότρυπα της. Η καύλα της φούντωνε όλο και περισσότερο…

Τινάχτηκε όρθια ξαφνικά και τρέχοντας πίσω στο εργαστήριο, άρπαξε ένα κάθισμα. Το τοποθέτησε μπροστά στον καθρέπτη και κάθισε με τα πόδια της διάπλατα ανοιχτά. Ο αυνανισμός που χάρισε σχεδόν αμέσως μετά στο κορμί της ήταν άγριος χωρίς αναστολές. Παρακολουθούσε με μισάνοιχτα από την καύλα μάτια το είδωλο της στον καθρέπτη. Ήταν σαν να υπήρχε μια άλλη κοπέλα απέναντι της μίας και το νέο της look ήταν πολύ διαφορετικό.

Πάνω στον παροξυσμό της καύλας της έφερε στο μυαλό της την συγκάτοικο της που συζούσαν μαζί όσο φοιτούσε στο πανεπιστήμιο. Μια ζωηρή ξανθιά κοπέλα με πανέμορφο χαμόγελο και πολύ εκφραστικά μάτια. Ήταν ο πρώτος της σαπφικός έρωτας αλλά ποτέ δεν της το είπε. Έλιωνε κάθε βράδυ που την ένιωθε να κοιμάται στο διπλανό δωμάτιο σχεδόν γυμνή. Αυνανιζόταν ψιθυρίζοντας το όνομα της. Και οι στιγμές που περνούσαν μαζί μισόγυμνες οι αρκετές φορές γυμνές να μοιράζονται την μπανιέρα ήταν ένα πραγματικό μαρτύριο... αλλά πολύ γλυκό ταυτόχρονα.

Δεν χόρταινε να της σαπουνίζει το κορμί. Κατέβαλε τρομακτικές προσπάθειες για να μην κάνει το σαπούνισμα ερωτικό χάδι. Σχεδόν πάντα μετά κλειδωνόταν στο δωμάτιο της και κρύβοντας το πρόσωπο της μέσα στο μαξιλάρι αυνανιζόταν άγρια φτάνοντας με πνιχτά βογκητά σε έντονους οργασμούς. Μέσα στη ζαλάδα των σκέψεων της και το πλησίασμα ενός δυνατού οργασμού, το είδωλο της στον καθρέπτη άλλαξε μορφή και πήρε την μορφή αυτής της κοπέλας. Πίστεψε ότι ήταν παιχνίδισμα του καυλωμένου μυαλού της. Αλλά είχε τελείως άδικο.

Το κορμί της ξαφνικά μεταλλάχτηκε απότομα. Χωρίς την παραμικρή ενόχληση τα χαρακτηριστικά της αλλοιώθηκαν. Τα μαλλιά της έγιναν ξανθά και όλο της το κορμί πιο μικροκαμωμένο. Σε λίγα δευτερόλεπτα όλο της το είναι ήταν ένα ακριβές αντίγραφο της συγκάτοικου της, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα της φαντασίας της. Π.χ.: το στήθος της ήταν πιο μεγάλο! Η μέση της λύγισε και το κορμί της έκανε ένα τόξο. Τα πόδια της τεντώθηκαν. Το ίδιο ακριβώς όπως ήταν φυσικό έκανε και το είδωλο στον καθρέπτη. Δεν άντεξε άλλο. Αφέθηκε βογκώντας και φωνάζοντας:

-    «Χύνω αγάπη μου! Χύνω καύλα μου! Έλα μωρό μου… χύσε κι εσύ μαζί μου! Ναι! Τώρα... Α... Α... Α... Αααχχχχχχ»

Οι οργασμοί που δοκίμαζε ήταν πέρα από την φαντασία της. Ποτέ δεν είχε έρθει σε τόσο έντονους οργασμούς και μάλιστα απανωτούς. Φυσικά σε αυτό συνέβαλε και το ότι παρακολουθούσε το είδωλο της στον καθρέπτη που έχυνε κι αυτό μαζί της. Μόνο που αυτό το είδωλο ήταν η ξανθιά συμφοιτήτρια της.

Το κορμί της σταδιακά χαλάρωσε. Τα μάτια της για δευτερόλεπτα έκλεισαν ενώ προσπαθούσε να ηρεμήσει την λαχανιασμένη ανάσα της. Όταν χαλάρωσε και τα άνοιξε, έμεινε άφωνη από αυτό που έβλεπε στον καθρέπτη. Το είδωλο που την κοιτούσε κι αυτό ακριβώς με το ίδιο έκπληκτο ύφος ήταν... η συμφοιτήτρια της. Τινάχτηκε όρθια παρακολουθώντας με γουρλωμένα μάτια το είδωλο της. Κούνησε το κεφάλι της απότομα μερικές φορές δεξιά - αριστερά σαν να ήθελε να καθαρίσει το μυαλό της, έτριψε ξανά και ξανά τα μάτια της σαν να ήθελε να διώξει κάποια ανύπαρκτη νύστα ή θολούρα, αλλά το είδωλο της συνέχισε να είναι η συγκάτοικος της. Προσπάθησε να χαλαρώσει και να σκεφτεί τι της συνέβαινε παρατηρώντας τώρα ότι όντως το κορμί της είχε αλλάξει δομή και ήταν ένα αντίγραφο αυτής της ξανθιάς κοπέλας που ήταν και ο πρώτος της έρωτας.

Ξαφνικά, χωρίς ακόμα να συνειδητοποιεί τους λόγους ενώ οι λειτουργίες της επανερχόντουσαν σε φυσιολογικά όρια, το κορμί της αναπλάστηκε πάλι. Γεμάτη με ενδιαφέρον και περιέργεια τώρα παρατήρησε να αλλάζει τάχιστα η κυτταρική της δομή και σε λίγα δευτερόλεπτα είχε το αρχικό κορμί της που το απόκτησε μετά το πείραμα. Οι απαντήσεις στο μυαλό της ερχόντουσαν η μία μετά την άλλη. Το βασικό στήριγμα του πειράματος ήταν να μπορεί ο άνθρωπος να αλλάζει την μοριακή, κυτταρική του δομή αλλά και το DNA του σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και μάλιστα χωρίς ενοχλήσεις.

Η χαρά της δεν περιγράφονταν όταν διαπίστωσε ότι αυτό το μέρος του πειράματος είχε πετύχει. Έπρεπε να βρει τους ανωτέρους της και να τους κάνει γνωστή αυτή την επιτυχία. Δεν ήξερε ακόμα ότι δεν υπήρχε τίποτε σχεδόν από την «εργαστηριακή πειραματική πόλη!»…

Τέλος Α’ μέρους

(Copyright protected OW ref: 12227)