Για να γεμιζουμε τα κενα της ιστοριας μας...
Προηγούμενο μέρος: Στα νύχια της γυναίκας μου (2ο μερος)
- Πουτανάκι... ε πουτανάκι... μου είπε η Μαρία μου. Και που να φας κανονική πούτσα. Όχι σαν το δικό σου το πουτσάκι. Κανονική, μεγάλη, σκληρή, με φλέβες που θα τις νιώθεις να σε ανοίγουν καθώς μπαίνει μέσα σου.
Αχ τι είχα πάθει. Ποτέ δεν περίμενα ότι θα έπεφτα έτσι στα νύχια της γυναίκας μου. Φυσικά δεν έγιναν όλα με τη μια. Από τη στιγμή που με ανακάλυψε, που με έντυσε και μέχρι να γίνω το απόλυτο τσουλάκι της πέρασε ένα τριβδόμαδο περίπου με συνεχόμενη εκπαίδευση. Καταρχάς, με το που με κλείδωσε ένιωσα την απολυτή καύλα, αλλά και την απόλυτη εξάρτηση από τη γυναίκα μου. Από εκεί που είχα συνηθίσει να τον παίζω κάθε μέρα, τώρα δε μπορούσα ούτε όρθιος να κατουρήσω. Αλλά δεν έγινε απότομα. Με κλείδωσε και με άφησε για κανένα πεντάωρο περίπου έτσι, κατά το οποίο έκανε ότι περνούσε από το χέρι της για να με καυλώνει. Γυμνή από κάτω με μια ποδίτσα μόνο να γυρνάει στο σπίτι κι εγώ ολόγυμνος εκτός από το κλουβάκι μου. Να έρχεται και να κάθεται επάνω μου, να τρίβεται και να χουφτώνει τα πρησμένα μου αρχιδια.
Τρελαινόμουν... και μετά από αυτό έρχεται το ξεκλείδωμα. Γυρνάει αργά το κλειδάκι στο λουκέτο και βγάζει το κομμάτι που αγκαλιάζει το πουτσάκι μου, ενώ μένει το δαχτυλίδι. Αμέσως όρθιο μετά από τόσο πείραγμα.
- Καυλωμένο το κορίτσι μου;... με ρώτησε.
- Πάρα πολύ.
Σπλατ... μια δυνατή σφαλιάρα στο μάγουλο μου.
- Παρα πολύ τι ηλίθια πουτάνα;
Πάρα πολύ Κυρία Μαρία. Συγνώμη Κυρία Μαρία.
- Τελευταίο λάθος για σήμερα...
μου λέει και σηκώνεται. Βγάζει την ποδίτσα και ντύνεται με εντελώς καθημερινά ρούχα.
- Λοιπόν έχουμε πολύ δουλειά με σένα τσουλάκι. Δε θα με ξαναδείς γυμνή όταν θα ειναι ξεκλείδωτο αυτό. Ποτέ! Αν θέλεις να με δεις γυμνή, θα είσαι κλειδωμένη. Πάντα θα ζητάς άδεια για να με αγγίξεις. Ποτέ δε θα ζητήσεις να σε ξεκλειδώσω. Ποτέ! Εγώ ξέρω πότε χρειάζεσαι να ελευθερωθείς, εγώ ξέρω πότε χρειάζεσαι να χύσεις. Εγώ αποφασίζω για όλα εδώ μέσα. Αν δε θέλεις σήκω και φύγε τώρα και από αύριο διαζύγιο. Αν θέλεις να είσαι δικιά μου, να είσαι η πουτανα μου πέσε στα γόνατα και παρακάλεσε με να σε κρατήσω στη δούλεψη μου. Ικέτευσε να σου κλειδώσω το αξιολύπητο πουλάκι σου.
Δεν είχα και πολλά να σκεφτώ. Το πουλάκι μου ήταν πέτρα, έτοιμο να σπάσει και κουνιόμουν ρυθμικά πηδώντας τον αέρα, το τίποτα. Το είδε αυτό η γυναίκα μου και άρχισε να γελάει.
- Χα, χα, χα... αξιολύπητος, και να σκεφτείς ότι σε είχα και για άντρα τόσα χρόνια. Κοίταξε το πουτανάκι... και μου δείχνει το πουλάκι μου. Αυτό ειναι το μόνο που θα γαμήσεις ποτέ ξανά. Τον αέρα, κατάλαβες; Δε θα ξανανιώσεις το μουνί μου να τυλίγεται γύρω από το καυλάκι σου ποτέ ξανά. Ποτέ. Δε θα ξαναγαμήσεις, ποτέ, ειναι ντροπή αυτό το πραγματάκι να θέλει να γαμήσει. και δε θα με προσβάλεις εμένα ποτέ. Περιμένω μια απάντηση ηλίθια πουτάνα. Τι θα γίνει;
Πέφτω στα γόνατα και υπνωτισμένος αρχίζω...
- Σας παρακαλώ Κυρία Μαρία, σας ικετεύω, κρατήστε με στο σπίτι σας, θα ειμαι το κατοικίδιο σας, η σκλάβα σας, η υπηρέτρια σας να τη χρησιμοποιείτε με όποιο τρόπο εσείς θέλετε. Σας εκλιπαρώ κλειδώστε το αξιολύπητο πουλάκι μου, σας ανήκει κι εσείς θα αποφασίζετε τι θα κάνετε με αυτό που σας ανήκει.
- Μ... μπράβο το τσουλάκι μου. Λοιπόν για το υπόλοιπο της ημέρας θα μείνεις ξεκλείδωτος. Απαγορεύεται να αγγίξεις το πραγματάκι σου παρά μόνο για να κάνεις τσίσα. Θα αποφασίσω και θα σου πω πότε θα κλειδώσω ξανά αυτό που μου ανήκει, καθώς και πότε θα το ξεκλειδώσω. Δε θα με ρωτήσεις ποτέ και δε θα μου ζητήσεις ποτέ να το αφήσω έξω. Δεν ειναι δικό σου. Επειδή ειναι κολλημένο στο σώμα σου δεν σημαίνει ότι σου ανήκει. Κατανοητό;
- Μάλιστα Κυρία Μαρία.
Και κάπως έτσι κύλησε η υπόλοιπη ημέρα. Η πρώτη από τις υπόλοιπες της ζωής μου. Το βράδυ κοιμήθηκα χωρίς κλουβάκι και την επόμενη το πρωί έφυγα για τη δουλειά πάλι χωρίς να με κλειδώσει η αφέντρα μου. Δεν ήμουν σίγουρος ότι καταλάβαινα τι συμβαίνει, αλλά φοβόμουν και να ρωτήσω. Λίγο πριν φύγω από τη δουλειά πήρα ένα μήνυμα από την Κυρία Μαρία.
"Όταν πας σπίτι, θα φορέσεις το κλουβάκι. Το εχω αφήσει στη κρεβατοκάμαρα. Θα κλείσεις το λουκέτο και θα μου στείλεις μια φωτογραφία για επιβεβαίωση. Μην τολμήσεις ούτε να σκεφτείς να παίξεις με το ρεζίλι σου. Αν το κάνεις θα το καταλάβω, αν χύσεις θα το ξέρω, αν το κάνεις έφυγες για πάντα. Τα κλειδιά τα εχω εγώ, οπότε φόρεσε το σωστά, δεν ξέρεις πότε θα ξαναείναι ελεύθερο¨.
"Μάλιστα Κυρία Μαρία"...
ήταν το μόνο που κατάφερα να απαντήσω. Η αφέντρα μου ήξερε τι έκανε, πολύ καλά. Μου γαμούσε το μυαλό, πριν προχωρήσει με τα υπόλοιπα. Και το έκανε τόσο καλά. Το μυαλό μου ήταν συνέχεια σε αυτή. Τα χύσια μου συγκεντρώνονταν σιγά σιγά στα αρχίδια μου, η καύλα μου μεγάλωνε και μαζί με αυτή η εξάρτηση μου από την αφέντρα μου. Δεν τολμούσα να την παρακούσω. Πήγα σπίτι λοιπόν, έκανα ντουζάκι, φόρεσα το κλουβί, έβγαλα φώτο και... αποστολή.
"Μπράβο το κουτάβι μου"...
ήρθε η απάντηση. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ένιωσα τόση υπερηφάνεια για μένα. Αν είχα ουρίτσα θα την κουνούσα από χαρά. Αφέντρα - δούλα... με έκανε το κατοικίδιο της και μου άρεσε τόσο πολύ. Οι υπόλοιπες 4 μέρες συνεχίστηκαν περίπου ίδια. Δουλειά, σπίτι, κλείδωμα, φωτογραφία. Η Κυρία μου σπίτι, να την περιποιηθώ, να την κάνω μπάνιο, μετά να της σερβίρω φαγητό (εννοείται ολόγυμνη με το καυλάκι μου να προσπαθεί να σπάσει το κλουβάκι και το κλουβάκι να μου ξεριζώνει τα αρχιδάκια), να της γλείφω τη μουνάρα της μέχρι να με πασαλείψει με τα χύσια της ή να με σπρώξει υποτιμητικά με το πόδι της και να μου πει "φτάνει τσούλα". Η επόμενη μέρα όμως άλλαξε.
- Λοιπόν, πορνίδιο. Νομίζω ότι πρέπει να αρχίσεις να κοιμάσαι με το κλουβάκι σου από δω και μπρος. Ο καιρός ζεσταίνει κι εγώ θέλω να κοιμάμαι γυμνή. Οπότε από σήμερα δε θα βγαίνει το πουλάκι σου βόλτα το βράδυ.
- Μάλιστα Κυρία Μαρία, ήταν το μόνο που μπόρεσα να πω. Ευχαριστώ Κυρία Μαρία.
Ξαπλώσαμε λοιπόν, η γυναίκα μου γυμνή κι εγώ με ένα baby doll που μου είχε αφήσει στο κρεβάτι. Ένιωθα σαν πορνάκι, η μαζεμένη καύλα μου να με έχει τρελάνει, η πανέμορφη γυναίκα μου να ξαπλώνει γυμνή, το πουλάκι μου να προσπαθεί να σηκωθεί και να μη μπορεί. Ουφ ένα ατελείωτο όνειρο.
- Έλα να ξαπλώσουμε μωρό μου, μου λέει η γυναίκα μου. Θέλω να νιώσω το μουνάκι σου στα κωλομέρια μου.
Έβλεπα αστεράκια. Ξάπλωσα, κόλλησα το σώμα μου επάνω στα κωλομέρια της, τα τελεία κωλομέρια της και ήμουν έτοιμη να χύσω. Τι είπα; "έτοιμη"; Με είχε φέρει εκεί που ήθελε, με έκανε ότι ήθελε. Οτιδήποτε και να μου ζητούσε εκείνη τη στιγμή "ναι" θα της έλεγα. Και φυσικά άρχισα να τρίβω το κλουβάκι πάνω στο κωλαράκι της.
- Χα, χα, χα... άρχισε να γελάει. Τριψ' το όσο θέλεις, αν καταφέρεις να χύσεις χαλάλι σου.
Φυσικά και άρχισα να τρίβομαι με μανία και φυσικά καύλωνα όλο και πιο πολύ και ξανά να προσπαθεί να μεγαλώσει το πουλάκι μου, να τραβιέται το κλουβάκι,να μου τραβάει να ξεριζώσει τα αρχιδάκια, να πονάω αφόρητα και να στέλνει μήνυμα ο εγκέφαλος στο πουλάκι για να πέσει. Και ξανά και ξανά. Και όση ώρα γίνεται αυτό η γυναίκα μου να γελάει, κοροϊδευτικά.
- Έλα μωρό μου, γάμησε με, σκίσε με. Τι έγινε μανάρι μου, δε μπορείς; Δε σου σηκώνεται; Γιατί μωρό μου, δε με θέλεις; Δε θέλεις να γαμήσεις τέτοιο κωλαράκι; Έλα, γάμησε με, σκίσε με. Τι να κάνω η γυναίκα, να βρω κανένα πουτσαρά να με σκίσει αφού εσύ δε μπορείς; Να μου ανοίξει μουνί και κώλο και να τα γεμίσει με χυσια; Αυτό θέλεις; Είχα τρελαθεί και φυσικά δε μπορούσα ούτε να καυλώσω, ούτε να χύσω.
- Έλα να του πάρω μια πίπα του παιδιού...
είπε η γυναίκα μου. Ήλπιζα να μου το βγάλει, αλλά κατά βάθος ήξερα ότι το κλουβάκι θα μείνει.
- Δεν πιστεύω να θέλεις να βγάλω το κλουβάκι πορνάκι;
- Όχι Κυρία Μαρία, ειναι δικό σας. Εσείς αποφασίζετε τι θέλετε να κάνετε με τα παιχνίδια σας.
- Μπράβο το κουτάβι μου. Πες μου όμως τι θέλεις. Να σου πάρω πίπα με το κλουβάκι ή να σε ελευθερώσω και να μην το αγγίξω καθόλου, ούτε εγώ ούτε εσύ.
Πω, πω... δίλημμα.
- Είναι δικό σας Κυρία Μαρία, εσείς αποφασίζετε.
- Μπράβο το μωρό μου, με εκπλήσσεις. Λοιπόν σου αξίζει νομίζω μια επιβράβευση...
και φέρνει το κλειδί μπροστά μου. Το ακουμπάει στο κλουβάκι. Τακ τακ, τι ερεθιστικός ήχος. Το βάζει στην υποδοχή του λουκέτου και το αφήνει εκεί. Με κοιτάει στα μάτια.
- Πόσο καυλωμενη είσαι τώρα τσουλίτσα μου;... με ρωτάει.
- Αχ... έτοιμη να χύσω Κυρία.
- Αλήθεια;... μου λέει. Τότε μη χαλάσω την εκπαίδευση σου που πάει τόσο καλά.
Αφήνει το κλειδί όπως ειναι και αρχίζει να μου παίρνει πίπα πάνω από το κλουβάκι. Θεέ μου. Ένιωθα ελάχιστα αλλά αρκετά για να ερεθίζομαι όσο ποτέ και το μυαλό μου συμπλήρωνε τα κενά. Ανέβαινε το σπέρμα και δε μπορούσε να βγει. Συνέχισε για κανένα πεντάλεπτο και μετά σταμάτησε.
- Μάλλον δεν ήσουν και τόσο έτοιμη. Πουτανάκι μου είπες ψέματα. Γι' αυτό το κλουβάκι δε θα ξαναβγεί. Όταν θα μπορείς να χύσεις μέσα από το κλουβί σαν σωστό κορίτσι, θα δούμε. Το πουλάκι σου θα μείνει εδώ μέσα, ειναι που ειναι μια σταλιά, θα το μικρύνουμε κι άλλο. Να ικανοποιήσεις γυναίκα δε μπορείς, ας το κάνουμε μουνάκι, κλειτοριδάκι, ε μωρό μου;
- Μάλιστα Κυρία Μαρία.
- Μπράβο το μωρό μου. ....Πήρε το κλειδάκι, έβγαλε μια αλυσίδα, το πέρασε μέσα και έβαλε την αλυσίδα στο λαιμό της.
- Για να το βλέπεις και να ξέρεις ποιος κάνει κουμάντο...
μου είπε και γύρισε την πλάτη να πέσει για ύπνο. Δεν πίστευα αυτό που ζούσα. Τώρα που το σκέφτομαι, όλο αυτό, από τις πρώτες μέρες, μέχρι και το σήμερα, η γυναίκα μου που εκπαίδευε το μυαλό για να δεχτεί το οτιδήποτε μου κάνει. Οι ορμόνες που πλημμύρισαν το κορμί μου από την έλλειψη εκσπερμάτωσης, οι στύσεις που δεν ικανοποιούνταν, οι στύσεις που δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν, ο εξευτελισμός και η αποδοχή ότι η γυναίκα μου ειναι ανώτερη (γιατί ειναι...) κι εγώ ένα ανίκανο παιδάκι με ελεεινό πουλάκι που ούτε καν μου ανήκει, η ντροπή της φύσης, όλα αυτά και πολλά αλλά με έκαναν απόλυτα υποτακτικό, απεγνωσμένο για την αποδοχή της Κυρίας μου. Έστω ένα βλέμμα, μια κουβέντα κι ας ήταν για να με χλευάσει. Αλλά ακόμα δεν έχουμε φτάσει στο σήμερα.
Συνεχίζεται...
Τα περισσότερα κομμάτια της ιστορίας ειναι αληθινά και ακόμα και τώρα η γυναίκα μου φοράει το κλειδί κι εγώ το κλουβί... και το λατρεύω.
Copyright Ref Number: 16151310322S010
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.