Κεφάλαιο έκτο
Τον πήρες τηλέφωνο μετά από δυο μέρες. Αν και το μυαλό σου και η θέληση σου πάλευαν κοντραρισμένα. Η θέληση σου σε έκανε να θέλεις να τον πάρεις πολλές φορές σε αυτό το διάστημα τηλέφωνο, το μυαλό σου όμως σου έλεγε να τον κάνεις να περιμένει. Περίμενες πάντως περισσότερη χαρά και ενθουσιασμό... έστω και κρυμμένα έντεχνα πίσω από τα λόγια του. Αυτός όμως όταν κατάλαβε ποια είσαι, συμπεριφέρθηκε σαν μην τρέχει τίποτε από όλα αυτά που ήλπιζες. Σου απάντησε χαμογελαστός. Το κατάλαβες από τον τόνο της φωνής του. Αλλά δεν έδειξε κανένα άλλο ίχνος τεταμένου ενδιαφέροντος. Μόνο που σε πρόλαβε πάλι.
- «Σήμερα είμαι κλεισμένος. Αν θέλεις αύριο το απόγευμα κατά τις οκτώ η ώρα βγαίνουμε για ποτό…»
Σε εκνεύριζε αυτό το αποφασιστικό και τελεσίγραφο στιλάκι στον τρόπο του. Αλλά από την άλλη σου άρεσε κάπως. Σκέφτηκες να τον κοντράρεις κι εσύ λίγο.
- «Θα σου τηλεφωνήσω τότε αύριο νωρίς το βραδάκι, αν είμαι ελεύθερη…»
Η απάντηση του σε άφησε άναυδη.
- «Δεν έχει αξία να με παίζεις με αυτόν τον τρόπο, σαν να είμαι ακόμα μελλοντικός γκόμενος σου. Αν είχα τέτοια διάθεση θα στο έδειχνα από την πρώτη στιγμή. Είπαμε θέλω να γνωρίσω την γυναίκα σαν άνθρωπο μέσα σου. Όχι να σε ρίξω στο κρεβάτι και να περάσω απλά μερικές ώρες σωματικού έρωτα μαζί σου. Λοιπόν… Εγώ θα είμαι αύριο στις οκτώ η ώρα στο μπαρ. Αν δεν έχεις έρθει μέχρι τότε... τότε θα με απογοητεύσεις πολύ. Και καλά θα κάνεις να πετάξεις το χαρτί με το τηλέφωνο μου. Καλημέρα σου!»
Έκλεισε το τηλέφωνο απότομα.. χωρίς να σε αφήσει να πεις τίποτε. Σκέφτηκες να τον πάρεις και να του τα ψάλεις για τον αυθάδη τρόπο του. Είχες θυμώσει πάρα πολύ. Είχες θυμώσει που σε ξεμπρόστιαζε με τόσο απλό τρόπο. Είχες θυμώσει γιατί το ανάφερε σαν να επρόκειτο ένα παιδαριώδες συμβάν. Τελευταία στιγμή κρατήθηκες και έκλεισες το κινητό σου. Άναψες ένα τσιγάρο και ηρέμησες καλμάροντας τον εκνευρισμό σου. Αλλά γιατί ενώ ηρεμούσες αυτό το πρωταρχικό συναίσθημα ανακατωσούρας παρέμενε; Τι παιχνίδι έπαιζε αυτός ο σχεδόν μεσήλικας άγνωστος με το βλέμμα του και την ομιλία του μαζί σου; Τι προσπαθούσε να κάνει μέσα στο μυαλό σου; Αποφάσισες να μην τον πάρεις τηλέφωνο μέχρι την επομένη του ραντεβού.
Είχες φτάσει στο ραντεβού σου οκτώ παρά δέκα. Ντυμένη πιο απλοϊκά τώρα αλλά ήξερες ότι θα του άρεσε το ντύσιμο σου. Φορούσες ένα φόρεμα που έφτανε μέχρι τα γόνατα σου περίπου. Στην μέση σου στένευε τονίζοντας το μπούστο σου αλλά και την περιφέρεια σου ελαφρά. Τίποτε το πρόστυχο ή προκλητικό. Απλώς φαινόταν η γυναίκα πάνω σου και όχι το θηλυκό. Τον είδες να κάθεται σε μια μεριά έξω από το μπαρ σε ένα απομονωμένο τραπεζάκι. Επίτηδες έμεινες σε κάποια απόσταση για να μην σε δει ακόμα. Τον παρακολουθούσες τα επόμενα δέκα - δεκαπέντε λεπτά στεκόμενη λίγα μέτρα μακριά του από τα πλάγια.
Δεύτερη απογοήτευση. Περίμενες να κοιτάει ανυπόμονα το ρολόι του καθώς πλησίαζε η ώρα του ραντεβού σας. Αυτός όμως έδειχνε να μην νοιάζεται. Έκανε αυτό που τόσες φορές τον είχες δει να κάνει. Έγραφε συνέχεια! Στις δέκα η ώρα τον είδες να κοιτά το κινητό του από κάποια ειδοποίηση. «Α… χα!» σκέφτηκες. «Ο τύπος έχει βάλει το αλάρμ να τον ειδοποιήσει στις δέκα η ώρα. Έξυπνο!». Τον είδες να σηκώνει το βλέμμα του και να κοιτάζει γύρω του, ψάχνοντας σε μάλλον. Ευτυχώς που ήσουν κρυμμένη πίσω από κάτι ψηλούς θάμνους και δεν σε είδε.
Δεν έδειξε να αλλάζει η έκφραση του. Ξαναγύρισε στο γραπτό του για λίγα λεπτά. Και ξαφνικά το έκλεισε. Όχι απότομα ή νευριασμένα. Απλά το έκλεισε σαν να είχε τελειώσει αυτό που έγραφε. Τον είδες να σηκώνεται και να καλεί τον σερβιτόρο να πληρώσει για να φύγει. Ήταν πλέον ώρα να εμφανιστείς. Πισωπάτησες μερικά βήματα και μετά ανοίγοντας το βάδισμα σου τον πλησίασες. Προσπάθησες να φανείς ταραγμένη από την καθυστέρηση χαμογελώντας του ανησυχητικά.
- «Ουφ! Σε πρόλαβα. Δεν έβρισκα ταξί... και είχε και κίνηση. Καλησπέρα!»
Γύρισε και σε κοίταξε. Χαμογέλασε με έναν τρόπο που σε έκανε να καταλάβεις τι θα σου έλεγε πριν ακόμα σου μιλήσει!
- «Πονηρό... Αλλά σαν την αλεπού πιάστηκες με τα τέσσερα! Πόση ώρα είσαι κρυμμένη πίσω από τους θάμνους;»
Τον κοίταξες γουρλώνοντας τα μάτια σου. Ένιωσες την ταραχή αυτού που τον πιάνουν επ’ αυτοφώρω. Κρύος ιδρώτας και ανατριχίλες.
- «Τι... εννοείς...; Δεν σε καταλαβαίνω...»
Η φωνή σου βγήκε τρεμουλιαστή... αβέβαιη! Σήκωσε το χέρι του δείχνοντας την μεγάλη τζαμαρία της εισόδου του μπαρ. Στην μια πλευρά υπήρχε ένας καθρέπτης αντί για την τζαμαρία που πάνω του ήταν χαραγμένη η ονομασία του μπαρ. Είδες με τα ίδια σου τα μάτια τον θάμνο που στεκόσουν πίσω του πριν λίγο. Η τζαμαρία αντανακλούσε το σημείο πίσω από αυτόν εκεί που στεκόσουν πριν. Μέσα από την ταραχή σου... ένιωσες κάτι σαν θυμό, ίσως μίσος για την παρατηρητικότητα του. Γύρισες απότομα για να φύγεις μακριά του, νιώθοντας ταπεινωμένη, και εξοργισμένη τόσο με τον εαυτό σου που δεν πρόσεξε την αντανάκλαση στην τζαμαρία, όσο και με τον αυθάδη τρόπο του που στο πέταξε κατάμουτρα!
- «Με απογοητεύεις τρομερά! Δεν μου φαίνεσαι από τα άτομα που παραδίδουν τόσο εύκολα τα όπλα. Εγκαταλείπεις τον πόλεμο ενώ έχεις χάσει μια μικρούλα μάχη;»
Κοκάλωσες ενώ ένιωσες τώρα τον θυμό σου να χτυπάει στα κόκκινα. Αυτός ο... ο... δεν ήξερες πως να τον αποκαλέσεις μέσα σου, σου μιλούσε με τρόπο πολύ δεικτικό, καθαρά ειρωνικό. Σου πετούσε λεκτικά το γάντι του στα μούτρα σου! «Δεν θα του περάσει αυτό! Θα του δείξω εγώ ποια στ’ αλήθεια είμαι. Μόνο να ηρεμήσω πρώτα!», σκέφτηκες και παίρνοντας μια βαθιά ανάσα γύρισες και κάθισες στο τραπεζάκι του.
Για πρώτη φορά τον έβλεπες να σου χαμογελά συνέχεια. Ήξερες ότι από μέσα του γελούσε. Γελούσε γιατί σε είχε ταπεινώσει, σε είχε κάνει εκτός εαυτού. «Εντάξει αγοράκι μου…», σκέφτηκες. «Ήρθε η ώρα η αγριόγατα να σου δείξει τα νυχάκια της που μέχρι τώρα τα έχει κρυμμένα!». Οι σκέψεις σου αυτές σε χαλάρωσαν. Όμως... ένιωθες αβέβαιη, καθόλου σίγουρη για τα «νυχάκια» σου πια. Πίνοντας τα ποτά σας ο άνδρας αυτός δεν μίλησε. Για κάποιον λόγο που δεν μπορούσες να συνειδητοποιήσεις, σε άφηνε να ηρεμήσεις. Σου έδινε το αβαντάζ να ‘παίξεις’ μαζί του με ίσους όρους ίσως.
- «Αφού με είδες να είμαι κρυμμένη, γιατί με άφησες να νιώθω ότι σε παρακολουθούσα αόρατη;», τον ρώτησες ξαφνικά.
Ήταν κάτι που σε έκαιγε να το μάθεις. Ο τύπος άναψε ένα τσιγάρο, παίζοντας εσκεμμένα με την υπομονή της αναμονής σου για την απάντηση του, τράβηξε δυο - τρεις βαθιές ρουφηξιές και μετά, καρφώνοντας το βλέμμα του μέσα στο δικό σου με επιθετικό τρόπο, σου απάντησε:
- «Πρώτον: Με κολάκεψε το ότι με παρακολουθούσες. Μην ζητάς το γιατί, δεν το έχω εντοπίσει ακόμα. Δεύτερον: Αποφάσισα να παίξω το παιχνίδι σου. Και τρίτον: Είναι πιο γλυκιά η αίσθηση της νίκης όταν την ‘κλέβεις’ από τον αντίπαλο σου την τελευταία στιγμή!»
Σήκωσε σε αυτήν την τελευταία του λέξη το ποτήρι του σαν πρόποση και ήπιε λίγο από το ποτό του.
- «Είσαι...»
- «Ναι είμαι!», σε έκοψε απότομα και συνέχισε: «Είμαι ότι σκέφτεσαι ίσως και πολύ περισσότερα. Πρόσεξε τι θα ξεστομίσεις γιατί κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να τα εκλάβω σαν κολακείες ή ακόμα και σαν κομπλιμέντα. Δεν μου φαίνεται να ξέρεις και πολλά πράγματα για το άτομο μου. Ελάχιστα... μόνο όσα σου άφησα να δεις αυτές τις μέρες. Δεν με ξέρεις ακόμα λοιπόν... κράτα για άλλη φορά τους χαρακτηρισμούς σου!»
Το ύφος του ήταν κάπως επιθετικό... αλλά το βλέμμα του ήταν ήρεμο, μόνο που είχε πάρει πάλι εκείνο το ύφος που το ένιωθες να γλιστράει πίσω από το δικό σου και να έχει αρχίσει να σε ψάχνει πάλι…
- «Γιατί το κάνεις αυτό;», ρώτησες προσπαθώντας να περάσεις στην αντεπίθεση.
- «Τι πράγμα;», σε ρώτησε ενώ σου έδωσε να καταλάβεις ότι ήξερε γιατί πράγμα ρωτούσες.
- «Το βλέμμα σου. Γιατί πάντα το κάνεις τόσο διαπεραστικό; Με ενοχλεί!», του απάντησες.
- «Άμα σε ενοχλεί, τότε γιατί το κοιτάζεις; Μπορείς να κοιτάξεις οπουδήποτε αλλού. Δεν σε ενοχλεί το βλέμμα μου. Ούτε ο τρόπος που σε κοιτάζω... Σε ενοχλεί γιατί δεν μπορείς να το κάνεις κι εσύ σε μένα. Ίσως η ένταση του να μειώνει την δική σου ένταση να δεις και να με ψάξεις πίσω από αυτό. Αυτό σε ενοχλεί κορίτσι μου!»
Είχε δίκιο ξανά. Μα τι στο διάολο ήτανε; Είχε σπουδάσει πουθενά την ψυχολογία και την ανάλυση των ματιών, των βλεμμάτων και ήξερε τόσα πολλά γι’ αυτά; Αντί να αρχίσεις να παίρνεις απαντήματα σε ερωτήματα για το άτομο του, αυτός σου δημιουργούσε από πάνω νέα ερωτήματα! «Αλλά για στάσου…» σκέφτηκες. «Μπορεί να είναι το στιλ που φλερτάρει και καμακώνει. Μα βέβαια! Πώς δεν το είχα σκεφτεί μέχρι τώρα; Αυτό είναι! Χρησιμοποιεί με αποτελεσματικό τρόπο κάποια ‘αρνητικά’ συναισθήματα που δημιουργεί σε μια γυναίκα κάνοντάς τα όπλα του για να την κερδίσει! Αλλά φιλαράκι σε καταλάβαμε τι ρόλο παίζεις…». Ένιωσες τα νύχια της αγριόγατας μέσα σου να βγαίνουν έτοιμα να χτυπήσουν. «Θα τον αφήσω να παίξει το παιχνίδι του... να δούμε μέχρι που θα αντέξει πριν βγάλει το αρσενικό από μέσα του έτοιμο να χιμήξει στην θηλυκή μου υπόσταση!».
Χαμογέλασες, ικανοποιημένη μέσα σου, για λίγο όμως. Το βλέμμα του που σε κάρφωνε τώρα είχε αλλάξει τελείως όψη. Το έβλεπες για πρώτη φορά. Ήταν τελείως γαλήνιο, και ανοιχτό. Σαν να σε προκαλούσε, σαν να σου έδινε την άδεια να το εξερευνήσεις εσύ με το δικό σου. Αποφάσισες να το εκμεταλλευτείς. Χωρίς να σταματήσεις να τον κοιτάς άρχισες να του κάνεις ερωτήσεις για το άτομο του. Τον ρώτησες αν ήταν παντρεμένος, και σου απάντησε ότι ακόμα ελεύθερος είναι και ότι απλά δεν έτυχε ακόμα να βρεθεί η κατάλληλη για να παντρευτεί. Απέφυγε να σου μιλήσει για την δουλειά του... αυτό σε έβαλε σε υποψίες... κάτι παιζόταν με το επάγγελμα του που δεν ήθελε να στο πει. Ίσως να ήταν κάτι πολύ απλό, ένας υπάλληλος η ένας εργάτης που δεν ταιριάζει καθόλου με το όλο παρουσιαστικό του.
- «Γιατί αποφεύγεις να μου μιλήσεις για την δουλειά σου; Τι σε ενοχλεί; Τι σε φοβίζει;», τον ρώτησες με τελείως επιθετικό ύφος κάτω από τον γλυκό τόνο της φωνής σου νιώθοντας να γεμίζεις με ικανοποίηση που επιτέλους βρήκες κάποιο ‘τρωτό’ του σημείο να πατήσεις!
- «Θα σου πω εν καιρώ. Μέχρι τότε μην βγάζεις βεβιασμένα υποθετικά συμπεράσματα, γιατί το σίγουρο είναι ότι θα πέσεις τελείως έξω! Έχω τους λόγους μου που δεν στο αναφέρω ακόμα. Είναι κάπως ιδιόρρυθμο το επάγγελμα μου…»
Σου έκοψε τη συνέχεια σε αυτό το αναπάντητο ερώτημα σου. Αλλά και όταν τον ρώτησες για τις σχέσεις του, απάντησε λιγομίλητα χωρίς να δώσει πολλές λεπτομέρειες.
- «Κάθε μια από τις σχέσεις μου, είχε κάτι το ιδιαίτερο και μοναδικό να μου προσφέρει. Έχει αφήσεις στις αναμνήσεις μου κάτι το ξεχωριστό από τις άλλες. Είτε αυτό είναι καθαρά σεξουαλικό, είτε ερωτικό, είτε ψυχικό…»
Το κινητό του χτύπησε. Ήταν πάλι το αλάρμ του!
- «Να με συγχωρείς αλλά έχω ένα ραντεβού σε λίγο!»
Σηκώθηκε και πλήρωσε τον σερβιτόρο. Μετά σε συνόδευσε πάλι μέχρι να βρεις ένα ταξί και λίγο πριν σε αφήσει σου είπε:
- «Θέλω στην επόμενη συνάντηση μας να δω το διαμέρισμα σου. Εσύ ήδη έχεις δει το δικό μου. Και δεν έχει να κάνει απολύτως τίποτε με το σεξ αυτή μου η πρόταση. Μην γυαλίζει άδικα το όμορφα βλέμμα σου! Πάρε με να μου πεις πότε θα μπορέσεις…»
Έκλεισε την πόρτα του ταξί και τον κοίταξες αποσβολωμένη για μια ακόμη φορά να βγάζει το σημειωματάριο του και να σημειώνει τον αριθμό του ταξί! «A, δεν θα τα πάμε καθόλου καλά μαζί παλικάρι μου... μα καθόλου καλά!», σκέφτηκες εκνευρισμένη ενώ έπιασες το κορμί σου να αντιδρά ερωτικά στα τελευταία του λόγια, πριν την απόρριψη του. «Ίσως όμως να τα πάμε και πολύ καλύτερα στην επόμενη συνάντηση μας!», σκέφτηκες ενώ ήδη άρχισες να σχεδιάζεις την πρόσκληση του στο διαμέρισμα σου!
Δεν πρόλαβες να μπεις στο διαμέρισμα σου όταν έλαβες ένα μήνυμα στο κινητό σου. Έκπληκτη και ξαφνιασμένη είδες ότι ήταν από αυτόν. «Κυρία μου, θα μου κάνατε μεγάλη τιμή αν με συνοδεύατε μεθαύριο το βράδυ σε μια δεξίωση ενός φίλου μου. Θα γίνει στο εξοχικό του για την επέτειο του γάμου του. Αν δέχεστε στείλτε με ένα απλό μήνυμα. Καληνύχτα σας». Δεν του απάντησες αμέσως. Η πρόσκληση του σε βρήκε τελείως απροετοίμαστη. Σε τιμούσε, σε κολάκευε, σου έδινε μια ιδιαίτερη αξία δίπλα του. Το σκέφτηκες για λίγο και πριν πέσεις για ύπνο του έστειλες ένα μήνυμα: «Δέχομαι... από περιέργεια περισσότερο, να γνωρίσω κάποια άτομα από τους γύρω σου. Καληνύχτα!».
Αυτή τη φορά κοιμήθηκες γρήγορα. Μόνο που αυτή τη φορά, χάρισες έναν οργασμό στο κορμί σου, γρήγορο και χαλαρωτικό...
Κεφάλαιο έβδομο
Πέρασε και σε πήρε με το αυτοκίνητο του. Σύμφωνα με τα λεγόμενα του ήσουνα απλοϊκά ντυμένη όπως άλλωστε κι αυτός. Σου είπε ότι ο φίλος του ήταν πέρα από επισημότητες κλπ... και ότι η υπαίθρια δεξίωση δεν ενδεικνυόταν για επίσημα ρούχα. Άσε που μπορεί να καθόσουνα και στα χορτάρια άμα δεν είχε καθίσματα... Έτσι φόρεσες ένα λινό παντελόνι με ένα πουκάμισο κοντομάνικο, μιας και η νύχτα ήταν ζεστή. Αυτός με το τυπικό τζιν και μια άλλη πουκαμίσα. Στο δρόμο σου απαντούσε σε όλα τα ερωτήματα σου ευδιάθετος. Βασικά τα πιο πολλά σου ερωτήματα στρέφονταν γύρω από το ζευγάρι, τον φίλο του και το τι άτομα θα συναντούσες. Αντιλήφτηκες ότι η παρέα του, αυτές οι φιλίες του ήταν άτομα της καθημερινότητας και δεν είχαν καμία σχέση με την επισημότητα του δείπνου που σου είχε προσφέρει. Το διαπίστωσες εξάλλου και μόνη σου όταν φτάσατε.
Σε ένα εξοχικό σπίτι που ήδη υπήρχαν αρκετά άτομα, όχι ιδιαίτερα πολλά, είχε στηθεί ένας υπαίθριος μπουφές και ένα μπάρμπεκιου από πίσω. Ένα πολύ συμπαθητικό ζευγάρι αποτελούσε τον φίλο και την γυναίκα του που τους συμπάθησες αμέσως. Φαγητό και ποτό άφθονο, τα καλαμπούρια έδιναν και έπαιρναν. Τον έβλεπες για πρώτη φορά να γελάει και να χωρατεύει με τους γύρω του. Τον έβλεπες για πρώτη φορά τόσο άνθρωπο, ανοιχτό, ευάλωτο, ελεύθερο, ανέμελο. Τον έβλεπες να σε κοιτάει με το έντονο βλέμμα του. Μόνο που αυτή τη φορά... είδες το αρσενικό μέσα του! Ναι, δεν έκανες λάθος. Αυτό το βλέμμα το είχες δει σε πολλούς άντρες που σε πόθησαν, που ακόμα σε ποθούσαν. Μόνο που το δικό του είχε ακόμα κάτι, το ανησυχητικό έντονο αναστάτωμα που σου προκαλούσε μέσα σου. Πέρα από τα ρίγη στο κορμί σου που σου πρόσθετε τώρα…
Η δεξίωση κατέληξε σε οινοποσία και χορό μετά το φαγητό. Μιας και το εξοχικό ήταν απομονωμένο, η μουσική έπαιζε σχεδόν στο διαπασών. Κάποια παλιά μπλουζ, κάποιες παλιές μπαλάντες, τα φώτα σχεδόν σβήσανε, έδεσαν με παράξενο τρόπο με το φως των αστεριών και του φεγγαριού. Ο τύπος πήρε το ποτό σου από το χέρι σου και το ακούμπησε σε ένα τεχνητό πεζούλι μαζί με το δικό του. Μετά πέρασε το ένα του χέρι γύρω από την μέση σου και με το άλλο κράτησε το δικό σου πάνω στο στήθος του. Αντανακλαστικά έδεσες τα δάχτυλα του άλλου σου χεριού πίσω στον λαιμό του και αρχίσατε να λικνίζεστε στον ρυθμό της μουσικής.
Δεν ακουμπούσε το κορμί σου. Σε κρατούσε σε κάποια απόσταση χορεύοντας. Ένιωθες όμως την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα από το κανονικό κάτω από την παλάμη σου. Ίσως να έφταιγε και το ποτό που τον είχε χαλαρώσει και τον έκανε ευάλωτο. Ήσουν σίγουρη ότι αυτό το γυάλισμα στο σκοτεινό βλέμμα του ήταν ερωτικός πόθος. Όμως τίποτε άλλο δεν το πρόδιδε ούτε στην ομιλία του, ούτε στην συμπεριφορά του, ούτε στις κινήσεις του. Το χέρι του ακουμπούσε απαλά λίγο πιο πάνω από την μέση σου με ελαφρώς ανοιγμένα τα δάχτυλα του. Ένιωθες την θέρμη του να σε διαπερνά. Αλλά όσο και να περίμενες να κάνει κάποια κίνηση που να δήλωνε ερωτισμό αυτός δεν έκανε. Σε κρατούσε και λικνιζόταν μαζί σου στον ρυθμό της μουσικής.
Στραβοπάτησες, τάχα αδέξια. Και το κόλπο σου έπιασε. Αμέσως η παλάμη του σφίχτηκε στην πλάτη σου ανηφορίζοντας και τραβώντας το κορμί σου πάνω του.
- «Είσαι καλά;», σε ρώτησε.
- «Ναι, μια χαρά. Απλά στραβοπάτησα…», πρόσθεσες ενώ τα χέρια σου δέθηκαν περισσότερο πίσω από τον λαιμό του για να κρατήσεις το πλησίασμα των σωμάτων σας.
Τώρα το στήθος σου ακουμπούσε πάνω του. Αυτός ήδη σε κρατούσε και με τα δυο του χέρια από την πλάτη, το ένα χαμηλά στην μέση σου και το άλλο ψηλά κοντά στις ωμοπλάτες σου. Αλλά πάλι δεν έκανε καμία κίνηση. Αν και άρχισες να νιώθεις ότι το κορμί του αντιδρούσε στην επαφή αυτή. Ένιωσες την στύση του να φουσκώνει κάτω από το τζιν του. «Πόσο θα αντέξεις αγόρι μου; Αναρωτιέμαι...», σκέφτηκες μέσα σου ενώ με τρόπο άρχισες να τρίβεις την κοιλιά σου πάνω του. Άκουγες την ανάσα του να γίνεται βαριά.
Κάνοντας την αδιάφορη, σαν να μην καταλάβαινες την αντίδραση του κορμιού του άρχισες να του μιλάς για διάφορα άσχετα πράγματα. Η έκπληξη σου ήταν ότι χρησιμοποίησε αυτήν την αερολογία σου για να αποσπαστεί από αυτό που του προκαλούσες. Και το είχε καταφέρει γιατί μέσα σε λίγα λεπτά, ενώ η στύση του υπήρχε, αυτός μιλούσε ήρεμα. Μέχρι και οι χτύποι της καρδιάς του είχαν επανέλθει στο κανονικό.
- «Φίλε, χρειάζομαι τις υπηρεσίες σου!», σας έκοψε ένα ζευγάρι που χόρευε παραδίπλα.
- «Αν μπορώ, πολύ ευχαρίστως! Τι ακριβώς θέλεις;», τον ρώτησε.
- «Μα τις υπηρεσίες σου σαν μασέρ απάντησε η κοπέλα. Έχω ένα πιάσιμο στην πλάτη και την μέση που δεν λέει να μου περάσει. Ξέρεις μωρέ, αυτό το παλιό πέσιμο από την σκάλα μου άφησε το κουσούρι!»
- «Μην ανησυχείς... πάρε με τηλέφωνο αύριο το μεσημέρι να κανονίσουμε δυο - τρία μασάζ φυσιοθεραπείας. Και να το προσέχεις. Αφού σου το είπα. Θα σου είναι μόνιμος μπελάς αν δεν παίρνεις προφυλάξεις!»
Το ζευγάρι αποχώρησε αφήνοντας σε έκπληκτη. Αυτό πάλι δεν τον περίμενες. Ο άγνωστος αυτός άντρας, ήταν φυσιοθεραπευτής μασέρ! «Ώστε έτσι κύριε φυσιοθεραπευτά! Αυτό ήταν το μυστικό σου επάγγελμα που μου έκρυβες όποτε σε ρωτούσα! Και γιατί παρακαλώ μου το έκρυβες; Δεν είναι δα και τόσο...». Σε έκοψε μιλώντας.... ασταμάτητα!
- «Πρώτον: Στο έκρυψα για έναν βασικό λόγο, που θα το καταλάβεις στη συνέχεια. Το επάγγελμα μου έχει άμεση σχέση με το σωματικό σεξ. Είμαι πτυχιούχος φυσιοθεραπευτής μασέρ και εξασκώ το επάγγελμα αυτό για πάνω από δεκαπέντε χρόνια. Δουλεύω σε ένα ινστιτούτο φυσιοθεραπείας τα πρωινά για κάποιες ώρες και από εκεί και έπειτα με ραντεβού κατ’ οίκον. Και κάνω αποκλειστικά μασάζ σε γυναίκες».
Τον άκουγες ρουφώντας μια - μια τις λέξεις του μην πιστεύοντας αυτά που άκουγες γιατί η συνέχεια ήταν το πιο απίθανο σημείο.
- «Πόσα γυναικεία κορμιά λες να βλέπω καθημερινά; Το λίγο - λίγο πέντε. Σε φουλ σεζόν φτάνω να έχω είκοσι πελάτισσες κάθε μέρα. Και όλες γυμνές!!! Νέες, ηλικιωμένες, αδύνατες, χοντρές, άσχημες, όμορφες, με κορμιά που ζηλεύουν και τα καλύτερα μανεκέν ή οι σεξοβόμβες... αλλά και με κορμιά που ούτε στους εφιάλτες σου δεν θέλεις να τα βλέπεις. Όπως αντιλαμβάνεσαι... το κορμί ενός θηλυκού δεν αποτελεί πια για μένα άμεσο κριτήριο ερεθίσματος. Το έχω χορτάσει βλέποντας το καθημερινά. Ντυμένο, μισόγυμνο, γυμνό, στημένο κατά την προτίμηση μου. Και φυσικό είναι... να μην μου λείπει και το σωματικό σεξ. Είναι αρκετές από τις πελάτισσες μου που μου ζητάνε κάτι έξτρα. Να τους κάνω έρωτα με τον ένα ή τον άλλον τρόπο. Με μια διαφορά. Δεν έχω πληρωθεί ποτέ γι’ αυτό όσο και αν έχουν επιμείνει. Έτσι κάνω τις επιλογές μου».
- «Και διαλέγεις την αφρόκρεμα!», έπιασες τον εαυτό σου να του πετάει!
- «Ακριβώς! Εκτός αυτού, έχω μάθει να κάνω την αφρόκρεμα να έρχεται προς τα μένα ερωτικά. Μην ξεχνιόμαστε... είμαι γνώστης της ανατομίας ενός σώματος σαν φυσιοθεραπευτής και πολύ περισσότερο του γυναικείου. Αυτό με έχει κάνει να αναζητάω σε μια γνωριμία πράγματα πέρα από το σωματικό σεξ. Όχι ότι το αποκλείω... Ίσα - ίσα που το θέλω πολύ. Μου αρέσει αφάνταστα. Αλλά όχι το ξερό σεξ χωρίς συναίσθημα, χωρίς την ύπαρξη της ψυχολογικής δέσμευσης. Το ψυχρό σεξ σαν σωματική λειτουργία το έχω σε καθημερινή βάση!»
Δεν ήξερες τι να πεις. Αλλά τώρα το παζλ του χαρακτήρα του άρχισε να δένει δίνοντας σου τα χαμένα κομμάτια. Κατάλαβες αμέσως αυτή την ‘ψυχρή’ στάση του απέναντι σου. «Εμ βέβαια!», σκέφτηκες. «Αν υποθέσω ότι αν όχι κάθε μέρα αλλά μέρα παρά μέρα κάνει έρωτα με διαφορετική γυναίκα... δεν είναι αυτό που του λείπει». Και τότε κάτι μέσα σου φούσκωσε. Η εκτίμηση σου γι’ αυτόν τον άνδρα διογκώθηκε απότομα. Ήταν ένας άντρας! Όχι άλλο ένα αρσενικό που αποζητούσε να χωθεί μέσα σου. Αυτός ο άνθρωπος αναζητούσε να κάνει έρωτα στην ψυχή και στο μυαλό σου. Και σίγουρα θα έβρισκες τρόπο να του τον προσφέρεις... Και να νιώσεις και τον σωματικό μετά...
Αλλά αργότερα... Τώρα έγειρες το κεφάλι σου πάνω στον ώμο του και αφέθηκες να σε παρασύρει στον ρυθμό της μουσικής. Δεν χρειαζόταν να μιλήσετε. Δεν χρειαζόταν να πείτε τίποτε. Απλά να νιώθετε ο ένας τον άλλον. Πέρα από ερωτικές σωματικές ανάγκες...
Κεφάλαιο όγδοο
Τον προσκάλεσες το Σάββατο για καφέ στο διαμέρισμα σου. Φόρεσες μια φούστα αρκετά φαρδιά κι ένα μπλουζάκι. Το ραντεβού ήταν για τις έξι το απόγευμα. Έξι η ώρα ακριβώς χτυπούσε το θυροτηλέφωνο σου. Μια κλασική ανθοδέσμη με διάφορα λουλούδια που σε ευχαρίστησαν πολύ. Και η κίνηση του, καθώς και τα χρώματα. Ετοίμασες τους φραπέδες και μετά έκατσες απέναντι του. Η συζήτηση στράφηκε τώρα γύρω από τους έρωτες του. Για πρώτη φορά τον έβλεπες έτοιμο και αποφασισμένο να απαντάει σε κάθε ερώτημα σου. Για κάθε του σχέση, για κάθε του γνωριμία. Από απλά σωματικά ερωτική έως μερικές που του είχαν σημαδέψει την ψυχή του. Κάποιες όμορφα, κάποιες άσχημα με πόνο.
Τον άκουγες με όλο σου το είναι. Παρακολουθούσες το βλέμμα του, τις αντιδράσεις του κορμιού του καθώς σου εξιστορούσε την ερωτική του ζωή. Όλος ο συναισθηματικός του κόσμος έβγαινε πάνω του, ζωγραφιζόταν στον τόνο της φωνής του, στις αλλαγές του βλέμματος του, στους μορφασμούς του προσώπου του. Σε έκανε να ταξιδέψεις μαζί του μέσα στις αναμνήσεις του. Όταν γελούσε, γελούσε το είναι σου, όταν δάκρυζε, ή έβγαινε ο θαμμένος πόνος και η θλίψη του, σπάραζε την καρδιά σου. Δεν μπορούσες να καταλάβεις πως αυτός ο άνθρωπος περνούσε από το ένα συναίσθημα στο άλλο…
Ξαφνικά σταμάτησες να τον παρακολουθείς. Προσπαθούσες να τον ακούσεις αλλά σου ήταν αδύνατο. Ένιωσες τον πόθο σου να φουντώνει. Τον ήθελες. Εκείνη την στιγμή. Αλλά όχι απλά να σε γαμήσει και να ικανοποιήσει την σωματική σου καύλα. Ήθελες να σου κάνει έρωτα, με το μυαλό και την ψυχή του μέσα από το κορμί σου. Πώς όμως να του το δείξεις; Πώς να του δώσεις να καταλάβεις τι ακριβώς ζητούσες; Αφού αυτός ο ίδιος είχε κατά κάποιο τρόπο απορρίψει την σωματική επαφή μαζί σου. Έβλεπες τις κινήσεις των χεριών του καθώς σου διηγιόταν τις σχέσεις του και τα ένιωθες πάνω στο κορμί σου. Να σε αγγίζουν, να σε ψάχνουν, να προσπαθούν να χαϊδέψουν την υπόσταση σου πίσω από την σάρκα σου. Άκουγες την φωνή του και τα αφτιά σου άλλαζαν τις λέξεις του. Τις έκαναν λέξεις έρωτα, πόθου και λατρείας.
Τα χείλη του που ανοιγόκλειναν μιλώντας. Σε έκαναν να λιώνεις. Να τα αναζητάει το κορμί σου σε κάθε του εκατοστό. Να τα αναζητάει τα χείλη σου. Και αυτό του το βλέμμα. Σε κεραυνοβολούσε συνέχεια. Είχε γίνει τόσο αλαζονικό, σκοτεινό, γεμάτο λάμψη και πόθο... Πόθο για τις σχέσεις του που πέρασαν... «Όχι!» φώναξες μέσα σου. «Αυτός ο πόθος είναι για μένα! Το νιώθω. Μου το περνάει με τα μυστικά μηνύματα των ματιών του. Δεν εξηγείται αλλιώς αυτή η κατάσταση ευφορίας που νιώθω σε όλο μου το κορμί. Γαμότι μου τον θέλω! Τον θέλω πολύ! Πώς να του το πω όμως; Πώς να του το δείξω ώστε να μην πέσω στην αντίληψη του;». Τινάχτηκες αλαφιασμένη, κάπως επανερχόμενη στην πραγματικότητα από τα λόγια του.
- «Μου φαίνεται ότι σε ζάλισα με τα ταξίδια μου στις αναμνήσεις μου...»
- «Όχι... όχι... είναι πολύ όμορφα αυτά που μου λες. Συνέχισε... μην σταματάς…»
Μέσα σου όμως έλεγες άλλα: «Σταμάτα τα λόγια σου αυτά... μίλα μου για τον έρωτα... γι’ αυτό τον πόθο που φεγγοβολάει μέσα στο βλέμμα σου. Πες μου ότι με θέλεις. Απλά πες το μου να το ακούσω και θα σου δοθώ άνευ όρων και με την ψυχή και με το κορμί μου μαζί!».
Διάβασε τις σκέψεις σου; Η διαίσθηση του; Σύμπτωση; Αποφάσισε να αφήσει το αρσενικό να βγει από μέσα του; Σου είπε ξαφνικά αλλάζοντας την συζήτηση του:
- «Για να καταλάβεις το πόσο ψυχρός είμαι απέναντι σε ένα γυμνό κορμί, ξεντύσου...»
Τα μάτια σου γούρλωσαν. «Λες να...; Ωωω! Επιτέλους!». Αλλά το βλέμμα του είχε πάρει ένα επαγγελματικό ύφος αδιαφορίας. Σίγουρα ήταν το βλέμμα που χρησιμοποιούσε στις περισσότερες πελάτισσες του.
- «Μην ανησυχείς... Δεν πρόκειται να σου ριχτώ. Στο κάνω ήδη... αλλά με άλλον τρόπο...»
- «Ναι, σίγουρα το κάνεις με τον δικό σου τρόπο κάθαρμα. Έχεις καταλάβει ότι σε ποθώ... ότι σε θέλω και παίζεις μαζί μου. Ξεγυμνώνεις την ψυχή μου σιγά - σιγά... Διάβολε! Το απολαμβάνω όμως... σαν τρελή!»
Σηκώθηκες σιγά - σιγά και άρχισες να ξεντύνεσαι. Με την πρώτη σου κίνηση αυτός σου γύρισε την πλάτη λέγοντας:
- «Δεν θέλω να μου κάνεις ερωτικό στριπτίζ... απλά απαλλάξου από τα ρούχα σου. Όταν τελειώσεις πες μου να γυρίσω. Θα με αντιμετωπίσεις γυμνή, χωρίς το αμυντικό παραπέτασμα των υφασμάτων σου…»
Σηκώθηκε χωρίς να σε κοιτάξει και προχώρησε στην βιβλιοθήκη σου περιεργαζόμενος τα βιβλία σου. Κάπως θυμωμένη γιατί ήθελες να τον ‘παίξεις’ με αυτό το στριπτίζ σου τον άφησες επίτηδες να περιμένει αρκετά περισσότερο από όσο σε έπαιρνε για να πετάξεις και το τελευταίο κομμάτι ρούχου από πάνω σου.
- «Έτοιμη. Μπορείς να γυρίσεις…»
Αυτός γύρισε και σε κεραύνωσε με το βλέμμα του. Το είδες εξεταστικό να σε κοιτάζει από την κορυφή μέχρι τα νύχια καθώς στεκόσουν γυμνή όρθια λίγα μέτρα μπροστά του. Το βλέμμα του σε έκανε κάποια στιγμή να νιώσεις αδύναμη... εκτεθειμένη. Συγκρατήθηκες σφίγγοντας με τρόπο τις γροθιές σου για να μην καλύψεις τα γυμνά επίμαχα σημεία του σώματος σου. Αυτός περπάτησε για λίγο γύρω σου εξετάζοντας το κορμί σου μπρος και πίσω. «Τι κάνεις τώρα;», σκέφτηκες νιώθοντας το αίμα σου να βράζει. «Γιατί μου το κάνεις αυτό; Γιατί με ξεντύνεις με το βλέμμα σου ακόμα περισσότερο; Αφού είμαι τελείως γυμνή!». Τινάχτηκες συνερχόμενη από την σκέψη σου γιατί τις δυο τελευταίες λέξεις τις είπες φωναχτά! Αυτός σε κοίταξε και σου είπε:
- «Μα φυσικά είσαι τελείως γυμνή. Δεν βλέπω να φοράς τίποτε... Α! Το ρολόι του χεριού σου... βγάλ’ το κι αυτό.. και τα σκουλαρίκια σου…»
Τον κοίταξες με ένα βλέμμα τίγρη έτοιμο να κατασπαράξει την λεία του γιατί άφησε τον σαρκασμό του να βγει τελείως σε αυτήν του την φράση. Έβγαλες το ρολόι και τα σκουλαρίκια και μετά κάθισες στον καναπέ. Και τότε έκανες κάτι για να τον προκαλέσεις. Μισοξάπλωσες στο ένα του μπράτσο ανεβάζοντας το από μέσα πόδι σου πάνω του. Ήξερες ότι το μουνί σου ήταν σε πλήρη θέα.
- «Δεν χρειάζεται να μου δείχνεις τα... ‘μυστικά’ σου όπλα! Μου τα έχουν δείξει εκατοντάδες γυναίκες μέχρι σήμερα. Έχω μάθει να αποφεύγω τις... σφαίρες τους…»
Κάθισε απέναντι σου ενώ εσύ ανακάθισες με τον εκνευρισμό σου πάνω από το κεφάλι σου. Άναψε ένα τσιγάρο και αφού τράβηξε μερικές τζούρες (σου φάνηκε άραγε, ή πραγματικά ήταν πολύ βαθιά ρουφήγματα σαν να προσπαθούσε να χαλαρώσει τον εαυτό του;) σου είπε:
- «Έχεις καλές αναλογίες και σε σωστή ποσότητα. Για την ηλικία σου... δείχνει πολύ πιο νεανικό το κορμί σου. Αν και κάποια γυμναστική είναι απαραίτητη για κάποια μέρη του…»
Πριν προλάβεις να τον αντικρούσεις σε αποστόμωσε:
- «Δεν κρίνω με βάση εμένα. Με βάση των γυναικείων σωμάτων που έχουν περάσει από τα χέρια μου».
Τον κοίταξες χαρίζοντας του ένα απότομο κοροϊδευτικό χαμόγελο. Σου πρόσφερε ένα τσιγάρο. Το πήρες κι έσκυψες για να ανάψεις από τον αναπτήρα του. Αλλά αντί να ανάψεις αργά - αργά τραβήχτηκες προς τα πίσω. Έπιασε το κόλπο σου γιατί το χέρι του και μετά το κορμί του που ανασηκώθηκε κι ακολούθησε την πορεία σου. Και ξαφνικά έσβησες τον αναπτήρα με την ανάσα σου φέρνοντας το κορμί σου λίγο μπροστά και ανασηκώνοντας το ελαφρά. Η γροθιά του όπως κρατούσε μέσα του τον αναπτήρα ακούμπησε ανάμεσα στο πλούσιο στήθος σου.
Για λίγο έμεινε ακίνητος. Ήξερες ότι αυτή η επαφή του στήθους σου ήταν κάπως διαφορετική από τις ‘επαγγελματικές επαφές’ που είχε. Κοίταξες βαθιά το βλέμμα του. Και ναι! Επιτέλους είδες αυτή την γνώριμη λάμψη. Την λάμψη του αρσενικού του πόθου για σένα. Για δέκατα του δευτερολέπτου... που σου φάνηκαν λεπτά. Την ρούφηξες με το δικό σου και την άπλωσες σε όλο το κορμί σου ενώ μονολογούσες στο μυαλό σου: «Χάιδεψε με! Τώρα! Κάντο και θα σου δοθώ ολότελα! Δεν μπορεί να μην τον νιώθεις… Η σάρκα μου καίει. Η καρδιά μου χτυπά δυνατά. Μέχρι και οι ρώγες μου είναι σκληρές και ορθωμένες για σένα!».
Απογοητευμένη για μια ακόμα φορά ο τύπος αυτός απομακρύνθηκε. αφού σου άναψε το τσιγάρο πρώτα. και κάθισε στην θέση του. Δεν σχολίασε το θέμα. Δεν ήξερες αν το εκτίμησε ή αν έπεσε η δική του εκτίμηση για σένα. Έπρεπε να κάνεις κάτι γρήγορα ή αυτός γιατί έφτανες σε παροξυσμό. Ήδη είχες μουσκέψει τρομερά και οι ρώγες σου ένιωθες να πονάνε και μόνο στο χάδι της ανάσας σου.
Κεφάλαιο ένατο
Δεν μπορούσες να συγκεντρωθείς πια σε ότι σου έλεγε. Η κάθε του λέξη, η κάθε του κίνηση, το κάθε του βλέμμα, το είναι σου το μετέφραζε σε ερωτικό κάλεσμα. «Μήπως; Μήπως το έκανε σκόπιμα; Μήπως αυτή η συνήθεια να βλέπει ένα γυμνό γυναικείο κορμί τον έκανε να παίζει την γυναίκα όπως αυτός ήθελε; Δεν πάει στο διάολο. Ας κάνει ότι θέλει!», σκέφτηκες. «Δεν θα τον αφήσω να φύγει αν δεν με βάλει κάτω και μου δώσει αυτό που γουστάρω!».
Ξαφνικά το βλέμμα σου σκοτείνιασε. Άκουσες το κλασικό χτύπημα του αλάρμ στο κινητό του. «Όχι γαμότι μου…», κλαψούρισες μέσα σου ενώ ένιωσες την καρδιά σου να γίνεται κομμάτια. Ένα κρύο συναίσθημα γέμισε το είναι σου. Τον είδες να κοιτάει το κινητό του σκυθρωπός, να σηκώνεται παίρνοντας τα κλειδιά και τα τσιγάρα του από το τραπεζάκι και να σου ζητάει συγγνώμη λέγοντας σου το κλασσικό:
- «Συγγνώμη, πρέπει να φύγω! Έχω ένα ραντεβού. Μην σηκώνεσαι... μιας και είσαι γυμνή! Θα κλείσω την πόρτα πίσω μου βγαίνοντας…»
Προτού κινηθεί στην είσοδο έσκυψε και σου ψιθύρισε στο αφτί φιλώντας για πρώτη φορά το μάγουλο σου:
- «Τελικά είσαι πολύ όμορφη και σαν θηλυκό, αλλά και σαν γυναίκα και άνθρωπος…!»
Ανασηκώθηκε και τράβηξε προς την πόρτα με αργά βήματα. «Όχι!», κάτι ξεφώνισε μέσα σου. «Δεν θα μου την γλιτώσεις έτσι εύκολα καριόλη! Αν δεν θέλεις εσύ να με πηδήξεις τότε θα στο κάνω εγώ. Θα σε βιάσω!». Τινάχτηκες σαν αίλουρος και την στιγμή που ακουμπούσε το χέρι του στο πόμολο της πόρτας, έσκυψες μπροστά του και με εκπληκτική ταχύτητα κλείδωσες την πόρτα και τράβηξες το κλειδί. Απομακρύνθηκες πισωπατώντας γρήγορα κάτω από το έκπληκτο βλέμμα του.
- «Τι κάνεις εκεί; Δεν έχω ώρα για παιχνίδια. Θα αργήσω στο ραντεβού μου!»
- «Δεν με νοιάζει. Αν μπορείς, πάρε το κλειδί μόνος σου!»
- «Δεν έχω όρεξη για παιχνίδια. Άνοιξε μου να φύγω!»
Η φωνή του ακούστηκε αγριεμένη, αλλά το βλέμμα του.. σε έλιωσε.
- «Αν είναι να φύγεις θα γίνεις εχθρός μου. Αν είναι να κάτσεις θα γίνεις ο σύντροφος μου! Μα αν φύγεις και γίνεις εχθρός μου τότε νίκησε με και πάρε μου το κλειδί!»
Σε πλησίασε αγριεμένος και άπλωσε το χέρι του για να φυλακίσει το δικό σου. Με ένα τίναγμα του χεριού σου, καθώς τα κρατούσες σχετικά ανασηκωμένα, το πέρασες στο άλλο σου χέρι. Είχες το αβαντάζ ότι ήσουν γυμνή. Δεν τον έβλεπες να θέλει να σε ακουμπήσει... αν και το επιθυμούσες σαν τρελή από την καύλα σου! Στριφογυρίζατε γύρω - γύρω στην μέση του σαλονιού όταν ξαφνικά σε τράβηξε πάνω του με το ένα του χέρι σφίγγοντας σε στην αγκαλιά του.
- «Μην με αναγκάσεις να σε πονέσω. Μου είναι πανεύκολο να το κάνω. Απλά δώσε μου το κλειδί να φύγω. Σταμάτα τα παιδιαρίσματα μωρό μου!»
Για πρώτη φορά άκουσες την φωνή του τόσο αλλαγμένη. Βραχνή γεμάτη πάθος. Που σου έδινε να καταλάβεις ότι άλλο εννοούσε πίσω από τις φράσεις του. Κατάλαβες αμέσως. Ήθελε απλά να του εξαντλήσεις τις πιθανές εναλλακτικές λύσεις. Και το έκανες με έναν τρόπο τόσο όμορφο και τόσο έξυπνο...
- «Ουπς! Μου γλίστρησε... πάει....», είπες ενώ στην πραγματικότητα τίναξες το χέρι σου πετώντας το κλειδί έξω από το μπαλκόνι. «Και το μόνο αντικλείδι που έχω είναι κάτω στην μηχανή μου...»
- «Είσαι...»
Τον έκοψες εσύ τώρα:
- «Ναι είμαι!» Είμαι ότι σκέφτεσαι ίσως και πολύ περισσότερα. Πρόσεξε τι θα ξεστομίσεις γιατί κατά πάσα πιθανότητα μπορεί να τα εκλάβω σαν κολακείες ή ακόμα και σαν κομπλιμέντα…»
Δεν πρόλαβες να πεις τίποτε άλλο. Τα χείλη του κόλλησαν λαίμαργα πάνω στα δικά σου. Σε πόνεσαν καθώς σε ρουφούσαν. Σε καύλωσαν καθώς σε φιλούσαν!
- «Κάνε με ότι θέλεις! Αγόρι μου άντρα μου. Μόνο μην σταματήσεις τώρα… Ποτέ μην σταματήσεις! Ακούς; Ποτέέέέ!!!»
- «Δεν... Εγώ σε... Από την στιγμή...»
Τα αγχωμένα λόγια του τίναξαν τον πρώτο σου οργασμό στα ύψη. Ήσουν σίγουρη τώρα. Αυτός ο άνδρας σε πόθησε πίσω από το κορμί σου. Βαθιά μέσα στο είναι σου. Αυτός ο άντρας σε... Τα λόγια του και τα φιλιά του σε κάνανε να σταματήσεις να σκέφτεσαι.
- «Αγάπη μου! Έρωτα μου!»
Τέλος
(Copyright protected OW ref: 66225)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.