Η ιστορία:
Είμαι τόσο καυλωμένος σήμερα. Φαντάζομαι την στιγμή που μιλούσαμε κι εσύ έπαιζες το μουνάκι σου. Αλλά κάπως αλλιώς. Έχω (λέει) μαγικές ικανότητες και μπορώ να γίνομαι αόρατος. Αυτό που σκέφτομαι έχω την ικανότητα να το διαβάζεις εσύ στην οθόνη σου. Όμως δεν είμαι πια στον υπολογιστή μου, είμαι εκεί. Στέκομαι από πίσω σου παρατηρώντας της αντιδράσεις σου διαβάζοντας αυτά που σου γράφω.
Φοράς μια φούστα κι ένα στενό μπλουζάκι. Έχεις κλειδώσει την πόρτα κι έχεις κάτσει αναπαυτικά στην καρέκλα σου ακουμπώντας πίσω, ενώ έχεις το ένα χέρι στο πληκτρολόγιο και το άλλο ανάμεσα στους μηρούς σου που είναι λίγο ιδρωμένοι. Περιμένεις να δεις αυτά που γράφω με μια γλυκιά αίσθηση ερεθισμού που αυξάνεται όσο ο διάλογος προχωράει. Ένα λίγο πονηρό χαμόγελο ζωγραφίζεται στο πρόσωπο σου.
Η σιγουριά ότι είσαι ολομόναχη σ’ αρέσει. Κάποιες γκριμάτσες ζωγραφίζονται στο πρόσωπο σου ανάλογα με αυτά που σου γράφω. Όμως… είμαι εκεί, πίσω σου. Δεν με βλέπεις. Προχωρώντας ο διάλογος αρχίζεις να ερεθίζεσαι όλο και περισσότερο. Το χέρι σου ανεβαίνει ψηλότερα. Ακουμπάει στο βρακάκι σου. Νιώθεις πόσο υγρή είσαι ήδη. Ασυναίσθητα το φέρνεις στην μύτη σου. Σαν να θες να απολαύσεις κι εσύ την μυρωδιά σου.
Νιώθω ότι δεν μπορώ να αντέξω άλλο τον πειρασμό. Φέρνω το πρόσωπο μου στα μαλλιά σου. Μια βαθιά ανάσα τραβάει την μυρωδιά τον μαλλιών σου οδηγώντας βαθιά στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Νιώθεις κάτι περίεργο στην ατμόσφαιρα γύρω σου αλλά δεν μπορείς να το εξηγήσεις.
- «Θα ‘θελες να ήμουν εκεί;», σου γράφω.
- «Πολύ!», μου απαντάς, γυρνώντας το κεφάλι σου δεξιά και αριστερά σαν να ψάχνεις κάτι.
- «Θέλεις να χωθώ κάτω πω το γραφείο σου;»
- «Μμμμμ… ναι πολύ! Και να με ρουφήξεις…»
Φεύγω από πίσω σου και έρχομαι από την μπροστινή πλευρά του γραφείου σου. Κάθομαι λίγο και σε κοιτάζω. Έχεις ξαναχαλαρώσει ενώ το χέρι σου είναι τώρα μέσα από το βρακάκι σου και τα πόδια σου τεντωμένα και ορθάνοιχτα. Κατά διαστήματα τα κλείνεις σφίγγοντας με δύναμη το χέρι σου ανάμεσα τους.
Σκύβω και χώνομαι κάτω από το γραφείο σου. Τα πόδια σου είναι ανοιχτά και μπορώ να διακρίνω το χέρι σου που διαγράφεται μέσα από το βρακάκι σου ενώ χαϊδεύει την κλειτορίδα σου και κατά διαστήματα γλιστράει βαθιά μέσα σου. Φέρνω το πρόσωπο μου κοντά στο ύφασμα που έχει μουσκέψει από τα παιχνίδια τον δαχτύλων σου. Η μυρωδιά τον υγρών σου με τρελαίνει.
Μια βαθιά ανάσα μου για να τραβήξω όλη αυτήν την ηδονή σε ακουμπάει στο εσωτερικό τον μηρών σου. Τινάζεσαι σαν να σε χτύπησε ρεύμα και ανακάθεσαι στην καρέκλα σου. Έχεις πραγματικά τρομάξει. Σκύβεις κάτω από το γραφείο αλλά... τίποτα. Σου γράφω:
- «Μη φοβάσαι…»
- «Μα τι γίνεται εδώ;», απαντάς.
…ενώ τα δάχτυλα σου μπερδεύουν τα γράμματα στο πληκτρολόγιο σου από το περίεργο συναίσθημα.
- «Μη φοβάσαι. Θα σε κάνω να χύσεις…»
- «Μα πού είσαι;»
Είσαι πολύ ερεθισμένη αλλά πάνω από όλα τρομαγμένη.
- «Σσσς…. Μπορείς μόνο να με νιώσεις όχι να με δεις».
- «Πού είσαι;»
- «Το πρόσωπο μου αυτή την στιγμή είναι λίγα εκατοστά από το μουνάκι σου μωρό μου…»
Η καρδιά σου πάει να σπάσει. Δεν ξέρεις τι να κάνεις. Ο συνδυασμός τρόμου και καύλας σε ζαλίζουν.
- «Χαλάρωσε... Απλά νιώσε με. Μην ψάχνεις να με δεις, σου γράφω».
Ακουμπάς την πλάτη σου πίσω. Όχι χαλαρά όσο πριν, σαν να είσαι έτοιμη να πεταχτείς πάνω από στιγμή σε στιγμή. Ένα απαλό χάδι του χεριού μου στους μηρούς σου σε κάνει να κλείσεις τα πόδια σου τρομάζοντας. Μα… δεν κλείνουν εντελώς. Κάτι… κάποιος είναι ανάμεσα τους. Φέρνεις το χέρι σου να ακουμπήσεις αυτό/αυτόν που είναι τόσο κοντά μα και τόσο μακριά σου.
Η πρώτη επαφή είναι στα μαλλιά μου, στο λαιμό μου… Σαν τους τυφλούς που προσπαθούν να καταλάβουν τον άλλο από το περίγραμμα του προσώπου. Ψαχουλεύεις το πρόσωπο μου χωρίς να μπορείς να το δεις. Φέρνεις της άκρες τον δαχτύλων σου στα χείλια μου. Ανοίγω το στόμα μου και ακουμπάς με τα δάχτυλα σου την γλώσσα μου. Ασυναίσθητα τραβάς το χέρι σου αλλά το πιάνω με το χέρι μου και κρατώντας το ακίνητο αρχίζω να πιπιλάω τα δάχτυλα σου ένα - ένα.
Η αίσθηση της απαλής γλώσσας που γλείφει απαλά - απαλά τα δάχτυλα σου, αρχίζει να σε εξοικειώνει με την αίσθηση της αφής η οποία αυτή την στιγμή είναι η μοναδική επικοινωνία μαζί μου.
Ξανά - ακουμπάς πάλι πίσω. Πιο χαλαρά αυτή την φορά. Σκέψεις όπως τώρα… τι; Τρέχουν μέσα στο κεφαλάκι σου. Ξαναφέρνω το πρόσωπο μου ανάμεσα στα πόδια σου. Με μια κίνηση του χεριού μου κάνω στο πλάι το λεπτό ύφασμα που με χωρίζει από την υγρή σου πύλη. Μμμμμμ… η μυρωδιά της ημέρας που πέρασε ανακατεμένη με τους χυμούς σου με τρελαίνει.
Ακουμπάω τα χείλια μου στα μουνόχειλα σου. Τραβάς την λεκάνη σου προς τα πίσω λίγο και την ξανασπρώχνεις μπροστά. Κύματα καύλας κάνουν τα πόδια σου να τεντωθούν σαν να προσπαθείς να ακουμπήσεις με αυτά κάτι που είναι μακριά σου.
Βρίσκω την κλειτορίδα σου που είναι κατακόκκινη και καυλωμένη. Την ρουφάω στο στόμα μου, ενώ νιώθω τα γόνατα σου να τρέμουν στους ώμους μου στο άγγιγμα μου στο πιο ευαίσθητο (τουλάχιστον αυτή την στιγμή) σημείο του κορμιού σου.
Χωρίς να αφήσω στιγμή την κλειτορίδα σου γλιστράω ένα δάχτυλο στο μουνάκι σου. Νιώθοντας το κλείνεις τα πόδια σου σαν να προσπαθείς να το τραβήξεις βαθιά μέσα σου. Ένα βραχνό: «Μμμμμμ…» γλιστράει από τα χείλη σου. Τα μάτια σου είναι κλειστά. Το κεφάλι σου είναι πια γερμένο πίσω.
Δυο δάχτυλα… το στομαχάκι σου σφίγγεται. Θέλεις να ουρλιάξεις. Να λυτρωθείς. Τρία δάχτυλα. Και η αίσθηση του μουνιού σου που σιγά - σιγά γεμίζει από κάτι σκληρό ενώ ταυτόχρονα κάτι απαλό τρίβεται πάνω στην κλειτορίδα σου σε κάνει να θες να φωνάξεις δυνατά.
Με δυσκολία ανασηκώνεις το κεφάλι σου κι ανοίγεις τα μάτια σου. Το βλέμμα σου καρφώνεται στο κενό που υπάρχει ανάμεσα στα πόδια σου. Κενό για την όραση σου. Όμως η αφή σου νιώθει αυτό το κενό να την τρελαίνει. Τα δάχτυλα μου σε γαμάνε δυνατά και γρήγορα. Τα υγρά σου πλατσουρίζουν στο πρόσωπο μου. Τα ρουφάω αχόρταγα. Κάθε φορά καρφώνω το χέρι μου όλο και με πιο πολύ δύναμη μέσα σου.
Το νιώθεις… έρχεται. Ένα τελευταίο δυνατό κύμα κατεβαίνει από τον σβέρκο σου μέσα από την σπονδυλική σου στήλη και καταλήγοντας ανάμεσα στα πόδια σου κάνει το πόδια σου να ανοίξουν εντελώς. Και ένα κύμα υγρών να τρέξει από το μουνάκι σου κατευθείαν στην γλώσσα μου όπου αδηφάγα το περιμένει.
Χύνεις… χύνεις. Το κορμί σου συσπάται ολόκληρο. Η ανάσα σου βγαίνει δύσκολα. Είμαι τόσο καυλωμένος. Σηκώνομαι δίπλα σου. Πιάνω τον πούτσο μου με το χέρι μου και σε λίγα δευτερόλεπτα νιώθω τα χύσια μου να είναι έτοιμα να πεταχτούν με δύναμη.
Μέσα στην χαλάρωση μετά τον οργασμό δεν έχεις καταλάβει που βρίσκομαι στον χώρο γύρω σου. Πιάνω το χέρι σου και φέρνω την παλάμη σου ακριβώς μπροστά στον πούτσο μου. Χύνω δυνατά και τα χύσια μου πετάγονται μέσα στην παλάμη σου. Αυτό είναι κάτι πια που μπορείς και να το δεις. Είσαι αποσβολωμένη. Σε έχω αφήσει αλλά δεν κινείσαι καθόλου. Έχεις καρφώσει το βλέμμα σου στο λευκό υγρό που γλιστράει μέσα στην παλάμη σου προς τον καρπό σου.
Ένας θόρυβος μέσα από τον υπολογιστή σαν να σε ξυπνάει από έναν βαθύ ύπνο. Είναι ειδοποίηση με δόνηση από μένα. Είμαι στο γραφείο. Πώς νιώθεις; Αποσβολωμένη κοιτάς μία την οθόνη και μία την παλάμη σου. Κοιτάς τα υγρά μου. Μοναδική απόδειξη αυτού που μόλις ένιωσες.
Θες να απαντήσεις. Αλλά τι; Πώς ένιωσες; Αν δεν είχες αυτό στην παλάμη σου θα νόμιζες ότι ήταν όνειρο. Χμμμμ…. Περίεργα παιχνίδια που μας παίζουν μερικές φορές οι αισθήσεις.
(Copyright protected OW ref: 15224)
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.