Προηγούμενο μέρος: Συναισθήματα: #3 Πένθος
Αυτή τη φορά την ιστορία μας τη διηγείται εκείνη.
6:30 π.μ.
Μόλις έχω αποχαιρετήσει τον άντρα μου που πάει σε συνέδριο για τρεις μέρες. Δεν έχουμε κοιμηθεί καθόλου μιας και εκμεταλλευτήκαμε τη νύχτα για να αναπληρώσουμε το sex των ημερών που θα λείπω. Η νύχτα ήταν πραγματικά μια νύχτα ακολασίας αλλά αντί να νιώθω κουρασμένη είναι σαν κάθε οργασμός που ένιωσα να μου έδωσε νέα δυναμη…
7:35 π.μ.
Κάθομαι στη βεράντα πίνοντας ένα δυνατό καφέ και χαζεύω τον σκύλο μας που παίζει με τα Αστέρ που μου έφερες. Είμαι ακόμα ερεθισμένη και ο ήλιος που μου χτυπάει σιγά-σιγά το πρόσωπο μου φτιάχνει ακόμα περισσότερο την διάθεση. Νιώθω τις ρώγες μου ακόμα πετρωμένες κι ένα σκίρτημα ανάμεσα στα πόδια μου.
Πάω στο δωμάτιο μου και ανοίγω το συρτάρι με τους δονητές και όλα τα υπόλοιπα "σύνεργα". Αλλάζω γνώμη. Σήμερα έχω όρεξη για σκανταλιές. Μάντεψε ποιος θα την πληρώσει!
Σου στέλνω μήνυμα να μάθω την βάρδια σου. Είμαι σίγουρη ότι θα απαντήσεις αμέσως αφού έχουμε μια εβδομάδα να βρεθούμε. Και δεν κάνω λάθος. Μου απαντάς "Πρωινός" και σκέφτομαι ότι όλο το σύμπαν συνωμοτεί εναντίον σου χαμογελώντας μεφιστοφελικά.
Πριν προλάβω να απαντήσω μου στέλνεις ένα "Γιατί ρωτάς καύλα μου;" και σου απαντάω "Σε περιμένω σπίτι μας μόλις σχολάσεις".
Απαντάς "Έγινε αστέρι μου! Ελπίζω να έχεις μεγάλη όρεξη για παιχνιδάκια σήμερα…"
"Δε φαντάζεσαι πόσο κακομοίρη μου..." σκέφτομαι και μπαίνω να κάνω ένα ντους.
8:15 π.μ.
Το κρύο νερό πάντα με αναζωογονεί και τώρα είμαι πανέτοιμη για δράση! Μαζεύω τα μαλλιά μου σε μια ψηλή σφιχτή αλογοουρά που ξέρω ότι σε φτιάχνει. Διαλέγω ένα σετ δαντελένια εσώρουχα σε βαθύ κόκκινο κι ένα μαύρο αμάνικο, εφαρμοστό φόρεμα με ζιβάγκο που φτάνει μέχρι λίγο πιο κάτω από τα γόνατα μου. Κάλτσες δε χρειάζονται. Δε βάφομαι, απλά τονίζω τα μάτια μου με λίγο μαύρο μολύβι και μάσκαρα. Γι’ αυτά που έχω στο μυαλό μου το μακιγιάζ όχι μόνο δεν χρειάζεται αλλά αντίθετα μπορεί να προκαλέσει και προβλήματα. Ολοκληρώνω με τις μαύρες δερμάτινες, δωδεκάποντες γόβες μου και το άρωμα μου. Παίρνω σακάκι και τσάντα, χαϊδεύω το σκύλο και κλείνω την πόρτα πίσω μου.
9:20 π.μ.
Κατεβαίνω από το ταξί, βεβαιώνομαι ότι ο άντρας μου έφτασε καλά και βάζω το κινητό στο αθόρυβο. Λέω στην είσοδο ότι πάω στο πρωτόκολλο και μπαίνω στο κτίριο.
Φτάνω έξω από το γραφείο σου κι ευτυχώς δεν υπάρχει κανείς τριγύρω. Ελπίζω μόνο να μην λείπεις κι εσύ! Βγάζω το σακάκι μου γιατί θέλω να φαίνεται το σώμα μου (τσάμπα τα φοράμε τα εφαρμοστά;), δαγκώνω τα χείλη μου για να κοκκινίσουν περισσότερο και χτυπάω την πόρτα. Ακούω ένα τσαντισμένο "Ποιος;" κι επιβεβαιώνω ότι το σύμπαν είναι με το μέρος μου σήμερα! Μπαίνω χωρίς να απαντήσω, κλείνω την πόρτα πίσω μου και πετάω ναζιάρικα ένα "ενοχλώ πολύ;".
Το σαγόνι σου κοντεύει να ακουμπήσει το γραφείο και με πολύ κόπο αρθρώνεις ένα "Εσύ; Τι κάνεις εσύ εδώ;".
"Πρωινή παράδοση!" λέω τραβώντας στιγμιαία την τιράντα από το σουτιέν μου έξω από το φόρεμα, ίσα-ίσα για να σιγουρευτώ ότι μπήκες στο νόημα.
Σηκώνεσαι κι έρχεσαι κοντά μου. Σε βλέπω με τη στολή και για ακόμα μία φορά επιβεβαιώνω πόσο πολύ με ερεθίζουν οι ένστολοι. "Δουλεύω εδώ" μου λες αυστηρά αλλά σε βλέπω ότι με κόβεις από πάνω έως κάτω. "Το ξέρω! Μα γι’ αυτό ήρθα!" απαντάω. "Αλλά αφού ενοχλώ να φύγω…” λέω τάχα μου θιγμένη, κάνοντας να γυρίσω προς την πόρτα αλλά όχι με ιδιαίτερη βιασύνη.
"Κυρία μου… δεν είμαστε καφετέρια εδώ να πηγαινοέρχεστε! Αφού ήρθατε πρέπει να ολοκληρώσετε το σκοπό της επισκέψεως σας" λες και με τραβάς επάνω σου.
Μυρίζω την κολόνια σου, αγγίζω τη στολή σου και νιώθω το κιλοτάκι μου να μουσκεύει. Με κολλάς επάνω σου και με το δεξί σου χέρι έχεις αρχίσει ήδη να χαϊδεύεις την κωλάρα μου. Δαγκώνεις απαλά το αυτί μου και με ρωτάς "Σε είδε κανείς;".
"Στον όροφο σου κανένας" απαντάω και φιλάω το λαιμό σου κατεβάζοντας ταυτόχρονα το χέρι μου προς τα κάτω…
κι εκείνη ακριβώς την στιγμή χτυπάει η πόρτα! "Μισό λεπτό" φωνάζεις βρίζοντας ενώ εγώ αντίθετα, καλύτερο δεν έχω!
"Κάτσε στο γραφείο σου" λέω, αρπάζω σακάκι και τσάντα και σ’ ακολουθώ, μόνο που εγώ μπαίνω κάτω από το γραφείο. Από τις πορνοφωτογραφίες που μου έχεις στείλει παλιότερα έχω προσέξει ότι η ποδιά του φτάνει μέχρι κάτω και κυριολεκτικά καραδοκούσα γι’ αυτή την στιγμή.
Κάθεσαι στην καρέκλα σου, λες "εμπρός" κι εγώ βολεύομαι στη θεσούλα μου. Απ’ ότι καταλαβαίνω χρειάζονται κάποιες υπογραφές και ξέρω ότι δεν υπογράφεις τίποτα πριν το διαβάσεις. Τους λες ότι θα τα δεις αργότερα αλλά σου απαντούν ότι είναι βιαστικά. Δεν ξέρω τι ακριβώς γίνεται γιατί δεν τα ξεχωρίζω όλα, αλλά δε με νοιάζει κιόλας για να είμαι ειλικρινής. Έχω ήδη κατεβάσει το φερμουάρ σου και με λίγο κόπο ομολογουμένως (ανάθεμα τα μποξεράκια σου) έχω βγάλει έξω το καυλί σου που τώρα με κοιτάει υψωμένο περήφανα.
Μου αρέσει πολύ το πόσο γρήγορα παίρνεις φωτιά! Λες ότι το παθαίνεις μόνο μαζί μου αλλά μεταξύ μας δεν το πιστεύω.
Έχω καταφέρει επιτέλους να απελευθερώσω και τα αρχίδια σου και αρχίζω να σε γλείφω απαλά. Δεν τον έχω πάρει ακόμα στο στόμα μου, απλά παίζω μαζί του. Πιέζω με τα χείλη μου τη βάλανο σου και γαργαλάω με τη γλώσσα μου την τρυπούλα σου. Χαϊδεύω τα αρχίδια σου και σε γλείφω από κάτω μέχρι πάνω.
Απ’ ό,τι καταλαβαίνω αυτός που σου έφερε τα έγγραφα κάθεται στον καναπέ απέναντι και περιμένει να τα υπογράψεις. Ένα post-it πέφτει κάτω και διαβάζω "Έτσι καύλα μου, φίλα τον απαλά και κράτα τον πετρωμένο για να σου σκίσει την κωλάρα".
"Νομίζεις" λέω από μέσα μου αλλά δεν είναι η ώρα ακόμα να κάνω την κίνηση μου. Ενώ ο υφιστάμενος σου κάτι σου λέει καταλαβαίνω ότι μπαίνει κι άλλος κόσμος στο γραφείο. Πολύς κόσμος αν κρίνω από τις φωνές. Και τότε απότομα παίρνω όλο το καυλί σου στο στόμα μου. Τα χείλη μου σφίγγουν την βάση του και το πουτσοκέφαλο σου προσπερνάει την σταφυλή μου. Μετά από τόσες πίπες που σου έχω πάρει μπορώ να το κάνω εύκολα αυτό χωρίς προετοιμασία παρά το μέγεθος σου. Και μολονότι είναι κόλπο που σου το κάνω συχνά ποτέ δεν παλιώνει. Η μικρή κραυγούλα που έβγαλες και το τίναγμα σου που με έκανε να χτυπήσω το κεφάλι μου στο γραφείο το επιβεβαιώνει!
Ακούω τις φωνές γύρω μου και καυλώνω περισσότερο. Δε φοβάμαι μην κάνεις καμιά βλακεία γιατί ξέρω καλά ότι δε θέλεις να με μοιράζεσαι. Η ασφάλεια αυτή που με κάνεις να νιώθω με κάνει να αφήνομαι ελεύθερη και να απολαμβάνω την καύλα που μου προσφέρει η πούτσα σου στο μέγιστο. Τώρα το στρινγκ μου έχει αρχίσει να με ενοχλεί αφού νιώθω την κλειτορίδα μου να φουσκώνει επικίνδυνα. Τα χέρια μου όμως είναι απασχολημένα κρατώντας τα χερούλια της καρέκλας ώστε να είναι σταθερή και το στόμα μου να χειρίζεται τον πούτσο σου καλύτερα.
Κόσμος μπαίνει και βγαίνει κι εγώ σου κάνω κάτι ρουφήγματα τρελά. Τέτοια πωρωμένη πίπα ούτε εγώ έχω κάνει ποτέ αλλά ούτε κι εσένα σου έχουν πάρει, είμαι σίγουρη! Εσύ κουνιέσαι στην καρέκλα σου λες και σου έχουν βάλει καρφιά κι εγώ δεν αφήνω το καυλί να φύγει από το στόμα μου. Το μουνί μου έχει αρχίσει να έχει σπασμούς και μιας και δε μπορώ να το ανακουφίσω όλη η καύλα βγαίνει στο τσιμπούκι μου.
Το κεφάλι μου ανεβοκατεβαίνει με λύσσα και κάθε φορά που η γλώσσα μου φτάνει στ’ αρχίδια σου τα γλείφω με μανία. Τα χείλη μου πιπιλάνε το καυλί σου και η γλώσσα μου τυραννάει την βάλανο σου. Το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος από την καύλα, έχω ανατριχιάσει ολόκληρη κι ακόμα και την κωλοτρυπίδα μου τη νιώθω να ανοιγοκλείνει.
Σ’ ακούω να κατεβάζεις θεούς και δαίμονες, να βρίζεις σαν τρελός και είμαι σίγουρη ότι έχεις κατακοκκινίσει. Ακούω έναν-δυό να τραυλίζουν και καταλαβαίνω ότι πρέπει να έχουν κατατρομάξει έτσι όπως φωνάζεις! Σκορπάς διαταγές από ‘δω κι από κει και τους πετάς όλους έξω κακήν κακώς. Μόλις κλείνει η πόρτα, σηκώνεσαι, κλείνεις τα στόρια και κλειδώνεις την πόρτα.
Στο μεταξύ εγώ έχω βγει από την κρυψώνα μου και σε πλησιάζω. Τα μάτια σου γυαλίζουν και με βραχνή φωνή κι ένα πονηρό χαμόγελο μου λες "είσαι μεγάλη πουτάνα τελικά" και με κολλάς πάνω σου. "Είμαι…" απαντάω με ένα πονηρό χαμόγελο και ακόμα πιο πονηρό βλέμμα την ώρα που εσύ μου ανεβάζεις το φόρεμα μέχρι πάνω από το στήθος μου.
Πιάνεις τον πούτσο σου και μου λες "κοίτα πως μου τον έκανες" δείχνοντας μου μια μεγαλοπρεπή μελανιά κάτω από το πουτσοκέφαλο.
Με γυρίζεις ώστε να είμαι πλάτη σε σένα και κατεβάζεις το κιλοτάκι μου. Σκύβω και βλέπω το στρινγκ μου στους αστραγάλους μου και τα στήθια μου να ξεχύνονται από το σουτιέν. Αυτή η εικόνα με ερεθίζει ακόμα περισσότερο. Με το ύψος που μου δίνουν οι γόβες ο κώλος μου είναι σε σημείο βολής κι εσύ με καρφώνεις με τόση δύναμη, όσο ποτέ άλλοτε.
"Αυτό καργιόλα είναι για τις ξαφνικές λαρυγγιές όταν τσιμπουκώνεσαι"
Πόνεσα αλλά η καύλα μου ήταν τόσο μεγάλη που γρήγορα ο πόνος εξαφανίστηκε. Δε στηρίζομαι πουθενά οπότε απλώνω το αριστερό μου χέρι να ακουμπήσω στο πάτωμα για να μην πέσω. Μετά τη δεύτερη ψωλιά ακούω ένα βραχνό και σιγανό "χύνω… αδειάζω... παρ' τα…" και την ίδια στιγμή οι καταρράκτες του μουνιού μου έχουν ανοίξει επίσης και χύνω κι εγώ.
Μου δίνεις ένα σκαμπίλι στο αριστερό κωλομάγουλο και συνεχίζεις να με ξεκωλιάζεις με τόση ορμή που είναι σαν να μην έχεις χύσει καν. Δε μπορείς να φωνάξεις και όλη τη μανία και την λύσσα σου τη βγάζεις στο ξέσκισμα του κώλου μου. Μου δίνεις σκαμπίλια συνέχεια, τραβάς την κοτσίδα μου και με καρφώνεις λες και θες να με ξετρυπήσεις. Με το ελεύθερο χέρι μου όσο μπορώ πιάνω τα αρχίδια σου και τα μαλάζω.
Καμιά γυναίκα δεν έχει ξεκωλιαστεί με τόση δύναμη όσο εγώ αυτή τη στιγμή. Και καμιά γυναίκα δεν έχει νιώσει τόση καύλα και τόσους οργασμούς όσο εγώ αυτή τη στιγμή!
Χύνω ασταμάτητα και τα χύσια μου έχουν φτάσει μέχρι τις γάμπες μου, στάζουν στο πάτωμα, θέλω να ουρλιάξω και ξέρω ότι δεν μπορώ. Οι ρώγες μου έχουν πεταχτεί και μοιάζουν με λεπίδες, ο πούτσος σου μπαινοβγαίνει στην κωλοτρυπίδα μου με απίστευτη ταχύτητα. Δε με γαμάς απλά, με εκδικείσαι για όσα σου έκανα πριν. Με χύνεις μουγκρίζοντας και σπρώχνοντας με κολλάς στον τοίχο.
Με γυρίζεις και η γλώσσα σου επιτίθεται στο στόμα μου. Φτάνει στον ουρανίσκο μου και μου κόβεις την ανάσα. Με τα χέρια μου σπρώχνω λίγο το κεφάλι σου να ανασάνω και τα γλωσσόφιλα ξαναρχίζουν. Οι γλώσσες μας έχουν αρχίσει τον πιο ξέφρενο χορό, τα χέρια σου βασανίζουν τα βυζιά μου κι εγώ βγάζω το δεξί μου πόδι από το στρινγκ μου.
Το σηκώνω ψηλά και τυλίγω το άλλο μου πόδι στο δικό σου.
Πιάνεις την πούτσα σου και προσπαθείς να καρφώσεις την μουνάρα μου. Τα μουνόχειλα μου όμως έχουν πρηστεί τόσο πολύ που δε μπορείς. Παίρνεις φόρα και ξαναπροσπαθείς. Με την τρίτη τα καταφέρνεις. Πονάμε και οι δύο λες και είμαι παρθένα αλλά κανένας από τους δυο μας δε νοιάζεται. Μου κλείνεις το στόμα με το χέρι σου γιατί καταλαβαίνεις ότι είμαι έτοιμη να αρχίσω να ουρλιάζω από καύλα.
Τώρα με ξεμουνιάζεις τόσο δυνατά και βίαια όσο με ξεκώλιαζες πριν. Όπως και πριν, χύνω χωρίς σταματημό. Το καυλί σου φτάνει στη μήτρα μου και τα αρχίδια σου χτυπάνε την κωλοτρυπίδα μου. Το χέρι σου έχει εγκλωβίσει τη ρώγα μου κι εγώ δαγκώνω την παλάμη σου που μου κλείνει το στόμα.
Η πόρτα χτυπάει, ουρλιάζεις "έφυγες" και με μια γερή ψωλιά με χύνεις ακόμα μία φορά. Βαριανασαίνοντας και οι δύο με παίρνεις αγκαλιά και με βάζεις να κάτσω στο γραφείο. Με έχεις αγκαλιά κι ακουμπάς το κεφάλι σου στον ώμο μου. Γέρνω κι εγώ το δικό μου προσπαθώντας να ηρεμήσω.
Περνάνε πέντε λεπτά και αποτραβιέσαι λέγοντας μου… "επαναλαμβάνω… είσαι μεγάλη καργιόλα".
Χαμογελάω και κατεβαίνω από το γραφείο. Χαλάμε σχεδόν ένα πακέτο μωρομάντηλα για να καθαριστούμε, κουμπώνεσαι κι εγώ συμμαζεύω τα ρούχα μου. Κοιτάς το πάτωμα και τον τοίχο και μου λες "τα κάναμε κυριολεκτικά μουνί εδώ μέσα".
Ανάβω ένα τσιγάρο ενώ εσύ ανοίγεις το παράθυρο να μπει καθαρός αέρας. Σηκώνεις την τσάντα μου και το σακάκι μου και με βοηθάς να το φορέσω. Με παίρνεις αγκαλιά και χαϊδεύεις το μάγουλο μου. "Πως θα καταφέρω να απαλλαγώ από σένα;" μου λες και μου δίνεις ένα πεταχτό φιλί στα χείλη. "Απλά… δε θα τα καταφέρεις" απαντώ και δαγκώνω απαλά το κάτω χείλος σου ενώ φεύγω απ’ την αγκαλιά σου.
Με πιάνεις από το χέρι, ξεκλειδώνεις την πόρτα, και βγάζεις το κεφάλι σου να δεις αν είναι κανείς έξω. Ο γραφιάς σου κάθεται στο γραφείο σου και τινάζεται μόλις του μιλάς. Τον στέλνεις να πάει να βρει μια καθαρίστρια, μου δίνεις ένα γρήγορο γλωσσόφιλο και μια σφαλιαρίτσα στον πισινό και βγαίνω από το γραφείο σου.
11:05 π.μ.
Βγαίνω από το κτίριο και κατευθύνομαι προς τη λεωφόρο να βρω ταξί. Σηκώνω το κεφάλι μου και σε βλέπω να με παρακολουθείς από το παράθυρο τρίβοντας το μάγουλο σου με τον αντίχειρα. Η κωλοτρυπίδα μου πονάει αλλά οι γόβες βοηθούν και φαίνεται απλά ότι περπατάω λίγο πιο προκλητικά απ' ό,τι συνήθως.
11:12 π.μ.
Μπαίνω στο ταξί κι ακούω τον ήχο μηνύματος. Ανοίγω και βλέπω την μελανιά κάτω από το καυλοκέφαλο σου και το σχόλιο "Αυτό θα μου το πληρώσεις".
Χαμογελάω και σκέφτομαι… "Στόχος επετεύχθη".
Copyright protected OW ref: 179325
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.