Συναισθήματα: #5 Σύγχυση

Προηγούμενο μέρος: Συναισθήματα: #4 Αναστάτωση

Μια βραδιά που αλλιώς ξεκινάει κι αλλιώς καταλήγει. Εκείνη παίζει με το μυαλό του μέχρι που εκείνος αποδέχεται την ήττα του και την ακολουθεί. Πόσες φορές άραγε μπορεί να τον ξεγελάσει και να τον ξαφνιάσει μέσα σε μία μόνο νύχτα;

Διηγείται εκείνος
-----
Τέσσερις και κάτι μήνες που βρισκόμαστε κάθε εβδομάδα και ο πόθος μου για σένα αντί να ξεθυμαίνει, όπως γίνεται με όλες τις άλλες, φουντώνει όλο και περισσότερο. Πλέον δεν αντέχω να περνάει μέρα χωρίς έστω να σε δω και κυριολεκτικά μετράω τις ώρες μέχρι να έρθει η στιγμή να σε αγγίξω ξανά.

Δεν ξέρω πως το κάνεις, μα εξουσιάζεις όχι μόνο το κορμί αλλά και το μυαλό μου. Αντιστέκομαι με όλες μου τις δυνάμεις αλλά έχω καταλάβει ότι κι αυτή η μάχη είναι χαμένη. Να χέσω όλες τις “Αφέντρες” του κόσμου. Πραγματική κυριαρχία είναι αυτή που ασκείς εσύ σε μένα.

Παλεύω σθεναρά να μετριάσω την επίδραση που έχεις επάνω μου. Τελευταία ξανάρχισα τα σαβουροπηδήματα. Τζίφος κι εδώ. Απλά ένα κακοστημένο άλλοθι για τον εγωισμό μου. Η σύγκριση όλων των άλλων μαζί σου αναπόφευκτη και πλέον καμία δε μπορεί να με ικανοποιήσει ουσιαστικά. Απλά γαμάω για να γαμάω και ακόμα και οι μαλακίες που τραβάω για πάρτη σου είναι μακράν καλύτερες από ένα γαμήσι με άλλη.

Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, σήμερα το έπαιξα δύσκολος όταν μου είπες να βρεθούμε. Ξέρω ότι ο δικός σου θα λείπει πάλι για μερικές μέρες και σκέφτηκα ότι θα σου έκανε καλό να περιμένεις κι εσύ λίγο όπως περιμένω κι εγώ ολόκληρη την εβδομάδα. Όταν μάλιστα ήρθε και δεύτερο μήνυμα ζητώντας μου ξανά να συναντηθούμε απόψε, ήξερα πως ήταν η πιο σωστή απόφαση που πήρα εδώ και μήνες. Καιρός σου είναι να υποφέρεις κι εσύ λίγο. Έβαλες όλη σου την τσαχπινιά για να με καταφέρεις και είμαι πραγματικά περήφανος που σου αντιστάθηκα.

Βέβαια στην πραγματικότητα δεν πρόκειται να βγάλω τη νύχτα αν δε σε δω έστω και λίγο, έστω και από μακριά. Ιδίως αφού αποφεύγω να επικοινωνήσω μαζί σου με οποιοδήποτε τρόπο για να σε βασανίσω κι εγώ μια φορά. Γι’ αυτό και την έχω στήσει λίγο πιο κάτω από το σπίτι σου, όπως κάνω σχεδόν κάθε βράδυ, περιμένοντας να πας το σκύλο βόλτα. Σήμερα παρέα κι ο Φώτης που είναι περίεργος να δει live επιτέλους ποια είναι αυτή που με έχει τρελάνει έτσι. Λογικά από λεπτό σε λεπτό θα βγεις.

Και όντως βγαίνεις. Αλλά αυτό που βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας δεν έχει καμία απολύτως σχέση με αυτό που περιμέναμε! Το σαγόνι και των δύο ακουμπάει στο πατάκι του αυτοκινήτου και τα μάτια μας κοντεύουν να σπάσουν το παρμπρίζ. Μπορούμε να πούμε και να υποθέσουμε πολλά πράγματα για σένα αυτή την στιγμή αλλά σίγουρα το μόνο που δεν θα πούμε είναι ότι βγήκες για το σκύλο.

- Ρε μαλάκα! Αυτή είναι;… ρωτάει ο Φώτης στραβοκαταπίνοντας.

- Αυτή… και τον μιμούμαι στραβοκαταπίνοντας κι εγώ.

- Ρε αρχίδι αυτή είναι πολύ καλύτερη από τις φωτογραφίες! Νόμιζα ότι τα φούσκωνες αλλά αυτή είναι σαν ειδική του ράλλυ Ακρόπολις. Μεγίστης δυσκολίας και γεμάτη στροφές. Μπράβο ρε μάγκα, εγώ μπορεί να πάθαινα χειρότερα! Χαλάλι τι έχω τραβήξει για πάρτη σας!

Μου αρέσει που ο Φώτης με επιβεβαιώνει γιατί ξέρω πόσο δύσκολα είναι τα γούστα του. Επιτέλους υπάρχει κάποιος δικός μου που όντως καταλαβαίνει γιατί την έχω πατήσει έτσι μαζί σου. Δεν έχω καιρό όμως γι’ αυτά. Κοντεύω να φάω το τιμόνι από τα νεύρα και τη ζήλια μου.

- Το θέμα είναι γιατί είναι ντυμένη έτσι; Που πάει; Και κυρίως… με ποιον πάει; αναρωτιέμαι φωναχτά.

- Την βασάνισες πάντως, δε μπορώ να πω… απαντάει ο Φώτης και μου ρίχνει ένα φάσκελο. Δεν μπορεί να συνέλθει από την στενοχώρια!

Τα ίδια σκέφτομαι κι εγώ. Κάνω να σε πάρω τηλέφωνο. “Άσε να δούμε που θα πάει πρώτα” λέει ο Φώτης και με σταματάει. Έχει δίκιο, μην καρφωθούμε τσάμπα. Συνεχίζω να σε κοιτάω και το καυλί μου είναι ήδη τούμπανο.

Τα μαλλιά σου ελεύθερα στην πλάτη σου, τα μάτια σου πολύ λίγο τονισμένα και στα χείλη σου ένα κατακόκκινο κραγιόν που θα κάνει όλες τις πούτσες να παρακαλάνε για ένα σου τσιμπούκι. Ως συνήθως το φόρεμα σου εφαρμοστό, τονίζει όλα σου τα προσόντα. Λευκό, λίγο κάτω από το γόνατο, με ανοιχτό ντεκολτέ που δένει πίσω από το λαιμό κάνοντας τα στήθια σου πιο θελκτικά από ποτέ και τη χαράδρα ανάμεσα τους να καλεί κάθε αρσενικό να εκσπερματίσει σε δευτερόλεπτα. Η πλάτη σου ολόγυμνη επιβεβαιώνει τους φόβους μου ότι δε φοράς σουτιέν. Μια κόκκινη εσάρπα κι ένα ζευγάρι κόκκινες καλοκαιρινές δωδεκάποντες γόβες κλείνουν δυναμικά το σύνολο. Μοιάζεις με την Μέριλιν απόψε στην πιο σύγχρονη και ζουμερή εκδοχή της.

Το ταξί σου φτάνει, μπαίνεις και ξεκινά. Από πίσω σε απόσταση ασφαλείας ακολουθούμε εμείς. Το ντύσιμο σου και μάλιστα Πέμπτη βράδυ δεν προμηνύει τίποτα καλό. Πιάνω τον εαυτό μου να αισθάνεται και κάτι άλλο εκτός από νεύρα, ζήλια και πόθο. Φόβο! Φοβάμαι μήπως υπάρχει και τρίτος. Φοβάμαι μήπως άνοιξα τον ασκό του Αιόλου κι αρχίσεις πλέον να έχεις διάφορους εραστές. Φοβάμαι μη σε χάσω.

Φτάνουμε κέντρο. Μπαίνουμε στα στενά και κάπου κοντά στην Δεξαμενή κατεβαίνεις. Μπαίνεις σε ένα Jazz Bar. Μάλιστα. Τώρα όχι μόνο είμαι σίγουρος ότι έχεις γκόμενο αλλά είναι και κυριλάτος. Πιο κοντά στο στυλ σου. Καμία σχέση με μένα δηλαδή. Δε ζηλεύω μόνο, πονάω γιατί βλέπω το τέλος να έρχεται…

Παρκάρω λίγο πιο κάτω, αμίλητος. Το μπαρ είναι μικρό και αποκλείεται να μπω μέσα χωρίς να με δεις. Ο Φώτης που καταλαβαίνει ότι κάτι δεν πάει καθόλου καλά αλλά δεν ξέρει τι, με ρωτάει:

- Τι έγινε ρε αρχίδι, το αμίλητο νερό ήπιες; Να αρχίσω να σε ποτίζω ουίσκι κι εγώ σαν την μικρή μπας και ξαναμιλήσεις;

- Τι να γίνει ρε μαλάκα;… τελειώσαμε, δεν το βλέπεις;

- Κι από που ακριβώς το συμπεραίνουμε αυτό;

- Αυτή δε βγαίνει μόνη της ούτε για καφέ. Και ήρθε μόνη της σε μπαρ; Αποκλείεται. Κάποιον περιμένει. Κι αυτός βέβαια δεν είμαι εγώ! Αυτή αρνείται να βγει ακόμα και για φαγητό μαζί μου. Και σίγουρα ποτέ δε θα πηγαίναμε σε μπαρ με jazz μαζί. Ο δικός της λείπει. Άρα καινούργιος γκόμενος στον ορίζοντα.

- Εντάξει ρε λαγωνικό. Κι ας πούμε ότι έχεις δίκιο. Ας πούμε λέω. Εσείς γιατί να χωρίσετε;

- Γιατί δε μπορεί να μεταλλάχθηκε σε τσουλάρα από την μία μέρα στην άλλη! Κάποιον από όλους θα σουτάρει. Κι αυτός θα είμαι εγώ!

Και πάνω που πάει να μιλήσει ο Φώτης, έρχεται μήνυμα στο messenger. Εσύ. “Τέλος…” σκέφτομαι και λέω στο Φώτη…

- Να τα… δε στο έλεγα εγώ; Να και το σουτάρισμα. Ετοιμάσου για μεγάλο ξενύχτι απόψε!

- Άνοιξε το ρε μαλάκα να τελειώνουμε κι άσε τις παπαρολογίες λες και είσαι καμιά γκόμενα.

Παίρνω βαθιά ανάσα, ανοίγω το μήνυμα και διαβάζω:

“Επειδή πάω ό,τι στοίχημα θες, πως ακόμα είσαι με τις φόρμες, τώρα που ξέρεις που είμαι, φρόντισε να σουλουπωθείς λίγο πριν έρθεις. Μη βάλεις κοστούμι, ένα απλό παντελόνι κι ένα μπλουζάκι φτάνει. Έχεις ακριβώς 45 λεπτά. Αν αργήσεις έστω και ένα λεπτό θα αρχίσω να φλερτάρω με όποιον είναι εύκαιρος και ξέρεις ότι δε θα δυσκολευτώ να βρω κάποιον.

Σε περιμένω.
ΥΓ1: Μα ειλικρινά, πίστεψες έστω και για ένα λεπτό ότι υπήρχε περίπτωση να μου ξεφύγεις σήμερα;

ΥΓ2: Κλείσε το στόμα σου και ξεκίνα. Ο χρόνος έχει αρχίσει ήδη να μετράει αντίστροφα. Τικ.. Τακ..”

Πετάω το κινητό στον Φώτη να δει το μήνυμα και βάζω μπροστά. Το διαβάζει και τρώω το πιο μεγαλοπρεπές φάσκελο που έχω φάει ποτέ…

- Παρ’ τα μαλάκα! Στο ανθρωποκτονιών έπρεπε να σε στέλναμε εσένα. Θα είχαμε μπουζουριάσει κόσμο και κοσμάκη. Μάγκας το μικρό πάντως. Σε πουλάει και σ’ αγοράζει μαλάκα!

- Το θέμα τώρα είναι να προλάβω. Τι ώρα το έστειλε; Πόσος χρόνος έμεινε;

- Αρχίδι… Νέφτι στον κώλο σου ‘χει βάλει το γκομενάκι. Αλλά χαλάλι της. Και ωραίο μουνί και έξυπνα παίζει. 38 λεπτά ακριβώς. Δεν υπάρχει περίπτωση να προλάβεις να πας σπίτι σου.

- Δεν πάμε σπίτι μου, σπίτι σου πάμε. Έχω τα ρούχα που μου έφερες για την πρώτη φορά που βρεθήκαμε.

- Αρχίδι σου κόβει τελικά! Οκ, θα μπεις εσύ για μπάνιο και θα σου μαζέψω εγώ τι χρειάζεσαι. Α ρε πως σε τρέχει η πουτάνα. Και μαζί σου πούστη κι εμένα. 36 λεπτά.

Το ‘χω ξαναπεί, ο Φώτης είναι καλύτερος κι από αδερφός. Και σήμερα είναι και η σανίδα σωτηρίας μου. Το σπίτι του είναι 10 λεπτά απ’ το μπαρ και με τη βοήθεια του στο τσακ θα προλάβω να είμαι στην ώρα μου.

Όντως γίνεται όπως τα ‘χα στο μυαλό μου. Παράτησα το αυτοκίνητο με τα αλάρμ στο πεζοδρόμιο και για πότε ανέβηκα, έκανα ντους, ντύθηκα, ξυρίστηκα και κατέβηκα μόνο ο Θεός κι εγώ το ξέρουμε. Με τα αλάρμ αναμμένα έκανα και όλη την διαδρομή πίσω για το μπαρ και ευτυχώς βρήκα να παρκάρω αμέσως. Στο 45ο λεπτό ακριβώς άνοιγα την πόρτα του μαγαζιού με το κεφάλι μου ψηλά και την ψυχή στα πόδια που λέει και το τραγούδι.

Μπαίνω στο μπαρ και σκανάρω τον χώρο. Μ’ αρέσει. Μικρό, φιλικό και ρουστίκ. Μόνος μου δε θα ερχόμουν ποτέ αλλά πραγματικά μου αρέσει. Τα στοιχεία του ξύλου και της jazz έντονα παντού. Λίγα άτομα μέσα, σε εντοπίζω αμέσως αλλά θα σε έβρισκα και ανάμεσα σε εκατομμύρια κόσμο.

Κάθεσαι στην άκρη του μπαρ και μιλάς με το μπάρμαν. Πλησιάζω και πριν ακόμα γυρίσεις να με κοιτάξεις λες το όνομα μου στο μπάρμαν και μου τον συστήνεις. “Μα τι σκατά, κρυστάλλινη σφαίρα έχει αυτή μπροστά της σήμερα και τα βλέπει όλα;” σκέφτομαι και ανταποδίδω το νεύμα του. Κάθομαι στην καρέκλα δίπλα σου και ο μπάρμαν με ρωτάει τι θα πιω. Πριν ανοίξω το στόμα μου, του λες “ό,τι πίνω κι εγώ” χωρίς να έχεις γυρίσει ακόμα να με κοιτάξεις. “Ωραία…” σκέφτομαι “θα αρχίσω να πίνω και μαργαρίτες τώρα σαν κανένας φλώρος! Δε γαμιέται... χαλάλι σου”. Γυρίζεις και με κοιτάς χαμογελαστή και χάνομαι στις ματάρες σου. Μωρέ όχι μαργαρίτες και κώνειο θα έπινα για χατίρι σου!

- Στο παραπέντε πρόλαβες… μου λες ενώ χαμογελάς πονηρά.

- Η καρδιά μου, ο Θεός κι ο Φώτης το ξέρουν πως τα κατάφερα…

- Σημασία έχει ότι τα κατάφερες. Και αργότερα θα καταλάβεις πόση…

Στο μεταξύ φτάνει και το ποτό μου. Κι εκεί που περιμένω να δω το ψηλό κολονάτο ποτήρι της μαργαρίτας βλέπω ένα χαμηλό ποτήρι ουίσκι και το μπάρμαν να σερβίρει Bruichladdich και μου κουνάει τον εγκέφαλο! Προσέχω λίγο καλύτερα και βλέπω ότι όντως κι εσύ αυτό πίνεις. Εσύ δεν ξέρεις που πάνε τα τέσσερα από ουίσκι και τώρα διαλέγεις ένα από το δυνατότερα;

- Έχεις κι άλλες εκπλήξεις για μένα σήμερα;… σε ρωτάω ενώ σε κοιτάω στα μάτια.

- Τι εννοείς;… μου λες τάχα αθώα αλλά το έχω μάθει αυτό το ύφος καλά πια.

- Εσύ δε βγαίνεις μαζί μου ούτε για σάντουιτς και σήμερα ξαφνικά βγαίνουμε σε μπαρ; Και χωρίς να μιλήσουμε ξέρεις ότι είμαι απ' έξω και παραγγέλνεις κι ένα από τα πιο δυνατά ουίσκι; Τι άλλο με περιμένει;

- Θέλεις αλήθεια να σου πω ή προτιμάς να το ανακαλύψεις μόνος σου;…

λες και περνάς το δάχτυλο σου από το χείλος του ποτηριού μου. Πουτάνα με παίζεις σκληρά. Είμαι χαμένος από χέρι, δε μπορώ να τα βάλω μαζί σου και απλά αφήνομαι στο παιχνίδι σου. "Όκ θα σε ακολουθήσω…" σου λέω και πίνω μια γουλιά από το ουίσκι μου.

Γέρνεις πίσω στο κάθισμα σου και κάθεσαι πιο αναπαυτικά στην καρέκλα του μπαρ. Σταυρώνεις τα πόδια σου, πίνεις κι εσύ μια γουλιά, φυσάς τον καπνό του τσιγάρου σου και με κοιτάς έντονα στα μάτια. Σε κοιτάω προσεκτικά από πάνω ως κάτω. Το σταυροπόδι σου δεν αφήνει να φανεί τίποτα άλλο εκτός από τις υπέροχες γάμπες σου. Το ντεκολτέ σου αν και ανοιχτό στην πραγματικότητα δεν αποκαλύπτει παρά ένα πολύ μικρό μέρος από τα στήθη σου.

Είσαι τόσο σαγηνευτική και αισθησιακή και με όσα μου έχεις κάνει απόψε έχεις οδηγήσει τον πόθο μου σε άλλα επίπεδα. Απόψε γαμάς τον εγκέφαλο μου ανελέητα. Το κορμί μου απλά περιμένει τη στιγμή που θα αποφασίσεις να το υποτάξεις κι αυτό.

Και τώρα, όσο μιλάμε, με φλερτάρεις με τέτοιο τρόπο που με κάνει κι ανατριχιάζω ολόκληρος. Δαγκώνεις το κάτω χείλος σου, αγγίζεις δήθεν τυχαία το στήθος σου ή το λαιμό σου, γέρνεις το κεφάλι σου και με κοιτάς διαπεραστικά, παίζεις με τα μαλλιά σου, υγραίνεις τα χείλη σου με την γλώσσα σου, το δάχτυλο σου παίζει πότε με το χείλος των ποτηριών μας πότε με το δικό σου χείλος. Όλα αυτά τα μικρά γυναικεία κόλπα που όταν γίνουν την κατάλληλη στιγμή απογειώνουν κάθε άντρα. Κι εσύ ξέρεις ακριβώς πότε πρέπει να τα κάνεις… πουτάνα.

Είμαι στο δεύτερο ποτό και εσύ τελειώνεις το τρίτο όταν μου ζητάς να σε πάω σπίτι. Μου λες ότι κουράστηκες κι αν θα μπορούσα να σε πάω σπίτι μας αντί για το δικό σου ώστε να μην παίρνεις ταξί αύριο και να έρθω να σε βρω μόλις σχολάσω. Βαριέμαι να οδηγήσω τόσο δρόμο αλλά ποτέ δε μπόρεσα να σου χαλάσω χατίρι. Εξάλλου πέρασα τόσο ωραία μαζί σου απόψε που, αν και θέλω σαν τρελός να σε γαμήσω… και μόνο που ξέρω ότι θα κοιμηθείς στο κρεβάτι μας σήμερα μου φτάνει.

Με αξιοθαύμαστη σταθερότητα για τα ποτά που έχεις πιει προχωράς προς την πόρτα και σ’ ακολουθώ. Χωρίς να το καταλάβεις η εσάρπα σου πιάνεται σε μια καρέκλα και πέφτει κάτω. Σκύβεις να την πιάσεις και ο πισινός σου με αυτήν σου την κίνηση ορθώνεται μεγαλοπρεπής σε απόσταση αναπνοής απ’ τα σκέλια μου.

Βγαίνουμε έξω και με πιάνεις αγκαζέ. Γέρνεις στο μπράτσο μου και είναι σαν να είμαστε πραγματικό ζευγάρι. Αυτή είναι η πρώτη επαφή που έχουν τα κορμιά μας απόψε κι ένα ρίγος με διαπερνά. Σου ανοίγω την πόρτα και μπαίνεις στο αυτοκίνητο. Απόψε έχεις ξυπνήσει όλα μου τα ένστικτα. Από αυτό του ιππότη μέχρι του σκληρότερου γαμιά ταυτοχρόνως. Μπαίνω κι εγώ και γέρνεις πάλι στον ώμο μου. Μιας και δε με ενοχλεί στην οδήγηση και καταλαβαίνω ότι αυτή θα είναι όλη κι όλη η επαφή μας για σήμερα, δε λέω τίποτα.

Δε μιλάς και υποθέτω ότι μετά από τόσο αλκοόλ έχεις αποκοιμηθεί. Δεν είσαι και συνηθισμένη στο ουίσκι. Είμαι σταματημένος σε ένα φανάρι και σκέφτομαι τα όσα έγιναν σήμερα όταν ξαφνικά νιώθω το χέρι σου μέσα από το μποξεράκι μου να χαϊδεύει τη γυμνή σάρκα του πέους μου. Γυρνάω απότομα και σε κοιτάω.

- Δεν έχω κουράγιο για κάτι παραπάνω αλλά δε θέλω να με αφήσεις χωρίς ούτε μία τζουρίτσα από σένα. Σε πειράζει να παίζω μαζί του μέχρι να φτάσουμε σπίτι;… με ρωτάς σιγανά.

- Θα πρέπει να είμαι τρελός για να αρνηθώ…

απαντάω και σκέφτομαι ότι ακόμα κι αυτό είναι αρκετό για να με στείλει στον 7ο ουρανό απόψε. Λύνεις τη ζώνη μου και μου ζητάς να σηκώσω την μέση μου. Μου κατεβάζεις το μποξεράκι και το παντελόνι μέχρι την μέση των μηρών μου. Διαμαρτύρομαι ότι μπορεί να μας δει κανείς από ψηλότερο αυτοκίνητο και μου απαντάς ότι δεν πειράζει. Σου λέω ότι μπορεί να μας σταματήσουν σε κανένα μπλόκο και ανταπαντάς σιγανά… "Και τι τα έχουμε τα μέσα; Τσάμπα;" και καταρρίπτεις κάθε μου αναστολή. Καταλαβαίνω ότι πρόκειται να βιώσω μία από τις καλύτερες και συναρπαστικότερες μαλακίες της ζωής μου κι αποφασίζω να την απολαύσω.

Προσπαθώντας να μείνω συγκεντρωμένος στο δρόμο νιώθω το χέρι σου να μαλάζει μαλακά το καυλί και τα αρχίδια μου. Νιώθω την ανάσα σου στο λαιμό μου και τη μυρωδιά σου στα ρουθούνια μου και η ψωλή μου παίρνει την ανιούσα. Τη νιώθω να μεγαλώνει μέσα στο χέρι σου και τα προσπερματικά υγρά να ανεβαίνουν σιγά-σιγά.

Στον καρπό σου έχεις ένα από τα λαστιχάκια που πιάνεις τα μαλλιά σου. Με προσοχή το περνάς στο καυλί μου και περνώντας το άλλη μία φορά το σφίγγεις προσεκτικά στην βάση της πούτσας μου ακριβώς πάνω απ’ τα αρχίδια μου. Η αίσθηση είναι εκπληκτική! Αρκετή πίεση για να έχω μια απίθανη στύση και καθόλου δυσφορία.

Σαλιώνεις το δείκτη σου και αργά αλλά σταθερά τον περνάς κάτω από το πετσάκι της πούτσας μου. Αυτόματα το μυαλό μου πάει στο τσιμπούκι σου όταν κάνεις το ίδιο κόλπο με τη γλώσσα σου. Το δάχτυλο σου γυρίζει κάτω από το πετσάκι κυκλώνοντας το πουτσοκέφαλο μου. Το κάνεις τόσο αργά και ερεθιστικά και με καυλώνεις τόσο πολύ που εμφανίζονται τα πρώτα υγρά. Κατεβάζεις το πετσάκι και τα απλώνεις στο κεφαλάκι. Πιο κεφαλάκι δηλαδή… μου χεις κάνει ένα καυλί κανόνι!

Χτυπάει το κινητό μου. Από τον ήχο κλήσης καταλαβαίνουμε και οι δύο ότι είναι η γυναίκα μου. Μου λες να το σηκώσω μήπως συμβαίνει κάτι. Περνάω το χέρι μου πάνω από το κεφάλι σου να φτάσω το bluetooth. Το στερεώνω στο αυτί μου, απαντάω και την ώρα που αρχίζω να αραδιάζω τις συνηθισμένες μαλακίες περί δουλειάς νιώθω τη γλώσσα σου πάνω στο καυλοκέφαλο μου που έχει εγκλωβιστεί στα χείλη σου. Από που ήρθε αυτό;

Αντανακλαστικά τεντώνομαι στο κάθισμα, τα μάτια μου γουρλώνουν και το μυαλό μου στιγμιαία νεκρώνει. Προσπαθώ να συντονιστώ, να απαντήσω στη γυναίκα μου και να κρατήσω το αυτοκίνητο σε σταθερή πορεία. Μειώνω ταχύτητα κι ανάβω τα αλάρμ αλλά δε βρίσκω πουθενά να σταματήσω. Η γυναίκα μου από μέσα λέει, λέει, λέει και σύντομα καταλαβαίνω ότι περιμένει και απάντηση σ’ αυτά που λέει. Γαμώτο! Με σένα να τσιμπουκώνεσαι όλο και δυνατότερα και μάλιστα εν κινήσει, που να μου μείνει μυαλό;

Προσπαθώ να την κλείσω αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα. Ούτε κι εσύ όμως καταλαβαίνεις! Το στόμα και των δυο δουλεύει πυρετωδώς! Η μία με την πίπα της και η άλλη με τη γκρίνια της, με έχετε βάλει στη μέση και με εξοντώνετε η κάθε μία με τον τρόπο της. Προσπαθώ να εστιάσω στη γυναίκα μου μπας και κλείσει επιτέλους και ταυτόχρονα να έχω το νου μου και στο δρόμο. Έχω πιάσει δεξιά λωρίδα με τα αλάρμ αναμμένα και πάω με 20 προσπαθώντας να βρω κάπου να σταματήσω.

Εσύ από την άλλη επιταχύνεις επικίνδυνα και με πολύ κόπο κρατάω την ανάσα και τα βογκητά μου να μην ακουστούν στο τηλέφωνο. Η γλώσσα σου παίζει με το πετσάκι και το πουτσοκέφαλο όπως έπαιζε το δάχτυλο σου πριν. Τα χείλια σου πιπιλάνε το καυλί μου τόσο δυνατά που κοντεύει να σ’ ακούσει μέχρι και η γυναίκα μου. Κάθε φορά που ανοίγω το στόμα μου να μιλήσω τον παίρνεις απότομα όλον στο στόμα σου και χτυπάει λάρυγγα. Με το που σταματάω να μιλάω τον βγάζεις κι αρχίζεις να τον πιπιλάς πλάγια. Παίζεις τα αρχίδια μου με τα χέρια σου και αυξομειώνεις την πίεση στο λαστιχάκι στην βάση της ψωλής μου. Μα πόσο καργιόλα μπορείς να γίνεις πια;

Επιτέλους βρίσκω κάπου να σταματήσω και τώρα μένει μόνο να κλείσω το τηλέφωνο. Μα έλα που η άλλη δεν κλείνει κι ταυτόχρονα εσύ τρομπάρεις την πούτσα μου τόσο δυνατά που είμαι στο τσακ για να χύσω. Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, έχεις κουλουριαστεί στο κάθισμα σου με τέτοιο τρόπο που η κωλάρα σου ορθώνεται σε όλη της την έκταση. Με το που σταματάω το αυτοκίνητο οδηγείς το χέρι μου στα κωλομέρια σου. Πόσο να αντέξω ο άνθρωπος; Σηκώνω λίγο το φόρεμα και το δάχτυλο μου γλιστράει στην κωλοτρυπίδα σου τόσο εύκολα που προς στιγμήν τη μπερδεύω με την μουνότρυπα σου. Ακόμα ένα σοκ! Εσύ συνήθως είσαι στενή. Πόσο καυλωμένη πρέπει να είσαι για να ρουφάς έτσι το δάχτυλο μου; Βάζω άλλο ένα δάχτυλο και το ρουφάς κι αυτό με την ίδια ευκολία.

Μουνάρα μου εσύ! Να πάνε να γαμηθούνε όλα. Λέω στην άλλη ότι πρέπει να κλείσω αμέσως και όντως κλείνω κι ό,τι γίνει. Μόνο εσύ με νοιάζεις! Εσύ και η καύλα σου που απογειώνει την δικιά μου. Ο πούτσος μου πάλλεται μανιασμένα και το σπέρμα μου εκτινάσσεται μέσα στο στόμα σου. Το ρουφάς άπληστα. Ούτε μια σταγόνα χαμένη. Φωνάζω τόσο δυνατά που μέχρι κι ο Φώτης θα με ακούσει σε λίγο.

Σηκώνεσαι, βάζεις τα χέρια σου στον λαιμό μου και ρουφάς τα δυο μου χείλια με τον ίδιο τρόπο που τσιμπουκωνόσουν πριν. Τα ρουφάς, τα πιπιλάς, τα παραβιάζεις και ρουφάς τη γλώσσα μου. Κάνω το κάθισμα προς τα πίσω και βγάζεις τις γόβες σου. Με καβαλάς.

“Νόμιζα ότι ήσουν κουρασμένη… “ σου λέω ενώ σηκώνω το φόρεμα μέχρι τη μέση σου και χουφτώνω την κωλάρα σου. Με κοιτάς στα μάτια. Φέρνεις τα χείλη σου στο αυτί μου, δαγκώνεις τον λοβό μου και ψιθυρίζεις “Πολλά νόμιζες σήμερα…“ και ρίχνεις την πλάτη του καθίσματος. Προχωράς προς τα πάνω και καταλαβαίνω τι θες.

Πάω κι εγώ λίγο το σώμα μου πιο πάνω και βολεύομαι καλύτερα. Το κεφάλι μου στο μαξιλαράκι του καθίσματος και φέρνω τη μουνάρα σου στο πρόσωπο μου. Σκίζω το στρινγκ σου. Κάποια στιγμή πρέπει να αρχίσεις να διαλέγεις εσώρουχα που σκίζονται πιο εύκολα αλλά δεν είναι της παρούσης. Βολεύεσαι κι εσύ και στηρίζεσαι ακουμπώντας τα χέρια σου στην πλάτη των πίσω καθισμάτων. Είσαι ήδη μούσκεμα. Άλλο ένα δείγμα του πόσο σου αρέσει να τσιμπουκώνεσαι. Αλλά τώρα είναι η σειρά μου να γευτώ τα υγρά σου.

Πιάνω τους γλουτούς σου και σε καθοδηγώ ακριβώς στο σημείο που με βολεύει. Αφήνεσαι. Γι’ αρχή αρχίζω να μαλακίζω την κλειτορίδα σου με την γλώσσα μου. Πότε αργά πότε γρήγορα για να σε καυλώσω περισσότερο. Την πιάνω μαλακά με τα δόντια μου, την τραβάω προς τα έξω κι αρχίζω να την ρουφάω. Οι αναστεναγμοί σου φανερώνουν ότι το απολαμβάνεις αλλά δε μου φτάνει αυτό. Πιπιλάω αργά την κλειτορίδα σου και ξαφνικά σε κατεβάζω τη μέση σου τόσο απότομα που η γλώσσα μου χώνεται αυτόματα στην μουνότρυπα σου και γεύομαι τις καύλες σου. Το “καργιόλη” που ξεστομίζεις δείχνει ότι δεν το περίμενες και είναι τώρα η ευκαιρία μου να πάρω το αίμα μου πίσω.

Τα χέρια μου ανοίγουν τα κωλομάγουλα σου και βάζω τον δεξιό μου αντίχειρα στην κωλοτρυπίδα σου. Και πάλι τον ρουφάει λαίμαργα. Αναστενάζεις δυνατότερα. Βάζω και τον αριστερό και αρχίζεις τα αγκομαχητά. Χουφτώνω δυνατά τα κωλομέρια σου και οι αντίχειρες μου χάνονται στην κωλάρα σου. Η γλώσσα μου βασανίζει τα τοιχώματα του μουνιού σου και οι αντίχειρες μου κάνουν μασάζ στα τοιχώματα της κωλάρας σου. Βαριανασαίνεις, αναστενάζεις και βογκάς. Το απολαμβάνεις. Κουνάς ρυθμικά τη μέση σου κι ενώ συνεχίζω το μασάζ της κωλοτρυπίδας σου, την ανοίγω σιγά-σιγά πιέζοντας τα δάχτυλα μου προς τις αντίθετες κατευθύνσεις. Κατεβάζεις όλο και περισσότερα υγρά που τα πίνω λαίμαργα. Ανεβάζω την ένταση και ακούω αυτές τις μικρές κραυγές που προμηνύουν τον οργασμό σου. Το καυλί μου συσπάται από ώρα και το λαστιχάκι στη βάση του έχει κάνει την στύση μου δυνατή από ποτέ. Ακόμα όμως αντέχω.

Επιστρέφω στην κλειτορίδα σου και το σαγόνι μου μαλακίζει την τρυπούλα σου. Αν ήξερα την εξέλιξη της βραδιάς δεν πρόκειται να ξυριζόμουν. Πιπιλάω την κλειτορίδα σου και οι κραυγές σου δυναμώνουν. Τη ρουφάω και σφίγγεσαι πάνω μου. Μου κόβεις την αναπνοή. Καταλαβαίνω ότι κοντεύεις να χύσεις. Αυξάνω την πίεση των δαχτύλων μου ως το σημείο που να πονέσεις μεν αλλά να μην ξενερώσεις. Και οι δύο τρύπες σου συσπώνται και τρέμεις σύγκορμη. Ουρλιάζεις “μη διανοηθείς να τραβήξεις τα χέρια σου... ” και κάνεις στροφή 180 μοιρών.

Αρπάζεις το καυλί μου με το στόμα σου και κατευθείαν χτυπάει λάρυγγα. Στην καινούργια θέση σου βάζω την γλώσσα μου στην μουνότρυπα σου και το σαγόνι μου τρίβει την κλειτορίδα σου. Χωρίς να καταλάβω καλά-καλά πως, έχεις πάρει στο στόμα σου και τα αρχίδια μου. Καυλί 21 πόντων και παπάρια όλα μέσα στο στόμα σου. Είναι η δεύτερη φορά που μου το κάνεις αυτό κι ο εγκέφαλος μου δε μπορεί ακόμα να αντιληφθεί πως στο διάολο μπορεί να γίνει αυτό. Ωστόσο η αίσθηση είναι συγκλονιστική, μοναδική, ανεπανάληπτη. Μετά κι απ’ αυτό η καύλα μου έχει χτυπήσει ταβάνι.

Δε θέλω να τελειώσει αυτή η απίστευτη εμπειρία του να έχεις και την πούτσα μου και τα αρχίδια μου εγκλωβισμένα στο στόμα σου αλλά κανένας μας δεν αντέχει περισσότερο. Χύνεις κι όπως πάντα σ’ ακολουθώ. Τα χύσια σου πλημμυρίζουν το στόμα μου και τα δικά μου εκτοξεύονται στο λαρύγγι σου. Η ένταση είναι απίστευτη. Όπως και το κοινό μας χύσιμο. Τρομερές ποσότητες υγρών ξεχύνονται κι από τους δυο μας.

Με ξεκαβαλάς και πας στο κάθισμα σου. Βγάζεις κάτι μικρούς αναστεναγμούς κι ανάβεις τσιγάρο. Χρειάζομαι κι εγώ ένα αλλά πριν προλάβω να το ζητήσω μου δίνεις αυτό που μόλις άναψες. Πως μπορείς και με διαβάζεις τόσο καλά; Ειλικρινά τέτοιες ώρες νιώθω ότι σ’ αγαπάω περισσότερο από το κάθε τι.

- Τελικά μαζί σου δε θα καταφέρω ποτέ να το κόψω… σου λέω τραβώντας μια γερή τζούρα.

- Μια εξάρτηση δεν κάνει μόνο κακό.

- Εγώ έχω ήδη μια εξάρτηση… εσένα. Πιστεύεις σηκώνω κι άλλη; Και για να έχουμε καλό ρώτημα… τι αεροπλανικό 69 ήταν αυτό;

- Ε τι; Προτιμούσες να λερώσουμε το αυτοκίνητο;

Πουτάνα… με παίζεις ακόμα. Δεν ξέρω πότε αλλά μια μέρα θα τα πληρώσεις όλα αυτά. Κι όσο σκέφτομαι όλα αυτά σε ακούω να μου ζητάς να βγάλω το παντελόνι και το μποξεράκι μου τελείως και να σηκώσω την πλάτη του καθίσματος μου. Το ένα δεν κολλάει με το άλλο. Σε κοιτάζω απορημένος. Τι έχεις πάλι μέσα στο πρόστυχο κεφαλάκι σου; Ό,τι και να ‘ναι πάντως κι εγώ μαζί σου.

Χωρίς να χάσω χρόνο βγάζω παντελόνι και μπόξερ ενώ στο μεταξύ έχεις μετακινηθεί στο κενό που έχουν τα δύο καθίσματα ανάμεσα τους με την βάση της κωλάρας σου να ακουμπάει στον τεμπέλη. “Κατάλαβες τώρα;” μου λες και με κοιτάς όλο νόημα; Αν κατάλαβα λέει; Βεβαιώνομαι ότι το χειρόφρενο είναι καλά βαλμένο μην βρεθούμε σε κανένα γκρεμό και παίρνω θέση μπροστά σου. Στηρίζομαι στα γόνατα, στις άκρες των καθισμάτων με τον τεμπέλη ανάμεσα στα πόδια μου. Μόνο μια ανώμαλη σαν και σένα θα μπορούσε να χωθεί εκεί μέσα αντί να απολαύσει την άπλα των καθισμάτων. Όχι ότι με χαλάει βέβαια!

Είμαι μπροστά σου με την πούτσα μου όρθια - τελικά εσύ σε συνδυασμό μ’ αυτό το γαμημένο το λαστιχάκι κάνετε θαύματα - και σε χαζεύω. Το βλέπω στα μάτια σου πόσο με θες μέσα σου αλλά δεν έχω σκοπό να σου κάνω το χατίρι αυτή την φορά. Έχεις σηκώσει τα πόδια σου και τα περνάς πίσω από τα καθίσματα. Έχω πλήρη θέα από τις τρυπούλες σου αλλά δε μου φτάνει. Θέλω να θαυμάσω κι αυτές τις βυζάρες που με τυραννάνε όλο το βράδυ με τις καυλωμένες ρώγες τους. Λύνω το δέσιμο του φορέματος πίσω από τον λαιμό σου και οι βυζάρες σου ξεχύνονται μπροστά μου περήφανες και καυλωμένες. Τους δίνω μερικά χαστουκάκια και στρίβω τις ρώγες σου. Καυλώνεις και ρίχνεις το κεφάλι σου πίσω. Συνεχίζω να τρίβω τις ρώγες σου κι αρχίζεις να μουγκρίζεις. Τις τσιμπάω και ξεσπάς.. “Πάρε με, πάρε με τώρα” φωνάζεις αλλά σου λέω όχι.

- Όχι μουνάρα μου… δεν ήρθε η ώρα σου ακόμη… και σου στρίβω πάλι τις ρώγες.

- Σε παρακαλώ, δεν αντέχω, σε θέλω!

- Παρακάλα όσο θες πουτάνα… tώρα εγώ αποφασίζω…

kαι λέγοντας αυτά ακουμπάω το καυλοκέφαλο στα μουνόχειλα σου, χωρίς να μπαίνω μέσα σου όμως.

- Σε εκλιπαρώ, πάρε με, σκίσε με, σε ικετεύω, γάμησε με!

Φωνάζεις τόσο πολύ που μετά βίας αντιστέκομαι. Αλλά ακόμα αντιστέκομαι. Με το ένα χέρι μου πιάνω και τα δύο δικά σου ώστε να σε δυσκολέψω ακόμα περισσότερο. Με το άλλο χέρι πιάνω την πούτσα μου κι αρχίζω το πινέλο στην μουνάρα σου. Τινάζεσαι. Μουγκρίζεις και προσπαθείς να έρθεις πιο κοντά ώστε να την πάρεις μέσα σου. Όχι αστέρι μου. Όχι ακόμα! Συνεχίζω το πινέλο και το εμπλουτίζω με μερικά πουτσοσκάμπιλα στην κλειτορίδα σου. Καινούργια παρακαλετά και ικεσίες από μέρους σου. Σκύβω και δαγκώνω τη ρώγα σου ενώ η κλειτορίδα σου τρώει πιο δυνατά πουτσοσκάμπιλα ταυτόχρονα. Εκλιπαρείς, ικετεύεις… και με φόρα μπαίνω μέσα σου.

Αφήνω τα χέρια σου κι αρπάζω τα κωλομάγουλα σου. Φωνάζεις ένα “ευχαριστώ” με όλη σου τη δύναμη και αρπάζεσαι από τον λαιμό μου. Χώνω τα δάχτυλα μου στα κωλομέρια σου και στην ουσία βρίσκεσαι στον αέρα. Σε καρφώνω ορμητικά, σου σκίζω τη μουνάρα με όση δύναμη έχω, χτυπάω μήτρα και καυλώνω όλο και πιο πολύ. Δεν πας πίσω κι εσύ από τη μεριά σου. Έχεις γραπωθεί από πάνω μου, με φιλάς, με γλείφεις, με πιπιλάς, προσπαθείς να μου βγάλεις και το μπλουζάκι, δε μπορείς και το σκίζεις. Χτυπάμε στον ουρανό του αμαξιού, τα καθίσματα, τον τεμπέλη, το ταμπλό αλλά κανείς μας δεν νοιάζεται. Τραβάς τα μαλλιά μου και φωνάζεις… “χύνω… παρ’ τα καργιόλη, παρ’ τα γαμιά μου, παρ’ τα άντρα μου…” και για άλλη μια φορά με παρασύρεις μαζί σου. Το σπέρμα μου ξεχειλίζει στη μήτρα σου. Αν δεν έπαιρνες το χάπι τρίδυμα θα είχες πιάσει απόψε!

Σε έχω ακόμα αγκαλιά και προσπαθώ να βρω που να σε αφήσω αλλά δεν ξεγατζώνεσαι από πάνω μου παρ' όλο που είσαι ακόμα λαχανιασμένη. “Σε θέλω ακόμα” μου λες κι άλλο που δε θέλω κι εγώ. Είπαμε, μαζί σου οι αντοχές και οι καύλες μου είναι μεγαλύτερες κι από όταν ήμουν 20 χρονών. “Κι εγώ… αλλά σειρά τώρα έχει το κωλαράκι σου” σου λέω και νιώθω το αγκάλιασμα σου να χαλαρώνει. Πας στο κάθισμα σου, ρίχνεις την πλάτη, στήνεσαι στα τέσσερα, τουρλώνεις την κωλάρα σου και μου λες αυθάδικα… "έλα παρ’ το αν νομίζεις".

Καργιόλα, ακόμα με προκαλείς. Έρχομαι πίσω σου. Και να μην ήμουν καυλωμένος ήδη, θα καύλωνα στο δευτερόλεπτο βλέποντας τα σημάδια από τις παλάμες μου στα κωλομάγουλα σου. Ανάβω το φωτάκι να θαυμάσω το θέαμα καλύτερα. Αρχίζεις να κουνάς την κωλάρα σου προκλητικά και μου λες… “ακόμα;”.

Τα μαλλιά σου ελεύθερα καλύπτουν τη μισή σου πλάτη, το φόρεμα έχει μαζευτεί στην μέση σου κι η κωλάρα σου εκεί να με παρακαλάει να την ξεσκίσω. Ανοίγω τα κωλομέρια σου και βάζω τους αντίχειρες μου στην τρυπούλα σου όπως πριν. Τους ρουφάς με ακόμη περισσότερη ευκολία. Αναστενάζεις και η τρυπούλα σου ανοιγοκλείνει. Την ανοίγω με τα δάχτυλα μου και καρφώνω όλο μου το καυλί μέσα της. Ουρλιάζεις από καύλα και ίσως λίγο πόνο κι αρχίζω να σε ξεσκίζω κανονικά. Ρίχνω δυο σκαμπίλια στο αριστερό σου κωλομάγουλο και σε πιάνω από τα μαλλιά. Σε τραβάω προς τα πάνω και σκύβω προς το μέρος σου.

- Και τώρα πουτανάρα μου άνοιξε τα κωλομάγουλα σου να ρουφήξεις την πούτσα μου ολόκληρη…

σου λέω και υπακούς αμέσως. Σε ξεκωλιάζω όλο και πιο δυνατά, στην ίδια στάση, ενώ ταυτόχρονα σου περιγράφω ψιθυριστά αναλυτικά όλα όσα η ψωλή μου κάνει στη σούφρα σου.

Απ’ την καύλα προσπαθείς να γείρεις το κεφάλι σου αλλά δε μπορείς με τον τρόπο που έχω αρπάξει τα μαλλιά σου. Φέρνω το αριστερό μου χέρι στη ρώγα σου κι αρχίζω να την τσιμπάω. Νέα κύματα ηδονής σε κυριεύουν. Το κωλαράκι σου συσπάται και κλείνεις τα μάτια σου. “Ανοιχτά τα μάτια πουτάνα” σου φωνάζω τραβώντας τα μαλλιά σου ξανά. Τα ανοίγεις διάπλατα και βλέπω αυτό το γκρίζο χρώμα τους που με τρελαίνει.

“Χύσε με τώρα” σε διατάζω και τα δάχτυλα μου αφήνουν την ρώγα σου και μπαίνουν βίαια στη μουνάρα σου. “Τώρα…” σου φωνάζω ξανά και τραβάω πάλι τα μαλλιά σου. Αυτή τη φορά, υπακούς και η πηγή του μουνιού σου γεμίζει τα δάχτυλα μου με τους χυμούς της. Ακολουθούν οι δικοί μου που ξεχύνονται στην κωλάρα σου. Σου δίνω μια δυο ψωλιές ακόμα για να φύγουν και τα τελευταία, αφήνω τα μαλλιά σου και πέφτουμε και οι δυο εξουθενωμένοι στο κάθισμα.

Γυρίζω κι έρχομαι εγώ από κάτω με σένα στην αγκαλιά μου. Ξέρω ότι το βάρος μου είναι μεγάλο για σένα και δε μπορείς να αναπνεύσεις όταν πέφτω πάνω σου. Σε κρατάω στην αγκαλιά μου και φτάνω τα τσιγάρα σου. Ανάβω ένα, σου δίνω μια τζούρα και τραβάω κι εγώ μία. Την ίδια ανάγκη που έχεις εσύ έστω για μια τζούρα καπνού μετά από ένα καλό γαμήσι την έχω κι εγώ. Αλλά όχι για μια τζούρα καπνού. Εγώ χρειάζομαι μια τζούρα από σένα. Γι’ αυτό θέλω πάντα να σε έχω αγκαλιά έστω και για δευτερόλεπτα. Καθόμαστε έτσι για κανένα τέταρτο ώσπου παρατηρώ ότι αρχίζει να χαράζει. Είναι το πρώτο ξημέρωμα που είμαστε έξω μαζί και δε θέλω να το αφήσω να πάει χαμένο.

Πάω στη θέση μου και σε αφήνω να τακτοποιήσεις το φόρεμα σου. Φοράω το παντελόνι και το μποξεράκι μου και βλέπω το κουρέλι που στην αρχή της βραδιάς ήταν το μπλουζάκι μου.

- Πως στο διάολο καταφέρνεις και σκίζεις τα ρούχα μου σε δευτερόλεπτα ενώ εγώ παιδεύομαι με τα δικά σου δεν μπορώ να καταλάβω… σου λέω και σε φιλάω στο μέτωπο.

- Εγώ έχω νύχια… μου λες χαμογελώντας.

- Το έχω καταλάβει…

λέω και ασυναίσθητα αγγίζω το σημάδι που μου έχουν αφήσει αυτά ακριβώς τα νύχια τη δεύτερη βραδιά που βρεθήκαμε.

Ανοίγω το ντουλαπάκι και πιάνω ένα μακό που έχω της δουλειάς. Τελείως άσχετο και με τη στιγμή και με όλα αλλά δεν έχω τίποτα άλλο και δε μπορώ να βγω γυμνός. Βάζω μπροστά και ξεκινάω. Σταματάω σε ένα περίπτερο να σου πάρω τσιγάρα και παίρνω επίσης νερό και milko.

- Πως το ήξερες;… με ρωτάς απορημένη όταν σου δίνω το milko μαζί με τα τσιγάρα.

- Δεν είσαι η μόνη που κρύβει εκπλήξεις…

σου λέω και σε βλέπω με την άκρη του ματιού μου να χαμογελάς ευχαριστημένη. Τρία χρόνια τώρα σχεδόν, κάθε μέρα μελετάω την κάθε σου κίνηση. Εσύ μπορεί να μην το έχεις καταλάβει αλλά ξέρω πολλά περισσότερα για σένα από όσα βάζει ο νους σου κι ας μην το παραδέχομαι μπροστά σου.

Πριν στρίψω για το σπίτι μας, στρίβω δεξιά και σε πάω στο ύψωμα που σταματάω κάθε φορά που φεύγω από κοντά σου. Δεν το ξέρεις αλλά κάθε φορά σταματάω εδώ για να σε σκεφτώ και να πάρω κουράγιο για τις ημέρες που θα περάσω μακριά σου. Ξέρω πόσο ωραίο φαίνεται το χάραμα από δω και ξέρω και πόσο αγαπάς την ανατολή του ηλίου.

Σε παίρνω στην αγκαλιά μου και χωρίς να μιλάμε χαζεύουμε την χαραυγή. Ξέρω πως για σένα δε μετράει όσο για μένα αλλά και μόνο που είσαι ευχαριστημένη και μάλιστα μέσα στην αγκαλιά μου αυτό μου φτάνει.

Ο ήλιος πια χτυπάει τα πρόσωπα μας και βλέπω ότι τώρα είσαι όντως κουρασμένη. Σε πάω πίσω στο κάθισμα σου, με κοιτάς μ’ αυτές τις ματάρες που με λιώνουν και κουλουριάζεσαι σε εμβρυακή στάση. Μέχρι να φτάσουμε σπίτι έχεις ήδη αποκοιμηθεί και δε θέλω να σε ξυπνήσω. Σε παίρνω αγκαλιά, παίρνω τα πράγματα μας, κλειδώνω το αυτοκίνητο και μπαίνω στο σπίτι. Σε πάω στο κρεβάτι σε ξεντύνω και σε σκεπάζω.

Δεν μπορώ να σε αποχωριστώ. Όχι ακόμα τουλάχιστον. Παίρνω το Φώτη και πριν καν μιλήσω μου λέει:

- Άσε ξέρω… άλλαξα ήδη τις βάρδιες μας. Είσαι βραδινός σήμερα.

- Ευχαριστώ…

λέω και κλείνω το τηλέφωνο εντελώς. Ξεντύνομαι και χώνομαι κάτω από τα σκεπάσματα πλάι σου. Σε τραβάω στην αγκαλιά μου και κοιμάμαι ακόμα μια φορά παραδομένος ψυχή τε και σώματι σε εσένα.




Copyright protected OW ref: 179715