Γεια σας. Διαβάζω συχνά τις ιστορίες σας και αποφάσισα να σας γράψω και τη δική μου. Λέγομαι Πολυξένη και αντικειμενικά είμαι πολύ ωραία κοπέλα. Ύψος 1.83 χωρίς ψηλό παπούτσι, μελαχρινή με απόλυτα λευκή επιδερμίδα. Πράσινα μάτια, ελαφρώς κόκκινα χείλη και αρμονικό πρόσωπο. Εδώ και πολλά χρόνια κάνω τένις και μπαλέτο, οπότε το κορμί μου είναι καλοσχηματισμένο και σφιχτό. Το στήθος μου φυσιολογικό, όχι υπερβολικά μεγάλο, μέση δαχτυλίδι, κοιλιά επίπεδη. Το δυνατό μου όμως σημείο είναι τα μακριά, λεία, γυμνασμένα μου πόδια. Γνωρίζω πόσο όμορφη είμαι, οπότε δεν έχω ανάγκη να προκαλέσω. Ντύνομαι όμορφα, αλλά μετρημένα. Ούτε πολύ σεμνά ούτε προκλητικά. Σπανίως φορώ κοντές φούστες ή σορτσάκια, ακόμα πιο σπάνια ντεκολτέ. Γενικά τα ρούχα μου δεν αφήνουν το κορμί μου στη θέα, αναδεικνύουν όμως το ωραίο του σχήμα και κυρίως τις θηλυκές μου καμπύλες. Μου αρέσει να νιώθω ότι αρέσω, δεν είμαι χαρακτήρας που παίζει και προκαλεί τα αρσενικά, αλλά γουστάρω να με κοιτάζουν και να ξέρω ότι τους αναστατώνω.
Εδώ και τρία χρόνια είμαι σε σοβαρή σχέση με τον Κώστα. Τον αγαπάω, δεν τον έχω ποτέ απατήσει, όμως δε μπορώ να αντισταθώ να προσελκύω και τα υπόλοιπα αρσενικά. Δεν ξεπερνάω ποτέ τα όρια, αυτό όμως με τον Κώστα δεν είναι αρκετό. Είναι τρομερά ζηλιάρης, τρελαίνεται που με κοιτάζουν άλλοι και μου δημιουργεί ζήτημα με το παραμικρό. Εγώ παρ’ όλα αυτά δε μπορώ να αντισταθώ να αρέσω και να ντύνομαι ωραία, γιατί τα σχόλια και τα πεσίματα (όταν τουλάχιστον είναι κόσμια) μου δίνουν μεγάλο boost αυτοπεποίθησης.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε παντρευόταν μια ξαδέρφη μου. Οι γάμοι μου αρέσουν για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι και ότι έχεις μια ευκαιρία να γίνεις συγκλονιστικά όμορφη και να κάνεις επίδειξη της ομορφιάς σου σε ένα σωρό γνωστούς και αγνώστους. Το ίδιο σκόπευα να κάνω και εν προκειμένω. Γύρισα τα μαγαζιά και διάλεξα ένα ξεχωριστό συνολάκι. Ένα κόκκινο ολόσωμο σορτς πολύ κοντό, που κρεμόταν με δύο λεπτά τιραντάκια και άφηνε τους ώμους μου ουσιαστικά ακάλυπτους, είχε ελαφρύ ντεκολτέ, έδενε τέλεια στο σώμα μου, αναδείκνυε τη μεσούλα μου και άφηνε όλο σχεδόν το πόδι ακάλυπτο. Στη μέση μια φαρδιά μαύρη ζώνη με χρυσό κούμπωμα και από κάτω ασορτί μαύρες γόβες, 12ποντες. Ήταν ένα ντύσιμο όπως καταλαβαίνετε που, χωρίς να είναι προκλητικό, αποθέωνε κυριολεκτικά το σώμα μου. Δεν έβλεπα την ώρα.
Έφτασε επιτέλους η μέρα του γάμου. Από το πρωί φουλ ετοιμασίες. Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου δε θα έρχονταν καθώς έλειπαν ταξίδι, οπότε θα πήγαινα μόνη με τον Κώστα. Αφαίρεσα κάθε ίχνος τρίχας από το σώμα μου, ήρθε η κομμώτρια και μου έφτιαξε τα μαλλιά, που πλέον έφταναν σχεδόν μέχρι τη μέση, έβαλα τις κρέμες μου, αρωματίστηκα. Φόρεσα ένα σετ μαύρα εσώρουχα. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν ντύθηκα. Πραγματικά ένιωθα μια θεά, η αυτοπεποίθησή μου είχε πιάσει κορυφή. Βρισκόμενη σε αυτή την κατάσταση, καταλαβαίνετε πόσο με στενοχώρησε η αντίδραση του Κώστα όταν με είδε. Του γύρισε το μάτι, άρχισε να φωνάζει και να απαιτεί να αλλάξω αμέσως. Ότι το σώμα μου διαγραφόταν από παντού, ότι είχα πετάξει τα πόδια μου έξω, ότι ήμουν σαν τσουλάκι που ψαχνόταν. Μου φώναζε κι εγώ ήθελα να βάλω τα κλάματα. Του είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξω, και τότε τσαντίστηκε περισσότερο και μου είπε ουρλιάζοντας ότι αν ήθελα να πάω στο γάμο να με πάρουν μάτι, θα μου άδειαζε τη γωνιά να έχω το πεδίο ελεύθερο. «Κι αν σου κάτσει κάνα τυχερό μη διστάσεις, να κάτσεις να σε πηδήξει όποιος γουστάρει», είπε και έφυγε κλείνοντας δυνατά την πόρτα.
Όπως καταλαβαίνετε, έπεσα κάτω κι έβαλα τα κλάματα. Δεν άντεχα πλέον αυτή την κατάσταση. Όσο κυλούσαν τα δάκρυα, τα λόγια του αντηχούσαν στο μυαλό μου και η λύπη έδινε τη θέση της στην οργή. Όχι ξανά. Όχι κάθε φορά τα ίδια, να μου χαλάει τη φάση με τις ζήλιες και τους παραλογισμούς του. Θα πήγαινα στο γάμο, έστω μόνη μου, και θα περνούσα καλά όπως σχεδίαζα εξαρχής. Έφτιαξα ξανά το μακιγιάζ μου και σε δέκα λεπτά έφτασε το ταξί που κάλεσα. Για καλή μου τύχη ήταν άντρας οδηγός, που εκτός από τα συνεχή βλέμματα που μου έριχνε μέσα από τον καθρέφτη, μου έκανε και 1-2 ευγενικά κομπλιμέντα που μου έφτιαξαν το κέφι. Κατέβηκα λοιπόν στο γάμο μόνη μου, χωρίς συνοδεία, και βρήκα αμέσως τους υπόλοιπους συγγενείς μου, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Χαραλάμπης.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σας πω για τον Χαραλάμπη, τον πρώτο μου ξάδερφο. Αν και συγγενείς, γνωριστήκαμε στα 15 καθότι έμενε στην Αμερική (σήμερα είμαι 24). Από την πρώτη στιγμή ένιωθα πως με κοιτούσε περίεργα, στις διακοπές που περνούσαμε οικογενειακά το βλέμμα του συχνά ταξίδευε στο σώμα μου, ενώ πολλές φορές στην παραλία που παίζαμε παιχνίδια με τη μπάλα ένιωθα πως έψαχνε την αφορμή να με αγγίζει μέσα στο νερό. Επειδή όμως δεν είχε δώσει άλλο δικαίωμα δεν του είχα δώσει σημασία. Άλλωστε ήταν ξάδερφος μου. Στο γάμο πάντως με το που με είδε του έπεσε το σαγόνι. Δεν ήταν ο μόνος, οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι με κοιτούσαν με το στόμα ανοικτό. Ο χώρος ήταν γεμάτος με ωραίες παρουσίες, αλλά εγώ πραγματικά είχα κάνει πάταγο. Φυσικά όμως, δεν απέφυγα τις ερωτήσεις πως και είχα έρθει ασυνόδευτη. Στους περισσότερους είπα ότι ο Κώστας είχε ένα απρόοπτο με τη δουλειά τελευταία στιγμή (μεγάλο ψέμα αν αναλογιστεί κανείς πως δε δούλευε).
Η τελετή κύλησε πολύ ωραία, μετά στο δρόμο για το κέντρο που θα γινόταν το γλέντι οι συνομήλικοι αποσπαστήκαμε και κάναμε τη δική μας παρέα. Σε αυτούς πλέον είπα την αλήθεια για ποιο λόγο δεν είχε έρθει ο Κώστας μαζί μου και τον αποδοκίμασαν όλοι, με πρώτο-πρώτο το Χαραλάμπη. Αν και καθόμαστε σε διαφορετικό τραπέζι, καθ’ όλη τη διάρκεια του γλεντιού ο Χαραλάμπης έβρισκε αφορμές να είναι κοντά μου και να τα λέμε. Μου σύστησε και δύο φίλους του, που ήξεραν την ξαδέρφη μου και είχαν έρθει στο γάμο. Ο Νίκος και ο Ανδρέας, και οι δύο ετών 25, ψηλοί στο 1.90-1.95, μελαχρινοί με μούσια και φουσκωτοί. Και οι δύο μου μιλούσαν πολύ, μου την έπεφταν ξεκάθαρα, προφανώς ο Χαραλάμπης τους είχε προλάβει γιατί ήρθα μόνη μου. Ίσως θα έπρεπε να τους το κόψω, ήμουν σε σχέση και δεν ήταν καν ο τύπος αντρών που μου άρεσαν. Εκείνη τι στιγμή όμως, στο μυαλό μου ήταν μόνο να εκδικηθώ τον Κώστα που μου είχε φερθεί έτσι. Δε σκόπευα να κάνω τίποτα, αλλά τα γεμάτα πόθο βλέμματα που έριχναν ο Νίκος και ο Ανδρέας στο πρόσωπό μου και τα πόδια μου με έφτιαχναν.
Μου άρεσε να σκέφτομαι ότι καύλωνα δύο αγνώστους ενώ ο Κώστας έλειπε. Η ώρα περνούσε, το φλερτ συνεχιζόταν αμείωτο. Όταν ξεκίνησε το φαγητό αναγκαστικά με άφησαν για να πάνε στα τραπέζια τους. Έπειτα ξεκίνησαν οι μουσικές και οι χοροί. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, ξεκίνησαν με βαλσάκια, που δε μπορούσα να χορέψω καθότι δεν είχα παρτενέρ. Δε νομίζω βέβαια να δυσκολευόμουν να βρω, αλλά η μουσική μου θύμισε ξανά τι είχε γίνει με τον Κώστα και με χάλασε. Είχε περάσει 12 και καθόμουν στο τραπέζι μόνη, όταν ήρθε να με δει ο Χαραλάμπης. Μου είπε πως με έβλεπε down, κι αν ήθελα να πηγαίναμε να τα πούμε μακριά από τις μουσικές. Ήμουν μέσα, φύγαμε από το χώρο με τα τραπέζια και αρχίσαμε να περπατάμε. Απομακρυνθήκαμε αρκετά από τη γιορτή, βγήκαμε από το κτήμα και τα λέγαμε. Δηλαδή εγώ μιλούσα κυρίως, ο Χαραλάμπης άκουγε.
Είχα ηρεμήσει κάπως, όμως τα πόδια μου με τα τακούνια είχαν αρχίσει να πονάνε. Μόλις λοιπόν είδα ένα ξέμπαρκο τραπεζάκι με δύο καρέκλες, πήγα αμέσως να καθίσω στη μία, έβαλα το ένα πόδι πάνω στο άλλο και έβγαλα τα παπούτσια για να τρίψω τα πόδια μου. Όσο έτριβα συνέχιζα να μιλάω στον Χαραλάμπη και απορροφημένη από την ταυτόχρονη χρήση ομιλίας και κίνησης δεν πήρα καθόλου πως ο Αντρέας και ο Νίκος μας ακολουθούσαν όλη την ώρα. Ξαφνικά, όπως είχα σκυμμένο το κεφάλι και κοιτούσα τα ξυπόλητα πόδια μου, ένα χέρι με τράβηξε δυνατά από τα μαλλιά πάνω. Ούρλιαξα ενώ ταυτόχρονα ένιωσα χέρια να με σπρώχνουν μπροστά και έπεσα με την κοιλιά στο τραπεζάκι, με τα χέρια μου να κρέμονται από τη μία πλευρά και τα πόδια μου από την άλλη. Ένα δυνατό έπιασε μαζί τα χέρια μου από τους καρπούς, ενώ ένα άλλο πίεζε την πλάτη μου στο τραπεζάκι. Ταυτόχρονα, ένιωσα ένα τρίτο χέρι να χουφτώνει δυνατά τον κώλο μου.
Πανικοβλήθηκα και πήγα να κλωτσήσω με τα πόδια μου, δεν είχα όμως τύχη. Το χέρι που έπιανε τον κώλο μου έφυγε και δύο χέρια ξεκούμπωσαν και έβγαλαν τη ζώνη μου. Την επόμενη στιγμή ένιωσα να πιάνουν τις δύο τιράντες του σορτς μου και να τις κατεβάζουν. Το ρούχο γλιστρούσε σιγά-σιγά από το σώμα μου, πέρασαν και τις τιράντες από τα χέρια μου και το τράβηξαν απότομα. Πέρασε τα πόδια μου και έπεσε στο έδαφος. Έμεινα με τα μαύρα εσώρουχα, με την κοιλιά μου να ακουμπά την κρύα επιφάνεια του τραπεζιού και το μπούστο μου πλέον να πονάει από τη συνεχόμενη πίεση. «Χαραλάμπη που είσαι; Βοήθεια!». Γύρισα το κεφάλι μου να τον ψάξω, και το θέαμα που αντίκρυσα με έκανε να ουρλιάξω ξανά. Ο Χαραλάμπης καθόταν στην καρέκλα, είχε βγάλει έξω τον τέρμα καυλωμένο πούτσο του και τον χάιδευε. Είδε που τον κοίταξα και άρχισε να γελάει. «Μωρή καριόλα Πολυξένη, ξέρεις πόσα χρόνια τώρα με καυλώνεις; Πόσα βασανιστικά καλοκαίρια γυρνούσα σπίτι μου και έπαιζα μαλακία μέχρι τελικής πτώσεως για τα μπικίνι και τα σορτσάκια σου; Είσαι η ξαδέρφη μου και δε μπορώ να σου κάνω τίποτα, σήμερα όμως θα σε δω να πηδιέσαι θες δε θες».
Σε όλα αυτά δε μπόρεσα να αντιδράσω καθόλου. Κάποιος έπιασε ξανά το κεφάλι μου από τα μαλλιά και το γύρισε μπροστά με τη βία. Αντίκρισα ένα ορθωμένο καυλί να στέκεται μπροστά μου και με την άκρη του ματιού μου είδα πως ανήκε στο Νίκο. «Πάρε το καυλί μου στο όμορφο στοματάκι σου παλιοκαργιόλα», είπε και το έχωσε απευθείας στο μισάνοιχτο στόμα μου. Στο μεταξύ, ο άλλος που βρισκόταν από πίσω μου (υπέθετα πως ήταν ο Ανδρέας) είχε πιάσει τη ζώνη μου και μου είχε δέσει μαζί τα χέρια μου πίσω από την πλάτη από τους καρπούς, οπότε δε μπορούσα πλέον να τα κουνήσω. Έπειτα, ενώ ο Νίκος συνέχιζε να με τσιμπουκώνει έσπασε το κούμπωμα του σουτιέν, το τράβηξε απότομα και μου το έβγαλε. Τα βυζιά μου ξεγυμνώθηκαν, ακούμπησαν στην κρύα επιφάνεια του τραπεζιού και ανατρίχιασα ολόκληρη. Στο μεταξύ δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι το καυλί ενός άντρα που μέχρι σήμερα μου ήταν άγνωστος πλησίαζε το λαρύγγι μου. Όσο το καυλί του Νίκου με έπνιγε, ένιωσα ένα δυνατό δάχτυλο να αγγίζει το μουνάκι μου πάνω από το στρινγκ. Ήθελα να ουρλιάξω αλλά το καυλί στο στόμα δε με άφηνε. Το δάχτυλο πέρασε το κορδόνι του στρινγκ και άγγιξε το μουνάκι μου. Χωνόταν μέσα μου σιγά-σιγά και πονούσα. Το άλλο του χέρι έτρεχε πάνω στα γυμνά μπούτια και τον κώλο μου, χουφτώνοντας τα με μανία. «Τι πορνίδιο είσαι εσύ ρε; Πως σε αφήνει ο Κωστάκης ελεύθερη να καυλώνεις όλα τα αρσενικά; Ώρα να τον κάνουμε κερατά το μαλάκα».
Ακούγοντας τη φωνή βεβαιώθηκα πως πίσω μου βρισκόταν ο Αντρέας, εκείνη τη στιγμή όμως ήταν το λιγότερο που με απασχολούσε. Περισσότερο με ένοιαζε πως μου είχε σκίσει το στρινγκάκι και πλέον ήμουν τελείως απροστάτευτη. Με το καυλί του Νίκου πάντα σφηνωμένο στο στόμα μου, άκουσα ένα φερμουάρ να ανοίγει πίσω μου και την επόμενη στιγμή ο Αντρέας έπιανε τα ξυπόλητα πόδια μου από τις γάμπες, τα σήκωνε και τα άνοιγε διάπλατα. Καταλάβαινα πως του έδινα ένα εξαιρετικά καυλωτικό θέαμα εκείνη τη στιγμή, ξαπλωμένη μπρούμυτα στο τραπέζι, γυμνή με μόνο το υπόλειμμα του σουτιέν να έχει μείνει πάνω μου, ο κώλος μου στο έλεος της ματιάς του και το μουνάκι μου να ξεπροβάλλει από τα ανοικτά πόδια μου, έτοιμο για ξέσκισμα. Ήμουν σε θέση απόλυτης αδυναμίας, δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσα να κάνω για να τον εμποδίσω να μου κάνει οτιδήποτε ήθελε. Ούτε να μιλήσω δε μπορούσα γιατί ο Νίκος κρατούσε το κεφάλι μου τελείως ακίνητο, με το χέρι και το καυλί του. Ξαφνικά, ένιωσα το σκληρό πούτσο του Αντρέα να εισχωρεί με τη μία στο μουνάκι μου και δίνοντας μια δυνατή σπρωξιά να το διαπερνά πέρα ως πέρα.
Πόνεσα, ήταν πολύ απότομο, ούρλιαξα από τον πόνο αλλά δεν ακούστηκε ιδιαίτερα καθότι ακόμα με τσιμπούκωνε ο Νίκος. Ήταν τεράστιος και σκληρός, το τρυφερό μου μουνάκι δε φαινόταν να του προβάλει αντίσταση. Υποχώρησε, κράτησε μέσα μόνο το πουτσοκέφαλο, αλλά αμέσως μετά ξανάβαλε όλο τον κορμό και έφτασε ακόμα βαθύτερα. Ούρλιαξα ξανά, αλλά όχι τόσο δυνατά που να μην ακούσω τα μουγκρητά ηδονής που άφηνε πίσω μου. Πλέον ο Αντρέας είχε χάσει τον έλεγχο και ήταν φανερό. Ο πούτσος του μπαινόβγαινε μέσα μου όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο γρήγορα. Είχε ανοίξει το μουνάκι μου για τα καλά και ο πόνος είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Ο Αντρέας σχεδόν χοροπηδούσε, ένιωθα το καυλί του να με πιέζει ασφυκτικά και να έχει φτάσει μια ανάσα από τη μήτρα μου. Παράλληλα, χούφτωνε τον κώλο και τα μπούτια μου με μανία, τον έφτιαχνε.
Με έβριζαν και οι δύο, με έλεγαν ψώλα, πουτάνα, τσουλάκι και διάφορα άλλα, που δε μπόρεσα να ακούσω. Πλέον με κάθε σπρώξιμο έφτανε σχεδόν στον πάτο, ένιωθα τις δύο πούτσες να με πιέζουν από δύο πλευρές και πριν προλάβω να συνέλθω από τη μία με πίεζε η άλλη. «Πω, πω, πω, τι ψώλα είσαι εσύ μάνα μου; Έρχομαι δεν αντέχω, ώρα να σε χύσω». Πλέον απλά σφυροκοπούσε το μουνάκι μου δίχως έλεος, και μπορούσα να καταλάβω πως δε θα σταματούσε αν δεν τελείωνε. Προσπαθούσα για να βγει από μέσα μου, αλλά όπως με κρατούσε δε μπορούσα να κουνηθώ ούτε χιλιοστό. Τον ένιωθα απλά να σφυροκοπάει με μανία το μουνάκι μου και το καυλί του να γιγαντώνεται. Έδωσε μια τελευταία δυνατή σπρωξιά, έφτασε όσο βαθύτερα μπορούσε και με μια δυνατή κραυγή τελείωσε μέσα μου. Ταυτόχρονα ένιωθα το καυλί του Νίκου στο στόμα μου να τρέμει, να σπαρταράει. Καταλάβαινα τι θα ακολουθούσε αλλά δε μπορούσα να κάνω τίποτα. Ένα λεπτό μετά έχυνε στο στόμα μου και με ανάγκασε να τα καταπιώ κλείνοντας μου το στόμα. Όταν τελείωσαν και οι δύο βγήκαν από μέσα μου. Το μουνάκι και το στόμα μου ελευθερώθηκε. Ανάσαινα βαριά προσπαθώντας να αντιληφθώ αυτό που μόλις συνέβη. Οι δύο βιαστές μου είχαν γείρει αποκαμωμένοι. Ο Χαραλάμπης συνέχιζε να κάθεται στο ίδιο σημείο, η πούτσα του ήταν ακόμα καυλωμένη και τη χάιδευε. Βρήκα το μυαλό να του μιλήσω.
- Χαραλάμπη. Πως; Γιατί;
- Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις ρε τσουλίδιο; Δηλαδή τι, επειδή είμαστε ξαδέρφια η καύλα εξουδετερώνεται; Με έχεις βασανίσει πάρα πολύ και ήθελα να σε δω να γαμιέσαι, έτσι για το γαμώτο.
- Σε παρακαλώ, λύσε με να φύγω.
- Νομίζω πως οι φίλοι μου έχουν άλλη γνώμη. Γύρισα και είδα με τρόμο τους δύο φίλους να με πλησιάζουν ξανά, όπως εξακολουθούσα να είμαι δεμένη μπρούμυτα στο τραπέζι. Άπλωσαν τα χέρια στον κώλο και στα μπούτια μου και άρχισαν να χουφτώνουν με μανία, ενώ ταυτόχρονα γελούσαν.
- Εγώ: Αρκετά, σας παρακαλώ. Αφήστε με τώρα.
- Νίκος: Τι λες ρε πουτανάκι; Το δικό μου μερίδιο από το μουνάκι σου δεν το πήρα ακόμα. Αντρέα γύρνα την ανάσκελα, θέλω να βλέπω τις βυζάρες της.
Όπως ήμουν, με σήκωσαν από το τραπέζι και με γύρισαν ανάσκελα. Με ακούμπησαν πάνω στο τραπέζι. Ο Ανδρέας έλυσε τα χέρια αλλά πριν προλάβω να κουνηθώ τα έδεσε εκ νέου με τη ζώνη στο ένα πόδι του τραπεζιού. Παράλληλα ο Νίκος άρχισε να χουφτώνει λαίμαργα τα βυζιά μου, με μανία, σαν να μην είχε ξαναγγίξει γυναικείο στήθος. Έβλεπα με τρόμο την πούτσα του να παίρνει πάλι τα πάνω της και ήξερα πως εγώ θα την πλήρωνα αν συνέχιζε έτσι. Πράγματι, όταν είχε χορτάσει από χούφτωμα πήρε θέση ανάμεσα στα πόδια μου. Ήθελα να φωνάξω και να παρακαλέσω αλλά ο Ανδρέας μου είχε κλείσει το στόμα. Ο Νίκος σήκωσε τα πόδια μου και τα στερέωσε στους ώμους του. Έτσι ήταν πλέον τελείως ορθάνοιχτα, και ο κώλος μου ανασηκωμένος. Κοίταξε το ανοικτό μουνάκι μου, έγλειψε επιδεικτικά τα χείλη του και έχωσε την ψωλάρα του μέσα μου χωρίς δεύτερη κουβέντα. Πρέπει να ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη από του Ανδρέα, αλλά κυρίως ήταν πολύ πιο χοντρή. Το μουνάκι μου όμως ήταν ήδη ανοικτό από πριν και δεν άργησε να προσαρμοστεί στην αλλαγή.
Ο Νίκος με πηδούσε έχοντας τα χέρια στα βυζιά μου και η παράλληλη επαφή με τρέλαινε. Η ψωλάρα του βυθιζόταν μέσα μου όλο και περισσότερο με κάθε νέο σπρώξιμο, και ο Νίκος με κοιτούσε βαθιά στα μάτια με μια έκφραση αγριμιού που είχε πιάσει τη λεία του. Προσπάθησα να αποφύγω το eye-contact και γύρισα το βλέμμα μου από την άλλη. «Πάρε την ψωλάρα μου μέσα σου μωρή καριόλα. Πω, πω, τι καύλα είσαι εσύ. Τέτοια κομμάτια δεν τα αφήνουν να κυκλοφορούν ελεύθερα. Που είσαι ρε Κώστα να δεις να σου ξεσκίζουμε τη γκόμενα;».
Μπαινόβγαινε μέσα μου ασταμάτητα, τα χέρια του ταξίδευαν από το στήθος στην κοιλιά μου, στα μπούτια μου και μετά πάλι στο στήθος μου. Πρέπει να ομολογήσω πως ήταν καλός, με τον τρόπο που κινούνταν το μουνάκι μου δεν έμενε στιγμή παραπονεμένο. Είχα αρχίσει να υγραίνομαι και να νιώθω τα πρώτα σκιρτήματα ηδονής. Ξαφνικά, χωρίς να βγει στιγμή από μέσα μου, με μετατόπισε ελαφρά μπροστά και το κεφάλι μου, που μέχρι τότε ακουμπούσε ξαπλωμένο στο τραπέζι, πλέον κρεμόταν από την άκρη του. Την επόμενη στιγμή είδα το καυλί του Αντρέα να ξεπροβάλει από πάνω μου και να χώνεται στο στόμα μου. «Αρκετή ώρα έμεινε το στόμα σου αναξιοποίητο. Σε προστάζω να το περιποιηθείς», είπε γελώντας.
Είχα βρεθεί ξανά με δύο πούτσες μέσα μου, η μία να μπαινοβγαίνει δυνατά στο μουνάκι μου και η άλλη να μου μπουκώνει το στόμα. Αν και είχα πλήρη συνείδηση πως δεν ήταν επιλογή μου να βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, το γεγονός πως δύο άντρες καύλωναν τόσο πολύ για πάρτη μου σίγουρα δε μου περνούσε απαρατήρητο. Με ξέσκιζαν έτσι για αρκετή ώρα. Βλέπετε, είχαν και οι δύο ήδη τελειώσει μία φορά και οι αντοχές τους ήταν αυξημένες. Πρώτος έφτασε ξανά ο Ανδρέας, που με έχυσε στο στόμα. Αν και είχα προετοιμαστεί να τα καταπιώ γρήγορα, δεν απέφυγα το πνίξιμο για λίγα δευτερόλεπτα. Ο Νίκος, που απ’ όταν άρχισε να με πιπώνει ο Αντρέας με γαμούσε αργά και σταθερά, όταν είδε το φίλο του να τελειώνει επιτάχυνε και έμπαινε μέσα μου όλο και πιο βαθιά.
- Εγώ: Σε παρακαλώ, όχι μέσα μου. Τελείωσε αλλού!
- Νίκος: Τι λες ρε ψώλα; Θα χάσω ευκαιρία να χύσω σε αυτή τη σωματάρα; Τέτοιο κελεπούρι δεν το βρίσκεις κάθε μέρα μάνα μου.
Χωρίς να υποχωρήσει ούτε χιλιοστό από μέσα μου, μου άνοιξε τα πόδια όσο μπορούσε. Πλέον έπιανε πάτο, δεν είχε πιο βαθιά. Από τα απανωτά ραπίσματα του είχα χάσει πλέον την αίσθηση του τι κάνω, πριν προλάβω να συνέλθω είχε έρθει το επόμενο. Πλέον έμπαινε με τρομερή ταχύτητα, ώσπου με μία δυνατή κίνηση έφτασε όσο πιο βαθιά μπορούσε και δεν ξαναβγήκε. «Έρχομαι κορμάρα μου. Όλα μέσα σου κούκλα μου, σαν πουτάνα σε γαμάω απόψε. Που είναι ο γκόμενος σου να δει να χύνουν μέσα σου; Ναι, ναι…». Έμεινε μέσα μου για λίγα δευτερόλεπτα, να ξεράσει το καυλί του και τα τελευταία χύσια. Η ζεστή αίσθηση στο ασφυκτικά γεμάτο μουνάκι μου με έκανε να φτάσω και εγώ σε έναν οργασμό, αρκετά μικρό ώστε να μην τον καταλάβει άλλος.
Αφού τελείωσε ό, τι έκανε, ο Νίκος έφυγε από πάνω μου με ένα ύφος θριαμβευτή. Νόμιζα ότι πλέον είχαμε τελειώσει, υπήρχε όμως και επόμενη πράξη στο δράμα. Όπως ήμουν δεμένη ανάσκελα στο τραπεζάκι με πλησίασε ο ξάδερφος μου, έχοντας στο χέρι ένα υπερμέγεθες καυλί που φαινόταν έτοιμο να χύσει. Με κοίταξε με ένα χαμόγελο κακίας. «Καργιολίτσα εγώ να σε πηδήξω δε μπορώ, είμαστε συγγενείς. Δε θα πάει χαμένο όμως τόσο σπέρμα. Θα το νιώσεις για να καταλάβεις την καύλα μου όλα αυτά τα χρόνια». Έτσι λοιπόν όπως στεκόταν από πάνω μου, με λίγες μαλάξεις το καυλί του εκτόξευε χύσια πάνω στο γυμνό μου κορμί. Στην κοιλιά, στο στήθος, κάποια λίγα πέτυχαν και το λαιμό μου. Ο Χαραλάμπης είχε εκστασιαστεί. Μετά από αυτό, επιτέλους με έλυσαν και μου έδωσαν το σουτιέν, το σορτς και τη ζώνη μου. Το στρινγκάκι μου ήταν σκισμένο, όμως και το καινούριο μου σορτς δεν ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση, λερωμένο με σκόνες και χώματα.
Ντύθηκα νιώθοντας μεγάλη ντροπή που φορούσα το καλό μου σορτς χωρίς εσώρουχο, αλλά ταυτόχρονα δεν ήξερα πως να αισθανθώ μετά από ό, τι είχε γίνει. Να κλάψω, να μείνω ψύχραιμη, να το δω χαλαρά; Δύο τύποι που είχα γνωρίσει μόλις την ίδια ημέρα με είχαν πηδήξει, είχαν χύσει μέσα μου και στο στόμα μου, ενώ έμαθα ότι ο ξάδερφος μου τραβά μαλακία για πάρτη μου. Πρώτη φορά αντιλαμβανόμουν ότι η τάση μου να με γουστάρουν μπορούσε να γίνει επικίνδυνη. Σκεφτόμουν όλα αυτά όσο ντυνόμουν. Μόλις φόρεσα και τα παπούτσια και μάζεψα και το μακιγιάζ μου ένιωθα πλέον πολύ περίεργα. Να είμαι ντυμένη στην τρίχα, να φαίνομαι απ’ έξω τόσο ωραία και περιποιημένη, ενώ ήξερα πως λίγη ώρα πριν με ξέσκιζαν και με πηδούσαν δεμένη σε ένα τραπεζάκι. Ένιωθα μεγάλο τσουλάκι, μεγάλο πουτανάκι, αλλά δεν ήμουν 100% σίγουρη ότι δε μου άρεσε αυτό.
Από τις σκέψεις μου με επανέφερε ο ξάδερφος μου, που μόλις ήμουν έτοιμη με τράβηξε με το ζόρι από το γυμνό μου μπράτσο να επιστρέψουμε. Δεν ήξερα πραγματικά τι ήθελα να κάνω και ακολούθησα. Η επιστροφή ήταν εφιαλτική, ακόμα και μετά από τέτοιο γαμήσι δεν είχαν χορτάσει. Κάθε τόσο χούφτωναν τους μηρούς και τον κώλο μου, ή με αγκάλιαζαν από πίσω και με κολλούσαν στα κορμιά τους. Ήταν σαν να τους προκαλώ λαιμαργία, σαν να μη σκέφτονταν τίποτα άλλο από το σώμα μου. Στο μεταξύ δυσκολευόμουν να περπατήσω με τα τακούνια, μετά από τέτοιο ξέσκισμα. Σε κάποια φάση ο Νίκος με άρπαξε από τα πόδια και με σήκωσε στον αέρα. Τρόμαξα, φοβήθηκα ότι θα με πετούσαν κάτω και θα με ξαναπηδούσαν. Δεν το έκαναν όμως, παρόλο που μπορούσα καθαρά να δω πως και οι δύο είχαν και πάλι καυλώσει πλήρως, και αυτό φαινόταν από τα παντελόνια τους. Όπως φάνηκε είχαν άλλα στο μυαλό τους.
Μόλις ακούσαμε τις μουσικές από το γλέντι, με περίμενε η πιο δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς. Με σταμάτησαν και ο Χαραλάμπης άνοιξε το κινητό του για να μου δείξει κάτι που με έκανε να παγώσω. Φωτογραφίες μου με τους δύο φίλους του να με πηδάνε. Όση ώρα με πηδούσαν δεν είχε περιοριστεί να χαϊδεύει απλά τον πούτσο του. Όλες οι φωτογραφίες με έδειχναν να έχω ένα καυλί στο στόμα και άλλο ένα στο μουνάκι μου. Ήταν σαν να είχα κάνει μια κανονική παρτούζα με δύο τύπους, όχι σαν να με είχαν παγιδεύσει και βιάσει. Και οι τρεις γέλασαν χαιρέκακα με την έκφραση που είχα πάρει. Ο ξάδερφος μου πλησίασε και με έπιασε από τη μέση.
- Πως λες να αντιδράσει ο Κώστας με αυτές τις φωτογραφίες, που θα δει το γκομενάκι του να παρτουζώνεται τη μέρα που τσακωθήκατε; Δε νομίζω να το πάρει και πολύ καλά, δε θα κάτσει να ακούσει ό, τι έχεις να του πεις. Για να μην πω πως θα νιώσει το σόι αν της δει. Θα είσαι το πουτανάκι της οικογένειας ξαδερφούλα!
- Εγώ: Γιατί τις έβγαλες; Τι άλλο θέλετε από εμένα;
- Αύριο μην κανονίσεις τίποτα για όλη μέρα και αν έχεις κανονίσει ήδη ακύρωσε το. Θα είσαι όλη μέρα δική μας. Θα περάσουμε κατά τις 11 να σε πάρουμε, θα πάμε για μπάνιο στη θάλασσα. Θα διαλέξουμε εμείς την παραλία. Εσύ το καλό που σου θέλω να φοράς το καλύτερο μαγιό σου, θέλω το σώμα σου να με καυλώσει περισσότερο από ποτέ. Αν δε με ικανοποιήσεις, θα έχεις να δώσεις πολλές εξηγήσεις σε πολύ κόσμο.
Δεν απάντησα κάτι, κούνησα το κεφάλι σιωπηλά. Μόλις φτάσαμε κάθισα για κάνα μισάωρο στο τραπέζι, χωρίς να σκέφτομαι κι έπειτα καληνύχτισα και πήρα ταξί για να επιστρέψω. Γδύθηκα, έβαλα τα πάντα στα άπλυτα και έκανα μπάνιο. Ήμουν σε πολύ κακή θέση και το καταλάβαινα. Η λύση να μην πάω την επόμενη μέρα δεν περνούσε καν από το μυαλό μου.
Copyright protected OW ref: 184328
Εδώ και τρία χρόνια είμαι σε σοβαρή σχέση με τον Κώστα. Τον αγαπάω, δεν τον έχω ποτέ απατήσει, όμως δε μπορώ να αντισταθώ να προσελκύω και τα υπόλοιπα αρσενικά. Δεν ξεπερνάω ποτέ τα όρια, αυτό όμως με τον Κώστα δεν είναι αρκετό. Είναι τρομερά ζηλιάρης, τρελαίνεται που με κοιτάζουν άλλοι και μου δημιουργεί ζήτημα με το παραμικρό. Εγώ παρ’ όλα αυτά δε μπορώ να αντισταθώ να αρέσω και να ντύνομαι ωραία, γιατί τα σχόλια και τα πεσίματα (όταν τουλάχιστον είναι κόσμια) μου δίνουν μεγάλο boost αυτοπεποίθησης.
Το καλοκαίρι που μας πέρασε παντρευόταν μια ξαδέρφη μου. Οι γάμοι μου αρέσουν για πολλούς λόγους, ένας από τους οποίους είναι και ότι έχεις μια ευκαιρία να γίνεις συγκλονιστικά όμορφη και να κάνεις επίδειξη της ομορφιάς σου σε ένα σωρό γνωστούς και αγνώστους. Το ίδιο σκόπευα να κάνω και εν προκειμένω. Γύρισα τα μαγαζιά και διάλεξα ένα ξεχωριστό συνολάκι. Ένα κόκκινο ολόσωμο σορτς πολύ κοντό, που κρεμόταν με δύο λεπτά τιραντάκια και άφηνε τους ώμους μου ουσιαστικά ακάλυπτους, είχε ελαφρύ ντεκολτέ, έδενε τέλεια στο σώμα μου, αναδείκνυε τη μεσούλα μου και άφηνε όλο σχεδόν το πόδι ακάλυπτο. Στη μέση μια φαρδιά μαύρη ζώνη με χρυσό κούμπωμα και από κάτω ασορτί μαύρες γόβες, 12ποντες. Ήταν ένα ντύσιμο όπως καταλαβαίνετε που, χωρίς να είναι προκλητικό, αποθέωνε κυριολεκτικά το σώμα μου. Δεν έβλεπα την ώρα.
Έφτασε επιτέλους η μέρα του γάμου. Από το πρωί φουλ ετοιμασίες. Οι γονείς μου και τα αδέρφια μου δε θα έρχονταν καθώς έλειπαν ταξίδι, οπότε θα πήγαινα μόνη με τον Κώστα. Αφαίρεσα κάθε ίχνος τρίχας από το σώμα μου, ήρθε η κομμώτρια και μου έφτιαξε τα μαλλιά, που πλέον έφταναν σχεδόν μέχρι τη μέση, έβαλα τις κρέμες μου, αρωματίστηκα. Φόρεσα ένα σετ μαύρα εσώρουχα. Το αποκορύφωμα ήρθε όταν ντύθηκα. Πραγματικά ένιωθα μια θεά, η αυτοπεποίθησή μου είχε πιάσει κορυφή. Βρισκόμενη σε αυτή την κατάσταση, καταλαβαίνετε πόσο με στενοχώρησε η αντίδραση του Κώστα όταν με είδε. Του γύρισε το μάτι, άρχισε να φωνάζει και να απαιτεί να αλλάξω αμέσως. Ότι το σώμα μου διαγραφόταν από παντού, ότι είχα πετάξει τα πόδια μου έξω, ότι ήμουν σαν τσουλάκι που ψαχνόταν. Μου φώναζε κι εγώ ήθελα να βάλω τα κλάματα. Του είπα ότι δεν υπήρχε περίπτωση να αλλάξω, και τότε τσαντίστηκε περισσότερο και μου είπε ουρλιάζοντας ότι αν ήθελα να πάω στο γάμο να με πάρουν μάτι, θα μου άδειαζε τη γωνιά να έχω το πεδίο ελεύθερο. «Κι αν σου κάτσει κάνα τυχερό μη διστάσεις, να κάτσεις να σε πηδήξει όποιος γουστάρει», είπε και έφυγε κλείνοντας δυνατά την πόρτα.
Όπως καταλαβαίνετε, έπεσα κάτω κι έβαλα τα κλάματα. Δεν άντεχα πλέον αυτή την κατάσταση. Όσο κυλούσαν τα δάκρυα, τα λόγια του αντηχούσαν στο μυαλό μου και η λύπη έδινε τη θέση της στην οργή. Όχι ξανά. Όχι κάθε φορά τα ίδια, να μου χαλάει τη φάση με τις ζήλιες και τους παραλογισμούς του. Θα πήγαινα στο γάμο, έστω μόνη μου, και θα περνούσα καλά όπως σχεδίαζα εξαρχής. Έφτιαξα ξανά το μακιγιάζ μου και σε δέκα λεπτά έφτασε το ταξί που κάλεσα. Για καλή μου τύχη ήταν άντρας οδηγός, που εκτός από τα συνεχή βλέμματα που μου έριχνε μέσα από τον καθρέφτη, μου έκανε και 1-2 ευγενικά κομπλιμέντα που μου έφτιαξαν το κέφι. Κατέβηκα λοιπόν στο γάμο μόνη μου, χωρίς συνοδεία, και βρήκα αμέσως τους υπόλοιπους συγγενείς μου, ένας εκ των οποίων ήταν και ο Χαραλάμπης.
Στο σημείο αυτό πρέπει να σας πω για τον Χαραλάμπη, τον πρώτο μου ξάδερφο. Αν και συγγενείς, γνωριστήκαμε στα 15 καθότι έμενε στην Αμερική (σήμερα είμαι 24). Από την πρώτη στιγμή ένιωθα πως με κοιτούσε περίεργα, στις διακοπές που περνούσαμε οικογενειακά το βλέμμα του συχνά ταξίδευε στο σώμα μου, ενώ πολλές φορές στην παραλία που παίζαμε παιχνίδια με τη μπάλα ένιωθα πως έψαχνε την αφορμή να με αγγίζει μέσα στο νερό. Επειδή όμως δεν είχε δώσει άλλο δικαίωμα δεν του είχα δώσει σημασία. Άλλωστε ήταν ξάδερφος μου. Στο γάμο πάντως με το που με είδε του έπεσε το σαγόνι. Δεν ήταν ο μόνος, οι περισσότεροι παρευρισκόμενοι με κοιτούσαν με το στόμα ανοικτό. Ο χώρος ήταν γεμάτος με ωραίες παρουσίες, αλλά εγώ πραγματικά είχα κάνει πάταγο. Φυσικά όμως, δεν απέφυγα τις ερωτήσεις πως και είχα έρθει ασυνόδευτη. Στους περισσότερους είπα ότι ο Κώστας είχε ένα απρόοπτο με τη δουλειά τελευταία στιγμή (μεγάλο ψέμα αν αναλογιστεί κανείς πως δε δούλευε).
Η τελετή κύλησε πολύ ωραία, μετά στο δρόμο για το κέντρο που θα γινόταν το γλέντι οι συνομήλικοι αποσπαστήκαμε και κάναμε τη δική μας παρέα. Σε αυτούς πλέον είπα την αλήθεια για ποιο λόγο δεν είχε έρθει ο Κώστας μαζί μου και τον αποδοκίμασαν όλοι, με πρώτο-πρώτο το Χαραλάμπη. Αν και καθόμαστε σε διαφορετικό τραπέζι, καθ’ όλη τη διάρκεια του γλεντιού ο Χαραλάμπης έβρισκε αφορμές να είναι κοντά μου και να τα λέμε. Μου σύστησε και δύο φίλους του, που ήξεραν την ξαδέρφη μου και είχαν έρθει στο γάμο. Ο Νίκος και ο Ανδρέας, και οι δύο ετών 25, ψηλοί στο 1.90-1.95, μελαχρινοί με μούσια και φουσκωτοί. Και οι δύο μου μιλούσαν πολύ, μου την έπεφταν ξεκάθαρα, προφανώς ο Χαραλάμπης τους είχε προλάβει γιατί ήρθα μόνη μου. Ίσως θα έπρεπε να τους το κόψω, ήμουν σε σχέση και δεν ήταν καν ο τύπος αντρών που μου άρεσαν. Εκείνη τι στιγμή όμως, στο μυαλό μου ήταν μόνο να εκδικηθώ τον Κώστα που μου είχε φερθεί έτσι. Δε σκόπευα να κάνω τίποτα, αλλά τα γεμάτα πόθο βλέμματα που έριχναν ο Νίκος και ο Ανδρέας στο πρόσωπό μου και τα πόδια μου με έφτιαχναν.
Μου άρεσε να σκέφτομαι ότι καύλωνα δύο αγνώστους ενώ ο Κώστας έλειπε. Η ώρα περνούσε, το φλερτ συνεχιζόταν αμείωτο. Όταν ξεκίνησε το φαγητό αναγκαστικά με άφησαν για να πάνε στα τραπέζια τους. Έπειτα ξεκίνησαν οι μουσικές και οι χοροί. Προς μεγάλη μου απογοήτευση, ξεκίνησαν με βαλσάκια, που δε μπορούσα να χορέψω καθότι δεν είχα παρτενέρ. Δε νομίζω βέβαια να δυσκολευόμουν να βρω, αλλά η μουσική μου θύμισε ξανά τι είχε γίνει με τον Κώστα και με χάλασε. Είχε περάσει 12 και καθόμουν στο τραπέζι μόνη, όταν ήρθε να με δει ο Χαραλάμπης. Μου είπε πως με έβλεπε down, κι αν ήθελα να πηγαίναμε να τα πούμε μακριά από τις μουσικές. Ήμουν μέσα, φύγαμε από το χώρο με τα τραπέζια και αρχίσαμε να περπατάμε. Απομακρυνθήκαμε αρκετά από τη γιορτή, βγήκαμε από το κτήμα και τα λέγαμε. Δηλαδή εγώ μιλούσα κυρίως, ο Χαραλάμπης άκουγε.
Είχα ηρεμήσει κάπως, όμως τα πόδια μου με τα τακούνια είχαν αρχίσει να πονάνε. Μόλις λοιπόν είδα ένα ξέμπαρκο τραπεζάκι με δύο καρέκλες, πήγα αμέσως να καθίσω στη μία, έβαλα το ένα πόδι πάνω στο άλλο και έβγαλα τα παπούτσια για να τρίψω τα πόδια μου. Όσο έτριβα συνέχιζα να μιλάω στον Χαραλάμπη και απορροφημένη από την ταυτόχρονη χρήση ομιλίας και κίνησης δεν πήρα καθόλου πως ο Αντρέας και ο Νίκος μας ακολουθούσαν όλη την ώρα. Ξαφνικά, όπως είχα σκυμμένο το κεφάλι και κοιτούσα τα ξυπόλητα πόδια μου, ένα χέρι με τράβηξε δυνατά από τα μαλλιά πάνω. Ούρλιαξα ενώ ταυτόχρονα ένιωσα χέρια να με σπρώχνουν μπροστά και έπεσα με την κοιλιά στο τραπεζάκι, με τα χέρια μου να κρέμονται από τη μία πλευρά και τα πόδια μου από την άλλη. Ένα δυνατό έπιασε μαζί τα χέρια μου από τους καρπούς, ενώ ένα άλλο πίεζε την πλάτη μου στο τραπεζάκι. Ταυτόχρονα, ένιωσα ένα τρίτο χέρι να χουφτώνει δυνατά τον κώλο μου.
Πανικοβλήθηκα και πήγα να κλωτσήσω με τα πόδια μου, δεν είχα όμως τύχη. Το χέρι που έπιανε τον κώλο μου έφυγε και δύο χέρια ξεκούμπωσαν και έβγαλαν τη ζώνη μου. Την επόμενη στιγμή ένιωσα να πιάνουν τις δύο τιράντες του σορτς μου και να τις κατεβάζουν. Το ρούχο γλιστρούσε σιγά-σιγά από το σώμα μου, πέρασαν και τις τιράντες από τα χέρια μου και το τράβηξαν απότομα. Πέρασε τα πόδια μου και έπεσε στο έδαφος. Έμεινα με τα μαύρα εσώρουχα, με την κοιλιά μου να ακουμπά την κρύα επιφάνεια του τραπεζιού και το μπούστο μου πλέον να πονάει από τη συνεχόμενη πίεση. «Χαραλάμπη που είσαι; Βοήθεια!». Γύρισα το κεφάλι μου να τον ψάξω, και το θέαμα που αντίκρυσα με έκανε να ουρλιάξω ξανά. Ο Χαραλάμπης καθόταν στην καρέκλα, είχε βγάλει έξω τον τέρμα καυλωμένο πούτσο του και τον χάιδευε. Είδε που τον κοίταξα και άρχισε να γελάει. «Μωρή καριόλα Πολυξένη, ξέρεις πόσα χρόνια τώρα με καυλώνεις; Πόσα βασανιστικά καλοκαίρια γυρνούσα σπίτι μου και έπαιζα μαλακία μέχρι τελικής πτώσεως για τα μπικίνι και τα σορτσάκια σου; Είσαι η ξαδέρφη μου και δε μπορώ να σου κάνω τίποτα, σήμερα όμως θα σε δω να πηδιέσαι θες δε θες».
Σε όλα αυτά δε μπόρεσα να αντιδράσω καθόλου. Κάποιος έπιασε ξανά το κεφάλι μου από τα μαλλιά και το γύρισε μπροστά με τη βία. Αντίκρισα ένα ορθωμένο καυλί να στέκεται μπροστά μου και με την άκρη του ματιού μου είδα πως ανήκε στο Νίκο. «Πάρε το καυλί μου στο όμορφο στοματάκι σου παλιοκαργιόλα», είπε και το έχωσε απευθείας στο μισάνοιχτο στόμα μου. Στο μεταξύ, ο άλλος που βρισκόταν από πίσω μου (υπέθετα πως ήταν ο Ανδρέας) είχε πιάσει τη ζώνη μου και μου είχε δέσει μαζί τα χέρια μου πίσω από την πλάτη από τους καρπούς, οπότε δε μπορούσα πλέον να τα κουνήσω. Έπειτα, ενώ ο Νίκος συνέχιζε να με τσιμπουκώνει έσπασε το κούμπωμα του σουτιέν, το τράβηξε απότομα και μου το έβγαλε. Τα βυζιά μου ξεγυμνώθηκαν, ακούμπησαν στην κρύα επιφάνεια του τραπεζιού και ανατρίχιασα ολόκληρη. Στο μεταξύ δεν είχα ακόμα συνειδητοποιήσει ότι το καυλί ενός άντρα που μέχρι σήμερα μου ήταν άγνωστος πλησίαζε το λαρύγγι μου. Όσο το καυλί του Νίκου με έπνιγε, ένιωσα ένα δυνατό δάχτυλο να αγγίζει το μουνάκι μου πάνω από το στρινγκ. Ήθελα να ουρλιάξω αλλά το καυλί στο στόμα δε με άφηνε. Το δάχτυλο πέρασε το κορδόνι του στρινγκ και άγγιξε το μουνάκι μου. Χωνόταν μέσα μου σιγά-σιγά και πονούσα. Το άλλο του χέρι έτρεχε πάνω στα γυμνά μπούτια και τον κώλο μου, χουφτώνοντας τα με μανία. «Τι πορνίδιο είσαι εσύ ρε; Πως σε αφήνει ο Κωστάκης ελεύθερη να καυλώνεις όλα τα αρσενικά; Ώρα να τον κάνουμε κερατά το μαλάκα».
Ακούγοντας τη φωνή βεβαιώθηκα πως πίσω μου βρισκόταν ο Αντρέας, εκείνη τη στιγμή όμως ήταν το λιγότερο που με απασχολούσε. Περισσότερο με ένοιαζε πως μου είχε σκίσει το στρινγκάκι και πλέον ήμουν τελείως απροστάτευτη. Με το καυλί του Νίκου πάντα σφηνωμένο στο στόμα μου, άκουσα ένα φερμουάρ να ανοίγει πίσω μου και την επόμενη στιγμή ο Αντρέας έπιανε τα ξυπόλητα πόδια μου από τις γάμπες, τα σήκωνε και τα άνοιγε διάπλατα. Καταλάβαινα πως του έδινα ένα εξαιρετικά καυλωτικό θέαμα εκείνη τη στιγμή, ξαπλωμένη μπρούμυτα στο τραπέζι, γυμνή με μόνο το υπόλειμμα του σουτιέν να έχει μείνει πάνω μου, ο κώλος μου στο έλεος της ματιάς του και το μουνάκι μου να ξεπροβάλλει από τα ανοικτά πόδια μου, έτοιμο για ξέσκισμα. Ήμουν σε θέση απόλυτης αδυναμίας, δεν υπήρχε τίποτα που να μπορούσα να κάνω για να τον εμποδίσω να μου κάνει οτιδήποτε ήθελε. Ούτε να μιλήσω δε μπορούσα γιατί ο Νίκος κρατούσε το κεφάλι μου τελείως ακίνητο, με το χέρι και το καυλί του. Ξαφνικά, ένιωσα το σκληρό πούτσο του Αντρέα να εισχωρεί με τη μία στο μουνάκι μου και δίνοντας μια δυνατή σπρωξιά να το διαπερνά πέρα ως πέρα.
Πόνεσα, ήταν πολύ απότομο, ούρλιαξα από τον πόνο αλλά δεν ακούστηκε ιδιαίτερα καθότι ακόμα με τσιμπούκωνε ο Νίκος. Ήταν τεράστιος και σκληρός, το τρυφερό μου μουνάκι δε φαινόταν να του προβάλει αντίσταση. Υποχώρησε, κράτησε μέσα μόνο το πουτσοκέφαλο, αλλά αμέσως μετά ξανάβαλε όλο τον κορμό και έφτασε ακόμα βαθύτερα. Ούρλιαξα ξανά, αλλά όχι τόσο δυνατά που να μην ακούσω τα μουγκρητά ηδονής που άφηνε πίσω μου. Πλέον ο Αντρέας είχε χάσει τον έλεγχο και ήταν φανερό. Ο πούτσος του μπαινόβγαινε μέσα μου όλο και πιο βαθιά, όλο και πιο δυνατά, όλο και πιο γρήγορα. Είχε ανοίξει το μουνάκι μου για τα καλά και ο πόνος είχε σχεδόν εξαφανιστεί. Ο Αντρέας σχεδόν χοροπηδούσε, ένιωθα το καυλί του να με πιέζει ασφυκτικά και να έχει φτάσει μια ανάσα από τη μήτρα μου. Παράλληλα, χούφτωνε τον κώλο και τα μπούτια μου με μανία, τον έφτιαχνε.
Με έβριζαν και οι δύο, με έλεγαν ψώλα, πουτάνα, τσουλάκι και διάφορα άλλα, που δε μπόρεσα να ακούσω. Πλέον με κάθε σπρώξιμο έφτανε σχεδόν στον πάτο, ένιωθα τις δύο πούτσες να με πιέζουν από δύο πλευρές και πριν προλάβω να συνέλθω από τη μία με πίεζε η άλλη. «Πω, πω, πω, τι ψώλα είσαι εσύ μάνα μου; Έρχομαι δεν αντέχω, ώρα να σε χύσω». Πλέον απλά σφυροκοπούσε το μουνάκι μου δίχως έλεος, και μπορούσα να καταλάβω πως δε θα σταματούσε αν δεν τελείωνε. Προσπαθούσα για να βγει από μέσα μου, αλλά όπως με κρατούσε δε μπορούσα να κουνηθώ ούτε χιλιοστό. Τον ένιωθα απλά να σφυροκοπάει με μανία το μουνάκι μου και το καυλί του να γιγαντώνεται. Έδωσε μια τελευταία δυνατή σπρωξιά, έφτασε όσο βαθύτερα μπορούσε και με μια δυνατή κραυγή τελείωσε μέσα μου. Ταυτόχρονα ένιωθα το καυλί του Νίκου στο στόμα μου να τρέμει, να σπαρταράει. Καταλάβαινα τι θα ακολουθούσε αλλά δε μπορούσα να κάνω τίποτα. Ένα λεπτό μετά έχυνε στο στόμα μου και με ανάγκασε να τα καταπιώ κλείνοντας μου το στόμα. Όταν τελείωσαν και οι δύο βγήκαν από μέσα μου. Το μουνάκι και το στόμα μου ελευθερώθηκε. Ανάσαινα βαριά προσπαθώντας να αντιληφθώ αυτό που μόλις συνέβη. Οι δύο βιαστές μου είχαν γείρει αποκαμωμένοι. Ο Χαραλάμπης συνέχιζε να κάθεται στο ίδιο σημείο, η πούτσα του ήταν ακόμα καυλωμένη και τη χάιδευε. Βρήκα το μυαλό να του μιλήσω.
- Χαραλάμπη. Πως; Γιατί;
- Τι ακριβώς δεν καταλαβαίνεις ρε τσουλίδιο; Δηλαδή τι, επειδή είμαστε ξαδέρφια η καύλα εξουδετερώνεται; Με έχεις βασανίσει πάρα πολύ και ήθελα να σε δω να γαμιέσαι, έτσι για το γαμώτο.
- Σε παρακαλώ, λύσε με να φύγω.
- Νομίζω πως οι φίλοι μου έχουν άλλη γνώμη. Γύρισα και είδα με τρόμο τους δύο φίλους να με πλησιάζουν ξανά, όπως εξακολουθούσα να είμαι δεμένη μπρούμυτα στο τραπέζι. Άπλωσαν τα χέρια στον κώλο και στα μπούτια μου και άρχισαν να χουφτώνουν με μανία, ενώ ταυτόχρονα γελούσαν.
- Εγώ: Αρκετά, σας παρακαλώ. Αφήστε με τώρα.
- Νίκος: Τι λες ρε πουτανάκι; Το δικό μου μερίδιο από το μουνάκι σου δεν το πήρα ακόμα. Αντρέα γύρνα την ανάσκελα, θέλω να βλέπω τις βυζάρες της.
Όπως ήμουν, με σήκωσαν από το τραπέζι και με γύρισαν ανάσκελα. Με ακούμπησαν πάνω στο τραπέζι. Ο Ανδρέας έλυσε τα χέρια αλλά πριν προλάβω να κουνηθώ τα έδεσε εκ νέου με τη ζώνη στο ένα πόδι του τραπεζιού. Παράλληλα ο Νίκος άρχισε να χουφτώνει λαίμαργα τα βυζιά μου, με μανία, σαν να μην είχε ξαναγγίξει γυναικείο στήθος. Έβλεπα με τρόμο την πούτσα του να παίρνει πάλι τα πάνω της και ήξερα πως εγώ θα την πλήρωνα αν συνέχιζε έτσι. Πράγματι, όταν είχε χορτάσει από χούφτωμα πήρε θέση ανάμεσα στα πόδια μου. Ήθελα να φωνάξω και να παρακαλέσω αλλά ο Ανδρέας μου είχε κλείσει το στόμα. Ο Νίκος σήκωσε τα πόδια μου και τα στερέωσε στους ώμους του. Έτσι ήταν πλέον τελείως ορθάνοιχτα, και ο κώλος μου ανασηκωμένος. Κοίταξε το ανοικτό μουνάκι μου, έγλειψε επιδεικτικά τα χείλη του και έχωσε την ψωλάρα του μέσα μου χωρίς δεύτερη κουβέντα. Πρέπει να ήταν ελαφρώς μεγαλύτερη από του Ανδρέα, αλλά κυρίως ήταν πολύ πιο χοντρή. Το μουνάκι μου όμως ήταν ήδη ανοικτό από πριν και δεν άργησε να προσαρμοστεί στην αλλαγή.
Ο Νίκος με πηδούσε έχοντας τα χέρια στα βυζιά μου και η παράλληλη επαφή με τρέλαινε. Η ψωλάρα του βυθιζόταν μέσα μου όλο και περισσότερο με κάθε νέο σπρώξιμο, και ο Νίκος με κοιτούσε βαθιά στα μάτια με μια έκφραση αγριμιού που είχε πιάσει τη λεία του. Προσπάθησα να αποφύγω το eye-contact και γύρισα το βλέμμα μου από την άλλη. «Πάρε την ψωλάρα μου μέσα σου μωρή καριόλα. Πω, πω, τι καύλα είσαι εσύ. Τέτοια κομμάτια δεν τα αφήνουν να κυκλοφορούν ελεύθερα. Που είσαι ρε Κώστα να δεις να σου ξεσκίζουμε τη γκόμενα;».
Μπαινόβγαινε μέσα μου ασταμάτητα, τα χέρια του ταξίδευαν από το στήθος στην κοιλιά μου, στα μπούτια μου και μετά πάλι στο στήθος μου. Πρέπει να ομολογήσω πως ήταν καλός, με τον τρόπο που κινούνταν το μουνάκι μου δεν έμενε στιγμή παραπονεμένο. Είχα αρχίσει να υγραίνομαι και να νιώθω τα πρώτα σκιρτήματα ηδονής. Ξαφνικά, χωρίς να βγει στιγμή από μέσα μου, με μετατόπισε ελαφρά μπροστά και το κεφάλι μου, που μέχρι τότε ακουμπούσε ξαπλωμένο στο τραπέζι, πλέον κρεμόταν από την άκρη του. Την επόμενη στιγμή είδα το καυλί του Αντρέα να ξεπροβάλει από πάνω μου και να χώνεται στο στόμα μου. «Αρκετή ώρα έμεινε το στόμα σου αναξιοποίητο. Σε προστάζω να το περιποιηθείς», είπε γελώντας.
Είχα βρεθεί ξανά με δύο πούτσες μέσα μου, η μία να μπαινοβγαίνει δυνατά στο μουνάκι μου και η άλλη να μου μπουκώνει το στόμα. Αν και είχα πλήρη συνείδηση πως δεν ήταν επιλογή μου να βρίσκομαι σε αυτή τη θέση, το γεγονός πως δύο άντρες καύλωναν τόσο πολύ για πάρτη μου σίγουρα δε μου περνούσε απαρατήρητο. Με ξέσκιζαν έτσι για αρκετή ώρα. Βλέπετε, είχαν και οι δύο ήδη τελειώσει μία φορά και οι αντοχές τους ήταν αυξημένες. Πρώτος έφτασε ξανά ο Ανδρέας, που με έχυσε στο στόμα. Αν και είχα προετοιμαστεί να τα καταπιώ γρήγορα, δεν απέφυγα το πνίξιμο για λίγα δευτερόλεπτα. Ο Νίκος, που απ’ όταν άρχισε να με πιπώνει ο Αντρέας με γαμούσε αργά και σταθερά, όταν είδε το φίλο του να τελειώνει επιτάχυνε και έμπαινε μέσα μου όλο και πιο βαθιά.
- Εγώ: Σε παρακαλώ, όχι μέσα μου. Τελείωσε αλλού!
- Νίκος: Τι λες ρε ψώλα; Θα χάσω ευκαιρία να χύσω σε αυτή τη σωματάρα; Τέτοιο κελεπούρι δεν το βρίσκεις κάθε μέρα μάνα μου.
Χωρίς να υποχωρήσει ούτε χιλιοστό από μέσα μου, μου άνοιξε τα πόδια όσο μπορούσε. Πλέον έπιανε πάτο, δεν είχε πιο βαθιά. Από τα απανωτά ραπίσματα του είχα χάσει πλέον την αίσθηση του τι κάνω, πριν προλάβω να συνέλθω είχε έρθει το επόμενο. Πλέον έμπαινε με τρομερή ταχύτητα, ώσπου με μία δυνατή κίνηση έφτασε όσο πιο βαθιά μπορούσε και δεν ξαναβγήκε. «Έρχομαι κορμάρα μου. Όλα μέσα σου κούκλα μου, σαν πουτάνα σε γαμάω απόψε. Που είναι ο γκόμενος σου να δει να χύνουν μέσα σου; Ναι, ναι…». Έμεινε μέσα μου για λίγα δευτερόλεπτα, να ξεράσει το καυλί του και τα τελευταία χύσια. Η ζεστή αίσθηση στο ασφυκτικά γεμάτο μουνάκι μου με έκανε να φτάσω και εγώ σε έναν οργασμό, αρκετά μικρό ώστε να μην τον καταλάβει άλλος.
Αφού τελείωσε ό, τι έκανε, ο Νίκος έφυγε από πάνω μου με ένα ύφος θριαμβευτή. Νόμιζα ότι πλέον είχαμε τελειώσει, υπήρχε όμως και επόμενη πράξη στο δράμα. Όπως ήμουν δεμένη ανάσκελα στο τραπεζάκι με πλησίασε ο ξάδερφος μου, έχοντας στο χέρι ένα υπερμέγεθες καυλί που φαινόταν έτοιμο να χύσει. Με κοίταξε με ένα χαμόγελο κακίας. «Καργιολίτσα εγώ να σε πηδήξω δε μπορώ, είμαστε συγγενείς. Δε θα πάει χαμένο όμως τόσο σπέρμα. Θα το νιώσεις για να καταλάβεις την καύλα μου όλα αυτά τα χρόνια». Έτσι λοιπόν όπως στεκόταν από πάνω μου, με λίγες μαλάξεις το καυλί του εκτόξευε χύσια πάνω στο γυμνό μου κορμί. Στην κοιλιά, στο στήθος, κάποια λίγα πέτυχαν και το λαιμό μου. Ο Χαραλάμπης είχε εκστασιαστεί. Μετά από αυτό, επιτέλους με έλυσαν και μου έδωσαν το σουτιέν, το σορτς και τη ζώνη μου. Το στρινγκάκι μου ήταν σκισμένο, όμως και το καινούριο μου σορτς δεν ήταν σε πολύ καλύτερη κατάσταση, λερωμένο με σκόνες και χώματα.
Ντύθηκα νιώθοντας μεγάλη ντροπή που φορούσα το καλό μου σορτς χωρίς εσώρουχο, αλλά ταυτόχρονα δεν ήξερα πως να αισθανθώ μετά από ό, τι είχε γίνει. Να κλάψω, να μείνω ψύχραιμη, να το δω χαλαρά; Δύο τύποι που είχα γνωρίσει μόλις την ίδια ημέρα με είχαν πηδήξει, είχαν χύσει μέσα μου και στο στόμα μου, ενώ έμαθα ότι ο ξάδερφος μου τραβά μαλακία για πάρτη μου. Πρώτη φορά αντιλαμβανόμουν ότι η τάση μου να με γουστάρουν μπορούσε να γίνει επικίνδυνη. Σκεφτόμουν όλα αυτά όσο ντυνόμουν. Μόλις φόρεσα και τα παπούτσια και μάζεψα και το μακιγιάζ μου ένιωθα πλέον πολύ περίεργα. Να είμαι ντυμένη στην τρίχα, να φαίνομαι απ’ έξω τόσο ωραία και περιποιημένη, ενώ ήξερα πως λίγη ώρα πριν με ξέσκιζαν και με πηδούσαν δεμένη σε ένα τραπεζάκι. Ένιωθα μεγάλο τσουλάκι, μεγάλο πουτανάκι, αλλά δεν ήμουν 100% σίγουρη ότι δε μου άρεσε αυτό.
Από τις σκέψεις μου με επανέφερε ο ξάδερφος μου, που μόλις ήμουν έτοιμη με τράβηξε με το ζόρι από το γυμνό μου μπράτσο να επιστρέψουμε. Δεν ήξερα πραγματικά τι ήθελα να κάνω και ακολούθησα. Η επιστροφή ήταν εφιαλτική, ακόμα και μετά από τέτοιο γαμήσι δεν είχαν χορτάσει. Κάθε τόσο χούφτωναν τους μηρούς και τον κώλο μου, ή με αγκάλιαζαν από πίσω και με κολλούσαν στα κορμιά τους. Ήταν σαν να τους προκαλώ λαιμαργία, σαν να μη σκέφτονταν τίποτα άλλο από το σώμα μου. Στο μεταξύ δυσκολευόμουν να περπατήσω με τα τακούνια, μετά από τέτοιο ξέσκισμα. Σε κάποια φάση ο Νίκος με άρπαξε από τα πόδια και με σήκωσε στον αέρα. Τρόμαξα, φοβήθηκα ότι θα με πετούσαν κάτω και θα με ξαναπηδούσαν. Δεν το έκαναν όμως, παρόλο που μπορούσα καθαρά να δω πως και οι δύο είχαν και πάλι καυλώσει πλήρως, και αυτό φαινόταν από τα παντελόνια τους. Όπως φάνηκε είχαν άλλα στο μυαλό τους.
Μόλις ακούσαμε τις μουσικές από το γλέντι, με περίμενε η πιο δυσάρεστη έκπληξη της βραδιάς. Με σταμάτησαν και ο Χαραλάμπης άνοιξε το κινητό του για να μου δείξει κάτι που με έκανε να παγώσω. Φωτογραφίες μου με τους δύο φίλους του να με πηδάνε. Όση ώρα με πηδούσαν δεν είχε περιοριστεί να χαϊδεύει απλά τον πούτσο του. Όλες οι φωτογραφίες με έδειχναν να έχω ένα καυλί στο στόμα και άλλο ένα στο μουνάκι μου. Ήταν σαν να είχα κάνει μια κανονική παρτούζα με δύο τύπους, όχι σαν να με είχαν παγιδεύσει και βιάσει. Και οι τρεις γέλασαν χαιρέκακα με την έκφραση που είχα πάρει. Ο ξάδερφος μου πλησίασε και με έπιασε από τη μέση.
- Πως λες να αντιδράσει ο Κώστας με αυτές τις φωτογραφίες, που θα δει το γκομενάκι του να παρτουζώνεται τη μέρα που τσακωθήκατε; Δε νομίζω να το πάρει και πολύ καλά, δε θα κάτσει να ακούσει ό, τι έχεις να του πεις. Για να μην πω πως θα νιώσει το σόι αν της δει. Θα είσαι το πουτανάκι της οικογένειας ξαδερφούλα!
- Εγώ: Γιατί τις έβγαλες; Τι άλλο θέλετε από εμένα;
- Αύριο μην κανονίσεις τίποτα για όλη μέρα και αν έχεις κανονίσει ήδη ακύρωσε το. Θα είσαι όλη μέρα δική μας. Θα περάσουμε κατά τις 11 να σε πάρουμε, θα πάμε για μπάνιο στη θάλασσα. Θα διαλέξουμε εμείς την παραλία. Εσύ το καλό που σου θέλω να φοράς το καλύτερο μαγιό σου, θέλω το σώμα σου να με καυλώσει περισσότερο από ποτέ. Αν δε με ικανοποιήσεις, θα έχεις να δώσεις πολλές εξηγήσεις σε πολύ κόσμο.
Δεν απάντησα κάτι, κούνησα το κεφάλι σιωπηλά. Μόλις φτάσαμε κάθισα για κάνα μισάωρο στο τραπέζι, χωρίς να σκέφτομαι κι έπειτα καληνύχτισα και πήρα ταξί για να επιστρέψω. Γδύθηκα, έβαλα τα πάντα στα άπλυτα και έκανα μπάνιο. Ήμουν σε πολύ κακή θέση και το καταλάβαινα. Η λύση να μην πάω την επόμενη μέρα δεν περνούσε καν από το μυαλό μου.
Copyright protected OW ref: 184328
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.