Γεια σας! Το όνομα μου είναι Λυδία, είμαι 30 χρόνων κ ζω στην Αθήνα. Είμαι μελαχρινή, με πράσινα μάτια, σγουρά μαλλιά ως τους ώμους, μεγάλο στήθος και με πιασιματάκια. Εργάζομαι ως babysitter σε ένα ζευγάρι με δύο παιδάκια καιρό τώρα (περίπου 4χρονια τώρα, ίσως παραπάνω) και θα τολμήσω να πω πως είμαστε σχεδόν φίλοι πια. Γενικώς είμαι αρκετά μαζεμένο άτομο, δε μου αρέσει να προκαλώ (ναι ξέρω, τι δουλειά έχω εδώ τότε...) αλλά στην ιστορία αυτή, έχασα τον έλεγχο. Αρκετά όμως με μένα.
Ο Πέτρος, ο σύζυγος της Έλενας, εργάζεται ως καθηγητής σε Μουσικό σχολείο. Εκείνη είναι γιατρός σε δημόσιο νοσοκομείο. Αυτός είναι ψηλός, κανονικός χωρίς μπυροκοιλιές, μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια που σε μαγνητίζουν. Δε τον λες τύπο του γυμναστήριου αλλά τα μπράτσα του σίγουρα σου προκαλούν μια αίσθηση ασφαλείας και σιγουριάς, προστασίας θα έλεγα.
Η Έλενα, καστανή με καστανοπράσινα ματιά, πάντα χαμογελαστή, με ένα πολύ καλό σώμα για μάνα δύο παιδιών και ένα μπούστο που κολάζει και Άγιο.
Πολύ ταιριαστό και ήρεμο σχετικά ζευγάρι, με τα προβλήματα του όπως όλοι, αλλά δεμένο ως οικογένεια. Ποτέ δεν είναι όλα ρόδινα, μα δεν τους έλειπε κάτι στη μεταξύ τους οικογενειακή σχέση. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω εκεί, το Μαράκι ήταν σχεδόν 5χρονων και ο Γιάννης είχε περάσει τα 2μιση. Όλα πήγαιναν πολύ καλά και είχαμε αναπτύξει φιλικές σχέσεις, κυρίως με την Έλενα. Περνούσα πολλές ώρες στο σπίτι με τα παιδιά αφού τα ωράρια και των δύο αλλά ειδικά τα δικά της ήταν πιεσμένα. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι ερωτικό, ούτε καν σαν σκέψη μεταξύ του Πέτρου κι εμένα. Μέχρι που...
Δούλευα ήδη σχεδόν ένα χρόνο εκεί και είχα το ρεπό μου. Σκεφτόμουν να πάρω να δω αν όλα είναι καλά, γιατί η Έλενα έλειπε σ' ένα σεμινάριο και οπότε συνέβαινε αυτό, είχα μια έννοια παραπάνω. Ένας άντρας μόνος με δύο μωρά θα θέλει βοήθεια όσο καλός πατέρας κι αν είναι. Την ίδια στιγμή χτυπάει το κινητό μου. Βουνό με βουνό δε σμίγει σκέφτομαι... ήταν ο Πέτρος. Το Μαράκι είχε σηκώσει 39 πυρετό και ήθελε αν μπορώ να πάμε μαζί στο γιατρό πριν καλέσει την Έλενα και την ανησυχήσει. Φυσικά πήγα αμέσως. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι, τα συνηθισμένα παιδικά κρυωματάκια. Χτίζει αντισώματα το κορίτσι μας, είπα αστειευόμενη στον Πέτρο καθώς πηγαίναμε σπίτι.
Μόλις μπήκαμε έκανα ένα ντους το παιδί και ο Πέτρος πήγε τον μικρό στα ξαδέλφια του να μη κολλήσει και να 'χει παρέα. Η θεια του, του είχε αδυναμία κι εγώ θα ήμουν ήσυχη μέχρι να νιώσει καλύτερα η μικρή. Κάλεσα την Έλενα, της είπα την κατάσταση και με παρακάλεσε να μείνω εκεί και τις νύχτες μέχρι να συνέλθει γιατί αυτή δε μπορούσε να 'ρθει. "Αν χρειαστείς ρούχα, πυτζάμες, οτιδήποτε, μη διαστάσεις να πάρεις από μένα", είπε. Φυσικά δεν αρνήθηκα. Της ετοιμάζω μια σούπα που δύσκολα έφαγε, ένα γάλα και νάνι. Ήταν ταλαιπωρημένη η μικρή. Άρχισε να δροσίζει το πρόσωπο της. Πήγα κι έκανα ένα τσάι, έβγαλα το σουτιέν μου να χαλαρώσω να 'μαι άνετα και ξάπλωσα πλάι της. Ξεθεωμένη κι εγώ, αποκοιμήθηκα δίπλα της όπως ήμουν με τη φόρμα και το μπλουζάκι.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα και πήγα στη κουζίνα για πρωινό γάλα κ τα σχετικά. Νόμιζα πως ο Πέτρος έχει φύγει για δουλειά, οπότε δε μπήκα στον κόπο να ξαναβάλω το σουτιέν μου, είπα να μείνω άνετη και χαλαρή. Όπως είμαι στον πάγκο, είναι ο Πέτρος στη πόρτα να με κοιτάει.
- Καλημέρα… μου λέει.
Έκπληκτη εγώ του απαντώ…
- Καλημέρα, πως και είσαι ακόμα εδώ; Νόμιζα θα είσαι στη δουλειά. Να κάνω καφεδάκι;
- Ναι, σ' ευχαριστώ! Δεν έχω μάθημα τις δύο πρώτες ώρες οπότε είπα να κάτσω να δω πως πάει και η μικρή.
Διαπίστωσα πως το βλέμμα του ήταν στο στήθος μου, αλλά μισοκοιμισμένη όπως ήμουν δεν έδωσα και πολύ σημασία. Έρχεται πίσω μου κ μου λέει στο αυτί:
- Πρέπει να ήσουν πολύ κουρασμένη χτες, γύρισα και είχες κοιμηθεί πλάι στη μικρή. Καθόμουν και σε… ε… σας χάζευα πόσο ήρεμες ήσασταν. Τυχερή η μικρή μου να κοιμάται σ αυτή την αγκαλιά.
Η ανάσα του άρχισε να βαραίνει κι εγώ να έχω ανατριχιάσει και να προσπαθώ να συγκρατηθώ. Το καβάλο του σκληραίνει, να το νιώθω να με πιέζει μα να προσπαθώ να μη δώσω σημασία.
- Σ' ευχαριστώ για την βοήθεια σου… συνέχισε να μου λέει. Η παρουσία σου στο σπίτι μ' αρέσει πολύ, είμαι σίγουρος πως και το Μαράκι χαίρεται που είσαι εδώ.
Με πλησίασε τόσο, που ένιωθα τα χείλη του να αγγίζουν το αυτί μου και η ανάσα του να καίει.
- Δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς, ξέρεις τι αδυναμία έχω και στα δυο παιδιά…
του λέω και προσπαθώ με τρόπο να φύγω κάπως. Αδύνατον όμως.
- Θέλω τόσο πολύ να μείνω σπίτι σήμερα, να ξεφύγω απ' τη δουλειά, να μην είσαι μόνη κι εσυ.
- Δε χρειάζεται βρε χαζέ. Είμαι μια χαρά εξάλλου, έχω τη Μαρία παρέα…
του απαντάω και νιώθω τα πόδια μου κομμένα. Νιώθω τι θα συμβεί, τον ηλεκτρισμό, το μυαλό να φωνάζει όχι και η σάρκα να 'χει χάσει κάθε δισταγμό και οριακά να αντιστέκεται. Εκείνος συνέχισε να πιέζει τον ερεθισμένο καβάλο του στο κωλαράκι μου και να με τρελαίνει η φωνή του στο αυτί μου:
- Λυδία, μου αρέσεις πολύ. Δεν περίμενα πως θα συμβεί. Είσαι πανέμορφο πλάσμα. Καθόμουν χτες και σε χάζευα να κοιμάσαι. Ήθελα να σε πλησιάσω, να σε αγγίξω. Ήσουν σκέτος πειρασμός έτσι όπως είχες από κοιμηθεί και είχε ξεσκεπαστεί η μασούλα σου, το υπέροχο κωλαράκι σου που τόσο λαχταρώ να νιώσω. Τα έχασα και ήρθα κοντά, χαμήλωσα με τρόπο λίγο τη φόρμα σου, ήθελα να δω τι φοράς από μέσα. Όταν είδα πως χάνεται το μαύρο στρινγκ ανάμεσα στα κωλομάγουλα σου, έχασα τον έλεγχο. Ο μόνος λόγος που κρατήθηκα ήταν πως είχες πλάι σου τη μικρή.
Σοκαρίστηκα αλλά καύλωσα κιόλας. Προσπάθησα να φύγω αλλά μάταια. Γύρισα, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο και του είπα:
- Σταματά σε παρακαλώ, δεν είναι σωστό. Είναι η δουλειά μου εδώ, είσαι άντρας της... φίλης μου!
Εκείνος να έχει χάσει τον έλεγχο και να με παρασύρει κι εμένα. Να με πιέζει και να 'χω παγιδευτεί ανάμεσα στον πάγκο και το σώμα του.
Πάω να κάνω κίνηση αλλά μου πιάνει τα χέρια απ' τους καρπούς και δε μπορώ πια, έχω παραδοθεί. Με φιλάει και οι γλώσσες μας αρχίζουν να παίζουν και να φουντώνουν το πάθος. Μου βγάζει τα ρούχα και κατεβάζει το παντελόνι του γρήγορα, με σηκώνει να καθίσω στον πάγκο και άρχισε να παίζει με το στήθος μου και τις σκληρές ρώγες μου, ενώ εγώ τυλίγω τα πόδια μου γύρω του.
Εκείνος συνεχίζει να με φιλάει κι έχουμε χαθεί σ' αυτήν την τρέλα. Στέκεται έτοιμος να βυθίσει τον πούτσο του στο μουνάκι μου που είναι απίστευτα υγρό. Το πιέζει με κινήσεις από πάνω ως κάτω σαν πινέλο κι αυτός γλιστρά στα υγρά μου. Προσπαθώ να βρω ανάσα να μιλήσω, όπως είμαι τρελαμένη στην καύλα και του λέω πόσο λάθος είναι όλο αυτό.
Με μια κίνηση μπαίνει μέσα μου κι εγώ βογκώ δυνατά, καθώς μπαίνει όλο και πιο βαθιά. Νιώθω να με ανοίγει.
- Είσαι μούσκεμα μωρό μου, νιώθω κάθε σύσπαση απ' το μουνάκι σου καύλα μου.
Δε σταμάτησε να με γαμάει, όλο και πιο έντονα, αργά και βαθιά, όλο και πιο δυνατά και μου λεει:
- Αν θέλεις... σταματάω. Απλά πες μου τι θέλεις να κάνω.
Το μυαλό μου φώναζε να σταματήσω αλλά το κορμί νίκησε.
- Σε θέλω, μη σταματάς, δεν αντέχω, θέλω να χύσω.
- Θα σε χύσω καύλα μου, με τρελαίνεις τόσο που θα χύσω μέσα στο στενό μουνάκι σου… μου λέει εκείνος.
- Χύσε μαζί μου, δωσ' τα μου όλα μέσα στο μουνάκι μου, χύνω μωρό μου... αχ…
- Χύνω πουτανάκι μου. Το μουνάκι σου καύλα μου με τρελαίνει, χύνω βαθιά μέσα του…
και ένιωθα τα υγρά του να με γεμίζουν ενώ έχυνα σαν τρελή κι έτρεμα ολόκληρη ενώ φιλιόμασταν με πάθος. Μείναμε για λίγο εκεί, με πήρε αγκαλιά και δε μιλούσαμε, μόνο προσπαθούσαμε να ξαναβρούμε τις ανάσες μας.
Ντύθηκε και πήγα να δω το παιδί. Ντρέπομαι, ένιωθα περίεργα. Μου άρεσε πάρα πολύ μα... ήταν λάθος κι απέφυγα να πω κάτι. Εκείνος Ντύθηκε και αφού μας χαιρέτισε κ τις δύο έφυγε γιατί είχε αργήσει στη δουλειά.
Το μουνάκι μου να μην έχει ηρεμήσει κι απ την άλλη οι τύψεις γιατί δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Μέχρι που ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου από εκείνον.
"Μπορεί να 'ναι λάθος. Αλλά δε το ελέγχω. Θέλω να χαθώ ξανά μέσα σου. Δε βλέπω την ώρα να γυρίσω σπίτι".
Συνεχίζεται... (;)
Copyright protected OW ref: 146613
Ο Πέτρος, ο σύζυγος της Έλενας, εργάζεται ως καθηγητής σε Μουσικό σχολείο. Εκείνη είναι γιατρός σε δημόσιο νοσοκομείο. Αυτός είναι ψηλός, κανονικός χωρίς μπυροκοιλιές, μαύρα μαλλιά και γαλανά μάτια που σε μαγνητίζουν. Δε τον λες τύπο του γυμναστήριου αλλά τα μπράτσα του σίγουρα σου προκαλούν μια αίσθηση ασφαλείας και σιγουριάς, προστασίας θα έλεγα.
Η Έλενα, καστανή με καστανοπράσινα ματιά, πάντα χαμογελαστή, με ένα πολύ καλό σώμα για μάνα δύο παιδιών και ένα μπούστο που κολάζει και Άγιο.
Πολύ ταιριαστό και ήρεμο σχετικά ζευγάρι, με τα προβλήματα του όπως όλοι, αλλά δεμένο ως οικογένεια. Ποτέ δεν είναι όλα ρόδινα, μα δεν τους έλειπε κάτι στη μεταξύ τους οικογενειακή σχέση. Όταν ξεκίνησα να δουλεύω εκεί, το Μαράκι ήταν σχεδόν 5χρονων και ο Γιάννης είχε περάσει τα 2μιση. Όλα πήγαιναν πολύ καλά και είχαμε αναπτύξει φιλικές σχέσεις, κυρίως με την Έλενα. Περνούσα πολλές ώρες στο σπίτι με τα παιδιά αφού τα ωράρια και των δύο αλλά ειδικά τα δικά της ήταν πιεσμένα. Ποτέ δεν υπήρξε κάτι ερωτικό, ούτε καν σαν σκέψη μεταξύ του Πέτρου κι εμένα. Μέχρι που...
Δούλευα ήδη σχεδόν ένα χρόνο εκεί και είχα το ρεπό μου. Σκεφτόμουν να πάρω να δω αν όλα είναι καλά, γιατί η Έλενα έλειπε σ' ένα σεμινάριο και οπότε συνέβαινε αυτό, είχα μια έννοια παραπάνω. Ένας άντρας μόνος με δύο μωρά θα θέλει βοήθεια όσο καλός πατέρας κι αν είναι. Την ίδια στιγμή χτυπάει το κινητό μου. Βουνό με βουνό δε σμίγει σκέφτομαι... ήταν ο Πέτρος. Το Μαράκι είχε σηκώσει 39 πυρετό και ήθελε αν μπορώ να πάμε μαζί στο γιατρό πριν καλέσει την Έλενα και την ανησυχήσει. Φυσικά πήγα αμέσως. Ευτυχώς δεν ήταν κάτι, τα συνηθισμένα παιδικά κρυωματάκια. Χτίζει αντισώματα το κορίτσι μας, είπα αστειευόμενη στον Πέτρο καθώς πηγαίναμε σπίτι.
Μόλις μπήκαμε έκανα ένα ντους το παιδί και ο Πέτρος πήγε τον μικρό στα ξαδέλφια του να μη κολλήσει και να 'χει παρέα. Η θεια του, του είχε αδυναμία κι εγώ θα ήμουν ήσυχη μέχρι να νιώσει καλύτερα η μικρή. Κάλεσα την Έλενα, της είπα την κατάσταση και με παρακάλεσε να μείνω εκεί και τις νύχτες μέχρι να συνέλθει γιατί αυτή δε μπορούσε να 'ρθει. "Αν χρειαστείς ρούχα, πυτζάμες, οτιδήποτε, μη διαστάσεις να πάρεις από μένα", είπε. Φυσικά δεν αρνήθηκα. Της ετοιμάζω μια σούπα που δύσκολα έφαγε, ένα γάλα και νάνι. Ήταν ταλαιπωρημένη η μικρή. Άρχισε να δροσίζει το πρόσωπο της. Πήγα κι έκανα ένα τσάι, έβγαλα το σουτιέν μου να χαλαρώσω να 'μαι άνετα και ξάπλωσα πλάι της. Ξεθεωμένη κι εγώ, αποκοιμήθηκα δίπλα της όπως ήμουν με τη φόρμα και το μπλουζάκι.
Το επόμενο πρωί σηκώθηκα και πήγα στη κουζίνα για πρωινό γάλα κ τα σχετικά. Νόμιζα πως ο Πέτρος έχει φύγει για δουλειά, οπότε δε μπήκα στον κόπο να ξαναβάλω το σουτιέν μου, είπα να μείνω άνετη και χαλαρή. Όπως είμαι στον πάγκο, είναι ο Πέτρος στη πόρτα να με κοιτάει.
- Καλημέρα… μου λέει.
Έκπληκτη εγώ του απαντώ…
- Καλημέρα, πως και είσαι ακόμα εδώ; Νόμιζα θα είσαι στη δουλειά. Να κάνω καφεδάκι;
- Ναι, σ' ευχαριστώ! Δεν έχω μάθημα τις δύο πρώτες ώρες οπότε είπα να κάτσω να δω πως πάει και η μικρή.
Διαπίστωσα πως το βλέμμα του ήταν στο στήθος μου, αλλά μισοκοιμισμένη όπως ήμουν δεν έδωσα και πολύ σημασία. Έρχεται πίσω μου κ μου λέει στο αυτί:
- Πρέπει να ήσουν πολύ κουρασμένη χτες, γύρισα και είχες κοιμηθεί πλάι στη μικρή. Καθόμουν και σε… ε… σας χάζευα πόσο ήρεμες ήσασταν. Τυχερή η μικρή μου να κοιμάται σ αυτή την αγκαλιά.
Η ανάσα του άρχισε να βαραίνει κι εγώ να έχω ανατριχιάσει και να προσπαθώ να συγκρατηθώ. Το καβάλο του σκληραίνει, να το νιώθω να με πιέζει μα να προσπαθώ να μη δώσω σημασία.
- Σ' ευχαριστώ για την βοήθεια σου… συνέχισε να μου λέει. Η παρουσία σου στο σπίτι μ' αρέσει πολύ, είμαι σίγουρος πως και το Μαράκι χαίρεται που είσαι εδώ.
Με πλησίασε τόσο, που ένιωθα τα χείλη του να αγγίζουν το αυτί μου και η ανάσα του να καίει.
- Δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς, ξέρεις τι αδυναμία έχω και στα δυο παιδιά…
του λέω και προσπαθώ με τρόπο να φύγω κάπως. Αδύνατον όμως.
- Θέλω τόσο πολύ να μείνω σπίτι σήμερα, να ξεφύγω απ' τη δουλειά, να μην είσαι μόνη κι εσυ.
- Δε χρειάζεται βρε χαζέ. Είμαι μια χαρά εξάλλου, έχω τη Μαρία παρέα…
του απαντάω και νιώθω τα πόδια μου κομμένα. Νιώθω τι θα συμβεί, τον ηλεκτρισμό, το μυαλό να φωνάζει όχι και η σάρκα να 'χει χάσει κάθε δισταγμό και οριακά να αντιστέκεται. Εκείνος συνέχισε να πιέζει τον ερεθισμένο καβάλο του στο κωλαράκι μου και να με τρελαίνει η φωνή του στο αυτί μου:
- Λυδία, μου αρέσεις πολύ. Δεν περίμενα πως θα συμβεί. Είσαι πανέμορφο πλάσμα. Καθόμουν χτες και σε χάζευα να κοιμάσαι. Ήθελα να σε πλησιάσω, να σε αγγίξω. Ήσουν σκέτος πειρασμός έτσι όπως είχες από κοιμηθεί και είχε ξεσκεπαστεί η μασούλα σου, το υπέροχο κωλαράκι σου που τόσο λαχταρώ να νιώσω. Τα έχασα και ήρθα κοντά, χαμήλωσα με τρόπο λίγο τη φόρμα σου, ήθελα να δω τι φοράς από μέσα. Όταν είδα πως χάνεται το μαύρο στρινγκ ανάμεσα στα κωλομάγουλα σου, έχασα τον έλεγχο. Ο μόνος λόγος που κρατήθηκα ήταν πως είχες πλάι σου τη μικρή.
Σοκαρίστηκα αλλά καύλωσα κιόλας. Προσπάθησα να φύγω αλλά μάταια. Γύρισα, ήρθαμε πρόσωπο με πρόσωπο και του είπα:
- Σταματά σε παρακαλώ, δεν είναι σωστό. Είναι η δουλειά μου εδώ, είσαι άντρας της... φίλης μου!
Εκείνος να έχει χάσει τον έλεγχο και να με παρασύρει κι εμένα. Να με πιέζει και να 'χω παγιδευτεί ανάμεσα στον πάγκο και το σώμα του.
Πάω να κάνω κίνηση αλλά μου πιάνει τα χέρια απ' τους καρπούς και δε μπορώ πια, έχω παραδοθεί. Με φιλάει και οι γλώσσες μας αρχίζουν να παίζουν και να φουντώνουν το πάθος. Μου βγάζει τα ρούχα και κατεβάζει το παντελόνι του γρήγορα, με σηκώνει να καθίσω στον πάγκο και άρχισε να παίζει με το στήθος μου και τις σκληρές ρώγες μου, ενώ εγώ τυλίγω τα πόδια μου γύρω του.
Εκείνος συνεχίζει να με φιλάει κι έχουμε χαθεί σ' αυτήν την τρέλα. Στέκεται έτοιμος να βυθίσει τον πούτσο του στο μουνάκι μου που είναι απίστευτα υγρό. Το πιέζει με κινήσεις από πάνω ως κάτω σαν πινέλο κι αυτός γλιστρά στα υγρά μου. Προσπαθώ να βρω ανάσα να μιλήσω, όπως είμαι τρελαμένη στην καύλα και του λέω πόσο λάθος είναι όλο αυτό.
Με μια κίνηση μπαίνει μέσα μου κι εγώ βογκώ δυνατά, καθώς μπαίνει όλο και πιο βαθιά. Νιώθω να με ανοίγει.
- Είσαι μούσκεμα μωρό μου, νιώθω κάθε σύσπαση απ' το μουνάκι σου καύλα μου.
Δε σταμάτησε να με γαμάει, όλο και πιο έντονα, αργά και βαθιά, όλο και πιο δυνατά και μου λεει:
- Αν θέλεις... σταματάω. Απλά πες μου τι θέλεις να κάνω.
Το μυαλό μου φώναζε να σταματήσω αλλά το κορμί νίκησε.
- Σε θέλω, μη σταματάς, δεν αντέχω, θέλω να χύσω.
- Θα σε χύσω καύλα μου, με τρελαίνεις τόσο που θα χύσω μέσα στο στενό μουνάκι σου… μου λέει εκείνος.
- Χύσε μαζί μου, δωσ' τα μου όλα μέσα στο μουνάκι μου, χύνω μωρό μου... αχ…
- Χύνω πουτανάκι μου. Το μουνάκι σου καύλα μου με τρελαίνει, χύνω βαθιά μέσα του…
και ένιωθα τα υγρά του να με γεμίζουν ενώ έχυνα σαν τρελή κι έτρεμα ολόκληρη ενώ φιλιόμασταν με πάθος. Μείναμε για λίγο εκεί, με πήρε αγκαλιά και δε μιλούσαμε, μόνο προσπαθούσαμε να ξαναβρούμε τις ανάσες μας.
Ντύθηκε και πήγα να δω το παιδί. Ντρέπομαι, ένιωθα περίεργα. Μου άρεσε πάρα πολύ μα... ήταν λάθος κι απέφυγα να πω κάτι. Εκείνος Ντύθηκε και αφού μας χαιρέτισε κ τις δύο έφυγε γιατί είχε αργήσει στη δουλειά.
Το μουνάκι μου να μην έχει ηρεμήσει κι απ την άλλη οι τύψεις γιατί δεν είμαι τέτοιος άνθρωπος. Μέχρι που ήρθε ένα μήνυμα στο κινητό μου από εκείνον.
"Μπορεί να 'ναι λάθος. Αλλά δε το ελέγχω. Θέλω να χαθώ ξανά μέσα σου. Δε βλέπω την ώρα να γυρίσω σπίτι".
Συνεχίζεται... (;)
Copyright protected OW ref: 146613
Δεν έχετε εξουσιοδότηση να δημοσιεύετε σχόλια. Πρέπει να έχετε συνδεθεί.
Τα σχόλια θα περάσουν από διαδικασία έγκρισης.