Τρίτη βράδυ γυμναστήριο

Η ιστορία:

Ήταν Τρίτη, από τις αγαπημένες μου μέρες. Χαλαρά από τη δουλειά και ευκαιρία να διαθέσω λίγο χρόνο για μένα. Αποφάσισα να πάω στο γυμναστήριο για να ξεφορτώσω λίγο άγχος, πίεση και προβλήματα. Μικρό της γειτονιάς, όχι τίποτα φανταχτερό και μοδάτο. Ο ιδιοκτήτης, παιδικός φίλος, καμιά φορά μου άφηνε και τα κλειδιά να κλείσω, τόσο φιλική ατμόσφαιρα.

Με την προσμονή της γλυκιάς κούρασης η διάθεσή μου είχε ανέβει. Απ’ έξω είδα ότι είχε αρκετό κόσμο. «Φαίνεται ότι κι άλλοι είχαν την ίδια σκέψη με σένα», σκέφτηκα και χαμογέλασα. Μπαίνοντας χαιρέτησα τον φίλο μου και μερικούς γνωστούς. Ο φίλος μου, μου έκανε νόημα ότι ήθελε να μου πει κάτι. Τον πλησίασα απορημένος.

-    «Πρέπει να φύγω, μου έτυχε τυχερό», μου είπε και μου έκλεισε το μάτι.

Δεν χρειάστηκε να πει τίποτα άλλο.

-    «Να περάσεις καλά και καλό βόλι», του είπα σιγά, δεν χρειαζόταν να γίνουμε και βούκινο.

Κατευθύνθηκα στα αποδυτήρια για να αφήσω την τσάντα μου, και έπεσα σχεδόν πάνω της. Κοιταχτήκαμε και πριν προλάβω να πω ένα «Συγνώμη…», μου πέταξε ένα: «Στραβομάρα!». Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι στα καλά καθούμενα. «Πάει και η χαλάρωση πάει και η καλή διάθεση» σκέφτηκα. Έδωσα τόπο στην οργή, έφτυσα ένα «συγνώμη» και πέρασα την πόρτα. Αυτή χαμογέλασε ικανοποιημένη και με στόμφο πήγε στην αίθουσα και κάθισε σε έναν πάγκο.

Ακόμα έβραζα αλλά προσπάθησα να ηρεμήσω. «Δεν είναι δυνατόν το χαζογκομενάκι να μου χαλάσει την βραδιά. Βαθιές ανάσες, σκέψου γαλήνια ποταμάκια και πουλάκια να κελαηδούν». Το ζεν έπιασε και το χαμόγελο ξαναγύρισε, λίγο μικρότερο, αλλά ξαναγύρισε. Ετοιμάστηκα και γύρισα στην αίθουσα. Ο κόσμος είχε αραιώσει λίγο. «Ωραία! Θα κλείσω νωρίς απόψε». Κοίταξα το είδωλό μου στον μεγάλο καθρέφτη. «Κορμάρα, θέλεις δίαιτα», σκέφτηκα αλλά το ξανασκέφτηκα και είπα ότι μια χαρά είμαι.

Όπως κοιτούσα γύρω το βλέμμα μου έπεσε πάνω της και σταμάτησε. Το χαζογκομενάκι τελικά ήταν μια γυναίκα γύρω στα τριάντα και κάτι και πολύ όμορφη. Όχι φανταχτερά όμορφη αλλά από εκείνες που δεν τις προσέχεις αμέσως, και μετά ψάχνεις πάνω τους και δεν μπορείς να βρεις ψεγάδι. Το κορμί σφιχτό, χωρίς εκείνο το ψεύτικο το πλαστικό. Το δέρμα λαμπερό, το πρόσωπο με τις σωστές αναλογίες και τα μάτια σπιρτόζικα. Μόνο που τώρα αυτά τα μάτια με κοιτούσαν περιπαικτικά. «Δεν πάμε καλά…» σκέφτηκα. «Πρέπει να μου κάνει πλάκα». Κι όμως με κοίταγε αυθάδικα λες και έκανα το μεγαλύτερο έγκλημα που έπεσα επάνω της. Την κοίταξα σκληρά, με τον αντρικό τρόπο σαν να της έλεγα «μαζέψου, δεν σε παίρνει».

Κοίτα να δεις φίλε μου που δεν κατάλαβε τίποτα. Μάλλον θα πρέπει να το εξασκήσω περισσότερο. Το άφησα να περάσει, καθότι ανώτερος, και ξεκίνησα την προπόνηση. Που και που έριχνα κλεφτές ματιές σε κείνη και σκεφτόμουν ότι «κρίμα που ξεκινήσαμε στραβά». Τι να κάνεις όμως; Δεν μπορείς να τα έχεις όλα. Απορροφήθηκα με την προπόνηση και δεν κατάλαβα πως πέρασε η ώρα. Κάποια στιγμή κοιτάω γύρω μου και βλέπω τρεις άντρες και εκείνη στο γυμναστήριο. «Ωραία! Σε λίγο πρέπει να τελειώνουν κι αυτοί». Με αυτή τη σκέψη σηκώθηκα και πήγα για ντους. Μετά από δέκα λεπτά βγήκα έξω και είδα τους δυο να φεύγουν. Μετά από κανένα δεκάλεπτο έφυγε και ο τρίτος και μείναμε οι δυο μας με στην αίθουσα. Κάθισα στο μπαράκι και την κοιτούσα. Πρέπει να αφαιρέθηκα γιατί ξαφνικά την ακούω να μου μιλάει.

-    «Γιατί με κοιτάς σαν χάνος;»

Ξαφνιάστηκα και τα έχασα λίγο.

«Έλα, συγνώμη αφαιρέθηκα…» της λέω.

-    «Για νέο μας το λες;» μου είπε με ύφος.

-    «Πάντα έτσι μιλάς; Με τέτοιο ύφος;»

-    «Εκεί που χρειάζεται».

-    «Και σε εμένα χρειάζεται;»

-    «Και να μη χρειάζεται, εμένα έτσι μου αρέσει».

-    «Κάνεις προπόνηση για να φέρεσαι έτσι ή είναι έμφυτο;»

-    «Μπα.. και εξυπνάδες;»

-    «Και πολύ σου είναι!»

Και με αυτό της γυρνάω την πλάτη και πάω να πάρω ένα μπουκάλι νερό. Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι να με τραβάει από τον ώμο για να γυρίσω. Ασυναίσθητα γυρνώντας της χτυπάω το χέρι από τον ώμο μου και νευριασμένα την ρωτάω τι θέλει. Τότε εκείνη μου ρίχνει ένα χαστούκι. Μου ανέβηκε το αίμα στο κεφάλι και πιάνοντας την από τα μαλλιά την σπρώχνω στο πάτωμα να γονατίσει. Την ακούω να φωνάζει από τον πόνο και το ξάφνιασμα, και πάνω που σκέφτομαι τι κάνω και πάω να την αφήσω, όπως είναι γονατισμένη μου ρίχνει μια ξώφαλτση μπουνιά στα αρχίδια. Θόλωσα.. ο πόνος με έκανε να γονατίσω και να προσπαθώ να πάρω ανάσα. Ενώ προσπαθώ να συνέλθω την βλέπω να σηκώνεται και να στέκεται μπροστά μου με τα χέρια στην μέση.

-    «Για να μάθεις πια είναι η θέση σου!» μου λέει και πάει να φύγει.

Λες και οι λέξεις που βγήκαν από το στόμα της λειτούργησαν σαν αναβολικό και τεντώνοντας τα χέρια μου την αρπάζω από τους γοφούς, και σπρώχνοντας την, τη ρίχνω κάτω. Την ακούω να μουγκρίζει καθώς πέφτει στην μοκέτα. Γρήγορα ρίχνω το βάρος μου επάνω της και τραβώντας την από τα μαλλιά κάνοντας την να τεντωθεί, της ψιθυρίζω στο αφτί.

-    «Ζήτα συγνώμη γι’ αυτό που έκανες αλλιώς θα το πληρώσεις!»

-    «Άντε γαμήσου!» μου λέει μέσα από τα δόντια της.

-    «Καλά, όπως το θέλεις σκύλα!»

Και ενώ την κρατάω μπρούμυτα στο πάτωμα με το κορμί μου επάνω της, χουφτώνω με το χέρι μου τον κώλο της και της κατεβάζω την φόρμα που φορούσε. Αυτή αντί να φωνάξει άρχισε να στριφογυρνά προσπαθώντας να ξεφύγει.

-    «Τι έγινε; Μήπως μετάνιωσες και θέλεις να ζητήσεις συγνώμη;», την ρωτάω ειρωνικά.

-    «Ποτέ καριόλη!» μουγκρίζει.

Χωρίς να πω άλλη λέξη αρπάζω το βρακάκι που φορούσε με τα δάχτυλα μου και το τραβάω δυνατά χώνοντας το λεπτό ύφασμα βαθιά μέσα στο μουνάκι της, τρίβοντάς το επάνω στην κλειτορίδα της, αργά και δυνατά. Την νιώθω να παγώνει στιγμιαία από κάτω μου, και μετά ανασηκώνει τους γοφούς της προσπαθώντας να απαλύνει την πίεση. Νιώθω το δέρμα της στο χέρι της να ανατριχιάζει καθώς την κρατάω. Η επαφή των κορμιών μας, και η θηλυκή μυρωδιά της, με έχουν τρελάνει.

Συνεχίζω να τραβάω μπρος και πίσω το βρακάκι της τρίβοντάς την όλο και περισσότερο, ενώ η πάλη της για να ξεφύγει έχει μειωθεί τώρα. Ένας αναστεναγμός ξεφεύγει από τα χείλη της, και είναι το σημάδι για να χώσω το χέρι μου κάτω από την φόρμα της και ανάμεσα στα πόδια της. Τα δάχτυλά μου απαιτητικά χουφτώνουν το μουνί της, και νιώθουν τα υγρά που τρέχουν πάνω στην απαλή της σάρκα.

-    «Γουστάρεις πουτανάκι μου;», της λέω στο αφτί και της δαγκώνω τον λοβό.

Όλη αυτή την ώρα την έχω μπρούμυτα κρατώντας την από τα μαλλιά με το ένα χέρι και με το άλλο της χαϊδεύω το μουνάκι. Ο πούτσος μου πάλλεται από την καύλα. Τον νιώθω έτοιμο να εκραγεί. Χώνω δυο δάχτυλα μέσα στο μουνί της και αρχίζω να την γαμάω βαθιά και αργά. Την νιώθω να κουνάει τους γοφούς της με τον ρυθμό μου. Η ανάσα της βγαίνει κοφτή, πνιχτή με αναστεναγμούς.

Δεν αντέχω άλλο.. σπρώχνω την φόρμα μου χαμηλά ελευθερώνοντας τον πούτσο μου, και βιαστικά της κατεβάζω την φόρμα μαζί με το βρακάκι της. Όπως τρίβω το πουτσοκέφαλο μου στα μουνόχειλα της νιώθω τα καυτά της υγρά πάνω του. Σπρώχνω τα δάχτυλά μου γεμάτα από τα υγρά της στο στόμα της, και αρχίζει να τα γλείφει δυνατά. Με μια κίνηση της καρφώνω όλο το μήκος της πούτσας μου μέσα στο μουνί της και μένω ακίνητος.

-    «Άρχισε να κουνιέσαι πουτάνα. Θέλω να γαμήσεις εσύ τον πούτσο μου!»

-    «Είσαι μεγάλος πούστης!»

-    «Ταιριάζουμε».

Αρχίζει να κουνιέται μπρος - πίσω στέλνοντας ρίγη ηδονής σε όλο μου το κορμί. Δεν ξέρω τι φταίει, ο τρόπος που γίνεται; Σκληρός και πρωτόγονος; Η αντιπαλότητα; Το πάθος; Αλλά είμαι στα όρια. Την νιώθω να τρέμει και να φωνάζει καθώς αρχίζει να χύνει από κάτω μου. Δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο και βυθίζοντας την πούτσα μου βαθιά μέσα της αδειάζω το σπέρμα μου μέσα στην μήτρα της. Ο οργασμός μας συνεπαίρνει και τους δυο.. καταρρέω επάνω της ενώ είμαι ακόμα μέσα της. Κάθε μικρή κίνηση στέλνει κύματα ηδονής στα σώματά μας.

Η σιωπή είναι εκκωφαντική. Το μόνο που ακούγεται είναι οι ανάσες μας που σιγά - σιγά επιβραδύνουν. Γλιστράω από πάνω της, και μένω ανάσκελα στο πάτωμα, ενώ εκείνη γυρνάει το κεφάλι της και με κοιτάει. Μείναμε έτσι λίγη ώρα χωρίς να πούμε τίποτα. Το μυαλό μου ήταν άδειο… Το σώμα μου ζωντανό… Σηκώθηκε και χωρίς να πει τίποτα, έφτιαξε την φόρμα της, μάζεψε τα μαλλιά της και έφυγε.