Χωρίς Οίκτο

Το e-mail μου είναι το:

Όλα ξεκίνησαν από την επίσκεψη ενός γνωστού, που δεν περίμενα ποτέ την συνέχεια που θα έχει η συνάντηση μας…

• Δεν είμαι σκλάβος Εύα!
• Χμμ… και γιατί ήρθες σε Μένα Γιώργο; Τι σε έφερε έως εδώ;
Εγώ είμαι Mistress, άρα Κυριαρχική όπως καλά ξέρεις, και αυτό σημαίνει ότι ασχολούμαι μόνο με άτομα υποτακτικής ψυχολογίας.
• Ναι καταλαβαίνω! Μα δεν είμαι καθόλου υποτακτικός. Αντίθετα θα έλεγα ότι είμαι στην ζωή και στις σχέσεις μου απόλυτα κυριαρχικός. Δεν μου αρέσει να με ξεφτιλίζουν, δεν μου αρέσει να με ταπεινώνουν, ούτε και να μηδενίζουν τον ανδρισμό μου. Δεν είμαι επίσης αυτός που θα κατέθετε την αντρική του υπόσταση σε μια Γυναίκα Κυριαρχική.


Έχανα την υπομονή Μου. Τον ξαναρωτώ πιο έντονα αυτή την φορά.
• Γιατί είσαι εδώ; Αν ζητάς σκλάβα είσαι σε λάθος μέρος.
• Όχι Εύα, δεν ζητώ σκλάβα. Αυτό που μου λείπει είναι ο σαδισμός μιας Γυναίκας που θέλω να τον εισπράξω σε όλη του την μεγαλοπρέπεια μια που είναι κάτι που απολαμβάνω αποκλειστικά σαν μαζοχιστής.

Έμεινα για λίγο σιωπηλή και σκεφτική με όλα αυτά που άκουγα.
Την σιωπή και την σκέψη μου την διέκοψε ο συνομιλητής μου.
Με είδε προβληματισμένη και συνέχισε να λέει:
• Μπορείτε να με μαστιγώσετε ανελέητα; Μπορείτε να με κάνετε με δικούς σας τρόπους να υποφέρω χωρίς να με κάνετε να νιώσω ότι με ξεφτιλίζετε ή με τιμωρείτε Εύα για την επιθυμία μου αυτή να είμαι μαζοχιστής;
Μπορούμε να κάνουμε session που να έχει αποκλειστικό και μόνο σκοπό τον πόνο μου και την ικανοποίηση σας μέσα από αυτόν;

Περιεργαζόμουν αυτόν τον άντρα που είχα απέναντι μου.
Ψηλός καλοβαλμένος σαραντάρης, επιβλητικός και προπάντων ήξερε καλά τι ήθελε και πως να το ζητήσει.

Άρα το πρόβλημα ήταν μόνο δικό μου.
Σκεφτόμουν πως θα γίνει να προκαλέσω πόνο σε κάποιον που δεν είναι υποτακτικός, που δεν θα μου δώσει ευκαιρία για τιμωρία και που δεν θα δημιουργεί κάποιο έστω και γελοίο λόγο για να του προκαλέσω σωματική τιμωρία στα πλαίσια ενός session.

Σκεφτόμουν, ξέροντας καλά τον εαυτό μου, ότι απολάμβανα τον πόνο που προκαλώ μόνο σαν ένα λόγο τιμωρίας και εξευτελισμού για τον υποτακτικό Μου και όχι σαν μέσον για να φτάσω την ηδονή μου στα υπέρτατα άκρα αποκλειστικά και μόνο μέσα από αυτόν.

Ήξερα από πάντα ότι δεν είμαι σαδίστρια αλλά λειτουργώ σαδιστικά μόνο κάτω από προϋποθέσεις.

Η πρόταση του ήταν μια πρόκληση για Μένα.
«Θα το κάνω» είπα μέσα Μου. Έτσι θα δοκιμάσω και Εγώ τον εαυτό Μου για να δω πως λειτουργούν από μόνα τους τα σαδιστικά Μου ένστικτα!

• Εντάξει! Συμφωνώ. Με ένα μόνο όρο… του είπα.
• Παρακαλώ, πες μου… απαντά αρκετά και φανερά ικανοποιημένος.
• Ο όρος μου είναι ότι, αν δεν μου βγει ή δεν μου πάει κάτι καλά, θα σταματήσει το παιχνίδι αναλαμβάνοντας όλη την ευθύνη της πράξεως Μου αυτής. Κατάλαβες;
• Ναι, φυσικά και κατάλαβα. απαντά εμφανέστατα χαρούμενος

Τον ρώτησα για να μάθω τα όρια του και για το που μπορεί να φτάνουν οι αντοχές του. Μιλήσαμε για τα safe words και η συζήτηση έλαβε τέλος.

Έτσι ξεκίνησε ένα session που ποτέ άλλοτε στην ζωή μου δεν είχα ξανακάνει κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ένα session χωρίς οίκτο… ένα session χωρίς συναισθήματα χωρίς το Κυρίαρχο και χωρίς το υποτακτικό στοιχείο. Ήταν βασισμένο μόνο τεχνικές που προκαλούν πόνο Έτσι ένα διαρκές αλισβερίσι του πάρε – δώσε είχε αρχίσει να εξελίσσεται!

Θεέ του BDSM... τι ήταν αυτό που Μου συνέβη;


...

Βγήκα από το δωμάτιο... δοκίμασα μαζί με τις απεριόριστες αντοχές του κυρίου Γιώργου και τις δικές Μου...
Πήρα ένα μπουκάλι νερό... δίψαγα πολύ....

Μια ώρα και μισή με το μαστίγιο στο χέρι και χωρίς ανάσα. Ήταν για μένα πολύ.
Είχα γίνει μούσκεμα στον ιδρώτα.
Το παιχνίδι ξεκίνησε αργά και οι κινήσεις μου στην αρχή ήταν συγκρατημένες ...
Η ανάσα του Γιώργου ακουγόταν στο χώρο μετά από τα αγγίγματα των λωρίδων του μαστιγίου μου. Είχα ξεκινήσει με ένα μοβ φτιαγμένο από σουέτ μαστίγιο να του ζεσταίνω το κορμί...

Εγώ δεν μίλαγα καθόλου απλά παρατηρούσα τις κινήσεις του όσο τον είχα στον σταυρό με την πλάτη του γυρισμένη προς τα εμένα.
Άρχισα να βαριέμαι το σκηνικό και θέλοντας να αλλάξω τους ήχους και την ένταση πήρα το άλλο το μαύρο μαστίγιο με τις πολλές ουρές...

Οι κινήσεις μου άρχισαν να γίνονται πιο έντονες και πιο δυνατές.
Ο παλμός του άρχισε να ανεβαίνει. Το έβλεπα στο κορμί του που παλλόταν στους ρυθμούς του μαστίγιου μου... Κάτι με έκανε να εντείνω τις κινήσεις μου και να χτυπάω το κορμί του πιο δυνατά...

Ανέβασα τα όρια Μου... πήρα στα χέρια μου το δυνατότερο μαστίγιο που έχω με λιγότερες αλλά και πιο μακριές ουρές.
Τον άκουσα να παίρνει βαθιές ανάσες....
• Αντέχω Εύα! Μου λέει έντονα...
• Και Εγώ! Του αντιλέγω....

Άρχισε το δυνατό παιχνίδι...
Ο ήχος του μαστίγιου δυνατός έσκιζε εκτός από την ησυχία στο χώρο και το κορμί του πια...
Στην αρχή δεν άκουγα ήχο από το στόμα του εκτός από ένα βογκητό που πίστευα και αυτό ότι θέλει να το πνίξει.
Έβλεπα να του ζωγραφίζει το μαστίγιο την πλάτη και αυτός να περιμένει την επόμενη κίνηση μου..

Το Μαστίγωμα γινόταν όλο και πιο έντονο. Ένιωθα ότι έχω αρχίσει να χάνω την αίσθηση του τόπου και του χώρου.
• Χτύπα με‼!
Φώναζε και το έκανα... μια μανία με είχε πιάσει με αυτό το κορμί...
Τα βογκητά του άρχισαν να γίνονται κοφτές κραυγές.
Και εγώ όμως μάνιαζα στην κίνηση...
Παρασύρθηκα εντελώς και χάθηκα μέσα στο πάθος στο να του προκαλώ πόνο.
Συναίσθημα δεν υπήρχε πια... ο ιδρώτας μου άρχισε να τρέχει σε όλο μου το κορμί...

Ένιωθα να καίω από την ένταση και να μην υπάρχει τίποτε άλλο στον κόσμο παρά μόνο εγώ το μαστίγιο και αυτό το κορμί που μου είχε παραδοθεί και αλύπητα, ανελέητα κτύπαγα....
Τον είδα να λυγίζει πια στα πόδια του...

Στην πλάτη του είχαν σχηματιστεί λωρίδες με κόκκινα ρυάκια από αίμα.
Τον άφησα να χαλαρώσει λίγο και τον γύρισα μπροστά....
Τον έδεσα ξανά με δυσκολία πλέον όρθιο στο σταυρό.
Έβλεπα πια το πρόσωπο του...

Το μαστίγιο άρχισε ξανά την συνηθισμένη πορεία του προς το κορμί του...
Κοιλιά, θώρακας και μπούτια στην διάθεση μου και στην υπηρεσία του μαστίγιου μου...
Το πρόσωπο αυτό δεν θα το ξεχάσω... Δεν θα ξεχάσω τις εκφράσεις πόνου αλλά και ηδονής μαζί που μου χάριζε.
Δεν θα ξεχάσω τα δάκρυα που έτρεχαν στο πρόσωπο του. Ήταν δάκρυα χαράς και υπέρτατης ευτυχίας που ζούσε εκείνες τις στιγμές.

Ούτε μια φορά δεν μου ζήτησε έλεος... Ούτε μια φορά δεν με παρακάλεσε να σταματήσω στην διάρκεια του βασανισμού του... Ούτε μια φορά δεν είδα στο πρόσωπο του να ζωγραφίζετε η έκφραση του οίκτου.
Αντίθετα γινόταν σκληρό για να αντέξει την επόμενη κίνηση μου.

Όταν κατάλαβα ότι δεν πάει άλλο, αφού το κορμί του είχε κρεμαστεί εντελώς στο σταυρό Σταμάτησα... δεν άντεχα και εγώ άλλο την κίνηση...
Τον άφησα κρεμασμένο να ηρεμήσει και να χαλαρώσει λίγο... κάθισα απέναντι του κοιτάζοντας τις αντιδράσεις του... Με έβλεπε με μισάνοιχτα τα μάτια... παραδομένος...
• Ευχαριστώ… ψιθύρισε...

Σηκώθηκα... αγκάλιασα αυτό το ματωμένο κορμί.... Ήθελα να νιώσω την φλόγα του...
Ήθελα να νιώσω την καρδιά αυτού του ανθρώπου να κτυπάει αργά και δυνατά...

Έπεσε το κεφάλι του βαρύ στον ώμο μου.... Του χάιδευα τα μαλλιά...
Τον άφησα εκεί για λίγο.

Το δωμάτιο είχε γεμίσει ενδορφίνες... η ατμόσφαιρα βαριά.
Τον έλυσα σιγά-σιγά και κατέρρευσε σχεδόν στα πόδια μου.
Τα φίλησε... και επανέλαβε....
• Δεν είμαι σκλάβος Εύα.... Αλλά τα πόδια σου μόνο φτάνω να φιλήσω τώρα.

Έζησα μια μοναδική εμπειρία... Ναι δεν είχα ξαναζήσει κάτι παρόμοιο.
Είδα τον εαυτό μου να παρασύρεται από τον σαδισμό που μπορεί να κρύβει μέσα του...
Ένα ίσως καλά κρυμμένο συναίσθημα.... πρωτόγνωρο, πρωτόγονο, ζωώδες…
Είχαμε πάψει και οι δυο να είμαστε άνθρωποι.
Ήμουν συγκλονισμένη... προβληματισμένη και σοκαρισμένη...

* * Γιώργο ξέρω ότι θα με διαβάσεις και θα καταλάβεις ότι μιλώ για σένα....

Θέλω να σου πω ότι γνωρίζω ότι αυτές οι στιγμές είναι απερίγραπτες, με φοβερά έντονα συναισθήματα και εικόνες που δεν ομολογούνται, αλλά προσπάθησα να το κάνω όσο μπόρεσα και αυτό να μου το αναγνωρίσεις.

«Όχι τελικά Γιώργο.... δεν είσαι σκλάβος δικός μου.... Ούτε και καμιάς Κυρίας σκλάβος δεν είσαι. Μη φοβάσαι.... Αυτό είναι το σίγουρο...
Είσαι όμως ΣΚΛΑΒΟΣ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ σου, όπως είμαστε άλλωστε και όλοι εμείς.

Την αγάπη μου.

(Copyright protected OW ref: 8389 "Straight erotic stories archive")